Why we love repetition in music - Elizabeth Hellmuth Margulis

ทำไมเราจึงชอบท่อนซ้ำๆ ในดนตรี - เอลิซาเบธ เฮลมุท มาร์กูลิส (Elizabeth Hellmuth Margulis)

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Sritala Dhanasarnsombut

How many times does the chorus repeat in your favorite song?

ท่อนคอรัสเล่นซ้ำกันกี่ครั้ง ในเพลงโปรดของคุณ

And, take a moment to think, how many times have you listened to it?

และ ลองคิดสักนิดสิ ว่าคุณฟังไปแล้วกี่ครั้ง

Chances are you've heard that chorus repeated dozens, if not hundreds, of times,

เป็นไปได้ว่าคุณได้ยินมันเล่นซ้ำๆ เป็นโหล ไม่ก็คงเป็นร้อยหน

and it's not just popular songs in the West that repeat a lot.

และไม่ใช่แค่เพลงดังๆ ของฝรั่งเท่านั้น ที่เล่นซ้ำไปซ้ำมา

Repetition is a feature that music from cultures around the world tends to share.

การทำซ้ำเป็นส่วนหนึ่ง ที่ดนตรีหลากวัฒนธรรมมีอยู่ร่วมกัน

So, why does music rely so heavily on repetition?

แล้วทำไมดนตรีจึงมีการทำซ้ำๆ มากเหลือเกิน

One part of the answer come from what psychologists call the mere-exposure effect.

ส่วนหนึ่งของคำตอบมาจากสิ่งที่นักจิตวิทยาเรียกว่า ผลกระทบการสัมผัสแท้ๆ (mere-exposure effect)

In short, people tend to prefer things they've been exposed to before.

ง่ายๆ ก็คือ คนมักจะชอบ สิ่งที่พวกเขาเคยสัมผัสมาก่อน

For example, a song comes on the radio that we don't particularly like,

ยกตัวอย่างเช่น เพลงที่ได้ยินทางวิทยุ ที่เราไม่ได้ชอบสักเท่าไร

but then we hear the song at the grocery store, at the movie theater

แต่เมื่อเราได้ยินเพลงนั้นที่ร้านขายของ ในโรงหนัง

and again on the street corner.

และได้ยินอีกบนท้องถนน

Soon, we are tapping to the beat, singing the words,

ไม่นาน เราก็ติดอยู่ในจังหวะ ร้องเนื้อร้อง

even downloading the track.

หรือแม้แต่ดาวโหลดเพลงนั้นมา

This mere-exposure effect doesn't just work for songs.

ผลกระทบการสัมผัสแท้นี้ ไม่ได้เกิดกับเพลงเท่านั้น

It also works for everything from shapes to Super Bowl ads.

มันยังคงใช้ได้กับทุกอย่าง ตั้งแต่รูปร่าง ไปจนถึงโฆษณาซุปเปอร์โบว์

So, what makes repetition so uniquely prevalent in music?

แล้วอะไรที่ทำให้การทำซ้ำ มีอย่างแพร่หลายเป็นเอกลักษณ์ในดนตรี

To investigate, psychologists asked people to listen to musical compositions

เพื่อที่จะทำการสอบสวน นักจิตวิทยาถามคนที่ฟังองค์ประกอบทางดนตรี

that avoided exact repetition.

ที่หลีกเลี่ยงการทำซ้ำ

They heard excerpts from these pieces in either their original form,

พวกเขาได้ยินส่วนตัดทอนจากเพลงเหล่านี้ ในแบบต้นฉบับ

or in a version that had been digitally altered to include repetition.

หรือในแบบที่ถูกดัดแปลงโดยดิจิตัล เพื่อเพิ่มท่อนซ้ำ

Although the original versions had been composed by

แม้ว่าแบบต้นฉบับจะถูกแต่งโดย

some of the most respected 20th century composers,

นักแต่งเพลงที่ได้รับความนับถือมากที่สุด ในศตวรรษที่ 20

and the repetitive versions had been assembled by brute force audio editing,

และแบบที่มีการซ้ำได้ถูกรวมขึ้นมา โดยการแก้ไขเสียงแบบปู้ยี่ปู้ยำ

people rated the repetitive versions as more enjoyable, more interesting

คนให้คะแนนแบบที่มีท่อนซ้ำ ว่าเพราะกว่า น่าสนใจกว่า

and more likely to have been composed by a human artist.

และน่าจะถูกแต่งโดยศิลปินที่เป็นคนมากกว่า

Musical repetition is deeply compelling.

การทำซ้ำทางดนตรีเป็นที่น่าสนใจมาก

Think about the Muppets classic, "Mahna Mahna."

ลองคิดถึงเพลงสุดคลาสสิกของมัพเพทส์ "มาห์นา มาห์นา"

If you've heard it before,

ถ้าคุณได้ยินมันมาก่อน

it's almost impossible after I sing, "Mahna mahna,"

คงแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่หลังจากผมร้องว่า "มาห์นา มาห์นา"

not to respond, "Do doo do do do."

คุณจะไม่ร้องตอบว่า "ดุ ดู ดุ๊ ดู ดุ"

Repetition connects each bit of music

การทำซ้ำเชื่อมต่อแต่ละส่วนของดนตรี

irresistibly to the next bit of music that follows it.

เข้ากับส่วนถัดไปของดนตรีที่ตามมา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

So when you hear a few notes, you're already imagining what's coming next.

ดังนั้นเมื่อคุณได้ยินโน้ตบางตัว คุณก็คิดแล้วว่าตัวถัดไปเป็นอะไร

Your mind is unconsciously singing along,

สมองของคุณร้องตามไปโดยไม่ได้คิด

and without noticing, you might start humming out loud.

และคุณอาจเริ่มฮัมเพลงออกเสียงโดยไม่ได้สังเกต

Recent studies have shown that when people hear a segment of music repeated,

การศึกษเร็วๆ นี้ได้แสดงให้เห็นว่า เมื่อคนได้ยินส่วนของดนตรีที่ซ้ำๆ

they are more likely to move or tap along to it.

พวกเขามักจะเคลื่อนไหวหรือเคาะตามจังหวะ

Repetition invites us into music as imagined participants,

การทำซ้ำๆ เชื้อเชิญเราเข้าไปในดนตรี ราวกับผู้เข้าร่วมตามแผน

rather than as passive listeners.

แทนที่จะเป็นผู้รับฟัง

Research has also shown

การวิจัยแสดงให้เห็นว่า

that listeners shift their attention across musical repetitions,

ผู้ฟังเคลื่อนความสนใจของพวกเขา ไปตามการทำช้ำทางดนตรี

focusing on different aspects of the sound on each new listen.

ให้ความสนใจในมุมมองที่ต่างไป ของเสียงในแต่ละครั้งที่ฟัง

You might notice the melody of a phrase the first time,

คุณอาจสังเกตว่าทำนองของท่อนนั้น ในหนแรก

but when it's repeated, your attention shifts to how the guitarist bends a pitch.

แต่เมื่อฟังซ้ำ ความสนใจของคุณย้ายไปยัง นักกีตาร์ที่โหนเสียง

This also occurs in language, with something called semantic satiation.

มันยังเกิดขึ้นในภาษาด้วยสิ่งที่เรียกว่า ความอิ่มใจในความหมาย

Repeating a word like atlas ad nauseam

การพูดคำซ้ำๆ อย่าง แอทลาส แอด นอว์เซียม

can make you stop thinking about what the word means,

อาจทำให้คุณหยุดคิดว่ามันหมายถึงอะไร

and instead focus on the sounds: the odd way the "L" follows the "T."

แล้วมาให้ความสนใจกับเสียง: ที่แปลกดีเมื่อ L ตาม T

In this way, repetition can open up new worlds of sound

ด้วยวิธีนี้ การทำซ้ำสามารถเปิดโลกแห่งเสียง

not accessible on first hearing.

ที่เข้าถึงไม่ได้เมื่อฟังในครั้งแรก

The "L" following the "T" might not be aesthetically relevant to "atlas,"

L ตาม T อาจ ไม่ได้เกี่ยวข้องกันอย่างสวยงาม กับ แอทลาส

but the guitarist pitch bending might be of critical expressive importance.

แต่เสียงที่นักกีต้าโหนอาจมีความสำคัญ ในการแสดงออก

The speech to song illusion captures how simply

คำพูดที่กลายมาเป็นมายาเพลง แสดงให้เห็นว่า มันง่ายดายแค่ไหน

repeating a sentence a number of times shifts listeners attention

ที่การกล่าวประโยคซ้ำๆ กันหลายครั้ง จะเบนความสนใจผู้ฟัง

to the pitch and temporal aspects of the sound,

ไปยังระดับเสียงและจังหวะของเสียง

so that the repeated spoken language

ดังนั้นภาษาพูดที่ย้ำซ้ำๆ

actually begins to sound like it is being sung.

จึงเริ่มที่จะฟังคล้ายกับว่ามันถูกร้องออกมา

A similar effect happens with random sequences of sound.

ปรากฏการณ์คล้ายๆ กันเกิดขึ้น กับลำดับเสียงแบบสุ่ม

People will rate random sequences they've heard on repeated loop

ผู้คนจะให้คะแนนกับลำดับเสียงแบบสุ่ม ที่พวกเขาเคยได้ยินมาก่อน

as more musical than a random sequence they've only heard once.

มากกว่าลำดับเสียงแบบสุ่ม ที่พวกเขาได้ยินเป็นหนแรก

Repetition gives rise to a kind of orientation to sound

การทำซ้ำให้รูปแบบการจัดเรียงกับเสียง

that we think of as distinctively musical, where we're listening along with the sound,

ที่เราคิดในรูปแบบของทำนองดนตรีที่ชัดเจน ที่เราฟังคลอไปพร้อมกับเสียง

engaging imaginatively with the note about to happen.

ที่เข้ามาเชื่อมอย่างมีจินตนาการกับโน้ตดนตรี ที่กำลังจะตามมา

This mode of listening ties in with our susceptibility to musical ear worms,

วิธีการฟังสัมพันธ์กับความไวของหูเรา ต่อเสียงดนตรี

where segments of music burrow into our head,

ในบริเวณที่เสียงดนตรีผ่านเข้าไปในสมอง

and play again and again, as if stuck on repeat.

และเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับว่ามันติดอยู่ซ้ำๆ

Critics are often embarrassed by music's repetitiveness,

นักวิจารณ์มักจะอายกับการซ้ำ ของดนตรี

finding it childish or regressive,

และบอกว่ามันเด็กๆ หรือไม่มีอะไรพัฒนา

but repetition, far from an embarrassment, is actually a key feature

แต่การทำซ้ำนั้น ไม่ได้ใกล้เคียงกับความอับอายเลย ที่จริงแล้วมันเป็นปัจจัยสำคัญ

that gives rise to the kind of experience we think about as musical.

ที่ทำให้เกิดรูปแบบของประสบการณ์ ที่เกี่ยวกับดนตรี