The myth of Zeus' test - Iseult Gillespie

Translator: Barin Abasi Reviewer: Masoud Motamedifar

It was dark when two mysterious, shrouded figures

تاریک بود که دو چهره مرموز و کفن‌پوش

appeared in the hillside village.

در دامنە تپە روستا ظاهر شدند.

The strangers knocked on every door in town, asking for food and shelter.

غریبه‌ها به هر دری از شهر می‌زدند و غذا و سرپناه می‌خواستند.

But, again and again, they were turned away.

اما بارها و بارها بە آنها اجازه ورود ندادند.

Soon, there was just one door left:

به‌زودی، فقط یک در باقی مانده بود:

that of a small, thatched shack.

از یک کلبه کوچک کاهگلی.

An elderly couple, Baucis and Philemon, answered the thunderous knock.

یک زوج مسن، باوسیس و فیلمون، در را باز کردند.

Although there was something off about these visitors,

اگرچە چیزی در مورد این مهمان‌ها وجود داشت،

it was in the pair’s nature to care for those in need.

این در طبیعت دوتاشون بود که از نیازمندان مراقبت کنند.

Philemon invited them to rest,

فیلمون به آنها گفت که استراحت کنند،

and the cottage flooded with warmth as Baucis teased the fire back to life.

و کلبه غرق در گرما شد زیرا باوسیس آتیش را روشن کرد.

When they were young, Baucis and Philemon had fallen in love,

باوسیس و فیلمون وقتی که جوان بودند عاشق هم شده‌بودند،

married, and settled in the humble cottage.

ازدواج کردە‌بودند، و در یک کلبە کوچک مستقر بودند.

Decades later, their home was still standing—

چند دهە بعد خانە آنها هنوز پابرجا بود

and they were more devoted to each other than ever.

و آنها بیشتر از همیشه به یکدیگر علاقه‌مند بودند.

The strangers watched intently as Baucis nestled twigs under a battered pot

غریبه‌ها با دقت نگاه کردند که باوسیس شاخه‌ ها را زیر دیگ کهنه گذاشت.

filled with vegetables.

پر از سبزیجات کرده‌بود.

The couple could rarely afford meat, but in honor of their guests,

این زوج به ندرت می‌توانستند گوشت بخرند اما به افتخارمهمانانشان،

Philemon cut strips from an aging shank for the stew.

فیلمون برای خورش نوارهایی را از ساقە کهنە برید.

They made cheerful conversation and offered their visitors hot baths.

آنها باهمدیگر گفتگوی شادی انجام دادند و به مهمانان خود حمام گرم دادند.

Baucis used a chip of broken clay to balance the wobbly table’s legs

باوسیس از تراشه‌ای از خاک رس شکسته برای متعادل‌کردن پایه‌های لق میز استفاده کرد.

and rubbed its surface with mint until it smelled sweet and fresh.

سطحش را با نعنا مالید تا اینکه بوی شیرین و تازه‌ای بدهد.

Weaving around each other with care,

بااحتیاط دوریکدیگر می‌چیند،

the couple transformed what they had into a feast.

این زوج آنچه را داشتند را به یک جشن تبدیل کردند.

Soon, the tabletop overflowed with food and the last of their sweet wine.

به‌زودی روی میز پر از غذا و آخرین شراب آنها شد.

Privately, Baucis and Philemon worried that their provisions would run out.

باوسیس و فلیمون نگران این بودند کە غذایشان تمام شود.

Yet, as the night wore on,

با این‌حال شب را گذراندند.

and their strange guests took hearty gulps of wine,

و مهمانان غریبە جرعە‌ای ازشراب را نوشیدند،

the clay vessel never ran dry.

ظرف سفالی هیچوقت خشک نشد.

The couple, at first relieved, grew terrified.

این زوج که ابتدا خیالشان راحت شد، خیلی ترسیدند.

Their guests weren’t humble peasants traveling the countryside.

مهمانان آنها دهقانان فروتنی نبودند که در حومه‌ شهر سفر می‌کردند.

They were almost certainly gods in disguise—

آنها به‌طورقطع خدایان در لباس مبدل بودند

but which gods, they didn’t know.

اما کدام خدایان، آنها نمی‌دانستند.

Panicked that their preparations were inadequate,

ترسیده‌بودند از اینکه تدارکاتشان کافی نبوده،

Baucis and Philemon searched for another offering.

باوسیس و فلیمون به‌دنبال پیشنهاد دیگری بودند.

The only precious thing left was the goose that guarded their home.

تنها چیز باارزشی که باقی‌مانده بود غازی بود که از خانه‌شان محافظت می‌کرد.

The couple repeatedly lunged after the bird,

این زوج چندین بار بە‌دنبال پرندە دویدند،

but they were too worn out for the chase.

اما برای تعقیب‌کردن خیلی خستە شدند.

So, they prepared to receive the wrath of the gods.

بنابراین، آنها برای دریافت غضب خدایان آماده شدند.

Their guests rose up, shedding their rags and mortal masks.

مهمانانشان بلند شدند و جامه و ماسک‌های فانی خود را برداشتند.

Looming before them was Zeus, the storm-brewing ruler of the gods,

زئوس فرمانروای خدای طوفان‌آفرین، در مقابل آنها ظاهرشد.

and his son, Hermes,

و پسرش هرمس

the fleet-footed messenger who shepherded mortals to the underworld.

پیام‌آور گریزپای کسی که فانی را به عالم‌ اموات رهبری می‌کرد.

The gods told the old couple that, unlike the other townspeople,

خدایان به این زوج مسن برخلاف مردم دیگه شهر گفتند،

they had shown true xenia, or loving hospitality to strangers.

آنها بیگانه واقعی یا مهمان‌نوازی عاشقانه نسبت به بیگانگان نشان دادند.

They alone had passed the test.

آنها تنهایی از پس آزمایش برآمدند.

The gods commanded the couple to follow them,

خدایان به زوج دستور دادند که دنبال آنها بروند.

and the group ascended the nearest mountain.

و گروە ازنزدیک‌ترین کوه بالارفتند.

Nearing the summit, Baucis and Philemon looked back—

باوسیس و فیلمون در نزدیکی قله به عقب نگاه کردند

but were shocked to see a murky swamp where their village stood

با دیدن یک باتلاق تیرە جایی کە روستای آنها قرارداشت شوکه شدند.

just moments before.

چند لحظه قبلش

As punishment for refusing to shelter the gods,

بە‌عنوان مجازات برای امتناع از پناە‌دادن خدایان

Zeus and Hermes had cast the townspeople underwater,

زئوس و هرمس مردم شهر را بە زیر آب انداخته بودند،

leaving only their hosts’ home intact,

تنها خانه میزبان خودشان را دست‌نخورده باقی بگذارند،

Recalling their friends and neighbors,

دوستان و همسایه‌های خود را به‌یاد می‌آورند

Baucis and Philemon couldn’t hide their terror and mournful tears,

باوسیس و فیلمون نمی‌توانستند ترس و اشک‌های غم‌انگیز خود را مخفی کنند،

even as their house transformed below.

حتی زمانی که خانه‌یشان در زیر تغییر می‌کرد .

It grew larger and sprouted marble pillars and steps.

بزرگتر می‌شد و ستون‌های مرمرین وپله‌ها رشد می‌کردند.

Legends etched themselves onto its grand doors.

افسانه‌ها خود را بر درهای باشکوه آن حک کردند.

Their rickety cottage had metamorphosed into a gleaming temple for the gods.

کلبه کهنه آنها به معبدی درخشان برای خدایان تبدیل شده‌بود.

Hermes commended the couple and gently asked if there was anything they desired.

هرمس این زوج را تحسین کرد و باآرامی از آنها پرسید که چیز دیگری می‌خواهند.

After a brief discussion, Philemon requested that he and Baucis

بعد از یک گفتگوی کوچک فیلمون از او و باوسیس درخواست کرد

be permitted to care for the new temple.

اجازە مراقبت از معبد جدید را داشتە باشید.

And he asked if, when their time came, they could die together,

و او پرسید کە آیا وقتی اجلشان رسید می‌توانند باهم بمیرند،

so neither would have to face life without the other.

بنابراین هیچکدام مجبور نیستند بدون دیگری با زندگی مواجه شوند.

Tending to the temple and one another, they lived many more years.

آنها باتوجه به معبد و یکدیگر، سال‌های بیشتری زندگی کردند.

Until, one day, Baucis noticed leaves fluttering from her husband’s hands

تا اینکه یه روز بوسیس متوجه درآمدن برگ‌ها از دست شوهرش شد.

and looked down to find her own skin hardening.

و به پایین نگاه کرد که پوست خودش سفت شده‌است.

They embraced, becoming rooted in place.

آنها درآغوش گرفتند و در جای خود ریشه‌دار شدند.

Vines wound around their legs and canopies flourished overhead.

پیچک‌ها دور پاهایشان چسپیدند و سایبان‌های بالای سرشان شکوفا شد.

They bid each other a loving, last farewell as humans.

آنها به عنوان انسان‌ها با عشق و محبت با یکدیگر وداع می‌کنند.

And where Baucis and Philemon had just stood, bent with age,

و جایی که باوسیس و فیلمون به‌دلیل پیری خم شده‌بودند ایستاده بودند،

there towered a linden and an oak tree,

آنجا یک درخت بلوط و نمدار رویید.

their branches intertwined for eternity.

شاخه‌های آنها تا ابد درهم‌تنیده شده‌است.