Michael Tilson Thomas: Music and emotion through time

مایکل تیلسون توماس : موسیقی و احساسات در طول زمان

Translator: Timothy Covell Reviewer: Morton Bast

Translator: soheila Jafari Reviewer: Farnaz Saghafi

Well when I was asked to do this TEDTalk, I was really chuckled,

خوب هنگامی که ازمن خواسته شد که در TED سخنرانی کنم واقعا پیش خودم خندیدم،

because, you see, my father's name was Ted,

میدونید، اسم پدر من تد بود،

and much of my life, especially my musical life,

و در بیشتر زندگیم، بخصوص زندگی موسیقیم، درواقع گفتگویی‌ست که هنوزهم با او دارم،

is really a talk that I'm still having with him,

و در بیشتر زندگیم، بخصوص زندگی موسیقیم، درواقع گفتگویی‌ست که هنوزهم با او دارم،

or the part of me that he continues to be.

و یا او بخشی از من بودن را ادامه می‌هد.

Now Ted was a New Yorker, an all-around theater guy,

تد یک نیویورکی بود، مردی در پیرامون تأتر،

and he was a self-taught illustrator and musician.

او یک نقاش و نوازنده خود آموخته بود.

He didn't read a note,

او نُت را نمی‌خواند و اختلال شنوایی شدیدی داشت.

and he was profoundly hearing impaired.

او نُت را نمی‌خواند و اختلال شنوایی شدیدی داشت.

Yet, he was my greatest teacher.

با این وجود، او بزرگترین معلم من بود.

Because even through the squeaks of his hearing aids,

زیرا با وجود جیغ جیغ سمعکش، درکی عمیق از موسیقی داشت.

his understanding of music was profound.

زیرا با وجود جیغ جیغ سمعکش، درکی عمیق از موسیقی داشت.

And for him, it wasn't so much the way the music goes

برای او اینکه موسیقی ازآنچه که هست به کجا می‌رود

as about what it witnesses and where it can take you.

و شاهد چه چیزیست وتو را به کجا می‌برد، خیلی اهمیتی نداشت.

And he did a painting of this experience,

او نقاشی‌ای ازتجربیاتش کشید که آن را " درعرصه موسیقی" نامید.

which he called "In the Realm of Music."

او نقاشی‌ای ازتجربیاتش کشید که آن را " درعرصه موسیقی" نامید.

Now Ted entered this realm every day by improvising

حالا تد هر روز با بداهه‌ نوازی سبکی ازتین پن آلی وارد عرصه موسیقی می شود. مثل این.

in a sort of Tin Pan Alley style like this.

حالا تد هر روز با بداهه‌ نوازی سبکی ازتین پن آلی وارد عرصه موسیقی می شود. مثل این.

(Music)

(موسیقی)

But he was tough when it came to music.

اما در مورد موسیقی سختگیر بود.

He said, "There are only two things that matter in music:

او گفت، "فقط دو چیز در موسیقی اهمیت دارد: چه و چگونه.

what and how.

او گفت، "فقط دو چیز در موسیقی اهمیت دارد: چه و چگونه.

And the thing about classical music,

و این «چه و چگونه» در مورد موسیقی کلاسیک پایان ناپذیر است."

that what and how, it's inexhaustible."

و این «چه و چگونه» در مورد موسیقی کلاسیک پایان ناپذیر است."

That was his passion for the music.

این اشتیاق او برای موسیقی بود.

Both my parents really loved it.

پدر و مادرم٬ هر دو عاشق موسیقی بودند.

They didn't know all that much about it,

آنها خیلی زیاد درباره موسیقی نمی‌دانستند اما به من فرصتی دادند تا آن را با آنها کشف کنم.

but they gave me the opportunity to discover it

آنها خیلی زیاد درباره موسیقی نمی‌دانستند اما به من فرصتی دادند تا آن را با آنها کشف کنم.

together with them.

آنها خیلی زیاد درباره موسیقی نمی‌دانستند اما به من فرصتی دادند تا آن را با آنها کشف کنم.

And I think inspired by that memory,

گمان کنم اون خاطره الهام بخش من شد،

it's been my desire to try and bring it

این برای من آرزویی بوده تا تلاش کنم،

to as many other people as I can,

و موسیقی را درهر چه تعداد بیشتر مردم بوجود آورده،

sort of pass it on through whatever means.

به هر صورتی که می شه انتقال دهم.

And how people get this music, how it comes into their lives,

اینکه چگونه مردم این موسیقی را درک کرده، چگونه این موسیقی وارد زندگی آنها می‌شود،

really fascinates me.

مرا مجذوب میکند.

One day in New York, I was on the street

یه روز در نیویورک، من درخیابان بودم

and I saw some kids playing baseball between stoops and cars and fire hydrants.

و چند تا بچه را دیدم که بین پله‌ها، خودروها و شیرآب آتش‌نشانی بسکتبال بازی میکردند.

And a tough, slouchy kid got up to bat,

و یه بچه تنبل بی دست و پا برخاست و چرخی زد و خیلی خوب توپ را پرتاب کرد.

and he took a swing and really connected.

و یه بچه تنبل بی دست و پا برخاست و چرخی زد و خیلی خوب توپ را پرتاب کرد.

And he watched the ball fly for a second,

او به توپ در حال پرواز برای چند ثانیه نگاه کرد٬

and then he went, "Dah dadaratatatah.

و سپس گفت،"دا دادااتاتاتاتا. برا دادا دادادادا."

Brah dada dadadadah."

و سپس گفت،"دا دادااتاتاتاتا. برا دادا دادادادا."

And he ran around the bases.

و اطراف زمین بازی دوید.

And I thought, go figure.

و من به خودم گفتم باورنکردنیه.

How did this piece of 18th century Austrian aristocratic entertainment

چگونه این قطعه سرگرم کننده اشرافی اتریشی قرن هجدم تبدیل شده به قارقار پیروزی برای یه بچه نیویورکی؟

turn into the victory crow of this New York kid?

چگونه این قطعه سرگرم کننده اشرافی اتریشی قرن هجدم تبدیل شده به قارقار پیروزی برای یه بچه نیویورکی؟

How was that passed on? How did he get to hear Mozart?

این چه جوری منتقل شده؟ چگونه او این موسیقی را شنیده؟

Well when it comes to classical music,

خُب هنگامی که این قطعه وارد موسیقی کلاسیک شد،

there's an awful lot to pass on,

قطعه سختی بود که می بایستی انتقال داده شود،

much more than Mozart, Beethoven or Tchiakovsky.

خیلی بیشتر از موزارت، بتهوون و یا چایکوفسکی.

Because classical music

زیرا موسیقی کلاسیک٬ سُنت ناگسستنی‌ای از زندگی‌ست که به بیش هزار سال قبل بر‌می‌گردد.

is an unbroken living tradition

زیرا موسیقی کلاسیک٬ سُنت ناگسستنی‌ای از زندگی‌ست که به بیش هزار سال قبل بر‌می‌گردد.

that goes back over 1,000 years.

زیرا موسیقی کلاسیک٬ سُنت ناگسستنی‌ای از زندگی‌ست که به بیش هزار سال قبل بر‌می‌گردد.

And every one of those years

و هریک از این سالها چیزی منحصربفرد و قدرتمند برای گفتن به ما درمورد آنچه برای زنده بودن دوست دارند، داشته است.

has had something unique and powerful to say to us

و هریک از این سالها چیزی منحصربفرد و قدرتمند برای گفتن به ما درمورد آنچه برای زنده بودن دوست دارند، داشته است.

about what it's like to be alive.

و هریک از این سالها چیزی منحصربفرد و قدرتمند برای گفتن به ما درمورد آنچه برای زنده بودن دوست دارند، داشته است.

Now the raw material of it, of course,

البته ماده خام برای این تنها موسیقی روزمره زندگی‌ست.

is just the music of everyday life.

البته ماده خام برای این تنها موسیقی روزمره زندگی‌ست.

It's all the anthems and dance crazes

این همه سرودها و شوق رقص و تصنیف و رژه رفتن‌هاست.

and ballads and marches.

این همه سرودها و شوق رقص و تصنیف و رژه رفتن‌هاست.

But what classical music does

اما آنچه که موسیقی کلاسیک انجام میدهد

is to distill all of these musics down,

اینه که همه موسیقی را تقطیر کرده

to condense them to their absolute essence,

تا آنها را به ذات مطلق، متراکم ساخته٬

and from that essence create a new language,

و از این ذات مطلق زبانی نو خلق کنند،

a language that speaks very lovingly and unflinchingly

زبانی عاشقانه و راسخ درمورد اینکه ما واقعا که هستیم.

about who we really are.

زبانی عاشقانه و راسخ درمورد اینکه ما واقعا که هستیم.

It's a language that's still evolving.

این زبانی‌ست که هنوز هم در حال تحول است.

Now over the centuries it grew into the big pieces we always think of,

و در طی قرن‌ها این به قطعاتی بزرگ رشد کرده که ما معمولا در موردش چیزی مثل کنسرت و یا سمفونی فکر می‌کنیم،

like concertos and symphonies,

و در طی قرن‌ها این به قطعاتی بزرگ رشد کرده که ما معمولا در موردش چیزی مثل کنسرت و یا سمفونی فکر می‌کنیم،

but even the most ambitious masterpiece

اما حتی بلندپروازترین شاهکار موسیقی

can have as its central mission

میتونه ماموریت اصلی‌اش، بردن شما به لحظه ای شکنده و ظریف شخصی شما باشه---

to bring you back to a fragile and personal moment --

میتونه ماموریت اصلی‌اش، بردن شما به لحظه ای شکنده و ظریف شخصی شما باشه---

like this one from the Beethoven Violin Concerto.

مثل این قطعه از کنسرتو ویلون بتهوون .

(Music)

( موسیقی)

It's so simple, so evocative.

این بسیار ساده، بسیار مهیج و خاطره برانگیزه.

So many emotions seem to be inside of it.

به نظر میرسه که احساسات زیادی در آن هست.

Yet, of course, like all music,

البته با این وجود، مثل هر موسیقی دیگری،

it's essentially not about anything.

این لزوما درباره چیزی نیست.

It's just a design of pitches and silence and time.

این فقط طراحی ارتفاع، سکوت، و زمان است.

And the pitches, the notes, as you know, are just vibrations.

همانطورکه می دانید، ارتفاع و نُت، فقط ارتعاش هستند.

They're locations in the spectrum of sound.

آنها در طیفی از صدا قرار دارند.

And whether we call them 440 per second, A,

و چه آنها را ۴۴۰ در ثانیه، لا، یا ۳,۷۲۹، سی‌ بمل، بنامیم، به من اعتماد کنید،

or 3,729, B flat -- trust me, that's right --

و چه آنها را ۴۴۰ در ثانیه، لا، یا ۳,۷۲۹، سی‌ بمل، بنامیم، به من اعتماد کنید،

they're just phenomena.

اینها یک سری پدیده هستند.

But the way we react to different combinations of these phenomena

اما شیوه‌ای که ما به ترکیب‌های مختلف از این پدیده ها واکنش نشان می‌دهیم

is complex and emotional and not totally understood.

پیچیده و احساساتی‌ست و کاملا قابل درک نیستند.

And the way we react to them has changed radically over the centuries,

و شیوه‌ای که ما به عنوان اولویتمان به آنها واکنش نشان می‌دهیم در طی قرن‌ها تغییر کرده است.

as have our preferences for them.

و شیوه‌ای که ما به عنوان اولویتمان به آنها واکنش نشان می‌دهیم در طی قرن‌ها تغییر کرده است.

So for example, in the 11th century,

برای مثال، در قرن یازدهم،

people liked pieces that ended like this.

مردم قطعه ای را دوست داشتند که اینطوری تمام بشود.

(Music)

(موسیقی)

And in the 17th century, it was more like this.

و در قرن هفدهم، بیشتر مثل این بود.

(Music)

(موسیقی)

And in the 21st century ...

و در قرن بیست و یکم .....

(Music)

( موسیقی)

Now your 21st century ears are quite happy with this last chord,

و حالا در قرن بیست و یکم ما با این آخرین آکورد حال می کنیم،

even though a while back it would have puzzled or annoyed you

هر چند یه کم عقب تر، شما را گیج و آزار می‌داد

or sent some of you running from the room.

و باعث فرار بعضی هاتون از اتاق می‌شد.

And the reason you like it

و دلیل اینکه شما این را دوست دارید اینه که شما آن را به ارث بردید، چه بدانید و چه ندانید،

is because you've inherited, whether you knew it or not,

و دلیل اینکه شما این را دوست دارید اینه که شما آن را به ارث بردید، چه بدانید و چه ندانید،

centuries-worth of changes

تغییر درتئوری موسیقی، اجرا و سبک آن، به اندازه یک قرن ارزش دارد.

in musical theory, practice and fashion.

تغییر درتئوری موسیقی، اجرا و سبک آن، به اندازه یک قرن ارزش دارد.

And in classical music we can follow these changes very, very accurately

در موسیقی کلاسیک ما می‌تونیم با دقت بسیارزیادی این تغییرات را دنبال کنیم

because of the music's powerful silent partner,

به دلیل شریک صامت قدرتمند موسیقی،

the way it's been passed on: notation.

شیوه‌ای که (موسیقی) منتقل شده است: نت نویسی.

Now the impulse to notate,

برانگیختن نُت نویسی،

or, more exactly I should say, encode music

یا دقیقا باید بگویم، رمزنویسی موسیقی برای مدت زیادی با ما بوده است.

has been with us for a very long time.

یا دقیقا باید بگویم، رمزنویسی موسیقی برای مدت زیادی با ما بوده است.

In 200 B.C., a man named Sekulos

از ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، مردی به نام سکولز برای همسر فوت شده خودش این قطعه را نوشت

wrote this song for his departed wife

از ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، مردی به نام سکولز برای همسر فوت شده خودش این قطعه را نوشت

and inscribed it on her gravestone

و آن را روی سنگ قبر او با نُت نویسی یونانی حک کرد.

in the notational system of the Greeks.

و آن را روی سنگ قبر او با نُت نویسی یونانی حک کرد.

(Music)

(موسیقی)

And a thousand years later,

و هزار سال بعد،

this impulse to notate took an entirely different form.

این انگیزه نت نگاری، شکلی کاملا متفاوت به سبک داد.

And you can see how this happened

و میتونید ببینید که این چگونه درگزیده‌هایی

in these excerpts from the Christmas mass "Puer Natus est nobis,"

از قطعه بزرگ موسیقی کریسمس به نام "برای ما متولد شده -Puer Natus EST nobis،" اتفاق افتاد

"For Us is Born."

از قطعه بزرگ موسیقی کریسمس به نام "برای ما متولد شده -Puer Natus EST nobis،" اتفاق افتاد.

(Music)

(موسیقی)

In the 10th century, little squiggles were used

در قرن دهم، از خطوطی موج دار استفاده می‌‌شد که فقط طرح کلی‌ از آهنگ را مشخص می‌‌کرد.

just to indicate the general shape of the tune.

در قرن دهم، از خطوطی موج دار استفاده می‌‌شد که فقط طرح کلی‌ از آهنگ را مشخص می‌‌کرد.

And in the 12th century, a line was drawn, like a musical horizon line,

و در قرن دوازدهم یک خط کشیده می‌شد، مثل خط افقی موسیقی،

to better pinpoint the pitch's location.

که به موقعیت ارتفاع یا نت اشاره می‌کرد.

And then in the 13th century, more lines and new shapes of notes

و سپس در قرن سیزدهم، خط های جدید و اشکال جدیدی از نُت‌ها به تصویر کامل نوای موسیقی قفل شد،

locked in the concept of the tune exactly,

و سپس در قرن سیزدهم، خط های جدید و اشکال جدیدی از نُت‌ها به تصویر کامل نوای موسیقی قفل شد،

and that led to the kind of notation we have today.

و این منجر به نُت نویسی شد که ما امروز داریم.

Well notation not only passed the music on,

نُت نویسی خوب، نه تنها موسیقی را به مراحل بعد عبور داد،

notating and encoding the music changed its priorities entirely,

بلکه نُت نویسی و کدگذاری به طورکلی تغییردر اولویت های موسیقی داد ،

because it enabled the musicians

زیرا این نوازندگان را قادر ساخت تا تصور بسیار گسترده‌تری از موسیقی داشته باشند.

to imagine music on a much vaster scale.

زیرا این نوازندگان را قادر ساخت تا تصور بسیار گسترده‌تری از موسیقی داشته باشند.

Now inspired moves of improvisation

خُب موومان الهام بخش بداهه نوازی می تونه ثبت، نگهداری، سنجیده والویت بندی شده، طرح پیچیده‌ای را ایجاد کند.

could be recorded, saved, considered, prioritized,

خُب موومان الهام بخش بداهه نوازی می تونه ثبت، نگهداری، سنجیده والویت بندی شده، طرح پیچیده‌ای را ایجاد کند.

made into intricate designs.

خُب موومان الهام بخش بداهه نوازی می تونه ثبت، نگهداری، سنجیده والویت بندی شده، طرح پیچیده‌ای را ایجاد کند.

And from this moment, classical music became

و از این لحظه، موسیقی کلاسیک تبدیل به چیزی شد که اساسا الان بیشتر هست،

what it most essentially is,

و از این لحظه،موسیقی کلاسیک تبدیل به چیزی شد که اساسا الان بیشتر هست،

a dialogue between the two powerful sides of our nature:

یک گفتگوی بین دو سوی قدرتمند سرشت ما:

instinct and intelligence.

غریزه و فراست.

And there began to be a real difference at this point

ودر این نقطه یک تفاوت واقعی بین هنر بداهه‌ نوازی و هنر آهنگ‌سازی شروع شد.

between the art of improvisation

ودر این نقطه یک تفاوت واقعی بین هنر بداهه‌ نوازی و هنر آهنگ‌سازی شروع شد.

and the art of composition.

ودر این نقطه یک تفاوت واقعی بین هنر بداهه‌ نوازی و هنر آهنگ‌سازی شروع شد.

Now an improviser senses and plays the next cool move,

یک بداهه‌ نواز احساساتی یک قطعه جالب را می‌نوازد،

but a composer is considering all possible moves,

اما یک آهنگ‌ساز به تمامی حرکات ممکن توجه می‌کند،

testing them out, prioritizing them out,

آنها را امتحان کرده، الویت‌بندی می‌کند،

until he sees how they can form a powerful and coherent design

تا اینکه ببیند چگونه آنها می‌توانند طرحی قدرتمند و متجسمِ پایدار و جالب را شکل دهند.

of ultimate and enduring coolness.

تا اینکه ببیند چگونه آنها می‌توانند طرحی قدرتمند و متجسمِ پایدار و جالب را شکل دهند.

Now some of the greatest composers, like Bach,

برخی از بزرگترین آهنگسازان، مانند باخ، ترکیبی از هردوی اینها بودند.

were combinations of these two things.

برخی از بزرگترین آهنگسازان، مانند باخ، ترکیبی از هردوی اینها بودند.

Bach was like a great improviser with a mind of a chess master.

باخ بداهه نواز بزرگی با ذهن استاد شطرنج بود.

Mozart was the same way.

موزارت شیوه‌ای مشابه داشت.

But every musician strikes a different balance

اما هر موسیقیدانی به یک تعادل متفاوتی بین ایمان وعقل غریزه وفراست می‌رسد.

between faith and reason, instinct and intelligence.

اما هر موسیقیدانی به یک تعادل متفاوتی بین ایمان وعقل غریزه وفراست می‌رسد.

And every musical era had different priorities of these things,

هردوره‌‌ موسیقی الویت متفاوتی از این چیزها داشت،

different things to pass on, different 'whats' and 'hows'.

چیزهای متفاوتی برای انتقال دادن، متفاوت در 'چه' و 'چگونه' بودن.

So in the first eight centuries or so of this tradition

بنابراین در هشت قرن اول و یا بیشتر این سُنت‌،

the big 'what' was to praise God.

'چه‌ [چیزیِ]' بزرگ، ستایش خدا بود.

And by the 1400s, music was being written

ودر قرن چهاردهم، نوشتن و اجرای موسیقی در جهت جلوه یاد خدا بود

that tried to mirror God's mind

ودر قرن چهاردهم، نوشتن و اجرای موسیقی در جهت جلوه یاد خدا بود

as could be seen in the design of the night sky.

همانطور که در سبک "آسمان شب" به چشم می خورد.

The 'how' was a style called polyphony,

و 'چگونه' سبکی بود که چند آوایی نامیده می‌شد،

music of many independently moving voices

موسیقی ای متشکل ازحرکت چندین صدای مستقل

that suggested the way the planets seemed to move

که بیانگر شیوه‌ای است که سیارات بنظر

in Ptolemy's geocentric universe.

درجهان دورانی بطلمیوس حرکت میکنند.

This was truly the music of the spheres.

این براستی موسیقی کرات آسمانی بود.

(Music)

( موسیقی)

This is the kind of music that Leonardo DaVinci would have known.

این نوعی از موسیقی‌ست که لئوناردو داوینچی باید می‌دانست.

And perhaps its tremendous intellectual perfection and serenity

و شاید کمال معنوی و آرامش فوق‌العاده آن

meant that something new had to happen --

بدین معناست که چیز جدیدی باید اتفاق افتد --

a radical new move, which in 1600 is what did happen.

یک حرکت بنیادی جدید، که در قرن شانزدهم اتفاق افتاد.

(Music) Singer: Ah, bitter blow!

( موسیقی) آوازخوان: آه، ضربه تلخ!

Ah, wicked, cruel fate!

آه، ستمکار، بخت شوم !

Ah, baleful stars!

آه، ستارگان غم انگیز!

Ah, avaricious heaven!

آه، بهشت آزمند!

MTT: This, of course, was the birth of opera,

مایکل توماس: البته، این تولد اُپرا بود،

and its development put music on a radical new course.

واین سیر تکاملی موسیقی را روی یک مسیر جدیدی قرار داد.

The what now was not to mirror the mind of God,

این 'چه' ، حالا دیگر جلوه ای از یاد خدا نبود،

but to follow the emotion turbulence of man.

بلکه جستجوی تلاطم احساسات انسان بود.

And the how was harmony,

و این 'چگونه'، هارمونی بود،

stacking up the pitches to form chords.

روی هم انباشته کردن ارتفاع (نت) که آکورد را تشکیل میدهد.

And the chords, it turned out,

معلوم شد که این آکوردها قادرند انواع باورنکردنی از احساسات را بیان کنند.

were capable of representing incredible varieties of emotions.

معلوم شد که این آکوردها قادرند انواع باورنکردنی از احساسات را بیان کنند.

And the basic chords were the ones we still have with us,

و نت‌های اصلی‌ همانانی بودند که امروزه هم هستند،

the triads,

یعنی تریادها،

either the major one,

حالا یا ماژور آن، که فکر می‌کنیم شاد است، و یا مینور آن.

which we think is happy,

حالا یا ماژور آن، که فکر می‌کنیم شاد است، و یا مینور آن.

or the minor one,

حالا یا ماژور آن، که فکر می‌کنیم شاد است، و یا مینور آن.

which we perceive as sad.

که ما آنها را غمگین می دانیم.

But what's the actual difference between these two chords?

ولی‌ حالا فرق بین این دو آکورد چیست؟

It's just these two notes in the middle.

فقط این دو نت مابین اینها هست.

It's either E natural,

یعنی یا می‌‌بکار، و ۶۵۹ ارتعاش در ثانیه،

and 659 vibrations per second,

یعنی یا می‌‌بکار، و ۶۵۹ ارتعاش در ثانیه،

or E flat, at 622.

یا می‌‌ بمل با ۶۲۲.

So the big difference between human happiness and sadness?

خُب تفاوت عمده‌ای بین شادی و ناراحتی انسان چیست؟

37 freakin' vibrations.

۳۷ ارتعاش عجیب.

So you can see in a system like this

بدین ترتیب، روی سیستمی مثل این می‌توانید مشاهده کنید

there was enormous subtle potential

که پتانسیل ظریف بیکرانی ازبیان احساسات انسانی وجود دارد.

of representing human emotions.

که پتانسیل ظریف بیکرانی ازبیان احساسات انسانی وجود دارد.

And in fact, as man began to understand more

در حقیقت، همانطور که بشر شروع به درک طبیعت پیچیده و دوسوگرای خود کرد،

his complex and ambivalent nature,

در حقیقت، همانطور که بشر شروع به درک طبیعت پیچیده و دوسوگرای خود کرد،

harmony grew more complex to reflect it.

هارمونی هم برای انعکاس اون احساسات پیچیده تر شد.

Turns out it was capable of expressing emotions

و معلوم شد که این موسیقی قادر به بیان احساسات، فراتر از توانایی واژه هاست.

beyond the ability of words.

و معلوم شد که این موسیقی قادر به بیان احساسات، فراتر از توانایی واژه هاست.

Now with all this possibility,

حال با همه این امکانات، موسیقی کلاسیک واقعا کنارگذاشته و خاموش شد.

classical music really took off.

حال با همه این امکانات، موسیقی کلاسیک واقعا کنارگذاشته و خاموش شد.

It's the time in which the big forms began to arise.

زمان آن رسیده بود که سبک های بزرگ شروع به جلوه کند.

And the effects of technology began to be felt also,

و همچنین تاثیرات تکنولوژی نیز حس می شد،

because printing put music, the scores, the codebooks of music,

به دلیل چاپ قطعات موسیقی، امتیازبندی آنها و کتابهای کد موسیقی درهمه جا در دستان نوازدگان قرارگرفتند.

into the hands of performers everywhere.

به دلیل چاپ قطعات موسیقی، امتیازبندی آنها و کتابهای کد موسیقی درهمه جا در دستان نوازدگان قرارگرفتند.

And new and improved instruments

و آلات موسیقی جدید و اصلاح شده، دوران استادی نوازندگی را ممکن کرد.

made the age of the virtuoso possible.

و آلات موسیقی جدید و اصلاح شده، دوران استادی نوازندگی را ممکن کرد.

This is when those big forms arose --

این زمانی است که این قطعات بزرگ موسیقی به وجود آمد - سمفونی، سونات، کنسرتو.

the symphonies, the sonatas, the concertos.

این زمانی است که این قطعات بزرگ موسیقی به وجود آمد - سمفونی، سونات، کنسرتو.

And in these big architectures of time,

و در این ساختار بزرگ زمانی،

composers like Beethoven could share the insights of a lifetime.

آهنگسازانی مانند بتهوون، فراست و بینش عمرشان را به اشتراک گذاشتند.

A piece like Beethoven's Fifth

قطعه‌ای مثل سنفونی شماره پنج بهتوون، اساسا شاهدی‌ست بر اینکه چگونه او قادر بود

basically witnessing how it was possible

قطعه‌ای مثل سنفونی شماره پنج بتهوون، اساسا شاهدی‌ست بر اینکه چگونه او قادر بود

for him to go from sorrow and anger,

در طی نیم ساعت، با برداشتن قدمهای دقیق در مسیری پیش برود که از غم و اندوه و خشم، به لحظه ای مملو از شادی برسد.

over the course of a half an hour,

در طی نیم ساعت، با برداشتن قدمهای دقیق در مسیری پیش برود که از غم و اندوه و خشم، به لحظه ای مملو از شادی برسد.

step by exacting step of his route,

در طی نیم ساعت، با برداشتن قدمهای دقیق در مسیری پیش برود که از غم و اندوه و خشم، به لحظه ای مملو از شادی برسد.

to the moment when he could make it across to joy.

در طی نیم ساعت، با برداشتن قدمهای دقیق در مسیری پیش برود که از غم و اندوه و خشم، به لحظه ای مملو از شادی برسد.

(Music)

(موسیقی)

And it turned out the symphony could be used for more complex issues,

و معلوم شد که سمفونی میتواند برای مسائل پیچیده تری مورد استفاده قرار گیرد.

like gripping ones of culture,

مانند انواع پر کشش یک فرهنگ،

such as nationalism or quest for freedom

مانند ملی‌گرایی یا و تلاش برای آزادی

or the frontiers of sensuality.

و یا سرحدهای نفس اماره.

But whatever direction the music took,

اما موسیقی هر جهتی را که برگزیند،

one thing until recently was always the same,

یک چیز تا همین اواخر به همان صورت باقی مانده،

and that was when the musicians stopped playing,

و این زمانی بود که نوازندگان دیگر نمی‌نواختند،

the music stopped.

موسیقی متوقف می‌شد.

Now this moment so fascinates me.

این لحظه مرا بسیارمجذوب می‌کند.

I find it such a profound one.

من این را بسیار ژرف یافتم.

What happens when the music stops?

هنگامی که موسیقی متوقف می‌شود چه اتفاقی می‌افتد؟

Where does it go? What's left?

این به کجا می‌رود؟ چه چیزی باقی می‌ماند؟

What sticks with people in the audience at the end of a performance?

در پایان اجرا چه چیزی در مردمِ شنونده باقی می‌گذارد؟

Is it a melody or a rhythm

آیا این یک ملودی، یا یک ریتم،

or a mood or an attitude?

یا یک حالت و یا یک نگرش است؟

And how might that change their lives?

و این چگونه زندگی آنها را تغییر می‌دهد؟

To me this is the intimate, personal side of music.

از نظر من این جنبه شخصی و خودمانی موسیقی است.

It's the passing on part. It's the 'why' part of it.

این بخش انتقالی موسیقی است. این بخش 'چرای' موسیقی‌ است.

And to me that's the most essential of all.

و از نظر من این اساسی ترین بخش آن هست.

Mostly it's been a person-to-person thing,

غالبا این چیزی فرد به فرد بود،

a teacher-student, performer-audience thing,

یه چیزی مثل استاد- شاگرد، ایفاگر- تماشاگر

and then around 1880 came this new technology

و سپس در حدود سال۱۸۸۰ این وارد فنآوری جدیدی شد

that first mechanically then through analogs then digitally

که ابتدا بطورمکانیکی و سپس وارد آنالوگ و بعد دیجیتال شد

created a new and miraculous way of passing things on,

که شیوه جدید معجزه‌آسایی برای انتقال آن ایجاد کرد که البته غیرشخصی بود.

albeit an impersonal one.

که شیوه جدید معجزه‌آسایی برای انتقال آن ایجاد کرد ک البته غیرشخصی بود.

People could now hear music all the time,

حال مردم میتوانند درهمه اوقات موسیقی بشنوند،

even though it wasn't necessary

for them to play an instrument, read music or even go to concerts.

برای آنها دیگر ضروری نبود که یک آلت موسیقی را بنوازند، موسیقی بخوانند و یا حتی به کنسرت بروند.

برای آنها دیگر ضروری نبود که یک آلت موسیقی را بنوازند، موسیقی بخوانند و یا حتی به کنسرت بروند.

And technology democratized music by making everything available.

و فن‌آوری با دردسترس قرار دادن همگانی، موسیقی را مردمی کرد.

It spearheaded a cultural revolution

این پیشگام یک انقلاب فرهنگی در هنربود که در آن کروس و بیسی اسمیت (خوانندگان مشهوردهه ۲۰) در مسیری مشابه بودند.

in which artists like Caruso and Bessie Smith were on the same footing.

این پیشگام یک انقلاب فرهنگی در هنربود که در آن کروس و بیسی اسمیت (خوانندگان مشهوردهه ۲۰) در مسیری مشابه بودند.

And technology pushed composers to tremendous extremes,

و فن آوری آهنگسازان را به طرف افراط شگرفی سوق داد،

using computers and synthesizers

استفاده از کامپیوتر و سینت‌سایزر

to create works of intellectually impenetrable complexity

برای ایجاد آثار پیچیده ای که از لحظ فکری غیر قابل نفوذ هستند

beyond the means of performers and audiences.

فراتر از شیوۀ نوازندگان و شنوندگان.

At the same time technology,

و در همان زمان فن آوری با گرفتن نقشی که همیشه نت نویسی ایفا می‌کرد،

by taking over the role that notation had always played,

و در همان زمان فن آوری با گرفتن نقشی که همیشه نت نویسی ایفا می‌کرد،

shifted the balance within music between instinct and intelligence

تعادل بین غریزه وفراست درون موسیقی را به سمت غریزی سوق داد.

way over to the instinctive side.

تعادل بین غریزه وفراست درون موسیقی را به سمت غریزی سوق داد.

The culture in which we live now

فرهنگی که ما امروز در آن زندگی می‌کنیم

is awash with music of improvisation

انباشته ای از موسیقی بداهه‌نوازی و ابتکاری‌ست

that's been sliced, diced, layered

که قطعه شده، مکعب شده، لایه شده و خدا میدونه دیگه چی، و توزیع و فروخته می‌شود.

and, God knows, distributed and sold.

که قطعه شده، مکعب شده، لایه شده و خدا میدونه دیگه چی، و توزیع و فروخته می‌شود.

What's the long-term effect of this on us or on music?

اثر بلند مدت آن بر ما و موسیقی چیست؟

Nobody knows.

کسی نمیدونه.

The question remains: What happens when the music stops?

این سوال باقی مانده: چه اتفاقی بعد ازاینکه موسیقی متوقف میشود می‌افتد؟

What sticks with people?

چه تاثیری در مردم باقی می‌گذارد؟

Now that we have unlimited access to music, what does stick with us?

حالا که ما دسترسی نامحدودی به موسیقی داریم، چه چیزی در ما باقی می‌گذارد؟

Well let me show you a story of what I mean

خُب اجازه بدهید به شما نشان بدم که منظورم از 'در ما باقی مانده و یا چسبیده به ما' چیست.

by "really sticking with us."

خُب اجازه بدهید به شما نشان بدم که منظورم از 'در ما باقی مانده و یا چسبیده به ما' چیست.

I was visiting a cousin of mine in an old age home,

من به دیدار یکی از عموزاده هایم در یک خانه سالمندان رفته بودم و

and I spied a very shaky old man

و یه مرد پیری را زیر نظر گرفتم که

making his way across the room on a walker.

با واکرش از کنار اتاق می‌گذشت.

He came over to a piano that was there,

او نزدیک پیانویی که آنجا بود شد،

and he balanced himself and began playing something like this.

و تعادلش را پیدا کرد و شروع به نواختن چیزی مثل این شد.

(Music)

(موسیقی)

And he said something like, "Me ... boy ... symphony ... Beethoven."

و او چیزی مثل این را گفت، "هی پسر ... سنفونی بتهوون ."

And I suddenly got it,

ناگهان آن را دریافتم،

and I said, "Friend, by any chance are you trying to play this?"

و گفتم،"دوست من، آیا می‌خواهی این را بنوازی؟"

(Music)

(موسیقی)

And he said, "Yes, yes. I was a little boy.

و او گفت،" بله بله. من یه پسر بچه بودم

The symphony: Isaac Stern, the concerto, I heard it."

این سنفونی: اسحاق استرن، این کنسرتو، من این را شنیدم."

And I thought, my God,

و من فکر کردم، خدای من،

how much must this music mean to this man

این موسیقی چقدر باید برای او معنا داشته باشه

that he would get himself out of his bed, across the room

که سعی کرده از تخت بیرون بیاد، و تمام طول اتاق را طی کنه

to recover the memory of this music

تا خاطره این موسیقی را دوباره زنده کنه

that, after everything else in his life is sloughing away,

بعد از اینکه همه چیز زندگی‌اش ازدست رفته،

still means so much to him?

هنوزهم برای او این قطعه موسیقی بسیار معنا دارد؟

Well, that's why I take every performance so seriously,

خُب، برای همینه که من هر اجرایی را بسیار جدی می‌گیرم،

why it matters to me so much.

واینکه چرا این برایم اینقدر مهمه.

I never know who might be there, who might be absorbing it

من هرگز نمیدانم چه کسی ممکنه اینجا باشه، چه کی ممکنه موسیقی مرا جذب کنه

and what will happen to it in their life.

و چه اتفاقی برای این موسیقی، در زندگی آنها خواهد افتاد.

But now I'm excited that there's more chance than ever before possible

اما الان هیجان زده ام که امکان بیشتری از هر زمان دیگر برای به اشتراک گذاشتن موسیقی وجود داره.

of sharing this music.

اما الان هیجان زده ام که امکان بیشتری از هر زمان دیگر برای به اشتراک گذاشتن موسیقی وجود داره.

That's what drives my interest in projects

و این چیزیست که علاقه من را به پروژه هایی

like the TV series "Keeping Score" with the San Francisco Symphony

مثل سریال‌های تلوزیونی" امتیاز نگهدار" با سنفونی سانفرانسیسکو

that looks at the backstories of music,

که به پیشینه داستان نگاه میکنه ، می‌کشاند

and working with the young musicians at the New World Symphony

و کار با نوازندگان جوان در دنیای جدید سمفونی

on projects that explore the potential

در پروژه هایی که توان بالقوه اجراهای جدید را درمراکزهنری برای سرگرمی و آموزش، کشف می‌کند.

of the new performing arts centers

در پروژه هایی که توان بالقوه اجراهای جدید را درمراکزهنری برای سرگرمی و آموزش، کشف می‌کند.

for both entertainment and education.

در پروژه هایی که توان بالقوه اجراهای جدید را درمراکزهنری برای سرگرمی و آموزش، کشف می‌کند.

And of course, the New World Symphony

البته، دنیای جدید سمفونی

led to the YouTube Symphony and projects on the internet

منجر به سمفونی یوتوب و پروژه‌هایی در اینترنت میشود

that reach out to musicians and audiences all over the world.

که به نوازندگان و تماشاگرانی در سراسر جهان می‌رسد.

And the exciting thing is all this is just a prototype.

و چیز جالب اینه که همه اینها نسخه ابتدایی هستند.

There's just a role here for so many people --

در آنجا فقط یک نقش برای اکثر افراد وجود داره--

teachers, parents, performers --

معلم‌ها ، پدرها و مادرها، اجرا کنندگان---

to be explorers together.

در کنارهمدیگر آنرا کشف می‌کنند.

Sure, the big events attract a lot of attention,

مطمئنا، حوادث بزرگ تعداد زیادی توجه به خود جلب می‌کنند،

but what really matters is what goes on every single day.

اما آنچه واقعا مهمه چیزیه که هر روز صورت در جریانه.

We need your perspectives, your curiosity, your voices.

ما به دیدگا‌های شما، کنجکاوی شما، و صدای شما نیاز داریم.

And it excites me now to meet people

حال این مرا برای ملاقات مردمی که کوهنوردند، آشپزند، برنامه نویسند، راننده تاکسی‌هستند، هیجان زده می‌کنه

who are hikers, chefs, code writers, taxi drivers,

حال این مرا برای ملاقات مردمی که کوهنوردند، آشپزند، برنامه نویسند، راننده تاکسی‌هستند، هیجان زده می‌کنه

people I never would have guessed who loved the music

مردمی که من هرگز نمیتونم حدس بزنم که عاشق موسیقی هستند و آن را انتقال می‌دهند.

and who are passing it on.

مردمی که من هرگز نمیتونم حدس بزنم که عاشق موسیقی هستند و آن را انتقال می‌دهند.

You don't need to worry about knowing anything.

شما نیازی به این ندارید که نگران دانستن چیزی باشید.

If you're curious, if you have a capacity for wonder, if you're alive,

اگر شما کنجکاو باشید، اگر شما قابلیت شگفت زدگی داشته باشید و یا اگر زنده باشید،

you know all that you need to know.

اگر همه آنچه که باید بدانید را بدانید.

You can start anywhere. Ramble a bit.

شما میتونید در هر جایی شروع کنید. یه گشتی بزنید.

Follow traces. Get lost. Be surprised, amused inspired.

آثار موسیقی را دنبال کنید. در آن گم شوید. شگف زده شده، کِیف کنید و الهام بگیرید.

All that 'what', all that 'how' is out there

همه این 'چه' و 'چگونه' ها، بیرون در اونجا منتظر شما هستند

waiting for you to discover its 'why',

تا 'چرا' ها را کشف کنید،

to dive in and pass it on.

تا در آن غوطه ور شده و آن را به دیگران انتقال دهید.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)