Geraldine Hamilton: Body parts on a chip

جرالدین همیلتون: اندام بدن بر روی یک تراشه

Translator: hamed khoshmashraban Reviewer: Shahram Eatezadi

We have a global health challenge

ما چالش های جهانی در حوزه سلامت داریم

in our hands today,

که هم اکنون پیش روی ما هستند،

and that is that the way we currently

به همین خاطر است که ما در حال حاضر

discover and develop new drugs

داروهای جدیدی کشف می‌کنیم و توسعه می دهیم

is too costly, takes far too long,

که این فرآیندها بسیار هزینه بر و طولانی هستند،

and it fails more often than it succeeds.

و اغلب با شکست مواجه می شوند تا موفقیت.

It really just isn't working, and that means

واقعا این راهش نیست و این به این معنی است که

that patients that badly need new therapies

بیمارانی که بشدت محتاج درمانهای جدیدی هستند

are not getting them,

به آنها نمی رسند،

and diseases are going untreated.

و بیماری ها بدون درمان می مانند

We seem to be spending more and more money.

بنظر میرسد که ما پول بیشتر و بیشتری صرف این مسئله می کنیم.

So for every billion dollars we spend in R&D,

بنابراین بابت هر یک میلیارد دلاری که در تحقیق و توسعه هزینه می کنیم،

we're getting less drugs approved into the market.

ما به داروهای تایید شده کمتری برای معرفی به بازار میرسیم.

More money, less drugs. Hmm.

صرف پول بیشتر، داروهای کمتر. اوممم

So what's going on here?

خب اینجا چه خبره؟

Well, there's a multitude of factors at play,

خب، عوامل بسیار زیادی در این میان نقش دارند

but I think one of the key factors

اما من فکر می کنم یکی از مهترین عوامل که نقش کلیدی را بازی می کند،

is that the tools that we currently have

این است که ابزاری که ما در حال حاضر برای تست دراختیار داریم

available to test whether a drug is going to work,

چه یک دارو به نتیجه دلخواه برسد،

whether it has efficacy,

چه تاثیر داشته باشد

or whether it's going to be safe

یا اینقدر بی ضرر باشد

before we get it into human clinical trials,

قبل از اینکه به مرحله تست بالینی انسانی برسیم،

are failing us. They're not predicting

ما را با شکست مواجه می کنند. آنها پیش بینی نمی کنند که

what's going to happen in humans.

چه اتفاقی قراره برروی انسان ها بگذارند.

And we have two main tools available

و ما دو ابزار اصلی در اختیار داریم.

at our disposal.

و ما دو ابزار اصلی در اختیار داریم.

They are cells in dishes and animal testing.

یکی سلولهای درون ظرف و دیگری ‌ازمایش برروی حیوانات است.

Now let's talk about the first one, cells in dishes.

اجازه بدهید در مورد اول صحبت کنیم، سلولهای داخل ظروف.

So, cells are happily functioning in our bodies.

خب سلولها شاد و سرزنده در بدن ما زندگی می کنند.

We take them and rip them out

ما آنها را می گیریم و

of their native environment, throw them in one of these dishes,

از محیط اصلی خودشان دور می کنیم، و به درون یکی از اون ظرف ها می اندازیم

and expect them to work.

و انتظار داریم که به کارشان ادامه دهند.

Guess what. They don't.

چه حدسی می زنید. آنها موفق نمی شوند.

They don't like that environment

این ظروف شبیه محیط اصلی شان نیستند

because it's nothing like

به خاطر اینکه هیچ شرایطی نمی تواند شبیه

what they have in the body.

آن محیطی باشد که آنها در بدن ما داشته اند.

What about animal testing?

در مورد آزمایش های حیوانی چطور؟

Well, animals do and can provide

خب، حیوانات می توانند

extremely useful information.

اطلاعات بسیار مفیدی در اختیار ما قرار دهند.

They teach us about what happens

آنها به ما یاد می دهند که چه اتفاقی

in the complex organism.

در ارگانیزم های پیچیده می افتد.

We learn more about the biology itself.

ما بیشتر در مورد خود زیست شناسی می آموزیم.

However, more often than not,

هرچند که در بیشتر مواقع،

animal models fail to predict what will happen in humans

مدلهای حیوانی برای پیش بینی آنچه که قرار است در بدن انسانها رخ دهد با شکست مواجه می شوند

when they're treated with a particular drug.

وقتی که آنها با داروی خاصی تحت مداوا قرار می گیرند.

So we need better tools.

بنابراین ما به ابزارهای بهتری نیاز داریم.

We need human cells,

ما به سلولهای انسانی نیاز داریم

but we need to find a way to keep them happy

ولی از طرفی نیاز داریم تا راهی پیدا کنیم که این سلولهای انسانی خارج از بدن انسانها

outside the body.

خوشحال باشند

Our bodies are dynamic environments.

بدنهای ما محیط پویایی هستند

We're in constant motion.

ما همیشه در حرکت هستیم

Our cells experience that.

و سلولها این را تجربه می کنند

They're in dynamic environments in our body.

سلولها در محیط پویایی در بدن ما هستند

They're under constant mechanical forces.

آنها همواره تحت فشارهای مکانیکی قرار دارند

So if we want to make cells happy

بنابراین اگر که ما قصد داریم تا آنها را خوشحال نگه داریم

outside our bodies,

خارج از بدن مان

we need to become cell architects.

لازم است که معمار سلول بشویم.

We need to design, build and engineer

ما باید طراحی کنیم بسازیم و مهندسی کنیم

a home away from home for the cells.

خانه ای دور از خانه اصلی برای سلولها.

And at the Wyss Institute,

و در موسسه ویس،

we've done just that.

این مهم را انجام داده ایم.

We call it an organ-on-a-chip.

ما آن را "ارگانی بر روی یک تراشه" نام گذاری کرده ایم.

And I have one right here.

و من یکی از انها را اینجا دارم.

It's beautiful, isn't it? But it's pretty incredible.

خیلی زیباست، اینطور نیست؟ ولی خیلی باور نکردنی است.

Right here in my hand is a breathing, living

یک نمونه شُش انسانی اینجا در دست من است که تنفس می کند و زندگی می کند

human lung on a chip.

بر روی یک تراشه.

And it's not just beautiful.

و مسئله دیگه تنها زیبایی نیست.

It can do a tremendous amount of things.

این می تواند حاوی انبوهی از اتفاقات باشد.

We have living cells in that little chip,

ما سلولهای زنده ای در داخل این تراشه داریم،

cells that are in a dynamic environment

سلولهایی که در داخل یک محیط پویا قرار دارند

interacting with different cell types.

با انواع دیگر سلولها در تعامل هستند.

There's been many people

افراد زیادی بوده اند

trying to grow cells in the lab.

که سعی می کنند سلولها را در داخل لابراتوآر کشت دهند.

They've tried many different approaches.

و راههای بسیار زیادی را امتحان کرده اند.

They've even tried to grow little mini-organs in the lab.

حتی سعی کرده اند تا اندام هابی کوچک را در داخل لابراتوار رشد و نمو دهند.

We're not trying to do that here.

ما همچین قصدی اینجا نداریم.

We're simply trying to recreate

ما به سادگی تلاش می کنیم تا

in this tiny chip

در این تراشه های بسیار کوچک

the smallest functional unit

کوجکترین واحد عملکردی را

that represents the biochemistry,

که نماینده بیوشیمی، کارکرد و

the function and the mechanical strain

فشار مکانیکی هستند را از نو خلق کنیم

that the cells experience in our bodies.

همان حالاتی را که سلولها در بدن ما تجربه کرده اند.

So how does it work? Let me show you.

خب چگونه این اتفاق می افتد؟ اجازه بدهید من به شما نشان بدهم.

We use techniques from the computer chip

ما ازتکنیک های ساخت تراشه های کامپیوتری

manufacturing industry

که در صنعت ساخت آنها استفاده می شود بهره می بریم

to make these structures at a scale

تا این ساختارها را در مقیاس های

relevant to both the cells and their environment.

مرتبط با سلولها و محیطشان بسازیم.

We have three fluidic channels.

ما سه کانال سیال داریم.

In the center, we have a porous, flexible membrane

در مرکز، ما یک غشاء انعطاف پذیر متخلخل داریم

on which we can add human cells

که بوسیله آن می توانیم سلولهای انسانی را اضافه بکنیم

from, say, our lungs,

سلولهای ریه های انسانی

and then underneath, they had capillary cells,

که زیر آنها سلولهای مویرگی وجودداشت،

the cells in our blood vessels.

سلولهایی داخل رگهای خونی ما

And we can then apply mechanical forces to the chip

و ما حالا می توانیم فشار مکانیکی را به تراشه وارد کنیم

that stretch and contract the membrane,

که باعث کشش و انقباض غشاء می شوند،

so the cells experience the same mechanical forces

بنابراین سلولها دقیقا همان فشارهای مکانیکی را تجربه می کنند

that they did when we breathe.

که در زمان تنفس ما تجربه کرده اند.

And they experience them how they did in the body.

و سلولها فشارهایی را که در داخل بدن ما داشته اند تجربه می کنند.

There's air flowing through the top channel,

از کانال بالایی جریان هوایی وجود دارد،

and then we flow a liquid that contains nutrients

و سپس ما مایعی حاوی مواد غذایی را

through the blood channel.

از کانال خون جاری می کنیم.

Now the chip is really beautiful,

حالا این تراشه بسیار زیباست،

but what can we do with it?

اما ما با این چه کارهایی می توانیم انجام بدهیم؟

We can get incredible functionality

ما می توانیم به قابلیت های باورنکردنی

inside these little chips.

در داخل این تراشه کوچک برسیم.

Let me show you.

اجازه بدهید نشانتان بدهم.

We could, for example, mimic infection,

برای مثال در حوزه مشابه سازی عفونی

where we add bacterial cells into the lung.

جایی که سلولهای باکتری را داخل ریه قرار می دهیم

then we can add human white blood cells.

سپس می توانیم گلبولهای سفید انسانی را وارد کنیم.

White blood cells are our body's defense

گلبولهای سفید درواقع سیستم دفاعی ما هستند

against bacterial invaders,

در مقابل باکتری های مهاجم،

and when they sense this inflammation due to infection,

و زمانی که سلولها این التهاب ناشی از عفونت را حس می کنند،

they will enter from the blood into the lung

از خون وارد ریه ها می شوند

and engulf the bacteria.

و باکتری ها را غرق می کنند.

Well now you're going to see this happening

و حالا شما قراره این واقعه را بطورزنده مشاهده نمایید

live in an actual human lung on a chip.

در ون یک ریه واقعی انسان بر روی یک تراشه.

We've labeled the white blood cells so you can see them flowing through,

ما گلبولهای سفید خون را نشانه گذاری کرده ایم تا شما بتوانید گذر جریان آنها را مشاهده نمایید

and when they detect that infection,

و زمانی که آنها یک عفونت را ردیابی می کنند،

they begin to stick.

شروع به چسبیدن می کنند.

They stick, and then they try to go into the lung

آنها می چسبند و سپس سعی می کنند واردریه ها بشوند

side from blood channel.

از طریق کانال خونی.

And you can see here, we can actually visualize

و حالا شما می توانید اینجا مشاهده نمایید، ما می توانیم

a single white blood cell.

یک گلبول سفید تنها را تجسم کنیم.

It sticks, it wiggles its way through

می چسبند، و با لغزیدن و تکان تکان خوردن راهشان را از میان

between the cell layers, through the pore,

لایه های سلولی باز می کنه، از میان منافذ،

comes out on the other side of the membrane,

از طرف دیگه غشاء بیرون می آیند،

and right there, it's going to engulf the bacteria

و دقیقا اینجا باکتری ها را از بین می برند

labeled in green.

که بصورت سبز نمایش داده شده اند.

In that tiny chip, you just witnessed

در این تراشه های کوچک شما تنها شاهد

one of the most fundamental responses

یکی از اساسی ترین پاسخ های

our body has to an infection.

بدن ما در مقابل عفونت ها هستید.

It's the way we respond to -- an immune response.

از این طریق است که ما عکس العمل نشان می دهیم به- یک پاسخ مصونیت ساز.

It's pretty exciting.

خیلی هیجان انگیز هستند.

Now I want to share this picture with you,

حالا می خواهم این عکس را با شما سهیم بشوم،

not just because it's so beautiful,

نه فقط به خاطر اینکه عکس زیباییست،

but because it tells us an enormous amount of information

بلکه بخاطر اینکه حاوی انبوهی از اطلاعات است برای ما

about what the cells are doing within the chips.

در مورد اینکه سلولها درداخل تراشه ها چه کاری انجام می دهند

It tells us that these cells

به ما می گوید که این سلولها

from the small airways in our lungs,

از کوچکترین مسیرهای انتقال هوا در ریه های ما،

actually have these hairlike structures

در واقع سازه هایی مانند مو دارند

that you would expect to see in the lung.

که شما انتظار دارید در ریه ها ببینید.

These structures are called cilia,

این سازه ها مژه نامیده می شوند،

and they actually move the mucus out of the lung.

که وظیفه ی اصلیشون این است که مخاط را به خارج از شش ها منتقل کنند.

Yeah. Mucus. Yuck.

بله. مخاط را . اوه

But mucus is actually very important.

اما مخاط ها بسیار مهم هستند.

Mucus traps particulates, viruses,

این مخاط ها ذرات، ویروسها،

potential allergens,

الرژن های بالقوه را به دام می اندازند،

and these little cilia move

ووتحرک این مژه های بسیار کوچک

and clear the mucus out.

مخاط ها را تمیز می کند.

When they get damaged, say,

وقتی هم که این مژه ها آسیب می بینند، باید بگم

by cigarette smoke for example,

برای مثال توسط دود سیگار

they don't work properly, and they can't clear that mucus out.

به درستی وظیفه شان را انجام نمی دهند و نمی توانند مخاط را تمیز کنند.

And that can lead to diseases such as bronchitis.

که این امر می تواند منجر به بیماری هایی همانند برونشیت شود.

Cilia and the clearance of mucus

مژه ها و تمیزی مخاط ها

are also involved in awful diseases like cystic fibrosis.

در بیماریهای مهلکی همانند فیبروسیس سیستیک نیز نقش بازی می کنند.

But now, with the functionality that we get in these chips,

اما حالا، با قابلیتی که ما در این تراشه ها قرار داده ایم،

we can begin to look

می توانیم شروع به جستجو برای

for potential new treatments.

درمانهای جدید بالقوه ای بکنیم.

We didn't stop with the lung on a chip.

ماتحقیقاتمان را برروی ریه برروی تراشه را متوقف نکردیم.

We have a gut on a chip.

ما احشاء دیگر را نیز بر تراشه قرار داده ایم.

You can see one right here.

می توانید اینجا ببینید.

And we've put intestinal human cells

ما سلولهای روده انسان را نیز

in a gut on a chip,

در این تراشه ها قرار داده ایم

and they're under constant peristaltic motion,

که تحت حرکات دودی ثابتی هستند،

this trickling flow through the cells,

این نفود جریان از طریق سلولها انجام می شود،

and we can mimic many of the functions

و ما می توانیم بسیاری از علمکرهای سلولها را مدل سازی کنیم

that you actually would expect to see

که شما می توانید آنها را اینجا مشاهده نمایید

in the human intestine.

در روده انسانی.

Now we can begin to create models of diseases

حالا ما شروع می کنیم به ساختن مدل بیماری ها

such as irritable bowel syndrome.

مثل سندرم روده تحریک پذیر.

This is a disease that affects

نوعی بیماری است که

a large number of individuals.

بسیاری از فراد را درگیر کرده است.

It's really debilitating,

واقعا یک عامل ناتوان کننده ای است،

and there aren't really many good treatments for it.

و هنوز درمانهای موثری برای این بیماری وجود ندارد.

Now we have a whole pipeline

حالا ما تمام لوله های

of different organ chips

تراشه های ارگانهای مختلف را در اختیار داریم

that we are currently working on in our labs.

که در حال حاضر در لابراتوآرهای خودمان بر روی آنها کار می کنیم.

Now, the true power of this technology, however,

حالا، قدرت واقعی این تکنولوژی،

really comes from the fact

واقعا از این حقیقت نشات می گیرد که

that we can fluidically link them.

ما می توانیم سیال وار اینها را به هم متصل نماییم.

There's fluid flowing across these cells,

جریان سیالی در بین سلولها وجود دارد،

so we can begin to interconnect

بنابراین ما میتوانیم کار اتصال

multiple different chips together

چندین تراشه را بهم شروع کنیم

to form what we call a virtual human on a chip.

برای شکل دادن چیزی که ما آنها را "انسان مجازی بر روی تراشه ها" می نامیم.

Now we're really getting excited.

در اینجاست که ما هیجان زده می شویم.

We're not going to ever recreate a whole human in these chips,

ما هیچوقت قصدا نداریم تا همه ی یک انسان را بر روی این تراشه ها دوباره خلق کنیم

but what our goal is is to be able to recreate

هدف ما این است تا بتوانیم میزان

sufficient functionality

کافی از عملکردها را از نو خلق کنیم

so that we can make better predictions

تا بتوانیم پیش بینی های بهتری داشته باشیم

of what's going to happen in humans.

از آنچه درانسان رخ می دهد

For example, now we can begin to explore

برای مثال، حالا می توانیم شروع به کشف هایی بکنیم

what happens when we put a drug like an aerosol drug.

که چه اتفاقی می افتد وقتی که ما دارو های اسپری مانندی استفاده می کنیم.

Those of you like me who have asthma, when you take your inhaler,

در میان شما آنهایی که شبیه من به آسم مبتلا هستند زمانی که از اسپری خودتان استفاده میکنید،

we can explore how that drug comes into your lungs,

می توانیم کشف کنیم که چگونه این دارو وارد شش های شما می شوند،

how it enters the body,

چطور وارد بدن می شود،

how it might affect, say, your heart.

به چه صورتی تاثیر خود را برای مثل بر قلب شما می گذارد.

Does it change the beating of your heart?

آیا این دارو بر روی ضربان قلب شما هم اثر می گذارد؟

Does it have a toxicity?

آیا سمی‌ست؟

Does it get cleared by the liver?

آیا توسط کبد تصفیه می شود؟

Is it metabolized in the liver?

یا در داخل کبد دگرگون می شود؟

Is it excreted in your kidneys?

یا توسط کلیه ها دفع می گردند؟

We can begin to study the dynamic

ما می توانیم مطالعاتمان را در خصوص

response of the body to a drug.

واکنشهای پویای بدن به دارو ها شروع کنیم

This could really revolutionize

و این واقعا انقلابی به پا می کند

and be a game changer

که می تواند شرایط بازی را تغییر دهد

for not only the pharmaceutical industry,

نه تنها برای صنایع دارو سازی،

but a whole host of different industries,

بلکه برای تمام میزبانان صنایع مختلف،

including the cosmetics industry.

از جمله صنایع آرایشی

We can potentially use the skin on a chip

بصورت بلقوه می توانیم پوست را در داخل این تراشه ها قرار بدهیم

that we're currently developing in the lab

که درحال حاضر درداخل لابراتوآرهای خود در حال گسترش آن هستیم

to test whether the ingredients in those products

که تست کنیم که مواد تشکیل دهند این محصولات

that you're using are actually safe to put on your skin

که شما استفاده می کنید واقعا ایمن هستند که بر روی پوست خود می مالید

without the need for animal testing.

بدون اینکه نیازی به تست های حیوانی وجود داشته باشد.

We could test the safety

ما می توانیم سلامتی

of chemicals that we are exposed to

این مواد شیمیایی را که در معرض شان هستیم آزمایش کنیم

on a daily basis in our environment,

بصورت روزانه در محیط های خودمان،

such as chemicals in regular household cleaners.

مثل مواد شیمیایی که در شوینده های خانگی مورد استفاده قرار می گیرند.

We could also use the organs on chips

ما همچنین می توانیم ارگانهایی در این تراشه های استفاده کنیم

for applications in bioterrorism

برای مقاصد بیو تروریزم

or radiation exposure.

یا در معرض تابش اشعه ها

We could use them to learn more about

ما می توانیم از این تراشه برای یادگیری بیشتر

diseases such as ebola

در خصوص بیماری هایی شبیه ابولا استفاده کنیم

or other deadly diseases such as SARS.

یا بیماری های مرگ آور دیگری شبیه سارس.

Organs on chips could also change

این ارگانها در تراشه می توانند

the way we do clinical trials in the future.

مسیر آزمایشات بالینی ما را در آینده تغییر دهند.

Right now, the average participant

همین حالا، متوسط شرکت کنندگان در

in a clinical trial is that: average.

آزمایشات کلینیکی متوسط است.

Tends to be middle aged, tends to be female.

اکثرا سنین میانی و اکثرا زنها هستند.

You won't find many clinical trials

خیلی آزمایشات بالینی پیدا نمی کنید

in which children are involved,

که در آنها بچه ها شرکت داده شوند،

yet every day, we give children medications,

و هر روز ما به کودکان دارو می دهیم،

and the only safety data we have on that drug

و تنها اطلاعات ایمنی که در مورد آن دارو داریم

is one that we obtained from adults.

اطلاعاتی هستند که ما از بزرگتر ها بدست آورده ایم.

Children are not adults.

کودکان همانند بزرگ سالان نیستند.

They may not respond in the same way adults do.

ممکن است که همانند بزرگسالان پاسخ های یکسانی به داروها ندهند.

There are other things like genetic differences

در این میان تفاوت های ژنتیکی هم وجود دارند

in populations

در میان افراد جامعه

that may lead to at-risk populations

که ممکن است ما را به سمت ریسک جمعیتی سوق دهند

that are at risk of having an adverse drug reaction.

که این ریسک ممکن است پاسخ های متضاد دارویی داشته باشند.

Now imagine if we could take cells from all those different populations,

حالا تصور کنید که بتوانیم سلولهایی از همه ی گونه های جمعیتی بدست بیاوریم

put them on chips,

و آنها را در داخل این تراشه ها قرار بدهیم،

and create populations on a chip.

و این جمعیت را در داخل این تراشه ها خلق کنیم

This could really change the way

این مسئله واقعا می تواند مسیر

we do clinical trials.

آزمایشات بالینی ما را تغییر دهد.

And this is the team and the people that are doing this.

این فراد تیمی هستند که این کار مهم را را انجام داده اند.

We have engineers, we have cell biologists,

ما مهندسانی داریم، زیست شناسان سلولی داریم

we have clinicians, all working together.

ما محققان بالینی داریم که با هم کار می کنند.

We're really seeing something quite incredible

ما شاهد اتفاقات بسیار شگفت انگیزی

at the Wyss Institute.

در موسسه ویسس هستیم.

It's really a convergence of disciplines,

یک همگرایی در گرایش ها بوجود امده است،

where biology is influencing the way we design,

که زیست شناسی بر روی طراحی های ما تاثیر می گذارد،

the way we engineer, the way we build.

مسیری که ما مهندسی می کنیم، راهی که می سازیم

It's pretty exciting.

کاملا هیجان انگیز است.

We're establishing important industry collaborations

ما درشرف ایجاد همکاریهای صنعتی مهمی هستیم

such as the one we have with a company

همانند فعالیتی که با یک شرکتی در دست داریم

that has expertise in large-scale digital manufacturing.

که تخصص در ساخت دیجیتالهایی در اندازه های بزرگ دارد

They're going to help us make,

این شرکت قرار است که به ما در این مسیر کمک کند

instead of one of these,

به جای یکی از اینها،

millions of these chips,

میلیون ها تراشه بسازند،

so that we can get them into the hands

بنابراین ما می توانیم این تراشه ها را

of as many researchers as possible.

به دست محققان بسیاری برسانیم.

And this is key to the potential of that technology.

و این کلید بالقوه این تکنولوژی است.

Now let me show you our instrument.

حالا اجازه بدهید ابزارمان را به شما نشان بدهم.

This is an instrument that our engineers

این وسیله ای است که مهندسان ما

are actually prototyping right now in the lab,

درحال حاضر در لابراتوآرنمونه سازی کرده اند،

and this instrument is going to give us

و این وسیله قرار است تا به ما

the engineering controls that we're going to require

کنترل مهندسی بدهد که بتوانیم

in order to link 10 or more organ chips together.

ده تا تراشه یا بیشتر را بهم متصل نماییم

It does something else that's very important.

این وسیله کار بسیار مهم دیگری نیز انجام می دهد.

It creates an easy user interface.

این وسیله یک رابط کاربری آسانی را می سازد.

So a cell biologist like me can come in,

که یک زیست شناس سلولی شبیه من می تواند بیاید،

take a chip, put it in a cartridge

یک تراشه را بردارد در کارتریج بگذارد

like the prototype you see there,

شبیه نمونه ای که اینجا می بینید،

put the cartridge into the machine

کارتریج را در دستگاه بگذارد

just like you would a C.D.,

دقیقا شبیه کاری که با یک سی دی انجام می دهید،

and away you go.

و برود دنبال کار خودش.

Plug and play. Easy.

خیلی راحت. دوشاخه را بزن به برق و بازی کن.

Now, let's imagine a little bit

حالا، اجاز بدهید کمی تجسم کنیم که

what the future might look like

آینده ممکن است چه شکلی بشود

if I could take your stem cells

اگر من بتوانیم سلولهای بنیادی شما را داشته باشم

and put them on a chip,

و در داخل یک تراشه قرار دهم،

or your stem cells and put them on a chip.

یا سلولهای بنیادین شما را بگیرم و در داخل تراشه قرار بدهم.

It would be a personalized chip just for you.

یک تراشه شخصی که تنها برای شما خواهد بود.

Now all of us in here are individuals,

درحال حاضر همه ما اینجا شخصیت های منفردی هستیم،

and those individual differences mean

و این تفاوت های شخصیتی یعنی

that we could react very differently

اینکه ما می توانیم خیلی متفاوت عکس العمل نشان بدهیم

and sometimes in unpredictable ways to drugs.

و گاهی پاسخ های غیر قابل پیش بینی به دارو ها بدهیم.

I myself, a couple of years back, had a really bad headache,

من خودم دو سال پیش یک سردرد شدیدی داشتم،

just couldn't shake it, thought, "Well, I'll try something different."

که نمی توانستم سرم را تکان بدهم تصورش را بکنید، "خب من یک چیز متفاوتی را تست کردم.

I took some Advil. Fifteen minutes later,

یک آسپرین خوردم و پانزده دقیقه بعد

I was on my way to the emergency room

در حال انتقال به اتاق ارژانس بودم

with a full-blown asthma attack.

همراه یک حمله تمام عیار آسم.

Now, obviously it wasn't fatal,

حالا مشخصا این یک حمله مرگبار نبود،

but unfortunately, some of these

اما متاسفانه بعضی از این

adverse drug reactions can be fatal.

عوارض دارویی می توانند مرگبار باشند.

So how do we prevent them?

خب حالا ما چگونه می توانیم از این مسئله جلوگیری کنیم؟

Well, we could imagine one day

خب می توانیم روزی را تصور کنیم

having Geraldine on a chip,

که جرالدین را در تراشه داریم،

having Danielle on a chip,

دانیل را در تراشه داریم،

having you on a chip.

و شما نیز در تراشه خواهید بود.

Personalized medicine. Thank you.

و دارو ها را شخصی سازی کنیم. از شما سپاس گزارم.

(Applause)

(تشویق تماشاگران)