What's your 200-year plan? | Raghava KK

Raghava KK: 200 yıllık planınız ne?

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Yasin Kasirga Gözden geçirme: osman oguz ahsen

About 75 years ago,

75 sene önce

my grandfather, a young man,

büyükbabam, genç bir adamken

walked into a tent

sonradan sinemaya

that was converted into a

dönüştürülen bir çadıra

movie theater like that,

girmiş ve

and he fell hopelessly in love

gümüş ekranda gördüğü

with the woman he saw on the

kadına sırılsıklam aşık olmuştu,

silver screen: none other than Mae West,

bu kadın 30'lu yıllarda yürekleri hoplatan Mae West'ten

the heartthrob of the '30s,

başkası değildi ve büyükbabam onu

and he could never forget her.

asla unutamadı.

In fact, when he had his daughter

Aslında, yıllar sonra

many years later, he wanted to

kendi kızı doğduğunda, kızına

name her after Mae West,

Mae West adını vermeyi istemişti

but can you imagine an Indian

ama ismi Mae West olan Hintli

child name Mae West?

bir çocuk düşünebiliyor musunuz?

The Indian family said, no way!

Hintli ailenin cevabı netti, asla!

So when my twin brother Kaesava

Böylece ikiz kardeşim Kaesava doğduğunda

was born, he decided to tinker

büyükbamam Keshava'nın isminin telaffuz edilişi üzerinde

with the spelling of Keshava's name.

oynama yapmaya karar verdi.

He said, if Mae West can be M-A-E,

Eğer Mae West M-A-E olabiliyorsa

why can't Keshava be K-A-E?

neden Keshava da K-A-E olmasın diye düşündü

So he changed Kaesava's spelling.

Ve Kaesava'nın isminin telaffuz edilişini değiştirdi.

Now Kaesava had a baby boy

Birkaç hafta önce Kaesava'nın

called Rehan a couple of weeks ago.

Rehan adını verdiği bir erkek çocuğu dünyaya geldi.

He decided to spell, or, rather,

O da Raehan'i A-E olarak telaffuz etmeye, aslında bilinçli olarak

misspell Raehan with an A-E.

yanlış telaffuz etmeye karar verdi.

You know, my grandfather died

Bilirsiniz, büyükbabam yıllar önce

many years ago when I was

ben küçükken vefat etti

little, but his love for Mae

ama onun Mae'ye olan aşkı

West lives on as a misspelling

takip eden kuşakların DNA'sında yanlış telaffuz olarak

in the DNA of his progeny.

yaşamaya devam ediyor.

That for me is successful legacy. (Laughs)

Bana göre bu durum başarılı bir miras. (Gülüşmeler)

You know, as for me,

Bilirsiniz, bu,

my wife and I have our own

eşim ve bizim

crazy legacy project.

çılgın miras projemiz.

We actually sit every few years,

Biz birkaç yılda bir karşılıklı

argue, disagree, fight,

tartışıyor, anlaşamıyor, kavga ediyor

and actually come up with our

ve nihayetinde 200 yıllık

very own 200-year plan.

planımızı ortaya çıkarıyoruz.

Our friends think we're mad.

Arkadaşlarımız deli olduğumuzu düşünüyor.

Our parents think we're cuckoo.

Ebeveynlerimiz ise çatlak olduğumuzu.

Because, you know, we both

Çünkü, her ikimiz de

come from families that really

alçakgönüllülük ve bilgeliği gerçekten

look up to humility and wisdom,

üstün gören ailelerden geliyoruz

but we both like to live

ama her ikimiz de

larger than life.

hayatı dolu dolu yaşamak istiyoruz.

I believe in the concept of

Ben bir Rajja Yogi'nin konseptine inanıyorum

a Raja Yogi: Be a dude before

Sofu olmadan önce

you can become an ascetic.

serseri ol.

This is me being a rock star,

Mesela bu benim rock yıldızı halim,

even if it's in my own house.

kendi evimde olsa bile öyle.

You know?

Biliyor musunuz?

So when Netra and I sat down

Sonuçta Netra ve ben oturduk ve

to make our first plan

10 sene önce ilk planımızı yaptık

10 years ago, we said

ve dedik ki

we want the focus of this plan

biz bu planın odağına kendimizin

to go way beyond ourselves.

çok ötesine gitmeyi koymak istiyoruz.

What do we mean by beyond ourselves?

Peki, kendimizin ötesi derken neyi kastediyoruz?

Well 200 years, we calculated,

Hesaplarımıza göre dünya ile

is at the end of our direct

kontağımızın sona ermesine

contact with the world.

200 yıl var.

There's nobody I'll meet in

Hayatım boyunca tanışabileceğim hiç kimse

my life will ever live beyond

bu sürenin ötesinde yaşıyor olmayacak.

200 years, so we thought

200 sene, sonra düşündük ki

that's a perfect place where

bu planımızı şekillendirmek

we should situate our plan and

ve hayalgücümüzün uçuşa geçmesi

let our imagination take flight.

için mükemmel bir yer.

You know, I never really

Bilirsiniz, ben aslında

believed in legacy. What am I

mirasa hiç inanmadım. Peki arkamda

going to leave behind? I'm an artist.

ne bırakacağım? Ben bir sanatçıyım.

Until I made a cartoon about 9/11.

11 Eylül hakkında bir karikatür çizene değin,

It caused so much trouble for me.

bu durum benim için çok sıkıntı oldu.

I was so upset.

Çok üzgündüm.

You know, a cartoon that was

Bahsettiğim karikatür

meant to be a cartoon of the week

haftanın karikatürü seçilip çok

ended up staying so much longer.

uzun süre bu şekilde kaldı.

Now I'm in the business of

Şimdi ise benden çok

creating art that will

daha uzun yaşayacak bir sanat yaratma

definitely even outlive me, and

işindeyim ve

I think about what I want to

o tablolar vasıtası ile arkamda neleri bırakmak

leave behind through those paintings.

istediğimi düşünüyorum.

You know, the 9/11 cartoon

Bilirsiniz, 11 Eylül karikatürü

upset me so much that I decided

beni o kadar üzmüştü ki bir daha asla

I'll never cartoon again.

karikatür çizmemeye karar vermiştim.

I said, I'm never going to make any

Dedim ki, bir daha asla dürüst bir toplumsal görüşü

honest public commentary again.

ifade etmeyeceğim.

But of course I continued

Ancak tabii ki dürüst ve ham

creating artwork that was honest

sanat işleri yapmata devam ettim

and raw, because I forgot about

çünkü insanların yaptığım işe verdikleri

how people reacted to my work.

tepkiyi unutmuştum.

You know, sometimes forgetting

Bilirsiniz, bazen idealist kalabilmek için

is so important to remain idealistic.

unutmak çok önemlidir.

Perhaps loss of memory is so

Muhtemelen, hafıza kaybı

crucial for our survival

bizlerin insanoğlu olarak hayatta kalabilmemiz için de

as human beings.

çok büyük önem taşıyor.

One of the most important things

Netra ile birlikte yaptığım 200 yıllık planımın

in my 200-year plan that Netra

en önemli kısımlarından biri

and I write is what to forget

kendimiz hakkında neleri unutmamız

about ourselves.

gerektiği ile ilgili.

You know, we carry so much

Ebeveynlerimizden, toplumumuzdan ve insanlardan

baggage, from our parents,

üzerimizde - korkularımız, güvensizliklerimiz gibi-

from our society, from so many

çok fazla yük taşıyoruz

people -- fears, insecurities -- and

ve

our 200-year plan really lists

bizim 200 yıllık planımız gerçekten artık miadını

all our childhood problems that we have to expire.

doldurtmamız gereken tüm çocukluk problemlerimizi listeliyor.

We actually put an expiry date

Biz aslında tüm çocukluk problemlerimize bir

on all our childhood problems.

son kullanma tarihi koyduk.

The latest date I put was,

En son koyduğum tarihte,

I said, I am going to expire

solcu, feminist üvey anneme

my fear of my leftist, feminist

karşı duyduğum korkuyu

mother-in-law, and this

son erdireceğim dedim ve

today is the date! (Laughs)

o gün bugün! (Gülüşmeler)

She's watching. (Laughter)

Şu an o da izliyor (Gülüşmeler)

Anyway, you know, I really

Her neyse, gerçekten

make decisions all the time

sürekli kendimi nasıl hatırlamak

about how I want to remember

istediğime dair kararlar veriyorum

myself, and that's the most important

ve verdiğim kararlar arasında en önemlileri de

kind of decisions I make.

bunlar oluyor.

And this directly translates

Ve bu durum yaptığım tablolara

into my paintings.

bire bir aksediyor.

But like my friends, I can do

Ama arkadaşlarım gibi, ben de bu işi

that really well on Facebook,

Facebook, Pinterest, Twitter, Flickr, Youtube

Pinterest, Twitter, Flickr, YouTube.

üzerinden gayet iyi yapabilirim.

Name it, I'm on it.

Adını siz söyleyin farketmez.

I've started outsourcing my

Hafızamı dijital dünyaya

memory to the digital world,

açmaya başladım ama

you know? But that comes

bilirsiniz, bu beraberinde bir sorun

with a problem.

doğuruyor.

It's so easy to think of

Teknolojiyi hafıza için bir

technology as a metaphor

metafor olarak düşünmek çok kolay

for memory, but our brains

ama beyinlerimiz

are not perfect storage devices

teknoloji kadar mükemmel saklama

like technology.

cihazları değil.

We only remember what we

Biz sadece hatırlamak istediğimizi hatırlıyoruz.

want to. At least I do.

En azından ben böyleyim.

And I rather think of our brains

Ve ben beyinlerimizi hafızamızın

as biased curators of our

ön yargı sahibi sanat galerisi müdürleri olarak

memory, you know? And if

nitelendiriyorum. Ve eğer

technology is not a metaphor for

teknoloji hafızamız için bir metafor değil ise

memory, what is it?

nedir o zaman?

Netra and I use our technology

Netra ve ben 200 yıllık planımızda

as a tool in our 200-year plan

teknolojiyi dijital mirasımızı gerçek manada

to really curate our digital legacy.

şekillendirecek bir araç olarak kullanıyoruz.

That is a picture of my mother,

Bu gördüğünüz annemin bir fotoğrafı

and she recently got a Facebook account.

ve geçenlerde kendine bir Facebook hesabı açtı.

You know where this is going.

Sanırım hikayenin kalanını tahmin ettiniz.

And I've been very supportive

Ben bu durumu annemin resmi

until this picture shows up

benim Facebook sayfamda çıkıncaya kadar

on my Facebook page. (Laughter)

gerçekten çok desteklemiştim (Gülüşmeler)

And I actually untagged myself

Sonrasında ilk yaptığım iş fotoğraftan

first, then I picked up the

kendimle ilgili etiketi kaldırmak oldu ve telefonu kaldırıp

phone. I said, "Mom, you will

annemi aradım. Dedim ki " Anne, bir daha

never put a picture of me

asla benim bikinili bir resmimi

in a bikini ever again."

koyma lütfen"

And she said, "Why? You look

Annem ise "Niçin, çok sevimli görünüyorsun

so cute, darling." I said,

tatlım" dedi, bense ona

"You just don't understand."

"Anlamıyorsun" dedim.

Maybe we are among the first

Belki bir kendimizin

generation that really understands

dijital küratörlüğümüzü gerçekten anlayan

this digital curating of ourselves.

ilk nesiliz..

Maybe we are the first to even

Belki biz kendi hayatlarımızı kayıt altına alabilen

actively record our lives.

de ilk insanlarız.

You know, whether you

Bilirsiniz, miras konusunda bana

agree with, you know, legacy

ister katılın ister katılmayın,

or not, we are actually leaving

bizler şu an dijital izlerin

behind digital traces all the time.

arkasında yaşıyoruz.

So Netra and I really wanted

Böylece Netra ve Ben 200 yıllık

to use our 200-year plan

planımızın gerçekten bu dijital mirası

to curate this digital legacy,

şekillendirmesini istedik

and not only digital legacy

ve sadece dijital mirası değil

but we believe in curating

hem geçmiş hem de gelecekteki

the legacy of my past

mirasımızı şekillendirmeye

and future.

inandık.

How, you may ask?

Nasıl diye sorabilirsiniz

Well, when I think of the future,

Peki, ben gelecek hakkında düşündüğümde,

I never see myself moving forward

kendimi asla zamanda ilerlemiş olarak

in time. I actually see time

görmüyorum. Aslında ben zamanı

moving backward towards me.

bana doğru ve geriye hareket ederken görüyorum.

I can actually visualize

Gerçekten yaklaşan geleceğimi

my future approaching.

hayal edebiliyorum.

I can dodge what I don't want

Yapmak istemediğim şeylerden kaçınıp

and pull in what I want.

yapmak istediklerimi bir araya geitirebiliyorum.

It's like a video game obstacle

Bu bir video oyunundaki engelli parkur gibi

course. And I've gotten better and better

ve ben bunu zamanla çok daha iyi

at doing this. Even when I make

yapar hale geldim. Hatta, resim yaptığımda

a painting, I actually imagine

aslında kendimi tablonun arkasındaymış gibi

I'm behind the painting,

hayal ediyorum,

it already exists, and

sanki tablo tamamlanmış

someone's looking at it,

ve birileri ona bakıyormuş gibi

and I see whether they're

ve insanların tablo ile ilgili hisleri gerçekten

feeling it from their gut.

yüreklerinden mi geliyor bunu görebiliyorum.

Are they feeling it from their

Kalplerinde mi hissediyorlar yoksa bu

heart, or is it just a cerebral thing?

sadece beyinleri ile ilgili bir durum mu?

And it really informs my painting.

Ve bu gerçekten benim tabloma katkı yapıyor.

Even when I do an art show,

Bir sanat gösterisi sergilediğimde,

I really think about, what should

gösteriden çıkan insanların çıkışta gösteriden

people walk away with?

ne aldıklarını düşünüyorum.

I remember when I was 19,

Hatırlıyorum, 19 yaşındayken,

I did, I wanted to do my first

ilk sanat sergimi açmak istemiştim

art exhibition, and I wanted the

ve tüm dünyanın da bundan haberdar

whole world to know about it.

olmasını istemiştim.

I didn't know TED then,

O zamanlar TED'den haberim yoktu

but what I did was I closed

ama yaptığım şey gözlerimi

my eyes tight, and I started

sımsıkı kapatmak ve hayal etmek oldu

dreaming. I could imagine people

İnsanların sergime özenle giyinip

coming in, dressed up, looking

geldiklerini, çok güzel göründüklerini

beautiful, my paintings with all

ışıklar altındaki tablolarımı hayal

the light, and in my visualization

edebiliyordum. Ve hayalimde

I actually saw a very famous

çok ünlü bir aktrisin

actress launching my show,

şovumun açılışını yaptığını

giving credibility to me.

ve bana teşekkür ettiğini canlandırıyordum.

And I woke up from my

Bu hayalimden

visualization and I said,

uyandığımda, kendime o aktrisin

who was that? I couldn't tell

kim olduğunu sordum. Hindistan'ın Meryl Streep'i

if it was Shabana Azmi or Rekha,

sayılabilecek ve iki çok ünlü Hint aktris olan

two very famous Indian actresses,

Shabana Azmi mi yoksa

like the Meryl Streeps of India.

Rekha mı bilemiyordum.

As it turned out, next morning

Bir sonraki sabah

I wrote a letter to both of them,

her ikisine de birer mektup yazdım

and Shabana Azmi replied,

ve Shabana Azmi cevap verdi

and came and launched

ve gelip benim ilk şovumun açılışını

my very first show 12 years ago.

yaptı, tam 12 sene önce.

And what a bang it started

Ve kariyerim işte böyle başladı!

my career with! You know,

Bilirsiniz,

when we think of time in this

biz zamanı bu şekilde düşündükçe

way, we can curate not only the

sadece geleceğimiz değil

future but also the past.

geçmişimizi de şekillendirebiliriz.

This is a picture of my family,

Bu benim ailemin bir fotoğrafı,

and that is Netra, my wife.

ve bu da eşim Netra.

She's the co-creator of my

O benim 200 yıllık planımın

200-year plan.

yardımcı küratörü.

Netra's a high school history

Netra bir lise tarih öğretmeni

teacher. I love Netra,

Netra'yı seviyorum

but I hate history.

ama tarihten nefret ediyorum.

I keep saying, "Nets, you live

Sürekli dedim ki, "Nets, ben geleceği

in the past while I'll create

yaratırken sen geçmişte yaşıyorsun

the future, and when I'm done,

ve ben işimi bitirince sen bunun

you can study about it."

hakkında çalışabilirsin"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

She gave me an indulgent smile,

Netra bana hoşgorülü şekilde gülümsedi

and as punishment, she said,

ve ceza olarak dedi ki

"Tomorrow I'm teaching a class

"Yarın Hindistan tarihi dersim var ve

on Indian history, and you are

sen de katılacaksın, ve katıldığın

sitting in it, and I'm grading you."

dersten sana not vereceğim"

I'm like, "Oh, God." I went.

Ben "Aman Tanrım" diyordum, nihayetinde gittim.

I actually went and sat in

Gittim ve eşimin dersine girdim

on her class. She started by

Eşim derse öğrencilerine

giving students primary source

Hindistan, Pakistan ve İngiltere'den

documents from India, Pakistan,

bazı dökümanları ana kaynaklar

from Britain, and I said,

vererek başladı. Ben "Vay canına!" dedim

"Wow." Then she asked them to

Sonrasında onlara önyargı ile

separate fact from bias.

gerçeği nasıl ayırt edeceklerini sordu.

I said, "Wow," again.

Ben yine "Vay canına!" dedim

Then she said, "Choose your

Sonra dedi ki "Gerçeklerinizi ve önyargılarınız

facts and biases and create an

seçin ve kendi

image of your own story

itibar hikayenizin

of dignity."

bir imajını yaratın

History as an imaging tool?

Bir hayal aracı olarak tarih?

I was so inspired.

Bu durum bana muazzam ilham vermişti.

I went and created my own

Gittim ve Hint tarihinin

version of Indian history.

bana göre olan versiyonunu yarattım.

I actually included stories from

Bu versiyona büyükannemden

my grandmother.

dinlediğim hikayeleri ekledim.

She used to work for the

Büyükannem telefon bağlama şirketinde

telephone exchange, and she used

çalışırdı ve bu dönemde Nehru ile

to actually overhear conversations

Edvina Mountbatten arasındaki bir çok görüşmeye

between Nehru and Edwina Mountbatten.

kulak misafiri olmuştu.

And she used to hear all

Ve neredeyse

kinds of things she shouldn't

duymaması gereken herşeyi

have heard. But, you know,

duymuştu. İşte ben de

I include things like that.

böyle şeyleri ekledim.

This is my version of Indian history.

Bu benim Hint tarihi versiyonum.

You know, if this

Ve eğer bu böyleyse

is so, it occurred to me that

düşünüyorum da,

maybe, just maybe, the primary

belki, sadece belki, beyinlerimizin

objective of our brains

asıl amacı

is to serve our dignity.

itibarımıza hizmet etmek olabilir.

Go tell Facebook to

Gidin ve Facebook'a bunu farketmesini

figure that out!

söyleyin!

Netra and I don't write our

Netra ve ben 200 yıllık

200-year plan for someone else

planımızı bir başkasının gelip

to come and execute it

bu planı 150 sene içerisinde hayata geçirmesi

in 150 years. Imagine receiving

için yazmadık. Geçmişten

a parcel saying, from the past,

size bir bildirim geldiğini hayal edin

okay now you're supposed to

ve hayatınızın geri kalanı

spend the rest of your life

boyunca bunu yapmak zorunda

doing all of this. No.

olduğunuzu düşünün. Hayır.

We actually write it only

Biz planımızı davranışlarımızı

to set our attitudes right.

doğru bir şekilde ayarlamak için yazdık.

You know, I used to believe

Bilirsiniz, ben eğitimin

that education is the most

anlamlı bir miras bırakmak adına

important tool to leave

en önemli araç

a meaningful legacy.

olduğuna inanırdım.

Education is great.

Eğitim harikadır.

It really teaches us who

Bize gerçekten kim olduğumuzu öğretir

we are, and helps us

ve dünyada kendimizi

contextualize ourselves

ifade edebilmemize yardım eder

in the world, but it's really

ama aslında bana eğitimin benim

my creativity that's taught me

kim olduğumu öğrettiğinden çok daha fazlası

that I can be much more

olabileceğimi bana yaratıcılığım

than what my education told me I am.

öğretti.

I'd like to make

Burada değinmek istediğim

the argument that creativity is

nokta yaratıcılığın sahip olduğumuz

the most important tool we have.

en önemli araç olduğu.

It lets us create who we are,

Kim olduğumuzu yaratmamızı

and curate what is to come.

ve karşımıza çıkacakları şekillendirmemizi sağlayan bu.

I like to think -- Thank you.

Düşünmeyi seviyorum - Teşekkür ederim.

I like to think of myself

Kendimi bir hikaye anlatıcı olarak düşünmeyi

as a storyteller, where my past

seviyorum, geçmişim ve geleceğim

and my future are only stories,

sadece hikayelerden ibaret

my stories, waiting to be told

ve hikayelerim tekrar tekrar

and retold. I hope all of you

anlatılmayı bekliyor. Umarım hepiniz

one day get a chance to

de bir gün kendi 200 yıllık hikayenizi

share and write your own

yazıp paylaşma şansına

200-year story.

sahip olursunuz.

Thank you so much.

Çok teşekkür ederim.

Shukran! (Applause)

Şükran! (Alkışlar)