Why should you read “Lord of the Flies” by William Golding? - Jill Dash

Çeviri: Bengi Subaşı Gözden geçirme: Can Boysan

William Golding was losing his faith in humanity.

William Golding, insanlığa olan inancını kaybediyordu.

Serving aboard a British destroyer in World War II,

Felsefe hocasıyken Kraliyet Donanması'na geçen teğmen,

the philosophy teacher turned Royal Navy lieutenant was constantly confronted

İkinci Dünya Savaşı’nda bir İngiliz muhribinde çalışırken

by the atrocities of his fellow man.

sürekli arkadaşlarının gaddarlığıyla yüz yüze geliyordu.

And when he returned to England to find Cold War superpowers

İngiltere’ye döndüğünde, Soğuk Savaş süper güçlerinin

threatening one another with nuclear annihilation,

birbirlerini nükleer yok oluşla tehdit ettiklerini görünce

he was forced to interrogate the very roots of human nature.

insan doğasının temellerini sorgulamaya mecbur kalmıştı.

These musings on the inevitability of violence

Şiddetin kaçınılmazlığıyla alakalı bu derin düşünceler,

would inspire his first and most famous novel: "Lord of the Flies."

onun ilk ve en ünlü romanına ilham verecekti: "Sineklerin Tanrısı"na.

After being rejected by 21 publishers,

21 yayıncı tarafından reddedildikten sonra

the novel was finally published in 1954.

roman, nihayet 1954’te yayımlandı.

It takes its title from Beelzebub, a demon associated with pride and war—

Roman, başlığını Beelzebub’dan alır: Golding’in kitabının merkezindeki

two themes very much at the heart of Golding’s book.

iki konu olan gurur ve savaşla ilişkilendirilmiş bir iblis.

The novel was a bleak satire of a classic island adventure story,

Roman, tuhaf yerlerde gemi kazası geçirmiş çocukları anlatan

a popular genre where young boys get shipwrecked in exotic locations.

ve popüler olan klasik ada macerası hikâyelerinin kasvetli bir hicviydi.

The protagonists in these stories are able to master nature

Bu hikâyelerdeki kahramanlar, yeni çevrelerinin oluşturduğu

while evading the dangers posed by their new environments.

tehlikelerden kurtularak doğaya hakim olmayı başarıyorlar.

The genre also endorsed the problematic colonialist narrative

Bu tür, ayrıca zamanın birçok İngiliz eserinde bulunan

found in many British works at the time,

ve çocukların adanın yerlilerine

in which the boys teach the island’s native inhabitants

sözde daha üstün İngiliz değerlerini öğrettiği

their allegedly superior British values.

problematik sömürgeci yaklaşımı da destekliyordu.

Golding’s satire even goes so far as to explicitly use the setting

Golding’in hicvi, en çok sevilen ada macerası hikâyelerinden biri olan

and character names from R.M. Ballantyne’s "Coral Island"—

R.M. Ballantyne’ın Mercan Adası’ndan yer ve karakter isimlerini

one of the most beloved island adventure novels.

açıkça kullanacak kadar ileri gidiyor.

But while Ballantyne’s book promised readers

Ancak Ballantyne’ın kitabı okuyuculara

"pleasure... profit... and unbounded amusement,”

“keyif, fayda ve sınırsız eğlence” sunarken

Golding’s had darker things in store.

Golding’in kitabında daha karanlık şeyler vardı.

"Lord of the Flies" opens with the boys already on the island,

“Sineklerin Tanrısı” çocuklar adadayken başlar

but snippets of conversation hint at their terrifying journey—

ama konuşmalarının kesitleri, korkutucu yolculuklarını hissettirir:

their plane had been shot down in the midst of an unspecified nuclear war.

Uçakları, belirtilmemiş bir nükleer savaşın ortasında düşürülmüştür.

The boys, ranging in age from 6 to 13, are strangers to each other.

6 ve 13 yaşları arasında olan çocuklar, birbirlerine karşı yabancılardır.

All except for a choir, clad in black uniforms and led by a boy named Jack.

Siyah üniformalara bürünmüş ve Jack adında bir çocuğun liderliğindeki koro hariç.

Just as in Ballantyne’s "Coral Island,"

Tıpkı Ballantyne’ın Mercan Adası’ndaki gibi

the boy’s new home appears to be a paradise—

çocukların yeni evi temiz su, barınak ve bolca yemek kaynağıyla

with fresh water, shelter, and abundant food sources.

cennet gibi görünür.

But even from the novel’s opening pages,

Fakat romanın ilk sayfalarında bile

a macabre darkness hangs over this seemingly tranquil situation.

korkunç bir karanlık, görünüşte huzurlu olan ortamın üzerine çöker.

The boys’ shadows are compared to “black, bat-like creatures”

Çocukların gölgeleri “siyah, yarasayı andıran varlıklara ” benzetilirken

while the choir itself first appears as

Kitabın başında, koronun kendisi

“something dark... fumbling along” the beach.

kumsalda “kara bir şey bocalayarak ilerliyordu” diye anlatılır.

Within hours of their arrival,

Varışlarından saatler sonra

the boys are already trading terrifying rumors of a vicious “beastie”

çocuklar, hemen ormanda gizlenen korkunç bir canavar söylentileri yayarlar.

lurking in the woods.

From these ominous beginnings,

Bu uğursuz başlangıçla

Golding’s narrative reveals how quickly cooperation unravels

Golding’in anlatımı, yetişkin otoritesi olmadan

without the presence of an adult authority.

iş birliğinin nasıl mahvolduğunu açığa çıkarır.

Initially, the survivors try to establish some sense of order.

Başlarda, hayatta kalanlar bir düzen oluşturmaya çalışır.

A boy named Ralph blows into a conch shell to assemble the group,

Ralph adındaki çocuk,

grubu toplamak ve görevlendirmek için bir deniz kabuğunu öttürür.

and delegate tasks.

But as Jack vies for leadership with Ralph,

Ancak Jack liderlik için Ralph ile yarışınca

the group splinters and the boys submit to their darker urges.

grup bölünür ve çocuklar karanlık dürtülerine boyun eğer.

The mob of children soon forgets their plans for rescue,

Çocuk çetesi kısa bir süre içinde kurtulma planlarını unutur,

silences the few voices of reason,

mantıklı düşünen birkaç kişiyi susturur

and blindly follows Jack to the edge of the island, and the edge of sanity.

ve körü körüne Jack’i adanın ve deliliğin sınırına kadar takip eder.

The novel’s universal themes of morality, civility, and society

Romanın evrensel ahlak, nezaket ve toplum konuları

have made it a literary classic,

onu bir edebi klasik yaptı

satirizing both conventions of its time and long held beliefs about humanity.

ve zamanın gelenekleri ile insanlığa uzun süredir olan inancı eleştirdi.

While island adventure stories often support colonialism,

Ada macerası hikâyeleri genelde sömürgeciliği desteklerken

"Lord of the Flies" turns this trope on its head.

“Sineklerin Tanrısı” bu klişeyi tamamen değiştirir.

Rather than cruelly casting native populations as stereotypical savages,

Yerli nüfusu, stereotip vahşiler gibi zalimce göstermek yerine

Golding transforms his angelic British schoolboys into savage caricatures.

Golding, melek gibi olan İngiliz çocuklarını vahşi karakterlere dönüştürür.

And as the boys fight their own battle on the island,

Çocuklar, adada kendi savaşlarını verirken

the far more destructive war that brought them there

onları adaya getiren çok daha yıkıcı savaş sayfa dışında devam eder.

continues off the page.

Even if the boys were to be rescued from themselves,

Çocuklar kendilerinden kurtulsalardı bile

what kind of world would they be returning to?

nasıl bir dünyaya dönerlerdi?

With so few references to anchor the characters

Karakterleri, belli bir yere ve zamana bağlayacak çok az bilgi sayesinde

in a specific place or period, the novel feels truly timeless—

roman gerçekten de ölümsüz hissettiriyor

an examination of human nature at its most bare.

ve en açık haliyle insan doğasının bir incelemesi.

And though not all readers may agree with Golding’s grim view,

Golding’in katı görüşüne her okur katılmasa bile

"Lord of the Flies" is unsettling enough

“Sineklerin Tanrısı” en kararlı iyimsere bile

to challenge even the most determined optimist.

kafa tutacak kadar rahatsız edici.