Where will you be able to live in 20 years? - Carol Farbotko and Ingrid Boas

Translator: Sadegh Zabihi

Mohammadpur has always had a unique relationship with the weather.

محمدپور همیشه رابطه خاصی با آب‌وهوا داشته است.

Located at the mouth of the Bay of Bengal,

با قرار گرفتن در دهانه خلیج بنگال،

this coastal village was built on top of the Meghna River delta.

این روستای ساحلی روی دلتای رود مغنا ساخته شده است.

Deltas are a kind of landmass formed when sediment carried by rivers

دلتاها نوعی از توده خشکی هستند که در جایی شکل می‌گیرند که رسوبات حمل شده توسط رود

is deposited where that river meets a larger body of water.

وقتی رود به توده بزرگتری از آب می‌رسد انباشته می‌شوند.

River deltas are incredibly fertile ecosystems

دلتای رودها زیست‌بوم‌هایی بسیار حاصل‌خیز هستند

capable of supporting abundant agriculture and marine life.

که می‌توانند کشاورزی و موجودات آبزی فراوانی را پشتیبانی کنند.

However, their borders gradually change as rivers bring more sediment in

اما، مرزهای آنها به مرور تغییر می‌کنند زیرا رود رسوبات بیشتری با خود می‌آورد

and storms wash sediment away.

و طوفان‌ها رسوبات را می‌شویند و می‌برند.

The residents of Mohammadpur are well accustomed to managing

ساکنین محمدپور به خوبی با مدیریت

the ebbs and flows of this ever-shifting landscape.

فراز و فرودهای این چشم‌انداز دائماً متغیر سازگار شده‌اند.

But lately, an abundance of intense cyclones have caused frequent flooding

اما به تازگی، فراوانی طوفان‌های سهمگین سیل‌های مکرری را رقم زده

that impedes farming and fishing.

که از کشاورزی و ماهیگیری ممانعت می‌کند.

These floods also erode the coastline,

این سیل‌ها همچنین خط ساحلی را می‌فرسایند،

allowing later storms to wipe away land altogether.

و اجازه می‌دهند که طوفان‌های بعدی تکه‌های زمین را یک‌جا از میان ببرند.

Since 2000, the Meghna River has overtaken the coastline by 2.5 kilometers,

از سال ۲۰۰۰، رود مغنا به ۲/۵ کیلومتر خط ساحلی دست‌اندازی کرده،

forcing many villagers to move inland or to nearby cities.

و ساکنان را به حرکت به سمت خشکی یا شهرهای اطراف واداشته است.

Mohammadpur isn’t the only place where erratic weather

محمدپور تنها جایی نیست که آب‌وهوایی دمدمی مزاج

is impacting people’s mobility.

جابجایی مردم را تحت تأثیر قرار داده است.

Repeated typhoons in the Philippines have displaced thousands from their homes.

طوفان‌های مکرر در فیلیپین هزاران نفر را از خانه و کاشانه بیرون کرده است.

In Fiji, the government is already moving many coastal villages inland

در فیجی، دولت در حال جابجا کرد بسیاری از روستاها به سمت خشکی است

to get ahead of predicted land loss.

تا از فرسایش قابل پیشبینی زمین پیشی بگیرد.

And in the United States,

و در ایالات متحده،

melting permafrost is causing chunks of the Alaskan coastline to erode.

آب شدن یخچال‌های دائمی موجب فرسایش تکه‌هایی از خط ساحلی آلاسکا شده است.

In some ways, this is nothing new.

از بعضی جهات، اصلاً مسئله جدیدی نیست.

Humanity has always adapted to changing weather

بشریت همیشه خود را با تغییرات آب‌وهوا وفق داده است

and moved to regions that best support cultural lifestyles and livelihoods.

و به نقاطی نقل مکان کرده است که به بهترین شکل از سبک زندگی

و معاش فرهنگ‌ها پشتیبانی می‌کنند.

However, scientists agree that this rise in extreme weather

اما، دانشمندان بر این باورند که این اوج‌گیری آب‌وهوای افراطی

is a by-product of Earth’s rapidly changing climate.

محصول جانبی تغییرات سریع اقلیم زمین است.

Global warming increases the frequency and intensity of storms, flooding and drought,

گرمایش جهانی فراوانی و شدت طوفان‌ها، طغیان‌ها و خشکسالی‌ها را افزایش داده،

while also melting polar ice caps and raising sea levels.

در حالی که همچنین کلاهک‌های یخ قطبی را ذوب کرده و سطح آب دریاها را بالا برده است.

These factors are changing the environment much faster than they have in the past.

این عوامل محیط زیست را با سرعتی بی‌سابقه تغییر می‌دهند.

Even for communities with the resources to take action,

حتی برای جوامعی که منابع لازم برای مقابله را دارند،

the variable pace and nature of these changes makes them difficult to adapt to.

شتاب و طبیعت گوناگون این تغییرات سازگاری را دشوار کرده است.

And the vulnerable populations most impacted by climate change

و جوامع آسیب‌پذیر که بیشترین اثر را از تغییرات اقلیمی می‌گیرند

are often those least responsible.

معمولا کمترین مسئولیت را دارند.

Many facing climate mobility live in farming and fishing communities

بسیاری از کسانی که با جابجایی اقلیمی مواجه هستند در جوامع کشاورز و ماهی‌گیر

in countries that generate dramatically fewer emissions

در کشورهایی زندگی می‌کنند که آلاینده‌های به مراتب کمتری

than their larger counterparts.

از همتایان بزرگتر خود تولید می‌کنند.

Bangladesh is one such country.

بنگلادش یکی از این کشورهاست.

The nation has a unique combination of low-lying geography

این کشور ترکیب منحصر بفردی از جغرافیای پست

and heavily populated coastal regions.

و نواحی ساحلی مملو از جمعیت دارد.

Most of these vulnerable coastal families, like those in Mohammadpur,

بیشتر این خانواده‌های آسیب‌پذیر ساحلی، مانند ساکنان محمدپور،

don’t want to abandon their homes and livelihoods.

نمی‌خواهند خانه و کاشانه خود را رها کنند.

And for others, leaving Bangladesh isn’t financially practical.

و برای بقیه، ترک بنگلادش از نظر اقتصادی عملی نیست.

So to stay with their communities,

برای ماندن در جوامع خود،

many have moved a few meters inland

بسیاری چند متر به سمت خشکی رفته‌اند

and built more resilient homes on higher ground or elevated stilts.

و خانه‌های بادوام‌تری بر زمین‌های مرتفع‌تر یا پایه‌های بلندتر ساخته‌اند.

Others have tried to buy land on newly emerging islands in the delta,

دیگران سعی کرده‌اند زمینی در جزیره‌های نوظهور دلتا بخرند،

while some have sent family members to find work in nearby cities.

درحالیکه بعضی اعضای خانواده خود را برای یافتن کار به شهرهای مجاور فرستاده‌اند.

A handful of individuals might even cross international borders,

حتی ممکن است بعضی افراد از مرزهای بین‌المللی عبور کنند،

if they have family, friends, or work connections on the other side.

اگر خانواده، دوست، یا روابط کاری در آن طرف مرز داشته باشند.

But many of the residents who’ve left are eager to return home.

اما بسیاری از ساکنانی که رفته‌اند مشتاقِ بازگشت به خانه هستند.

Unfortunately, it's unclear when weather extremes will die down,

متاسفانه، مشخص نیست چه زمانی افراط آب‌وهوایی فروبنشیند،

and the government has repeatedly delayed projects to build concrete embankments

و دولت هم مکرراً ساخت خاکریزهای بتنی را که از فرسایش بیشتر جلوگیری می‌کنند

that would prevent further erosion.

به تعویق انداخته است.

In other parts of the world,

در سایر بخش‌های جهان،

people couldn’t move inland even if they wanted to.

مردم حتی اگر بخواهند هم نمی‌توانند به سمت خشکی حرکت کنند.

The low-lying Pacific Island nations of Kiribati and Tuvalu

جزایر پست اقیانوس آرام، کیریباس و تووالو

are only 811 square kilometers and 26 square kilometers, respectively;

به ترتیب، تنها ۸۱۱ کیلومتر مربع و ۲۶ کیلومتر مربع هستند؛

so migration would mean moving to a different country altogether.

پس مهاجرت یعنی نقل مکان کلی به کشوری دیگر.

Instead, their governments and citizens have united

در عوض، دولت و مردم آنجا متحد شده‌اند

in physically, legally, and politically fortifying their countries.

و به صورت فیزیکی، قانونی، و سیاسی کشور خود را مستحکم می‌کنند.

Island residents are planting coastal mangrove forests,

ساکنان جزیره جنگل‌های ساحلی حرا می‌کارند،

and building up low-lying areas of land with dredged sand

و از شن لایروبی شده مناطقی پست در خشکی می‌سازند

to shield themselves against storms and rising sea levels.

تا از خود در برابر طوفان‌ها و بالا آمدن سطح دریا محافظت کنند.

And the islands’ governments have repeatedly lobbied on the global stage

و دولت جزیره مکرراً در سطح بین‌المللی لابی کرده است

for countries with the highest emissions to reduce pollution

تا کشورهایی که بیشترین آلاینده را تولید می‌کنند از آلودگی بکاهند

and take responsibility for climate change.

و مسئولیت تغییرات اقلیمی را به عهده بگیرند.

The challenges facing each coastal community are unique,

هر جامعه ساحل نشین با چالش‌های منحصر بفردی روبرو است،

and the diversity of the people's experiences can make climate mobility

و گستردگی تجربیات مردم،

اندازه‌گیری و تعریف پدیدۀ جابجایی اقلیمی را دشوار کرده است.

a difficult phenomenon to measure and define.

But as new communities are endangered by extreme weather,

اما هر چه جوامع بیشتری در خطر آب‌وهوای افراطی قرار بگیرند،

it’s more important than ever to listen to those

گوش دادن به کسانی که در خطوط مقدم این بحران هستند

on the front lines of this crisis.

اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.