Why should you read “Lord of the Flies” by William Golding? - Jill Dash

Translator: Yada Sattarujawong Reviewer: Thitirat Kongkeo

William Golding was losing his faith in humanity.

วิลเลี่ยม โกลด์ดิ้ง สูญเสียความเชื่อมั่น ต่อมนุษยชาติ

Serving aboard a British destroyer in World War II,

หลังจากเข้าประจำการบนเรือรบ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง

the philosophy teacher turned Royal Navy lieutenant was constantly confronted

ครูสอนปรัชญาที่กลายเป็นผู้หมวด ในกองทัพเรืออังกฤษ พบกับ

by the atrocities of his fellow man.

ธรรมชาติที่น่าหวาดกลัว ในหมู่เพื่อนมนุษย์

And when he returned to England to find Cold War superpowers

หลังจากกลับมาอังกฤษ ในช่วงสงครามเย็น ระหว่างสองขั้วมหาอำนาจ

threatening one another with nuclear annihilation,

ที่ข่มขู่กันและกัน เรื่องการทำลายล้างด้วยอาวุธนิวเคลียร์

he was forced to interrogate the very roots of human nature.

เขาตั้งคำถามกับ รากเหง้าที่แท้ ของธรรมชาติของมนุษย์

These musings on the inevitability of violence

ความคิดเรื่องความรุนแรงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ กลายเป็นแรงบันดาลใจ

would inspire his first and most famous novel: "Lord of the Flies."

ให้เขาเขียนนวนิยายที่โด่งดัง ชื่อว่า Lord of the Flies (วัยเยาว์อันสิ้นสูญ)

After being rejected by 21 publishers,

หลังจากถูกปฏิเสธจากสำนักพิมพ์ 21 แห่ง

the novel was finally published in 1954.

นวนิยายได้ตีพิมพ์ในปี 1954

It takes its title from Beelzebub, a demon associated with pride and war—

ชื่อนวนิยายมาจาก บีเอลเซลบับ ปีศาจซึ่ง เป็นตัวแทนของความยโสโอหัง และสงคราม

two themes very much at the heart of Golding’s book.

ซึ่งเป็นแกนสำคัญของหนังสือของโกลด์ดิ้ง

The novel was a bleak satire of a classic island adventure story,

นวนิยายเสียดสีขนบเรื่องผจญภัยบนเกาะ

a popular genre where young boys get shipwrecked in exotic locations.

แนวเรื่องซึ่งเป็นที่นิยมในหมู่เด็กชายวัยรุ่น เรือล่มไปติดอยู่ในสถานที่น่าพิศวง

The protagonists in these stories are able to master nature

ตัวเอกในเรื่องราวเหล่านี้ เอาชนะธรรมชาติ

while evading the dangers posed by their new environments.

หลบเลี่ยงอันตรายที่เกิดจาก สภาพแวดล้อมใหม่

The genre also endorsed the problematic colonialist narrative

ขนบเรื่องผจญภัยยังแฝงไปด้วย มุมมองการเล่าแบบเจ้าอาณานิคม

found in many British works at the time,

ซึ่งพบในผลงานผู้เขียนชาวอังกฤษ จำนวนมากในขณะนั้น

in which the boys teach the island’s native inhabitants

ในเรื่องราวส่วนใหญ่ เด็กชายสอนชาวเกาะ ที่อาศัยอยู่ดั้งเดิม

their allegedly superior British values.

ให้รู้จักคุณค่าแบบตะวันตกที่ พวกเขามองว่าสูงกว่า

Golding’s satire even goes so far as to explicitly use the setting

การเสียดสีของโกลด์ดิ้ง ลงรายละเอียด เพราะเขาตั้งใจใช้ทั้งฉากหลัง

and character names from R.M. Ballantyne’s "Coral Island"—

และชื่อตัวละคร จากนวนิยายของ อาร์ เอ็ม บาเลนไทน "Coral Island"

one of the most beloved island adventure novels.

หนึ่งในนวนิยายผจญภัยติดเกาะ ที่เป็นที่นิยมมากที่สุด

But while Ballantyne’s book promised readers

แต่ในขณะที่นวนิยายของบาเลนไทน ให้คำสัญญากับผู้อ่านว่า

"pleasure... profit... and unbounded amusement,”

"จะได้รับสุข ได้ประโยชน์ และความสนุกสนานไม่จำกัด"

Golding’s had darker things in store.

โกลดดิ้งกลับเตรียมจะนำเสนอ มุมมองที่มืดมนกว่านั้น

"Lord of the Flies" opens with the boys already on the island,

"Lord of the Flies" เปิดเรื่องตอนที่ เด็กชายอยู่บนเกาะแล้ว

but snippets of conversation hint at their terrifying journey—

บางส่วนของบทสนทนาบอกใบ้ ว่าการเดินทางของพวกเขาน่ากลัว

their plane had been shot down in the midst of an unspecified nuclear war.

เครื่องบินถูกยิงตกลงมาท่ามกลาง สงครามนิวเคลียร์ที่ไม่ได้ระบุชัด

The boys, ranging in age from 6 to 13, are strangers to each other.

เด็กๆอายุระหว่าง 6 ถึง 13 ไม่รู้จักกันมาก่อน

All except for a choir, clad in black uniforms and led by a boy named Jack.

ยกเว้นกลุ่มนักร้องประสานเสียง แต่งเครื่องแบบสีดำ นำโดยเด็กชื่อ แจ๊ค

Just as in Ballantyne’s "Coral Island,"

และเช่นเดียวกับในเรื่อง "Coral Island" ของบาเลนไทน

the boy’s new home appears to be a paradise—

บ้านใหม่ของเด็กชายเหมือนสรวงสวรรค์

with fresh water, shelter, and abundant food sources.

มีน้ำจืด ที่พัก และแหล่งอาหารจำนวนมาก

But even from the novel’s opening pages,

แต่ตั้งแต่เริ่มเรื่องในหน้าแรกของนวนิยาย

a macabre darkness hangs over this seemingly tranquil situation.

ความมืดน่ากลัวปกคลุมอยู่เหนือ บรรยากาศที่ดูสงบ

The boys’ shadows are compared to “black, bat-like creatures”

เงาของเด็กชายถูกนำไปเปรียบกับ สัตว์มีปีก สีดำ คล้ายค้างคาว

while the choir itself first appears as

ในขณะที่สมาชิกวงประสานเสียง

“something dark... fumbling along” the beach.

ปรากฏตัวเหมือนบางสิ่งดำมืด เคลื่อนตัวมาตามชายหาด

Within hours of their arrival,

ภายในไม่กี่ชั่วโมงหลังมาถึงเกาะ

the boys are already trading terrifying rumors of a vicious “beastie”

เด็กชายส่วนหนึ่งเริ่มเล่าลือถึง สัตว์ป่าดุร้าย

lurking in the woods.

ที่อาศัยอยู่ในป่า

From these ominous beginnings,

จากการเริ่มเรื่องที่คลุมเครือนี้

Golding’s narrative reveals how quickly cooperation unravels

เรื่องเล่าของโกลด์ดิ้งยังบอกเราว่า การร่วมมือกัน ล้มเหลวได้รวดเร็วแค่ไหน

without the presence of an adult authority.

เมื่อปราศจากการควบคุมของผู้ใหญ่

Initially, the survivors try to establish some sense of order.

ในตอนแรก ผู้รอดชีวิต พยายามจัดระเบียบการใช้ชีวิตร่วมกัน

A boy named Ralph blows into a conch shell to assemble the group,

เด็กชายชื่อ ราฟ เป่าหอยสังข์ เพื่อเรียกทุกคนมารวมกัน

and delegate tasks.

แล้วแบ่งหน้าที่

But as Jack vies for leadership with Ralph,

แต่ แจ๊ค ต้องการแข่งขันกับ ราฟ ในการเป็นหัวหน้า

the group splinters and the boys submit to their darker urges.

ทำให้เกิดการแบ่งกลุ่ม และเด็กๆ ทำตามความต้องการด้านมืด

The mob of children soon forgets their plans for rescue,

เด็กๆลืมเรื่องการขอความช่วยเหลือ

silences the few voices of reason,

ไม่สนใจเสียงเรียกร้อง ที่ใช้เหตุและผล

and blindly follows Jack to the edge of the island, and the edge of sanity.

เดินตามแจ๊คโดยไม่สนใจว่ากำลังเดินไปสู่ หน้าผาบนเกาะ และสุดขอบของความบ้าระห่ำ

The novel’s universal themes of morality, civility, and society

แก่นเรื่องของนวนิยายกล่าวถึงคุณค่าสากล เช่น คุณธรรม การเคารพความเป็นคน และการสร้างสังคม

have made it a literary classic,

ทำให้ผลงานเรื่องนี้กลายเป็นวรรณกรรมคลาสสิก

satirizing both conventions of its time and long held beliefs about humanity.

ที่เสียดสีทั้งความนิยมในสมัยนั้น และความเชื่อที่มีมานานเกี่ยวกับมนุษยชาติ

While island adventure stories often support colonialism,

ส่วนใหญ่เรื่องเล่าผจญภัยบนเกาะ มักสนับสนุนการล่าอาณานิคม

"Lord of the Flies" turns this trope on its head.

"Lord of the Flies" เบี่ยงประเด็น ที่มักมาคู่กับแนวเรื่องนี้ไปอย่างสิ้นเชิง

Rather than cruelly casting native populations as stereotypical savages,

แทนที่จะเล่าถึงการมองชนพื้นเมือง ว่าเป็นคนเถื่อนจากมุมมองตะวันตก

Golding transforms his angelic British schoolboys into savage caricatures.

โกลด์ดิ้งเปลี่ยนเด็กนักเรียนชายชาวอังกฤษ ผู้เหมือนเทวดาให้กลายเป็นสัตว์ร้าย

And as the boys fight their own battle on the island,

ในขณะที่กลุ่มเด็กชายต่อสู้ ในสงครามของพวกเขาบนเกาะ

the far more destructive war that brought them there

สงครามที่มีอานุภาพทำลายล้าง และนำพาพวกเขามาที่นี่

continues off the page.

ก็ดำเนินต่อไป ตามท้องเรื่อง

Even if the boys were to be rescued from themselves,

ถึงแม้ว่าเด็กๆเหล่านี้ จะรอดจากการทำร้ายตนเอง

what kind of world would they be returning to?

แต่พวกเขาจะกลับไปสู่ โลกแบบไหนกัน?

With so few references to anchor the characters

เนื่องจากไม่มีที่ยึดโยง ให้ตัวละครเหล่านี้เข้ากับ

in a specific place or period, the novel feels truly timeless—

สถานที่หรือช่วงเวลาใดช่วงเวลาหนึ่งโดยเฉพาะ นวนิยายเรื่องนี้คงความเป็นอมตะ

an examination of human nature at its most bare.

เป็นการตรวจสอบธรรมชาติของมนุษย์ อย่างหมดเปลือก

And though not all readers may agree with Golding’s grim view,

และถึงแม้ว่าผู้อ่านทุกคนอาจไม่เห็นด้วย กับมุมมองหม่นมัวของโกลด์ดิ้ง

"Lord of the Flies" is unsettling enough

เนื้อเรื่องของ "Lord of the Flies" ก็น่าสะเทือนใจมากพอที่จะ

to challenge even the most determined optimist.

ทำให้แม้แต่คนที่ตั้งใจจะมองโลกในแง่บวก อาจเสียความมั่นใจได้