How does alcohol make you drunk? - Judy Grisel

Translator: Reviewer: Thitiporn Ratanapojnard

เอทานอล โมเลกุลที่ประกอบขึ้นจาก อะตอมของคาร์บอนเพียงไม่กี่อะตอม

Ethanol: this molecule, made of little more than a few carbon atoms,

is responsible for drunkenness.

เป็นต้นเหตุของความมึนเมา

Often simply referred to as alcohol,

โดยทั่วไปเราเรียกมันว่า แอลกอฮอล์

ethanol is the active ingredient in alcoholic beverages.

เอทานอลเป็นส่วนผสมหลัก ในเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

Its simplicity helps it sneak across membranes

องค์ประกอบง่ายๆของมันช่วยให้มัน ลอดผ่านเยื่อบุผิวต่างๆ

and nestle into a many different nooks,

อีกทั้งซ่อนตัวตามซอกหลืบต่างๆในร่างกาย

producing a wide range of effects compared to other, clunkier molecules.

และสร้างผลกระทบที่หลากหลายได้มากกว่า โมเลกุลที่ใหญ่กว่ามัน

So how exactly does it cause drunkenness,

แล้วมันทำให้เมาได้อย่างไร

and why does it have dramatically different effects on different people?

และทำไมฤทธิ์ของมันถึง แตกต่างกันมากในแต่ละคน

To answer these questions,

ในการที่จะตอบคำถามนี้

we’ll need to follow alcohol on its journey through the body.

เราต้องติดตามการเดินทางของแอลกอฮอล์ ภายในร่างกายของเรา

Alcohol lands in the stomach and is absorbed into the blood

แอลกอฮอล์ลงไปที่กระเพาะอาหาร และถูกดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือด

through the digestive tract, especially the small intestine.

ผ่านระบบย่อยอาหาร โดยเฉพาะในลำไส้เล็ก

The contents of the stomach impact alcohol’s ability

สิ่งที่อยู่ในกระเพาะมีผล ต่อการที่แอลกอฮอล์

to get into the blood because after eating, the pyloric sphincter,

จะถูกดูดซึมเข้าสู่กระแสเลือด เพราะหลังจากที่เรากิน หูรูดกระเพาะส่วนปลาย

which separates the stomach from the small intestine, closes.

ที่คั่นระหว่างกระเพาะและลำไส้เล็กจะปิดลง

So the level of alcohol that reaches the blood after a big meal

ดังนั้นระดับของแอลกอฮอล์ที่จะ เข้าสู่กระแสเลือดหลังอาหารมื้อใหญ่

might only be a quarter that from the same drink on an empty stomach.

อาจจะมีเพียงหนึ่งในสี่ของปริมาณแอลกอฮอล์ ที่จะเข้ากระแสเลือดหากดื่มตอนท้องว่าง

From the blood, alcohol goes to the organs,

เลือดจะพาแอลกอฮอล์ ไปตามอวัยวะต่างๆ

especially those that get the most blood flow:

โดยเฉพาะอวัยวะ ที่มีการไหลเวียนเลือดสูงสุด

the liver and the brain.

ตับและสมอง

It hits the liver first, and enzymes in the liver

แอลกอฮอล์จะไปถึงตับก่อน และเอนไซม์ในตับ

break down the alcohol molecule in two steps.

จะย่อยสลายโมเลกุลแอลกอฮอล์ในสองขั้นตอน

First, an enzyme called ADH turns alcohol into acetaldehyde, which is toxic.

ขั้นแรก เอนไซม์เอดีเอช เปลี่ยนแอลกอฮอล์ เป็นอะซีตัลดีไฮด์ที่เป็นพิษ

Then, an enzyme called ALDH converts the toxic acetaldehyde to non-toxic acetate.

แล้วเอนไซม์เอแอลดีเอชเปลี่ยนอะซีตัลดีไฮด์ ที่เป็นพิษเป็นอะซีเตทที่ไม่เป็นพิษ

As the blood circulates, the liver eliminates alcohol continuously—

เมื่อเลือดไหลเวียนไป ตับก็ค่อย ๆ กำจัดแอลกอฮอล์ไปเรื่อย ๆ

but this first pass of elimination determines how much alcohol

ความเร็วในการกำจัดแอลกอฮอล์ของตับ จะเป็นตัวกำหนดระดับแอลกอฮอล์

reaches the brain and other organs.

ที่จะไปถึงสมองและอวัยวะอื่นๆ

Brain sensitivity is responsible for the emotional, cognitive,

ความไวของการตอบสนองของสมอง เป็นตัวกำหนดผลทางอารมณ์ ความรู้คิด

and behavioral effects of alcohol— otherwise known as drunkenness.

และพฤติกรรม จากแอลกอฮอล์ หรือที่เราเรียกว่า “ความเมา”

Alcohol turns up the brain’s primary brake, the neurotransmitter GABA,

แอลกอฮอล์เพิ่มการทำงานของสารสื่อประสาท ที่ทำหน้าที่ยับยั้งสมอง คือกาบา

and turns down its primary gas, the neurotransmitter glutamate.

และลดการทำงานของสารสื่อประสาท ที่ทำให้ตื่นตัว ซึ่งก็คือกลูตาเมท

This makes neurons much less communicative,

ส่งผลให้การทำงานของเซลล์ประสาท ลดลงมาก

and users feel relaxed at moderate doses, fall asleep at higher doses,

นักดื่มจะรู้สึกผ่อนคลายถ้าดื่มปานกลาง ง่วงหลับถ้าดื่มเป็นปริมาณมาก

and can impede the brain activity necessary for survival at toxic doses.

ดื่มมากเกินไปจะยับยั้งการทำงานของสมอง ที่จำเป็นต่อการอยู่รอด

Alcohol also stimulates a small group of neurons

นอกจากนี้แอลกอฮอล์ยังกระตุ้น เซลล์ประสาทกลุ่มเล็กๆ

that extends from the midbrain to the nucleus accumbens,

ที่เชื่อมจากสมองส่วนกลางไปถึง นิวเคลียสแอกคัมเบนส์

a region important for motivation.

บริเวณที่สำคัญเกี่ยวกับแรงจูงใจ

Like all addictive drugs,

เช่นเดียวกับยาเสพติดทั้งหลาย

it prompts a squirt of dopamine in the nucleus accumbens

แอลกอฮอล์ทำให้โดปามีน พุ่งกระฉูดในนิวเคลียสแอกคัมเบนส์

which gives users a surge of pleasure.

ทำให้นักดื่มรู้สึกถึงความรื่นเริงพรั่งพรู

แอลกอฮอล์ยังทำให้เซลล์ประสาทบางชนิด สังเคราะห์และหลั่งเอ็นดอร์ฟิน

Alcohol also causes some neurons to synthesize and release endorphins.

Endorphins help us to calm down in response to stress or danger.

เอ็นดอร์ฟินช่วยให้เรารู้สึกสงบ ในสถานการณ์ที่ตึงเครียดหรืออันตราย

Elevated levels of endorphins contribute to the euphoria

เอ็นดอร์ฟินที่เพิ่มขึ้นทำให้เราเคลิบเคลิ้ม

and relaxation associated with alcohol consumption.

และผ่อนคลายจากการดื่มแอลกอฮอล์

Finally,

as the liver’s breakdown of alcohol outpaces the brain’s absorption,

ในที่สุด เมื่อตับสามารถกำจัดแอลกอฮอล์ ได้เร็วกว่า ที่สมองจะดูดซับแอลกอฮอล์

drunkenness fades away.

ความเมาก็จะค่อย ๆ คลายไป

ความแตกต่างในแต่ละคน ระหว่างกระบวนการเหล่านี้

Individual differences at any point in this journey

can cause people to act more or less drunk.

เป็นเหตุให้เราเมามาก หรือเมาน้อย

For example, a man and a woman who weigh the same and drink the same amount

เช่น ผู้ชายและผู้หญิงที่มีน้ำหนักเท่ากัน และดื่มในปริมาณเท่ากัน

during an identical meal will still have different blood alcohol concentrations,

ระหว่างรับประทานอาหารที่เหมือนกัน มีระดับความเข้มข้นแอลกอฮอล์ในเลือดต่างกัน

or BACs.

หรือ คอล.

This is because women tend to have less blood—

นี่ก็เป็นเพราะว่าผู้หญิงมีแนวโน้ม ที่จะมีเลือดน้อยกว่า

women generally have a higher percentage of fat,

โดยทั่วไปผู้หญิงจะมีเปอร์เซนต์ไขมันมากกว่า

which requires less blood than muscle.

ซึ่งทำให้ต้องการเลือดน้อยกว่ากล้ามเนื้อ

A smaller blood volume, carrying the same amount of alcohol,

เมื่อเลือดที่น้อยกว่า มีแอลกอฮอล์ในปริมาณที่เท่ากัน

means the concentration will be higher for women.

ระดับความเข้มข้นของแอลกอฮอล์ ในเลือดของผู้หญิงนั้นจึงสูงกว่า

Genetic differences in the liver’s alcohol processing enzymes also influence BAC.

ความแตกต่างทางพันธุกรรมที่ส่งผลต่อเอนไซม์ ในตับก็ส่งผลต่อ คอล. เช่นกัน

And regular drinking can increase production of these enzymes,

ผู้ที่ดื่มเป็นประจำสามารถ เพิ่มการสร้างเอนไซม์เหล่านี้

contributing to tolerance.

ทำให้เมาช้าลง

On the other hand, those who drink excessively for a long time

ในทางกลับกัน ผู้ที่ดื่มหนัก ติดต่อกันเป็นเวลานาน

may develop liver damage, which has the opposite effect.

อาจจะทำให้ตับเสียหาย ซี่งจะให้ผลตรงกันข้าม

Meanwhile, genetic differences in dopamine, GABA,

ความแตกต่างทางพันธุกรรมที่มีผล ต่อการทำงานของโดปามีน, กาบา

and endorphin transmission may contribute to risk

และเอ็นดอร์ฟินก็ทำให้นักดื่มมีความเสี่ยง

for developing an alcohol use disorder.

ที่จะเกิดภาวะผิดปกติของพฤติกรรมการดื่ม

Those with naturally low endorphin or dopamine levels may self-medicate

ผู้ที่มีเอ็นดอร์ฟินและโดปามีนต่ำแต่เดิม อาจเพิ่มสารเหล่านี้ให้ตัวเอง

through drinking.

ด้วยการดื่ม

Some people have a higher risk for excessive drinking

บางคนมีความเสี่ยงสูงในการดื่มเกินขนาด

due to a sensitive endorphin response that increases the pleasurable effects

จากความไวต่อการตอบสนองต่อเอ็นดอร์ฟิน ที่สร้างความเพลินเพลินหลังจากการดื่ม

of alcohol.

แอลกอฮอล์

Others have a variation in GABA transmission

พันธุกรรมที่แตกต่างในการส่งผ่านกาบา

that makes them especially sensitive to the sedative effects of alcohol,

ทำให้บางคนมีการตอบสนองที่รวดเร็วต่อ ฤทธิ์กดประสาทของแอลกอฮอล์

which decreases their risk of developing disordered drinking.

ซึ่งเป็นผลให้พวกเขาเสี่ยงน้อยกว่า ในการเกิดภาวะผิดปกติในการดื่ม

Meanwhile, the brain adapts to chronic alcohol consumption by reducing GABA,

ขณะเดียวกัน สมองปรับตัวต่อการดื่มเรื้อรัง ด้วยการลดการส่งผ่านสื่อประสาททั้ง

dopamine, and endorphin transmission, and enhancing glutamate activity.

กาบา โดปามีน และเอ็นดอร์ฟิน และมีการเพิ่มการทำงานของกลูตาเมท

This means regular drinkers tend to be anxious, have trouble sleeping,

ทำให้พวกที่ดื่มประจำมักจะวิตกกังวล มีปัญหาในการนอนหลับ

and experience less pleasure.

และมีความสุขลดน้อยลง

These structural and functional changes can lead to disordered use

การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างและหน้าที่เหล่านี้ สามารถนำไปสู่การดื่มที่ผิดปกติได้

when drinking feels normal, but not drinking is uncomfortable,

เมื่อการดื่มกลายเป็นเรื่องปกติ แต่การไม่ดื่มทำให้รู้สึกกระวนกระวายใจ

establishing a vicious cycle.

นั่นทำให้เกิดวงจรอุบาทว์ขึ้น

So both genetics and previous experience impact how a person experiences alcohol—

ดังนั้นพันธุกรรมและประสบการณ์ในอดีตทำให้ แต่ละคนตอบสนองต่อแอลกอฮอล์แตกต่างกัน

which means that some people are more prone

หมายความว่าบางคนนั้นมีแนวโน้ม

to certain patterns of drinking than others,

ที่จะมีพฤติกรรมการดื่มบางแบบ มากกว่าผู้อื่น

and a history of consumption leads to neural and behavioral changes.

และนิสัยการดื่มที่ผ่านมาจะนำไปสู่ การเปลี่ยนแปลงของระบบประสาทและพฤติกรรม