Scott Fraser: The problem with eyewitness testimony

Scott Fraser: Şahitler neden hata yapar?

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: ugur damar Gözden geçirme: isra dephney aktekin

The murder happened a little over 21 years ago,

Cinayet 21 yılı aşkın bir süre önce gerçekleşmişti,

January the 18th, 1991,

18 Ocak 1991'de,

in a small

küçük bir

bedroom community

banliyöde

of Lynwood, California, just a few miles

Lynwood California'da

southeast of Los Angeles.

Los Angeles'ın birkaç mil güneydoğusunda.

A father came out of his house

Bir baba, genç oğlu ve onun 5 arkadaşına

to tell his teenage son and his five friends

ön bahçede ve kaldırımda

that it was time for them to stop horsing around

oynamayı kesmelerini

on the front lawn and on the sidewalk,

ve ödevlerini bitirip

to get home, finish their schoolwork,

yatmaları için

and prepare themselves for bed.

evlerine gitmelerini söylemek için evinden dışarı çıktı.

And as the father was administering these instructions,

Baba bunları anlatırken,

a car drove by, slowly,

bir araba yavaşça geçti,

and just after it passed the father and the teenagers,

babanın ve gençlerin önünden geçtikten hemen sonra

a hand went out from the front passenger window,

ön yolcu camından bir el uzandı

and -- "Bam, Bam!" -- killing the father.

ve -- "bam, bam!" -- babayı öldürdü.

And the car sped off.

Sonra araba hızla uzaklaştı.

The police,

Polis,

investigating officers, were amazingly efficient.

sorgu memurları, inanılmaz müdahil oldu.

They considered all the usual culprits,

Tüm olası zanlıları incelediler

and in less than 24 hours, they had selected their suspect:

ve 24 saatten kısa bir sürede, şüpheliyi buldular:

Francisco Carrillo, a 17-year-old kid

Francisco Carrillo, 17 yaşında bir çocuk;

who lived about two or three blocks away

cinayetin olduğu yerden

from where the shooting occurred.

iki veya üç blok ötede yaşıyordu.

They found photos of him. They prepared a photo array,

Francisco'nun fotoğraflarını buldular ve bir dizi haline getirdiler

and the day after the shooting,

ve cinayetten bir sonraki gün,

they showed it to one of the teenagers, and he said,

olay yerindeki gençlerden birine gösterdiler ve o da;

"That's the picture.

"İşte bu.

That's the shooter I saw that killed the father."

Babayı öldüren, gördüğüm katil bu."

That was all a preliminary hearing judge had

Bu, hakimin Bay Carillo'yu

to listen to, to bind Mr. Carrillo over to stand trial

birinci dereceden cinayet şüphesiyle mahkemeye getirtmesi için

for a first-degree murder.

duymak zorunda olduğu bir cümleydi.

In the investigation that followed before the actual trial,

Mahkemeden önceki soruşturmada,

each of the other five teenagers was shown

diğer beş gencin hepsine, aynı fotoğraf dizisinden

photographs, the same photo array.

fotoğraflar gösterildi.

The picture that we best can determine was probably

En iyi tanımlayabildiğimiz resim,

the one that they were shown in the photo array

bu resim dizisindeki kimlik fotoğraflarından

is in your bottom left hand corner of these mug shots.

muhtemelen sol alttakidir.

The reason we're not sure absolutely is because

Tamamen emin olamama sebebimiz,

of the nature of evidence preservation

yargı sistemimizdeki kanıt korumasının

in our judicial system,

doğası gereğidir.

but that's another whole TEDx talk for later. (Laughter)

Tabii bu başka zaman konuşacağımız bir TEDx konusu. (gülüşmeler)

So at the actual trial,

Neyse, mahkemede

all six of the teenagers testified,

altı gencin tümü,

and indicated the identifications they had made

fotoğraf dizisinden kimlik tespitinde bulunup

in the photo array.

şahitlik ettiler.

He was convicted. He was sentenced to life imprisonment,

Adam suçlu bulundu. Müebbet hapis cezasına çarptırıldı

and transported to Folsom Prison.

ve Folsom Cezaevi'ne gönderildi.

So what's wrong?

Peki yanlış olan nedir?

Straightforward, fair trial, full investigation.

Açıkça, adil bir duruşma, eksiksiz sorgulama.

Oh yes, no gun was ever found.

Evet, hiçbir silah bulunamadı.

No vehicle was ever identified as being the one

Ateş eden adamın kolunu çıkardığı araba

in which the shooter had extended his arm,

olarak, herhangi bir araba tespit edilmedi,

and no person was ever charged with being the driver

kimse ateş edilen o arabanın sürücüsü

of the shooter's vehicle.

olarak suçlanmadı.

And Mr. Carrillo's alibi?

Peki Bay Carillo'nun olay yerinde olmadığına dair iddia?

Which of those parents here in the room might not lie

Buradaki hangi ebeveyn, bir cinayet soruşturmasında

concerning the whereabouts of your son or daughter

oğlunun veya kızının nerede olduğuna dair soruya

in an investigation of a killing?

yalan cevap vermez?

Sent to prison,

Hapse gönderildi,

adamantly insisting on his innocence,

kararlılıkla masum olduğunu iddia ederken,

which he has consistently for 21 years.

21 yılla cezalandırıldı.

So what's the problem?

Sorun nedir?

The problems, actually, for this kind of case

Sorunlar, aslında, bu gibi durumlarda

come manyfold from decades of scientific research

insan hafızasını ilgilendiren, onlarca yıllık

involving human memory.

çok çeşitli araştırmalardan geliyor.

First of all, we have all the statistical analyses

Her şeyden önce, sahip olduğumuz

from the Innocence Project work,

Masumiyet Projesi'nden edindiğimiz tüm

where we know that we have, what,

istatistiksel analizler var, buna göre

250, 280 documented cases now where people have

250, 280 kesin vaka var ki,

been wrongfully convicted and subsequently exonerated,

hatayla suçlu bulunmuş ve bazıları ölüm hücresindeyken

some from death row, on the basis of later DNA analysis,

DNA analizlerine dayanarak sonrasında aklanmış

and you know that over three quarters of all of those cases

ve tüm bu temize çıkma vakaların dörtte üçünde

of exoneration involved only eyewitness identification

suçlu bulundukları mahkemelerde, sadece

testimony during the trial that convicted them.

şahitlerin ifadelerine yer verilmiş.

We know that eyewitness identifications are fallible.

Biliyoruz ki, şahitlerin tespitleri yanıltıcı olabilir.

The other comes from an interesting aspect

[Sorunların] diğer kısmı da çeşitli beyin fonksiyonlarıyla ilgili

of human memory that's related to various brain functions

insan hafızasına ilişkin ilginç bir bakış açısından geliyor;

but I can sum up for the sake of brevity here

ama, kısaca, bir cümlede

in a simple line:

şöyle toparlayabilirim:

The brain abhors a vacuum.

Beyin, eksik parçalardan nefret eder.

Under the best of observation conditions,

En iyi gözlem şartları altında,

the absolute best,

mutlak en iyi şartlar altında,

we only detect, encode and store in our brains

beynimiz, karşımızdaki tüm deneyimin parçalarını

bits and pieces of the entire experience in front of us,

sadece tespit edip, kodlayıp depolar

and they're stored in different parts of the brain.

ve bu parçalar beynin farklı kısımlarında depolanır.

So now, when it's important for us to be able to recall

Bizim için deneyimlediğimiz bir şeyi hatırlamanın

what it was that we experienced,

önemli olduğu bir noktada,

we have an incomplete, we have a partial store,

eksik ve kısmi bir depoya sahip olmuş oluruz

and what happens?

ve sonra ne olur?

Below awareness, with no requirement for any kind of

Bilinçaltında ve harekete geçiren hiç bir çeşit

motivated processing, the brain fills in information

süreç olmaksızın, beyin aradaki boşlukları

that was not there,

orada olmayan,

not originally stored,

ilk başta depolanmamış

from inference, from speculation,

çıkarımsal ve kurgusal

from sources of information that came to you,

bir takım kaynaklardan size, yani gözlemciye,

as the observer, after the observation.

gözlemden sonra gelen bilgilerle doldurur.

But it happens without awareness such that

Fakat bu tamamen bilinç dışında oluşur,

you don't, aren't even cognizant of it occurring.

siz bunun hiç farkında bile olmazsınız.

It's called reconstructed memories.

Buna yeniden inşa edilen anı denir.

It happens to us in all the aspects of our life, all the time.

Bu hayatımızın her alanında, hepimizin başına her zaman gelir.

It was those two considerations, among others --

Diğerleriyle birlikte bu iki durum --

reconstructed memory, the fact about the eyewitness fallibility --

yeniden inşa edilen ani, görgü tanığının yanılabilmesi gerçeği --

that was part of the instigation

Ellen Eggers adında muazzam bir avukatın

for a group of appeal attorneys

başı çektiği, yeteneklerini ve tecrübelerini bir araya getirip

led by an amazing lawyer named Ellen Eggers

bir üst mahkemeye dilekçe vererek tekrar bir duruşma düzenlenmesi ve

to pool their experience and their talents together

Francisco Carillo'nun tekrar yargılanmasını isteyen

and petition a superior court

bir grup temyiz avukatının

for a retrial for Francisco Carrillo.

araştırmasının bir parçasıydı.

They retained me, as a forensic neurophysiologist,

Beni de adli nörofizyolog olarak tuttular,

because I had expertise

çünkü bu konuyla açıkça ilgili olan

in eyewitness memory identification,

şahitlik hafıza tanımlaması

which obviously makes sense for this case, right?

üzerine uzmanlığım var.

But also because I have expertise and testify about

Uzmanlığımın yanında diğer bir sebep de

the nature of human night vision.

insanların gece görüşü ile ilgili kanıtlar ortaya koymamdı.

Well, what's that got to do with this?

Peki bunun konuyla ne ilgisi var?

Well, when you read through the case materials

Olayla ilgili delilleri baştan sona incelediğinizde,

in this Carrillo case,

bu Carillo davasında,

one of the things that suddenly strikes you is that

aniden dikkatinizi çeken bir şey de

the investigating officers said the lighting was good

incelemeci memurlarının, cinayet esnasında olay yerindeki

at the crime scene, at the shooting.

aydınlığın iyi olduğunu söylemeleri.

All the teenagers testified during the trial

Mahkemede tüm gençler

that they could see very well.

gayet iyi görebildiklerini ifade etmişler.

But this occurred in mid-January,

Ancak olay ocak ayı ortasında,

in the Northern Hemisphere, at 7 p.m. at night.

kuzey yarımkürede, akşam saat 7'de meydana gelmişti.

So when I did the calculations

Ay ve güneşle ilgili

for the lunar data and the solar data

hesaplamaları, yeryüzünün o noktasında,

at that location on Earth at the time of the incident

cinayet zamanına

of the shooting, all right,

göre yaptığımda,

it was well past the end of civil twilight

olayın gün batımının epey sonrasında olduğunu

and there was no moon up that night.

ve ay ışığının o gece görünmediğini farkettim.

So all the light in this area from the sun and the moon

Yani, o an güneş ve aydan gelen ışıklar

is what you see on the screen right here.

tıpkı şu ekranda gördüğünüz kadardı.

The only lighting in that area had to come

Civardaki ışık kaynakları

from artificial sources,

sadece yapay olanlardı

and that's where I go out and I do the actual reconstruction

ve ben de oraya gidip olayın canlandırmasını yaptım.

of the scene with photometers, with various measures

Işıkölçerler, aydınlığı ölçen çeşitli

of illumination and various other measures of

ölçütler, renk algılarını ölçen çeşitli ölçütler,

color perception, along with special cameras

bazı özel kameralar ve

and high-speed film, right?

hassas filmler kullandım.

Take all the measurements and record them, right?

Tüm sonuçları kaydettim.

And then take photographs, and this is what the scene

Fotoğrafları çektikten sonra, olay yeri

looked like at the time of the shooting

bu şekilde görünüyordu.

from the position of the teenagers

Tam ateşleme anında, tam da gençlerin

looking at the car going by and shooting.

giden arabaya baktığı açıdan.

This is looking directly across the street

Bu da, durdukları yerden

from where they were standing.

sokağın karşı kısmına bakış açıları.

Remember, the investigating officers' report said

Hatırlarsanız incelemeci memurların raporunda

the lighting was good.

aydınlatmanın iyi olduğu yazılıydı.

The teenagers said they could see very well.

Gençler gayet iyi gördüklerini söylüyordu.

This is looking down to the east,

Bu, doğuya doğru,

where the shooting vehicle sped off,

ateş edilen arabanın uzaklaştığı yön

and this is the lighting directly behind the father

ve bu gençler ve babanın arkasındaki

and the teenagers.

ışık kaynakları.

As you can see, it is at best poor.

Gördüğünüz gibi, en kötü halinde.

No one's going to call this well-lit, good lighting,

Kimse buraya ışığı iyi alan, aydınlık diyemez

and in fact, as nice as these pictures are,

ve bunları çekme sebebimiz

and the reason we take them is I knew I was going to have to testify in court,

güzel oldukları kadar, mahkemede ifade vermek zorunda oluşum.

and a picture is worth more than a thousand words

Bir resim bin kelimeden daha değerlidir

when you're trying to communicate numbers,

özellikle, lüks (aydınlanma şiddetinin uluslararası birimi)

abstract concepts like lux, the international measurement

gibi teorik kavramlarla

of illumination, the Ishihara color perception test values.

Ishihara renk testi değerleri gibi rakamlarla anlaşmaya çalışırken.

When you present those to people who are not well-versed

Bunları bilimsel anlamda çok bilgisi olmayan

in those aspects of science and that, they become

insanlara sunduğunuzda

salamanders in the noonday sun. It's like

ayışığındaki kertenkele gibi oluyorlar.

talking about the tangent of the visual angle, all right?

optik açıdan tanjanttan bahsetmeye benziyor.

Their eyes just glaze over, all right?

Anlamsızca bakıyorlar.

A good forensic expert also has to be a good educator,

İyi bir adli uzman, aynı zamanda iyi de bir eğitici,

a good communicator, and that's part of the reason

iyi bir iletişimci olmalı. Zaten bu da fotoğraf

why we take the pictures, to show not only

çekmemizin sebeplerinden biri; sadece ışık kaynaklarının

where the light sources are, and what we call the spill,

yerini göstermek değil, ışık hüzmesinin ve yayılımının

the distribution, but also so that it's easier

ne olduğunu da göstermekti. Aynı zamanda böylece,

for the trier of fact to understand the circumstances.

gerçeğin peşinde olanlar olarak, şartları anlama açısından işimiz kolaylaşmıştı.

So these are some of the pictures that, in fact,

İşte ifadem esnasında kullandığım bazı resimleri

I used when I testified,

burada görebilirsiniz.

but more importantly were, to me as a scientist,

Ancak daha önemlisi, bir bilim adamı olarak bence,

are those readings, the photometer readings,

o şartlar altında

which I can then convert into actual predictions

insan gözünün görsel kapasitesine göre

of the visual capability of the human eye

asıl görüntülere dönüştürülebildiğim

under those circumstances,

bu değerler, ışıkölçer değerleri.

and from my readings that I recorded at the scene

Olay yerinde kaydettiğim değerlere göre,

under the same solar and lunar conditions

aynı güneş ve ay ışığı şartlarında,

at the same time, so on and so forth, right,

aynı saatlerde vesaire,

I could predict

tahmin ediyorum ki,

that there would be no reliable color perception,

yüz tanınması açısından hayati olan

which is crucial for face recognition,

güvenilir bir ışık algısı yoktu

and that there would be only scotopic vision,

ve sadece karanlık görüş vardı.

which means there would be very little resolution,

Bunun anlamı, sınır veya kenarların algılanması dediğimiz

what we call boundary or edge detection,

çözünürlüğün çok düşük olmasıdır.

and that furthermore, because the eyes would have been

Ayrıca, göz bebekleri az ışıkta olabildiğince

totally dilated under this light, the depth of field,

genişlediği için; görüntü derinliği,

the distance at which you can focus and see details,

yani gözün odaklanıp ayrıntıları fark edebileceği mesafe,

would have been less than 18 inches away.

45 santimetreden azdı.

I testified to that to the court,

Mahkemeye ifademi verdim

and while the judge was very attentive,

ve hakim çok ayrıntıcı olduğu için

it had been a very, very long hearing

dilekçeyle tekrarlanan o duruşma

for this petition for a retrial, and as a result,

gerçekten çok uzun sürmüştü ve sonuç olarak,

I noticed out of the corner of my eye

göz ucuyla, hakimin

that I thought that maybe the judge was going to need

rakamlardan ziyade, biraz daha

a little more of a nudge

ikna edilmeye ihtiyacı olduğunu

than just more numbers.

fark ettim.

And here I became a bit audacious,

O anda bir cesaret gösterdim,

and I turned

döndüm,

and I asked the judge,

ve hakime sordum,

I said, "Your Honor, I think you should go out

"Efendim, bence olay yerini gidip

and look at the scene yourself."

kendi gözlerinizle görmelisiniz."

Now I may have used a tone which was more like a dare

Bir ricadan ziyade cüretli bir ses tonu

than a request — (Laughter) —

kullanmış olabilirim --(gülüşmeler) --

but nonetheless, it's to this man's credit and his courage

Ancak, bu adamın itibarı ve cesareti sayesinde

that he said, "Yes, I will."

"Peki, gideceğim." dedi.

A shocker in American jurisprudence.

Amerikan hukukunda şok bir gelişme.

So in fact, we found the same identical conditions,

Sonra, özdeş şartlara sahip bir yer bulduk

we reconstructed the entire thing again,

ve her şeyi tekrar canlandırdık.

he came out with an entire brigade of sheriff's officers

toplum içinde kendisini korumak üzere, yanında

to protect him in this community, all right? (Laughter)

polis memurlarından oluşan tam bir ekiple geldi. (gülüşmeler)

We had him stand actually slightly in the street,

Hakimin caddeye yakın bir noktada ayakta beklemesini istedik,

so closer to the suspect vehicle, the shooter vehicle,

böylece şüpheli araca ve ateş eden kişiye,

than the actual teenagers were,

genç tanıklardan daha yakın olacaktı.

so he stood a few feet from the curb

Kaldırım kenarından birkaç adım geride durdu,

toward the middle of the street.

yüzü caddeye dönüktü.

We had a car that came by,

Genç tanıkların tariflediğinin aynısı olan

same identical car as described by the teenagers, right?

bir arabayı önünden geçirdik.

It had a driver and a passenger,

Arabanın bir şoförü, bir de yolcusu vardı

and after the car had passed the judge by,

ve araba hakimi geçtikten hemen sonra

the passenger extended his hand,

ön koltuktaki yolcu kolunu çıkardı,

pointed it back to the judge as the car continued on,

araba gitmeye devam ederken hakimi nişan aldı,

just as the teenagers had described it, right?

tıpkı gençlerin anlattığı gibi, değil mi?

Now, he didn't use a real gun in his hand,

Tabii, elinde gerçek bir silah yoktu,

so he had a black object in his hand that was similar

tarif edilen silaha benzer şekilde siyah bir

to the gun that was described.

nesne tutuyordu.

He pointed by, and this is what the judge saw.

Nişan aldı ve işte hakimin gördüğü şey.

This is the car 30 feet away from the judge.

Bu, arabanın hakimden 10 metre uzaklıktaki görüntüsü.

There's an arm sticking out of the passenger side

Yolcu camından uzanmış bir kol,

and pointed back at you.

size nişan almış vaziyette.

That's 30 feet away.

İşte 10 metre uzaklıkta.

Some of the teenagers said that in fact the car

Gençlerden birkaçı, arabanın aslında

was 15 feet away when it shot.

5 metre uzaklıkta olduğunu söylemişti.

Okay. There's 15 feet.

Pekala. İşte 5 metre.

At this point, I became a little concerned.

Bu noktada, biraz endişelendim.

This judge is someone you'd never want to play poker with.

O hakim, oyun oynamaya gelmeyecek biri.

He was totally stoic. I couldn't see a twitch of his eyebrow.

Duygularını asla belli etmiyordu. Kaşının biraz bile hareket ettiğini görmedim.

I couldn't see the slightest bend of his head.

Başını en ufak derecede eğdiğini de görmedim.

I had no sense of how he was reacting to this,

Olaya nasıl bir tepki verdiğini hiç anlayamıyordum

and after he looked at this reenactment,

ve bu canlandırmayı gördükten sonra

he turned to me and he says,

bana dönüp;

"Is there anything else you want me to look at?"

"Görmemi istediğin başka bir şey var mı?" dedi.

I said, "Your honor," and I don't know whether I was

Ben de "Efendim," dedim ve

emboldened by the scientific measurements that I had

cebimdeki bilimsel ölçülerin veya

in my pocket and my knowledge that they are accurate,

bilgimin kesinliğinden mi cesaret aldım,

or whether it was just sheer stupidity,

yoksa sadece saf bir salaklıktan dolayı mı bilmiyorum,

which is what the defense lawyers thought — (Laughter) —

ki müdafa avukatları böyle düşünüyordu, --(gülüşmeler)

when they heard me say,

devam ettim;

"Yes, Your Honor, I want you stand right there

"Evet efendim, tam orada durmanızı,

and I want the car to go around the block again

arabanın binanın etrafından dönüp

and I want it to come and I want it to stop

tekrar gelmesini,

right in front of you, three to four feet away,

sizin tam 1-2 metre önünüzde durmasını,

and I want the passenger to extend his hand

yolcunun kolunu camdan çıkarmasını,

with a black object and point it right at you,

elindeki siyah nesne ile size nişan almasını

and you can look at it as long as you want."

ve istediğiniz kadar ona bakmanızı istiyorum."

And that's what he saw. (Laughter)

İşte gördüğü şey. (gülüşmeler)

You'll notice, which was also in my test report,

Fark ettiğiniz gibi, benim de raporumda olduğu üzere,

all the dominant lighting is coming from the north side,

ortamdaki ışığın büyük kısmı kuzeyden geliyordu,

which means that the shooter's face would

bu da ateş eden kişinin yüzünün

have been photo-occluded. It would have been backlit.

karanlıkta kalması anlamına gelir.

Furthermore, the roof of the car

Ayrıca, arabanın tavanı

is causing what we call a shadow cloud inside the car

arabanın içini gölge bulutu dediğimiz bir duruma sokar,

which is making it darker.

ki bu da daha karanlık bir ortam demektir.

And this is three to four feet away.

İşte bu da 1-2 metre uzaklıkta.

Why did I take the risk?

Bu riski neden aldım?

I knew that the depth of field was 18 inches or less.

Görüş derinliğinin 45 santimetreden az olduğunu biliyordum.

Three to four feet, it might as well have been

1-2 metre, bir futbol sahası kadar

a football field away.

uzaklıktaymış gibi gelir.

This is what he saw.

İşte bu gördüğü şey.

He went back, there was a few more days of evidence

Hakim geri döndü, birkaç gün daha toplanan

that was heard. At the end of it,

delilleri dinledi. Sonunda,

he made the judgment that he was going to grant

duruşmanın tekrarı için verilen dilekçeyi kabul ettiğine dair

the petition for a retrial.

kararını verdi.

And furthermore, he released Mr. Carrillo

Sonrasında, Bay Carillo'yu serbest bıraktı,

so that he could aid in the preparation of his own defense

böylece savcılık tekrar duruşma düzenlerse

if the prosecution decided to retry him.

o da kendi savunması için hazırlanabilecekti,

Which they decided not to.

ki düzenlemediler.

He is now a freed man. (Applause)

Artık o özgür bir insan. (Alkışlar)

(Applause)

(Alkışlar)

This is him embracing his grandmother-in-law.

Bu eşinin büyükannesine sarıldığı an.

He -- His girlfriend was pregnant when he went to trial,

Sevgilisi, o duruşmada iken hamileydi.

right? And she had a little baby boy.

Bir erkek çocuğu dünyaya getirdi.

He and his son are both attending Cal State, Long Beach

Oğluyla birlikte California Üniversitesi'ne gidiyor

right now taking classes. (Applause)

ve halen ders almaktalar. (Alkışlar)

And what does this example --

Bu örnek bizlere --

what's important to keep in mind for ourselves?

kendimiz için neyin önemli olduğunu hatırlattı?

First of all, there's a long history of antipathy

Her şeyden önce, Amerikan hukukunda

between science and the law

bilim ve kanunlar arasında uzun süredir var olan

in American jurisprudence.

bir hoşnutsuzluğun var olduğunu.

I could regale you with horror stories of ignorance

Bilimi mahkeme salonuna sokmaya çalışan bir adli uzman olarak

over decades of experience as a forensic expert

onlarca yıllık tecrübemde karşılaştığım cehaletin

of just trying to get science into the courtroom.

korkunç hikayelerini anlatarak sizleri güldürebilirim.

The opposing council always fight it and oppose it.

Muhalif kurul her zaman savaşıp buna karşı çıkıyor.

One suggestion is that all of us become much more

Mahkemelerde bilime daha çok yer verilmesi adına,

attuned to the necessity, through policy,

zaruret haline, gerek politika

through procedures,

gerekse protokollerle

to get more science in the courtroom,

hepimiz daha alışkın olmalıyız.

and I think one large step toward that

Buna yönelik büyük bir adım için

is more requirements,

gereklilikler fazla;

with all due respect to the law schools,

hukuk fakültelerinin affına sığınarak,

of science, technology, engineering, mathematics

bilim, teknoloji, mühendislik ve matematik

for anyone going into the law,

hukuka başlayan biri için çok önemli,

because they become the judges.

çünkü onlar hakim olacaklar.

Think about how we select our judges in this country.

Bu ülkede hakimleri nasıl seçtiğimizi düşünün.

It's very different than most other cultures. All right?

Diğer birçok kültürden daha farklı değil mi?

The other one that I want to suggest,

İkinci önerim;

the caution that all of us have to have,

hepimizin edinmesi gereken bir tedbir,

I constantly have to remind myself,

kendime sürekli hatırlatmak zorunda olduğum;

about just how accurate are the memories

doğruluğundan emin olduğumuz, inandığımız

that we know are true, that we believe in?

olayların ne kadar gerçek olduğu.

There is decades of research,

Bu davada olduğu gibi

examples and examples of cases like this,

insanların gerçekten doğru söylediğine inandığı

where individuals

birçok örnek olan

really, really believe. None of those teenagers

onlarca yıllık çalışmalar var. Carillo'nun kimliğini

who identified him

saptayan o gençlerin hiçbiri

thought that they were picking the wrong person.

yanlış kişiyi işaret ettiklerini düşünmüyordu.

None of them thought they couldn't see the person's face.

Hiçbiri o insanın yüzünü göremediğini düşünmüyordu.

We all have to be very careful.

Çok dikkatli olmalıyız.

All our memories are reconstructed memories.

Tüm anılarımız, yeniden inşa edilmiş haldeler.

They are the product of what we originally experienced

Onlar gerçekte tecrübe ettiklerimiz ve

and everything that's happened afterwards.

arkasından olan her şeyin bir ürünü.

They're dynamic.

Çok değişkenler.

They're malleable. They're volatile,

Şekillendirilebilirler. Kolayca farklılaşabilirler.

and as a result, we all need to remember to be cautious,

Sonuç olarak, hepimiz dikkatli olmalıyız,

that the accuracy of our memories

zira anılarımızın kesinliği

is not measured in how vivid they are

ne kadar canlı olduğuyla

nor how certain you are that they're correct.

veya bizim doğru olduklarından ne kadar emin olduğumuzla ölçülmüyor.

Thank you. (Applause)

Teşekkürler. (Alkışlar)