The way we think about charity is dead wrong | Dan Pallotta

Dan Pallotta: Hayırseverlik ile ilgili düşünce kalıplarımız tamamen hatalı

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Altan Atabarezz Gözden geçirme: Okan KILIC

I want to talk about social innovation

Sizlere sosyal yenilikçilikten

and social entrepreneurship.

ve sosyal girişimcilikten bahsetmek istiyorum,

Şans eseri üçüzlerim var.

I happen to have triplets.

They're little. They're five years old.

Küçükler, 5 yaşındalar.

Sometimes I tell people I have triplets. They say, "Really? How many?"

Bazen insanlara üçüzlerim olduğunu söylediğimde

"Gerçekten mi? Kaç tane?" diyorlar. (Gülüşmeler)

(Laughter)

İşte çocukların fotoğrafları...

Here's a picture of the kids -- that's Sage, and Annalisa and Rider.

Bu Sage, Annalisa ve Rider.

Now, I also happen to be gay.

Şimdi, aynı zaman da ben bir eşcinselim.

Being gay and fathering triplets is by far

Eşcinsel olup ve üçüz babası olmak

the most socially innovative, socially entrepreneurial thing

bugüne kadar yaptığım en sosyal yenilikçi,

I have ever done.

en sosyal girişimci şey...

(Laughter)

(Kahkahalar) (Alkışlar)

(Applause)

The real social innovation I want to talk about involves charity.

Benim hakkında konuşmak istediğim asıl sosyal yenilik ise

hayırseverlik içereni.

I want to talk about how the things we've been taught to think

Yardım ve hayırseverlik konusuna

about giving and about charity

nasıl bakmamız gerektiğinin dayatıldığından bahsetmek istiyorum...

ve tabii kar amacı gütmeyen kuruluşlardan

and about the nonprofit sector,

are actually undermining the causes we love,

ki aslında sevdigimiz gayeleri

and our profound yearning to change the world.

ve dünyayı değiştirmek için duyduğumuz derin arzuyu baltalıyorlar.

But before I do that, I want to ask if we even believe

Ancak bunu yapmadan önce şunu sorgulamak istiyorum,

kar amacı gütmeyen kuruluşların Dünyayı değiştirmekte ciddi bir...

that the nonprofit sector has any serious role to play

in changing the world.

rolü olduğuna inanabilir miyiz?

A lot of people say now that business will lift up the developing economies,

Birçok insan şirketlerin gelişen ekonomileri başarıya taşıyacağını

ve sosyal şirketlerin de gerisini halledeceğini söylüyor.

and social business will take care of the rest.

Ben de inanıyorum ki, iş dünyası

And I do believe that business will move the great mass of humanity forward.

insanlığı ileriye taşıyacak hakikaten de.

Fakat, her zaman arkasında dezavantajlı veya şansız olan

But it always leaves behind that 10 percent or more

that is most disadvantaged or unlucky.

yüzde onluk bir kitleyi bırakacaktır.

And social business needs markets,

Sosyal işlerin de piyasaya ihtiyacı var

and there are some issues for which you just can't develop

ve bazı meseleler var ki bazı piyasalar için

the kind of money measures that you need for a market.

ihtiyacın olan parasal yöntemleri kullanmak mümkün olmaz.

I sit on the board of a center for the developmentally disabled,

Şahsen gelişimsel engelliler yararına bir merkezin yönetim kurulundayım,

and these people want laughter

bu insanlar gülmek istiyor,

and compassion and they want love.

How do you monetize that?

merhamet ve sevgi istiyor.

And that's where the nonprofit sector and philanthropy come in.

Bunları nasıl parayla ölçebilirsin?

Ve işte burada kar amacı gütmeyen kuruluşlar ve

Philanthropy is the market for love.

hayırseverlik devreye giriyor.

It is the market for all those people

Hayırseverlik dediğin sevgi piyasası.

for whom there is no other market coming.

Şirketlerin, diğer piyasaların umursamadığı

And so if we really want, like Buckminster Fuller said,

insanlar için bir piyasa.

a world that works for everyone,

Eğer biz gerçekten Buckminster Fuller'in söylediği gibi,

with no one and nothing left out,

herkese uygun, kimsenin unutulmadığı

then the nonprofit sector has to be

bir Dünya istiyorsak,

a serious part of the conversation.

kar amacı gütmeyen kuruluşlar

sistemin ciddi bir parçasını oluşturmalı.

But it doesn't seem to be working.

Why have our breast cancer charities not come close

Fakat bu işliyormuş gibi gözükmüyor.

Neden bizim göğüs kanseri hayır kurumlarımız

to finding a cure for breast cancer,

or our homeless charities not come close

göğüs kanseri için tedavi bulmaya yanaşmıyor?

to ending homelessness in any major city?

veya evsizlere yardım kurumlarımız büyük şehirlerde evsizlik sorununu

Why has poverty remained stuck

sonlandırmanın yanına bile yaklaşamıyor?

at 12 percent of the U.S. population for 40 years?

Neden yoksulluk kırk yıldır Amerikan nüfusun

yüzde on ikisinde takıldı kaldı?

And the answer is,

these social problems are massive in scale,

Cevabım, konuştuğumuz sosyal problemler

our organizations are tiny up against them,

inanılmaz büyük ölçeklerde.

and we have a belief system that keeps them tiny.

Kıyaslandığında organizasyonlarımız ise problemlerin yanında minicik kalıyor

We have two rulebooks.

ve onları minicik olmaya zorlayan bir inanç sistemimiz var.

We have one for the nonprofit sector,

İki tane ayrı kural kitabımız var.

and one for the rest of the economic world.

Birisi kar amacı gütmeyen kuruluşlar için,

diğeri de ekonomi dünyasının geri kalanı için.

It's an apartheid, and it discriminates

against the nonprofit sector in five different areas,

Bu bir ayrımcılık ve kar amacı gütmeyen kuruluşların

the first being compensation.

aleyhine 5 ayrı husus söz konusu.

İlki tazminat meselesi.

So in the for-profit sector, the more value you produce,

the more money you can make.

Şöyle ki kar amacı güden şirketlerde, ne kadar değer üretirsen

But we don't like nonprofits to use money

o kadar çok para kazanırsın.

to incentivize people to produce more in social service.

Fakat biz kar gütmeyen kuruluşların

We have a visceral reaction to the idea that anyone

parayı insanların sosyal hizmet üretmesine teşvik için kullanmasını sevmeyiz.

would make very much money helping other people.

İnsanlara yardım ederek çok fazla para kazanılması

Interestingly, we don't have a visceral reaction

fikrine karşı bir tepkimiz var.

to the notion that people would make a lot of money

İlginçtir ki, diğer insanlara yardım etmeyerek

not helping other people.

You know, you want to make 50 million dollars

çok para yapan insanlar kavramına karşı ise bir tepkimiz yok.

selling violent video games to kids, go for it.

Bilirsiniz, çocuklara şiddet içeren video oyunları satarak

We'll put you on the cover of Wired magazine.

50 milyon dolar yapmak isterseniz

But you want to make half a million dollars

sizi Wired dergisinin kapağına koyarız.

trying to cure kids of malaria,

Fakat siz sıtmaya yakalanan çocukları tedavi ederken

and you're considered a parasite yourself.

yarım milyon yapmak istiyorsanız

(Applause)

And we think of this as our system of ethics,

o zaman bir parazit addedilirsiniz. (Alkışlar)

but what we don't realize is that this system

Ve biz buna ahlak sistemi diyoruz,

has a powerful side effect, which is:

fakat fark etmediğimiz şey bu sistemin

It gives a really stark, mutually exclusive choice

güçlü yan etkilerinin olduğu. Şöyle ki,

en iyi üniversitelerimizden çıkan parlak zekaları

between doing very well for yourself and your family

or doing good for the world,

kendileri ve aileleri için iyi şeyler yapmak ile

dünya için iyi bir şeyler yapmak arasında

to the brightest minds coming out of our best universities,

ikilemde bırakıyor.

and sends tens of thousands of people

Kar amacı gütmeyen kuruluşlarda büyük fark yaratabilecek

who could make a huge difference in the nonprofit sector,

marching every year directly into the for-profit sector

on binlerce insanı her yıl doğruca

because they're not willing to make that kind of lifelong economic sacrifice.

kar amacı güden firmalara yönlendiriyor.

Çünkü onlar bu çeşit ömür boyu ekonomik fedakarlığı yapmaya gönüllü değiller.

Businessweek did a survey, looked at the compensation packages

for MBAs 10 years out of business school.

Businessweek 10 yıl önce MBA mezunu olmuş kişilerin

And the median compensation for a Stanford MBA,

maaşlarına bakan bir araştırma yayınladı,

with bonus, at the age of 38, was 400,000 dollars.

Stanford MBA mezunu 38 yaşında biri için ortalama

Meanwhile, for the same year, the average salary

prim dahil maaş paketi 400.000 dolar.

for the CEO of a $5 million-plus medical charity in the U.S.

Bu arada, aynı yıl için, 5 milyon dolar üzerinde para toplayan bir

was 232,000 dollars, and for a hunger charity, 84,000 dollars.

Amerikan tıbbi yardım kuruluşunun CEO'sunun ortalama maaşı

232.000 dolar, ve açlara yardım kuruluşunun ki 84.000 dolar.

Now, there's no way you're going to get a lot of people

Simdi sizin 400.000 dolarlık yeteneği olup

with $400,000 talent to make a $316,000 sacrifice every year

açlara yardim kurulusunun CEO'su olmak için 316.000 dolarlık fedakarlık yapacak

to become the CEO of a hunger charity.

adam bulmanızın bir yolu yok.

Some people say, "Well, that's just because those MBA types are greedy."

Not necessarily. They might be smart.

Bazı insanlar şöyle der 'Bu MBA tiplerinin açgözlülüğünden'

Belli olmaz. Zeki de olabilirler.

It's cheaper for that person to donate

100,000 dollars every year to the hunger charity;

Bu insan için her yıl açlara yardım kurumuna

100.000 dolar bağışlaması daha ucuza gelebilir,

save 50,000 dollars on their taxes --

so still be roughly 270,000 dollars a year ahead of the game --

Vergiler üzerinden 50.000 doları tasarruf eder,

now be called a philanthropist because they donated

hala kabaca yılda 270,000 dolar cebinde kalmış olur.

100,000 dollars to charity;

Üstelik şimdi bir hayırsever olarak adlandırılmaktadır.

zira 100.000 doları hayır kurumuna bağışladı,

probably sit on the board of the hunger charity;

muhtemelen hayır kurumunun yönetim kurulunda görev yapacak,

indeed, probably supervise the poor SOB

who decided to become the CEO of the hunger charity;

hem de, muhtemelen açlara yardım kurumunun CEO'su olmaya

(Laughter)

karar veren fakiri denetliyor olacak

and have a lifetime of this kind of power and influence

and popular praise still ahead of them.

ve ömür boyu bu çeşit güce, etkiye

ve onlardan daha ötede popüler övgüye sahip olacak.

The second area of discrimination is advertising and marketing.

So we tell the for-profit sector, "Spend, spend, spend on advertising,

Ayrımcılığın ikinci alanı reklamcılık ve pazarlama.

until the last dollar no longer produces a penny of value."

Şöyle ki, kar amacı güden şirketlere, artık son doların bir penny

But we don't like to see our donations spent on advertising in charity.

değer üretmeyecek duruma gelene kadar' reklam üzerine harca, harca, harca' deriz.

Our attitude is, "Well, look, if you can get the advertising donated,

Fakat, bağışlarımızın hayır işleri reklamına harcanmasını görmek istemeyiz.

Tavrımız, "bak, eğer reklam bağışı alabilirsen..."

you know, to air at four o'clock in the morning, I'm okay with that.

bilirsin, sabah saat 4'te falan, bununla bir sorunum yok."

But I don't want my donation spent on advertising,

I want it go to the needy."

"Fakat, benim bağışlarımın reklama harcanmasını istemiyorum."

As if the money invested in advertising

"ben bunun ihtiyacı olana gitmesini istiyorum."

could not bring in dramatically greater sums of money

Sanki reklama yatırım yapılmış paranın

ihtiyaç sahiplerine hizmet için

to serve the needy.

çarpıcı biçimde büyük tutarlar getirmesi mümkün değilmiş gibi.

In the 1990s, my company created

1990'larda şirketim,

the long-distance AIDSRide bicycle journeys,

uzun mesafe "AIDSRide" adlı bisiklet yolculukları düzenledi

and the 60 mile-long breast cancer three-day walks,

ve dokuz yıl boyunca, üç günde 60 kilometre kat edilen

meme kanseri yürüyüşleri düzenledi.

and over the course of nine years,

we had 182,000 ordinary heroes participate,

182.000 kahraman vardı katılan,

and they raised a total of 581 million dollars.

ve toplam 581 milyon dolarlık yardım topladılar 9 yılda. (Alkışlar)

(Applause)

Gayeleri için daha önce tarihte görülmediği kadar çok parayı

They raised more money more quickly for these causes

than any events in history,

çok daha çabuk toplayabildiler.

all based on the idea that people are weary

İnsanların yapabileceklerinden azı istendiği için

of being asked to do the least they can possibly do.

bezmiş olabilecekleri fikrine dayanarak yapıldı tüm bunlar.

People are yearning to measure the full distance of their potential

İnsanlar değer verdikleri davalar adına

potansiyellerinin ne olduğunu sonuna kadar görüp,

on behalf of the causes that they care about deeply.

ölçebilmeyi arzu ediyorlar.

Tek yapılması gereken sormak.

But they have to be asked.

We got that many people to participate

New York Times'da tam sayfa reklam satın alarak,

by buying full-page ads in The New York Times,

primetime radyo ve TV reklamları ile,

katılmak isteyen o kadar kişi var ki.

in The Boston Globe, in prime time radio and TV advertising.

Do you know how many people we would've gotten

Eğer biz çamaşırhanelerde el ilanları dağıtıyor olsaydık

if we put up fliers in the laundromat?

kaç kişiye ulaşabilirdik biliyor musunuz?

ABD'de bağışların GSYİH'ya oranı 1970'lerde ölçmeye başlandığından beri

Charitable giving has remained stuck in the U.S., at two percent of GDP,

yüzde ikilerde takılıp kalmıştır.

ever since we started measuring it in the 1970s.

That's an important fact, because it tells us

Bu önemli bir bilgi çünkü bize,

that in 40 years, the nonprofit sector

son 40 yılda, kar amacı gütmeyen kuruluşların

has not been able to wrestle any market share

kar amacı güden şirketlerle kıyaslandığında,

away from the for-profit sector.

herhangi bir pazar payı almasının mümkün olamadığı gerçeğini söyler.

And if you think about it, how could one sector

Ve düşününce, nasıl olur da bir sektör

possibly take market share away from another sector

eğer pazarlama yapmasına izin verilmez ise,

if it isn't really allowed to market?

başka bir sektörden pazar payı alabilir ki?

And if we tell the consumer brands,

Tüketici markalarına

"You may advertise all the benefits of your product,"

"Ürünlerinizin tüm faydalarının reklamını yapabilirsiniz",

but we tell charities, "You cannot advertise all the good that you do,"

sivil topluma "yaptığınız iyiliklerin reklamı olamaz" derseniz

where do we think the consumer dollars are going to flow?

tüketicilerin dolarlarının nereye akacağını sanıyorsunuz?

Üçüncü ayrımcılık alanı

The third area of discrimination is the taking of risk

in pursuit of new ideas for generating revenue.

Risk alarak, gelir sağlamak için yeni fikirlerin peşinde koşulmasıdır.

So Disney can make a new $200 million movie that flops,

Yani Disney 200 milyon dolarlık film yapıp batırabilir

ve kimse mahkemeye müracaat etmez.

and nobody calls the attorney general.

But you do a little $1 million community fundraiser for the poor,

Ama siz fakirler yararına 1 milyon dolarlık

küçük bir bağış organizasyonu yaptınız

and it doesn't produce a 75 percent profit to the cause in the first 12 months,

ve ilk 12 ay içerisinde yüzde 75 kar edemediniz mi

and your character is called into question.

karakteriniz sorgulanır hale gelir.

So nonprofits are really reluctant to attempt any brave,

Birçok kar amacı gütmeyen kuruluş

cesur, dev ölçekli, yeni bağış toplama çalışmalarında

daring, giant-scale new fundraising endeavors,

for fear that if the thing fails,

başarısız olur da şöhretleri yerle bir olur korkusu ile

their reputations will be dragged through the mud.

isteksizdirler.

Siz de ben de biliyoruz ki hata yapmaktan men edildiğinizde

Well, you and I know

when you prohibit failure, you kill innovation.

yenilikçiliği, mücitliği öldürürsünüz.

Bağış işinde yenilikçiliği öldürürseniz, daha fazla gelir elde edemezsiniz.

If you kill innovation in fundraising, you can't raise more revenue;

Eğer daha fazla gelir elde edemezseniz, büyüyemezsiniz.

if you can't raise more revenue, you can't grow;

Ve eğer büyüyemezseniz, muhtemelen büyük sosyal sorunlarla da başa çıkamazsınız.

and if you can't grow, you can't possibly solve large social problems.

The fourth area is time.

Dördüncü ayrımcılık konusu da zaman.

So Amazon went for six years without returning any profit to investors,

Amazon altı yıl boyunca yatırımcılarına herhangi bir kar ödemesi

and people had patience.

yapmadan devam etti ve insanlar sabrettiler.

Pazar hakimiyetini ele geçirmek için

They knew that there was a long-term objective down the line,

of building market dominance.

uzun vadeli hedeflerin olduğunu biliyorlardı.

But if a nonprofit organization ever had a dream

Ama kar amacı gütmeyen bir organizasyon

of building magnificent scale that required that for six years,

altı yıl boyunca muhtaçlara yardım edeceğine, sadece yatırım yapıp

no money was going to go to the needy,

organizasyonunu sorunları çözebileceği bir ölçeğe

getirmeyi hayal ederse,

it was all going to be invested in building this scale,

we would expect a crucifixion.

çarmıha gerilmeniz işten bile değil.

The last area is profit itself.

Ve son ayrımcılık alanı da kar edebilme konusu.

So the for-profit sector can pay people profits

Yani, kar amacı güden şirketler yeni fikirleri için sermaye çekmek amacıyla

in order to attract their capital for their new ideas,

yatırımcılarına kar ödemesi yapabilirken

but you can't pay profits in a nonprofit sector,

Kar amacı gütmeyen sektörde kar ödeyemezsiniz.

so the for-profit sector has a lock

Kar amacı güden sektörün hedefinde trilyon dolarlık sermaye piyasası varken,

on the multi-trillion-dollar capital markets,

and the nonprofit sector is starved for growth and risk and idea capital.

kar amacı gütmeyen sektör büyümeye,

risk sermayesine ve fikri sermayeye hasrettir.

Bu beş kalem bir araya gelirse--

Well, you put those five things together --

you can't use money to lure talent away from the for-profit sector;

yetenekli insanları şirketlerden kapmak için para kullanamazsınız,

you can't advertise on anywhere near the scale

reklam yapamaz, şirketlerin yeni müşteriler kazanmak adına yaptıkları reklamın

the for-profit sector does for new customers;

yanına bile yaklaşamazsınız,

you can't take the kinds of risks in pursuit of those customers

yardım toplamak için kar amacı güden şirketlerin

that the for-profit sector takes;

yeni müşteri peşinde aldıkları riski alamazsınız,

you don't have the same amount of time to find them as the for-profit sector;

O insanlara ulaşabilmek için kar amacı güdenler ile

aynı miktarda zamana da sahip değilsinizdir

ve kendinizi fonlamak için hisse senedi piyasası gibi bir yapınız da yoktur.

and you don't have a stock market with which to fund any of this,

İlk davanızı hayata geçirebileceğinizi düşünseniz bile,

even if you could do it in the first place --

hemen her düzeyde

and you've just put the nonprofit sector

kar amacı güden şirketlerle kıyaslandığında

at an extreme disadvantage to the for-profit sector,

aşırı derecede dezavantajlı konumdasınızdır.

on every level.

Kar amacı güden ve gütmeyen arası ayrımcılığın etkisi hakkında herhangi bir şüpheniz varsa,

If we have any doubts about the effects of this separate rule book,

this statistic is sobering:

buyurun size çarpıcı bir istatistik;

1970'ten 2009'a kadar geçen sürede

From 1970 to 2009,

the number of nonprofits that really grew,

gerçekten büyüme gösteren ve

50 milyon dolar yıllık geliri bariyerini geçebilen

that crossed the $50 million annual revenue barrier,

is 144.

kar amacı gütmeyen kuruluş sayısı 144.

In the same time, the number of for-profits that crossed it

Aynı dönemde, bu seviyeyi geçebilen

şirketlerin sayısı 46,136.

is 46,136.

Yani ölçek itibari ile dev sosyal sorunlara karşı karşıyayız

So we're dealing with social problems that are massive in scale,

and our organizations can't generate any scale.

ve bizim STK'lar ölçeğin yanına bile yaklaşamıyor.

All of the scale goes to Coca-Cola and Burger King.

Tüm büyüme Coca-Cola ve Burger King'e gidiyor.

Peki bakış açımız neden böyle?

So why do we think this way?

Aslında, Amerika'daki en fanatik dogmalar gibi

Well, like most fanatical dogma in America,

these ideas come from old Puritan beliefs.

bu bakış açıları, eski bağnaz (kuralcı) inançlardan kaynaklanıyor.

The Puritans came here for religious reasons, or so they said,

Kuralcılar, buraya dini nedenlerle geldiler veya öyle iddia ettiler,

but they also came here because they wanted to make a lot of money.

ama aynı zamanda da çok para kazanmak istedikleri için de gelmişlerdi.

They were pious people,

Belki dindar insanlardı ama aynı zamanda da

but they were also really aggressive capitalists,

gerçekten agresif birer kapitalisttiler,

and they were accused of extreme forms of profit-making tendencies,

ve diğer kolonistler ile karşılaştırıldıklarında

compared to the other colonists.

aşırı kar eğilimleri sebebiyle suçlandılar.

But at the same time, the Puritans were Calvinists,

Kuralcılar, aynı zamanda da, Kalvinist idiler.

so they were taught literally to hate themselves.

Yani tam anlamıyla kendilerinden nefret etmek üzerine bir öğretileri vardı.

They were taught that self-interest was a raging sea

Kişisel çıkarın kudurmuş bir deniz olduğu öğretilmekteydi,

that was a sure path to eternal damnation.

ebedi lanetlenme için emin bir yol olduğu kesindi.

This created a real problem for these people.

Yani, bu ikilem insanlar için gerçek bir sorun yaratıyordu, değil mi?

Here they've come all the way across the Atlantic to make all this money,

Hem ta Atlantik'in bu yanına para kazanmak için geleceksin

ve bu para senin doğrudan cehenneme gönderilmene sebep olacak.

but making all this money will get you sent directly to Hell.

What were they to do about this?

Ne yapacaktılar?

Well, charity became their answer.

Hayırseverlik, onların bu duruma cevabı oldu.

It became this economic sanctuary,

Ekonomik bir sığınak haline geldi.

where they could do penance for their profit-making tendencies --

Onlar için bir nevi kar yapma eğilimlerine karşılık ödeyebilecekleri kefaret,

bir dolar başına beş sent.

at five cents on the dollar.

So of course, how could you make money in charity

Elbette böyle bir durumda, hayırseverlikten nasıl para kazanabilirsiniz

if charity was your penance for making money?

eğer hayır işi, para kazanmak için kefaretiniz olsa?

Financial incentive was exiled from the realm of helping others,

İşte bu sebeple finansal teşvik mekanizması namınıza para kazanma ihtimaliniz değerlendirilerek

so that it could thrive in the area of making money for yourself,

başkalarına yardım aleminden uzaklaştırılmıştır

and in 400 years, nothing has intervened

ve 400 yıldır da kimse buna "amaca ters düşüyor ve adil değil"

to say, "That's counterproductive and that's unfair."

diyerek müdahale etmemiştir.

Şimdi bu ideoloji, çok tehlikeli bir soru ile sorgulanmakta,

Now, this ideology gets policed by this one very dangerous question,

which is, "What percentage of my donation goes to the cause versus overhead?"

o da, "benim bağışımın ne kadarlık bir oranı amaca ne kadarı masrafa gidiyor?"

There are a lot of problems with this question.

Bu soru ile ilgili bir çok problem söz konusu.

I'm going to just focus on two.

Sadece iki tanesine odaklanmak istiyorum.

First, it makes us think that overhead is a negative,

İlk olarak, masrafın negatif olduğunu ima ediyor olması.

that it is somehow not part of the cause.

Öyle ki bir şekilde amacımızın bir parçası değil.

Halbuki kesinlikle bir parçası, özellikle de büyüme için kullanılırsa.

But it absolutely is, especially if it's being used for growth.

Şimdi, masrafın bir şekilde

Now, this idea that overhead is somehow an enemy of the cause

amacımızın, davamızın düşmanı olduğu fikri

creates this second, much larger problem,

bu ikinci ve daha büyük bir sorunu ortaya çıkarıyor.

which is, it forces organizations to go without the overhead things

Gerçekten büyümeye ihtiyaç duyan kuruluşları

they really need to grow,

masraflar olmadan

in the interest of keeping overhead low.

hareket etmeye zorlaması.

So we've all been taught that charities should spend

Bize hayır kurumlarının bağış toplama gibi olaylara olabildiğince az para

as little as possible on overhead things like fundraising

harcaması gerektiği öğretildi.

under the theory that, well, the less money you spend on fundraising,

o kadar ki bağış toplamaya ne kadar az harcarsan,

the more money there is available for the cause.

amaca o kadar fazla para kalmış olur.

Well, that's true if it's a depressing world

Eğer iç karartıcı bir Dünya'da isek, doğru.

in which this pie cannot be made any bigger.

Pastanın daha da büyütülmesinin imkansız olduğu bir Dünya.

Ama eğer bu mantıksal yani bağış toplamaya yapılan yatırımın

But if it's a logical world in which investment in fundraising

actually raises more funds and makes the pie bigger,

daha fazla fon kazanmaya ön ayak olduğu bir Dünya ise

then we have it precisely backwards,

o zaman kesinlikle işleri tersten anlamışız demektir.

and we should be investing more money, not less, in fundraising,

ve dolayısı ile para toplamaya daha az değil

daha çok yatırım yapmamız gerektiği aşikar, zira bağış toplama

because fundraising is the one thing

that has the potential to multiply the amount of money

o kadar önem atfettiğimiz dava için

toplanabilecek parayı katlayabilecek potansiyele sahip yegane şey.

available for the cause that we care about so deeply.

I'll give you two examples.

Size iki örnek vereceğim. Biz AIDSRides kampanyasını

We launched the AIDSRides

başlangıç yatırımı olarak.50.000 dolarlık risk sermayesi ile başlattık.

with an initial investment of 50,000 dollars in risk capital.

Within nine years, we had multiplied that 1,982 times,

AIDS Hizmetleri için tüm masrafları çıktıktan sonra hesapladığımızda dokuz yıl içinde

into 108 million dollars after all expenses, for AIDS services.

parayı 1,982 katına katlayıp 108 milyon dolar yapmıştık.

We launched the breast cancer three-days

Meme kanseri için üç gün kampanyasını

with an initial investment of 350,000 dollars in risk capital.

başlangıç yatırımı olarak 350.000 dolarlık risk sermayesi ile başlattık.

Within just five years, we had multiplied that 554 times,

Sadece beş yıl içinde tüm harcamaları sonra bunu 554 katına çıkarıp

into 194 million dollars after all expenses,

194 milyon dolar yapıp

for breast cancer research.

meme kanseri araştırmaları için harcadık.

Now, if you were a philanthropist really interested in breast cancer,

Şimdi, meme kanseri konusunda gerçekten istekli bir hayırsever olsaydınız,

what would make more sense:

hangisi daha mantıklı olurdu,

go out and find the most innovative researcher in the world

gidip Dünya'nın en yenilikçi araştırmacısını bulup,

and give her 350,000 dollars for research,

ona araştırma için 350.000 dolar vermek mi,

yoksa onun bağış toplaması için 350.000 dolar verip

or give her fundraising department the 350,000 dollars

to multiply it into 194 million dollars for breast cancer research?

meme kanseri araştırmaları için 194 milyon dolar toplamasını sağlamak mı?

2002 bizim en başarılı yılımız olmuştu.

2002 was our most successful year ever.

Sadece o yıl meme kanseri için tek başına

We netted for breast cancer alone, that year alone,

71 million dollars after all expenses.

tüm masrafları çıktıktan sonra 71 milyon dolar kazandık.

And then we went out of business,

Ve sonda çöküverdik,

suddenly and traumatically.

aniden ve travmatik bir biçimde.

Why? Well, the short story is, our sponsors split on us.

Neden? Uzun hikayenin kısası sponsorumuz bizden ayrılmak istedi.

They wanted to distance themselves from us

Bizimle aralarına mesafe koymak istediler, neden?

because we were being crucified in the media

çünkü bağışların %40'ını maaşlara, "müşteri" servislerine ve

for investing 40 percent of the gross in recruitment

"müşteri" deneyimine yatırdığımız için

and customer service and the magic of the experience,

medya tarafından çarmıha geriliyorduk.

ve bu tarz bir büyüme yatırımını açıklamak için

and there is no accounting terminology to describe

that kind of investment in growth and in the future,

"masraf" tan başka hiçbir lanet olası

muhasebe terminolojisi mevcut değil.

other than this demonic label of "overhead."

Bir gün içerisinde, 350 harika çalışanımız.

So on one day, all 350 of our great employees

lost their jobs ...

işlerini kaybetti.

because they were labeled "overhead."

Çünkü onlara "masraf" etiketi yapıştırılıverdi.

Our sponsor went and tried the events on their own.

Sponsorumuz gidip kendi organizasyonlarını düzenlemeye kalktı

The overhead went up.

masrafları arttı,

Net income for breast cancer research went down by 84 percent,

Meme kanseri araştırmaları için elde edilen net gelir düşüverdi,

hem de bir yılda yüzde 84, yani 60 milyon dolar.

or 60 million dollars, in one year.

This is what happens when we confuse morality with frugality.

İşte ahlak ile cimriliği

birbirine karıştırıverince ne olduğunun örneği.

We've all been taught that the bake sale with five percent overhead

Hepimize kurabiye sattığımız kermesin %5 masrafının ahlaki olarak

is morally superior to the professional fundraising enterprise

%40 masrafı olan profesyonel yardım kuruluşundan daha üstün olduğu öğretildi.

with 40 percent overhead,

but we're missing the most important piece of information, which is:

Ama bilginin en önemli parçası eksik sanki,

o da pastaların gerçek boyutunun ne olduğu?

What is the actual size of these pies?

Who cares if the bake sale only has five percent overhead if it's tiny?

Kermesin sadece %5 maliyetinin olması kimin umurunda olur ki,

What if the bake sale only netted 71 dollars for charity

eğer kermes hayır için 71 dolar kazandıysa ve

because it made no investment in its scale

hiç yatırım söz konusu olmadıysa?

and the professional fundraising enterprise netted

ve fakat profesyonel yardım kuruluşu nette...

71 million dollars because it did?

71 milyon dolar kazandıysa?

Now which pie would we prefer,

Şimdi hangi pastayı tercih edersiniz ve hangi pastanın

and which pie do we think people who are hungry would prefer?

aç insanlar tarafından tercih edileceğini sanıyorsunuz?

Here's how all of this impacts the big picture.

Tüm bunların büyük resmi nasıl etkilediğini söyleyeyim buyurun,

I said that charitable giving is two percent of GDP in the United States.

Bağış toplamının ABD GSYİH'ın % 2'si olduğunu söylemiştim

That's about 300 billion dollars a year.

Yılda yaklaşık 300 milyar dolar eder bu.

But only about 20 percent of that, or 60 billion dollars,

Ama sadece yaklaşık %20 si, veya 60 milyar dolar,

goes to health and human services causes.

sağlık ve insanlara hizmet olarak gidebiliyor.

The rest goes to religion and higher education and hospitals,

gerisi din, yüksek öğretim ve hastanelere.

and that 60 billion dollars is not nearly enough

ve 60 milyar ABD Doları sözünü ettiğimiz

to tackle these problems.

dev sorunları çözmek için yeterli değil.

But if we could move charitable giving from two percent of GDP,

Ama bağış işini yukarıya,

GSYİH'ın %2'sinden sadece bir adım yukarı taşıyabilirsek

up just one step to three percent of GDP, by investing in that growth,

yani %3'e çıkaracak yatırımı yapabilirsek,

that would be an extra 150 billion dollars a year in contributions,

bu ilave yılda 150 milyar dolarlık katkı anlamına gelecek,

and if that money could go disproportionately

ve eğer o para orantısız bir biçimde

to health and human services charities,

sağlık ve insanlar yararına hayır kurumlarına aktarılabilirse,

because those were the ones we encouraged to invest in their growth,

ki olanlar büyüme konusunda desteklediğimiz kuruluşlardı,

Bu o sektörün katkıları üçe katlandı demek olur.

that would represent a tripling of contributions to that sector.

Now we're talking scale.

İşte o zaman bir ölçek ekonomisinden bahsedebiliriz.

Şimdi gerçek bir değişim potansiyelinden bahsedebiliriz.

Now we're talking the potential for real change.

But it's never going to happen by forcing these organizations

Bu kuruluşların masraflarını ahlaki bir amaçla düşük tutmaya zorlayarak

ufuklarını daraltarak

to lower their horizons

to the demoralizing objective of keeping their overhead low.

başarılacak gibi değil.

Our generation does not want its epitaph to read,

Bizim neslimiz mezar taşında

"We kept charity overhead low."

"Hayırseverliğin masraflarını düşüren..." yazsın istemiyor.

(Laughter)

(Kahkaha) (Alkış)

(Applause)

We want it to read that we changed the world,

Biz "biz dünyayı değiştirdik" yazmasını istiyoruz

and that part of the way we did that

ve bu konuştuğumuz konular hakkında

was by changing the way we think about these things.

düşünme şeklimizi değiştirerek olur.

So the next time you're looking at a charity,

Yani bir dahaki sefere bir hayır kurumuyla karşılaştığınızda,

don't ask about the rate of their overhead.

onların genel gider oranlarını sorgulamayın.

Ask about the scale of their dreams,

Hayallerinin ölçeğini sorgulayın,

onların Apple, Google, Amazon ölçeğindeki hayallerini,

their Apple-, Google-, Amazon-scale dreams,

how they measure their progress toward those dreams,

hayallerini ne kadar yaklaştıklarını nasıl ölçtüklerini sorgulayın,

ve gerçekleştirmek için hangi kaynaklara ihtiyaçları olduğunu sorgulayın,

and what resources they need to make them come true,

regardless of what the overhead is.

masrafı ne olursa olsun.

Who cares what the overhead is

Eğer bu sorunlar gerçekten çözülüyorsa,masraf kısmı kimin umurunda?

if these problems are actually getting solved?

If we can have that kind of generosity --

Bu tarz bir cömertlik sergileyebilirsek,

a generosity of thought --

düşünce anlamında bir cömertlik, o zaman kar amacı gütmeyen kuruluşlar,

then the non-profit sector can play a massive role

değişen dünyada en umutsuz insanlara yardım adına

in changing the world for all those citizens

büyük bir rol alabilir.

most desperately in need of it to change.

Ve bu bizim neslimizin kalıcı mirası olabilir,

And if that can be our generation's enduring legacy --

that we took responsibility

sorumluluk aldık,

for the thinking that had been handed down to us,

bize emanet edilen yaklaşımı

that we revisited it, we revised it,

tekrar tekrar gözden geçirdik

and we reinvented the whole way humanity thinks about changing things,

ve insanların değişim yaratma düşüncesinin kendisini baştan aşağı değiştirdik

sonsuza kadar ve herkes için.

forever, for everyone --

well, I thought I would let the kids sum up what that would be.

Bence özetleme konusunda çocuklara izin vermem uygun olur.

Annalisa Smith-Pallotta: That would be

Annalisa Smith-Pallotta: Bu,

Sage Smith-Pallotta:--gerçek bir sosyal...

Sage Smith-Pallotta: a real social

Rider Smith-Pallotta: innovation.

Binici Smith-Pallotta:--yenilik.

Dan Pallotta: Thank you very much.

Dan Pallotta: çok teşekkür ederim. Teşekkür ederiz.

Thank you.

(Applause)

(Alkışlar)

Thank you.

Teşekkürler (Alkışlar)

(Applause)