Why should you read “Lord of the Flies” by William Golding? - Jill Dash

Translator: Javid Naseri Reviewer: Leila Ataei

William Golding was losing his faith in humanity.

« ویلیام گلدینگ » در حال از دست دادن ایمان خود به بشریت بود.

Serving aboard a British destroyer in World War II,

او در یک ناوشکن انگلیسی در جنگ جهانی دوم خدمت می‌کرد،

the philosophy teacher turned Royal Navy lieutenant was constantly confronted

معلم فلسفه‌ای که به یک ستوان نیروی دریایی سلطنتی تبدیل شد که دائما با

by the atrocities of his fellow man.

با قساوت‌های همنوعان خود رو به رو بود

And when he returned to England to find Cold War superpowers

و هنگامی که به انگلیس بازگشت دریافت که ابرقدرت‌های جنگ سرد در حال تهدید

threatening one another with nuclear annihilation,

یکدیگر با نابودی اتمی هستند،

he was forced to interrogate the very roots of human nature.

او مجبور شد تا درباره ریشه‌های اصلی طبیعت بشر تحقیق کند.

These musings on the inevitability of violence

این تفکرات بر روی ناگزیر بودن خشونت

would inspire his first and most famous novel: "Lord of the Flies."

الهام‌بخش اولین و مشهورترین رمانش می‌شود: « ارباب مگس‌ها ».

After being rejected by 21 publishers,

پس از رد شدن از سوی ۲۱ ناشر،

the novel was finally published in 1954.

این رمان سرانجام در سال ۱۹۵۴ منتشر شد.

It takes its title from Beelzebub, a demon associated with pride and war—

این اثر، عنوان خود را وام‌دار «بیزل‎باب» دیوی همراه با غرور و جنگ است

two themes very much at the heart of Golding’s book.

دو درون‌مایه مهم در قلب کتاب گلدینگ.

The novel was a bleak satire of a classic island adventure story,

این رمان هجونامه غمناکی از یک داستان ماجراجویی کلاسیک جزیره‌ای بود،

a popular genre where young boys get shipwrecked in exotic locations.

یک ژانر محبوب که در آن پسران جوان که کشتی آن‎ها در مکان‎های غریب به گل می‎نشیند.

The protagonists in these stories are able to master nature

شخصیت‌های مثبت در این داستان‌ها ضمن فرار از خطرات ناشی از محیط جدید،

while evading the dangers posed by their new environments.

قادر به تسلط بر طبیعت هستند.

The genre also endorsed the problematic colonialist narrative

این ژانر هم‎چنین بر روایت مسئله‌ساز استعمار که در بسیاری از آثار انگلیسی

found in many British works at the time,

آن زمان یافت می‌شود، صحه می‌گذارد،

in which the boys teach the island’s native inhabitants

که در آن پسران به ساکنان بومی جزیره، ارزش‌های به ظاهر برتر انگلیسی

their allegedly superior British values.

را آموزش می‌دهند.

Golding’s satire even goes so far as to explicitly use the setting

هجونامه گلدینگ حتی تا جایی پیش می رود که صریحاً از محیط و نام شخصیت‌های

and character names from R.M. Ballantyne’s "Coral Island"—

کتاب « جزیره مرجانی» نوشته « آر. ام. بالانتاین »،

one of the most beloved island adventure novels.

یکی از محبوب‌ترین رمان‌های ماجراجویی جزیره‌ای استفاده می‌کند.

But while Ballantyne’s book promised readers

اما در حالی که کتاب بالانتاین به خوانندگان قولِ

"pleasure... profit... and unbounded amusement,”

« لذت... سود... و سرگرمی بی حد و حصر» را می‌دهد

Golding’s had darker things in store.

کتاب گلدینگ چیزهای تاریک‌تری در بر دارد.

"Lord of the Flies" opens with the boys already on the island,

«ارباب مگس‎‌ها» با پسرانی که از قبل در جزیره هستند شروع می‌شود،

but snippets of conversation hint at their terrifying journey—

اما قطعه مکالمات آن‌ها حکایت از سفر وحشتناک‌شان دارد -

their plane had been shot down in the midst of an unspecified nuclear war.

هواپیمای آن‎‌ها در بحبوحه جنگ اتمی نامشخص مورد اصابت قرار گرفته و سقوط کرده است.

The boys, ranging in age from 6 to 13, are strangers to each other.

پسران ، در محدوده سنی ۶ تا ۱۳ سال، با یکدیگر غریبه هستند.

All except for a choir, clad in black uniforms and led by a boy named Jack.

همه به جز یک گروه کر، با یونیفرم‌های سیاه که توسط پسری به نام جک هدایت می‌شوند.

Just as in Ballantyne’s "Coral Island,"

دقیقاً مانند « جزیره مرجانی » بالانتاین،

the boy’s new home appears to be a paradise—

خانه جدید پسران، به نظر بهشت ​​است -

with fresh water, shelter, and abundant food sources.

با آب شیرین، پناهگاه و منابع غذایی فراوان

But even from the novel’s opening pages,

اما حتی از صفحات آغازین رمان ،

a macabre darkness hangs over this seemingly tranquil situation.

تاریکی هولناکی در پس این وضعیت به ظاهر آرام است.

The boys’ shadows are compared to “black, bat-like creatures”

سایه های پسران با « موجودات سیاه خفاش مانند» مقایسه می‎شود،

while the choir itself first appears as

در حالی که گروه کر خود، در ابتدا به عنوان

“something dark... fumbling along” the beach.

« چیزی تاریک که در ساحل کورمال می کنند »، ظاهر می‎شود.

Within hours of their arrival,

در طی چند ساعت پس از ورود آن‌ها،

the boys are already trading terrifying rumors of a vicious “beastie”

پسران با شایعاتی درباره وجود موجودی شرور به نام «جانور» که در جنگل

lurking in the woods.

کمین کرده، در حال ترساندن هستند.

From these ominous beginnings,

از این آغازهای شوم،

Golding’s narrative reveals how quickly cooperation unravels

روایت گلدینگ نشان می‌دهد که همکاری با چه سرعتی

without the presence of an adult authority.

بدون حضور یک بزرگسال آشکار می‎شود.

Initially, the survivors try to establish some sense of order.

در ابتدا بازماندگان سعی می‌کنند که نظم خاصی برقرار کنند.

A boy named Ralph blows into a conch shell to assemble the group,

پسری به نام رالف برای جمع کردن این گروه در یک صدف مخروطی می‌دمد،

and delegate tasks.

و وظایف را واگذار می‌کند.

But as Jack vies for leadership with Ralph,

اما همانطور که جک برای رهبری با رالف رقابت می‌کند،

the group splinters and the boys submit to their darker urges.

گروه متلاشی می‎شود و پسران تسلیم انگیزه‌های تاریک خود می‌شوند.

The mob of children soon forgets their plans for rescue,

انبوه کودکان به زودی برنامه‌های خود را برای نجات فراموش می‌کنند،

silences the few voices of reason,

معدود صداهای عقلانی خاموش می‎شود،

and blindly follows Jack to the edge of the island, and the edge of sanity.

و کورکورانه از جک تا حاشیه جزیره و لبه عقلانیت پیروی می‌کنند.

The novel’s universal themes of morality, civility, and society

مضامین جهانی اخلاق تمدن و جامعه

have made it a literary classic,

آن را به یک اثر کلاسیک ادبی تبدیل کرده اند،

satirizing both conventions of its time and long held beliefs about humanity.

که پیمان‌های زمان خود و اعتقادات دیرینه درباره بشریت را به طنز می‌کشد.

While island adventure stories often support colonialism,

در حالی که داستان‌های ماجراجویی جزیره ای اغلب از استعمار پشتیبانی می‌کنند،

"Lord of the Flies" turns this trope on its head.

« ارباب مگس‌ها » این امر را وارونه می‌کند.

Rather than cruelly casting native populations as stereotypical savages,

به جای اینکه ظالمانه، جمعیت بومی را به طور کلیشه ای وحشی نشان دهد، گلدینگ

Golding transforms his angelic British schoolboys into savage caricatures.

پسران دانش‌آموز بریتانیایی فرشته‌گون خود را به کاریکاتورهای وحشی تبدیل می‌کند.

And as the boys fight their own battle on the island,

و چون پسرها نبرد خود را در جزیره می جنگند،

the far more destructive war that brought them there

جنگ به مراتب مخرب‌تری که آن‌ها را به آنجا آورده است

continues off the page.

خارج از آن ماجرا ادامه دارد.

Even if the boys were to be rescued from themselves,

حتی اگر پسران از دست خودشان، رهایی یابند

what kind of world would they be returning to?

به چه دنیایی باز می‌گردند؟

With so few references to anchor the characters

با این تعداد اندک ارجاع ، برای استوار کردن شخصیت‌ها

in a specific place or period, the novel feels truly timeless—

به یک مکان یا دوره خاص، این رمان واقعا در ظرف زمانی نمی‌گنجد،

an examination of human nature at its most bare.

طبیعت بشر را در عریان‌ترین حالتش می‌آزماید.

And though not all readers may agree with Golding’s grim view,

و گرچه همه خوانندگان ممکن است با دیدگاه تلخ گلدینگ موافق نباشند،

"Lord of the Flies" is unsettling enough

« ارباب مگس ها » به اندازه کافی ناخوشایند است

to challenge even the most determined optimist.

تا حتی مصمم‌ترین افراد خوش بین را به چالش بکشد.