Music as a language - Victor Wooten

Transcriber: Marcia de Brito Reviewer: Ariana Bleau Lugo

Translator: Pedram Pourasgari Reviewer: Hajar Almasi

(Guitar music throughout)

(صدای آهنگ گیتار در زمینه)

Music is a language.

موسیقی یک زبان است.

Both music and verbal languages serve the same purpose.

زبان موسیقی و زبان کلامی،‌ هدف مشترکی دارند.

They are both forms of expression.

هر دوی آن‌ها نوعی بیان هستند.

They can be used as a way to communicate with others.

آن‌ها می‌توانند به عنوان راهی برای ارتباط با دیگران استفاده شوند.

They can be read and written.

می‌توانند خوانده و نوشته شوند.

They can make you laugh or cry,

می‌توانند موجب خنده یا گریه،

think or question,

فکر کردن یا سوال پرسیدن شما شوند.

and can speak to one or many.

و با یک یا چند نفر صحبت کنند.

And both can definitely make you move.

و قطعا هر دو می‌توانند موجب حرکت شما شوند.

در برخی موارد، موسیقی بهتر از گفتن کلمات عمل می‌کند،

In some instances, music works better than the spoken word,

because it doesn't have to be understood to be effective.

زیرا برای تاثیرگذاری، نیازی به درک شدن ندارد.

با وجود این که بسیاری از موسیقی‌دانان موافقند که موسیقی یک زبان است،

Although many musicians agree that music is a language,

it is rarely treated as such.

به ندرت با آن به عنوان یک زبان برخورد می‌شود.

Many of us treat it as something

بسیاری از ما به گونه‌ای با موسیقی برخورد می‌کنیم

that can only be learned by following a strict regimen,

که تنها با دنبال کردن یک نظام سخت‌گیرانه

under the tutelage of a skilled teacher.

و با نظارت یک معلم ماهر قابل یادگیری است.

This approach has been followed for hundreds of years

این رویکرد برای صدها سال دنبال شده

with proven success, but it takes a long time.

و موفقیت آن ثابت شده است. ولی نیازمند زمان زیادی است.

Too long.

خیلی زیاد. (صدای نواختن موسیقی)

Think about the first language you learn as a child.

به اولین زبانی که در کودکی یاد گرفتید فکر کنید.

More importantly, think about how you learned it.

مهم‌تر از آن، به این فکر کنید که چگونه آن را یاد گرفتید.

You were a baby when you first started speaking,

وقتی شروع کردید به صحبت کردن، کودک بودید،

and even though you spoke the language incorrectly

و با وجود این که درست به آن زبان صحبت نمی‌کردید،

you were allowed to make mistakes.

اجازه اشتباه کردن داشتید.

And the more mistakes you made,

و هر چه بیشتر اشتباه می‌کردید،

the more your parents smiled.

پدر و مادرتان بیشتر می‌خندیدند. (صدای نواختن موسیقی)

Learning to speak was not something you were sent somewhere to do

یادگیری صحبت کردن،‌ چیزی نبود که برای آن شما را به جایی بفرستند

only a few times a week.

یا تا فقط در وقتهای مشخصی درهفته.

And the majority of the people you spoke to

و بیشتر افرادی که شما با آن‌ها صحبت می‌کردید

were not beginners.

تازه کار نبودند.

They were already proficient speakers.

آن‌ها دیگر سخنرانان ماهری بودند.

تصور کنید پدر و مادرتان شما را مجبور می‌کردند که تنها با سایر بچه‌ها صحبت کنید

Imagine your parents forcing you to only speak to other babies

until you were good enough to speak to them.

تا زمانی که به اندازه کافی خوب شوید و با آن‌ها صحبت کنید.

You would probably be an adult before you could carry on a proper conversation.

احتمالا تا بزرگسالی نمی‌توانستید یک مکالمه درست انجام دهید.

To use a musical term,

اگر بخواهیم از یک اصطلاح موسیقی استفاده کنیم،

as a baby, you were allowed to jam with professionals.

به عنوان یک کودک، شما اجازه داشتید با حرفه‌ای‌ها همنوازی کنید.(نواختن)

If we approach music in the same natural way

اگر با موسیقی هم مشابه این روش طبیعی برخورد کنیم

we approached our first language,

که با اولین زبانمان برخورد کردیم،

we will learn to speak it in the same short time

در همان زمان کوتاه، که یاد گرفتیم به اولین زبانمان صحبت کنیم،

it took to speak our first language.

صحبت کردن به آن را یاد خواهیم گرفت.

Proof of this could be seen in almost any family

اثبات این گفته را می‌توان تقریبا در هر خانواده‌ای مشاهده کرد

where a child grows up with other musicians in the family.

که یک کودک با سایر موسیقیدانان در آن خانواده بزرگ می‌شود.(نواختن)

Here are a few keys to follow in learning or teaching music.

به چند نکته کلیدی در یادگیری یا آموزش موسیقی اشاره می‌کنیم.

In the beginning, embrace mistakes, instead of correcting them.

در ابتدا، به جای اصلاح اشتباهات، آن‌ها را بپذیرید.

Like a child playing air guitar, there are no wrong notes.

مانند کودکی که گیتار خیالی می‌نوازد، هیچ نت اشتباهی وجود ندارد.

Allow young musicians to play

به نوازندگان جوان اجازه دهید که بنوازند

and perform with accomplished musicians

و اجرا کنند با نوازندگان حرفه‌ای

on a daily basis.

به صورت روزانه.

Encourage young musicians to play more than they practice.

نوازندگان جوان را تشویق کنید که بیشتر از آن که تمرین کنند، بنوازند.

The more they play the more they will practice on their own.

هر چه بیشتر بنوازند، خود به خود بیشتر تمرین می‌کنند.

Music comes from the musician, not the instrument.

موسیقی از نوازندگان می‌آید، نه از سازها.

And most importantly,

و از همه مهم‌تر،

remember that a language works best

به یاد داشته باشید که یک زبان زمانی به بهترین شکل عمل می‌کند که

when we have something interesting to say.

چیز جالبی برای گفتن داشته باشیم.

Many music teachers never find out what their students have to say.

بسیاری از معلمان موسیقی هیچ وقت نمی‌فهمند هنرجویان آن‌ها چه چیزی باید بگویند.

We only tell them what they are supposed to say.

ما فقط به آن‌ها می‌گوییم قرار است چه چیزی بگویند.(نواختن)

A child speaks a language for years before they even learn the alphabet.

یک کودک قبل از یادگیری الفبا، سال‌ها به یک زبان صحبت می‌کند.

Too many rules at the onset, will actually slow them down.

گفتن قوانین زیاد در ابتدا، در واقع موجب کاهش سرعت یادگیری می‌شود.

In my eyes, the approach to music should be the same.

از نظر من، رویکرد به موسیقی باید مشابه زبان باشد.

After all, music is a language too.

به هر ترتیب، موسیقی هم یک زبان است.