How does alcohol make you drunk? - Judy Grisel

Translator: Elham Sarvari Reviewer: Masoud Motamedifar

Ethanol: this molecule, made of little more than a few carbon atoms,

اتانول: این مولکول چیزی بیشتر از چند اتم کربن است،

is responsible for drunkenness.

و عاملی برای مستی است.

Often simply referred to as alcohol,

چیزی که معمولاً مردم آن را به نام الکل می‌شناسند،

ethanol is the active ingredient in alcoholic beverages.

اتانول عنصری فعال در نوشیدنی‌های الکلی است.

Its simplicity helps it sneak across membranes

الکل به اتانول برای حرکت دزدکی در بین غشاءها کمک می‌کند

and nestle into a many different nooks,

و یا روی گره‌های عصبی مختلف جا خوش می‌کند،

producing a wide range of effects compared to other, clunkier molecules.

و رنج وسیعی از اثرات در مقایسه با دیگر مولکول‌های کلانکیر ایجاد می‌کند.

So how exactly does it cause drunkenness,

این مولکول دقیقاً چگونه باعث مستی می‌شود؟

and why does it have dramatically different effects on different people?

چرا تأثیرات متفاوتی روی افراد مختلف دارد؟

To answer these questions,

برای پاسخ به همه این سؤال‌ها،

we’ll need to follow alcohol on its journey through the body.

نیاز است تا الکل را در سفرش در درون بدن دنبال کنیم.

Alcohol lands in the stomach and is absorbed into the blood

الکل در معده فرود می‌آید، سپس از طریق دستگاه گوارش،

through the digestive tract, especially the small intestine.

و بخصوص روده کوچک در خون جذب می‌شود.

The contents of the stomach impact alcohol’s ability

محتویات معده بر توانایی جذب الکل

to get into the blood because after eating, the pyloric sphincter,

در خون تأثیرگذار است زیرا بعد از خوردن غذا بخشی از بدن به نام اسفنگتر پیلوریک،

which separates the stomach from the small intestine, closes.

که معده را از روده کوچک، جدا می‌کند بسته می‌شود.

So the level of alcohol that reaches the blood after a big meal

بنابراین ممکن است بعد از یک وعده غذایی حجیم سطح الکل جذب‌شده در خون

might only be a quarter that from the same drink on an empty stomach.

به یک‌چهارم مقدار نوشیدنی وارده به یک معده خالی برسد.

From the blood, alcohol goes to the organs,

الکل از طریق خون، به ارگان‌های مختلف بدن،

especially those that get the most blood flow:

بخصوص ارگان‌هایی با بیشترین جریان خون می‌رسد:

the liver and the brain.

کبد و مغز.

It hits the liver first, and enzymes in the liver

در ابتدا به سراغ کبد می‌رود، و آنزیم‌های کبد

break down the alcohol molecule in two steps.

مولکول‌های الکل را در دو مرحله تجزیه می‌کند.

First, an enzyme called ADH turns alcohol into acetaldehyde, which is toxic.

در اولین گام، آنزیم ADH الکل را به استالدهاید سمی تبدیل می‌کند.

Then, an enzyme called ALDH converts the toxic acetaldehyde to non-toxic acetate.

سپس، آنزیمی به نام ALDH استالدهاید سمی را به استالدهلید غیرسمی تبدیل می‌کند.

As the blood circulates, the liver eliminates alcohol continuously—

با گردش خون در کبد تاثیر الکل به‌ مروراز بین می‌رود

but this first pass of elimination determines how much alcohol

اما این اولین گذرگاه در تجزیه و کاهش حجم تاثیر الکل است

reaches the brain and other organs.

درحالی‌که میزان زیادی از الکل به مغز و دیگر ارگان‌ها می‌رسد.

Brain sensitivity is responsible for the emotional, cognitive,

میزان حساسیت مغز با فعالیت‌های احساسی، شناختی،

and behavioral effects of alcohol— otherwise known as drunkenness.

و اثرات رفتاری ناشی از مصرف الکل ارتباط دارد آنچه که مستی نامیده می‌شود.

Alcohol turns up the brain’s primary brake, the neurotransmitter GABA,

الکل، دراولین اقدام میزان انتقال‌دهنده عصبی GABA را بالا می‌برد،

and turns down its primary gas, the neurotransmitter glutamate.

و انتقال‌دهنده عصبی گلوتمت را کاهش می‌دهد.

This makes neurons much less communicative,

این فعالیت باعث ارتباط کمتر نورون‌ها باهم می‌شود،

and users feel relaxed at moderate doses, fall asleep at higher doses,

و در مصرف متوسط، فرد احساس آرامش می‌کند، با افزایش مقدار به خواب فرو می‌رود

and can impede the brain activity necessary for survival at toxic doses.

و در مقدارهای خطرناک‌تر می‌تواند مانع از فعالیت‌های ضروری مغز برای زنده ماندن شود.

Alcohol also stimulates a small group of neurons

الکل قادر به تحریک گروه کوچکی از نورون‌ها است

that extends from the midbrain to the nucleus accumbens,

نورون‌هایی که در منطقه مغزمیانی تا هسته آکومبانس جای گزیده شده‌اند،

a region important for motivation.

این منطقه بخش مهمی برای محرک‌ها به شمار می‌رود.

Like all addictive drugs,

مشابه همه‌ی مواد اعتیادآور،

it prompts a squirt of dopamine in the nucleus accumbens

الکل باعث برانگیختن هجمه‌ای از دوپامین در هسته آکومبانس می‌شود

which gives users a surge of pleasure.

که به فرد احساس لذت فزاینده‌ای می‌دهد.

Alcohol also causes some neurons to synthesize and release endorphins.

همچنین الکل باعث سنتز و ترشح اندروفین در بعضی نورون‌ها می‌شود.

Endorphins help us to calm down in response to stress or danger.

اندورفین، عاملی برای آرامش در مواجه با استرس و خطر است.

Elevated levels of endorphins contribute to the euphoria

افزایش سطح آندروفین و نتیجتا حس رضایت

and relaxation associated with alcohol consumption.

و حس آرامش و سرخوشی با مصرف الکل همراه است.

Finally,

as the liver’s breakdown of alcohol outpaces the brain’s absorption,

سرانجام،

همان‌طور که پیش‌تر الکل در کبد تجزیه شد و مغز بخشی از آن را جذب کرد،

drunkenness fades away.

احساس مستی کم‌کم از بین می‌رود.

Individual differences at any point in this journey

تفاوت‌های فردی در هر نقطه از این مسیر

can cause people to act more or less drunk.

می‌تواند عاملی برای نمایش اثرات مستی به‌صورت کم یا بیش باشد.

For example, a man and a woman who weigh the same and drink the same amount

به‌عنوان‌مثال، مرد و زنی با وزن یکسان که مقدار یکسانی از الکل

during an identical meal will still have different blood alcohol concentrations,

در یک وعده غذایی مشابه مصرف کرده‌اند مقدارغلظت‌های متفاوتی از الکل در خون خود

or BACs.

یا BAC متفاوتی دارند.

This is because women tend to have less blood—

زیرا به‌طورکلی زنان تمایل به خون کمتری دارند

women generally have a higher percentage of fat,

زنان درصد بیشتری چربی در مقایسه با مردان ‌دارند

which requires less blood than muscle.

و نیاز به خون کمتر در ماهیچه‌ها حس می‌شود.

A smaller blood volume, carrying the same amount of alcohol,

بنابراین حجم کمی از خون، همان مقدار الکل اولیه را متقابلاً حمل می‌کند،

means the concentration will be higher for women.

بدین معنی که غلظت الکل در خون زنان نسبت به مردان بالاتر است.

Genetic differences in the liver’s alcohol processing enzymes also influence BAC.

تفاوت‌های ژنتیکی در فرایند تجزیه الکل نیز توسط آنزیم‌های کبد بر BAC تأثیرگذارست.

And regular drinking can increase production of these enzymes,

و نوشیدن مرتب الکل می‌تواند تولید این آنزیم‌ها را افزایش دهد،

contributing to tolerance.

و بازه تحمل را بالاتر ببرد.

On the other hand, those who drink excessively for a long time

از طرف دیگر، نوشیدن مداوم الکل برای مدت طولانی می‌تواند

may develop liver damage, which has the opposite effect.

اثرات متضادی داشته و باعث خطرات مخربی برای کبد شود.

Meanwhile, genetic differences in dopamine, GABA,

ضمناً، تفاوت‌های ژنتیکی در مقدار دوپامین، GABA،

and endorphin transmission may contribute to risk

و انتقالات اندورفین می‌تواند بر ریسک اختلالات

for developing an alcohol use disorder.

ناشی از مصرف الکل تأثیرگذار باشد.

Those with naturally low endorphin or dopamine levels may self-medicate

در این بین افرادی با سطح پایین دوپامین یا اندورفین اقدام به خوددرمانی

through drinking.

از طریق نوشیدن می‌کنند.

Some people have a higher risk for excessive drinking

بعضی افراد ریسک بیشتری برای مصرف بیش‌ازحد الکل

due to a sensitive endorphin response that increases the pleasurable effects

ناشی از حساسیت بالاتر پاسخ‌دهنده‌های اندورفین دارند که عاملی برای لذت بیشتر

of alcohol.

ناشی ازالکل است.

Others have a variation in GABA transmission

افرادی با ناپایداری انتقال‌دهنده GABA

that makes them especially sensitive to the sedative effects of alcohol,

حساسیت خواصی به اثرات آرام‌بخشی الکل دارند،

which decreases their risk of developing disordered drinking.

که کاهش دهنده‌ی ریسک مصرف نامنظم الکل است.

Meanwhile, the brain adapts to chronic alcohol consumption by reducing GABA,

بدین معنی که، مغز شروع به سازگاری با اثرات مزمن مصرف الکل با کاهش GABA،

dopamine, and endorphin transmission, and enhancing glutamate activity.

دوپامین، انتقال‌دهنده‌های اندورفین و افزایش فعالیت گلوتامات مغز می‌کند.

This means regular drinkers tend to be anxious, have trouble sleeping,

این بدین معنی است که کسانی که مرتباً الکل می‌نوشند با احساس اضطراب، مشکلات خواب

and experience less pleasure.

و لذت کمتر مواجه‌اند.

These structural and functional changes can lead to disordered use

این تغییرات ساختاری و عملکردی می‌تواند منجر به بی‌نظم در نوشیدن شود

when drinking feels normal, but not drinking is uncomfortable,

با نوشیدن احساس نرمالی را تجربه می‌کند و در فقدان آن فرد احساس خوشی ندارد،

establishing a vicious cycle.

در حقیقت یک چرخه مخرب ایجاد شده است.

So both genetics and previous experience impact how a person experiences alcohol—

بنابراین هر دو عامل ژنتیک و مصرف قبلی در تجربه تاثیر الکل بر فرد اثرگذار است.

which means that some people are more prone

بدین معنی که برخی افراد مستعدتر

to certain patterns of drinking than others,

به الگوهای خاصی از نوشیدن نسبت به دیگران هستند،

and a history of consumption leads to neural and behavioral changes.

و تاریخچه مصرف الکل در هر فرد منجر به تغییرات متفاوت عصبی و رفتاری می‌شود.