Why should you read “Lord of the Flies” by William Golding? - Jill Dash

Translator: Ayan Organization Reviewer: Daban Q Jaff

William Golding was losing his faith in humanity.

ویلیام گۆلدینگ باوەری بە مرۆڤایەتی نەدەما.

Serving aboard a British destroyer in World War II,

لە جەنگی جیهانی دووەم لە سوپای بەریتانیا جەنگاوەر بوو،

the philosophy teacher turned Royal Navy lieutenant was constantly confronted

مامۆستای فەلسەفە بوو پاشان بوو بە ملازمی هێزی دەریای شاهانە کە

by the atrocities of his fellow man.

بە چاوی خۆی کارە دڕندانە و قیزەوەنەکانی هاوڕێکانی دەدیت.

And when he returned to England to find Cold War superpowers

کاتێک گەڕایەوە بۆ بەریتانیا، تێبینی شەری ساردی نێوان وڵاتە زلهێزەکانی کرد کە

threatening one another with nuclear annihilation,

هەرەشەیان لە یەکتر دەکرد بە بەکارهێنانی وزەی ناوەکی کاولکار،

he was forced to interrogate the very roots of human nature.

ویلیام ناچار کرا کە توێژینەوە دەربارەی بنیچینەی سەرەتایی و سروشتی مرۆڤ بکات.

These musings on the inevitability of violence

کاردانەوەکانی بەرجەستەبوونی توندوتیژی لە مرۆڤدا، وایلێکرد کە

would inspire his first and most famous novel: "Lord of the Flies."

یەکەم و بەناوبانگترین ڕۆمانی خۆی بنووسێت بە ناوی: "پاشایی مێشەکان."

After being rejected by 21 publishers,

دوای ئەوەی کە ٢١ چاپخانە پەرتوکەکەیان ڕەت کردەوە،

the novel was finally published in 1954.

لە ساڵی ١٩٥٤دا ئەم ڕۆمانە بە چاپ کرا.

It takes its title from Beelzebub, a demon associated with pride and war—

ناونیشانی کتێبەکە لە ئەفسانەی بیلزە بیب وەرگیراوە کە شەیتانی شەڕ و شانازییە—

two themes very much at the heart of Golding’s book.

کە دوو بابەتی سەرەکی و خاڵی جەوهەرین لە پەرتوکەکەی گۆڵیندا.

The novel was a bleak satire of a classic island adventure story,

ئەم ڕۆمانە تەنزە و ڕەخنە لە چیرۆکێکی کلاسیکی سەرکێشی سەر دوورگەکان دەگرێت

a popular genre where young boys get shipwrecked in exotic locations.

کە ژانرایەکی بەناوبانگە، کۆمەڵێک گەنج کەشتییەکەیان دەشکێت لە شوێنکی دوورە دەست.

The protagonists in these stories are able to master nature

قارەمانانی ناو ئەم چیرۆکانە دەتوانن بەسەر سروشتدا زاڵ ببن

while evading the dangers posed by their new environments.

بە خۆپاراستنیان لەو مەترسیانەی کە لە ژینگە تازەکەیان توشی دەبن.

The genre also endorsed the problematic colonialist narrative

ژانراکە باس لە کێشەی داگیرکاریش دەکات کە لە زۆربەی بەرهەمەکانی

found in many British works at the time,

ئەو کاتەی ئینگلیزدا، بەدی دەکرێن،

in which the boys teach the island’s native inhabitants

گەنجەکان بەها و ڕەوشتی بەریتانیایی زل هێز فێری دانیشتوانە

their allegedly superior British values.

ڕەسەنەکانی ئەو دوورگەیە دەکەن.

Golding’s satire even goes so far as to explicitly use the setting

ڕەخنەکانی گۆڵدینگ زیاتر قووڵبووتەوە بە جۆرێک کە شوێن و

and character names from R.M. Ballantyne’s "Coral Island"—

کات و ناوی کارەکتەرەکانی لە پەرتوکی "دوورگەی مەرجان"ی بالەنتاین وەرگرتووە—

one of the most beloved island adventure novels.

کە یەکێکە لە ڕۆمانە خۆشەویستەکانی تایبەت بە سەرکێشی دوورگەکان.

But while Ballantyne’s book promised readers

بەڵام، لە کاتێکدا کە کتێبەکەی باڵانتاین مژدەی

"pleasure... profit... and unbounded amusement,”

"سەرسامی و دڵخۆشییەکی بێسنوور" دەدات بە خوێنەرانی، بە پێچەوانەی

Golding’s had darker things in store.

کتێبەی گۆڵدین شتگەلێکی ناخۆشی بۆ خوێنەران لە هەگبەدایە.

"Lord of the Flies" opens with the boys already on the island,

پاشای مێشەکان ڕاستەوخۆ بەمە دەست پێ دەکات کە گەنجەکان لەسەر دوورگەکەن،

but snippets of conversation hint at their terrifying journey—

بەڵام بە کورتە گفتوگۆییەک کە ئاماژە بە ئەوە دەکات کە لە گەشتێکی مەترسیدار دان،

their plane had been shot down in the midst of an unspecified nuclear war.

فڕۆکەکەیان لە ناوەڕاستی جەنگێکی نادیاردا دەکەوێتە خوارەوە.

The boys, ranging in age from 6 to 13, are strangers to each other.

کوڕەکان کە تەمەنیان ٦ بۆ ١٣ ساڵانە و، یەکتر ناناسن.

All except for a choir, clad in black uniforms and led by a boy named Jack.

جگە لە گروپێک کە هەموویان جلوبەرگی ڕەشیان لەبەردا بوو و جاک پێشڕەوویان دەکات.

Just as in Ballantyne’s "Coral Island,"

وەک لە "دورگەی مەرجان"ی باڵەنتیندا،

the boy’s new home appears to be a paradise—

ژینگە تازەکەی منداڵەکان وەکو بەهەشت دەردەکەوێت-

with fresh water, shelter, and abundant food sources.

کە ئاوی خاوێن، شوێنی حەوانەوە، و خواردنی بەتام و نەبڕاو بەردەستە.

But even from the novel’s opening pages,

بەڵام هەر لە سەرەتایی ڕۆمانەکەدا،

a macabre darkness hangs over this seemingly tranquil situation.

تاریکییەکی کوشندە باڵ بەسەر ئەو کەشە ئارام و دڵفڕێنەدا دەگرێت.

The boys’ shadows are compared to “black, bat-like creatures”

سێبەری کوڕەکان وەکو "شەمشەمەکوێرەی ڕەش" دەردەکەوت

while the choir itself first appears as

لە کاتێکدا کە گروپەکە یەکەم جار وەکو

“something dark... fumbling along” the beach.

"شتێکی ترسناک... کە دەجوڵان بە درێژایی کەنارەکە" دەرکەوتن.

Within hours of their arrival,

هەر لە سەرەتایی گەیشتنییان،

the boys are already trading terrifying rumors of a vicious “beastie”

منداڵەکان پڕوپاگەندە بڵاو دەکەنەوە کە گوایە ئاژەڵێکی دڕندە هەیە

lurking in the woods.

کە لە ناو دارستانەکە خۆی حەشارداوە.

From these ominous beginnings,

لەم دەستپێکە شومانەوە،

Golding’s narrative reveals how quickly cooperation unravels

پەرتوکەکەی گۆڵدین ئەوە دەردەخات کە خەڵک چەندە خێران لە هاوکاری و هەماهەنگی

without the presence of an adult authority.

یەکتر لە نەبوونی دەسەڵاتی گەورەکان.

Initially, the survivors try to establish some sense of order.

لە سەرەتادا، منداڵە ڕزگاربووەکان هەوڵی نووسنی چەند یاساییەک دەدەن،

A boy named Ralph blows into a conch shell to assemble the group,

کوڕێک بە ناوی ڕالف، بوق لێ دەدات تا گروپەکە کۆ بکاتەوە و ڕێکیان بخات،

and delegate tasks.

و ئەرکیان بۆ دیاری بکات.

But as Jack vies for leadership with Ralph,

بەڵام کاتێک جاک لە گەڵ ڕالف بۆ دەسەڵات دەکەوێتە ململانێ،

the group splinters and the boys submit to their darker urges.

گروپەکە دەبێتە بە دوو بەرە منداڵەکاندەکەونە داوی ویستە ترسناکەکانیان.

The mob of children soon forgets their plans for rescue,

پاش ماوەیەک هەندێک لە منداڵەکان پلانی دەرباز بوونیان لە یاد دەچێت،

silences the few voices of reason,

بە بێدەنگی و کوێرانە،

and blindly follows Jack to the edge of the island, and the edge of sanity.

شوێن بڕیاڕەکانی جاک دەکەون بۆ کەناری دوورگەکە، تا کەناری سەرشێتی.

The novel’s universal themes of morality, civility, and society

ڕەوشت، شارستانییەت و کۆمەڵگە بابەتە سەرەکیەکانی ڕۆمانەکە

have made it a literary classic,

ڕۆمانەکەیان کردووە بە نووسینێکی کلاسیکی،

satirizing both conventions of its time and long held beliefs about humanity.

کە ڕەخنە دەگرێت لە بیر و باوەڕە کۆنەکان دەربارەی بیری مرۆڤایەتی لەو کاتەدا.

While island adventure stories often support colonialism,

لە کاتێکدا زۆرینەی کاتەکان چیرۆکەکانی سەرکێشی پاڵپشتن بۆ داگیرکاری،

"Lord of the Flies" turns this trope on its head.

بەڵام ڕۆمانی "پاشای مێشەکان" ئەمە بە تەواوی ڕەت دەکاتەوە.

Rather than cruelly casting native populations as stereotypical savages,

لە جیاتی ئەوەی خەڵکی ڕەسەنی دورگەکە وەکو دڕندە بناسێنێت

Golding transforms his angelic British schoolboys into savage caricatures.

بەڵکو منداڵە فریشتە ئاساکانی ئینگلیز، دەکات بە دڕندە.

And as the boys fight their own battle on the island,

گەنجەکان دەست دەکەن بە شەڕ،

the far more destructive war that brought them there

بەڵام زۆر خراپتر لەو شەڕەی کە ئەوانی گەیاندنە دورگەکە.

continues off the page.

Even if the boys were to be rescued from themselves,

تەنانەت ئەگەر کوڕەکانیش لە خۆیان ڕزگارییان ببێت.

what kind of world would they be returning to?

دەبێت بۆ چ جیهانێک بگەڕێنەوە؟

With so few references to anchor the characters

لەگەڵ هەبوونی بەڵگەی کەم بۆ بەستنەوەی کارەکتەرەکان بە شوێنێک یان کاتێکی

in a specific place or period, the novel feels truly timeless—

دیاریکراوەوە، ڕۆمانەکە بە نەمری دەمێنێتەوە

an examination of human nature at its most bare.

لە باسکردنی سروشتی مرۆڤ لە سادەترین بابەتیدا.

And though not all readers may agree with Golding’s grim view,

هەرچەندە دەکرێت هەموو خوێنەرانی، هاوڕا نەبن لەگەڵ بیر و بۆچوونەکانی گۆڵدین،

"Lord of the Flies" is unsettling enough

بەڵام "پاشایی مێشەکان" بە جۆرێک نائارام و نادڵنیاییە

to challenge even the most determined optimist.

کە بەرنگاری هەموو بیرکردنەوەیەکی گەشبین دەبێتەوە.