The true cost of gold - Lyla Latif

Translator: Salman Masdar Reviewer: sadegh vn

Gold is one of Earth’s most valuable resources,

طلا یکی از ارزشمندترین منابع کره زمین است.

with one kilogram regularly valued at over 55,000 US dollars.

به طوری که هر کیلوگرم از آن معمولا بیش از ۵۵,۰۰۰ دلار ارزش‌‎گذاری می‎‌شود.

In 2020, Mali produced an estimated 71.2 tons of gold.

در سال ۲۰۲۰، جمهوری مالی نزدیک به ۷۱.۲ تن طلا تولید نمود.

But Mali only saw $850 million from gold in 2020,

اما مالی در آن سال فقط ۸۵۰ میلیون دلار درآمد از طلا نصیبش شد،

when that amount is worth billions,

زمانی که آن مقدار میلیاردها ارزش داشت.

not to mention that the country likely produced much more

ناگفته نماند که کشور احتمالا مقدار بیشتری از ۷۱.۲ تن

than the reported 71.2 tons.

که گزارش شده، تولید کرد.

The situation isn’t unique:

وضعیت منحصربه‌فرد نیست:

a number of other gold-rich countries in Africa,

تعداد دیگری از کشورهای غنی از طلا در آفریقا،

including Mauritania, Senegal, Guinea, Cote d’Ivoire,

از جمله موریتانی، سنگال، گینه، ساحل عاج،

Ghana, Burkina Faso, and Niger

غنا، بورکینافاسو و نیجر

also aren’t seeing the income they should, given the price of gold.

همچنین با توجه به قیمت طلا درآمدی را که باید نمی‌بینند،

The force behind this is greed

نیروی پشت این امر، طمع

on an individual, corporate, and national scale,

یک فرد، شرکت و در مقیاس ملی می‌باشد.

and a corrupt system that perpetuates itself.

و یک سیستم فاسد که خودش را ماندگار می‌کند.

Although Mali has abundant gold,

اگرچه مالی طلای فراوانی دارد،

the country lacks the infrastructure to mine and export it.

کشور فاقد زیرساخت استخراج و صادرات است.

So the government allows multinational corporations to apply for licenses

بنابراین دولت به شرکت‌های چندملیتی اجازه می‌دهد تا درخواست مجوز کنند

to mine gold in exchange for taxes paid to Mali’s government.

تا طلا استخراج کنند و در عوض به دولت مالی مالیات پرداخت کنند.

These taxes should, theoretically, finance development,

این مالیات‌ها، از نظر تئوری، باید باعث توسعه مالی شوند،

like building the infrastructure to mine gold, improve the economy,

مانند ساخت زیرساخت برای استخراج طلا، بهبود اقتصاد،

and provide citizens with public goods like healthcare and education.

و اقلام عمومی که برای شهروندان فراهم آورد؛ مانند خدمات درمانی و آموزشی.

Tax money alone isn’t enough to do these things, of course:

البته که پول مالیات به تنهایی برای انجام این کارها کافی نیست،:

a government also has to be invested in its people’s well-being,

یک دولت نیز باید درزمینه تندرستی مردمش سرمایه گذاری کند،

and government corruption can prevent progress.

و فساد دولتی می‌تواند از پیشرفت جلوگیری کند.

But without adequate funds,

اما بدون بودجه کافی،

even the best intentioned government doesn’t stand a chance

حتی بهترین دولت هدفدار هیچ شانسی

of improving circumstances for its citizens.

برای بهبود شرایط برای شهروندانش را ندارد.

Foreign corporations exploit Mali’s need for tax revenue

شرکت‌های خارجی از نیاز مالی به درآمد مالیاتی برای وادار کردن دولت

to get the government to sign on to very unfavorable yet perfectly legal contracts.

به امضای قراردادهای بسیار نامطلوب و در عین حال کاملاً قانونی سوء استفاده می‌کنند.

For example, one such contract stated that no corporate taxes would be owed

به عنوان مثال، در یکی از این قراردادها آمده بود که هیچ مالیات شرکتی برای

for the first five years, costing Mali millions in tax revenue.

پنج سال اول دریافت نخواهد شد،درحالیکه همین مالیات میلیون‌ها دلار برای مالی آورده داشت

Meanwhile, mining licenses sometimes allow these corporations to take samples of gold

در ضمن، گاهاً مجوزهای استخراج معادن به این شرکت‌ها اجازه می‌داد تا نمونه‌های طلا را

out of the country without registering them

بدون ثبت آنها یا پرداخت مالیات آنها.

or paying taxes on them.

از کشور خارج کنند

These should be small amounts of gold used to test for quality,

اینها باید مقادیر کمی طلا باشند که برای تست کیفیت استفاده می‌شوند،

but the license doesn’t limit the size of samples,

اما مجوز، محدودیتی برای اندازه نمونه لحاظ نکرده است،

so this creates a loophole

بنابراین این یک حفره ایجاد می‌کند

where corporations export large amounts of gold without paying any tax.

تا شرکت ها مقدار زیادی از طلا را بدون پرداخت هیج مالیاتی صادر کنند

The multinational corporations are also evading taxes

شرکت‌های چند ملیتی نیز از پرداخت مالیات طفره می‌روند،

they are legally required to pay.

درحالیکه قانوناً ملزم به پرداخت آن هستند.

They filter profits through a labyrinth of tax havens that’s difficult to trace.

سود را از طریق هزارتویی از بهشت‌ مالیاتی که ردیابی آن‌ها دشوار است پولشویی می‌کنند.

Or they exaggerate their expenses so they end up owing very little in taxes.

یا در هزینه های خود اغراق می‌کنند تا نهایتاً بدهی مالیاتی کمی شامل آنها شود.

For instance, a corporation in Mali uses a subsidiary in Ireland

به عنوان مثال، یک شرکت در مالی از یک شرکت تابعه در ایرلند

to manage its operations and another subsidiary in the Netherlands

برای مدیریت عملیات‌هایش و از یک شرکت تابعه دیگر در هلند

to license its brand name.

برای مجوز نام تجاری خود استفاده می‌کند.

The corporation in Mali pays management fees to the Irish subsidiary

شرکت در مالی هزینه‌های مدیریت را به شرکت تابعه ایرلندی پرداخت می‌کند

and pays intellectual property license fees to the Dutch company,

و پرداخت هزینه‌های مجوز مالکیت معنوی به شرکت هلندی،

all for enormous sums.

با مبالغ هنگفتی صورت می‌گیرد.

These costs are deducted from overall profits,

این هزینه‌ها از سود کلی کسر می‌شوند،

leaving the amount subject to taxes at a bare minimum.

که میزان مالیات مشمول شده را به حداقل می‌رساند.

These companies also buy gold on the black market.

این شرکت‌ها نیز در بازار سیاه طلا خریداری می‌کنند.

Local, small-scale miners often operate without a license,

معدنچی های محلی و در مقیاس کوچک اغلب بدون مجوز فعالیت می‌کنند،

so the government is unaware of how much gold they mine.

بنابراین دولت از میزان طلایی که استخراج می‌کنند بی خبر است.

Corporations buy gold from these miners,

شرکت‌ها از این معدنچیان طلا می‌خرند،

avoiding the cost of mining the gold themselves,

تا از هزینه استخراج طلا اجتناب کنند،

and pay the miners far below market value.

و به معدنچی‌ها کمتر از قیمت بازار پرداخت می‌کنند.

Then they turn around and tell the government

بعد برمی‌گردند و به دولت می‌گویند که

they incurred huge expenses mining gold they didn’t mine at all.

آنها برای استخراج طلا هزینه‌های هنگفتی را متحمل شدند در حالیکه استخراج نکردند.

There’s no way for Mali’s revenue authority to verify this information,

هیچ راهی برای اعمال نفوذ درآمد کشور مالی برای تأیید این اطلاعات وجود ندارد،

causing the country to lose even more tax money.

که باعث از دست دادن مالیات بیشتر برای کشور می‌شود.

Similarly, corporations pay corrupt government officials

همین طور، شرکت‌ها به مقامات دولتی فاسد پول می‌دهند

to help them smuggle gold across borders, primarily to the United Arab Emirates,

تا به جای فعالیت از طریق مجاری قانونی. به آنها در قاچاق طلا از مرزها،

rather than operating through legal channels.

عمدتاً به امارات متحده عربی کمک کنند.

In 2016, Mali reported around $200 million of exported gold,

در سال ۲۰۱۶، مالی حدود ۲۰۰ میلیون دلار طلای صادراتی را گزارش کرد،

but the UAE reported receiving slightly over $1.5 billion of imported gold

اما امارات گزارش داد که اندکی بیش از ۱.۵ میلیارد دلار در همان سال از مالی

from Mali that same year.

طلای وارداتی دریافت کرده است.

The gold is then sold to European, American, and Asian markets from the UAE,

سپس طلا از امارات بدون هیچ سوالی در مورد منشاء آن به بازارهای اروپا،

with no questions asked about its origins.

آمریکا و آسیا فروخته می‌شود.

Similar patterns can be seen with gold-rich countries across Africa,

الگوهای مشابهی را می‌توان در کشورهای غنی از طلا در سراسر آفریقا مشاهده کرد،

indicating that gold smuggling is happening on a massive scale,

که نشان می‌دهد قاچاق طلا در مقیاس گسترده در حال انجام است،

without ever being subject to taxes.

بدون اینکه هرگز مشمول مالیات شوند.

All of this creates a vicious cycle,

تمام این چرخه معیوب،

forcing a continued reliance

یک وابستگی مداوم به شرکت‌هایی که

on the corporations that helped create the situation in the first place.

در وهله اول به ایجاد این وضعیت کمک کردند، به وجود می‌آورد.

More than half of Mali’s citizens live below the international poverty line,

بیش از نیمی از شهروندان مالی زیر خط فقر بین‌المللی زندگی می‌کنند،

while their nation’s wealth lines the pockets of foreign corporations

درحالیکه ثروت ملی‌شان در جیب شرکت‌های خارجی

and corrupt officials.

و مقامات فاسد است.