How small are we in the scale of the universe? - Alex Hofeldt

เราตัวเล็กแค่ไหนเมื่อเทียบกับจักรวาล - อเล็กซ์ ฮอเฟลท์ (Alex Hofeldt)

Translator: Sirapol Kwangtongpanich Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

ในฤดูหนาวของปี ค.ศ.1995

In the winter of 1995,

scientists pointed the Hubble Telescope at an area of the sky near the Big Dipper,

นักวิทยาศาสตร์หันกล้องโทรทรรศน์ฮับเบิ้ล ไปยังบริเวณท้องฟ้าใกล้กลุ่มดาวกระบวยใหญ่

a spot that was dark and out of the way of light pollution from surrounding stars.

จุดนั้นมืดสนิท และห่างไกล จากมลพิษทางแสงจากดาวรอบ ๆ

ที่ตรงนั้นเวิ้งว้างว่างเปล่า และดูเป็นความพยายามที่เสี่ยงมาก

The location was apparently empty, and the whole endeavor was risky.

What, if anything, was going to show up?

จะมีอะไรปรากฏขึ้นมาหรือไม่

Over ten consecutive days,

ตลอดเวลาติดต่อกันสิบวัน

the telescope took close to 150 hours of exposure of that same area.

กล้องโทรทรรศน์จับภาพเฉพาะบริเวณนั้น เป็นเวลาเกือบ 150 ชั่วโมง

And what came back was nothing short of spectacular:

และสิ่งที่ได้มาก็ไม่ขาดซึ่งความประทับใจ

an image of over 1,500 distinct galaxies

รูปภาพของกาแล็คซี่ต่าง ๆ กว่า 1,500 แห่ง

glimmering in a tiny sliver of the universe.

ทอแสงประกาย อยู่ ณ เสี้ยวหนึ่งของห้วงจักรวาล

Now, let's take a step back to understand the scale of this image.

ตอนนี้ลองกลับมาทำความเข้าใจ ต่อขนาดของภาพนี้กัน

If you were to take a ballpoint pen

ถ้าเราถือปากกาลูกลื่นเอาไว้

and hold it at arm's length in front of the night sky,

แล้วเหยียดแขนออกไปจนสุด ชี้ไปหาท้องฟ้ายามค่ำคืน

focusing on its very tip,

เฉพาะที่จุดปลายสุดของปากกา

that is what the Hubble Telescope captured in its first Deep Field image.

คือภาพถ่ายอวกาศห้วงลึกภาพแรก ที่บันทึกได้ด้วยกล้องฮับเบิ้ล

In other words,

หรืออีกนัยหนึ่ง

those 3,000 galaxies were seen in just a tiny speck of the universe,

3,000 กาแล็คซี่เหล่านั้นที่ถูกพบ ในจุดเล็ก ๆ ของจักรวาลนี้

approximately one two-millionth of the night sky.

เป็นเพียงประมาณเศษหนึ่งส่วนสองล้าน ของท้องฟ้ายามราตรีเท่านั้น

To put all this in perspective,

ถ้าจะขยายความให้ชัดเจนขึ้น

the average human measures about 1.7 meters.

ความสูงเฉลี่ยของมนุษย์อยู่ที่ 1.7 เมตร

With Earth's diameter at 12,700 kilometers,

ด้วยเส้นรอบวงของโลก ที่ยาว 12,700 กิโลเมตร

that's nearly 7.5 million humans lined up head to toe.

ต้องใช้มนุษย์เกือบ 7,500,000 คน นอนเรียงต่อกันจากหัวจรดปลายเท้า

The Apollo 8 astronauts flew a distance of 380,000 kilometers to the moon.

นักบินอวกาศของอพอลโล 8 เดินทางกว่า 380,000 กิโลเมตรเพื่อไปดวงจันทร์

And our relatively small Sun has a diameter of about 1.4 million kilometers,

และพระอาทิตย์ของเราที่ค่อนข้างเล็ก มีขนาดเส้นรอบวงยาวประมาณ 1.4 ล้านกิโลเมตร

or 110 times the Earth's diameter.

หรือ 110 เท่าของเส้นรอบวงของโลก

A step further,

ต่อไป

the Milky Way holds somewhere between 100 to 400 billion stars,

กาแล็คซี่ทางช้างเผือกมีดวงดาว อยู่ระหว่างหนึ่งแสนล้านถึงสี่แสนล้านดวง

including our Sun.

รวมถึงดวงอาทิตย์ของเราด้วย

And each glowing dot of a galaxy captured in the Deep Field image

และแต่ละจุดเรืองแสงของแกแล็คซี่ ที่ถูกถ่ายไว้ในภาพห้วงลึก

contains billions of stars at the very least.

มีดวงดาวอีกอย่างน้อยพันล้านดวง

Almost a decade after taking the Deep Field image,

เกือบหนึ่งทศวรรษหลังจาก การถ่ายภาพห้วงลึกครั้งนั้น

scientists adjusted the optics on the Hubble Telescope

นักวิทยาศาสตร์ได้ปรับเลนส์ของกล้องฮับเบิ้ล

and took another long exposure over a period of about four months.

และถ่ายภาพเปิดหน้ากล้องอีก เป็นช่วงเวลาประมาณสี่เดือน

This time, they observed 10,000 galaxies.

ครั้งนี้ พวกเขาได้สำรวจ 10,000 กาแล็คซี่

Half of these galaxies have since been analyzed more clearly

กว่าครึ่งของกาแล็คซี่เหล่านี้ ได้ถูกวิเคราะห์อย่างละเอียดมากขึ้น

in what's known as the eXtreme Deep Field image,

ในรูปแบบของภาพถ่ายห้วงลึกพิเศษ

or XDF.

หรือ เอ็กซ์ดีเอฟ (XDF)

By combining over ten years of photographs,

และเมื่อรวมรูปถ่ายตลอดกว่าสิบปีเข้าด้วยกัน

the XDF shows galaxies so distant

ภาพถ่ายห้วงลึกพิเศษแสดงให้เห็น ถึงกาแล็คซี่ซึ่งห่างไกล

that they're only one ten-billionth the brightness

ที่ทำให้พวกมันเป็นเพียงแค่แสงสว่าง ขนาดเศษหนึ่งส่วนหมื่นล้าน

that the human eye can perceive.

ของระดับที่สายตามนุษย์ จะสามารถมองเห็นได้เท่านั้น

So, what can we learn about the universe from the Deep Field images?

ถ้าอย่างนั้น เราสามารถเรียนรู้อะไร เกี่ยวกับจักรวาลจากภาพถ่ายห้วงลึกได้บ้าง

In a study of the universe, space and time are inextricably linked.

ในการศึกษาจักรวาลนั้น อวกาศและกาลเวลา เกี่ยวข้องกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

That's because of the finite speed of light.

นั่นเป็นเพราะความเร็วแสงมีขีดจำกัด

So the Deep Field images are like time machines to the ancient universe.

เพราะฉะนั้น ภาพถ่ายห้วงลึกจึงเสมือนกับ ยานข้ามเวลาไปกลับยังจักรวาลในอดีตกาล

They reach so far into space and time

พวกเขาได้สัญจรไป ในอวกาศและกาลเวลา

that we can observe galaxies that existed over 13 billion years ago.

ที่เราสามารถสำรวจแกแล็คซี่ที่เคยมีอยู่ เมื่อหนึ่งหมื่นสามพันล้านปีที่แล้วได้

This means we're looking at the universe as it was

นั่นหมายความว่า เรากำลังจ้องมองจักรวาลในแบบที่มันเป็น

less than a billion years after the Big Bang,

เมื่อไม่ถึงหนึ่งพันล้านปี หลังการระเบิดบิ๊กแบง

and it allows scientists to research galaxies in their infancy.

และมันก็ทำให้นักวิทยาศาสตร์สามารถศึกษา วิจัยกาแล็คซี่ในระยะแรกเกิดได้

The Deep Field images have also shown that the universe is homogeneous.

ภาพถ่ายห้วงลึกยังแสดงให้เห็นว่า จักรวาลนั้นมีลักษณะเหมือน ๆ กัน

That is, images taken at different spots in the sky look similar.

นั่นคือ ภาพจากท้องฟ้าคนละแห่งกัน จะดูคล้ายคลึงกัน

That's incredible when we think about how vast the universe is.

ซึ่งมันน่าเหลือเชื่อมากเมื่อเราคิดว่า จักรวาลนี้กว้างใหญ่ขนาดไหน

Why would we expect it to be the same across such huge distances?

เราจะนึกว่ามันจะเหมือนกันได้อย่างไร ในเมื่อมันอยู่ห่างกันมากถึงเพียงนี้

On the scale of a galaxy, let alone the universe,

ด้วยขนาดของกาแล็คซี่ นี่ยังไม่นับจักรวาลนะ

we're smaller than we can readily comprehend,

เรายังกระจ้อยร่อยเกินกว่า ที่เราจะทำใจยอมรับได้จริง ๆ

but we do have the capacity to wonder,

แต่เรามีศักยภาพที่จะสงสัย

to question,

ตั้งคำถาม

to explore,

สำรวจ

to investigate,

สืบค้น

and to imagine.

และจินตนาการ

So the next time you stand gazing up at the night sky,

ดังนั้น ครั้งต่อไปที่คุณยืนแหงนหน้า มองท้องฟ้ายามค่ำคืน

take a moment to think about the enormity of what is beyond your vision,

ขอให้ใช้เวลาสักนิด คิดถึงความไพศาล ของสิ่งที่อยู่นอกเหนือการมองเห็น

out in the dark spaces between the stars.

ภายในห้วงอวกาศท่ามกลางหมู่ดาว