Abha Dawesar: Life in the "digital now"

Abha Dawesar: "Dijital şimdi"de yaşam

Çeviri: Serden Ferhatoğlu Gözden geçirme: Gizem Dumlu

I was in New York during Hurricane Sandy,

Sandy kasırgası sırasında New York'daydım

and this little white dog called Maui

ve Maui adındaki bu küçük beyaz köpek,

was staying with me.

benimle kalıyordu.

Half the city was dark because of a power cut,

Elektrik kesintisi nedeniyle şehrin yarısı karanlıkta kalmıştı,

and I was living on the dark side.

ve ben de karanlıkta kalan tarafta yaşıyordum.

Now, Maui was terrified of the dark,

Maui karanlıktan ötürü çok korkmuştu;

so I had to carry him up the stairs,

dolayısı ile onu üst kata çıkarmak durumunda kaldım;

actually down the stairs first, for his walk,

daha doğrusu, önce yürüyüş için merdivenlerden aşağı indirdim,

and then bring him back up.

ve sonra da tekrar yukarı çıkardım.

I was also hauling gallons of bottles of water

Ayrıca her gün, galonlarca şişe suyu

up to the seventh floor every day.

yedinci kata çıkarıyordum.

And through all of this,

Ve tüm bunları yaparken, bir yandan da

I had to hold a torch between my teeth.

dişlerimin arasında bir el feneri taşımam gerekiyordu.

The stores nearby were out of flashlights

Yakınlardaki dükkanlarda el feneri,

and batteries and bread.

pil ve ekmek tükenmişti.

For a shower, I walked 40 blocks

Duş almak için, üyesi olduğum spor salonunun bir şubesine kadar

to a branch of my gym.

40 blok boyunca yürüdüm.

But these were not the major preoccupations of my day.

Ama günümün ana meşgaleleri, bunlar değildi.

It was just as critical for me to be the first person in

Çok sayıdaki elektronik aygıtımı şarj edebilmem için

at a cafe nearby with extension cords and chargers

uzatma kabloları ve şarj cihazları bulunan, civardaki bir kafeye varan ilk kişi olmak da

to juice my multiple devices.

benim için aynı ölçüde önemliydi.

I started to prospect under the benches of bakeries

Fırın tezgahlarının altlarında ve

and the entrances of pastry shops for plug points.

pastane dükkanlarının girişlerinde prizler aramaya başladım.

I wasn't the only one.

Bunu yapan tek kişi değildim.

Even in the rain, people stood between Madison and 5th Avenue

İnsanlar yağmur yağarken bile, şemsiyelerinin altında durup

under their umbrellas charging their cell phones

Madison ve 5. Cadde'deki prizlerde

from outlets on the street.

cep telefonlarını şarj ediyorlardı.

Nature had just reminded us

Doğa, teknolojimizden daha güçlü olduğunu

that it was stronger than all our technology,

bize hatırlatmıştı

and yet here we were, obsessed about being wired.

ve biz buna rağmen, bağlantıda kalmak/online olmak konusunda saplantılıydık.

I think there's nothing like a crisis

Bence neyin önemli neyin önemsiz olduğunu,

to tell you what's really important and what's not,

bir krizden daha iyi gösterecek hiçbir şey yoktur

and Sandy made me realize that our devices

ve Sandy Kasırgası da elektronik aletlerimizin ve onların bağlantılarının

and their connectivity matter to us

bizim için yemek ve barınak kadar

right up there with food and shelter.

önemli olduğunu fark etmemi sağladı.

The self as we once knew it no longer exists,

Bir zamanlar bildiğimiz şekliyle özbenlik, artık yok

and I think that an abstract, digital universe

ve bence soyut, dijital bir evren

has become a part of our identity,

kimliğimizin bir parçası olmuş

and I want to talk to you about what I think that means.

ve size, bunun bana göre ne anlama geldiğini aktarmak istiyorum.

I'm a novelist, and I'm interested in the self

Ben bir roman yazarıyım ve özbenlik ile ilgileniyorum

because the self and fiction have a lot in common.

çünkü kurgu ve özbenliğin bir çok ortak özelliği var.

They're both stories, interpretations.

Her ikisi de birer hikaye ve yorumlama.

You and I can experience things without a story.

Siz ve ben, hikaye olmadan da bir şeyler tecrübe edebiliriz.

We might run up the stairs too quickly

Basamakları fazlasıyla hızlı çıkabilir

and we might get breathless.

ve nefes nefese kalabiliriz.

But the larger sense that we have of our lives,

Ama hayatımız hakkındaki, daha geniş

the slightly more abstract one, is indirect.

-ve daha muğlak olan- algımız, dolaylıdır.

Our story of our life is based on direct experience,

Hayatımızın öyküsü, kişisel deneyimleme üzerine kuruludur

but it's embellished.

ama sanatsal öğeler de içerir.

A novel needs scene after scene to build,

Bir romanın inşaası için mizansen üzerine mizansen gerekir

and the story of our life needs an arc as well.

ve bizim hayatımızın öyküsünün de adım adım ilerleyen bir kurguya ihtiyacı vardır.

It needs months and years.

Bunun için aylar, hatta yıllar gerekir.

Discrete moments from our lives are its chapters.

Hayatımızdaki benzersiz anlar, öykümüzün farklı bölümleridir.

But the story is not about these chapters.

Ama hikaye bu bölümler hakkında değildir.

It's the whole book.

Aslolan kitabın tamamıdır.

It's not only about the heartbreak and the happiness,

Sadece kalp kırıklıkları, mutluluk,

the victories and the disappointments,

zaferler ya da üzüntüler hakkında değil,

but it's because how because of these,

nasıl olup da bunlar sayesinde

and sometimes, more importantly, in spite of these,

ve bazen, daha da önemli olarak, bunlara rağmen,

we find our place in the world

dünyadaki yerimizi bulduğumuz hakkındadır.

and we change it and we change ourselves.

ve bunu değiştirdiğimizde, kendimizi de değiştiririz.

Our story, therefore, needs two dimensions of time:

Hikayemiz, bu nedenle, iki farklı zamansal boyuta ihtiyaç duyar:

a long arc of time that is our lifespan,

Tüm hayatımıza karşılık gelen zaman, yani "ömür"

and the timeframe of direct experience

ve doğrudan tecrübelerimizin karşılığı olan zaman

that is the moment.

-yani içinde bulunduğumuz "an"

Now the self that experiences directly

(Hayatı, şeyleri) Doğrudan deneyimleyen özbenlik,

can only exist in the moment,

sadece an'da mevcuttur,

but the one that narrates needs several moments,

Ancak anlatıcı, birden fazla an'a ihtiyaç duyar,

a whole sequence of them,

yani onların (an'ların) tüm dizilimine

and that's why our full sense of self

ve bu da bütüncül özbenlik algımızın

needs both immersive experience

hem derinlemesine bir deneyimlemeye

and the flow of time.

hem de zamanın akışına ihtiyaç duyma sebebidir.

Now, the flow of time is embedded in everything,

Zamanın akışı, her şeyin içinde yerleşiktir,

in the erosion of a grain of sand,

Bir kum taneciğinin erezyonunda,

in the budding of a little bud into a rose.

Bir tomurcuğun güle dönüşmesinde.

Without it, we would have no music.

Onsuz, müziğimiz olmazdı.

Our own emotions and state of mind

Duygularımız ve ruh halimiz

often encode time,

zamanı, çoğunlukla, yeniden kodlar:

regret or nostalgia about the past,

geçmişi, nostalji ya da pişmanlık olarak,

hope or dread about the future.

geleceği de umut ya da dehşet olarak...

I think that technology has altered that flow of time.

Bence teknoloji, bu zaman akışını değiştirdi.

The overall time that we have for our narrative,

Hikayemiz, yani ömrümüz için sahip olduğumuz toplam zaman

our lifespan, has been increasing,

artış gösteriyor

but the smallest measure, the moment, has shrunk.

ama en küçük ölçü, yani AN, ufaldı.

It has shrunk because our instruments enable us

Ufaldı çünkü ölçümleme aletlerimiz,

in part to measure smaller and smaller units of time,

gitgide daha küçük zaman birimlerini ölçmemizi mümkün kıldı

and this in turn has given us a more granular understanding

ve bu da, karşılık olarak, maddi dünyaya dair

of the material world,

daha parçalı bir kavrayış geliştirmemize yol açtı.

and this granular understanding

Bu parçalı anlayış

has generated reams of data

beynimizin artık kavrayamayacağı

that our brains can no longer comprehend

bilgi tomarları oluşturdu

and for which we need more and more complicated computers.

ve anlamak için giderek daha da karmaşık yapılı bilgisayarlara ihtiyaç duyuyoruz.

All of this to say that the gap

Sözün kısası,

between what we can perceive and what we can measure

algılayabildiğimiz ve ölçümleyebildiğimiz şeylerin arasındaki mesafe

is only going to widen.

giderek genişleyecek.

Science can do things with and in a picosecond,

Bilim bir pikosaniye içinde pek çok şey yapabilir

but you and I are never going to have the inner experience

ama siz ve ben, saniyenin milyonda birinin milyonda birinin

of a millionth of a millionth of a second.

içsel deneyimini yaşayamayız.

You and I answer only to nature's rhythm and flow,

Biz yalnızca doğanın ritm ve akışına, güneşe, aya

to the sun, the moon and the seasons,

ve mevsimlere ayak uydurabiliriz.

and this is why we need that long arc of time

İşte bu yüzden de uzun bir zaman dilimine ihtiyacımız var:

with the past, the present and the future

Geçmişi, bugünü ve geleceği kapsayan,

to see things for what they are,

nesneleri (şeyleri) oldukları gibi görmemizi;

to separate signal from noise

İşaretleri, gürültülerden

and the self from sensations.

ve özbenliğimizi, hislerden ayrıştırmamızı sağlayacak...

We need time's arrow to understand cause and effect,

Sebep ve sonucu anlamak için zaman doğrusuna ihtiyaç duyarız.

not just in the material world,

Sadece nesneler dünyasında değil,

but in our own intentions and our motivations.

kişisel amaç ve motivasyonlarımızda da...

What happens when that arrow goes awry?

Bu doğru, bükülürse ne olur?

What happens when time warps?

Zaman katlanırsa ne olur?

So many of us today have the sensation

Bugün birçoğumuz şu algıya sahip;

that time's arrow is pointing everywhere

zamanın yayı aynı zamanda hem her yeri

and nowhere at once.

hem de hiçbir yeri işaret ediyor.

This is because time doesn't flow in the digital world

Bu algının nedeni, dijital dünyadaki zaman akışının

in the same way that it does in the natural one.

doğal zaman akışıyla aynı olmayışı.

We all know that the Internet has shrunk space

Hepimiz, internetin, zaman kadar mekân algısını da

as well as time.

daralttığının farkındayız.

Far away over there is now here.

Bir zamanlar "çok uzak" dediğimiz, bugün yanıbaşımızda.

News from India is a stream on my smartphone app

İster Yeni Delhi'de, ister New York'da olayım...

whether I'm in New York or New Delhi.

Hindistan'daki haberler, akıllı telefonumdaki uygulamanın içinde yer alan yayınlardan biri.

And that's not all.

Ve sadece bu kadar değil.

Your last job, your dinner reservations from last year,

Son işiniz, geçen seneki yemek rezervasyonunuz

your former friends, lie on a flat plain with today's friends,

eski arkadaşlarınız, bugünkülerin yanında uzanıyor.

because the Internet also archives,

Çünkü internet aynı zamanda arşivliyor

and it warps the past.

ve geçmişi de kapsıyor.

With no distinction left between the past,

Geçmişle şimdi ve gelecek arasında,

the present and the future, and the here or there,

ve orası ile burası arasında hiçbir ayrım kalmaması sonucu,

we are left with this moment everywhere,

her yerde, AN la başbaşayız,

this moment that I'll call the digital now.

bu AN a artık "Dijital Şimdi" diyeceğim.

Just how can we prioritize

Peki, Dijital Şimdi'nin alanında nasıl

in the landscape of the digital now?

önceliklendirme yapabiliriz?

This digital now is not the present,

Bu, Dijital Şimdi, şimdiki zaman değil

because it's always a few seconds ahead,

çünkü halihazırda öne çıkmış olan Twitter gönderilerinde

with Twitter streams that are already trending

ve diğer zaman dilimlerinden gelen haberlerde

and news from other time zones.

daima birkaç saniye ileride.

This isn't the now of a shooting pain in your foot

Bu, ayağının ağrıdığı zamanın

or the second that you bite into a pastry

veya bir pastayı ısırdığın anın

or the three hours that you lose yourself in a great book.

ya da etkileyici bir kitapta kendini kaybettiğin 3 saatin "şimdi"si değil.

This now bears very little physical

Bu "Şimdi", mevcut durumumuza çok az fiziksel

or psychological reference to our own state.

ve psikolojik referans teşkil edebilir.

Its focus, instead, is to distract us

Bilakis onun odağı, yoldaki her dönüşte

at every turn on the road.

bizim dikkatimizi dağıtmaktır.

Every digital landmark is an invitation

Her dijital dönüm noktası,

to leave what you are doing now to go somewhere else

şu an her ne yapıyorsanız bırakıp başka bir yere gitmeniz

and do something else.

veya başka bir şey yapmanız için bir davettir.

Are you reading an interview by an author?

Bir yazarın röportajını mı okuyorsunuz?

Why not buy his book? Tweet it. Share it.

Neden kitabını almayasınız? Hakkında tweet atın. Paylaşın.

Like it. Find other books exactly like his.

Beğenin. Tam O'nun kitaplarına benzeyen kitapları bulun.

Find other people reading those books.

Bu kitapları okuyan diğer insanları bulun.

Travel can be liberating,

Seyahat özgürleştirici olabilir,

but when it is incessant, we become

ama sürekli olduğunda,

permanent exiles without repose.

huzur yoksunu, ebedi sürgünler haline geliriz.

Choice is freedom, but not when it's constantly

Seçim, özgürlüktür ama bu, kendi iyiliği için,

for its own sake.

sürekli olmadığı durumda geçerlidir.

Not just is the digital now far from the present,

Dijital Şimdi bugünden sadece uzak değildir,

but it's in direct competition with it,

bugünle direkt bir rekabet içindedir.

and this is because not just am I absent from it,

ve sadece ben onun içinde olmadığım için değil

but so are you.

siz de içinde olmadığınız için...

Not just are we absent from it, but so is everyone else.

Biz içinde olmadığımız için değil, hiçkimse içinde olmadığı için.

And therein lies its greatest convenience and horror.

Ve orada O'nun en büyük konfor ve dehşeti durur.

I can order foreign language books in the middle of the night,

Geceyarısında, yabancı dilde kitaplar sipariş edebilirim;

shop for Parisian macarons,

Paris işi makaron satın alabilirim

and leave video messages that get picked up later.

ve daha sonra bakılmak üzere video mesajı bırakabilirim.

At all times, I can operate

Tüm bu zamanlarda,

at a different rhythm and pace from you,

sizden farklı bir hızda ve ritmde çalışabilirim

while I sustain the illusion

ve bunu gerçek zamanda sizinle olma İllüzyonunu

that I'm tapped into you in real time.

sürdürürken yapabilirim.

Sandy was a reminder

Sandy, bu illüzyonun

of how such an illusion can shatter.

bozulabileceğine dair bir hatırlatma idi.

There were those with power and water,

Enerji ve suya sahip olanlar

and those without.

ve olmayanlar vardı.

There are those who went back to their lives,

Bunca aydan sonra,

and those who are still displaced

hayatlarına geri dönenler

after so many months.

ve halen yersiz yurtsuz olanlar var.

For some reason, technology seems to perpetuate

Nedense teknoloji, bunlara sahip olanların içinde bulunduğu;

the illusion for those who have it that everyone does,

herkesin onlarla aynı imkânlara sahip olduğuna dair sanrıyı devam ettiriyor gibi gözüküyor

and then, like an ironic slap in the face,

ve sonra bu, yüze inen ironik bir tokat gibi,

it makes it true.

gerçek oluyor.

For example, it's said that there are more people

Örneğin, Hindistan'da cep telefonuna erişimi olanların sayısının,

in India with access to cell phones than toilets.

tuvalete erişimi olanların sayısından fazla olduğu söylenir.

Now if this rift, which is already so great

Dünyanın birçok yerinde

in many parts of the world,

altyapı eksikliği ile teknolojinin yayılması arasındaki

between the lack of infrastructure and the spread of technology,

halihazırda yeterince büyük olan yarık

isn't somehow bridged,

bir şekilde kapatılmazsa

there will be ruptures between the digital

dijital ve gerçek olan arasında

and the real.

kopukluk olacaktır.

For us as individuals who live in the digital now

Dijital Şimdi'de yaşayan ve

and spend most of our waking moments in it,

ve uyanık olduğumuz zamanların çoğunu orada harcayan

the challenge is to live in two streams of time

bireyler olarak bizim için zorluk; paralel

that are parallel and almost simultaneous.

ve neredeyse eş zamanlı iki farklı zaman akışında yaşamak.

How does one live inside distraction?

İnsan sürekli bir dikkat dağılması içinde nasıl yaşayabilir?

We might think that those younger than us,

Bizden daha genç ve bunun içine doğmuş olanların

those who are born into this, will adapt more naturally.

buna daha doğal şekilde adapte olacağını düşünebiliriz.

Possibly, but I remember my childhood.

Büyük ihtimalle böyle olacak ancak çocukluğumda

I remember my grandfather revising

büyükbabamın bana dünyadaki başkentleri

the capitals of the world with me.

saydırdığını hatırlıyorum.

Buda and Pest were separated by the Danube,

Buda ve Peşte Tuna nehri ile ayrılırdı

and Vienna had a Spanish riding school.

Viyana'da İspanyol binicilik okulu vardı.

If I were a child today, I could easily learn this information

Bugün çocuk olsam, bu bilgileri

with apps and hyperlinks,

aplikasyonlar ve internetteki bağlantılarla kolayca öğrenebilirdim

but it really wouldn't be the same,

ancak aslına bakarsak, aynı şey olmazdı

because much later, I went to Vienna,

çünkü seneler sonra Viyana'ya gittim

and I went to the Spanish riding school,

ve İspanyol binicilik okulunu ziyaret ettim

and I could feel my grandfather right beside me.

ve büyükbabamı yanımda hissettim.

Night after night, he took me up on the terrace,

Her gece beni omuzlarında terasa çıkarır

on his shoulders, and pointed out Jupiter

Jupiter'i gösterirdi

and Saturn and the Great Bear to me.

ve Satürn ile Büyük Ayı'yı.

And even here, when I look at the Great Bear,

ve bugün bile ne zaman Büyük Ayı'ya baksam

I get back that feeling of being a child,

çocuk olma duygusunu tekrar yaşarım;

hanging onto his head and trying to balance myself

büyükbabamın omzunda, başını tutarak

on his shoulder,

dengede kalmaya çalıştığım zamanı...

and I can get back that feeling of being a child again.

ve çocuk olma duygusunu tekrar yaşayabilirim.

What I had with my grandfather was wrapped

Büyükbabamla olan anılarım,

so often in information and knowledge and fact,

yoğun olarak bilgide, tecrübede

but it was about so much more

ve gerçeklerde saklanmış durumda

than information or knowledge or fact.

ancak bundan çok daha fazlasıydı.

Time-warping technology challenges

Zamanı büken teknoloji

our deepest core,

en derindeki özümüze meydan okuyor

because we are able to archive the past

çünkü geçmişi arşivleyebiliyoruz

and some of it becomes hard to forget,

ve bir bölümünü unutmak zor hale geliyor.

even as the current moment

içinde bulunduğumuz an bile

is increasingly unmemorable.

giderek hatırlanamaz hale gelmiş olsa da durum bu.

We want to clutch, and we are left instead

Yakalamak istiyoruz ve yakalamak yerine

clutching at a series of static moments.

statik anlar dizisinde bırakıldık.

They're like soap bubbles that disappear when we touch them.

Tıpkı dokunduğumuz zaman yok olan sabun köpükleri gibiler.

By archiving everything, we think that we can store it,

Her şeyi arşivleyerek, depolayabileceğimizi düşünüyoruz

but time is not data.

ancak zaman bir veri değildir.

It cannot be stored.

Depolanamaz.

You and I know exactly what it means like

Siz ve ben AN da gerçekten var olmanın

to be truly present in a moment.

ne anlama geldiğini çok iyi biliyoruz.

It might have happened while we were

Bir enstruman çalarken

playing an instrument,

veya

or looking into the eyes of someone we've known

tanıdığımız birinin gözlerine uzun uzun bakarken

for a very long time.

gerçeklemiş olabilir.

At such moments, our selves are complete.

Öyle AN larda kendimizi bütünleşmiş hissederiz.

The self that lives in the long narrative arc

Uzun bir anlatıda yaşayan özbenlik

and the self that experiences the moment

ve AN ı deneyimleyen özbenlik

become one.

bir bütün haline gelir.

The present encapsulates the past

Bugün, geçmiş zamanı

and a promise for the future.

ve bir gelecek vaadini kapsar.

The present joins a flow of time

Bugün, evvelden ezele

from before and after.

zamanın akışına katılır.

I first experienced these feelings with my grandmother.

Bu duyguyu ilk defa büyükannem ile deneyimledim.

I wanted to learn to skip, and she found an old rope

İp atlamayı öğrenmek istiyordum.

and she tucked up her sari

O eski bir ip buldu ve Sari'sini sıkıştırıp

and she jumped over it.

ipin üzerinden atladı.

I wanted to learn to cook, and she kept me in the kitchen,

Yemek pişirmeyi öğrenmek istiyordum ve O, bütün bir ay boyunca

cutting, cubing and chopping for a whole month.

kesme, küp küp doğrama ve parçalama işlerini yapmam için beni mutfakta tuttu.

My grandmother taught me that things happen

Büyükannem bana her şeyin, olması gerektiği zamanda olduğunu;

in the time they take, that time can't be fought,

zamanla savaşılamayacağını;

and because it will pass and it will move,

(zaman) geçeceğinden ve ilerleyeceğinden ötürü

we owe the present moment our full attention.

şu AN'a tüm dikkatimizi vermekle yükümlü olduğumuzu öğretti.

Attention is time.

Dikkat, Zamandır.

One of my yoga instructors once said

Yoga öğretmenlerimden birinin, bir zamanlar söylediği gibi

that love is attention,

Sevgi Dikkattir,

and definitely from my grandmother,

ve elbette, büyükannemden öğrendiğim gibi

love and attention were one and the same thing.

Sevgi ile Dikkat birdir ve aynı şeydir.

The digital world cannibalizes time,

Dijital Dünya Zamanı öğütür

and in doing so, I want to suggest

ve kanımca, böyle yaparak,

that what it threatens

tehdit ettiği şey

is the completeness of ourselves.

özbenliğimizin bütünlüğüdür.

It threatens the flow of love.

Sevginin Akışını tehdit eder.

But we don't need to let it.

Ancak buna izin vermek zorunda değiliz.

We can choose otherwise.

Başka bir yol seçebiliriz.

We've seen again and again

Yaratıcı teknolojinin nasıl olabileceğini;

just how creative technology can be,

hayatımızda ve davranışlarımızda

and in our lives and in our actions,

bu çözümleri ve yaratıcılıkları seçebileceğimizi;

we can choose those solutions and those innovations

zamanın akışını sekteye uğratmak yerine

and those moments that restore the flow of time

onaran, yeniden yapılandıran o anları

instead of fragmenting it.

tekrar tekrar gördük.

We can slow down and we can tune in

Yavaşlayabiliriz ve kendimizi,

to the ebb and flow of time.

zamanın akışına göre ayarlayabiliriz.

We can choose to take time back.

Zamanı geri almayı seçebiliriz.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)