The way we think about charity is dead wrong | Dan Pallotta

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Аудармашы: TEDtalks-KZ TEDtalks-KZ Редактор: Islam Talapbayev

I want to talk about social innovation

Мен әлеуметтiк инновациялар

and social entrepreneurship.

және әлеуметтiк кәсiпкерлiк туралы сөйлескім келеді.

Менде үшем бар.

I happen to have triplets.

They're little. They're five years old.

Олар кішкентай. Бес жаста.

Sometimes I tell people I have triplets. They say, "Really? How many?"

Кейде адамдарға үшемім бар дегенде,

олар «Шынымен бе? Ал олардың саны неше?», деп сұрайды

(Laughter)

Міне, менің балаларымның фотосуреті.

Here's a picture of the kids -- that's Sage, and Annalisa and Rider.

Аттары Сейдж, Аннализа, Рейдер.

Now, I also happen to be gay.

Бұдан басқа мен гей болып шықтым.

Being gay and fathering triplets is by far

Менiң гей және үш егіздің әкесі болғаным,

the most socially innovative, socially entrepreneurial thing

- бұл, күмәнсiз,

I have ever done.

менің қашанда жасаған өзi әлеуметтiк инновациялық және әлеуметтiк кәсiпшiл нәрсем.

(Laughter)

(Әзіл күлкі) (қол шапалақтау)

(Applause)

The real social innovation I want to talk about involves charity.

Мен сөйлескім келген нақты әлеуметтік инновация,

қайырымдылыққа жатады.

I want to talk about how the things we've been taught to think

Мен қайыр садақа беру,

about giving and about charity

қайырымдылық

және бейкоммерциялық сектор

and about the nonprofit sector,

are actually undermining the causes we love,

бізге әлемді өзгертуге және жақсы іс жасауға

and our profound yearning to change the world.

қақпалайтыны туралы әңгіме құрғым келеді.

But before I do that, I want to ask if we even believe

Бірақ мәнге көшпес бұрын,

бейкоммерциялық сектор әлемді жақсартуға маңызды рөл атқаратынына сеніміміз

that the nonprofit sector has any serious role to play

in changing the world.

туралы сұрағым келеді.

A lot of people say now that business will lift up the developing economies,

Адамдардың көбісі коммерциялық сектор дамып келе жатқан елдердің экономикасын көтеретінін айтып келеді,

ал басқа нәрселер туралы әлеуметтік бизнес қамқор болады.

and social business will take care of the rest.

Мен коммерциялық сектордың

And I do believe that business will move the great mass of humanity forward.

халықтың көп бөлігінің үдерістің қозғалтқышы болуына шынымен сенемін.

Бірақ коммерциялық сектор әрдайым сол 10 немесе оннан артық пайыз,

But it always leaves behind that 10 percent or more

that is most disadvantaged or unlucky.

тұрмысы төмен және қайғылы жағдайдағы адамдарды жәмпелейді.

And social business needs markets,

Әлеуметтік бизнеске нарық керек,

and there are some issues for which you just can't develop

бірақ ақшалай бағалауға болмайтын өнімдер бар болады,

the kind of money measures that you need for a market.

ал тап сол баға нарықтың қызмет етуі үшін керек.

I sit on the board of a center for the developmentally disabled,

Мен зерделі мешеу адамдарға арналған орталықтың басшылар кеңесінің мүшесімін,

and these people want laughter

оларға күлкі,

жанашырлық, махаббат өте қажет.

and compassion and they want love.

How do you monetize that?

Бұны ақшалай қалай өлшеуге болады?

And that's where the nonprofit sector and philanthropy come in.

Бейкоммерциялық сектор

және қайырымдылық тап бұл жерде қосылады.

Philanthropy is the market for love.

Қайырымдылық бұл тауар нарық, махаббат.

It is the market for all those people

Бұл нарық,

for whom there is no other market coming.

- басқа нарықтарға қол жеткізе алмағандарға арналған.

And so if we really want, like Buckminster Fuller said,

Егер біз шынымен осыны қаласақ, Бакминтср Фуллер айтқандай,

a world that works for everyone,

бұл әлем бәріне арналған болса,

with no one and nothing left out,

бәріне көңіл бөлу керек болса,

then the nonprofit sector has to be

онда бейкоммерциялық сектор

a serious part of the conversation.

осы күннің назарында маңызды орны болу керек.

Бірақ бұл сектор жұмыс істемейді.

But it doesn't seem to be working.

Why have our breast cancer charities not come close

Онда неге кеуде обырмен күрес мекемесі

кеуде обырының емін таба алмады?

to finding a cure for breast cancer,

or our homeless charities not come close

Үйсіз жайсыздарға жәрдем мекемесі болғанымен,

to ending homelessness in any major city?

неге улкен қалаларда уйсіздердің саны азаймақ емес?

Why has poverty remained stuck

Соңғы 40 жыл бойы

at 12 percent of the U.S. population for 40 years?

неге АҚШ та кедейлердіғ үлесі 12 пайызда тұрақтап қалды?

Бұл сұрақтардың жауабына келетін болсақ,

And the answer is,

these social problems are massive in scale,

негізінде көп мекемелер жұмыс істеп жатыр, бірақ бұл мәселелердің ауқымы өте үлкен болғандықтан,

our organizations are tiny up against them,

нәтижесі олармен салыстырғанда мардымсыз болып көрінеді.

and we have a belief system that keeps them tiny.

Негізгі олрадың жетістігі осыларды деңгейін қалыпты ұстауда.

We have two rulebooks.

Бізде екі бөлек нұсқаулар бар:

We have one for the nonprofit sector,

біріншісі – бейкоммерциялық секторға ,

and one for the rest of the economic world.

ал екіншісі – басқа экономикалық белсенділер әлеміне.

Бұл – апартеид,

It's an apartheid, and it discriminates

against the nonprofit sector in five different areas,

яғни комерциялық емес секторды бес түрлі аймаққа бөліп кемсіту саясаты.

the first being compensation.

Біріншісі - сыйақы төлеу.

Коммерциялық секторлерде қаншалықты көп өндірсеңіз,

So in the for-profit sector, the more value you produce,

the more money you can make.

соншалықты көп табыс табасыз.

But we don't like nonprofits to use money

Алайда бізге бейкоммерциялық ұйымдардың

to incentivize people to produce more in social service.

ақшаны әлеуметтік қызметтің өндірісін көтеретін стимул ретінде қолданатыны ұнамайды.

We have a visceral reaction to the idea that anyone

Инстинкт бойынша ,біреулердің басқаларға көмектесу арқылы

would make very much money helping other people.

қыруар табыс табуы біздің көңілімізге жақпайды.

Interestingly, we don't have a visceral reaction

Бір қызығы, біздің инстиктармыз

to the notion that people would make a lot of money

біреулердің басқаларға көмектеспей ақша тауып жатқан кезде ұндемейді.

not helping other people.

You know, you want to make 50 million dollars

Қатыгез ойындарды сатып,

selling violent video games to kids, go for it.

50 миллион доллар тапқыныз келе ме – cізге жол ашық!

We'll put you on the cover of Wired magazine.

Wired журнал тысына жариялаймыз.

But you want to make half a million dollars

Ал егер сіз балаларды

trying to cure kids of malaria,

безгек ауруымен емдеп қыруар ақша тапқыныз келсе,

and you're considered a parasite yourself.

сізді нағыз арамтамақ деп ойлайды. (Қол шапалақтаулар)

(Applause)

And we think of this as our system of ethics,

Біз мұны әдеп қағидалары деп ойлаймыз,

but what we don't realize is that this system

бірақ осы қағидалардың керемет қосымша әсерлері –

has a powerful side effect, which is:

толығырақ, өзара шағатын таңдаулар өзіңе және отбасыңа көмектесу

It gives a really stark, mutually exclusive choice

немесе бүкіл әлемге көмектесу

деген тәрізді

between doing very well for yourself and your family

or doing good for the world,

әсерлері бар екенін біле бермейміз.

Он мыңнан астам

to the brightest minds coming out of our best universities,

жоғары оқу орындарының ақылды,

and sends tens of thousands of people

бейкоммерциялық секторларды жақсыға өзгерте алатын,

who could make a huge difference in the nonprofit sector,

marching every year directly into the for-profit sector

түлектері әр жыл сайын өз таңдауларын коммерциялық секторлардың үлесіне қарай береді,

because they're not willing to make that kind of lifelong economic sacrifice.

себебі өз өмірлерін экономика бойында сарпағысы келмейді.

Он жылдан кейін,

Businessweek did a survey, looked at the compensation packages

for MBAs 10 years out of business school.

Businessweek МВА түлектерінің ішінде компенциондық пакеттерге ізденіс жасағандарға сұрау жүргізген болатын.

And the median compensation for a Stanford MBA,

Компенсацияның медиандық пакеті МВА Стэнфорд жоғары оқу орнының түлегіне,

with bonus, at the age of 38, was 400,000 dollars.

егер 38 жасқа жеткен болса қосымша бонуспен 400 мың доллар қалады.

Meanwhile, for the same year, the average salary

Сол уақытта, сол жылы

for the CEO of a $5 million-plus medical charity in the U.S.

дәрігерлік қайрырымдылық ұйым жетекшісінің орташа айлығы 5 миллиондық айналыммен

was 232,000 dollars, and for a hunger charity, 84,000 dollars.

232 мың доллар, ал аштыққа қарсы күрес мекемесініңкі - 84 мың доллар болған.

Сіздер 400 мың доллар таба алатын дарыны бар көптеген адамдарды

Now, there's no way you're going to get a lot of people

әр жыл сайын 316 мың долларды, аштыққа қарсы мекемесінің жетекшісі болуға,

with $400,000 talent to make a $316,000 sacrifice every year

құрбан етуге көндіре алмайсыздар.

to become the CEO of a hunger charity.

Кейбіреулер айтады: «Бұлардың себебі МВА түлектері тым тойымсыз» деп.

Some people say, "Well, that's just because those MBA types are greedy."

Not necessarily. They might be smart.

Нақты олай емес. Бәлкім олар тым зерек болғанюдықтан шығар.

Оларға жыл сайын

It's cheaper for that person to donate

100,000 dollars every year to the hunger charity;

100 мың долларын ашаршылыққа қарсы мекемемісіне жұмсаған әлде қайда тиімді,

осылай олар салықтан 50 мың доллар үнемдейді

save 50,000 dollars on their taxes --

so still be roughly 270,000 dollars a year ahead of the game --

және толық артықшылықтары 270 мың доллар болады.

now be called a philanthropist because they donated

Оған қоса, қайрымдылық қорына 100 мың доллар жұмсағандықтан,

100,000 dollars to charity;

оларды филиантроптар деп айтылады.

Мүмкiн олар бұл ұйымның директорларын кеңесінің құрамына кiрiп қойған

probably sit on the board of the hunger charity;

және осы ұйымның жетекшісі болған байқұс жандарға төбеден бақылап,

indeed, probably supervise the poor SOB

who decided to become the CEO of the hunger charity;

қолдарында күш, билік,

(Laughter)

әр түрлі мақтауларға ие болып,

and have a lifetime of this kind of power and influence

and popular praise still ahead of them.

өмірдің рақатын көріп отырған шығар.

Екінші кемсітушілік – жарнама және маркетинг.

The second area of discrimination is advertising and marketing.

So we tell the for-profit sector, "Spend, spend, spend on advertising,

Біз коммерциялық секторге «Соңы доллар табыс әкелуін тоқтатбағанша

until the last dollar no longer produces a penny of value."

ақшалыңды жарнамаға жұмсаңдар, жұмсаңдар» деп айтамыз.

But we don't like to see our donations spent on advertising in charity.

Ал өзімізге біздің жарнамаға қалай қаржы бөлетініміз көңілімізге қонбайды.

Our attitude is, "Well, look, if you can get the advertising donated,

Біздің ұстанымыз: «Тыңдаңыздар,егер сіздерге кенеттен жарнама уақытына қаржы сарп етілген жағдайда ғана,

жарнамалаңдар.

you know, to air at four o'clock in the morning, I'm okay with that.

Бірақ мен ақшамның жарнамаға емес, қиыналғандарға жәрдем беруге жұмсағанын қалаймын».

But I don't want my donation spent on advertising,

I want it go to the needy."

Мұқтаж адамдар алғанын қалар едім."

As if the money invested in advertising

Құнды жарнамаға кеткен қаржы

could not bring in dramatically greater sums of money

мұқтаждарға бұдан да үлкен көмек

to serve the needy.

әкеле алмайтындай.

1990 – шы жылы менің өнеркәсіп бірлестігім

In the 1990s, my company created

the long-distance AIDSRide bicycle journeys,

ұзын арақашықтыққа велосипедпен серуен ұйымдастырды - СПИД-қа қарсы әріптестігімен,

and the 60 mile-long breast cancer three-day walks,

және 100 километр арақашықтыққа үшкүндік серуен – кеуде обырымен күрес әрістестігімен.

Тоғыз жылдың ішінде

and over the course of nine years,

we had 182,000 ordinary heroes participate,

182 мың аты шықпаған қаһармандарымыз қатысты

and they raised a total of 581 million dollars.

және олар толығымен 581 миллион доллар қаржы жинады.

(Applause)

Тарихта бұл аз уақытта үлкен қаржыға қол жеткізген

They raised more money more quickly for these causes

than any events in history,

бірден бір қайырымды іс болды,

all based on the idea that people are weary

себебі Адамдар түкке тұрмас істің орындалуын жалынып сураудан жалығуда,

of being asked to do the least they can possibly do.

деген ой біздің козғаушы күшіміз болды.

People are yearning to measure the full distance of their potential

Көпшілік игі істерді орындау барысында

өзінің толық потенциалын,

on behalf of the causes that they care about deeply.

яғни мүмкіншілігін, колданғысы келеді.

Бірақ бұны олардан талап ету керек.

But they have to be asked.

We got that many people to participate

Бұл шараға қатысқандардың саны осыншалықты үлкен болудың бір себебі:

by buying full-page ads in The New York Times,

жарнамамызды New York Times,

Boston Globe атты газеттерінің алғашқы беттеріне шығарып, радио және телекөрініс эфирлерінің ең өнімді уақыттарын сатып алдық.

in The Boston Globe, in prime time radio and TV advertising.

Do you know how many people we would've gotten

Егер біз жарнама шараларын тек жариялық үндеухаттарды таратумен шектелсек,

if we put up fliers in the laundromat?

дәл осындай нәтижеге, сіздердің ойларыңызша,жете алатын бедік?

1970-ші жылдардан казіргі күнге дейін жиналған бақылаулар бойынша

Charitable giving has remained stuck in the U.S., at two percent of GDP,

АҚШ-тағы садақа берулерінің көрсеткіші ЖІӨ (жалпы ішкі өнімінің 2%-да тұрақталып өзгерулерсіз келуде.)

ever since we started measuring it in the 1970s.

That's an important fact, because it tells us

Бұл ақпараттың маңыздылығы күдіксіз,

that in 40 years, the nonprofit sector

себебі бұл бейкоммерциялық сектордың 40 жылдың ішінде коммерциялық сектордан

has not been able to wrestle any market share

қандай болса да бөліглін

away from the for-profit sector.

ала алмағандығын айқын көрсетуде.

And if you think about it, how could one sector

Егер ойлануға келсек,

possibly take market share away from another sector

сауда алаңында нарыққа катысуға рұқсаты болмаған бір сектордың басқа секторлардың белгілі бір бөлігін болса да

if it isn't really allowed to market?

алуға мүмкіншілігі қаншалықты тіпті ол мүмкіншілік бар ма?

And if we tell the consumer brands,

Егер біз коммерциялық бөліктерге:

"You may advertise all the benefits of your product,"

«Сіздер қалағандарыңызша өнімдеріңізді жарнама етулеріңізге рұқсат» ,

but we tell charities, "You cannot advertise all the good that you do,"

ал қайырымдылық ұйымдарына:«Игі істеріңізді жария етулеріңізге тыйым саламыз» десек,

where do we think the consumer dollars are going to flow?

тұтынушылардың қаражаттары қай бағытта кетпек?

Үшінші кемсітушілік ауданы - жаңа идеялардың атқару барысында

The third area of discrimination is the taking of risk

in pursuit of new ideas for generating revenue.

тәуекел ұйғарынды мөлшерінің көрсеткіші.

So Disney can make a new $200 million movie that flops,

Диснейдің 200- миллиондық фильмі өзінің бағасын ақтай алмаса,

ешкім Әділет министрлігіне шағым айтпайды.

and nobody calls the attorney general.

But you do a little $1 million community fundraiser for the poor,

Ал егер сіздің мұқтажы бар адамдарға қаражат жинауға арналған кішіне миллиондық шараңыз

12 ай ішінде

and it doesn't produce a 75 percent profit to the cause in the first 12 months,

75% ақтай алмаса,

and your character is called into question.

ниеттеріңіз дереу күдікке шалынады.

So nonprofits are really reluctant to attempt any brave,

Бейкоммерциялық ұйымдардың соны бастамасы бар істерге кірмеулердің бір себебі де осы,

яғни қайрымдылық акциясының нәтижесі

daring, giant-scale new fundraising endeavors,

for fear that if the thing fails,

бастапқы болжауларды ақтай алмай, басқалардың көзінде күдік тұдырған жағдайда,

their reputations will be dragged through the mud.

өз беделдерін кірлетіп алу үрейі.

Инновацияларға жолды кесетін кесірлердің бірі

Well, you and I know

when you prohibit failure, you kill innovation.

сәтсіздік мүмкіншілігінің жоқ болуы екенін білеміз.

Қайырымдылық ұйымының өз бағдарламаларын іске асыру және мақсаттарына қол жеткізу үшін қажетті ресурстарында инновацияларға бастапқы кезінде кедергі көрсетілсе,

If you kill innovation in fundraising, you can't raise more revenue;

ендігәрі табыс мөлшерінің өсу ықтималы мүлдем жойылады.

if you can't raise more revenue, you can't grow;

Ал табысы болмаған компанияның алдыға қарай өрлеуі шамалы.Соңында ұйымның дамымауы себебінен маңызды қоғамдық мәселелер шешілмей қалып жатады.

and if you can't grow, you can't possibly solve large social problems.

The fourth area is time.

Кемсілтудің басқа түрі – уақыт.

So Amazon went for six years without returning any profit to investors,

Алғашқы алты жыл Амазон компаниясы инвесторлары үшін табыссыз болды,

and people had patience.

алайда олар үміт үзбеді.

Өйткені мақсаттары нарықтық алаңында

They knew that there was a long-term objective down the line,

of building market dominance.

озық орнын ұзақ мерзімге алу болды.

But if a nonprofit organization ever had a dream

Егер бейкоммерциялық серіктестік осындай бағытты ұстануға бет бұруды қарастырса ғана,

of building magnificent scale that required that for six years,

дамуы үшін 6 жыл бойы

no money was going to go to the needy,

мұқтаждаргға ақша бөлуді доғарғанда

оның орнына, масштаб дамуына үлесін қосқанда,

it was all going to be invested in building this scale,

we would expect a crucifixion.

көпшілік қауым бұндай іс әрекеттерін теріс қабыл алатын еді.

The last area is profit itself.

Кемсілтудің соңғы түрі - табыстың өзі.

So the for-profit sector can pay people profits

Бейкоммерциялық секторда табыс түсінігіне тыйым салынған,

in order to attract their capital for their new ideas,

яғни аттеріс болса, коммерциялық сауда бөлігінде жаңа қаржыландыру ресурстарын тарту үшін

but you can't pay profits in a nonprofit sector,

табыстың бір бөлігін адамдарға беру рұқсат етілген.

so the for-profit sector has a lock

Бұдан шығатын түйін: коммерциялық сектор мултитриллиондық нарықтық капиталына шығуға мүмкіндіктері болса,

on the multi-trillion-dollar capital markets,

and the nonprofit sector is starved for growth and risk and idea capital.

бейкоммерциялық сектор жаңа идеялар түрінде ғана даму,

тәуекел әрі капитал іздейді.

Осы бес элементтін басын қосып қарастырайық.

Well, you put those five things together --

you can't use money to lure talent away from the for-profit sector;

Сонда коммерциялық сектордан дарындарды өзіне тартуға

you can't advertise on anywhere near the scale

коммерциялық секторларға

the for-profit sector does for new customers;

рұқсат етілген үлкен ауқымда жарнама жасауға болмайды,

you can't take the kinds of risks in pursuit of those customers

жаңа тұтынушыларды тарту мақсатында

that the for-profit sector takes;

коммерциялық секторға тиімді тәуекелді жасауға болмайды,

you don't have the same amount of time to find them as the for-profit sector;

коммерциялық секторға қарағанда,

осы тұтынушыларда ізденіс уақыты шектеулі,

жоғарыда айтылғандар, рұқсат етілген болсада,

and you don't have a stock market with which to fund any of this,

оларды қаржыландыруға нарықтық қоры жоқ.

even if you could do it in the first place --

Бес бөлікті қарастырғанда бейкоммерциялық секторды коммерциялықпен салыстырғанда

and you've just put the nonprofit sector

барлық жағынанда

at an extreme disadvantage to the for-profit sector,

оның тиімсіз екені айқын болады.

on every level.

Айтылған жеке нұсқау туралы күдік пайда болған жағдайда

If we have any doubts about the effects of this separate rule book,

this statistic is sobering:

төмендегі санаққа бет бұрғанымыз жөн:

1970 жылдан 2009 жылдарға дейін

From 1970 to 2009,

the number of nonprofits that really grew,

кірістері 50 миллион доллардан асқан

бейкоммерциялық мекемелердің саны-

that crossed the $50 million annual revenue barrier,

is 144.

144.

In the same time, the number of for-profits that crossed it

Сол мезетте коммерциялық ұйымдардың саны болса-

46 136

is 46,136.

Нәтижесінде өз ұйымымыздың шағын көлеміне қарамастан

So we're dealing with social problems that are massive in scale,

and our organizations can't generate any scale.

әлеуметтік ауқымы үлкен мәселелермен анласуыда.

All of the scale goes to Coca-Cola and Burger King.

Барлық ауқымды Кока Кола және Бургер Кингу алып жатыр.

Неге біз солай ойлаймыз?

So why do we think this way?

Басқа Америкада гүлденіп жатқан догмалар секілді,

Well, like most fanatical dogma in America,

these ideas come from old Puritan beliefs.

бұл идеялар бастамасын пуритандық сенімдерден алады.

The Puritans came here for religious reasons, or so they said,

Пуритане біздің жерімізге тек дін негізінде емес,

but they also came here because they wanted to make a lot of money.

сонымен қатар қыруар ақша табу мақсатымен келген деседі.

They were pious people,

Олар тақуа жанды болған,

but they were also really aggressive capitalists,

бірақ сонымен қатар олар өте агресивты капиталистер:

and they were accused of extreme forms of profit-making tendencies,

оларды басқа отарларға қарағанда

compared to the other colonists.

пайда табуға деген белсенді талпыныстарын айыптады.

But at the same time, the Puritans were Calvinists,

Сол уақытта пуритандар кальвинисть болғандықтан,

so they were taught literally to hate themselves.

оларды тіпті өздерін жек көруге үйретті.

They were taught that self-interest was a raging sea

Оларды эгоизм – болашақтағы

that was a sure path to eternal damnation.

мәңгілік азапқа апаратын теңіз, жол деп саналарына құйған.

This created a real problem for these people.

Бұл оларға үлкен мәселе тудырды.

Here they've come all the way across the Atlantic to make all this money,

Олар ақша табу үшін Атлантиканы да шолып өтті.

Ақша табу – ол тозаққа апаратын түзу жол.

but making all this money will get you sent directly to Hell.

What were they to do about this?

Олар бұл жағдайда не істеген?

Well, charity became their answer.

Олардың құтқарушысы қайрымдылық болды.

It became this economic sanctuary,

Әр тапқан бір долларынан

where they could do penance for their profit-making tendencies --

бес цент құрбан етіп тұруы

олар үшін экономикалық шырақ болды.

at five cents on the dollar.

So of course, how could you make money in charity

Қалай қайрымдылықтан ақша жасауға болады,

if charity was your penance for making money?

егер ол тапқан табыстардың садақасы болса?

Financial incentive was exiled from the realm of helping others,

Қаржылық ынталандырулар патшалықтан

so that it could thrive in the area of making money for yourself,

өздері ақша табу саласында жетілдіру мақсатында қудаланды.

and in 400 years, nothing has intervened

400 жыл ішінде ешкім батылы жетіп

to say, "That's counterproductive and that's unfair."

«мұның тиімсіз әрі әділетсіз» екенін айта алмады.

Қазір осы идеология өте қауіпті сұрақпен қорғалуда:

Now, this ideology gets policed by this one very dangerous question,

which is, "What percentage of my donation goes to the cause versus overhead?"

« Менің қиған ақшамның қанша пайызы қайрымдылыққа, қаншасы үстеме шығындарға жұмсалмақ?»

There are a lot of problems with this question.

Осы сұрақтан көптеген мәселелер шығып жатыр.

I'm going to just focus on two.

Мен солардың ішінде екеуіне үңілуді дұрыс көрдім.

First, it makes us think that overhead is a negative,

Біріншісі, біз бұл үстеме шығындарды қайрымдылыққа емес,

that it is somehow not part of the cause.

басқа нәрсеге секілді ойландырғызады.

Бірақ бұл мүлде олай емес қой, керісінше бұл ұйымның көтерілуіне үлкен септігін тигізетін еді.

But it absolutely is, especially if it's being used for growth.

Осы үстеме қаржылар

Now, this idea that overhead is somehow an enemy of the cause

қайрымдылық істің жауы

creates this second, much larger problem,

деген түсінік екінші мәселеге себепші болады:

which is, it forces organizations to go without the overhead things

ол осы ұйымдарды

they really need to grow,

төмен сатыда ұстау үшін

in the interest of keeping overhead low.

үстеме шығындар шағармауға мәжбүрлейді

So we've all been taught that charities should spend

Бізді қайырымдылық қорлары ақша жинайтын ұйымдарға

as little as possible on overhead things like fundraising

аз қаражат жұмсау керек екенін,

under the theory that, well, the less money you spend on fundraising,

ол ұйымдарға неғұрлым аз қаражат жұмсалса,

the more money there is available for the cause.

соғұрлым көп қаражат іске жұмсалады деген теориямен үйрететін.

Well, that's true if it's a depressing world

Иә, егер біз бұл ортаны өзгертуге болмайтын мұңды әлемде тұрсақ,

in which this pie cannot be made any bigger.

бұл теория дұрыс болар еді.

Бірақ егер біздің әлем рационалды болса және инвестицияға жұмсалған ақша көбірек пайда әкеліп,

But if it's a logical world in which investment in fundraising

actually raises more funds and makes the pie bigger,

ортаны үлкейтсе,

then we have it precisely backwards,

барлығыда керісінше:

and we should be investing more money, not less, in fundraising,

бізге ақшаны аз емес, оданда көп қаражат жұмсауды ойластыру керек,

себебі бұл шаралар,

because fundraising is the one thing

that has the potential to multiply the amount of money

біздің игі іске жұмсағымыз келетін

қаражатымыздың көлемін ұлғайтады

available for the cause that we care about so deeply.

I'll give you two examples.

Мен екі мысал келтірейін. Біз ЖИТСға қарсы,

We launched the AIDSRides

бастапқы инвестициясы венчурлық капиталдық 50 мың доллар болатын велокомпания бастадық.

with an initial investment of 50,000 dollars in risk capital.

Within nine years, we had multiplied that 1,982 times,

Тоғыз жылда бұл сома 1982 есе,

into 108 million dollars after all expenses, for AIDS services.

108 миллион долларға дейін өсіп, ЖИТСпен ауыратын адамдардың игілігіне жұмсалды.

We launched the breast cancer three-days

Біз инвестициясы 350 мың доллар болатын

with an initial investment of 350,000 dollars in risk capital.

омырлау қатерлі ісігіне қарсы кампания бастадық.

Within just five years, we had multiplied that 554 times,

Бар жоғы бес жылда бұл сома 554 есе көбейіп,

into 194 million dollars after all expenses,

ісікті зерттеуді қаржыландыратын

for breast cancer research.

194 миллион долларбы құрады.

Now, if you were a philanthropist really interested in breast cancer,

Егер сіз омырау қатерлі ісігіне қарсы филантроп болсаңыз,

what would make more sense:

сіз үшін

go out and find the most innovative researcher in the world

сол 350 мың долларды

and give her 350,000 dollars for research,

зерттейтін ғалымға берген бе,

әлде сол ақшаны оның фандрайзинг бөліміне беріп,

or give her fundraising department the 350,000 dollars

to multiply it into 194 million dollars for breast cancer research?

бұл соманы 194 миллионға дейін ұлғайтқан дұрысырақ болар ма еді?

2002 жыл біз үшін ең сәтті жыл болды.

2002 was our most successful year ever.

Бұл жылы біз омырау ісігін зерттеуге

We netted for breast cancer alone, that year alone,

71 million dollars after all expenses.

71 миллион доллар пайда таптық.

And then we went out of business,

Содан кейін біз бизнестен кеттік:

suddenly and traumatically.

күйзеле және ойда жоқта.

Why? Well, the short story is, our sponsors split on us.

Неге? Қысқасы,бізді спонсорларымыз сатып кетті.

They wanted to distance themselves from us

Біз тәжірибеміздің күшіне сеніп,

because we were being crucified in the media

пайданың 40% жұмыскерлер жолдауға жұмсағандықтан,

for investing 40 percent of the gross in recruitment

бұқаралық ақпарат тарапынан критикаға ұшырағандықтан

and customer service and the magic of the experience,

олар бізден бөлініп кеткісі келді.

компанияның дамуына бағытталған инвестицияның түрі -

and there is no accounting terminology to describe

that kind of investment in growth and in the future,

"үстеме шығындар" деген

сылтаудан басқа себеп жоқ еді.

other than this demonic label of "overhead."

Сонымен, біздің керемет 350 жұмыскеріміз

So on one day, all 350 of our great employees

lost their jobs ...

бір күнде жұмыстарынан айрылды,

because they were labeled "overhead."

себебі оларға үстеме шығын деген ат қойды.

Our sponsor went and tried the events on their own.

Спонсорымыз өзі қаражат жинаумен айналысуға тырысып еді, бірақ шығындар көбейіп кетті.

The overhead went up.

Бірақ шығындар көбейіп кетті

Net income for breast cancer research went down by 84 percent,

Омырау ісігін зерттеуге арналған қаражат пайдасы

бар болғаны бір жылда сексен төрт пайызға немесе алпыс миллион долларға түсіп кетті.

or 60 million dollars, in one year.

This is what happens when we confuse morality with frugality.

Бiз үнемдiлiкті адамгершiлiкке теңестiру

жоғарыдағы заттарға алып келеді.

We've all been taught that the bake sale with five percent overhead

Бiздi 5% үстеме шығыстармен

is morally superior to the professional fundraising enterprise

нан сатылуы акция тiркеме қағаздарының 40% деңгейiмен кәсiби акцияларынан асып түсетiнiн оқытты.

with 40 percent overhead,

but we're missing the most important piece of information, which is:

Бiрақ бiз ен басты ақпарат –

мөлшерге назар аудармаймыз.

What is the actual size of these pies?

Who cares if the bake sale only has five percent overhead if it's tiny?

Егер акциялардың мөлшері төмен болса, тіркеме қағаздардың мөлшерінін аздығы кімді аландатар?

What if the bake sale only netted 71 dollars for charity

Ал егер пiсiрудiң сатуынан таза кiрiс жинағы 71 долларды құраса,

because it made no investment in its scale

өйткенi олар ауқымдарда салмағанынан емес,

and the professional fundraising enterprise netted

ақшаның жиыны бойымен

71 million dollars because it did?

кәсiби акция 71 миллион долларларда ауқым салған табысты әкелгенiнде болса ше?

Now which pie would we prefer,

Аймақтардың қайсысын бiз таңдар едiк,

and which pie do we think people who are hungry would prefer?

және жер-жиhан бойымен аш адамдар қайсысын таңдар едi?

Here's how all of this impacts the big picture.

Бұл толықтай әсерін мыналан көруге болады.

I said that charitable giving is two percent of GDP in the United States.

Мен АҚШта қайырымдылық ҰЖТының 2% құрайтынын айтқан болатынмын.

That's about 300 billion dollars a year.

Бұл жылына шамамен 300 миллиардтар доллар .

But only about 20 percent of that, or 60 billion dollars,

Бiрақ бұл соманын бар болғаны 20%, яғни 60 миллиард доллар,

goes to health and human services causes.

денсаулық сақтау мен әлеуметтік қайырылымдыққа жұмсалады.

The rest goes to religion and higher education and hospitals,

Қалғаны дiн, жоғары бiлiм мен ауруханаларды қаржыландыруға кетеді;

and that 60 billion dollars is not nearly enough

әлбетте 60 миллиардтар

to tackle these problems.

мәселелердi шешу үшiн мүлде жетпейдi.

But if we could move charitable giving from two percent of GDP,

Бiрақ егер біз

2% ҰЖТны

up just one step to three percent of GDP, by investing in that growth,

3% ҰЖТ деңгейіне инвестициялармен жылжытсақ,

that would be an extra 150 billion dollars a year in contributions,

бiз қайырылымдыққа үстінен 150 доллар миллиардтарын аламыз.

and if that money could go disproportionately

Егер бәрi бұл ақшалар

to health and human services charities,

денсаулық сақтау мен әлеуметтік саласына қайырымдылық ретінде жұмсалса,

because those were the ones we encouraged to invest in their growth,

өйткені осы секторлар өз өсуіне инвестиция тартар еді,

бұл секторға қайырылымдылық мөлшері үш есеге өсуші еді.

that would represent a tripling of contributions to that sector.

Now we're talking scale.

Ендігі кезекте ауқым мен қатар өзгерістердің потенциалымен істеспіз.

Өзгерісттердің потенциалымен жұмыс істейміз.

Now we're talking the potential for real change.

But it's never going to happen by forcing these organizations

Бірақ үстем табыс деңгейін қолдау мақсатымен

бұл серіктестіктердің шығыстарын қысқарту мүмкіншілік шегінен астам талап етсек,

to lower their horizons

to the demoralizing objective of keeping their overhead low.

жоғарыда айтылып кеткендер мүмкін болмас.

Our generation does not want its epitaph to read,

Жаңа ұрпақ өз мазар тақталарында

"We kept charity overhead low."

"Біз үстелме табыс деңгейін төмен ұстадық" деп жазылып тұрғанын қаламайды.

(Laughter)

(Күлкі) (Шапалақ)

(Applause)

We want it to read that we changed the world,

Біз өмірді өзгерте алғанымыздың

and that part of the way we did that

себебтерінің бірі

was by changing the way we think about these things.

қайырымдылық жөніндегі түсінігіміздің өзгеруі екенін оқығымыз келеді.

So the next time you're looking at a charity,

Сол себептен келесі қайырымдылық қорына кезіккендеріңізде,

don't ask about the rate of their overhead.

олардан үстеме табыс деңгейлерін сұрамаңыз.

Ask about the scale of their dreams,

Одан бұрын,

олардың және Apple, Google , Amazon

their Apple-, Google-, Amazon-scale dreams,

how they measure their progress toward those dreams,

армандарының ауқымдылығын , сол армандарын қалай өлшейтіндерін,

оған қаншалықты жақындығандарын және сол арманның орындалуы үшін

and what resources they need to make them come true,

regardless of what the overhead is.

қандай қаржы қорларын қажет ететіндерін сұраңыздар.

Who cares what the overhead is

Егер мәселелердің барлығы шешілетін болса, үстеме табыс деңгейіне қызыққан адам табылар мекен?

if these problems are actually getting solved?

If we can have that kind of generosity --

Егер біз осындай садақа мен сана қайрымдылығына қолымыз келсе,

a generosity of thought --

әлемнің өзгеруіне мұқтажы бар адамдардың өмірлеріндегі

then the non-profit sector can play a massive role

маңызды рөлді атқару мүмкіншілігінің бір бөлігі

in changing the world for all those citizens

бейкоммерциялық секторына беріледі.

most desperately in need of it to change.

Егер бұл іс нәсіліміздің мирасы ретінде тұрақталып қалып,

And if that can be our generation's enduring legacy --

that we took responsibility

шешімдерімізге берілген жауапкершілігін алып,

for the thinking that had been handed down to us,

сол шешімдерді қарастыра отырып,

that we revisited it, we revised it,

оларды дұрыстауға бет бұрып,

and we reinvented the whole way humanity thinks about changing things,

адамзаттың өзгеріс туралы көзқарастарын мәңгілікке дұрыстай алсақ,

біржола, баршамызға,

forever, for everyone --

well, I thought I would let the kids sum up what that would be.

онда өз балдарыма осы өзгерістердің нәтижелерін болашақ ұрпаққа жеткізулеріне рұқсат беремін.

Annalisa Smith-Pallotta: That would be

Аннализа Смит-Паллотта: Бұл-

Сейдж Смит-Паллотта: - нағыз әлеуметтік -

Sage Smith-Pallotta: a real social

Rider Smith-Pallotta: innovation.

Райдер Смит-Паллота: - инновация.

Dan Pallotta: Thank you very much.

Дэн Паллотта: Сіздерге көп рақмет!

Thank you.

(Applause)

(Қол шапалақтар)

Thank you.

Рақмет. (Қол шапалақтар)

(Applause)