How do drugs affect the brain? - Sara Garofalo

داروها چگونه بر مغز اثر می‌گذارند؟ - سارا گاروفالو

Translator: Maziar Jamshidi Reviewer: Nima Pourreza

Most people will take a pill,

اکثر افراد در طول زندگی نوعی قرص،

receive an injection,

تزریق،

or otherwise take some kind of medicine during their lives,

یا نوعی از دارو دریافت می کنند،

but most of us don't know anything about how these substances actually work.

ولی اکثر ما از اینکه این مواد چگونه عمل می کنند بی اطلاعیم.

How can various compounds impact the way we physically feel,

چطور است که ترکیبات گوناگون قادرند بر نحوه ی که فیزیکی احساس می کنیم،

think,

فکر می کنیم،

and even behave?

و حتی رفتار می کنیم اثر بگذارند؟

For the most part, this depends on how a drug alters the communication

عمدتاً، بستگی به این دارد که چطور یک دارو، ارتباطات

between cells in the brain.

بین سلول‌های مغز را تغییر می‌دهد.

There are a number of different ways that can happen.

این قضیه به شیوه‌های مختلف اتفاق می افتد.

But before it gets into the brain,

اما پیش از اینکه به مغز برسد،

any drug must first reach the bloodstream

هر دارو باید ابتدا وارد جریان خون شود

on a journey that can take anywhere from seconds to hours,

در طی سفری که ممکن است از چند ثانیه تا چندین ساعت طول بکشد،

depending on factors like how it's administered.

بسته عواملی مثل نحوه‌ای که اعمال شده است.

The slowest method is to take a drug orally

کندترین شیوه، دریافت دارو از دهان است

because it must be absorbed by our digestive system

چراکه باید توسط دستگاه گوارش جذب شود

before it takes effect.

پیش از اینکه اثر کند.

Inhaling a drug gets it into the bloodstream faster.

استنشاق دارو سریعتر وارد جربان خون می‌شود.

And injecting a drug intravenously works quickly too

و تزریق وریدی از همه سریعتر عمل می‌کند.

because it pumps the chemicals directly into the blood.

چرا که مواد شیمیایی را مستقیماً داخل خون خالی می‌کند.

Once there, the drug quickly reaches the gates of its destination, the brain.

پس از ورود دارو، به سرعت به دروازه‌ی مقصدش یعنی مغز می‌رسد.

The entrance to this organ is guarded by the blood-brain barrier,

ورودی این اندام توسط سد خونی مغز نگهبانی می‌شود،

which separates blood from the nervous system

جائیکه خون را از دستگاه عصبی جدا می‌کند،

to keep potentially dangerous substances out.

تا موادی که خطر بالقوه دارند، بیرون نگهداشته شوند.

So all drugs must have a specific chemical composition

بنابراین تمام دارها باید بک ساختار شیمیایی خاص داشته باشند

which gives them the key to unlock this barrier and pass through.

که به آنها کلید باز کردن این سد و اجازه عبور می‌دهد.

Once inside, drugs start to interfere with the brain's normal functioning

به محض ورود، داروها شروع به مداخله در فعالیت نرمال مغز می کنند

by targeting its web of neurons and synapses.

با هدف قرار دادن شبکه‌ی نورن‌ها و سیناپس‌ها.

Neurons are brain cells that have a nucleus, dendrites, and an axon.

نورن‌ها سلول‌های مغز هستند که دارای یک هسته، تعدادی «دندریت» و یک «آکسون» هستند.

Synapses are structures placed along the dendrites or the axon

سیناپس‌ها ساختارهایی هستند که در طول دندریت‌ها یا آکسون قرار می‌گیرند

which allow the exchange of electrochemical signals between neurons.

که تبادل سیگنال‌های الکتروشیمیایی مابین نورن‌ها را میسر می‌کنند.

Those signals take the form of chemicals called neurotransmitters.

این سیگنال‌ها در قالب مواد شیمیایی هستند که پیام‌رسان‌های عصبی نامیده می‌شوند.

Each neurotransmitter plays different roles in regulating our behaviors,

هر پیام‌رسان عصبی نقش متفاوتی در تنظیم رفتارها،

emotions,

احساسات،

and cognition.

و شناخت ما دارد.

But they all work in one of two ways.

اما همگی به یکی از این دو شیوه عمل می‌کنند.

They can either inhibit the receiving neuron,

یا می‌توانند نورون دریافت کننده را مهار کنند،

limiting its activity,

از طریق محدود کردن فعالیتش،

or excite it,

یا تحریکش کنند،

creating a new electrochemical signal that spreads throughout the network.

با تولید یک سیگنال الکتروشیمیایی که داخل شبکه منتشر می‌شود.

Any leftover neurotransmitter usually gets degraded

هر پیام‌رسان عصبی که باقی می‌ماند معمولاً ازبین می‌رود

or reabsorbed into the transmitting neuron.

یا داخل نورن ارسال کنند جذب می‌شود.

A drug's effectiveness stems from its ability

اثربخشی یک دارو ناشی از توانایی‌اش

to manipulate these synaptic transmissions at different phases of the process.

در دستکاری این تبادلات سیناپسی در جریان فازهای مختلف پروسه است.

That results in an increase or a decrease

این منجر به افزایش یا کاهش

in the amount of neurotransmitters being spread.

در میزان پیام‌رسان‌های عصبی است که در حال پخش شدن است.

For instance, common antidepressants, like SSRIs,

بعنوان مثال، ضدافسردگی های رایج، نظیر SSRI،

stop the reabsorption of serotonin,

جذب دوباره‌ی «سراتونین» را متوقف می‌کند،

a neurotransmitter that modulates our moods.

این پیام‌رسانی است که خلق و خوی ما را تعدیل می‌کند.

This effectively pushes more of it into the neural network.

این بطور مطلوبی مقدار بیشتری از آن را وارد شبکه‌ی عصبی می‌کند.

Meanwhile, painkillers, like morphine,

در این ضمن، مُسکن‌ها، مانند مورفین،

raise levels of serotonin and noradrenaline,

سطح سراتونین و نورآدرنالین را بالا می‌برند،

which regulate energy,

که موجب تنظیم انرژی،

arousal,

برانگیختگی،

alertness,

هوشیاری،

and pleasure.

و لذت می‌شوند.

Those same neurotransmitters also affect endorphin receptors,

همین پیام‌رسان‌ها بر دریافت کننده‌های اندورفین هم اثر می‌گذارد،

reducing pain perception.

که موجب کاهش حس درد می‌شود.

And tranquilizers works by increasing the production of GABA

و آرام‌بخش‌ها باعث افزایش تولید [واسط عصبی] «GABA» می‌شوند

to inhibit neural activity

تا فعالیت‌های عصبی را کاهش دهند

putting the person in a relaxed or sedated state.

که فرد را در وضعیت آرام و آسوده قرار می‌دهند.

What about illegal or elicit drugs?

داروهای غیرقانونی و ممنوعه چطور؟

These have powerful impacts on the brain that we're still trying to understand.

این‌ها اثرات قوی بر مغز دارند که ما هنوز سعی در فهمیدن آنها داریم.

Crystal meth, an amphetamine,

کریستال مث (شیشه)، از آمفتامین‌ها،

induces a long-lasting release of dopamine,

موجب آزاد کردن بادوام دوپامین می‌شود،

a neurotransmitter linked with the perception of reward and pleasure.

پیام‌رسان‌عصبی که به احساس پاداش و لذت مرتبط است.

It also activates noradrenaline receptors,

همچنین دریافت‌کننده‌های نورآدرنالین را فعال می‌کند،

which increases the heart rate,

که سبب افزایش ضربان قلب،

dilates pupils,

گشاد شدن مردمک‌ها،

and triggers the body's fight or flight response.

و فعال کردن عکس‌العمل «فرار یا حمله» بدن می‌شود.

Cocaine blocks the reuptake of dopamine and serotonin,

کوکائین جلوی جذب دوباره‌ی دوپامین و سراتونین را می‌گیرد،

pushing more into the network

که مقدار بیشتری را وارد شبکه می‌کند

where they boost energy,

که سبب افزایش انرژی،

create feelings of euphoria,

ایجاد حس شعف،

and suppress appetites.

و کاهش اشتها می‌شود.

And hallucinogenic drugs have some of the most puzzling effects.

و دارو‌های توهم‌زا بعضی از متحیرکننده‌ترین اثرها را دارند.

Substances like LSD,

موادی مانند ال.اس.دی،

mescaline,

مسکالین،

and DMT

و DMT

all block the release of serotonin,

همگی موجب مسدود شدن تولید سراتونین،

which regulates mood and impulsivity.

که متعادل کننده‌ی خلق و خو و تحریک‌پذیری است، می‌شوند.

They also have an impact on the neural circuits

آن‌ها همچنین بر مدار های مغزی اثر می‌گذارند که

involved in perception, learning, and behavioral regulation,

در ادراک، یادگیری و تعدیل رفتار دخیل هستند.

which may explain why these drugs have such powerful impacts.

این دلیل آنست که چرا این داروها چنین اثرات قوی‌ای دارند.

Even if some of these effects sound exciting,

حتی اگر بعضی از این اثرات بنظر هیجان‌انگیز می‌آیند،

there are reasons why some of these drugs are highly controlled and often illegal.

دلایلی هست که چرا بعضی از این داروها بشدت کنترل شده و اغلب غیرقانونی هستند.

Drugs have the power to alter the brain's chemistry,

داروها قادر به تغییر شیمیِ مغز هستند،

and repeated use can permanently rewire the neural networks

و مصرف مکرر می‌تواند برای همیشه شبکه‌های عصبی که پشتیبانِ

that support our ability to think,

توانایی ما در فکر کردن،

make decisions,

تصمیم‌گیری،

learn,

یادگیری،

and remember things.

و یادآوری چیزها هستند را تغییر دهد.

There's a lot we still don't know about drugs and their effects,

چیزهای زیادی درباره‌ی داروها و اثراتشان

both the good and the bad.

چه خوب و چه بد هستند که ما نمی دانیم.

But those we do know about are the ones we've studied closely,

ولی آنچه می‌دانیم آنهایی هستند که بدقت مطالعه کردیم،

and turned into effective medicines.

و به داروهای پزشکی کارآمد تبدیل کرده‌ایم.

As our knowledge grows about drugs and the brain,

همینطور که دانش ما درباره داروها و مغز رشد می‌یابد،

the possibilities will also increase

فرصت‌ها برای درمان

for treating the many medical problems that puzzle researchers today.

بسیاری از مشکلات پزشکی که محققان را درگیر کرده است نیز افزایش می‌یابد.