How small are we in the scale of the universe? - Alex Hofeldt

در مقیاس جهان، ما چه قدر کوچک هستیم؟ الکس هوفلدت

Translator: khatereh sadeghi Reviewer: hassan qodusi

In the winter of 1995,

در زمستان سال ۱۹۹۵

scientists pointed the Hubble Telescope at an area of the sky near the Big Dipper,

دانشمندان تلسکوپ هابل رو به سمت یک منطقه از آسمان در نزدیکی دب اکبر متمرکز کردند

a spot that was dark and out of the way of light pollution from surrounding stars.

نقطه‌ای که تاریک و خارج از مسیر آلودگی نوری ناشی از تجمع ستارگان بود

The location was apparently empty, and the whole endeavor was risky.

اون نقطه ظاهراً خالی بود و تمام تلاش‌ها بسیار پرریسک بود

What, if anything, was going to show up?

چی می‌شد اگر چیزی نمایان می‌شد؟

بیش از ده روز متوالی

Over ten consecutive days,

the telescope took close to 150 hours of exposure of that same area.

تلسکوپ بالغ بر ۱۵۰ ساعت نما از همان منطقه گرفت.

And what came back was nothing short of spectacular:

و چیزی که حاصل شد دست کمی از "تماشایی" نداشت

an image of over 1,500 distinct galaxies

تصویری از بیش از ۱٫۵۰۰ کهکشان متمایز

glimmering in a tiny sliver of the universe.

که در بخش کوچکی از کهکشان با نوری کم می‌درخشیدند.

Now, let's take a step back to understand the scale of this image.

حالا، به عقب برمی‌گردیم تا مقیاس این تصویر رو درک کنیم

If you were to take a ballpoint pen

اگر شما می‌تونستید یک خودکار نوک‌ساچمه‌ای بردارید

and hold it at arm's length in front of the night sky,

و اون رو در طول بازو در مقابل آسمون شب نگه دارید

focusing on its very tip,

و بر نوک اون تمرکز کنید

that is what the Hubble Telescope captured in its first Deep Field image.

این تصویری هست که تلسکوپ هابل در اولین تصویر ژرف آسمان خودش برداشت

In other words,

به بیان دیگه

those 3,000 galaxies were seen in just a tiny speck of the universe,

اون ۳٫۰۰۰ کهکشان فقط در یک نقطه‌ی کوچیک از جهان دیده می‌شدند

approximately one two-millionth of the night sky.

حدود نیم میلیونیوم از آسمان شب

To put all this in perspective,

در یک چشم‌انداز به عنوان مقایسه

the average human measures about 1.7 meters.

متوسط قد انسان حدود ۱٫۷ متر است

With Earth's diameter at 12,700 kilometers,

با قطر زمین در حدود ۱۲٫۷۰۰ کیلومتر

that's nearly 7.5 million humans lined up head to toe.

چیزی در حدود ۷٫۵ میلیون انسان هست که به صورت افقی صف کشیده‌اند

The Apollo 8 astronauts flew a distance of 380,000 kilometers to the moon.

فضانوردان آپولو ۸ یک فاصله‌ی ۳۸۰٫۰۰۰ کیلومتری را تا ماه پرواز کردند

And our relatively small Sun has a diameter of about 1.4 million kilometers,

و خورشید نسبتاً کوچیک ما قطری معادل ۱٫۴ میلیون کیلومتر داره

or 110 times the Earth's diameter.

یا ۱۱۰ برابر قطر زمین

A step further,

یک قدم فراتر

the Milky Way holds somewhere between 100 to 400 billion stars,

کهکشان راه شیری حدود ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره رو حمل می‌کنه

including our Sun.

که شامل خورشید ما هم می‌شه

And each glowing dot of a galaxy captured in the Deep Field image

و هر نقطه‌ی درخشان از کهکشان‌هایی که در تصویر زمینه‌ی ژرف آسمان ثبت شد

contains billions of stars at the very least.

شامل حداقل میلیاردها ستاره هست.

Almost a decade after taking the Deep Field image,

حدوداً یک دهه بعد از برداشت تصویر زمینه‌ی ژرف آسمان

scientists adjusted the optics on the Hubble Telescope

دانشمندان مجدداً آینه‌ی تلسکوپ هابل رو تنظیم کردند

and took another long exposure over a period of about four months.

و یک تصویر دیگر با نوردهی طولانی مدت در یک دوره چهار ماهه گرفتند

This time, they observed 10,000 galaxies.

این بار ۱۰٫۰۰۰ کهکشان دیدند

Half of these galaxies have since been analyzed more clearly

نصف این کهکشان‌ها از آن به بعد با وضوح بیشتری دیده و آنالیز شدند

in what's known as the eXtreme Deep Field image,

در پروژه‌ای موسوم به تصویر فراژرف هابل

or XDF.

یا XDF

By combining over ten years of photographs,

با تلفیق بیش از ده سال از عکس‌ها

the XDF shows galaxies so distant

XDF کهکشان‌های بسیار دوری رو نشون می‌داد

that they're only one ten-billionth the brightness

که فقط یک دهم میلیاردم روشنایی‌ای رو دارند

that the human eye can perceive.

که چشم انسان می‌تونه درک کنه.

خب، ما چه چیزی رو در مورد جهان می‌تونیم از تصویر زمینه‌ی ژرف هابل متوجه شیم؟

So, what can we learn about the universe from the Deep Field images?

In a study of the universe, space and time are inextricably linked.

در مطالعات جهان، فضا و زمان به‌طور جدایی ناپذیری مرتبط هستند

That's because of the finite speed of light.

دلیل آن سرعت محدود نور است.

So the Deep Field images are like time machines to the ancient universe.

پس تصاویر زمینه‌ی ژرف مثل ماشین زمانی به جهان کهن هستند.

They reach so far into space and time

اون‌ها به حدی در فضا و زمان پیش می‌رن

that we can observe galaxies that existed over 13 billion years ago.

که ما قادر به دیدن کهکشان‌هایی می‌شیم که بیش از ۱۳ میلیارد سال قبل وجود داشتند.

This means we're looking at the universe as it was

یعنی ما به جهان به شکلی نگاه می‌کنیم که قبلاً

less than a billion years after the Big Bang,

کمتر از یک میلیارد سال بعد از (انفجار بزرگ) بوده

and it allows scientists to research galaxies in their infancy.

و بدین ترتیب دانشمندان می‌تونن کهکشان‌ها رو در شکل ابتدایی‌شون مطالعه کنند

The Deep Field images have also shown that the universe is homogeneous.

همچنین، تصاویر ژرف نشون می‌ده که جهان به هم مشابه و متجانس است.

That is, images taken at different spots in the sky look similar.

یعنی تصاویری که از نقاط مختلف در آسمان گرفته شده‌اند شبیه به هم به نظر میان

That's incredible when we think about how vast the universe is.

وقتی به گستردگی جهان فکر کنیم، شگفت‌انگیز بودن این موضوع مشخص می‌شه

Why would we expect it to be the same across such huge distances?

چرا باید انتظار داشته باشیم که جهان در چنین مسافت‌های وسیعی، یکسان باشه؟

On the scale of a galaxy, let alone the universe,

عظمت کائنات را که هیچ، در مقیاس کهکشان هم

we're smaller than we can readily comprehend,

ما کوچکتر از چیزی هستیم که بتونیم درکش کنیم

but we do have the capacity to wonder,

اما ما این توانایی رو داریم تا متعجب شیم

to question,

سوال بپرسیم

to explore,

کشف کنیم

to investigate,

تحقیق کنیم

and to imagine.

و تصور کنیم.

So the next time you stand gazing up at the night sky,

پس دفعه بعد که به آسمان خیره شدید

take a moment to think about the enormity of what is beyond your vision,

یک لحظه به عظمت چیزی که در فراسوی دیدتون وجود داره فکر کنید

out in the dark spaces between the stars.

در فضای تاریک بین ستارگان.