How did Dracula become the world's most famous vampire? - Stanley Stepanic

Translator: Yosita Rakang Reviewer: Rawee Ma

How did Dracula become the world's most famous vampire?

แดรกคูลากลายมาเป็นแวมไพร์ ผู้โด่งดังที่สุดในโลกได้อย่างไร

More than 100 years after his creator was laid to rest,

มากกว่าหนึ่งร้อยปีที่ผู้สร้างเขาได้จากไป

Dracula lives on as the most famous vampire in history.

แดรกคูล่ายังมีชีวิตอยู่ในฐานะแวมไพร์ ที่โด่งดังที่สุดในประวัติศาสตร์

But this Transylvanian noble,

แต่ผู้ดีแห่งทรานซิลวาเนียผู้นี้

neither the first fictional vampire nor the most popular of his time,

ไม่ใช่ตัวละครแวมไพร์ตัวแรก หรือที่โด่งดังที่สุดในยุคของเขา

may have remained buried in obscurity if not for a twist of fate.

และอาจจะยังไม่เป็นที่รู้จัก ถ้าไม่ใช่เพราะโชคชะตา

Dracula's first appearance was in Bram Stoker's 1897 novel of the same name.

แดรกคูลาเผยโฉมครั้งแรกในนิยายชื่อเดียวกัน ในปี ค.ศ.1987 โดยแบรม สโตกเกอร์

But that was far from the beginning of vampire myths.

แต่นั่นไม่ใช่จุดเริ่มต้นของตำนานแวมไพร์

Blood-sucking monsters had already been part of folklore for at least 800 years.

ปีศาจดูดเลือดเป็นส่วนหนึ่งของตำนานปรัมปรา มาอย่างยาวนานเกิน 800 ปี

It was Slavic folklore that gave us the word vampire,

ตำนานของชาวสลาฟเป็นตำนาน ที่เริ่มใช้คำว่าแวมไพร์

or "upir" in Old Russian.

หรือ "อูพีร์" ในภาษารัสเซียโบราณ

The term's first known written mention comes from the 11th century.

โดยคำนี้ปรากฏในงานเขียนครั้งแรก ในช่วงศตวรรษที่ 11

Vampire lore in the region predated Christianity's arrival

มีตำนานแวมไพร์ในดินแดน ก่อนการมาถึงของศาสนาคริสต์

and persisted despite the church's efforts to eliminate pagan beliefs.

และยังคงมีอยู่แม้คริสตจักรจะ พยายามขจัดลัทธินอกศาสนา

Stories of vampires originated from misinterpretations of diseases,

เรื่องราวของแวมไพร์เกิดจาก การตีความโรคผิดพลาด

such as rabies,

เช่น โรคพิษสุนัขบ้า

and pellagra,

และโรคหนังกระ

and decomposition.

และการเน่าเปื่อย

In the case of the latter, gasses swelling the body and blood oozing from the mouth

ในกรณีหลัง การที่แก๊สทำให้ร่างกายบวม และเลือดไหลออกมาจากปาก

could make a corpse look like it had recently been alive and feeding.

อาจทำให้ศพดูเหมือนเพิ่ง จะมีชีวิตอยู่และได้รับอาหาร

Vampires were describe as bloated with overgrown teeth and nails.

แวมไพร์ถูกอธิบายว่ามันบวม พร้อมกับฟันเขี้ยวและเล็บงอกออกมา

This gave rise to many rituals intended to prevent the dead from rising,

สิ่งนี้ก่อให้เกิดพิธีกรรมมากมาย เพื่อป้องกันไม่ให้ศพฟื้นขึ้น

such as burying bodies with garlic or poppyseeds,

เช่นฝังศพด้วยกระเทียม หรือเมล็ดป๊อบปี้

as well as having them staked,

เช่นเดียวกับการผูกติดกับเสา

burned,

เผา

or mutilated.

หรือทำลายทิ้ง

Vampire lore remained a local phenomenon until the 18th century

ตำนานแวมไพร์ยังคงเป็นปรากฏการณ์ ในท้องถิ่นจนถึงศตวรรษที่ 18

when Serbia was caught in the struggle between two great powers,

เมื่อเซอร์เบียอยู่ท่ามกลางสงคราม ระหว่างสองมหาอำนาจ

the Habsburg Monarchy

ราชวงศ์ฮับส์บูร์ก

and Ottoman Empire.

กับจักรวรรดิออตโตมัน

Austrian soldiers and government officials observed and documented

ทหารออสเตรียและข้าราชการ ได้สังเกตและจัดทำเป็นเอกสาร

the strange local burial rituals,

ถึงพิธีฝังศพในท้องถิ่นที่แปลกประหลาด

and their reports became widely publicized.

และรายงานของพวกเขาได้รับ การเผยแพร่อย่างแพร่หลาย

The resulting vampire hysteria got so out of hand that in 1755,

โรคหวาดผวาแวมไพร์ควบคุมไม่ได้ในปี ค.ศ.1755

the Austrian Empress was forced to dispatch her personal physician.

จักรพรรดินีแห่งออสเตรียถูกบังคับ ให้ส่งแพทย์ส่วนพระองค์ไป

He investigated and put an end to the rumors

แพทย์ได้ตรวจสอบและยุติข่าวลือทั้งปวง

by publishing a thorough, scientific refutation.

ด้วยการเผยแพร่รายละเอียด ที่หักล้างด้วยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์

The panic subsided, but the vampire had already taken root

ความตื่นกลัวจึงลดลง แต่แวมไพร์ได้เริ่มปักหลัก

in Western Europe's imagination,

อยู่ในจินตนาการของยุโรปตะวันตก

spawning works like "The Vampyre" in 1819,

ในผลงานเช่น "The Vampyre" ในปี ค.ศ.1819

and Joseph Sheridan Le Fanu's "Carmilla" in 1872.

และผลงานเรื่องสั้น "Carmilla" ของ โจเซฟ เชริดัน เล ฟานิว ในปี ค.ศ.1872

This book would greatly influence a young Irish drama critic named Bram Stoker.

หนังสือเล่มนี้น่าจะมีอิทธิพลอย่างมากกับ นักวิจารณ์ละครชาวไอริช แบรม สโตกเกอร์

Stoker, who was born in Dublin in 1847,

สโตกเกอร์ผู้ที่เกิดที่ดับลินในปี ค.ศ.1847

was famously bedridden with an unknown illness until the age of seven.

โด่งดังเพราะล้มป่วยด้วยโรคลึกลับ จนกระทั่งอายุเจ็ดขวบ

During that time, his mother told him folktales

ช่วงเวลาขณะนั้น แม่ของเขา ได้เล่านิทานพื้นบ้านให้เขาฟัง

and true tales of horror,

และเรื่องจริงที่น่าสยองขวัญ

including her experiences during an outbreak of cholera in 1832.

รวมถึงประสบการณ์ของเธอในช่วง ที่มีการระบาดของอหิวาตกโรคในปี ค.ศ.1832

There, she described victims buried alive in mass graves.

ที่นั่น เธออธิบายว่าผู้ป่วยจะถูก ฝังทั้งเป็นรวมกันในหลุมศพขนาดใหญ่

Later in his life, Stoker went on to write fantasy, romance, adventure stories,

ต่อมาในชีวิตของเขา สโตกเกอร์ได้เขียน เรื่องแฟนตาซี โรแมนติก และผจญภัย

and, in 1897, "Dracula."

และในปี ค.ศ.1897 "แดรกคูลา"

Although the book's main villain and namesake

แม้ว่าการที่ตัวร้าย ของหนังสือเล่มนี้มีชื่อซ้ำ

is thought to be based on the historical figure of Vlad III Dracula,

นั้นมาจากแนวคิดรูปปั้นตามประวัติศาสตร์ ของวลาดที่ 3 แดรกคูลา

or Vlad the Impaler,

หรือ วลาดนักเสียบ

the association is mostly just that they share a name.

แต่ความเกี่ยวข้องกันส่วนใหญ่ เพียงเพราะว่าพวกเขาใช้ชื่อร่วมกัน

Other elements and characters were inspired directly and indirectly

องค์ประกอบและตัวละครอื่น ๆ ได้รับแรงบันดาลใจทั้งทางตรงและทางอ้อม

by various works in the Victorian Era,

จากผลงานต่าง ๆ ในสมัยวิกตอเรีย

such as "The Mysterious Stranger."

เช่น "The Mysterious Stranger"

The novel, upon release, was only a moderate success in its day,

นวนิยายเรื่องนี้เมื่อได้รับการเผยแพร่ ประสบความสำเร็จแค่พอควรเท่านั้น

nor was it even Stoker's most well-known work,

หรือแม้กระทั่งผลงานที่เป็น ที่รู้จักมากที่สุดของสโตกเกอร์

mentioned only briefly in a 1912 obituary.

ถูกกล่าวถึงเพียงสั้น ๆ ในข่าวมรณกรรมในปี ค.ศ.1912

But a critical copyright battle would completely change Dracula's fate,

แต่การต่อสู้กับลิขสิทธิ์ที่สำคัญ จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของแดรกคูลา

and catapult the character into literary renown.

และทำให้ตัวละครไปสู่วรรณกรรมที่มีชื่อเสียง

In 1922, a German studio adapted the novel into the now classic silent film "Nosferatu"

ปี ค.ศ.1922 สตูดิโอเยอรมันได้ปรับนิยายให้เป็น ภาพยนตร์เงียบแบบคลาสสิก "นอสเฟอราตู"

without paying royalties.

โดยไม่จ่ายค่าลิขสิทธิ์

Despite changes in character names and minor plot points,

แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงชื่อตัวละคร และเค้าโครงเรื่องเพียงเล็กน้อยก็ตาม

the parallels were obvious, and the studio was sued into bankruptcy.

แต่ความคล้ายคลึงกันอย่างเห็นได้ชัด และสตูดิโอก็ถูกฟ้องล้มละลาย

To prevent more plagiarism attempts,

เพื่อป้องกันความพยายามใน การลอกเลียนแบบมากขึ้น

Stoker's widow decided to establish copyright

ภรรยาม่ายของสโตกเกอร์ ตัดสินใจที่จะสร้างลิขสิทธิ์

over the stage version of "Dracula"

ในเวอร์ชั่นละครของ "แดรกคูลา"

by approving a production by family-friend Hamilton Deane.

โดย แฮมิลตัน ดีน ผู้กำกับละคร ที่เป็นเพื่อนสนิทกับครอบครัว

Although Deane's adaptation made drastic cuts to the story,

ถึงแม้ว่าการปรับเป็นบทละครของดีน จะทำให้เรื่องนี้แย่ลง

it became a classic,

แต่มันกลายเป็นความคลาสสิก

thanks largely to Bela Lugosi's performance on Broadway.

ต้องขอบคุณผลงานการแสดงของ เบลา ลูโกซีในละครบรอดเวย์

Lugosi would go on to star in the 1931 film version by Universal,

ลูโกซียังไปแสดงเป็นดาราในภาพยนต์ เวอร์ชั่นปี ค.ศ.1931 ของยูนิเวอร์แซล

lending the character many of his signature characteristics.

ด้วยการสวมบทบาทตัวละคร ที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะหลายอย่างของเขา

And since then, Dracula has risen again in countless adaptations,

และตั้งแต่นั้นมา แดรกคูลาได้ ถูกปรับแต่งแก้ไขนับครั้งไม่ถ้วน

finding eternal life far beyond the humble pages of his birth.

การค้นหาชีวิตนิรันดร์นั้นยากเกินกว่า ตำนานการเกิดแสนธรรมดาของเขา