Is life meaningless? And other absurd questions - Nina Medvinskaya

Translator: Oraya Tankham Reviewer: Pisitpong Boonsom

Albert Camus grew up surrounded by violence.

อัลแบรต์ กามูส์ เติบโตท่ามกลางความรุนแรง

His homeland of Algeria was mired in conflict between native Algerians

แอลจีเรียบ้านเกิดของเขาเกิดความขัดแย้ง ระหว่างชาวพื้นเมืองแอลจีเรีย

and colonizing French Europeans.

และเจ้าอาณานิคมชาวฝรั่งเศส

He lost his father in the First World War,

เขาสูญเสียพ่อไปในสงครามโลกครั้งที่ 1

and was deemed unfit to fight in the second.

และไม่ผ่านเกณฑ์ ที่จะร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2

Battling tuberculosis in France and confronting the war's devastation

ต่อสู้กับวัณโรค ณ ฝรั่งเศส และเผชิญกับความสูญเสียจากสงคราม

as a resistance journalist, Camus grew despondent.

ในฐานะนักข่าวฝ่ายต่อต้าน กามูส์เริ่มรู้สึกสิ้นหวัง

He couldn’t fathom any meaning behind all this endless bloodshed and suffering.

เขาไม่เข้าใจความหมายของ เบื้องหลังการนองเลือดและความทุกข์ทรมาน

He asked: if the world was meaningless,

เขาตั้งคำถาม หากโลกใบนี้ไร้ความหมาย

could our individual lives still hold value?

ชีวิตของแต่ละคนยังมีค่าอยู่หรือไม่

Many of Camus’ contemporaries were exploring similar questions

งานร่วมสมัยของกามูส์หลายชิ้น ได้สำรวจลึกเกี่ยวกับคำถามในทำนองเดียวกัน

under the banner of a new philosophy called existentialism.

ภายใต้แนวคิดใหม่ทางปรัชญา ที่เรียกว่าอัตถิภาวนิยม

Existentialists believed people were born as blank slates,

ผู้ที่เชื่อในแนวคิดนี้เชื่อว่า มนุษย์เกิดมามีจิตว่างเปล่า

each responsible for creating their life’s meaning amidst a chaotic world.

แต่ละคนรับผิดชอบการสร้างความหมาย ชีวิตของตนเอง ท่ามกลางความโกลาหล

But Camus rejected their school of thought.

แต่กามูส์ไม่ยอมรับชุดความคิดนั้น

He argued all people were born with a shared human nature

เขาแย้งว่ามนุษย์ทุกคนล้วนเกิดมา พร้อมลักษณะธรรมชาติของมนุษย์ร่วมกัน

that bonded them toward common goals.

ที่ยึดโยงพวกเขาสู่เป้าหมายที่เหมือนกัน

One such goal was to seek out meaning despite the world’s arbitrary cruelty.

หนึ่งเป้าหมายคือการค้นหาความหมาย แม้ว่าโลกจะไร้กฎเกณฑ์และโหดร้าย

Camus viewed humanity’s desire for meaning and the universe’s silent indifference

กามูส์เห็นว่าความปรารถนาหาความหมาย และความไม่แยแสต่อความเงียบงันของโลกนั้น

as two incompatible puzzle pieces,

เป็นสองชิ้นส่วนของจิ๊กซอว์ที่ไม่ลงรอยกัน

and considered trying to fit them together to be fundamentally absurd.

และการพยายามที่จะทำให้สองชิ้นส่วนนี้ ลงรอยกันนั้นช่างเป็นการกระทำที่ไร้เหตุผล

This tension became the heart of Camus’ Philosophy of the Absurd,

ความรู้สึกนี้กลายมาเป็นหัวใจหลัก ในปรัชญาแห่งความไร้เหตุผลของกามูส์

which argued that life is inherently futile.

ที่แย้งว่าโดยธรรมชาติแล้ว ชีวิตนั้นไร้ประโยชน์

Exploring how to live without meaning

การค้นหาว่าจะใช้ชีวิตโดยไร้ความหมายอย่างไร

became the guiding question behind Camus’ early work,

กลายมาเป็นคำถามปลายเปิด ในงานของกามูส์ในช่วงแรก

which he called his “cycle of the absurd.”

ซึ่งเขาเรียกว่า "วัฏจักรแห่งความไร้เหตุผล"

The star of this cycle, and Camus’ first published novel,

จุดเด่นของวัฏจักรนี้และ นวนิยายที่ได้เผยแพร่ชิ้นแรกของกามูส์

offers a rather bleak response.

คือนำเสนอการตอบสนองที่สิ้นหวัง

"The Stranger" follows Meursault, an emotionally detached young man

"คนนอก" โดยมีเมอโซ ชายหนุ่มผู้อ่อนไหวและโดดเดี่ยว

who doesn’t attribute much meaning to anything.

ผู้ที่ไม่ถือว่ามีความหมายต่อสิ่งใด

He doesn’t cry at his mother’s funeral,

เขาไม่ร้องไห้ในงานศพของแม่

he supports his neighbor’s scheme to humiliate a woman,

เขาร่วมแผนการกับเพื่อนบ้าน ในการทำให้ผู้หญิงหนึ่งต้องอับอาย

he even commits a violent crime — but Meaursault feels no remorse.

เขาทำแม้กระทั่งก่ออาชญากรรมอันเหี้ยมโหด แต่เมอโซไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดแต่อย่างใด

For him the world is pointless and moral judgment has no place in it.

สำหรับเขานั้นโลกช่างไร้ความหมาย และการตัดสินใจเชิงจริยธรรมจึงไม่จำเป็น

This attitude creates hostility between Meursault

ความคิดนี้ทำให้เมอโซกลายเป็นปรปักษ์

and the orderly society he inhabits,

กับสังคมอันสงบสุขที่เขาอาศัยอยู่

slowly increasing his alienation until the novel’s explosive climax.

ทำให้เขาค่อย ๆ กลายเป็นคนนอก กระทั่งถึงจุดสำคัญของนวนิยาย

Unlike his spurned protagonist, Camus was celebrated for his honest philosophy.

ต่างจากตัวเอกผู้ถูกมองข้ามของเขา กามูส์ได้รับการยกย่องในปรัชญาอันซื่อตรง

"The Stranger" catapulted him to fame, and Camus continued producing works

"คนนอก" ทำให้เขาโด่งดังในระยะเวลาอันสั้น และกามูส์ยังคงผลิตผลงานออกมาเรื่อยๆ

that explored the value of life amidst absurdity

ซึ่งสำรวจคุณค่าของชีวิต ท่ามกลางความไร้เหตุผลนี้

many of which circled back to the same philosophical question:

หลายผลงานย้อนกลับไปที่ คำถามเชิงปรัชญาคำถามเดิม

if life is truly meaningless,

หากชีวิตนั้นไร้ความหมายจริง ๆ

is committing suicide the only rational response?

การฆ่าตัวตายเป็นคำตอบเดียว ที่สมเหตุสมผลใช่หรือไม่

Camus’ answer was an emphatic “no.”

คำตอบของกามูส์นั้นหนักแน่นว่า "ไม่ใช่"

There may not be any explanation for our unjust world,

อาจจะไม่มีคำอธิบาย สำหรับโลกที่ไร้เหตุผลของเรา

but choosing to live regardless is the deepest expression

แต่การเลือกที่จะใช้ชีวิตโดยไม่ใยดีต่อ ความไร้เหตุผลนั้นคือการแสดงออกอย่างลึกซึ้ง

of our genuine freedom.

ต่อเจตจำนงเสรีของเรา

Camus explains this in one of his most famous essays

กามูส์ได้อธิบายไว้ในงานเขียนความเรียง ที่มีชื่อเสียงอีกชิ้นหนึ่ง

which centers on the Greek myth of Sisyphus.

ซึ่งเป็นเรื่องราวของซิซิฟัสในตำนานกรีก

Sisyphus was a king who cheated the gods,

ซิซิฟัสเป็นกษัตริย์ที่หลอกลวงเทพเจ้า

and was condemned to endlessly roll a boulder up a hill.

และถูกลงโทษ ให้เข็นหินขึ้นภูเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

The cruelty of his punishment lies in its singular futility,

การถูกลงโทษอย่างทารุณของเขานั้น ปรากฏอยู่ในรูปของความไร้ประโยชน์

but Camus argues all of humanity is in the same position.

แต่กามูส์ให้เหตุผลว่ามนุษย์ทุกคน ต่างก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน

And only when we accept the meaninglessness of our lives

และหากเรายอมรับความไร้ความหมายของชีวิตได้

can we face the absurd with our heads held high.

เราจะสามารถเผชิญหน้า กับความไร้เหตุผลอย่างภาคภูมิได้หรือไม่

As Camus says, when the king chooses to begin his relentless task once more,

ดังที่กามูส์กล่าวไว้ว่า เมื่อราชา เลือกที่จะเริ่มต้นภารกิจแสนทรหดนี้อีกครั้ง

“One must imagine Sisyphus happy.”

"จะต้องจินตนาการว่าซิซิฟัสนั้นมีความสุข"

Camus’ contemporaries weren’t so accepting of futility.

งานเขียนร่วมสมัยของกามูส์ไม่ค่อย เป็นที่ยอมรับในแง่ของความไร้ประโยชน์

Many existentialists advocated for violent revolution

นักอัตถิภาวนิยมสนับสนุน ให้มีการการเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง

to upend systems they believed were depriving people of agency and purpose.

เพื่อที่จะเปลี่ยนแปลงระบบที่พวกเขาเชื่อว่า ทำให้ผู้คนสูญเสียหน้าที่และเป้าหมาย

Camus responded with his second set of work: the cycle of revolt.

กามูส์โต้ตอบกลับในงานเขียนชุดที่สองของเขา: วัฏจักรของการปฏิวัติ

In "The Rebel," he explored rebellion as a creative act,

ใน "คนขบถ" เขาได้สำรวจการก่อกบฏ ว่าเป็นการกระทำที่สร้างสรรค์

rather than a destructive one.

มากกว่าจะเป็นกิจกรรมบ่อนทำลาย

Camus believed that inverting power dynamics

กามูส์เชื่อว่าการเปลี่ยนสถานะทางอำนาจนั้น

only led to an endless cycle of violence.

รังแต่จะนำไปสู่วงจรของความรุนแรงไม่จบสิ้น

Instead, the way to avoid needless bloodshed

ในทางกลับกัน หนทางที่จะหลีกหนี การนองเลือดที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นนั้น

is to establish a public understanding of our shared human nature.

คือการสร้างความรู้ความเข้าใจ เรื่องธรรมชาติร่วมกันของมนุษย์แก่สาธารณะชน

Ironically, it was this cycle of relatively peaceful ideas

ที่น่าขันคือ วัฏจักรของแนวคิดอันเป็นสันตินี้เอง

that triggered his fallout with many fellow writers and philosophers.

ที่ทำให้เขาได้รับผลกระทบ จากบรรดานักเขียนและนักปรัชญา

Despite the controversy,

แม้ว่าท่ามกลางความขัดแย้ง

Camus began work on his most lengthy and personal novel yet:

กามูส์ได้เริ่มเขียน นวนิยายส่วนตัวที่มีความยาวมากที่สุด

an autobiographical work entitled "The First Man."

งานเขียนเชิงอัตชีวประวัติ ที่มีชื่อว่า "มนุษย์คนแรก"

The novel was intended to be the first piece in a hopeful new direction:

นวนิยายชิ้นนี้มีทีท่าว่าจะเป็น งานเขียนชิ้นแรกทีเสนอแนวทางแห่งความหวัง

the cycle of love.

วัฏจักรแห่งรัก

But in 1960, Camus suddenly died in a car accident

แต่ในปีค.ศ 1960 กามูส์เสียชีวิต อย่างกระทันหันจากอุบัติเหตุทางรถยนต์

that can only be described as meaningless and absurd.

ซึ่งกล่าวได้ว่า ช่างไร้ความหายและไร้เหตุผล

While the world never saw his cycle of love,

ขณะที่โลกไม่มีโอกาส ได้ยลโฉมวัฏจักรแห่งรักของเขา

his cycles of revolt and absurdity continue to resonate with readers today.

วัฏจักรของการปฏิวัติและความไร้เหตุผลนั้น ยังคงมีอิทธิพลต่อนักอ่านในปัจจุบัน

His concept of absurdity has become a part of world literature,

แนวคิดของความไร้เหตุผล ได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของโลกวรรณกรรม

20th century philosophy, and even pop culture.

นักปรัชญาในศตวรรษที่ 20 รวมถึงวัฒนธรรมร่วมสมัยอีกด้วย

Today, Camus remains a trusted guide for moments of uncertainty;

ทุกวันนี้กามูส์ยังคงเป็นผู้ชี้ทาง สำหรับช่วงเวลาแห่งความไม่แน่นอน

his ideas defiantly imbuing a senseless world with inspiration

แนวคิดของเขาเติมเต็ม โลกที่ไร้ความหมายใบนี้ด้วยแรงบันดาลใจ

rather than defeat.

มิใช่ความสิ้นหวัง