Refugees want empowerment, not handouts | Robert Hakiza

Translator: Peerapat Oldenburger

Currently, most refugees live in the cities

ปัจจุบัน ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเมือง

rather than in the refugee camps.

แทนการอาศัยอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัย

We represent over 60 percent

เราเป็นตัวแทนมากกว่า 60 เปอร์เซนต์

of the number of refugees globally.

ของจำนวนผู้ลี้ภัยทั่วโลก

With the majority of refugees living in urban areas,

จากการที่มีผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่ อาศัยอยู่ในเขตเมือง

there is a strong need for a paradigm shift and new thinking.

มีความจำเป็นมาก ในการเปลี่ยนกระบวนความคิดใหม่ ๆ

Rather than wasting money on building walls,

แทนที่จะเสียเงินไปกับการสร้างกำแพง

it would be better to spend on programs

จะดีกว่าถ้าสามารถใช้เงินกับโครงการต่าง ๆ

to help refugees to help themselves.

ที่จะช่วยผู้ลี้ภัย ให้สามารถช่วยเหลือตนเองได้

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

We always have to leave behind all our possessions.

เรามักต้องทิ้งสิ่งของของเรา ไว้เบื้องหลังทั้งหมด

But not our skills and knowledge.

แต่ไม่ได้ทิ้งทักษะและความรู้

If allowed to live a productive life,

หากได้รับอนุญาตให้ใช้ชีวิตที่มีประสิทธิผล

refugees can help themselves

ผู้ลี้ภัยจะสามารถช่วยเหลือตนเองได้

and contribute to the development of their host country.

และมีส่วนร่วมในการพัฒนา ประเทศเจ้าบ้านที่ลี้ภัยไปอยู่

I was born in the city called Bukavu,

ผมเกิดในเมืองที่ชื่อ "บูคาวู"

South Kivu,

จังหวัดคิวูใต้

in the Democratic Republic of Congo.

แห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก

I am the fifth-born in a family of 12 children.

ผมเป็นบุตรคนที่ 5 ในบรรดาพี่น้อง 12 คน

My father, a mechanic by profession,

พ่อผม มีอาชีพเป็นช่างกล

worked very hard to send me to school.

ต้องทำงานหนักมากเพื่อส่งผมเรียนหนังสือ

Just like other young people,

เช่นเดียวกับคนหนุ่มสาวคนอื่น ๆ

I had a lot of plans and dreams.

ผมมีแผนการและความฝันมากมาย

I wanted to complete my studies,

ผมต้องการที่จะเรียนให้จบ

get a nice job,

ได้งานที่ดี

marry and have my own children

แต่งงานและมีลูกหลานของผมเอง

and support my family.

และสนับสนุนครอบครัวของผม

But this didn't happen.

แต่ทั้งหมดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเลย

War in my homeland forced me to flee to Uganda in 2008,

สงครามกลางเมืองที่บ้านเกิด ทำให้ผมลี้ภัยไป ประเทศยูกันดาในปี ค.ศ. 2008

nine years ago.

เมื่อ 9 ปีที่ผ่านมา

My family joined a steady exodus of refugees

ครอบครัวของผมได้มีส่วนกับ การอพยพอย่างต่อเนื่องของผู้ลี้ภัย

who settled in Uganda's capital, Kampala.

ซึ่งไปตั้งถิ่นฐานในเมืองกัมปาลา เมืองหลวงของประเทศยูกันดา

In my country,

ในประเทศของผม

I lived already in the city,

ผมได้อาศัยอยู่ในเมืองอยู่แล้ว

and we felt Kampala was much better than a refugee camp.

และเรารู้สึกว่าการอยู่ที่เมืองกัมปาลา ดีกว่าการอาศัยอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัย

Refugees in the cities

ผู้ลี้ภัยในเมืองต่าง ๆ

have always been denied international assistance,

ต่างถูกปฏิเสธเป็นประจำ จากความช่วยเหลือระหว่างประเทศ

even after their recognition by UNHCR in 1997.

แม้กระทั่งหลังจากที่ได้รับการยอมรับแล้ว โดย UNHCR ในปี ค.ศ. 1997

In addition to the poverty problem we were confronted with

นอกเหนือจากปัญหาความยากจน ที่เราต้องเผชิญหน้าแล้ว

as the local urban poor,

ในฐานะคนในเมืองที่ยากจน

we were facing challenges due to our refugee status,

เราได้เผชิญกับความท้าทาย เนื่องมาจากสถานะผู้ลี้ภัยของเรา

such as a language barrier.

เช่นอุปสรรคทางภาษา

In Congo, the official language is French.

ในประเทศคองโก ภาษาราชการคือภาษาฝรั่งเศส

But in Uganda, it is English.

แต่ในประเทศยูกันดา ภาษาราชการคือภาษาอังกฤษ

We didn't have access to education and health.

เราไม่สามารถเข้าถึงการศึกษาและสาธารณสุข

We were exposed to harassment,

เราได้สัมผัสกับการถูกล่วงละเมิด

exploitation, intimidation and discrimination.

การแสวงหาประโยชน์ การข่มขู่ และการแบ่งแยก

Humanitarian organizations mostly focused

องค์กรด้านมนุษยธรรมส่วนใหญ่ต่างมุ่งเน้น

on the formal settlement in rural areas,

แต่เรื่องการตั้งถิ่นฐานอย่างเป็นทางการ ในพื้นที่ชนบท

and there was nothing in place for us.

และไม่มีอะไรที่มุ่งเน้นสำหรับเราเลย

But we didn't want handouts.

แต่เราไม่ได้ต้องการสิ่งของบริจาค

We wanted to work and support ourselves.

เราต้องการที่จะทำงานและสนับสนุนตนเอง

I joined my other two colleagues in exile

ผมได้พลัดถิ่นร่วมกับเพื่อนร่วมงานอีก 2 คน

and set up an organization to support other refugees.

และจัดตั้งองค์กร เพื่อสนับสนุนผู้ลี้ภัยคนอื่น ๆ

YARID -- Young African Refugees for Integral Development --

YARID หรือ "Young African Refugees for Integral Development"

began as a conversation within the Congolese community.

เริ่มต้นจากการพูดคุยกันภายในชุมชนคองโก

We asked the community

เราได้ถามชุมชน

how they could organize themselves to solve these challenges.

เกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาสามารถ จัดระเบียบตัวเองเพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้

The YARID programs for support evolve in stages,

โครงการต่าง ๆ ของ YARID ที่ให้การสนับสนุน ได้วิวัฒนาการเป็นขั้นตอน

progressing from soccer community, to English language

โดยคืบหน้าจากชุมชนฟุตบอล ไปจนถึงภาษาอังกฤษ

to sewing livelihoods.

ไปจนถึงการมีอาชีพตัดเย็บเสื้อผ้า

The soccer changed the energy

ฟุตบอลได้สร้างพลังใหม่

of unemployed youth

ให้กับเยาวชนที่ตกงาน

and connected people from different communities.

และเชื่อมคนเข้าด้วยกันจากหลาย ๆ ชุมชน

The free English classes

ชั้นเรียนภาษาอังกฤษฟรีต่าง ๆ

help empower people to engage with the Ugandan community,

ช่วยให้ผู้คนมีส่วนร่วมกับชุมชนยูกันดา

allowing them to get to know their neighbors and sell wares.

ซึ่งสามารถช่วยให้พวกเขาได้รู้จักเพื่อนบ้าน และทำการค้าขาย

The vocational training program offers livelihood skills,

โครงการฝึกอบรมวิชาชีพ ได้ให้ทักษะของการหาเลี้ยงชีพ

and with them, important opportunities for economic self-reliance.

และสำหรับพวกเขา โอกาสสำคัญสำหรับ การพึ่งพาตนเองทางเศรษฐกิจ

We've seen so many families

เราได้เห็นหลาย ๆ ครอบครัว

become self-sustaining.

กลายเป็นครอบครัวที่ช่วยเหลือตนเองได้ อย่างยั่งยืน

We've seen who no longer needs our help.

เราได้เห็น ผู้ที่ไม่จำเป็น ต้องได้รับความช่วยเหลือจากเราอีกต่อไป

As YARID's programs have expanded,

จากการที่หลาย ๆโครงการของ YARID ได้ขยายตัว

it has included an increasing range of nationalities --

ทำให้มีการเพิ่มขึ้นของคนสัญชาติต่าง ๆ

Congolese, Rwandan, Burundian,

คองโก รวันดา บุรุนดี

Somalis, Ethiopian, South Sudanese.

โซมาเลีย เอธิโอเปีย ซูดานใต้

Today, YARID has supported over 3,000 refugees across Kampala

ถึงวันนี้ YARID ได้สนับสนุน ผู้ลี้ภัยกว่า 3,000 คนทั่วกัมปาลา

and continues supporting more.

และยังคงสนับสนุนเพิ่มเติมต่อเนื่อง

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Refugees want empowerment, not handouts.

ผู้ลี้ภัยต้องการสิทธิอำนาจ ไม่ใช่สิ่งของบริจาค

We know our community better than anyone.

เรารู้จักชุมชนของเราดีกว่าคนอื่น ๆ

We understand the challenges and opportunities we face

เราเข้าใจถึงความท้าทาย และโอกาสที่เราจะต้องเผชิญ

to become self-reliant.

ในการที่จะพึ่งตนเอง

I know better than anyone

ผมรู้ดีกว่าทุกคน

that initiatives created by refugees work.

ว่าการริเริ่ม ที่ถูกคิดค้นโดยผู้ลี้ภัย สามารถทำได้

They need to be internationally recognized and supported.

การริเริ่มเหล่านี้ ต้องได้รับการยอมรับ และสนับสนุนอย่างเป็นสากล

Give us the support we deserve,

ให้การสนับสนุนเรา อย่างที่เราสมควรได้รับ

and we will pay you back with interest.

และเราจะตอบแทนคุณพร้อมผลประโยชน์

Thank you so much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)