The biggest mistakes in mapmaking history - Kayla Wolf

Translator: Saameh Sanaaee Reviewer: sadegh vn

On a tiny copper globe created in the early 1500s,

بر کره‌ی مسی کوچک ساخته شده در ابتدای دهه ۱۵۰۰،

the coast of Southeast Asia is marked with a message

ساحل جنوب شرقی آسیا با پیامی نشانه‌دار شده که از آن زمان با آن شناخته می‌شود:

that has since become iconic:

Here be dragons.

اینجا سرزمین اژدهایان است.

Though the words themselves were actually quite rare,

با اینکه خود کلمات در واقع بسیار نادر بودند،

the sentiment was common among medieval European mapmakers,

دیدگاهی در بین نقشه‌نگاران قرون‌وسطی اروپا شایع بود،

who often scrawled dragons and sea monsters over terra incognita—

که معمولا اژدهایان و هیولاهای دریایی را روی زمین‌های کشف‌نشده -

blank spots on the map.

و قسمت‌های سیاه روی نقشه خط‌خطی می‌کردند.

For thousands of years, people all over the world had made both functional maps—

هزاران سال، مردم سراسر جهان، هم نقشه‌های کاربردی ساخته‌بودند -

showing trade routes, settlements, topography, water sources,

که مسیر بازرگانی، کاروان‌ها، توپوگرافی، منابع آب،

the shapes of coastlines, or written directions—

شکل سواحل، یا دستورالعمل‌های مکتوب را نمایش می‌داد -

and what are known as cosmographies,

و هم نقشه‌هایی به نام نقشه آسمان کشیدند که

illustrating the Earth and its position in the cosmos,

با نمایش زمین و جایگاهش در کیهان،اغلب شامل صور فلکی، خدایان و اماکن افسانه‌ای می‌شد.

often including constellations, gods, and mythic locations.

From the Middle Ages through the mid-17th century,

از قرون وسطی تا اواسط قرن هفدهم،

cartographers in Eurasia and North Africa produced a slew of new world maps

نقشه‌نگاران در اوراسیا و شمال آفریقا گروهی از نقشه‌های جدیدی از جهان را

with features from both these traditions.

با ویژگی‌هایی از هر دو نوع رسوم کشیدند.

Often commissioned by rulers and other powerful people,

این نقشه‌ها، اغلب با سفارش فرمانروایان و قدرتمندان دیگر،

these maps were meant to depict the world’s geography,

برای نمایش جغرافیای جهان کشیده می‌شدند

but not necessarily to be useful for navigation.

اما نه لزوماً برای استفاده‌شان برای جهت‌یابی.

And given their maker’s incomplete knowledge of the world,

با توجه به دانش ناقص سازنده‌هایشان از جهان،

they were really hypotheses—

آن‌ها در واقع فرضیه‌هایی بودند -

some of which have been glaringly disproven.

که برخی از آن‌ها آشکارا رد شده‌اند.

In medieval Europe, the new vogue began with what were known as mappae mundi.

در اروپای قرون وسطی، نوع جدیدی از نقشه به نام «مَپا موندی» باب شد.

Many of these veered closer to cosmographies,

شکل بیشترشان، به نقشه‌های آسمان نزدیک شد،

featuring the Garden of Eden or mythical dragons.

که شامل باغ عدن یا اژدهایان افسانه‌ای می‌شد.

They all followed the same format,

همه‌ی آن‌ها از قالب مشترکی پیروی می‌کردند،

showing the world's land as one mass divided roughly into the shape of a T

خشکی‌های زمین را به شکل یک توده که تقریباً به شکل یک حرف تی، تقسیم

and surrounded by a ring of ocean.

و توسط حلقه‌ای از اقیانوس احاطه شده بودند نمایش می‌داد.

Islamic mapmakers also created world maps in this format,

نقشه‌نگاران مسلمان نیز با همین قالب، نقشه‌های جهان را

emphasizing geographic details over fantastical elements.

با تاکید بر جزئیات جغرافیایی به‌جای عناصر خیالی تولید کردند.

One of the earliest and most accurate such maps was created by Ibn Hawqal,

یکی از اولین و دقیق‌ترینِ این نقشه‌ها توسط ابن حوقل کشیده شد،

whose own travels informed his mapmaking.

که از سفرهای خودش اطلاعات لازم برای نقشه‌کشی‌اش را استخراج کرد.

In 1154, the King of Sicily commissioned Islamic mapmaker Al-Idrisi

در سال ۱۱۵۴، پادشاه سیسیل به الادریسی، نقشه‌نگار اسلامی، ماموریت داد

to create the “Tabula Rogeriana,”

تا «لوح راجر» را بکشد،

also known as “A Guide to Pleasant Journeys into Faraway Lands.”

که با نام «سفر شخص مشتاق در آفاق» هم شناخته می‌شد.

This book of maps included a world map based on Idrisi’s own travel

این کتاب نقشه شامل نقشه‌ای از جهان بود که بر اساس سفر‌های شخصی ادریسی

and interviews with other traders and travelers.

و مصاحبه‌اش با بازرگانان و سیاحان دیگر بود.

He correctly depicted the world as a flattened sphere,

وی به درستی جهان را به‌شکل کره‌ای مسطح به نمایش گذاشت،

but thought Europe, Asia, and North Africa wrapped all the way around it.

اما فکر می‌کرد که اروپا، آسیا و آفریقای شمالی، کل زمین را تشکیل می‌دهند.

The “Da Ming Hunyi Tu” was created in China in 1389

«نقشه‌ی مرکب امپراطوری مینگ» در سال ۱۳۸۹ میلادی در چین،

on a piece of silk big enough to fill an entire room.

روی قواره‌ای از ابریشم به بزرگی یک اتاق کشیده شد.

Though the mapmakers had never been to Africa,

با اینکه نقشه‌نگاران هرگز به آفریقا نرفته بودند،

they attempted to depict the continent

تلاش کردند تا این قاره را با اتکا به شرح بازرگانانی که قبلا آنجا بودند، نمایش دهند.

based on the accounts of the traders who’d been there.

Surprisingly, this gave them enough information to create

باکمال تعجب، این به آن‌ها به اندازه‌ی کافی اطلاعات داد تا

a correctly shaped portrayal of sub-Saharan Africa.

تصویری با شکل درست از صحرای آفریقا بکشند.

Beginning in the 15th century, European cartographers began to expand

در ابتدای قرن ۱۵ام، نقشه‌کشان اروپایی، با آغاز سفر جهانگردهایشان به جهان،

the scope of their world maps as their explorers traveled the world—

شروع به توسعه‌ی نقشه‌هایشان از جهان کردند-

but not without missteps.

اما نه بدون گام‌هایی اشتباه.

In 1507, the German cartographer Martin Waldseemuller mapped the Americas—

در سال ۱۵۰۷، نقشه‌نگار آلمانی، مارتین والدزیمولر، آمریکا را

as a thin sliver of land where the east coast would be.

به‌شکل سرزمین کوچکی که در سواحل شرقی قرار داشت، رسم کرد.

Spanish cartographers took a stab at the western side of the Americas

نقشه‌نگاران اسپانیایی، برای کشیدن نقشه‌ی سمت غربی آمریکا،

based on accounts from an expedition to the Baja Peninsula.

با توجه به شرح سفری به شبه‌جزیره‌ی باخا (غرب مکزیک) دست به تلاش زدند.

Unfortunately, the explorers’ impressions of the land led them astray:

متاسفانه، برداشت‌های کاوشگران از خشکی، آن‌‌ها را گمراه کرد:

for over 100 years after, Spanish maps depicted the “Island of California”

با گذشت بیش از ۱۰۰سال، نقشه‌های اسپانیایی، «جزیره‌ی کالیفرنیا» را

detached from the rest of the continent.

جدا از بقیه‌ی قاره نشان می‌دادند.

The Flemish cartographer Gerardus Mercator,

نقشه‌نگار فِلاندِری(بخشی از بلژیک)، جراردوس مرکاتر،

best known for his world map,

که به‌خاطر نقشه‌ی جهانش مشهور بود،

also created a map of the never-before-seen North Pole

نقشه‌ای دیگر نیز از قطب شمال که هرگز دیده نشده بود تهیه‌کرد

that was published in 1595.

که در سال ۱۵۹۵ منتشر شد.

Mercator speculated that the North Pole prominently featured

مرکاتور حدس می‌زد که قطب شمال حاوی ویژگی برجسته‌ای

the “Rupes Nigra,” a giant magnetic rock surrounded by a whirlpool

به‌نام «صخره‌های سیاه» [در مرکزش] است، سنگی بزرگ که با گرداب احاطه شده‌ بود،

that explained why all compasses point north.

که علت جهت‌گیری قطب‌نماها به سمت شمال را توضیح می‌داد.

Even as Europeans built towards a complete picture of the Earth,

حتی زمانی که اروپاییان تصویری کامل از کره‌ی زمین طراحی کرده‌بودند،

they didn’t entirely let go of the idea of blank spots filled with mythic beasts.

باز از این ایده که قسمت‌های خالی، پر از هیولاهای افسانه‌ای هستند، دست برنداشتند.

As late as 1657, English scholar Peter Heylin lumped Australia together

تا سال ۱۶۵۷، محقق انگلیسی، پیتر هِیلین، استرالیا را

with Utopia and Fairyland.

با یوتوپیا (آرمان شهر) و سرزمین پریان یکسان می‌دانست.

But with the exception of the North Pole,

اما به استثنای قطب شمال،

these so-called terra incognita weren’t really unknown—

این، به‌اصطلاح، سرزمین‌های ناشناخته، آن‌قدر هم ناشناخته نبودند -

at least not to the people who lived there.

حداقل برای مردمی که آن‌جا زندگی می‌کردند.

There weren’t really dragons anywhere on Earth,

درواقع در هیچ‌کجای زمین، اژدهایی وجود نداشت،

but there were people and cultures—

اما مردم و فرهنگ‌هایی بودند که بسیاری از آنها

many of them eradicated by those who put their lands on world maps.

توسط مردمانی که سرزمینشان را در نقشه‌های جهان قرار دادند، ریشه‌کن شدند.