Ugly History: Witch Hunts - Brian A. Pavlac

Çeviri: Büşra Ay Gözden geçirme: Gözde Alpçetin

In the German town of Nördlingen in 1593,

1593'te Alman kasabası Nördlingen'de

an innkeeper named Maria Höll found herself accused of witchcraft.

Maria Höll isimli hancı büyücülük nedeniyle suçlandı.

She was arrested for questioning, and denied the charges.

Sorgulanmak için tutuklandı ve suçlamaları reddetti.

She continued to insist she wasn’t a witch through 62 rounds of torture

62 sefer süren işkence boyunca cadı olmadığı konusunda ısrar etti

before her accusers finally released her.

onu suçlayanlar sonunda onu serbest bırakmadan önce.

Rebekka Lemp, accused a few years earlier in the same town, faced a worse fate.

Aynı kasabada birkaç yıl önce suçlanan Rebekka Lemp

daha kötü bir kaderle yüzleşti.

She wrote to her husband from jail

Hapishaneden kocasına masum olsa bile

worrying that she would confess under torture,

işkence altında itiraf edeceğinden endişe duyduğunu yazdı.

even though she was innocent.

After giving a false confession,

Yalan itiraftan sonra

she was burned at the stake in front of her family.

ailesinin önünde kazıkta yakıldı.

Höll and Lemp were both victims of the witch hunts

Höll ve Lemp, 15. yüzyıl sonlarından 18. yüzyıl başlarına kadar

that occurred in Europe and the American colonies

from the late 15th century until the early 18th century.

Avrupa ve Amerikan kolonilerinde gerçekleşen cadı avının kurbanlarıydı.

These witch hunts were not a unified initiative by a single authority,

Bu cadı avları tek bir otorite tarafından birleşmiş bir girişim değildi,

but rather a phenomenon that occurred sporadically

daha çok tek tük olan bir olaydı

and followed a similar pattern each time.

ve her seferinde benzer bir biçimde ilerledi.

The term “witch” has taken on many meanings,

"Cadı" tabiri pek çok anlam üstlendi

but in these hunts, a witch was someone who allegedly gained magical powers

ancak bu avlarda, bir cadı iddia edilene göre

Tanrı yerine şeytana itaat ederek sihirli güçler kazanan biriydi.

by obeying Satan rather than God.

This definition of witchcraft spread through churches in Western Europe

Cadılığın bu tanımlaması, 15. yüzyıl sonralarında başlayarak

starting at the end of the 15th century.

Batı Avrupa kiliselerinde yayıldı.

It really gained traction after the pope gave a friar and professor of theology

Papa, bir din adamı ve din bilimi profesörü olan Henrich Kraemer'a

named Heinrich Kraemer

1485'teki cadı aramalarında araştırma yapmasına

permission to conduct inquisitions in search of witches in 1485.

izni verdikten sonra gerçekten ilgi kazandı.

His first, in the town of Innsbruck,

Innsbruck kasabasındaki din adamının ilk soruşturması

didn’t gain much traction with the local authorities,

saygıdeğer vatandaşların sert biçimde sorgulanmasını onaylamayan

who disapproved of his harsh questioning of respectable citizens

yerel yönetimin fazla ilgisini çekmedi ve duruşmalarını sonlandırdılar.

and shut down his trials.

Undeterred, he wrote a book called the "Malleus Maleficarum," or "Hammer of Witches."

Yılmayarak "Malleus Maleficarum" yani "Cadıların Çekici" kitabını yazdı.

The text argued for the existence of witches

Metin cadıların varlığını tartışıyordu

and suggested ruthless tactics for hunting and prosecuting them.

ve onları avlama ve yargılamada acımasız taktikler öneriyordu.

He singled out women as easier targets for the devil’s influence,

Her ne kadar erkekler de cadı olabilse de

kadınları şeytanın etkisi karşısında daha kolay hedef olarak belirtti.

though men could also be witches.

Kraemer’s book spurred others to write their own books

Kraemer'in kitabı, diğerlerini kendi kitaplarını yazma

and give sermons on the dangers of witchcraft.

ve cadılığın tehlikeleri hakkında vaaz verme konusunda teşvik etti.

According to these texts,

Bu metinlere göre cadılar, şeytanın anüsünü öpmeyi

witches practiced rituals including kissing the Devil’s anus

and poisoning or bewitching targets the devil singled out for harm.

ve şeytanın zarar vermek için belirlediği hedefleri

zehirlemeyi ve büyülemeyi içeren ritüeller gerçekleştiriyordu.

Though there was no evidence to support any of these claims,

Bu iddiaların herhangi birini destekleyecek kanıt olmasa da

belief in witches became widespread.

cadı inancı yaygınlaştı.

A witch hunt often began with a misfortune:

Cadı avı genellikle bir talihsizlikle başlardı:

a failed harvest, a sick cow, or a stillborn child.

kötü hasat, hasta bir inek ya da ölü doğmuş bir çocuk.

Community members blamed witchcraft, and accused each other of being witches.

Toplum üyeleri cadılığı suçlar ve birbirlerini cadı olmakla suçlarlardı.

Many of the accused were people on the fringes of society:

Suçlananların pek çoğu toplumun dışındaki insanlardan olurdu:

the elderly, the poor, or social outcasts,

yaşlı, fakir ya da sosyal dışlanmışlar

but any member of the community could be targeted,

ancak toplumun herhangi bir üyesi hedef olabilirdi

even occasionally children.

hatta bazen çocuklar bile.

While religious authorities encouraged witch hunts,

Dini otoriteler cadı avlarını teşvik ederken

local secular governments usually carried out the detainment

yerel laik yönetimler genellikle

and punishment of accused witches.

cadılıktan suçlananların alıkoyma ve cezalandırmalarını gerçekleştirirdi.

Those suspected of witchcraft were questioned and often tortured—

Cadılıktan suçlananlar genellikle sorgulanır ve işkence görürdü --

and under torture, thousands of innocent people confessed to witchcraft

işkence sırasında da binlerce masum insan cadılığı itiraf eder

and implicated others in turn.

bu sırada da başkalarını bulaştırırdı.

Because these witch hunts occurred sporadically over centuries and continents

Bu cadı avları asırlarca ve kıtalar boyu tek tük olduğundan

the specifics varied considerably.

kendi özellerinde oldukça değişik olabiliyordu.

Punishments for convicted witches ranged from small fines to burning at the stake.

Yargılanmış cadıların cezaları

küçük para cezalarından kazıkta yanmaya kadar varabiliyordu.

The hunt in which Höll and Lemp were accused dragged on for nine years,

Bazıları yalnızca aylar sürerken

Höll ve Lemp'in yargılandığı av dokuz yıl bitmek bilmedi.

while others lasted just months.

They could have anywhere from a few to a few hundred victims.

Sadece birkaç kurbandan birkaç bin kurbana kadar uzanabilirdi.

The motivations of the witch hunters probably varied as well,

Cadı avcılarının motivasyonları da muhtemelen değişkendi

but it seems likely that many weren’t consciously looking for scapegoats—

ancak görünen o ki pek çoğu bilinçli bir şekilde günah keçisi aramıyordu-

instead, they sincerely believed in witchcraft,

gerçekten cadılığa inandıkları için

and thought they were doing good by rooting it out in their communities.

ve bunu toplumlarından kazıdıkları için iyi bir şey yaptıklarını düşünüyorlardı.

Institutions of power enabled real harm to be done on the basis of these beliefs.

Güçlü kurumlar bu inançları temel alarak gerçek zararlar verebilirdi.

But there were dissenters all along–

Ancak hep görüş ayrılıkları vardı--

jurists, scholars, and physicians countered books

jüri üyeleri, bilginler ve doktorlar

avların acımasızlığına, zorla yaptırılan itiraflara

like Kraemer’s "Hammer of Witches"

with texts objecting to the cruelty of the hunts,

ve delil eksikliğine karşı çıkan metinlerle birlikte

the use of forced confessions, and the lack of evidence of witchcraft.

Kraemer'ın "Cadıların Çekici" gibi kitaplara karşı çıkarlardı.

From the late 17th through the mid-18th century,

17. yüzyıl sonlarından 18. yüzyıl ortalarına kadar

their arguments gained force with the rise of stronger central governments

daha güçlü merkezi hükümetlerin yükselişiyle argümanları

and legal norms like due process.

ve yargı süreci gibi yasal kuralları güç kazandı.

Witch hunting slowly declined until it disappeared altogether.

Cadı avı tamamen ortadan kaybolana kadar yavaşça düşüş yaşadı.

Both the onset and demise of these atrocities came gradually,

Bu acımasızlıkların başlangıcı da bitişi de zamanla oldu

out of seemingly ordinary circumstances.

görünürde sıradan durumlarmış gibi.

The potential for similar situations,

Otoritelerin güçlerini toplumu yanlış bir tehdit karşısında

in which authorities use their powers to mobilize society against a false threat,

harekete geçirdiği benzer durumların potansiyeli

still exists today—

bugün hala mevcut--

but so does the capacity of reasoned dissent to combat those false beliefs.

ancak bu yanlış inançlarla savaşacak mantıklı uyuşmazlık kapasitesi de var.