Is life meaningless? And other absurd questions - Nina Medvinskaya

Çeviri: Muhammed Önel Gözden geçirme: Eren Gokce

Albert Camus grew up surrounded by violence.

Albert Camus şiddet etrafında yetişti.

His homeland of Algeria was mired in conflict between native Algerians

Anavatanı Cezayir, yerli Cezayirliler ve sömürgeci Fransız Avrupalılar

and colonizing French Europeans.

arasındaki çatışmanın içine batmış durumdaydı.

He lost his father in the First World War,

Babasını Birinci Dünya Savaşı'nda kaybetti

and was deemed unfit to fight in the second.

ve ikincisinde savaşmak için yetersiz görüldü.

Battling tuberculosis in France and confronting the war's devastation

Fransa'da veremle savaşırken ve savaşın tahribatıyla yüzleşirken

as a resistance journalist, Camus grew despondent.

direniş gazetecisi olarak, Camus çaresizliğe kapıldı.

He couldn’t fathom any meaning behind all this endless bloodshed and suffering.

Sonu gelmeyen tüm bu katliam ve acıya hiçbir anlam veremiyordu.

He asked: if the world was meaningless,

Dünya anlamsız mı

could our individual lives still hold value?

kişisel yaşamlarımızın hâlâ bir değeri var mı diye sordu.

Many of Camus’ contemporaries were exploring similar questions

Camus'un çoğu çağdaşı varoloşçuluk denen

under the banner of a new philosophy called existentialism.

yeni bir felsefe altında benzer soruları araştırıyordu.

Existentialists believed people were born as blank slates,

Varoloşçular insanların boş levhalar gibi doğduğuna, bu kaotik dünyada

each responsible for creating their life’s meaning amidst a chaotic world.

her birinin hayatlarının anlamını yaratmasından

sorumlu olduğuna inanıyorlardı.

But Camus rejected their school of thought.

Ancak Camus bu düşünce ekolünü reddetti.

He argued all people were born with a shared human nature

Tüm insanların onları ortak amaçlara bağlayan

that bonded them toward common goals.

ortak insan doğasıyla doğduğunu ileri sürdü.

One such goal was to seek out meaning despite the world’s arbitrary cruelty.

Bu amaçlardan biri dünyanın nedensiz acımasızlığına rağmen anlam aramaktı.

Camus viewed humanity’s desire for meaning and the universe’s silent indifference

Camus insanlığın anlam arzusu ve evrenin suskun kayıtsızlığını

as two incompatible puzzle pieces,

uyuşmayan iki yapboz parçası olarak gördü

and considered trying to fit them together to be fundamentally absurd.

ve bunları birleştirmeye çalışmayı esasen absürt olarak nitelendirdi.

This tension became the heart of Camus’ Philosophy of the Absurd,

Bu gerilim, yaşamın doğası gereği anlamsız olduğunu ileri süren

which argued that life is inherently futile.

Camus'un Absürt Felsefesi'nin özü hâline geldi.

Exploring how to live without meaning

Anlamsız nasıl yaşanırı araştırmak

became the guiding question behind Camus’ early work,

Camus'un ilk çalışmasının ardındaki ana konu oldu.

which he called his “cycle of the absurd.”

Buna absürt döngüsü adını verdi.

The star of this cycle, and Camus’ first published novel,

Bu döngünün ve Camus'un yayınlanan ilk romanının yıldızı

offers a rather bleak response.

oldukça iç karartıcı bir cevap sunuyor.

"The Stranger" follows Meursault, an emotionally detached young man

“Yabancı” hiçbir şeye çokça anlam yüklemeyen

who doesn’t attribute much meaning to anything.

duygusal olarak kopuk bir genç adam olan Meursault'u takip eder.

He doesn’t cry at his mother’s funeral,

Annesinin cenazesinde ağlamaz,

he supports his neighbor’s scheme to humiliate a woman,

komşunun bir kadını aşağılamak için tasarladığı planı destekler,

he even commits a violent crime — but Meaursault feels no remorse.

hatta şiddet suçu işler fakat Meaursault vicdan azabı duymaz.

For him the world is pointless and moral judgment has no place in it.

Onun için dünya manasız ve ahlaki yargıların, içinde yeri yok.

This attitude creates hostility between Meursault

Bu tavır Meursault ve içinde yaşadığı

and the orderly society he inhabits,

düzenli toplumun arasında husumet yarattı.

slowly increasing his alienation until the novel’s explosive climax.

Bu, romanın şiddetli doruğuna kadar yavaşca toplumdan ayrışmasını arttırdı.

Unlike his spurned protagonist, Camus was celebrated for his honest philosophy.

Kabul görmeyen baş karakterinin aksine, Camus dürüst felsefesinden ötürü övüldü.

"The Stranger" catapulted him to fame, and Camus continued producing works

“Yabancı” hızla üne kavuştu ve Camus absürtlüğün içinde

that explored the value of life amidst absurdity

yaşamın değerini araştıran çalışmalar üretmeye devam etti.

many of which circled back to the same philosophical question:

Bunların çoğu aynı felsefi soruya geri dönüyordu:

if life is truly meaningless,

Gerçekten yaşam anlamsız mı,

is committing suicide the only rational response?

intihar etmek mantıklı olan tek cevap mı?

Camus’ answer was an emphatic “no.”

Camus'un cevabı çok net “hayır”dı.

There may not be any explanation for our unjust world,

Adaletsiz olan dünyamız için hiçbir açıklama olmayabilir

but choosing to live regardless is the deepest expression

ancak her şeye rağmen yaşamayı seçmek gerçek özgürlüğümüzün

of our genuine freedom.

en derin ifadesiydi.

Camus explains this in one of his most famous essays

Camus bunu, Yunan efsanesi olan Sisyphus'a odaklanan

which centers on the Greek myth of Sisyphus.

en ünlü yazılarından birinde açıklıyor.

Sisyphus was a king who cheated the gods,

Sisyphus tanrılara ihanet eden bir kraldı

and was condemned to endlessly roll a boulder up a hill.

ve bir kayayı bitmeksizin yokuş yukarı itmeye mahkûm edildi.

The cruelty of his punishment lies in its singular futility,

Bu cezalandırmanın acımasızlığı kendine özgü anlamsızlığında yatıyor.

but Camus argues all of humanity is in the same position.

Ancak Camus tüm insanlığın aynı durumda olduğunu öne sürer

And only when we accept the meaninglessness of our lives

ve ancak yaşamlarımızın anlamsızlığını kabul ettiğimizde

can we face the absurd with our heads held high.

absürtle başımız dik yüzleşebiliriz.

As Camus says, when the king chooses to begin his relentless task once more,

Camus'un dediği gibi, kral bitmek bilmeyen görevine bir kez daha başlamayı seçtiğinde

“One must imagine Sisyphus happy.”

“Herhangi biri Sisyphus'u mutlu olarak kurgulamalıdır.”

Camus’ contemporaries weren’t so accepting of futility.

Camus'un çağdaşları anlamsızlığı kabul ediyor gibi değillerdi.

Many existentialists advocated for violent revolution

Birçok varoloşçu, insanları faaliyetten ve anlamdan mahrum ettiğine

to upend systems they believed were depriving people of agency and purpose.

inandıkları sistemleri yıkmak için şiddetli ihtilali savundu.

Camus responded with his second set of work: the cycle of revolt.

Camus ikinci çalışmasıyla cevap verdi: İsyan döngüsü.

In "The Rebel," he explored rebellion as a creative act,

“Başkaldıran İnsan”da başkaldırıyı yaratıcı bir eylem olarak inceledi,

rather than a destructive one.

yıkıcı olmaktan ziyade.

Camus believed that inverting power dynamics

Camus güç dengelerini tersine çevirmenin

only led to an endless cycle of violence.

sonu gelmeyen şiddet döngüsüne yol açacağına inandı.

Instead, the way to avoid needless bloodshed

Bundan ziyade, gereksiz kan dökülmesinden kaçınmanın yolu

is to establish a public understanding of our shared human nature.

ortak insani doğamızın toplumsal anlayışının yerleşmesidir.

Ironically, it was this cycle of relatively peaceful ideas

İronik olarak, çağdaşı olan birçok yazar ve felsefeciden ayrı düşmesini

that triggered his fallout with many fellow writers and philosophers.

tetikleyen şey görece bu barışçıl fikirlerin döngüsüydü.

Despite the controversy,

Uyuşmazlığa rağmen,

Camus began work on his most lengthy and personal novel yet:

Camus en uzun ve kişisel romanı üzerinde çalışmaya başladı:

an autobiographical work entitled "The First Man."

“İlk Adam” olarak isimlendirilen otobiyografik bir çalışma.

The novel was intended to be the first piece in a hopeful new direction:

Romanın ümit verici yeni bir doğrultudaki ilk parça olması amaçlanmıştı:

the cycle of love.

Sevginin döngüsü.

But in 1960, Camus suddenly died in a car accident

Ancak 1960'da, Camus ansızın ancak anlamsız ve absürt olarak

that can only be described as meaningless and absurd.

nitelendirilebilecek bir araba kazasında hayatını kaybetti.

While the world never saw his cycle of love,

Dünya onun sevgi döngüsünü görmemiş olsa bile,

his cycles of revolt and absurdity continue to resonate with readers today.

isyan ve absürtlük döngüleri okuyucularda yankılanmaya günümüzde devam ediyor.

His concept of absurdity has become a part of world literature,

Onun absürtlük kavramı dünya edebiyatının,

20th century philosophy, and even pop culture.

20. yüzyıl felsefesinin ve hatta popüler kültürün bir parçası oldu.

Today, Camus remains a trusted guide for moments of uncertainty;

Günümüzde, Camus belirsizlik anlarının güvenilir bir rehberi olmaya devam ediyor.

his ideas defiantly imbuing a senseless world with inspiration

Fikirleri cüretkâr bir biçimde anlaşılmaz bir dünyayı ilhamla dolduruyor,

rather than defeat.

mağlubiyetten ziyade.