Why we love repetition in music - Elizabeth Hellmuth Margulis

Translator: Reviewer: Leila Ataei

How many times does the chorus repeat in your favorite song?

چند بار یک بند ترجیع در موزیک مورد علاقه‌ات تکرار شده؟

And, take a moment to think, how many times have you listened to it?

کمی تامل کنیم، شما چند بار به آن ترجیع بندها گوش داده‌اید؟

Chances are you've heard that chorus repeated dozens, if not hundreds, of times,

اگر نگوییم صدها بار، احتمالا ده‌ها بار به آن بند گوش داده باشید،

and it's not just popular songs in the West that repeat a lot.

البته این ویزگی تنها متعلق به موسیقی‌های رایج غربی نیست.

Repetition is a feature that music from cultures around the world tends to share.

این تکرار، ویژگی است که انواع موسیقی در فرهنگهای مختلف در آن سهیم‌اند.

So, why does music rely so heavily on repetition?

خب، چرا موسیقی تا این حد به تکرار وابسته است؟

One part of the answer come from what psychologists call the mere-exposure effect.

بخشی از این سوال را می‌توان جوری پاسخ داد که روانشناسان آن را «اصل آشنایی» می‌نامند.

In short, people tend to prefer things they've been exposed to before.

خلاصه به این معناست که افراد صرفاً به دلیل آشنایی با چیزی به آن تمایل دارند.

For example, a song comes on the radio that we don't particularly like,

فرض می‌گیریم آهنگی که از رادیو پخش می‌شود و ما آن را مشخصا دوست نداریم.

but then we hear the song at the grocery store, at the movie theater

ولی وقتی آن آهنگ را در فروشگاه، در سینما

and again on the street corner.

و مجددا در گوشه ای از خیابان می‌شنویم.

Soon, we are tapping to the beat, singing the words,

زود، ضرب آهنگ را بخاطرمی‌سپاریم و ترانه را می‌خوانیم

even downloading the track.

حتی آن آهنگ را دانلود می‌کنیم.

This mere-exposure effect doesn't just work for songs.

این «اصل آشنایی» تنها مربوط به ترانه‌ها نیست.

برای همه چیز از شکلها گرفته تا تبلیغات مسابقات فوتبال آمریکایی صدق می‌کند.

It also works for everything from shapes to Super Bowl ads.

So, what makes repetition so uniquely prevalent in music?

پس چه چیزی این تکرار را به طور خاص در موسیقی رایج کرده است؟

برای بررسی آن، روانشناسان از افراد خواستند به ترانه‌هایی گوش دهند

To investigate, psychologists asked people to listen to musical compositions

that avoided exact repetition.

که در آنها از تکرار پرهیز شده بود.

They heard excerpts from these pieces in either their original form,

آنها به قسمتهایی از نسخه اصلی این ترانه‌ها گوش دادند

or in a version that had been digitally altered to include repetition.

و یا ب نسخه ای که به صورت دیجیتالی تغییر داده شده ولی دارای ترجیع بند بودند.

Although the original versions had been composed by

با وجود این که نسخه‌های اصلی این ترانه‌ها

some of the most respected 20th century composers,

توسط معتبرترین آهنگسازان قرن بیستم ساخته شده بود،

and the repetitive versions had been assembled by brute force audio editing,

واین نسخه تکرار شونده با تکه کردن آهنگهای مختلف و سرهم کردن آنها ساخته شده.

people rated the repetitive versions as more enjoyable, more interesting

افراد نسخه‌های دارای ترجیع بند را لذت بخش‌تر و جالب‌تر می‌دانستند.

and more likely to have been composed by a human artist.

و احتمال بیشتری می‌دادند که این قطعات توسط یک هنرمند انسانی ساخته شده.

Musical repetition is deeply compelling.

این تکرارها در موسیقی عمیقا جذاب است.

Think about the Muppets classic, "Mahna Mahna."

به نمایش ماپت‌ها فکر کنید، «منا منا».

If you've heard it before,

اگر قبلا شنیده باشیدش،

it's almost impossible after I sing, "Mahna mahna,"

تقریبا غیر ممکن است بعد از اینکه من بخوانم «منا منا»،

not to respond, "Do doo do do do."

این پاسخ را نخوانید «دو دوو دو دو دو».

Repetition connects each bit of music

تکرارها هر بیت از موسیقی را

irresistibly to the next bit of music that follows it.

به شکل مطلوبی به بیت بعدی متصل می‌کند.

So when you hear a few notes, you're already imagining what's coming next.

پس وقتی شما چند نت را می‌شنوید، می‌توان تصور کزد که چه درادامه خواهد آمد.

Your mind is unconsciously singing along,

ذهن ناخودآگاه همراه آن شروع به خواندن می‌کند،

and without noticing, you might start humming out loud.

و بدون اینکه متوجه باشید، ممکن است با صدای بلند آن را زمزمه کنید.

Recent studies have shown that when people hear a segment of music repeated,

مطالعات اخیر نشان داده که وقتی مردم بخشی از یک ترجیع بند موسیقی را می‌شنوند،

they are more likely to move or tap along to it.

احتمالا شروع به تکان دادن خود کرده یا با ریتم آن ضرب می‌گیرند،

Repetition invites us into music as imagined participants,

تکرارها ما را به عنوان اجراکنندگان خیالی به همراهی با موسیقی دعوت می‌کنند،

rather than as passive listeners.

فراتر از شنوندگانی منفعل.

Research has also shown

تحقیقات نیز نشان داده است

that listeners shift their attention across musical repetitions,

که شنوندگان توجه خود را به ترجیع بندهای موسیقی معطوف می‌کنند،

focusing on different aspects of the sound on each new listen.

در هربار گوش دادن، بر جنبه‌های مختلف صدا تمرکز می‌کنند.

You might notice the melody of a phrase the first time,

ممکن است دفعه اول متوجه ملودی یک قسمت از موسیقی شوند،

but when it's repeated, your attention shifts to how the guitarist bends a pitch.

اما در دفعات بعدی، توجه شما به چگونگی تغییرات گام گیتار معطوف می‌شود.

This also occurs in language, with something called semantic satiation.

این امر در زبان نیز اتفاق می‌افتد، با چیزی به نام اشباع کلامی.

Repeating a word like atlas ad nauseam

تکرار کلمه‌ای مانند atlas ad nauseam

can make you stop thinking about what the word means,

می‌تواند مانع فکر کردن شما به معنی کلمه شود،

و درعوض باعث تمرکز روی صداها شود: به طرز عجیبی حرف “L” از “T” پیروی می‌کند.

and instead focus on the sounds: the odd way the "L" follows the "T."

In this way, repetition can open up new worlds of sound

به این ترتیب ، تکرار می‌تواند دنیای جدیدی از صدا را باز کند

not accessible on first hearing.

که در اولین مرتبه از گوش دادن قابل دسترسی نیست.

The "L" following the "T" might not be aesthetically relevant to "atlas,"

از نظر زیبایی شناسی صدای “L” در ادامه “T” ممکن است مربوط به “ATLAS” نباشد،

but the guitarist pitch bending might be of critical expressive importance.

اما تغییرات گام گیتاریست ممکن است از اهمیت ویژه ای برخوردار باشد.

The speech to song illusion captures how simply

توهم گفتار آهنگ به سادگی با

repeating a sentence a number of times shifts listeners attention

تکرار یک جمله برای چندین بار، توجه شنوندگان را جلب می‌کند

to the pitch and temporal aspects of the sound,

به گام و جنبه‌های تمپو یا میزان سرعت زمانی صدا،

so that the repeated spoken language

به نحوی که زبان گفتاری تکرار شونده

actually begins to sound like it is being sung.

در حقیقت شروع به تولید صدا می‌کند آن چنانکه خوانده می‌شود.

A similar effect happens with random sequences of sound.

یک اثر مشابه در توالی‌های تصادفی صدا اتفاق می‌افتد.

People will rate random sequences they've heard on repeated loop

انسان توالی‌های تصادفی را در حلقه تکرار شنیده و ارزیابی می‌کنند

as more musical than a random sequence they've only heard once.

به شکلی موسیقیایی تر از یک توالی تصادفی که فقط یک بار شنیده‌اند.

Repetition gives rise to a kind of orientation to sound

تکرار باعث ایجاد نوعی جهت‌گیری به صدا می‌شود

that we think of as distinctively musical, where we're listening along with the sound,

که فکر می‌کنیم مشخصا موسیقیایی است، در زمانی که همراه با صدا گوش می‌دهیم ،

engaging imaginatively with the note about to happen.

مشغول شدن به تصور اینکه چه نتی نواخته خواهد شد.

This mode of listening ties in with our susceptibility to musical ear worms,

این حالت گوش دادن قابلیتی است که موسیقی مثل یک کرم درون گوش می‌خزد،

where segments of music burrow into our head,

جایی که بخشهایی از موسیقی درون سر ما فرو می‌رود،

and play again and again, as if stuck on repeat.

و دوباره و دوباره نواخته می‌شود، مثل اینکه روی تکرار گیر کرده باشد.

Critics are often embarrassed by music's repetitiveness,

منتقدان اغلب از تکرار موسیقی خجالت می‌کشند،

finding it childish or regressive,

فکر می‌کنند کودکانه یا واپسگرایانه است،

but repetition, far from an embarrassment, is actually a key feature

اما تکرار ، به دور از خجالت، در واقع یک ویژگی اساسی است

that gives rise to the kind of experience we think about as musical.

که نوعی از تجربه را ایجاد می‌کند که باعث می‌شود ما به موسیقی فکر کنیم.