Lessons from the longest study on human development | Helen Pearson

Translator: Anahita Fathipour Reviewer: sadegh zabihi

Today I want to confess something to you,

امروز می‌خواهم به چیزی اعتراف کنم،

but first of all I'm going to ask you a couple of questions.

اما در ابتدا می‌خواهم چند سوال از شما بپرسم.

How many people here have children?

چند نفر اینجا صاحب فرزند هستند؟

And how many of you are confident

و چند نفر از شما مطمئن هستند

that you know how to bring up your children

که می‌دانند چطور آنها را تربیت کنند

in exactly the right way?

دقیقا به بهترین حالت؟

(Laughter)

(خنده)

OK, I don't see too many hands going up on that second one,

خب، نمی‌بینم که دست‌های زیادی بالا بروند در مورد سوال دوم،

and that's my confession, too.

و این اعتراف من هم هست،

I've got three boys;

من سه تا پسر دارم،

they're three, nine and 12.

آنها سه، نه و دوازده ساله هستند.

And like you, and like most parents,

و من مثل شما و بیشتر والدین،

the honest truth is I have pretty much no idea what I'm doing.

واقعیت اینست که من هیچ ایده‌ای ندارم که چه کار می‌کنم.

I want them to be happy and healthy in their lives,

من می‌خواهم آنها در زندگی شاد و سالم باشند.

but I don't know what I'm supposed to do

اما نمی‌دانم چه کاری باید انجام دهم،

to make sure they are happy and healthy.

تا مطمئن شوم که آنها شاد و سلامت هستند.

There's so many books offering all kinds of conflicting advice,

کتاب‌های زیادی هستند، که نصیحت‌های مختلف و متضادی می‌دهند،

it can be really overwhelming.

می‌تواند واقعا گیج کننده باشد

So I've spent most of their lives just making it up as I go along.

پس، من بیشتر عمر فرزندانم، در حال یادگیری و اصلاح روشم بودم

However, something changed me a few years ago,

درحالیکه چند سال پیش چیزی مرا تغییر داد

when I came across a little secret that we have in Britain.

وقتیکه متوجه یک راز کوچک شدم که ما در بریتانیا داریم.

It's helped me become more confident about how I bring up my own children,

که باعث شد اعتماد بنفس بیشتری در پرورش فرزندانم پیدا کنم،

and it's revealed a lot about how we as a society can help all children.

و روشن کرد که ما بعنوان جامعه چقدر می‌توانیم تمام کودکان را کمک کنیم.

I want to share that secret with you today.

می‌خواهم این راز را امروز با شما در میان بگذارم.

For the last 70 years,

در ۷۰ سال گذشته،

scientists in Britain have been following thousands of children through their lives

دانشمندان در بریتانیا هزارها بچه را در طول زندگیشان تحت نظر داشتند

as part of an incredible scientific study.

در یک تحقیق علمی بسیار جالب.

There's nothing quite like it anywhere else in the world.

چنین تحقیقی تقریبا در هیچ جای دنیا وجود ندارد.

Collecting information on thousands of children

جمع‌آوری اطلاعات از هزارها بچه

is a really powerful thing to do,

واقعا کار پرقدرتی است،

because it means we can compare the ones who say,

چون می‌توانیم مقایسه کنیم بین آنهایی که مثلا

do well at school or end up healthy or happy or wealthy as adults,

درسشان خوب است، یا سالم هستند و یا بعد از بزرگ شدن، شاد و موفق هستند

and the ones who struggle much more,

و آنهایی که خیلی بیشتر درجا می‌زنند،

and then we can sift through all the information we've collected

و بعد می‌توانیم تمام اطلاعاتی را که جمع کرده‌ایم مرور کنیم

and try to work out why their lives turned out different.

و بفهمیم چرا زندگی آنها متفاوت از آب درآمد.

This British study -- it's actually a kind of crazy story.

این مطالعه انگلیسی در واقع داستان عجیبی دارد.

So it all starts back in 1946,

خب این در سال ۱۹۴۶ شروع شد،

just a few months after the end of the war,

تنها چند ماه بعد از اتمام جنگ،

when scientists wanted to know

وقتی دانشمندان می‌خواستند بدانند

what it was like for a woman to have a baby at the time.

که بچه‌دار شدن برای یک زن در آن زمان چگونه بود.

They carried out this huge survey of mothers

آنها این همه‌پرسی بزرگ مادران را انجام دادند

and ended up recording the birth of nearly every baby

و در نهایت بدنیا آمدن هر کودک را ضبط کردند

born in England, Scotland and Wales in one week.

که در انگلیس، اسکاتلند یا وییلز در یک هفته بدنیا آمدند.

That was nearly 14,000 babies.

که این حدود ۱۴,۰۰۰ نوزاد بود

The questions they asked these women

سوالی که از این زنان کردند

are very different than the ones we might ask today.

بسیار متفاوت از سوالاتیست که ما احتمالا امروز بپرسیم

They sound really old-fashioned now.

بنظر بسیار قدیمی می‌آیند.

They asked them things like,

از آنهایی چیزهایی پرسیدند مثل

"During pregnancy,

did you get your full extra ration of a pint of milk a day?"

«در حاملگی،

آیا تمام جیره یک لیوان شیر در روز را خوردی؟»

"How much did you spend on smocks, corsets,

«چقدر روی پیراهن، شکم بند،

nightdresses, knickers and brassieres?"

لباس شب، شلوار جین یا سینه‌بند هزینه کردی؟»

And this is my favorite one:

و این سوال مورد علاقه من است:

"Who looked after your husband while you were in bed with this baby?"

«چه کسی از شوهرتان مراقبت می‌کرد وقتی شما با بچه در تخت بودید؟»

(Laughter)

(خنده)

Now, this wartime study actually ended up being so successful

خب، این مطالعه دوران جنگ درواقع آنقدر موفق شد

that scientists did it again.

که دانشمندان دوباره آنرا انجام دادند.

They recorded the births of thousands of babies born in 1958

آنها تولد هزارها نوزاد را که در سال ۱۹۵۸ بدنیا آمدند را ضبط کردند،

and thousands more in 1970.

و هزارها بیشتر در سال ۱۹۷۰.

They did it again in the early 1990s,

و دوباره آنرا سالهای اول ۱۹۹۰ انجام دادند،

and again at the turn of the millennium.

و دوباره در تغییر هزاره.

Altogether, more than 70,000 children have been involved in these studies

در مجموع، بیش از ۷۰،۰۰۰ بچه در این مطالعه بوده‌اند

across those five generations.

در آن پنج نسل مختلف.

They're called the British birth cohorts,

آنها گروه متولدین بریتانیا نام گرفته‌اند،

and scientists have gone back and recorded more information

و دانشمندان برگشتند و اطلاعات بیشتری ضبط کردند

on all of these people every few years ever since.

از تمام این مردم، هر چند سال یکبار.

The amount of information that's now been collected on these people

میزان اطلاعاتی که راجع به این آدمها تا بحال جمع شده

is just completely mind-boggling.

کاملا شگفت‌انگیز است.

It includes thousands of paper questionnaires

اینها شامل هزارها کاغذ پرسشنامه

and terabytes' worth of computer data.

و حجم ترابایتی اطلاعات کامپیوتری می‌شود

Scientists have also built up a huge bank of tissue samples,

دانشمندان همینطور بانک بزرگی از نمونه‌های بافتی درست کردند،

which includes locks of hair, nail clippings, baby teeth and DNA.

که شامل میزانی مو، ناخن، دندان بچه و DNA می‌شود.

They've even collected 9,000 placentas from some of the births,

آنها حتی ۹،۰۰۰ تا جفت جنین از برخی از این تولدها جمع کرده‌اند،

which are now pickled in plastic buckets in a secure storage warehouse.

که حالا در ظرفهای پلاستیکی در انبار امنی نگهداری می‌شوند.

This whole project has become unique --

تمام این پروژه بسیار خاص شده است

so, no other country in the world is tracking generations of children

طوریکه هیچ کشور دیگری در دنیا نسلهایی از بچه‌ها را

in quite this detail.

با این ظرافت دنبال نکرده.

These are some of the best-studied people on the planet,

اینها انسان‌هایی در زمین هستند که دقیق‌ترین مطالعه روی آنها شده،

and the data has become incredibly valuable for scientists,

و این اطلاعات برای دانشمندان بسیار ارزشمند شده،

generating well over 6,000 academic papers and books.

که باعث تولید بیش از ۶،۰۰۰ مقاله و کتاب علمی شده.

But today I want to focus on just one finding --

ولی امروز من فقط می‌خواهم روی یک یافته این مطالعه تمرکز کنم

perhaps the most important discovery to come from this remarkable study.

شاید مهمترین کشفی که در این تحقیق شگفت‌انگیز شده است.

And it's also the one that spoke to me personally,

و همینطور چیزیست که شخصاً با آن ارتباط برقرار کردم

because it's about how to use science to do the best for our children.

چون در مورد این است که چطور از علم به بهترین شکل برای بچه‌هایمان استفاده کنیم

So, let's get the bad news out of the way first.

خب اجازه بدید اول خبر بد را بگویم.

Perhaps the biggest message from this remarkable study is this:

شاید بزرگترین پیام این تحقیق این است:

don't be born into poverty or into disadvantage,

در فقر یا در محرومیت به دنیا نیا،

because if you are,

چون اگر بیایی،

you're far more likely to walk a difficult path in life.

احتمال بسیار بیشتری هست که مسیر سختی در زندگی داشته باشی.

Many children in this study were born into poor families

بسیاری از بچه‌ها در این مطالعه در خانواده‌های فقیر بدنیا آمدند،

or into working-class families that had cramped homes or other problems,

و یا در طبقه کارگر که در خانه‌های تنگی و یا با مشکلاتی دیگر بدنیا آمدند

and it's clear now that those disadvantaged children

و حالا روشن است که آن بچه‌های بی‌بهره

have been more likely to struggle on almost every score.

با احتمال بسیار بیشتری در تمام مراحل زندگی سختی داشتند.

They've been more likely to do worse at school,

آنها با احتمال بیشتری در مدرسه عقب تر از بقیه بودند

to end up with worse jobs and to earn less money.

شغلهای بدتری گرفتند و درآمد کمتری داشتند.

Now, maybe that sounds really obvious,

شاید، این بنظر بسیار بدیهی می‌آید،

but some of the results have been really surprising,

ولی برخی نتایج واقعا تعجب برانگیز بودند،

so children who had a tough start in life

بچه‌هایی که شروع سختی در زندگی داشتند

are also more likely to end up unhealthy as adults.

همینطور احتمال بالاتری برای بیماری در بزرگسالی دارند

They're more likely to be overweight,

محتمل‌تر است که سنگین‌ وزن باشند

to have high blood pressure,

فشار خون بالاتری داشته باشند

and then decades down the line,

و ده‌ها سال بعد،

more likely to have a failing memory, poor health and even to die earlier.

به احتمال بیشتری حافظه بد و ضعف سلامتی خواهند داشت و زودتر می‌میرند.

Now, I talked about what happens later,

خب من راجع به اینکه بعدها چه اتفاقی می‌افتد صحبت کردم

but some of these differences emerge at a really shockingly early age.

ولی برخی از این تفاوت‌ها در سنین بسیار پایینی نمایان می‌شود.

In one study,

در یک تحقیق،

children who were growing up in poverty

بچه‌هایی که در فقر بزرگ شدند

were almost a year behind the richer children on educational tests,

تقریبا یک سال از بچه‌های ثروتمندتر در تستهای درسی عقب بودند

and that was by the age of just three.

و این تا سن سه‌سالگی نمایان می‌شد.

These types of differences have been found again and again across the generations.

این نوع از تفاوتها، بارها و بارها در تمام نسلها پیدا شده است.

It means that our early circumstances have a profound influence

به این معنیست که شرایط اولیه ما اثر بسیار مهمی

on the way that the rest of our lives play out.

در شکل‌گیری بقیه زندگی ما دارد.

And working out why that is

و تدبیر اینکه چرا اینگونه است

is one of the most difficult questions that we face today.

از سخت‌ترین سوالاتیست که امروزه با آن روبرو هستیم.

So there we have it.

خب این را داریم.

The first lesson for successful life, everyone, is this:

اولین درس برای زندگی موفق این است:

choose your parents very carefully.

والدینتان را بسیار با دقت انتخاب کنید.

(Laughter)

Don't be born into a poor family or into a struggling family.

(خنده)

در یک خانواده فقیر و یا مشکل دار بدنیا نیایید.

Now, I'm sure you can see the small problem here.

خب، مطمئنم می‌توانید، مشکل کوچک را اینجا تشخیص دهید.

We can't choose our parents or how much they earn,

ما نمی‌توانیم والدینمان را و یا درآمدشان انتخاب کنیم،

but this British study has also struck a real note of optimism

ولی این تحقیق انگلیسی یک نوید مثبت هم می‌دهد

by showing that not everyone who has a disadvantaged start

با نشان دادن اینکه، تمامی آنهایی که شروع سختی داشتند

ends up in difficult circumstances.

در شرایط سختی ختم نمی‌شوند.

As you know, many people have a tough start in life,

همانطور که می‌دانید، بسیاری شروع سختی در زندگی داشته‌اند

but they end up doing very well on some measure nevertheless,

ولی در نهایت در یک زمینه خاصی بسیار خوب عمل کرده‌اند

and this study starts to explain how.

و این تحقیق شروع به توضیح این موضوع کرده است.

So the second lesson is this:

خب درس شماره دو این است:

parents really matter.

والدین واقعا مهم هستند.

In this study,

در این مطالعه،

children who had engaged, interested parents,

بچه‌هایی که والدین مشتاق دارند

ones who had ambition for their future,

آنهایی که برای آینده فرزندانشان بلند‌پرواز بودند

were more likely to escape from a difficult start.

با احتمال بیشتری توانستند از پیامدهای شروع سخت رهایی یابند.

It seems that parents and what they do are really, really important,

بنظر می‌آید والدین واینکه چه کار می‌کنند واقعا مهم است.

especially in the first few years of life.

مخصوصا در سالهای اولیه زندگی.

Let me give you an example of that.

اجازه بدهید مثالی بزنم.

In one study,

در یک مطالعه،

scientists looked at about 17,000 children who were born in 1970.

دانشمندان حدود ۱۷،۰۰۰ بچه را مطالعه کردند که در سال ۱۹۷۰ بدنیا آمده بودند.

They sifted all the mountains of data that they had collected

آنها تمام کوه اطلاعاتی که جمع کرده‌ بودند را غربال کردند

to try to work out

که بفهمند،

what allowed the children who'd had a difficult start in life

چه چیزی باعث شد که بچه‌هایی که شروع سخت داشتند

to go on and do well at school nevertheless.

بتوانند نهایتا در مدرسه نتایج خوبی بگیرند

In other words, which ones beat the odds.

به زبان دیگر، کدامیک از آنها بر محدودیت‌ها برنده شدند.

The data showed that what mattered more than anything else was parents.

اطلاعات نشان داد که مهمترین تفاوت در والدین بود.

Having engaged, interested parents in those first few years of life

داشتن والدین متعهد و علاقمند به کودک در آن سال‌های اول زندگی

was strongly linked to children going on to do well at school later on.

کاملا به موفقیت درسی کودکان در سال‌های آتی مرتبط بود

In fact, quite small things that parents do

در واقع، کارهای کوچکی که والدین انجام می‌دهند

are associated with good outcomes for children.

به نتایج خوب در کودکان ارتباط دارد.

Talking and listening to a child,

صحبت کردن و گوش دادن به کودک،

responding to them warmly,

با آنها به گرمی برخورد کردن،

teaching them their letters and numbers,

به آنها حروف و شماره‌ها را یاد دادن،

taking them on trips and visits.

بردن آنها به سفر و دیدارها.

Reading to children every day seems to be really important, too.

روزانه کتاب خواندن برای آنها هم بنظر بسیار مهم می‌آید.

So in one study,

خب در یک مطالعه،

children whose parents were reading to them daily when they were five

بچه‌هایی که والدینشان برایشان هرشب کتاب می‌خواندند وقتی ۵ ساله بودند

and then showing an interest in their education at the age of 10,

و بعد به درس خواندنشان علاقه نشان می‌داند در ۱۰ سالگی،

were significantly less likely to be in poverty at the age of 30

بطور قابل ملاحظه‌ای احتمال کمتری داشتند که در ۳۰ سالگی فقیر باشند.

than those whose parents weren't doing those things.

نسبت به آنهایی که والدین آنها این کارها را نمی‌کردند.

Now, there are huge challenges with interpreting this type of science.

حالا، مشکلات بزرگی در تحلیل اینگونه مطالعات وجود دارد.

These studies show that certain things that parents do

این مطالعات نشان می‌دهد که کارهای خاصی که والدین انجام می‌دهند

are correlated with good outcomes for children,

به نتایج خوب در بچه‌ها مرتبط است،

but we don't necessarily know those behaviors caused the good outcomes,

ولی ما الزاما نمی‌دانیم که آن رفتارها باعث این نتایج خوب شده‌اند،

or whether some other factor is getting in the way.

و یا عوامل دیگری وجود دارند.

For example, we have to take genes into account,

برای مثال ما باید ژنتیک را مدنظر بگیریم.

and that's a whole other talk in itself.

و این برای خودش سخنرانی دیگریست.

But scientists working with this British study

ولی دانشمندانی که در این تحقیق انگلیسی کار می‌کنند

are working really hard to get at causes,

سخت کار میکنند که دلایل واقعی را بیابند،

and this is one study I particularly love.

و این تحقیق خاص تحقیقیست که من بسیار دوست دارم

In this one,

they looked at the bedtime routines of about 10,000 children

در این تحقیق،

به ساعت خواب حدود ۱۰،۰۰۰ کودک نگاه کردند

born at the turn of the millennium.

که در اوایل سالهای ۲۰۰۰ بدنیا آمدند.

Were the children going to bed at regular times,

آیا بچه‌ها همیشه در ساعات خاصی می‌خوابیدند،

or did they go to bed at different times during the week?

یا در طول هفته در ساعات متفاوتی به خواب می‌رفتند؟

The data showed that those children who were going to bed at different times

داده‌ها نشان می‌داد کودکانی که در ساعات مختلف به خواب می‌رفتند،

were more likely to have behavioral problems,

احتمال مشکلات رفتاری در آنها بیشتر است

and then those that switched to having regular bedtimes

و آنهایی که به منظم خوابیدن روی آوردند

often showed an improvement in behavior,

در رفتارشان بهبود مشاهده شد

and that was really crucial,

و این بسیار حیاتی بود،

because it suggested it was the bedtime routines

چون اشاره به این موضوع داشت که عادت ساعات خواب بود

that were really helping things get better for those kids.

که به این بچه‌ها کمک می‌کرد بهبود یابند

Here's another one to think about.

و یک مورد دیگر که مورد توجه قرار دهیم

In this one,

در این مورد

scientists looked at children who were reading for pleasure.

داشنمندان کودکانی را بررسی کردند که برای سرگرمی کتاب می‌خواندند.

That means that they picked up a magazine, a picture book, a story book.

مثلا مجله یا کتاب مصور یا کتاب داستان برمی‌داشتند و می‌خواندند.

The data showed that children who were reading for pleasure

داده‌ها نشان داد که بچه‌هایی که برای سرگرمی ‌می‌خواندند

at the ages of five and 10

در ۵ و ۱۰ سالگی

were more likely to go on in school better, on average,

با احتمال بیشتری در مدرسه موفقیت داشتند،

on school tests later in their lives.

در امتحانات و بعدها در زندگی.

And not just tests of reading,

و نه تنها امتحان‌های مربوط به خواندن

but tests of spelling and maths as well.

بلکه آزمون‌های املا و ریاضیات هم همینطور.

This study tried to control for all the confounding factors,

در این تحقیق تمام عوامل غیرمنتظره را مدنظر قرار دادند

so it looked at children who were equally intelligent

به کودکانی نگاه کردند که هوش یکسانی داشتند

and from the same social-class background,

و از طبقه اجتماعی یکسانی می‌آمدند،

so it seemed as if it was the reading which really helped those children

پس بنظر می‌رسید که این خواندن بود که بچه‌ها را کمک می‌کرد

go on and score better on those school tests later in their lives.

که در امتحانها به نتایج بهتری برسند،

Now at the start,

خب در ابتدا،

I said the first lesson from this study

من گفتم که اولین درس در این مطالعه

was not to be born into poverty or into disadvantage,

این است که در فقر و محرومیت به دنیا نیایید،

because those children tend to follow more difficult paths in their lives.

چون آن کودکان معمولا راههای سخت‌تری در زندگی سپری می‌کنند.

But then I said that parenting matters,

ولی بعد گفتم که والدین مهم هستند،

and that good parenting, if you can call it that,

و اینکه تربیت خوب، اگر این اسم را برایش بگذاریم،

helps children beat the odds

کودکان را کمک می‌کند بر شرایط غلبه کنند

and overcome some of those early disadvantages.

و بر محرومیت‌های اولیه پیروز شوند.

So wait,

خب صبر کنید

does that actually mean, then, that poverty doesn't matter after all?

آیا این به‌ این معنیست که نهایتا فقر مهم نیست؟

You could argue it doesn't matter if a child is born poor --

می‌توانید بگویید مهم نیست اگر بچه فقیر بدنیا آمده باشد --

as long as their parents are good parents, they're going to do just fine.

اگر والدین خوبی داشته باشد، آینده خوبی خواهد داشت.

I don't believe that's true.

من فکر نمی‌کنم این درست باشد.

This study shows that poverty and parenting matter.

این مطالعه نشان می‌دهد که فقر و والدین هر دو مهم هستند.

And one study actually put figures on that,

و یک تحقیق روی این مفاهیم عدد گذاشت،

so it looked at children growing up in persistent poverty

طوریکه به کودکانی که در فقر بزرگ شده‌اند نگاه کرد

and how well they were doing at school.

و اینکه در مدرسه چطور بودند.

The data showed

داده‌ها نشان داد

that even when their parents were doing everything right --

حتی وقتی والدین آنها همه کارهای درست را می‌کردند

putting them to bed on time

به موقع آنها را می‌خواباندند

and reading to them every day and everything else --

و برایشان هر روز کتاب می‌خواندند و بقیه موارد

that only got those children so far.

فقط به اندازه محدودی به بچه‌ها کمک کرد.

Good parenting only reduced the educational gap

والدین خوب فقط تفاوت آموزشی را

between the rich and poor children by about 50 percent.

بین فقیر و ثروتمند ۵۰٪ کم می‌کردند.

Now that means that poverty leaves a really lasting scar,

این به این معنیست که فقر زخم ماندگاری می‌گذارد

and it means that if we really want to ensure the success and well-being

و این معنیست که اگر ما واقعا می‌خواهیم از موفقیت و خوب بودی

of the next generation,

نسل بعد مطمئن شویم،

then tackling child poverty is an incredibly important thing to do.

رویارویی با فقر بچگی کار بسیار حیاتی‌یست که باید انجام دهیم.

Now, what does all this mean for you and me?

خب، تمام اینها برای من و شما چه معنی‌ای دارد؟

Are there lessons here we can all take home and use?

آیا اینجا درسهایی هست که ما با خود ببریم و استفاده کنیم؟

As a scientist and a journalist,

بعنوان یک دانشمند و روزنامه‌نگار

I like to have some science to inform my parenting ...

دوست دارم علمی داشته باشم که به مادر بودنم کمک کند

and I can tell you that when you're shouting at your kids

و می‌توانم به شما بگویم وقتی سر بچه‌تان داد می‌زنید

to go to bed on time,

که بموقع بخوابد،

it really helps to have the scientific literature on your side.

واقعا مهم است که مقالات علمی کار شما را تایید بکنند.

(Laughter)

And wouldn't it be great to think

(خنده)

و عالی نیست اگر فکر کنیم

that all we had to do to have happy, successful children

که تمام کاری که باید برای کودکان شاد و موفق بکنیم

was to talk to them, be interested in their future,

که با آنها صحبت کنبم، به آینده آنها علاقمند باشیم،

put them to bed on time, and give them a book to read?

آنها را بموقع بخوابانیم، و کتاب برای خواندن به آنها بدهیم؟

Our job would be done.

کار ما تمام می‌شد.

Now, as you can imagine,

خب همونطوری که می‌دونید

the answers aren't quite as simple as that.

جوابها به همین سادگی نیستند.

For one thing, this study looks at what happens

برای مثال، این مطالعات بر اثر عوامل

to thousands and thousands of children on average,

روی هزارها کودک بصورت متوسط نگاه می‌کند

but that doesn't necessarily say what will help my child or your child

ولی این الزاما نمی‌گوید این عوامل چطور کودک من و شما را کمک می‌کنند

or any individual child.

و یا هر بچه‌ خاصی.

In the end, each of our children is going to walk their own path,

در نهایت هرکدام از بچه‌های ما راه خود را خواهند رفت،

and that's partly defined by the genes they inherit

و آن قسمتی با ژنهایی که می‌گیرند مشخص خواهد می‌شود

and of course all the experiences they have through their lives,

و همینطور تمام تجربه‌هایی که در طول زندگی کسب می‌کنند،

including their interactions with us, their parents.

که شامل ارتباطی که با ما بعنوان والدینشان دارند می‌شود

I will tell you what I did after I learned all this.

به شما می‌گویم که من بعد از یاد گرفتن این چه کردم.

It's a bit embarrassing.

یک مقدار خجالت آور است.

I realized I was so busy working,

متوجه شدم من آنقدر مشغول کار بودم،

and ironically,

و بطور وارونه‌ای

learning and writing about this incredible study of British children,

درگیر یادگرفتن و نوشتن این مطالعه جالب کودکان انگلیسی بودم

that there were days when I hardly even spoke to my own British children.

که روزهایی می‌شد که بندرت با کودکان انگلیسی خودم صحبت می‌کردم.

So at home, we introduced talking time,

پس در خانه، ما زمان صحبت تعیین کردیم،

which is just 15 minutes at the end of the day

که فقط ۱۵ دقیقه در انتهای روز است

when we talk and listen to the boys.

وقتی که با پسرها صحبت می‌کنیم و گوش می‌دهیم

I try better now to ask them what they did today,

من حالا تلاش بهتری می‌کنیم که بپرسم امروز چه کار کردند،

and to show that I value what they do at school.

و نشان دهم که برایم مهم است که در مدرسه چه می‌کنند.

Of course, I make sure they always have a book to read.

حتما سعی می‌کنم کتابی برای خواندن داشته باشند.

I tell them I'm ambitious for their future,

به آنها می‌گویم که برای آینده‌شان رویاهای زیادی دارم

and I think they can be happy and do great things.

و می‌دانم که آنها می‌توانند خوشحال باشند و کارهای بزرگی بکنند.

I don't know that any of that will make a difference,

نمی‌دانم که آیا هیچکدام از اینها اثری خواهد داشت،

but I'm pretty confident it won't do them any harm,

ولی مطمئنم آسیبی برایشان نخواهد داشت،

and it might even do them some good.

و شاید حتی برایشان اثر خوب داشته باشد

Ultimately, if we want happy children,

در نهایت، اگر ما کودکان شاد می‌خواهیم،

all we can do is listen to the science,

تمام کاری که می‌توانیم بکنیم این است که به علم گوش دهیم

and of course,

و مسلماً،

listen to our children themselves.

به خود کودکانمان گوش دهیم.

Thank you.

متشکرم.