Refugees want empowerment, not handouts | Robert Hakiza

Çeviri: Hilal Tamser Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

Currently, most refugees live in the cities

Şu anda çoğu mülteci, kamplardan çok

rather than in the refugee camps.

şehirlerde yaşıyor.

We represent over 60 percent

Küresel olarak mültecilerin sayısının

of the number of refugees globally.

%60'ından fazlasını temsil ediyoruz.

With the majority of refugees living in urban areas,

Kentsel alanlarda yaşayan mültecilerin çoğunluğu ile

there is a strong need for a paradigm shift and new thinking.

paradigma kayması ve yeni düşüncelere güçlü bir ihtiyaç var.

Rather than wasting money on building walls,

Duvarlar inşa etmek için para harcamak yerine

it would be better to spend on programs

mültecilere yardım edecek

to help refugees to help themselves.

programlara para yatırmak daha iyi olurdu.

(Applause)

(Alkışlar)

We always have to leave behind all our possessions.

Tüm mal varlığımızı geride bırakmak zorunda kalıyoruz.

But not our skills and knowledge.

Ancak yeteneklerimiz ve bilgimizi değil.

If allowed to live a productive life,

Verimli bir hayat sürülmesine izin verilirse

refugees can help themselves

mülteciler kendilerine yardımcı olabilir

and contribute to the development of their host country.

ve ev sahibi ülkenin gelişmesine katkıda bulunabilirler.

I was born in the city called Bukavu,

Bukavu'da doğdum.

South Kivu,

Güney Kivu,

in the Democratic Republic of Congo.

Kongo Demokratik Cumhuriyeti'nde.

I am the fifth-born in a family of 12 children.

12 çocuklu bir ailenin beşincisiyim.

My father, a mechanic by profession,

Tamirci olan babam

worked very hard to send me to school.

beni okula göndermek için çok sıkı çalışırdı.

Just like other young people,

Diğer genç insanlar gibi

I had a lot of plans and dreams.

pek çok hayalim ve planım vardı.

I wanted to complete my studies,

Okulumu bitirmek,

get a nice job,

iyi bir işe girmek,

marry and have my own children

evlenip çocuk sahibi olmak

and support my family.

ve aileme destek olmak istedim.

But this didn't happen.

Ancak bunlar gerçekleşmedi.

War in my homeland forced me to flee to Uganda in 2008,

Vatanımdaki savaş beni 9 yıl önce 2008'de

nine years ago.

Uganda'ya kaçmaya zorladı.

My family joined a steady exodus of refugees

Ailem Uganda'nın başkenti olan Kampala'ya yerleşmiş

who settled in Uganda's capital, Kampala.

sürekli bir mülteci göçüne katıldı.

In my country,

Ülkemde,

I lived already in the city,

şehirde yaşıyorduk

and we felt Kampala was much better than a refugee camp.

ve Kampala'nın bir mülteci kampından daha iyi olduğunu hissettik.

Refugees in the cities

Şehirdeki mülteciler

have always been denied international assistance,

1997 yılında BMMYK tarafından fark edilmelerinden bile sonra

even after their recognition by UNHCR in 1997.

uluslararası yardımı reddettiler.

In addition to the poverty problem we were confronted with

Yoksulluk problemlerinin yanı sıra, yerel kent yoksulluğuyla

as the local urban poor,

ve dil engelleri gibi

we were facing challenges due to our refugee status,

mülteci statümüzden dolayı ortaya çıkan zorluklarla

such as a language barrier.

karşı karşıya kalıyorduk.

In Congo, the official language is French.

Kongo'nun resmi dili Fransızca.

But in Uganda, it is English.

Uganda'nın ise İngilizce.

We didn't have access to education and health.

Eğitim ve sağlık hizmetlerine erişemiyorduk.

We were exposed to harassment,

Taciz, sömürme, tehdit ve ayrımcılığa

exploitation, intimidation and discrimination.

maruz kalıyorduk.

Humanitarian organizations mostly focused

Yardım kuruluşları çoğunlukla kırsal alanlardaki

on the formal settlement in rural areas,

resmi yerleşime odaklanıyordu

and there was nothing in place for us.

ve bizim için yapılacak hiçbir şey yoktu.

But we didn't want handouts.

Ama biz sadaka istemedik.

We wanted to work and support ourselves.

Çalışmak ve kendimizi desteklek istedik.

I joined my other two colleagues in exile

Sürgündeki diğer iki meslektaşıma katıldım

and set up an organization to support other refugees.

ve diğer mültecileri desteklemek için bir organizasyon kurduk.

YARID -- Young African Refugees for Integral Development --

GAMİG - Genç Afrikalı Mülteciler için İntegral Gelişme --

began as a conversation within the Congolese community.

Kongolu toplum içinde bir konuşma olarak başladı.

We asked the community

Topluluğa bu zorlukları çözmek için

how they could organize themselves to solve these challenges.

kendilerini nasıl organize edebileceklerini sorduk.

The YARID programs for support evolve in stages,

Destek için GAMİG programları

progressing from soccer community, to English language

futbol topluluğundan İngilizceye,

to sewing livelihoods.

geçim kaynaklarına uzanan aşamalarla gelişti.

The soccer changed the energy

Futbol işsiz gençlerin

of unemployed youth

enerjilerini değiştirdi

and connected people from different communities.

ve farklı topluluklardan insanlarla bağ kurmalarını sağladı.

The free English classes

Ücretsiz İngilizce kursları

help empower people to engage with the Ugandan community,

komşularını daha iyi tanımalarına ve satış yapmalarına izin vererek

allowing them to get to know their neighbors and sell wares.

insanların Uganda topluluğuyla kaynaşmalarını sağladı.

The vocational training program offers livelihood skills,

Bu mesleki eğitim programı geçim becerileri ve bununla birlikle

and with them, important opportunities for economic self-reliance.

ekonomik özgüven için önemli fırsatlar sundu.

We've seen so many families

Kendi kendini geçindiren

become self-sustaining.

birçok aile gördük.

We've seen who no longer needs our help.

Artık yardımımıza ihtiyacı olmayanları gördük.

As YARID's programs have expanded,

GAMİG'in programları genişledikçe

it has included an increasing range of nationalities --

giderek artan çeşitli milletleri bünyesine aldı;

Congolese, Rwandan, Burundian,

Kongolu, Ruandalı, Burundili,

Somalis, Ethiopian, South Sudanese.

Somalili, Etiyopyalı, Güney Sudanlı.

Today, YARID has supported over 3,000 refugees across Kampala

Bugün, GAMİG Kampala genelinde 3.000'den fazla mülteciyi destekliyor

and continues supporting more.

ve daha fazlasını destekleyecek.

(Applause)

(Alkışlar)

Refugees want empowerment, not handouts.

Mülteciler güç istiyor sadaka değil.

We know our community better than anyone.

Toplumumuzu herkesten daha iyi tanıyoruz.

We understand the challenges and opportunities we face

Özerk olmak için karşılaştığımız zorlukları

to become self-reliant.

ve fırsatları anlıyoruz.

I know better than anyone

Girişimlerin mülteci çalışmaları tarafından oluşturulduğunu

that initiatives created by refugees work.

herkesten daha iyi biliyorum.

They need to be internationally recognized and supported.

Uluslararası açıdan tanınmaya ve desteklenmeye ihtiyaçları var.

Give us the support we deserve,

Hak ettiğimiz desteği verin

and we will pay you back with interest.

size faiziyle geri ödeyeceğiz.

Thank you so much.

Çok teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)