Let's put birth control back on the agenda | Melinda Gates

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

Today, I'd like to talk with you

امروز مایلم درباره چیزی با شما

about something that should be a totally uncontroversial topic.

صحبت کنم که باید موضوعی کاملا بدور از جاروجنجال باشه.

But, unfortunately, it's become incredibly controversial.

اما متاسفانه، بطور باورنکردنی بحث آفرین شده.

This year, if you think about it,

امسال، اگر بهش فکر کنید،

over a billion couples will have sex with one another.

بیش از یک میلیارد زوج با هم رابطه جنسی خواهند داشت.

Couples like this one,

زوجهای مثل این،

and this one,

و این یکی،

and this one,

و این یکی،

and, yes,

و بله،

even this one.

حتی این یکی.

(Laughter)

(خنده)

And my idea is this --

و ایده‎ام این است--

all these men and women should be free to decide

همه این زنان و مردان باید بای تصمیم‎گیری

whether they do or do not want to conceive a child.

درباره این که خواه بچه داشته باشند یا نه آزاد باشند.

And they should be able to use one of these birth control methods

و باید قادر به استفاده از این روشهای کنترل زاد و ولد

to act on their decision.

به اختیار خودشان باشند.

Now, I think you'd have a hard time

فکر کنم الان شما با دشواری

finding many people who disagree with this idea.

در یافتن آدمهای زیادی باشید که با این ایده مشکل دارند.

Over one billion people use birth control without any hesitation at all.

بیش از یک میلیارد انسان از روشهای پیشگیری بی هیچ درنگی استفاده می‎کنند.

They want the power to plan their own lives

آنها خواستار داشتن قدرت برای برنامه‎ریزی زندگیشان هستند

and to raise healthier, better educated and more prosperous families.

و داشتن خانواده‎هایی سالمتر، موفقتر و با تحصیلات بهتر.

But, for an idea that is so broadly accepted in private,

اما برای ایده‎ای که بطور وسیعی در محافل خصوصی پذیرفته است،

birth control certainly generates a lot of opposition in public.

کنترل جمعیت به یقین مخالفت زیادی را در انظار دامن زده اند.

Some people think when we talk about contraception

برخی فکر می‎کنند وقتی حرف از پيشگيري از آبستني است

that it's code for abortion,

نشان از سقط جنین است

which it's not.

که اینطور نیست.

Some people -- let's be honest --

برخی مردم-- بیایید صادق باشیم--

they're uncomfortable with the topic because it's about sex.

با این موضوع راحت نیستند چون درباره سکس هست.

Some people worry

برخی نگرانند که

that the real goal of family planning is to control populations.

هدف واقعی برنامه‎ریزی خانواده کنترل جمعیت است.

These are all side issues

اینها همه موارد جانبی هستند

that have attached themselves to this core idea that men and women

که خود را به این ایده اصلی که مردان و زنان باید قادر به

should be able to decide when they want to have a child.

تصمیم گیری دربار بچه داشتن باشند، پیوند زده‎اند.

And as a result, birth control has almost completely and totally disappeared

و در نتیجه، کنترل زاد و ولد تقریبا بطور کامل و جامع از

from the global health agenda.

دستور‎جلسه جهانی محو شده.

The victims of this paralysis are the people of sub-Saharan Africa

قربانیان این از کار افتادگی مردم آفریقای سیاه و

and South Asia.

آسیای جنوبی هستند.

Here in Germany, the proportion of people that use contraception

اینجا در آلمان، نسبتی از مردم که از روشهای پیشگیری استفاده می‎کنند

is about 66 percent.

حدود ۶۶ درصد است.

That's about what you'd expect.

همان چیزی که انتظارش را داشتید.

In El Salvador, very similar, 66 percent.

در السالوادور، هم مشابه است، ۶۶ درصد.

Thailand, 64 percent.

تایلند ۶۴ درصد.

But let's compare that to other places,

اما بیایید با سایر جاها مقایسه کنیم،

like Uttar Pradesh, one of the largest states in India.

مثل اوتار پرادش، یکی از بزرگرین ایالات هند.

In fact, if Uttar Pradesh was its own country,

در واقع، اوتار پرادش اگر کشور خودش بود،

it would be the fifth largest country in the world.

پنجمین کشو پرجمعیت دنیا می‎بود.

Their contraception rate -- 29 percent.

نرخ پیشگیری در آن ۲۹ درصد است.

Nigeria, the most populous country in Africa, 10 percent.

نیجریه؛ پرجمعیت‎ترین کشور آفریقا، ۱۰ درصد.

Chad, 2 percent.

چاد ۲ درصد.

Let's just take one country in Africa, Senegal.

بیایید یک کشور را در افریقا در نظر بگیریم، سنگال.

Their rate is about 12 percent.

نرخ ۱۲ درصد است.

But why is it so low?

اما چرا انقدر پایین است؟

One reason is that the most popular contraceptives are rarely available.

یک دلیل آن کمیاب بودن محبوب‎ترین روشهای پیشگیری است.

Women in Africa will tell you over and over again

زنان در آفریقا برایتان بکرات خواهند گفت

that what they prefer today is an injectable.

امروز روش تزریقی را ترجیح می‎دهند.

They get it in their arm -- and they go about four times a year,

که به بازویشان تزریق می‎شود-- و چهار بار در سال آن را انجام می‎دهند،

they have to get it every three months -- to get their injection.

هر سه ماه یکبار باید این کار را انجام دهند-- واکسن شوند.

The reason women like it so much in Africa is they can hide it from their husbands,

زنان در آفریقا بیشتر این کار را می‎کنند چون امکان مخفی نگه داشتن

who sometimes want a lot of children.

آن از شوهران‌شان که بعضا بچه زیاد میخواهند هست.

The problem is every other time a woman goes into a clinic in Senegal,

مشکل این است که هربار زنی به کلینیک در سنگال می‎رود

that injection is stocked out.

آن آمپول تمام شده.

It's stocked out 150 days out of the year.

۱۵۰ روز سال موجود نیست.

So can you imagine the situation --

پس شرایط قابل تجسم است--

she walks all this way to go get her injection.

همه این راه را پای پیاده برای تزریق این آمپول می‎رود.

She leaves her field, sometimes leaves her children,

مزرعه و گاهی هم بچه‎هایش را رها می‎کند

and it's not there.

و دست از پا درازتر بر می‎گردد.

And she doesn't know when it's going to be available again.

و نمی‎داند که دوباره کی موجود خواهد بود.

This is the same story across the continent of Africa today.

این قصه تکراری امروزی در سرتاسر قاره آفریقاست.

And so what we've created as a world has become a life-and-death crisis.

و خب اینطوریست که ما دنیایی را خلق کرده‎ایم که تبدیل به بحران مرگ و زندگی شده.

There are 100,000 women [per year] who say they don't want to be pregnant

۱۰۰٫۰۰۰ زن در جهان هست [در سال] که می‎گویند قصد باردار شدن ندارند

and they die in childbirth -- 100,000 women a year.

و سر زا میمیرند-- ۱۰۰٫۰۰۰ زن در یک سال.

There are another 600,000 women [per year]

۶۰۰٫۰۰۰ زن دیگر هم هست [در سال]

who say they didn't want to be pregnant in the first place,

که می‎گویند نمی‎خواهند از همان ابتدا حامله شوند،

and they give birth to a baby

و بچه به دنیا میاورند

and her baby dies in that first month of life.

و بچه در ماه اول زندگیش میمیرد.

I know everyone wants to save these mothers and these children.

می‎دانم که همه قصد نجات دادن این مادران و بچه‎هایشان را دارند.

But somewhere along the way, we got confused by our own conversation.

اما جایی در این مسیر، با مکالمه خودمان گیج می‎شویم.

And we stopped trying to save these lives.

و دست از نجات دادن این جانها می‎کشیم.

So if we're going to make progress on this issue,

پس اگر قصد پیشرفت در این مساله را داریم،

we have to be really clear about what our agenda is.

باید واقعا درباره این که دستور جلسه چه باشد شفاف باشیم.

We're not talking about abortion.

درباره سقط جنین حرف نمی‎زنم.

We're not talking about population control.

درباره کنترل جمعیت حرف نمی‎زنم.

What I'm talking about is giving women the power to save their lives,

صحبت من درباره قدرت دادن به زنان برای نجات جانشان است،

to save their children's lives

نجات جان فرزندانشان

and to give their families the best possible future.

و فراهم کردن بهترین آینده محتمل برای خانواده‎هایشان.

Now, as a world,

اکنون، بعنوان یک جهان،

there are lots of things we have to do in the global health community

کلی چیز هست که باید در سطح جامعه سلامت جهانی انجام دهیم

if we want to make the world better in the future --

البته گر قصدایجاد دنیای بهتر در جهان را داریم--

things like fight diseases.

چیزهایی مثل مبارزه با بیماریها.

So many children today die of diarrhea, as you heard earlier, and pneumonia.

کودکان خیلی زیادی بخاطر اسهال میمیرند، همانطور که از قبل شنیده‎ای و ذات الریه.

They kill literally millions of children a year.

آنها سالانه قاتل میلیونها کودک به معنای واقعی هستند.

We also need to help small farmers --

همچین باید به کشاوزان خرد کمک کنیم--

farmers who plow small plots of land in Africa --

کشاورزانی که کرتهای کوچک زمین را در آفریقا شخم می‎زنند--

so that they can grow enough food to feed their children.

تا بتوانند غذای کافی برای تغذیه‎ فرزندانشان کشت کنند.

And we have to make sure that children are educated around the world.

و باید مطمئن شویم که آن بچه‎ها در کل دنیا از تحصیلات برخوردار شوند.

But one of the simplest and most transformative things we can do

اما یکی از ساده‎ترین و مهمترین تغییراتی که میتوانیم انجام دهیم

is to give everybody access to birth control methods

فراهم کردن امکان دسترسی به روشهای کنترل زاد و ولد است

that almost all Germans have access to and all Americans, at some point,

که تقریبا اکثر آلمانها و همه آمریکاییها و تا یکجایی هم

they use these tools during their life.

آنها از این ابزار در طول حیاتشان استفاده می‎کنند.

And I think as long as we're really clear about what our agenda is,

و فکر می‎کنم تا مادامیکه درباره موضوع دستورجلسه‎مان شفاف باشیم

there's a global movement waiting to happen

باید منظر وقوع جنبش جهانی ماند

and ready to get behind this totally uncontroversial idea.

و آماده پیشروی به ورای این ایده غیرقابل بحث می‎شویم،

When I grew up, I grew up in a Catholic home.

در بچگی، در خانه‎ای کاتولیک بزرگ شدم.

I still consider myself a practicing Catholic.

هنوز هم خود را پیرو کاتولیک می‎دانم.

My mom's great-uncle was a Jesuit priest.

دایی مادر بزرگم کشیش یسوعی بود.

My great-aunt was a Dominican nun.

خاله مادرم یک راهبه دومنیکی بود.

She was a schoolteacher and a principal her entire life.

تمام عمرش مدیر و معلم مدرسه بود.

In fact, she's the one who taught me as a young girl how to read.

درواقع، او کسی بود که به من در کودکی خواندن یاد داد.

I was very close to her.

خیلی به او نزدیک بودم.

And I went to Catholic schools for my entire childhood

و تمام دوران کودکیم را به مدرسه کاتولیکها رفتم

until I left home to go to university.

تا این که خانه را برای دانشگاه ترک کردم.

In my high school, Ursuline Academy,

در دبیرستان،آکادمی اورسلین،

the nuns made service and social justice a high priority in the school.

راهبه‎ها خدمات و عدالت اجتماعی را در مدرسه اجباری کردند.

Today, in the [Gates] Foundation's work,

امروز، در خیرییه گیتس،

I believe I'm applying the lessons that I learned in high school.

متعقدم که آموزهایم در مدرسه را بکار می‎گیرم.

So, in the tradition of Catholic scholars,

خب طبق سنت عالمان کاتولیک،

the nuns also taught us to question received teachings.

راهبه‎ها به ما آموختند که آموزهای دریافتیمان را زیر سوال نیز ببریم.

And one of the teachings that we girls and my peers questioned

و یکی از این اموزه‎ها که ما دخترها و همسن‎هایمان سوال می‎کردیم

was is birth control really a sin?

این بود که کنترل زاد و ولد واقعا گناه است؟

Because I think one of the reasons

چون فکر می‎کنم یکی از دلایلی

we have this huge discomfort talking about contraception

که هنگام صحبت از پیشگیری انقدر زیاد احساس ناراحتی می‎کنیم

is this lingering concern

این نگرانی فزاینده است

that if we separate sex from reproduction, we're going to promote promiscuity.

که اگر سکس را از تولید مثل جدا کنیم، بی بند وباری در روابط جنسی را ترویج خواهیم کرد.

And I think that's a reasonable question to be asked about contraception --

و فکر کنم پرسش وجه‎ای است که درباره پیشگیری مطرح می‎شود--

what is its impact on sexual morality?

تاثیر آن بر اخلاق‎گرایی جنسی چیست؟

But, like most women,

اما مثل اکثر زنها،

my decision about birth control had nothing to do with promiscuity.

تصمیم درباره کنترل زاد و ولد ربطی به تعدد روابط جنسی نداشت.

I had a plan for my future. I wanted to go to college.

برای آینده‎ام نقشه داشتم. میخواستم کالج برم.

I studied really hard in college,

در کالج سخت درس خواندم،

and I was proud to be one of the very few female computer science graduates

و از این که یکی از معدود فارغ‎التحصیلان مونث علوم کامپیوتری بودم در دانشگاهم بودم

at my university.

بخودم می‎بالیدم.

I wanted to have a career, so I went on to business school

میخواستم شغلی داشته باشم، پس به مدرسه کسب و کار رفتم

and I became one of the youngest female executives at Microsoft.

و یکی از جوانترین مدیران زن در مایکروسافت شدم.

I still remember, though, when I left my parents' home

هنوز یاد هست وقتی منزل والدینم را ترک کردم

to move across the country to start this new job at Microsoft.

تا به طرف دیگر کشور برای شروع کردن کار جدیدم در مایکروسافت بروم،

They had sacrificed a lot to give me five years of higher education.

برای این که بتوانم از ۵ سال تحصیلات بالاتر برخوردار باشم چیزهای زیادی را فدا کرده بودند.

But they said, as I left home --

اما موقع ترک خانه به من گفتند--

and I literally went down the front steps, down the porch at home --

و من پایین پله‎های ایوان خانه ایستاده بودم--

and they said,

گفتند که،

"Even though you've had this great education,

"حتی با این که این تحصیلات عالیه را داری،

if you decide to get married and have kids right away,

به محضی که تصمیم گرفتی ازداوج کنی و زود هم بچه‎دار شی،

that's OK by us, too."

برای ما قابل قبول هست."

They wanted me to do the thing that would make me the very happiest.

آنها خواستار چیزی برایم بودند که خیلی خوشحالم کند.

I was free to decide what that would be.

در انتخاب این که چه باشد آزاد بودم.

It was an amazing feeling.

احساس بی‎نظیری بود.

In fact, I did want to have kids --

در واقع، میخواستم بچه‎دار شوم--

but I wanted to have them when I was ready.

اما فقط زمانی که آمادگیش را داشتم.

And so now, Bill and I have three.

و الان بیل و من سه تا بچه داریم.

And when our eldest daughter was born,

و وقتی دختر بزرگمان بدنیا آمدد،

we weren't, I would say, exactly sure how to be great parents.

باید بگم که مطمئن نبودیم چطور والدین عالی باشیم.

Maybe some of you know that feeling.

شاید برخی از شما این حس را بشناسید.

And so we waited a little while before we had our second child.

و خب برای بچه دوممان کمی بیشتر صبر کردیم.

And it's no accident that we have three children

و این تصادفی نیست که سه تا بچه داریم

that are spaced three years apart.

با اختلاف سنی سه سال.

Now, as a mother, what do I want the very most for my children?

حالا، بعنوان یک مادر، بیشتر از همه برای فرزندان چه میخواهم؟

I want them to feel the way I did --

میخواهم حس من را داشته باشند--

like they can do anything they want to do in life.

این که در زندگی هر کاری که بخواهند را می‎توانند انجام دهند.

And so, what has struck me

و خب انچه بیش از همه هنگام

as I've travelled the last decade for the foundation around the world

سفرهایم در دهه اخیر برای بنیاد به دور دنیا من را تحت تاثیر قرار داده

is that all women want that same thing.

این است که همه زنها همین را می‎خواهند.

Last year, I was in Nairobi, in the slums, in one called Korogocho --

سال پیش،در نایروبی بودم، در زاغه‎ها، در جایی که به اصطلاح کوروگچو نام داشت--

which literally means when translated, "standing shoulder to shoulder."

که معنی لغوی آن می‎شود، "شانه به شانه ایستادن."

And I spoke with this women's group that's pictured here.

و من با این گروه از زنان صحبت کردم که در اینجا به تصویر کشیده شده.

And the women talked very openly about their family life in the slums,

و زنان به صراحت درباره زندگی خانواده‎شان در زاغه‎ها حرف می‎زدند،

what it was like.

که چطور بود.

And they talked quite intimately about what they did for birth control.

و صمیمانه به صحبت درباره کنترل زاد و ولد پرداختند.

Marianne, in the center of the screen in the red sweater,

ماریان، در وسط پرده با بلوز قرمز،

she summed up that entire two-hour conversation

کل آن مکالمه دو ساعتی را در یک عبارت

in a phrase that I will never forget.

جمع بندی کرد که هرگز فراموش نخواهم کرد.

She said, "I want to bring every good thing to this child

او گفت، " می‎‎خواهم بهترینها را برای این بچه فراهم کنم،

before I have another."

قبل از داشتن یک دیگر."

And I thought -- that's it.

و فکر کردم-- همین هست.

That's universal.

موضوعی جهانی.

We all want to bring every good thing to our children.

همه ما می‎خواهیم بهترین را برای فرزاندانمان فراهم کنیم.

But what's not universal is our ability to provide every good thing.

اما انچه جهانی نیست توانایی ما برای فراهم کردن چیزهای خوب است.

So many women suffer from domestic violence.

خب زنهای زیادی از خشونت خانگی رنج می‎برند.

And they can't even broach the subject of contraception,

و حتی نمی‎توانند درباره موضوع پیشگیری از آبستنی جیک بزنند،

even inside their own marriage.

حتی در داخل ازدواج خودشان.

There are many women who lack basic education.

زنان زیادی فاقد تحصیلات ابتدایی هستند.

Even many of the women who do have knowledge and do have power

حتی خیلی از زنانی که دانش و قدرت دارند

don't have access to contraceptives.

به ابزار پیشگیری دسترسی ندارند.

For 250 years, parents around the world

برای ۲۵۰ سال، والدین در سرتاسر جهان

have been deciding to have smaller families.

تصمیم به داشتن خانواده‎های کوچکتر گرفته‎اند.

This trend has been steady for a quarter of a millennium,

این روند بمدت یک ثلث هزاره ثابت بوده است،

across cultures and across geographies,

در میان فرهنگها و جغرافیهایی

with the glaring exception of sub-Saharan Africa and South Asia.

به استثنای قابل توجه آفریقای سیاه و جنوب آسیا.

The French started bringing down their family size in the mid-1700s.

فرانسویها شروع به کوچک کردن سایز خانواده در دهه ۱۷۰۰ کردند.

And over the next 150 years, this trend spread all across Europe.

و طی ۱۵۰ سال بعد، این روند در کل اروپا گسترش یافت.

The surprising thing to me, as I learned this history,

نکته شگفت‎اور برای من، همانطور که از تاریخ آموختم،

was that it spread not along socioeconomic lines but around cultural lines.

نه تنها گسترش در راستای خطوط وابسته به اقتصاد اجتماعی بود بلکه در راستای خطوط فرهنگی بود.

People who spoke the same language made that change as a group.

مردمان هم زبان آن تغییر را گروهی کردند.

They made the same choice for their family,

همان انتخاب را برای خانواده‎شان انجام دادند،

whether they were rich or whether they were poor.

خواه دارا بودند خواه فقیر.

The reason that trend toward smaller families spread

دلیل گسترش تمایل برای داشتن خانواده‎های کوچکتر

was that this whole way was driven by an idea --

این بود که تمام این مسیر در پی یک ایده بود---

the idea that couples can exercise conscious control

ایده‎ای که زوجها می‎توانند به تمرین کنترل آگاهانه درباره تعداد

over how many children they have.

بچه‎هایی که می‎خواهند داشته باشند.

This is a very powerful idea.

این یک ایده بسیر نیرومند است.

It means that parents have the ability to affect the future,

این به ان معناست که والدین توانایی اثرگذاری بر آینده را دارند،

not just accept it as it is.

نه فقط پذیرفتن این که اینطور است.

In France, the average family size went down every decade

در فرانسه، سایز خانواه متوسط هر دهه بمدت ۱۵۰ سال

for 150 years in a row until it stabilized.

متوالی کاهش یافته تا این که تثبیت شد.

It took so long back then because the contraceptives weren't that good.

آنموقع خیلی طول کشید چون ابزار پیشگیری چندان خوب نبود.

In Germany, this transition started in the 1880s, and it took just 50 years

در آلمان، این سنت در دهه ۱۸۸۰ شروع شد و فقط ۵۰ سال زمان برد

for family size to stabilize in this country.

تا سایز خانواده در این کشور تثبیت بیابد.

And in Asia and Latin America, the transition started in the 1960s,

و در آسیا و آمریکای لاتین این تحول در دهه ۱۹۶۰ شروع شد

and it happened much faster because of modern contraception.

و بخاطر ابزار پیشگیری نوین سریعتر اتفاق افتاد.

I think, as we go through this history, it's important to pause for a moment

فکر کنم همینطور که در تاریخ پیش می‎رویم مهم است که برای لحظه‎ای مکث کنیم

and to remember why this has become such a contentious issue.

و بیاد بیاوریم چرا این نکته به چنان مساله دنباله‎داری تبدیل شد.

It's because some family planning programs

بخاطر این که برخی از برنامه‎های طراحی خانواده

resorted to unfortunate incentives and coercive policies.

محرکهای نامناسب و سیاستهای اجباری را اتخاذ کردند.

For instance, in the 1960s, India adopted very specific numeric targets

برای مثال، در دهه ۱۹۶۰، هندوستان اهداف عددی خیلی معینی را در نظر گرفت

and they paid women to accept having an IUD placed in their bodies.

و آنها به زنان برای کار گذاشتن آیودی در بدنشان مبلغی را پرداخت کردند.

Now, Indian women were really smart in this situation.

خب زنان هندی در این شرایط هوشمندانه عمل کردند.

When they went to get an IUD inserted, they got paid six rupees.

با گذاشتن آیودی در بدنشان ۶ روپیه می‎گرفتند.

And so what did they do?

و خب بعد چکار می‎کردند؟

They waited a few hours or a few days,

چند ساعت یا چند روزی منتظر میمانند،

and they went to another service provider and had the IUD removed for one rupee.

و به مرکز ارائه خدمات دیگری می‎رفتند و آیودی را در ازای یک روپیه درمیاوردند.

For decades in the United States,

برای دهها سال در ایالات متحده

African-American women were sterilized without their consent.

زنان آفریقایی تبار بدون رضایت عقیم می‎شدند.

The procedure was so common

پروسه چنان رایج بود که

it became known as the Mississippi appendectomy --

تحت عنوان آپاندکتومی میسی سی‎پی معروف شد--

a tragic chapter in my country's history.

فصلی تراژیک در تاریخ کشور من

And as recently as the 1990s, in Peru,

و همین اواخر در دهه ۱۹۹۰ در پرو،

women from the Andes region were given anesthesia

به زنانی از ناحیه آند بیهوشی داده

and they were sterilized without their knowledge.

و بدون اطلاعشان آنها را عقیم می‎کردند.

The most startling thing about this

تعجب‎آمیزترین نکته آن

is that these coercive policies weren't even needed.

این هست که سیاستهای اجباری حتی لازم هم نبودند.

They were carried out in places

در جاهایی اجرا شدند

where parents already wanted to lower their family size.

که والدین در همان زمان تمایل به کوچک کردن خانواده‎شان داشتند.

Because in region after region, again and again,

زیرا در این مناطق و به تکرار

parents have wanted to have smaller families.

والدین خواستار کوچک کردن خانواده‎شان بودند.

There's no reason to believe

دلیلی بر این باور نیست

that African women have innately different desires.

که زنان آفریقایی ذاتا تمایلات متفاوتی داشتند.

Given the option, they will have fewer children.

با این گزینه که آنها بچه‎های کمتری خواهند داشت.

The question is:

پرسش این است:

will we invest in helping all women get what they want now?

آیا اکنون به همه زنها در داشتن آنچه می‎خواهند کمک خواهیم کرد؟

Or, are we going to condemn them to some century-long struggle,

یا آنها را محکوم به کشمشی با قدمت چند قرن خواهیم کرد،

as if this was still revolutionary France

جوریکه انگار هنوز انقلاب فرانسه است

and the best method was coitus interruptus?

و بهترین شیوه نزدیکی منقطع است؟ (از روش‌های نخستین پیشگیری از بارداریست که در آن مرد آلت تناسلی را پیش از انزال از واژن زن خارج می‌کند.)

Empowering parents -- it doesn't need justification.

قدرت دادن به والدین-- به توجیه نیاز ندارد.

But here's the thing -- our desire to bring every good thing to our children

چون نکته اینجاست-- تمایل ما برای فراهم کردن بهترینها برای فرزندانمان

is a force for good throughout the world.

اجبار خوبی در کل جهان محسوب می‎شود.

It's what propels societies forward.

همان چیزی است که جوامع روبه جلو می‎برد.

In that same slum in Nairobi, I met a young businesswoman,

در همان زاغه در نایروبی، زن تاجر جوانی را دیدم

and she was making backpacks out of her home.

که در منزلش کوله پشتی می‎دوخت.

She and her young kids would go to the local jeans factory

او و کودکانش به تولیدهای محلی پوشاک جین می‎رفتند

and collect scraps of denim.

و تکه‎های باقیمانده را جمع‎آوری می‎کردند.

She'd create these backpacks and resell them.

او این کوله‎ها را درست می‎کرد و می‎فروخت.

And when I talked with her, she had three children,

و وقتی با او حرف می‎زدم سه فرزند داشت،

and I asked her about her family.

و از او درباره خانواده‎اش سوال کردم.

And she said she and her husband decided

و او گفت که او و شوهرش تصمیم گرفته بودند

that they wanted to stop having children after their third one.

بعد از سومی دیگر بچه‎دار نشوند.

And so when I asked her why, she simply said,

و وقتی از او دلیلش را پرسیدم، بسادگی گفت،

"Well, because I couldn't run my business if I had another child."

"خب، چون اگر بچه دیگه‎ای داشته باشم، بکارم نمی‎رسم."

And she explained the income that she was getting out of her business

و توضیح داد که مختصر درآمدی که از کارش داشت

afforded her to be able to give an education to all three of her children.

کمک می‎کرد تا بتواند خرج تحصیلات هر سه فرزندش را بدهد.

She was incredibly optimistic about her family's future.

بشدت درباره آینده خانواده‎اش خوش‎بین بود.

This is the same mental calculus

این همان چرتکه ذهنی است

that hundreds of millions of men and women have gone through.

که صدها میلیون مرد و زن با آن درگیرند.

And evidence proves that they have it exactly right.

و شواهد ثابت کرده که چقدر برحق هستند.

They are able to give their children more opportunities

آنها از طریق داشتن امکان برای پیشگیری از آبستنی

by exercising control over when they have them.

قاردند به فرزندانشان فرصتهای بهتری بدهند.

In Bangladesh,

در بنگلادش،

there's a district called Matlab.

منطقه‎ای به اسم مطلب هست.

It's where researchers have collected data on over 180,000 inhabitants since 1963.

جایی که محققان داده‎ها را از بیش از ۱۸۰٫۰۰۰ ساکنین آنجا از ۱۹۶۳ جمع‎آوری کرده‎اند.

In the global health community,

درجامعه سلامت جهانی،

we like to say it's one of the longest pieces of research that's been running.

دوست داریم دوست داریم مدعی شویم که از طولانی‎ترین تحقیقات انجام شده است.

We have so many great health statistics.

آمار سلامتی بسیار زیادی داریم.

In one of the studies, what did they do?

در یکی از بررسیها، آنها چه کردند؟

Half the villagers were chosen to get contraceptives.

نصف روستاییها برای انتخاب از ابزار پیشگیری انتخاب شدند.

They got education and access to contraception.

از آموزش و دسترسی لازم برخوردار شدند.

Twenty years later, following those villages,

بیست سال بعد، در بازگشت به آن روستاها

what we learned is that they had a better quality of life than their neighbors.

پی بردیم که آنها در مقایسه با همسایگانشان از زندگی بهتری برخوردار بودند.

The families were healthier.

خانواده‎ها سالمتر بودند.

The women were less likely to die in childbirth.

احتمال مرگ زنان سر زا کمتر بود.

Their children were less likely to die in the first thirty days of life.

احتمال مرگ بچه‎هایشان در سی روز اول تولدشان کمتر بود.

The children were better nourished.

بچه تغذیه بهتری داشتند.

The families were also wealthier.

خانواده‎هل همینطور مرفه‎تر بودند.

The adult women's wages were higher.

درآمد زنان بزرگسال بالاتر بود.

Households had more assets -- things like livestock or land or savings.

خانوارها داراییهای بیشتر داشتند-- چیزهایی از قبیل احشام یا زمین و پس‌انداز.

Finally, their sons and daughters had more schooling.

سرانجام، پسران و دخترانشان از تحصیلات بیشتری برخوردار بودند.

So when you multiply these types of effects over millions of families,

پس وقتی انواع تاثیرات مختلف آن را بر میلیونها خانواده چند برابر کنید،

the product can be large-scale economic development.

محصول می‎تواند توسعه اقتصادی در مقیاس بزرگ باشد.

People talk about the Asian economic miracle of the 1980s --

مردم درباره معجزه اقتصادی آسیا در دهه۱۹۸۰ حرف می‎زنند--

but it wasn't really a miracle.

اما راستش معجزه نبود.

One of the leading causes of economic growth across that region

یکی از دلایل برجسته رشد اقتصادی در منطقه

was this cultural trend towards smaller families.

گرایش فرهنگ به سمت خانواده‎های کوچکتر بود.

Sweeping changes start at the individual family level --

تغییرات کلیدی در سطح خانواده شروع می‎شود--

the family making a decision about what's best for their children.

خانواده درباره این که بهترینها برای فرزندانشان چیست تصمیم می‎گیرند.

When they make that change and that decision,

آنچه که باعث آن تغییر و تصمیم می‎شود،

those become sweeping regional and national trends.

آنها گرایشات ملی و منطقه‎ای اثر بخش می‎شوند.

When families in sub-Saharan Africa are given the opportunity

وقتی به خانواده‎ها در آفریقای سیاه فرصت داده می‎شود

to make those decisions for themselves,

تا این تصمیمها را خودشان بگیرند،

I think it will help spark a virtuous cycle of development

به اعتقاد من به اخگر چرخه پرخاصیت توسعه در سطح

in communities across the continent.

جوامع این قاره کمک خواهد کرد.

We can help poor families build a better future.

می‎توانیم به خانواده‎های فقیر برای ساخت آینده بهتر کمک کنیم.

We can insist that all people have the opportunity

می‎توانیم پافشاری کنیم که همه مردم از فرصت

to learn about contraceptives

یادگیری درباره ابزار پیشگیری برخوردار

and have access to the full variety of methods.

و به انواع مختلف آن دسترسی داشته باشند.

I think the goal here is really clear:

فکر می‎کنم که هدف کاملا واضح است:

universal access to birth control that women want.

دستیابی جهانی به کنترل زاد و ولد که زنان می‎خواهند.

And for that to happen, it means that both rich and poor governments alike

و برای اینکه اتفاق بیفتد، باید دولتها فقیر و غنی

must make contraception a total priority.

پیشگیری از ابستنی را الویت قرار دهند.

We can do our part, in this room and globally,

ما می‎توانیم سهم خود را انجام دهیم، در این سالن و بطور جهانی،

by talking about the hundreds of millions of families

با صحبت درباره صدها میلیون خانواده

that don't have access to contraception today

که امروزه به ابزار پیشگیری دسترسی ندارند

and what it would do to change their lives if they did have access.

و چه اتفاقی در زندگیشان میفتاد اگر به آنها دسترسی داشتند.

I think if Marianne and the members of her women's group

فکر می‎کنم اگر ماریان و دیگر اعضای گروه زنان او

can talk about this openly

بتوانند در این باره آشکارا صحبت کنند

and have this discussion out amongst themselves and in public,

و آن را در جمع خودشان و در انظار به بحث بگذارند،

we can, too.

ما هم می‎توانیم.

And we need to start now.

و باید دست بکار شویم.

Because like Marianne, we all want to bring every good thing to our children.

چون مثل ماریان، ما همگی مایلیم آینده خوبی را برای فرزندان رقم بخورد.

And where is the controversy in that?

و این چه چیزی بحث کردنی دارد؟

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

Chris Anderson: Thank you.

کریس اندرسن: ازت ممنونم.

I have some questions for Melinda.

چندتایی سوال از تو دارم.

(Applause ends)

(ادامه تشویق)

Thank you for your courage and everything else.

متشکرم بخاطر شهامتت و چیزهای دیگر.

So, Melinda, in the last few years

خب ملیندا در این چند سال اخیر

I've heard a lot of smart people say something to the effect of,

از خیلی از آدمهای باهوش شنیدم که این حرف را می‎زنند،

"We don't need to worry about the population issue anymore.

" دیگر لازم نیست نگران مساله جمعیت باشیم.

Family sizes are coming down naturally all over the world.

اندازه خانواده‎ها بطور طبیعی در کل دنیا در حال کوچک شدن است.

We're going to peak at nine or 10 billion. And that's it."

در نهایت نه یا ۱۰ میلیارد می‎شویم. و همه‎اش همین قدر."

Are they wrong?

اشتباه می‎کنند؟

Melinda Gates: If you look at the statistics across Africa,

ملیندا گیتس: اگر الان نگاهی به آمار در آفریقا بیندازید،

they are wrong.

متوجه اشتباه‎شان می‎شوید.

And I think we need to look at it, though, from a different lens.

و فکر می‎کنم لازم است به آن از زاویه دیگری نگاه کنیم.

We need to look at it from the ground upwards.

باید نگاهمان رو به بالا باشد.

I think that's one of the reasons we got ourselves in so much trouble

فکر کنم یکی از دلایلی است که خودمان را درباره مساله پیشگیری

on this issue of contraception.

زیاد به دردسر میاندازیم.

We looked at it from top down

فکر کنم از بالا به پایین به آن نگاه

and said we want to have different population numbers over time.

کرده و می‎گوییم می‎خواهبیم در طی زمان ارقامی جمعیتی متفاوت داشته باشیم.

Yes, we care about the planet. Yes, we need to make the right choices.

بله، ما به زمین اهمیت می‎دهیم. بله، لازم است که انتخابهای درست داشته باشیم.

But the choices have to be made at the family level.

اما این انتخابها باید در سطح خانواده باشد.

And it's only by giving people access and letting them choose what to do

و این تنها یا فراهم کردن انتخاب دسترسی و اجازه دادن به آنها در انجام تصمیماتی

that you get those sweeping changes that we have seen globally --

میسر است که شما را به آن تغییرات اثرگذار که در سطح جهان شاهد بودیم برساند--

except for sub-Saharan Africa and those places in South Asia and Afghanistan.

به استثنای افریقای سیاه و آن جاها در افغانستان و جنوب آسیا.

ک ا: بعضی افراد جناح راستی در آمریکا

CA: Some people on the right in America

and in many conservative cultures around the world

و خیلی از فرهنگهای محافظه‎کار در دنیا

might say something like this:

شاید حرفی مثل این بزنند،

"It's all very well to talk about saving lives and empowering women and so on.

"صحبت از نجات جان انسانها و قدرت‎بخشی به زنها و غیره خیلی خوب است.

But, sex is sacred.

اما سکس مقدس است.

What you're proposing is going to increase the likelihood

آنجه شما پیشنهاد می‎کنید احتمال بروز روابط جنسی

that lots of sex happens outside marriage.

بیرون از ازدواج را افزایش خواهد داد.

And that is wrong."

و این اشتباه است."

What would you say to them?

چه جوابی برایشان داری؟

MG: I would say that sex is absolutely sacred.

م گ: در جواب میگم سکس مطلقا مقدس است.

And it's sacred in Germany, and it's sacred in the United States,

هم در آلمان و هم در ایالات متحده مقدس است،

and it's sacred in France and so many places around the world.

و همینطور در فرانسه و خیلی جاهای دیگر دنیا.

And the fact that 98 percent of women in my country who are sexually experienced

و این واقعیت که ۹۸ درصد از زنان در کشورم که سابقه رابطه جنسی را دارند

say they use birth control doesn't make sex any less sacred.

مدعی‎اند که استفاده از ابزار پیشگیری از تقدس سکس برایشان چیزی کم نکرده.

It just means that they're getting to make choices about their lives.

فقط به این معناست که آنها از حق انتخاب در زندگیشان برخوردارند.

And I think in that choice,

و فکر می‎کنم در آن انتخاب،

we're also honoring the sacredness of the family

ما همچنین تقدس خانواده را نیز گرامی می‎داریم

and the sacredness of the mother's life

و همنیطور تقدس زندگی مادر

and the childrens' lives by saving their lives.

و زندگی بچه‎ها را با نجات جانشان.

To me, that's incredibly sacred, too.

برای من، این موضوع بشدت مقدس است.

CA: So what is your foundation doing to promote this issue?

ک ا: پس بنیاد شما برای ترویج این مساله چکاری انجام می‎دهد؟

And what could people here and people listening on the web --

و همینطور کسانی در اینجا حضور دارند و آنهایی که از طریق وب بیننده‎اند---

what would you like them to do?

از دست انها چه کاری برمیاد؟

MG: I would say this -- join the conversation.

م گ: ازشون میخوام-- به مکالمه ملحق شوید.

We've listed the website up here. Join the conversation.

وب سایت را در اینجا فهرست کردیم. به مکالمه ملحق شوید.

Tell your story about how contraception has either changed your life

داستان خود را درباره این که پیشگیری چطور زندگی شما یا کس دیگری

or somebody's life that you know.

را که می‎شناسید تغییر داده، بگویید.

And say that you're for this.

و بگویید که از آن حمایت می‎کنید.

We need a groundswell of people saying, "This makes sense.

ما نیازمند افکار عمومی هستیم که بگوید، " این کار بامعناست.

We've got to give all women access -- no matter where they live."

باید به همه زنان این امکان را بدهیم-- فارغ از این که کجا زندگی می‎کنند."

And one of the things that we're going to do

و یکی از کارهایی که می‎خواهیم انجام دهیم

is do a large event July 11 in London,

برگزاری مراسمی بزرگ در لندن است به تاریخ ۱۱ ژوییه،

with a whole host of countries, a whole host of African nations,

با میزبانی کلی از کشورها و ملل آفریقایی،

to all say we're putting this back on the global health agenda.

تا به آنها بگوییم قصد برگرداندن آن را به دستور کار بهداشت جهانی را داریم.

We're going to commit resources to it,

میخواهیم منابع را به آن تخصیص دهیم

and we're going to do planning from the bottom up with governments

و قصد این برنامه ریزی را به کمک دولتها داریم

to make sure that women are educated --

که طبق آن زنان آموزش ببینند--

so that if they want the tool, they have it,

پس اگر این ابزار را خواستند، در اختیرشان گذاته شود،

and that they have lots of options available

و کلی گزینه در اختیار داشته باشند

either through their local healthcare worker

چه از طریق بهیاران بومی

or their local community rural clinic.

یا کلینیک‎های روستایی جامعه محلی.

CA: Melinda, I'm guessing that some of those nuns who taught you at school

ک ا: ملیندا، حدس می‎زنم بعضی از آن راهبه‎هایی که در مدرسه معلمت بودند

are going to see this TED Talk at some point.

این گفتگوی TED تو را در جایی ببینند.

Are they going to be horrified, or are they cheering you on?

آیا وحشت‎زده خواهند شد یا مشعوف؟

MG: I know they're going to see the TED Talk

م گ: مطمئنم که این گفتگوی TED را می‎ببینند

because they know that I'm doing it and I plan to send it to them.

چون می‎دانند که من این کار را می‎کنم و برایشان هم آن را می‎فرستم.

And, you know, the nuns who taught me were incredibly progressive.

و می‎دانید راهبه‎هایی که به من درس دادند بطرز باور نکردنی مترقی بودند.

I hope that they'll be very proud of me

امیدوارم که بهم افتخار کنند

for living out what they taught us about social justice and service.

بخاطر ادامه دادن آنچه به ما درباره خدمات و عدالت اجتماعی آموختند.

I have come to feel incredibly passionate about this issue

به این احساس پرشورباورنکردنی درباره این مساله رسیده‎ام

because of what I've seen in the developing world.

چون شاهد آن در جهان در حال توسعه بوده‎ام.

And for me, this topic has become very close to heart

و برای من، این موضوع بسیار شخصی شده

because you meet these women and they are so often voiceless.

چون این زنان را می‎بینید و آنها اغلب خیلی بی‎صدا هستند.

And yet they shouldn't be --

و نباید اینطور باشند--

they should have a voice, they should have access.

باید صدایی داشته باشند،

And so I hope they'll feel

و بنابراین امیدوارم احساس کنند

that I'm living out what I've learned from them

که من ادامه دهنده چیزی هستم که از انها آموخته‎ام

and from the decades of work that I've already done at the foundation.

و از دهها سال کاری که در این خیریه انجام دداده‎ام.

CA: So, you and your team brought together today an amazing group of speakers

ک ا: پس، تو و تیمت امروز گروه جالبی از سخنرانان را گرد آورده‎اید

to whom we're all grateful.

که ما سپاس‌گزارشان هستیم.

Did you learn anything?

چیزی یاد گرفتی؟

(Laughter)

(خنده)

MG: Oh my gosh, I learned so many things. I have so many follow-up questions.

م گ: خدای من، چیزهای خیلی زیادی گرفتم. کلی هم در ادامه برام سوال پیش آمده.

And I think a lot of this work is a journey.

بیشتر به این کار بعنوان سفر فکر می‎کنم.

You heard the discussion about the journey through energy,

بحث درباره سفر از طریق انرژی را شنیدید،

or the journey through social design,

یا سفر از طریق طراحی اجتماعی،

or the journey in the coming and saying,

یا سفر از طریق آمدن و گفتن این که،

"Why aren't there any women on this platform?"

" چرا هیچ زنی در این سکو نیست؟؟

And I think for all of us who work on these development issues,

و فکر می‎کردم بر ای تمامی ماهایی که روی مساله مربوط به توسطه مشغول کاریم،

you learn by talking to other people.

باید صحبت کردن با بقیه را یاد بگیریم.

You learn by doing. You learn by trying and making mistakes.

شما از طریق انجام دادن یاد می‎گیرید. از طریق آزمون و خطا.

And it's the questions you ask.

و این سوالی است که تو پرسیدی.

Sometimes it's the questions you ask that helps lead to the answer

گاهی سوالی که می‎پرسی در رسیدن به جواب کمک می‎کند،

the next person that can help you answer it.

نفر بعدی که برای رسیدن به جواب یاری می‎کند.

So I have lots of questions for the panelists from today.

پس از امروز کلی سوال برای پنلیستها دارم.

And I thought it was just an amazing day.

و من فکر می‎کنم روز فوق‎العاده‎ای بود.

CA: Melinda, thank you for inviting all of us on this journey with you.

ک ا: ملیندا، متشکرم از این که ما را برای این همسفر شدن دعوت کردی.

Thank you so much. MG: Great. Thanks, Chris.

بسیار سپاسگزارم. م گ: عالی بود، ممنونم کریس.