The boost students need to overcome obstacles | Anindya Kundu

Çeviri: Kuzey Turkel Gözden geçirme: Ramazan Şen

So, I teach college students about inequality and race in education,

Üniversite'de eşitsizlik ve ırk hakkında eğitim veriyorum

and I like to leave my office open to any of my students

ve benimle sohbet etmek isteyen

who might just want to see me to chat.

her öğrenciyi ofisimde ağırlamaktan memnunum.

And a few semesters ago,

Ve birkaç dönem önce,

one of my more cheerful students, Mahari,

neşeli öğrencilerimden biri olan Mahari,

actually came to see me

benimle konuşmaya geldi

and mentioned that he was feeling a bit like an outcast because he's black.

ve siyahi olduğu için dışlanmış gibi hissettiğini söyledi.

He had just transferred to NYU from a community college

Başarı bursuyla üstün bir devlet üniversitesinden NYU'ya

on a merit scholarship,

daha yeni geçti

and turns out,

ve görünen o ki,

only about five percent of students at NYU are black.

NYU'da öğrencilerin sadece yüzde beşi kadarı siyahi.

And so I started to remember

Bana bundan bahsettiğinde

that I know that feeling of being an outsider

Kendi toplumunuzda yabancı biri olma

in your own community.

hissini biliyorum.

It's partially what drew me to my work.

Aslında beni bu işe iten şey de buydu.

At my university,

Çalıştığım üniversitede,

I'm one of the few faculty members of color,

beyaz olmayan az sayıda öğretim üyesinden biriyim

and growing up, I experienced my family's social mobility,

ve büyürken bir apartmandan daha iyi bir eve taşınarak,

moving out of apartments into a nice house,

ailemin toplumsal hareketliliğine tanık oldum,

but in an overwhelmingly white neighborhood.

ama yeni yerdeki komşularımızın çoğu beyazdı.

I was 12,

12 yaşındaydım

and kids would say that were surprised that I didn't smell like curry.

ve çocuklar köri gibi kokmadığım için şaşırdıklarını söylerlerdi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

That's because school is in the morning,

Bunun sebebi okulun sabah olması

and I had Eggo waffles for breakfast.

ve kahvaltıda Eggo gofretleri yememdi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Curry is for dinner.

Köri akşam yemeğindeydi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So when Mahari was leaving,

Mahari odamdan çıkarken,

I asked him how he was coping with feeling isolated.

soyutlanmışlıkla nasıl başa çıktığını sordum.

And he said that despite feeling lonely,

Yalnız hissetmek yerine,

he just threw himself at his work,

kafasını çalışmaya verdiğini,

that he built strategies around his grit

metanetini koruduğunu ve başarılı

and his desire to be successful.

olma arzusuna tutunduğu söyledi.

A mentor of mine is actually Dr. Angela Duckworth,

UPenn'de psikolog olan danışmanım Dr. Angela Duckworth

the psychologist at UPenn who has defined this stick-to-itiveness of grit

metanetin sürekliliğini şöyle tanımlamıştır:

as being "the perseverance and passion for long-term goals."

"Uzun vadeli hedefler için azim ve sebat."

Angela's book has become a bestseller,

Angela'nın kitabı çok satanlar arasında yer aldı

and schools across the country,

ve ülke genelindeki okullarda,

particularly charter schools,

özellikle de devlet okullarında,

have become interested in citing "grit" as a core value.

vurguladığı metanet konusu ana değer olmuştur.

But sometimes grit isn't enough,

Ama bazen metanet yeterli değildir,

especially in education.

özellikle eğitimde.

So when Mahari was leaving my office,

Mahari ofisimden çıkarken,

I worried that he might need something more specific

bana bahsettiği zorluklarla mücadele etmesi için

to combat the challenges that he mentioned to me.

daha özel bir şeye ihtiyacı olabileceğinden endişelendim.

As a sociologist, I also study achievement,

Bir sosyolog olarak, başarı konusunda da çalıştım,

ama biraz farklı bir açıdan.

but from a slightly different perspective.

I research students who have overcome immense obstacles

Kökenlerine bağlı olan zorlu engellerin üstesinden gelen

related to their background.

öğrencileri araştırdım.

Students from low-income,

Düşük gelirli,

often single-parent households,

genelde tek ebeveynli öğrencileri,

students who have been homeless, incarcerated or perhaps undocumented,

evsiz, hapsedilmiş veya hatta kaçak olan öğrencileri

veya madde bağımlılığıyla mücadele etmiş

or some who have struggled with substance abuse

veya şiddet gören veya cinsel travma yaşayan öğrencileri araştırdım.

or lived through violent or sexual trauma.

So let me tell you about two of the grittiest people I've met.

Tanıştığım metanetli iki kişiden bahsetmek istiyorum.

Tyrique bekar bir anne tarafından yetiştirilmiş

Tyrique was raised by a single mother,

and then after high school, he fell in with the wrong crowd.

ve liseden sonra yanlış tayfaya takılmış.

He got arrested for armed robbery.

Silahlı soygundan tutuklanmış.

But in prison, he started to work hard.

Ama hapishanede, etini dişine takarak

He took college credit courses,

üniversiteden ders almaya başlamış.

so when he got out, he was able to get a master's,

Çıktığında yüksek lisans programına katılabilmiş

and today he's a manager at a nonprofit.

ve şu anda kâr amacı gütmeyen bir şirkette yönetici.

Vanessa had to move around a lot as a kid,

Vanessa küçükken çok fazla taşınmak zorunda kalmış,

from the Lower East Side to Staten Island to the Bronx.

Doğu Yakasından Staten'a ve Bronx'a.

She was raised primarily by her extended family,

Annesi eroin bağımlısı olduğu için

because her own mother had a heroin addiction.

daha çok akrabaları tarafından yetiştirilmiş.

Yet at 15,

Daha 15 yaşında,

Vanessa had to drop out of school,

Vanessa okulu bırakmak zorunda kalmış

and she had a son of her own.

ve bir oğlu olmuş.

But eventually, she was able to go to community college,

Ama nihayetinde devlet üniversitesine giderek

get her associate's,

ön lisansını ve

then go to an elite college to finish her bachelor's.

sonrasında da lisans derecesini almış.

So some people might hear these stories and say,

Bazı insanlar bu hikâyeleri duyup:

"Yes, those two definitely have grit.

"Evet, ikisi kesinlikle metanetli.

They basically pulled themselves up by the bootstraps."

Tam anlamıyla tırnaklarıyla kazıyarak buralara geldiler.

But that's an incomplete picture,

Ama bu tamamlanmamış bir tablo,

because what's more important

çünkü daha önemli olan şey,

is that they had factors in their lives that helped to influence their agency,

faaliyetlerini veya kapasitelerini olumsuz etkileyen

or their specific capacity

faktörlere rağmen,

to actually overcome the obstacles that they were facing

karşılaştıkları engellerin üstesinden gelmiş ve

and navigate the system given their circumstances.

kendilerine sunulan sistemde bir yol bulabilmişlerdir.

Ayrıntılı anlatmam izin verin.

So, allow me to elaborate.

In prison, Tyrique was actually aimless at first,

Rikers Hapishanesindeyken, Tyrique

22 yaşında bir genç olarak ilk başta amaçsızdır.

as a 22-year-old on Rikers Island.

This is until an older detainee took him aside

Fakat kendisinden gençlik programı için yardım isteyen

and asked him to help with the youth program.

yaşlı bir tutukluyla tanıştığında işler değişti.

And in mentoring youth,

Gençlere rehberlik ederken,

he started to see his own mistakes and possibilities in the teens.

kendi hatalarını ve gençlerdeki imkanı görmeye başladı.

This is what got him interested in taking college-credit courses.

Bu da onu üniversite dersleri almaya sürükledi.

And when he got out,

Ve hapisten çıktığında

he got a job with Fortune Society,

çoğu yöneticisi eski tutuklulardan olan,

where many executives are people who have been formerly incarcerated.

Fortune Society'de iş buldu.

So then he was able to get a master's in social work,

Sosyal hizmetlerde yüksek lisans eğitimi alabildi

and today, he even lectures at Columbia about prison reform.

ve şimdi hapis reformu hakkında Columbia'da ders veriyor.

And Vanessa ...

Ve Vanessa

well, after the birth of her son,

oğlunun doğumundan sonra

she happened to find a program called Vocational Foundation

bulduğu Meslek Vakfı'ndaki programdan

that gave her 20 dollars biweekly,

iki haftada bir 20 dolar,

a MetroCard

bir metro kartı

and her first experiences with a computer.

ve ilk bilgisayar deneyimini edinebilmiş.

These simple resources are what helped her get her GED,

Bunlar diplomasını almasını sağlayan küçük kaynaklardı.

but then she suffered from a very serious kidney failure,

Sonrasında ciddi bir böbrek yetmezliği yaşadı,

which was particularly problematic because she was only born with one kidney.

ki zaten sadece bir böbrekle doğduğu için bu çok daha problemliydi.

She spent 10 years on dialysis waiting for a successful transplant.

Başarılı bir nakil bulana kadar 10 yılını diyalizde geçirdi.

After that,

Sonrasında,

her mentors at community college had kept in touch with her,

Devlet üniversitesindeki rehberleri onunla iletişimi koparmadı

and so she was able to go,

ve böylece eğitimine devam edebildi

and they put her in an honors program.

ve bir onur programına yerleştirildi.

And that's the pathway that allowed her to become accepted

Bu sayede ülkenin en seçkin

kadın üniversitelerinden birine kabul edilmesini sağladı

to one of the most elite colleges for women in the country,

and she received her bachelor's at 36,

ve lisans diplomasını 36 yaşında alarak

setting an incredible example for her young son.

kendi çocuğuna da harika bir örnek oldu.

What these stories primarily indicate is that teaching is social

Bu hikâyelerdeki öncelikle vurgulanan şey öğretimin toplumsal olduğu

and benefits from social scaffolding.

ve sosyal yapıdan yararlandığıdır.

There were factors pushing these two in one direction,

İkisini tek bir yöne iten faktörler vardı

but through tailored mentorship and opportunities,

ama deneyimli rehberler ve fırsatlar doğrultusunda,

they were able to reflect on their circumstances

durumlarını derinlemesine düşünerek

and resist negative influences.

olumsuz etkilere direnebildiler.

They also learned simple skills like developing a network,

Ayrıca iletişim kurmak veya yardım istemek gibi

or asking for help --

temel yetenekleri de öğrendiler.

things many of us in this room can forget that we have needed from time to time,

Bu şeyler, çoğumuzun zaman zaman ihtiyaç duyduğumuzu unutabileceği

or can take for granted.

veya hafife aldığı şeyler.

And when we think of people like this,

Ve bu gibi insanları düşündüğümüzde,

we should only think of them as exceptional, but not as exceptions.

onları istisna olarak değil, müstesna olarak düşünmeliyiz.

Thinking of them as exceptions absolves us

İstisna olduklarını düşünmek

benzer durumdaki öğrencilere yardım etme sorumluluğumuzdan bizi soyutlar.

of the collective responsibility to help students in similar situations.

When Presidents Bush, Obama and now even Trump,

Başkan Bush, Obama, hatta Trump bile eğitimi

have called education "the civil rights issue of our time,"

"zamanımızın sivil hakları meselesi" olarak tanımladı.

perhaps we should treat it that way.

Belki de eğitime böyle bakmalıyız.

If schools were able to think about the agency that their students have

Eğer okullar öğrencilerin yeteneklerini düşünebilselerdi

and bring to the table when they push them,

ve onları zorladıklarında açığa çıkarabilselerdi,

what students learn can become more relevant to their lives,

öğrencilerin öğrendikleri hayatlarıyla daha alakalı olabilirdi

and then they can tap into those internal reservoirs of grit and character.

ve sonrasında metanet ve karakteri kendileri keşfedebilirlerdi.

So this here --

İşte karşınızda

My student Mahari

öğrencim Mahari.

got accepted to law school with scholarships,

Kendisi hukuk bölümünü burslu olarak kazandı

and not to brag,

ve böbürlenmiyorum,

but I did write one of his letters of recommendation.

ama tavsiye mektuplarından birini ben yazdım.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And even though I know hard work is what got him this achievement,

Ve sıkı çalışmanın ona bu başarıyı getirdiğini bilsem de,

I've seen him find his voice along the way,

bu yolda kendi sesini buluşunu gördüm

which as someone who's grown up a little bit shy and awkward,

ki biraz utangaç ve tuhaf olarak büyüyen birisi için,

I know it takes time and support.

bunun zaman ve destek gerektirdiğini biliyorum.

So even though he will rely a lot on his grit

Hukuk bölümündeki ilk senesini atlatmakta

to get him through that first-year law school grind,

mentanetine çok güvense de

I'll be there as a mentor for him,

rehber olarak onun yanında olacağım,

check in with him from time to time,

zaman zaman kontrol edeceğim,

maybe take him out to get some curry ...

belki de birlikte köri yemeğe gideriz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

so that he can keep growing his agency to succeed even more.

Böylece kendisini biraz daha geliştirebilir.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)