How to deal with rejection

Translator: Mahdis Shahriari Reviewer: sadegh vn

Rejection hurts.

طرد شدن، دردناک است.

It’s incredibly painful to feel like you’re not wanted—

بسیار سخت است که حس کنید خواهانی ندارید،

and we do mean painful.

و «سخت» یعنی دشوار به معنای واقعی کلمه.

fMRI studies have found that rejection elicits brain activity

اسکن‌های مغزی نشان داده که عدم پذیرش، بر عملکرد مغز در نواحی عصبی‌ که

in multiple neural regions that process physical pain.

مسئول درد فیزیکی بدن هستند، تاثیرگذار است.

And the language we use to describe rejection mirrors this experience.

و بيان مورد استفاده ما جهت توصیف این حس، اين تجربه را بازتاب می‌كند.

Researchers recorded over a dozen languages that relate rejection

محققان بيش از دوازده لفظ ضبط كرده‌اند كه طرد شدن را به آسيب ديدن مربوط می‌كنند،

to being hurt, using terms like “crushed” or “broken-hearted.”

مثل: دلشكسته يا شخصيت خرد شده

So why does rejection trigger such a strong response,

پس چرا پس‌زده‌ شدن همچنان مسبب چنان پاسخ‌های قدری می‌شود؟

and is there any way to cope with this unique kind of pain?

و آیا راهی برای مقابله با این نوع خاص از درد وجود دارد؟

Psychologists often describe rejection

به طور معمول روانشناسان طردشدگی را مربوط

as what happens when we perceive that others don’t value

به زمانی می‌دانند كه ما متوجه می‌شويم،

having social connections with us.

ديگران به ارتباط اجتماعی داشتن با ما، میلی ندارند.

This could occur when we’re abandoned by a romantic partner,

این رخداد می‌تواند شامل طردشدگی توسط شریک احساسی خود،

excluded from a group, or outright discriminated against.

راه داده نشدن به یک گروه، یا آشکارا مورد تبعیض قرار گرفتن باشد.

But it’s worth noting that these interpersonal rejections

اما لازم به ذكر است كه اين عدم پذيرش‌های بین‌فردی،

have a social element that distinguishes them from not getting a job.

يک اصل اجتماعی دارد که آن را از رد شدن درخواست‌های شغلی تمیز می‌دهد.

In these experiences,

در این نوع از تجربيات،

we perceive that the rejecting party undervalues our relationship.

ما پی می‌بريم كه طرف ردكننده رابطه‌مان را كم‌ارزش تلقی می‌كند،

And while the pain of rejection often increases

و هر قدر رابطه‌ای برايمان ارزشمندتر باشد،

the more we value a relationship,

درد طرد شدن هم در آن به همان میزان افزايش می‌يابد.

even rejections by relative strangers can hurt our feelings.

حتی رد شدن توسط غريبه‌های نسبی هم می‌تواند به احساساتمان لطمه بزند.

This might seem like an overreaction,

شايد اين واكنش زياده‌روی به نظر برسد،

but just as bodily pain warns us about perceived threats

اما همانطور كه دردهای فيزيكی نسبت به انواع تهديدات شناسايی شده مربوط به

to our physical well-being,

سلامت جسمانی‌مان هشدار می‌دهند،

hurt feelings warn us about perceived threats to our social well-being.

احساسات لطمه‌خورده هم نسبت به تهديدات موجود برای آسايش اجتماعی ما هشدارهایی می‌دهند.

Some behavioral psychologists argue this warning system developed

برخي روانشناسان رفتاری معتقد هستند اين ساختار هشداردهنده زمانی ايجاد شد كه

when our prehistoric ancestors lived in small clans

اجداد ماقبل تاريخ‌مان در قبايل كوچكی زندگی می‌كردند و

and depended on everyone they knew for survival.

بقايشان وابسته به تک‌ تک كسانی بود كه می‌شناختند.

These humans may have evolved to perceive rejection from anyone

تكامل این انسان‌ها ممكن است به گونه‌ای باشد كه عدم پذيرش از سوی هر كسی را

as a potential threat to their safety.

به عنوان يک تهديد بالقوه برای امنيت خود تلقی كنند.

It’s impossible to confirm this kind of evolutionary theory,

غيرممكن است كه بتوان اين چنین نظريه تكاملی را تاييد كرد، اما

but wherever this warning system came from,

اين ساختار هشداردهنده از هر منبعی كه نشأت بگيرد،

it doesn't include instructions

در نهايت دستورالعملی برای پردازشِ

for how to process this intense emotional experience.

چنین تجربه‌ی سخت احساسی‌ای نخواهد داشت.

So, the next time you’re feeling rejected, try asking yourself these questions.

پس، بار ديگر كه عدم پذيرشی را تجربه كرديد، اين پرسش‌ها را برای خود مطرح كنيد:

The first thing to consider is your relationship

نخست، رابطه‌تان را با شخصی كه

with the person rejecting you.

ردتان كرده در نظر بگيريد.

Is this someone who knows you well and whose opinion you hold dear?

آيا او كسی است كه شما را خوب می‌شناسد و نظرش برايتان محترم است؟

Or is it just a loose acquaintance?

يا تنها يک آشنايی مختصر است؟

If it’s the latter, that might help you answer the second question:

اگر جوابتان دومی باشد، ممكن است در پاسخدهی به سوال دوم، كمك حالتان باشد:

does this rejection really matter?

آيا اين ردشدگی واقعا حائز اهميت است؟

It can sting when a stranger doesn't laugh at your joke,

نخندیدن غریبه‌ای به شوخی شما ممکن است دردناک باشد، اما

but it doesn’t make sense to react strongly to a rejection

هیچ با عقل جور در نمی‌آید اگر بخواهید واکنشی شدید را خرج چنان ردشدگی

with little impact on your life.

مختصر و بی‌تاثیری در زندگی‌تان کنید.

Of course, brushing off even a minor rejection is easier said than done,

البته که از شر حتی یک نه کوچک خلاص شدن هم در عمل سخت‌تر از گفتار است،

since how you perceive yourself also factors into this equation.

از آنجایی که چگونگی درک شما از خود نیز در این معادله نقش دارد.

You likely feel more confident in some circumstances than others,

احتمال زياد شما هم در برخی شرایط احساس اعتماد به‌ نفس بیشتری دارید، هر چند كه

and people tend to be especially sensitive to rejection in situations

مردم مایل هستند که حساس به رد شدن باشند، بيشتر در وضعیتی که در آن

where they have a low opinion of themselves.

نظر مثبتی نسبت به خود ندارند.

So much so, that they even become more likely to misinterpret

تا جایی که حتی احتمال اینکه از رفتارهای بی‌طرف دیگران برداشت‌های غلطی داشته باشند

other people’s neutral reactions as rejections.

نیز افزایش یابد.

This is why it can be helpful to both reflect on your self-view

به همین دلیل است که هم فکر کردن به دیدگاه خود و هم پرسیدن اینکه آیا شخص دیگر به واقع

and ask yourself if the other person is actually rejecting you.

در حال رد کردن شما است می‌تواند مفید باشد.

This might seem like an odd question.

شايد اين يک سوال عجیب به نظر برسد، اما شاید متوجه شوید كه

But you may find that while the other person didn’t treat you

هر چند که شخص دیگر با شما آنگونه که می‌خواستید رفتار نکرده،

as you would have liked, they still value your relationship.

اما هنوز رابطه با شما برای او اهمیت دارد.

In some cases, it's also helpful to consider

در برخی موارد، همچنین خوب است که فکر کنید

whether you were expecting more acceptance than was reasonable.

آیا انتظار مورد قبول واقع شدنتان بیش از حد معقول بوده یا خیر؟!

Unfortunately, after asking these questions,

متاسفانه پس از طرح این سوالات،

you might still conclude that a person close to you

هنوز هم ممکن است پی ببرید که فرد نزدیک شما

doesn’t value your relationship as much as you do.

به اندازه خودتان برای رابطه‌تان ارزش قائل نیست.

This is a painful realization, but it can help to remember two things.

رسیدن به چنین حقیقتی غم‌انگیز است، اما کمک می‌کند، دو چیز را به یاد آورید.

First, this rejection isn't just about you.

نخست اینکه این عدم پذیرش به طور کامل به شما بر نمی‌گردد.

The other party wants something different from your relationship,

آن فرد از رابطه‌تان چیزی متفاوت می‌خواسته

and what they want might be unreasonable, unfair,

و آن خواسته می‌توانست غیرمنطقی، ناعادلانه

or simply not what you have to give.

یا به آسانی آن چیزی نباشد که باید بدهید.

Second, their rejection isn’t proof that there’s something wrong with you.

دوم اینکه رد کردن آنها دلیلی برای مشكل‌دار بودن شما نیست.

The pain you’re feeling is just part of a system

دردی که شما حس می‌کنید تنها بخشی از یک ساختار است که

nudging you to think about your interpersonal relationships.

شما را ترغیب به تفکر در مورد روابط بین‌فردی‌تان می‌كند.

And by reflecting on your behavior,

با اندیشیدن پیرامون رفتارتان،

you can find clues to help better understand the rejection

می‌توانید به سرنخ‌هایی پی ببرید که به درک بهتر علل پس زده شدن کمک خواهند کرد،

and think critically about the relationship

و نیز تفکر نقادانه راجع به رابطه‌ای که

you want to have with this person.

می‌خواهید با این شخص داشته باشید را فراموش نکنید.

Every relationship and rejection is unique.

هر رابطه و طرد شدنی در نوع خود یگانه است؛

But whatever the specifics,

اما هر چیز ویژه‌ای هم که باشد،

it’s important to remember that you’re never alone in all of this.

مهم است به یاد داشته باشید که هیچ‌وقت در تمام این تجربه، تنهای تنها نیستید.

Everyone deals with rejection throughout their life—

همه مردم در طول زندگی خود عدم پذیرش را می‌چشند،

even those who seem confident in their belonging.

حتی آنان که نسبت به متعلقات خود اعتماد به نفس کافی دارند،

And one of the most common ways to cope with this universal experience

و یکی از رایج‌ترین راه‌ها برای کنار آمدن با این تجربه‌ی جهانی،

is to reconnect with those who already accept you.

این است که روابط‌تان را با افرادی که همین حالا هم شما را قبول دارند، تقویت کنيد.