Why should you read “Lord of the Flies” by William Golding? - Jill Dash

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

William Golding was losing his faith in humanity.

William Golding ဟာ လူ့လောကကို ယုံကြည်မှု ပျောက်ဆုံးနေခဲ့တယ်။

Serving aboard a British destroyer in World War II,

ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်အတွင်းမှာ ဗြိတိသျှ ဖျက်သင်္ဘောတစ်စင်းပေါ်မှာ အမှုထမ်းရင်း

the philosophy teacher turned Royal Navy lieutenant was constantly confronted

ဒဿန ကျောင်းဆရာဟာ တော်ဝင် ရေတပ် ဗိုလ်ကြီးဖြစ်သွားပြီး သူ့အပေါင်းအဖော်ရဲ့

by the atrocities of his fellow man.

ကြမ်းကြုတ်ရက်စက်မှုတွေကို တမဟုတ်ချင်း ရင်ဆိုင်လိုက်ရတယ်။

And when he returned to England to find Cold War superpowers

သူ အင်္ဂလန်ကို ပြန်လာပြီး စစ်အေးခေတ် မဟာအင်အားကြီးနိုင်ငံတွေဟာ

threatening one another with nuclear annihilation,

အချင်းချင်း အဏုမြူ သုတ်သင်ခြင်းနဲ့ ခြိမ်းခြောက်နေတာမြင်တော့

he was forced to interrogate the very roots of human nature.

လူ့သဘာဝရဲ့ ဇစ်မြစ်တွေကို စစ်ကြောဖို့ တွန်းအားပေးခံခဲ့ရတယ်။

These musings on the inevitability of violence

အကြမ်းဖက်မှုရဲ့ရှောင်လွှဲမရမှုတွေအေပေါ် ပြန်ပြောင်းတွေးတောမှုတွေက

would inspire his first and most famous novel: "Lord of the Flies."

သူ့ရဲ့ ပထမဆုံးနဲ့ အကျော်ကြားဆုံး ဝတ္ထုရှည် 'Lord of the Flies' ကို စေ့ဆော်ပေးခဲ့မယ်။

After being rejected by 21 publishers,

ထုတ်ဝေသူ ၂၁ ယောက်ဆီက ငြင်းပယ်တာခံရပြီးနောက်မှာ

the novel was finally published in 1954.

ဒီဝတ္ထုရှည်ကို ၁၉၅၄ မှာ ထုတ်ဝေခဲ့တယ်။

It takes its title from Beelzebub, a demon associated with pride and war—

ခေါင်းစဉ်က Beelzebub "မာနနဲ့ စစ်တို့နဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ မကောင်းဆိုးဝါး"ကနေ ယူတာပါ။

two themes very much at the heart of Golding’s book.

Golding ရဲ့ စာအုပ် ဗဟိုမှာရှိတဲ့ အာဘော်နှစ်ခုပါ။

The novel was a bleak satire of a classic island adventure story,

ဒီဒီဝတ္ထုရှည်က ဂန္ထဝင် ကျွန်း စွန့်စားမှု ဇာတ်လမ်းရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျစရာ သရော်မှုတစ်ခုပါ။

a popular genre where young boys get shipwrecked in exotic locations.

လူငယ်လေးတွေ ဆန်းပြားတဲ့ နေရာတွေမှာသင်္ဘော ပျက်တဲ့ လူကြိုက်များတဲ့ အမျိုးအစားပါ။

The protagonists in these stories are able to master nature

ပတ်ဝန်းကျင်သစ်တွေက ဖြစ်စေတဲ့ အန္တရာယ်တွေကို ရှောင်တိမ်းရင်း

while evading the dangers posed by their new environments.

ဒီဇာတ်လမ်းတွေထဲက ဇာတ်လိုက်တွေဟာ သဘာဝကို ချိုးနှိပ်နိုင်စွမ်းရှိကြတယ်။

The genre also endorsed the problematic colonialist narrative

ဒီဇာတ်လမ်းအမျိုးအစားက အဲဒီအချိန်က ဗြိတိသျှ လက်ရာများစွာမှာ တွေ့ရတဲ့ ခက်ရာခက်ဆစ်

found in many British works at the time,

ကိုလိုနီစနစ် ဇာတ်လမ်းကိုပါ အတည်ပြုတယ်။

in which the boys teach the island’s native inhabitants

ဒီထဲမှာ ကောင်လေးတွေဟာ ကျွန်းရဲ့ ဒေသခံ တွေကို သူတို့ရဲ့ ထောင်လွှားတဲ့

their allegedly superior British values.

ဗြိတိသျှ တန်ဖိုးလို့ဆိုတာတွေကို သင်ပေးတယ်။

Golding’s satire even goes so far as to explicitly use the setting

Golding ရဲ့ သရော်မှုက လူကြိုက်အများဆုံး ကျွန်း စွန့်စားမှု ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်တဲ့

and character names from R.M. Ballantyne’s "Coral Island"—

R.M. Ballantyne ရဲ့ "Coral Island"မှ အခင်းအကျင်းနဲ့ ဇာတ်ကောင်အမည်တွေကို

one of the most beloved island adventure novels.

တစ်တစ်ခွခွ သုံးတဲ့အထိတောင် ရောက်သွားတယ်။

But while Ballantyne’s book promised readers

ဒါပေမဲ့ Ballantyne ရဲ့ စာအုပ်က စာဖတ်သူတွေကို

"pleasure... profit... and unbounded amusement,”

"သာယာမှု၊ အကျိုးအမြတ်နဲ့ အကန့်အသတ်မဲ့ ဖျော်ဖြေမှုကို" ကတိပြုခဲ့ပေမဲ့

Golding’s had darker things in store.

Golding ရဲ့စာအုပ်ကတော့ ပိုမို စိတ်ဓာတ် ကျစရာတွေကို သိုမှီးလျက်ပါ။

"Lord of the Flies" opens with the boys already on the island,

"Lord of the Flies" ဟာ ကျွန်းပေါ် ရောက်ပြီးဖြစ်တဲ့ ကောင်လေးတွေနဲ့ ဖွင့်ပေမဲ့

but snippets of conversation hint at their terrifying journey—

စကား အတိုအထွာတွေက သူတို့ရဲ့ ထိတ်လန့်စရာ ခရီးရှည်ကို အရိပ်အမြွက်ပြတယ်။

their plane had been shot down in the midst of an unspecified nuclear war.

သူတို့လေယာဉ်ဟာ မရေမရာ အဏုမြူ စစ်ပွဲ တစ်ခုရဲ့အလယ်မှာ ပစ်ချခံခဲ့ရတယ်။

The boys, ranging in age from 6 to 13, are strangers to each other.

အသက် ၆ နှစ်ကနေ ၁၃ နှစ်အရွယ် ကောင်လေးတွေဟာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး သူစိမ်းတွေပါ။

All except for a choir, clad in black uniforms and led by a boy named Jack.

Jack ဆိုတဲ့ ကောင်လေး ဦးဆောင်တဲ့ သံစုံအဖွဲက လွဲပြီး အာလုံး အနက်ရောင်ဝတ်စုံ ဖုံးထားတယ်။

Just as in Ballantyne’s "Coral Island,"

Ballantyne ရဲ့ "Coral Island" ထဲက အတိုင်း

the boy’s new home appears to be a paradise—

ကောင်လေးရဲ့ အိမ်သစ်ဟာ ကောင်းကင်ဘုံ အဖြစ်ပေါ်လာတယ်။

with fresh water, shelter, and abundant food sources.

ရေချို၊ အရိပ်အာဝါသ၊ များပြားတဲ့ စားစရာ အရင်းအမြစ်တွေနဲ့ပါ။

But even from the novel’s opening pages,

ဒါပေမဲ့ ဝတ္ထုအဖွင့် စာမျက်နှာတွေကနေတောင်

a macabre darkness hangs over this seemingly tranquil situation.

ဒီအေးချမ်းတယ်ထင်ရတဲ့ အခြေအနေကို အနိဋ္ဌာရုံ အမှောင်ထုက အုပ်ဆိုင်းနေတယ်။

The boys’ shadows are compared to “black, bat-like creatures”

ကောင်လေးတွေရဲ့ အရိပ်တွေကို "လင်းနို့နက်လို သတ္တဝါတွေ"နဲ့ နှိုင်းယှဉ်ထားတယ်။

while the choir itself first appears as

အဲဒီအခိုက်မှာ သံစုံကျူးအဖွဲ့ဟာ ပတမဆုံး

“something dark... fumbling along” the beach.

"စမ်းတဝါးဝါးလုပ်နေတဲ့ မည်းနက်တဲ့ အရာ"အဖြစ် ကမ်းခြေတစ်လျှောက် ပေါ်လာတယ်။

Within hours of their arrival,

သူ့တို့ရောက်လာပြီး နာရီပိုင်းအတွင်း

the boys are already trading terrifying rumors of a vicious “beastie”

ကောင်လေးတွေဟာ တောအုပ်ထဲမှာ ခိုနေတဲ့လန့်စရာ ကြမ်းကြုတ်တဲ့ တောကောင်ကြီးအကြောင်း

lurking in the woods.

ကောလာဟလတွေ ဖလှယ်နှင့်ပြီးပါပြီ။

From these ominous beginnings,

ဒီဆိုးဝါးတဲ့ အစပိုင်းတွေကနေ

Golding’s narrative reveals how quickly cooperation unravels

Golding ရဲ့ ဇာတ်လမ်းက လူကြီး ဩဇာအာဏာ တစ်ခု မရှိဘဲနဲ့

without the presence of an adult authority.

လျင်မြန်စွာ ပျက်ပြားပုံကို ထုတ်ဖော်ပြတယ်။

Initially, the survivors try to establish some sense of order.

အစပိုင်းမှာ ရှင်ကျန်သူတွေဟာ စနစ်ကျမှု သဘောကို တည်ဆောက်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။

A boy named Ralph blows into a conch shell to assemble the group,

Ralph လို့ခေါ်တဲ့ ကောင်လေးက လူစုကို စုဝေးစေဖို့ ခရုသင်းမှုတ်ပြီး

and delegate tasks.

တာဝန်တွေကို ခွဲပေးတယ်။

But as Jack vies for leadership with Ralph,

ဒါပေမဲ့ Jack က ခေါင်းဆောင်မှုအတွက် Ralph နဲ့ အန်တုတော့

the group splinters and the boys submit to their darker urges.

အုပ်စုက ဂိုဏ်းကွဲပြီး ကောင်လေးတွေက သူတို့ရဲ ပိုဆိုးတဲ့ ဆန္ဒတွေကို တင်ပြတယ်။

The mob of children soon forgets their plans for rescue,

ကလေးအုပ်ဟာ မကြာခင်မှာ ကယ်တင်ဖို့ သူတို့ရဲ့ အစီအစဉ်တွေကို မေ့၊

silences the few voices of reason,

ဆင်ခြင်မှုရဲ့ အသံအနည်းငယ်ကို နှုတ်ဆိတ်စေပြီး

and blindly follows Jack to the edge of the island, and the edge of sanity.

ကျိုးကြောင်းမမြင်ဘဲ Jack နောက်ကို ကျွန်း အစပ် ဆင်ခြင်တုံတရားရဲ့အစွန်းထိ လိုက်ပါတယ်။

The novel’s universal themes of morality, civility, and society

ကိုယ်ကျင့်၊ရည်မွန်မှု၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းဆိုတဲ့ ဒီဝတ္ထုရှည်ရဲ့ အကြွင်းမဲ့ ဆိုလိုရင်းတွေက

have made it a literary classic,

ဒါကို စာပေ ဂနဝင်တစ်ခု ဖြစ်စေခဲ့တာပါ။

satirizing both conventions of its time and long held beliefs about humanity.

အချိန်နဲ့ လူ့လောကအကြောင်း တာရှည် စွဲကိုင် ထားတဲ့ ယုံကြချက်တွေကိုပ ါသရော်ရင်းပါ။

While island adventure stories often support colonialism,

ကျွန်း စွန့်စားခန်း ဇာတ်လမ်းတွေဟာ မကြာခဏတော့ ကိုလိုနီဝါဒကို အားပေးပေမဲ့

"Lord of the Flies" turns this trope on its head.

"Lord of the Flies" ဟာ ဒီဥပစာကို ပြောင်းပြန်လှန်ပစ်တယ်။

Rather than cruelly casting native populations as stereotypical savages,

သမားရိုးကျ လူရိုင်းတွေအဖြစ် ဒေသခံတွေကို ရက်စက်စွာ သရုပ်ဆောင်စေတာအစား

Golding transforms his angelic British schoolboys into savage caricatures.

Golding က ချစ်စရာ ဗြိတိသျှကျောင်းသားတွေကို ရက်စက်တဲ့ ရုပ်ပြောင်တွေအဖြစ် ပြောင်းတယ်။

And as the boys fight their own battle on the island,

ကောင်လေးတွေဟာ ကျွန်းပေါ်က ကိုယ်ပိုင်တိုက်ပွဲကို တိုက်ခိုက်စဉ်

the far more destructive war that brought them there

သူတို့ကိူ ဒီကို ခေါ်ခဲ့တဲ့ ပိုဖျက်ဆီးတဲ့ စစ်ပွဲက ဆက်လက် မြင်သာလွန်းနေတယ်။

continues off the page.

Even if the boys were to be rescued from themselves,

ကောင်လေးတွေကို သူတို့ကိုယ်တိုင် ကယ်တင်ဖို့ ဖြစ်ခဲ့ရင်တောင်

what kind of world would they be returning to?

ဘယ်ကမ္ဘာမျိုးဆီ သူတို့ ပြန်သွားကြမှာလဲ။

With so few references to anchor the characters

သီးခြားနေရာ(သို့) ကာလထဲက ဇာတ်ကောင်တွေကို အခြေပြုဖို့ နည်းလွန်းတဲ့ ကိုးကားချက်တွေနဲ့

in a specific place or period, the novel feels truly timeless—

ဒီဝတ္ထုရှည်ဟာ လူ့သဘာဝရဲ့ အခြေခံအကျဆုံးမှာ

an examination of human nature at its most bare.

၎င်းကို စစ်ဆေးခြင်းတစ်ခုကို ထာဝရလို့ အမှန်အတိုင်း ခံစားရတယ်။

And though not all readers may agree with Golding’s grim view,

Golding ရဲ့ မနှစ်မြို့စရာ အမြင်ကို စာဖတ်သူအားလုံး သဘောမတူနိုင်လောက်ပေမဲ့

"Lord of the Flies" is unsettling enough

"Lord of the Flies"ဟာ အခိုင်မာဆုံး ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့

to challenge even the most determined optimist.

အကောင်းမြင်သမားတောင်ကိုတောင် စိန်ခေါ်ဖို့ မပြီးပြတ်လောက်အောင်ပါ။