Bruce Feiler: Agile programming -- for your family

Bruce Feiler: Agile programlama -- aileniz için

Translator: Joseph Geni Reviewer: Morton Bast

Çeviri: Onat Atayer Gözden geçirme: Ekin Özçelik

So here's the good news about families.

İşte size aileler hakkında güzel bir haber.

The last 50 years have seen a revolution

Geçtiğimiz 50 yıl aile olmanın anlamı açısından

in what it means to be a family.

bir devrime şahit oldu.

We have blended families, adopted families,

Karışık aileler var, evlat edinmiş aileler var

we have nuclear families living in separate houses

ayrı evlerde yaşayan çekirdek aileler olduğu gibi

and divorced families living in the same house.

aynı evde yaşayan boşanmış aileler var.

But through it all, the family has grown stronger.

Fakat bununla beraber, aileler güçlenerek büyüdü.

Eight in 10 say the family they have today

10 kişiden 8'i bugün sahip oldukları ailelerinin

is as strong or stronger than the family they grew up in.

içinde büyüdükleri aileleri kadar ya da daha güçlü olduğunu söylüyor.

Now, here's the bad news.

Şimdi de size kötü bir haber.

Nearly everyone is completely overwhelmed

Neredeyse herkes aile hayatının kaosundan

by the chaos of family life.

dolayı bunalmış durumda.

Every parent I know, myself included,

Ben dahil tanıdığım her ebeveyn,

feels like we're constantly playing defense.

sürekli savunmayı oynuyoruz gibi hissediyor.

Just when our kids stop teething, they start having tantrums.

Çocuklarımız diş dökmeyi bitirir bitirmez öfke nöbetleri geçiriyorlar.

Just when they stop needing our help taking a bath,

Bizim yardımımız olmadan banyo yapmaya başladıklarında

they need our help dealing with cyberstalking or bullying.

Internet tacizciliği ya da zorbalık konusunda yardıma ihtiyaç duyuyorlar.

And here's the worst news of all.

Tüm bu haberlerin en kötüsü ise,

Our children sense we're out of control.

çocuklarımızın, bizim kontrolü kaybettiğimizi düşünmeleri.

Ellen Galinsky of the Families and Work Institute

Aile ve Çalışma Enstitüsü'nden Ellen Galinsky

asked 1,000 children, "If you were granted

1000 çocuğa "Anne ve babanla ilgili bir dilek tutman

one wish about your parents, what would it be?"

istenseydi, ne dilerdin?" diye sordu.

The parents predicted the kids would say,

Ebeveynler çocuklarının onlarla daha fazla zaman

spending more time with them.

geçirmeyi dilemiş olacaklarını düşündü.

They were wrong. The kids' number one wish?

Yanıldılar. Çocukların ilk sıradaki dilekleri ne miydi?

That their parents be less tired and less stressed.

Ebeveynlerinin daha az yorgun ve stresli olmaları.

So how can we change this dynamic?

Bu gidişatı nasıl değiştirebiliriz?

Are there concrete things we can do to reduce stress,

Stresi azaltacak,

draw our family closer,

ailemizi daha çok yakınlaştıracak

and generally prepare our children to enter the world?

ve çocuklarımızı dünyaya katılmaya hazırlayacak somut şeyler var mı?

I spent the last few years trying to answer that question,

Ben son birkaç yılımı bu soruyu cevaplamak adına

traveling around, meeting families, talking to scholars,

seyahat ederek, ailelerle tanışarak, eğitimcilerle konuşarak

experts ranging from elite peace negotiators

seçkin barış müzakerecilerinden tutun da

to Warren Buffett's bankers to the Green Berets.

Warren Buffet'in bankacılarına ve Yeşil Bereliler'e varana kadar birçok uzmanla geçirdim.

I was trying to figure out, what do happy families do right

Mutlu ailelerin neyi doğru yaptığını

and what can I learn from them to make my family happier?

ve kendi ailemi mutlu edebilmek için öğrenebileceklerimi çözmeye çalışıyordum.

I want to tell you about one family that I met,

Tanıştığım bir aileden,

and why I think they offer clues.

ve bunların neden bu konuda ipuçları sunduğundan size bahsetmek istiyorum.

At 7 p.m. on a Sunday in Hidden Springs, Idaho,

Idaho, Hidden Springs'te bir Pazar akşam 7'de,

where the six members of the Starr family are sitting down

Starr ailesinin altı üyesi

to the highlight of their week: the family meeting.

haftalarının ilginç olaylarını aile toplantılarında tartışıyorlar.

The Starrs are a regular American family

Starr ailesi, sıradan Amerikan aile problemleri

with their share of regular American family problems.

olan sıradan bir Amerikan ailesi.

David is a software engineer. Eleanor takes care

David, yazılım mühendisi. Eleanor, ailesinin yaşları

of their four children, ages 10 to 15.

10-15 arasındaki dört çocuğuna bakıyor.

One of those kids tutors math on the far side of town.

Çocuklardan biri şehrin öbür ucunda matematik dersi veriyor.

One has lacrosse on the near side of town.

Diğeri şehre yakın bir yerde lakros oynuyor.

One has Asperger syndrome. One has ADHD.

Biri Asperger sendromlu. Bir diğerininse Hiperaktivite sorunu (ADHD) var.

"We were living in complete chaos," Eleanor said.

'Büyük bir kaosun içerisinde yaşıyorduk', diyordu Eleanor.

What the Starrs did next, though, was surprising.

Buna rağmen, sonrasında, Starrların yapmış olduğu şey şaşırtıcıydı,

Instead of turning to friends or relatives,

Arkadaşlarına ya da akrabalarına danışmak yerine,

they looked to David's workplace.

David'in çalışma yerine odaklandılar.

They turned to a cutting-edge program called agile development

Agile geliştirme adında en son teknoloji ürünü olan,

that was just spreading from manufacturers in Japan

Japonya'daki imalatçılardan

to startups in Silicon Valley.

Silikon Vadisi'ndeki yeni kurulan şirketlere kadar yayılmakta olan bir program üzerine yoğunlaştılar.

In agile, workers are organized into small groups

Agile geliştirmede, çalışanlar küçük gruplara ayrılıyor

and do things in very short spans of time.

ve çok kısa zaman dilimlerinde işlerini yapıyorlar.

So instead of having executives issue grand proclamations,

Yani yöneticilere büyük duyurular yaptırmak yerine,

the team in effect manages itself.

takım kendi kendini yönetiyor aslında.

You have constant feedback. You have daily update sessions.

Sürekli geri dönüş alıyorsunuz. Günlük güncelleme seanslarınız var.

You have weekly reviews. You're constantly changing.

Haftalık değerlendirmeniz var. Sürekli değişiyorsunuz.

David said when they brought this system into their home,

David, bu sistemi evlerine getirdiklerinde,

the family meetings in particular increased communication,

aile toplantılarının özellikle iletişimi arttırdığını,

decreased stress, and made everybody

stresi azalttığını ve bunun herkesi

happier to be part of the family team.

ailenin bir parçası yaptığı için mutlu ettiğini söyledi.

When my wife and I adopted these family meetings and other techniques

Ben ve eşim bu aile toplantılarını ve diğer teknikleri

into the lives of our then-five-year-old twin daughters,

o zaman beş yaşında olan ikiz kızlarımızın hayatlarına dahil ettiğimizde bu

it was the biggest single change we made since our daughters were born.

kızlarımızın doğumundan bu yana yaptığımız en büyük değişiklik oldu.

And these meetings had this effect

Bu toplantılar bu etkiyi

while taking under 20 minutes.

20 dakikadan az sürse de yarattılar.

So what is Agile, and why can it help

O zaman nedir bu 'Agile', çok değişik gibi

with something that seems so different, like families?

gözüken, aile gibi bir konuda bile niçin yardımcı olabilir ?

In 1983, Jeff Sutherland was a technologist

1983 yılında, Jeff Sutherland

at a financial firm in New England.

İngiltere'de bir finans şirketinde teknolojist olarak çalışıyordu.

He was very frustrated with how software got designed.

Yazılımların nasıl dizayn edildiği konusunda büyük hayal kırıklıkları yaşıyordu.

Companies followed the waterfall method, right,

Şirketler, waterfall denen üst düzey yöneticilerin

in which executives issued orders that slowly trickled down

emirlerini hiyerarşik yapı içinde

to programmers below,

alt kademedeki programcılara doğru

and no one had ever consulted the programmers.

onlara hiç danışmadan aktardıkları bir metodu takip ediyorlardı.

Eighty-three percent of projects failed.

Projelerin yüzde seksenüçü başarısız oldu.

They were too bloated or too out of date

Tamamlandıklarında ya çok şişirilmiş oluyorlardı ya da

by the time they were done.

güncelliklerini kaybediyorlardı.

Sutherland wanted to create a system where

Sutherland fikirlerin sadece yukarıdan aşağıya

ideas didn't just percolate down but could percolate up from the bottom

değil aynı zamanda aşağıdan yukarıya da yönlenebileceği

and be adjusted in real time.

ve de gerçek zamanlı olarak ayarlanabileceği bir sistem yaratmak istiyordu.

He read 30 years of Harvard Business Review

Harvard Business Review'ın 30 yıllık makalelerini okudu

before stumbling upon an article in 1986

ta ki 1986 yılında

called "The New New Product Development Game."

'Yepyeni Ürün Geliştirme Oyunu' adlı bir makaleye rastlayana kadar.

It said that the pace of business was quickening --

Makalede iş hayatının hızının arttığından

and by the way, this was in 1986 --

-- bu arada yıl 1986 --

and the most successful companies were flexible.

ve de en başarılı şirkletlerin esnek olanlar olduğundan bahsediliyordu.

It highlighted Toyota and Canon

Toyota ve Canon'un altını çiziyordu

and likened their adaptable, tight-knit teams to rugby scrums.

ve onların sıkı sıkıya bağlı ekiplerini rugby oynarken kenetlenen oyunculara benzetti.

As Sutherland told me, we got to that article,

Sutherland'ın bana söylediği gibi, bu makaleyi anladık

and said, "That's it."

ve 'İşte budur' dedik.

In Sutherland's system, companies don't use

Sutherland'ın sisteminde şirketler,

large, massive projects that take two years.

iki yıl süren çok büyük projeleri kullanmıyorlar.

They do things in small chunks.

İşleri küçük parçalara bölerek hallediyorlar.

Nothing takes longer than two weeks.

Hiçbirşey iki haftadan uzun sürmüyor.

So instead of saying, "You guys go off into that bunker

Bu sayede, 'Arkadaşlar, gidin şu sığınağa girin

and come back with a cell phone or a social network,"

ve geri döndüğünüzde elinizde bir cep telefonu veya sosyal bir ağ olsun' demek yerine

you say, "You go off and come up with one element,

' Gidin, tek bir öğe üzerinde çalışın

then bring it back. Let's talk about it. Let's adapt."

sonra getirin onu, konuşalım onun üzerinde. Adapte edelim beraberce' diyorsunuz.

You succeed or fail quickly.

Çok kısa sürede başarıyorsunuz ya da başaramıyorsunuz.

Today, agile is used in a hundred countries,

Bugün, agile yüzlerce ülkede kullanılıyor

and it's sweeping into management suites.

ve de yönetimlerin içine giriyor.

Inevitably, people began taking some of these techniques

Kaçınılmaz bir şekilde, insanlar bu tekniklerden bazılarını kullanmaya

and applying it to their families.

ve de ailelerine uygulamaya başladılar.

You had blogs pop up, and some manuals were written.

Ortaya çıkan bloglar, yazılan el kitapçıkları oldu.

Even the Sutherlands told me that they had

Hatta Sutherlands bana,

an Agile Thanksgiving,

'Agile Şükran Günü' kutlaması yaparken,

where you had one group of people working on the food,

yemekleri hazırlamakla,

one setting the table, and one greeting visitors at the door.

masayı hazırlamakla ve de misafirleri karşılamakla uğraşan bir grup insandan bahsetti.

Sutherland said it was the best Thanksgiving ever.

Sutherlands bunun o güne kadar ki en iyi Şükran Günü olduğundan söz etti.

So let's take one problem that families face,

Şimdi, ailelerin karşılaştıkları bir sorunu,

crazy mornings, and talk about how agile can help.

çılgın sabahları, ele alıp agile'ın nasıl yardım edebileceğinden konusaşlım.

A key plank is accountability,

Önemli bir konu da sorumluluk,

so teams use information radiators,

ekipler bilgi radyatörlerini,

these large boards in which everybody is accountable.

herkesin sorumluluklarının yazdığı kocaman tahtaları kullanılıyor.

So the Starrs, in adapting this to their home,

Böylece Starr'lar, bunu evlerine adapte ederek,

created a morning checklist

her çocuğun bitirmesi gereken işlerin içinde olunduğu

in which each child is expected to tick off chores.

bir sabah listesi hazırladılar.

So on the morning I visited, Eleanor came downstairs,

Bir sabah onları ziyarete gittiğimde, Eleanor aşağıya indi,

poured herself a cup of coffee, sat in a reclining chair,

kendisine bir fincan kahve koydu, sallanan bir sandalyeye oturdu,

and she sat there,

ve otururken

kind of amiably talking to each of her children

sıcak bir şekilde karşıladığı çocukları

as one after the other they came downstairs,

tek tek aşağıya indiler,

checked the list, made themselves breakfast,

listeyi gözden geçirdiler, kendilerine kahvaltı hazırladılar,

checked the list again, put the dishes in the dishwasher,

listeyi tekrar gözden geçirdiler, tabakları bulaşık makinesine yerleştirdiler,

rechecked the list, fed the pets or whatever chores they had,

yeniden listeyi incelediler, hayvanları beslediler ya da ne işleri varsa onu yaptılar,

checked the list once more, gathered their belongings,

bir kez daha incelediler listeyi, eşyalarını topladılar

and made their way to the bus.

ve otobüslerine doğru yola koyuldular.

It was one of the most astonishing family dynamics I have ever seen.

Bugüne kadar görmüş olduğum en şaşırtıcı aile dinamiklerinden bir tanesiydi.

And when I strenuously objected this would never work in our house,

Ve ben bunun bizim evde asla işe yaramayacağını,

our kids needed way too much monitoring,

bizim çocuklarımızın çok daha fazla gözlenmeye ihtiyaçları olduğunu şiddetle savunurken

Eleanor looked at me.

Eleanor bana baktı.

"That's what I thought," she said.

'Bende böyle düşünüyordum', dedi.

"I told David, 'keep your work out of my kitchen.'

David'e, 'İşini mutfağımdan uzak tut' dedim.

But I was wrong."

Ama yanıldım.

So I turned to David: "So why does it work?"

Sonra David'e döndüm ve sordum: 'Peki niye işe yarıyor ?'

He said, "You can't underestimate the power of doing this."

Bana, ' Bunu yapmanın gücünü küçümseyemezsin' dedi.

And he made a checkmark.

Ve bir onaylama işareti yaptı.

He said, "In the workplace, adults love it.

Dedi ki :' İşyerlerinde yetişkinler buna bayılıyorlar.

With kids, it's heaven."

Çocuklara göreyse bundan daha iyisi olamaz.'

The week we introduced a morning checklist into our house,

Evimize sabah kontrol listesi oluşturduğumuz o hafta

it cut parental screaming in half. (Laughter)

aile içindeki bağırmalarımız yarı yarıya azaldı. (Gülüşmeler)

But the real change didn't come until we had these family meetings.

Ama gerçek değişiklik aile toplantılarımızı başlatana kadar olmadı.

So following the agile model, we ask three questions:

Agile metodunu izleyerek üç soru soruyoruz:

What worked well in our family this week,

Bu hafta ailemizde ne yolunda gitti,

what didn't work well, and what will we agree to work on in the week ahead?

ne yolunda gitmedi, ve önümüzdeki hafta neyin üzerinde çalışma konusunda anlaşacağız ?

Everyone throws out suggestions

Herkes ortaya teklifler getiriyor

and then we pick two to focus on.

ve biz onların arasından üzerine odaklanacağımız iki tanesini seçiyoruz.

And suddenly the most amazing things started coming out of our daughters' mouths.

Ve birden kızlarımızın ağzından en inanılmaz şeyler dökülmeye başladı.

What worked well this week?

Bu hafta ne yolunda gitti ?

Getting over our fear of riding bikes. Making our beds.

Bisiklete binme korkumuzu yenmek. Yataklarımızı yapmak.

What didn't work well? Our math sheets,

Ne yolunda gitmedi ? Matematik kağıtlarımız,

or greeting visitors at the door.

veya kapıda misafirleri karşılamak.

Like a lot of parents, our kids are something like Bermuda Triangles.

Birçok aile gibi, bizim çocuklarımız da Bermuda Şeytan Üçgeni gibiler.

Like, thoughts and ideas go in, but none ever comes out,

Yani, düşünceler ve fikirler içeri girer, ama dışarı hiçbirşey çıkmaz.

I mean at least not that are revealing.

Demek istediğim en azından onları açığa vuran hiçbirşey.

This gave us access suddenly to their innermost thoughts.

Bu bize onların en derin düşüncelerine ulaşabilme imkanı verdi.

But the most surprising part was when we turned to,

En şaşırtıcı kısmıysa

what are we going to work on in the week ahead?

önümüzdeki hafta ne üzerinde çalışmalıyız sorusu oldu.

You know, the key idea of agile is that

Bildiğiniz gibi, agile'ın en anahtar fikri

teams essentially manage themselves,

ekiplerin temelde kendi kendilerini yönetiyor olmaları,

and it works in software and it turns out that it works with kids.

ve bu yazılım konusunda işe yarıyor ve gözüktüğü kadarıyla çocuklarla da işe yarıyor.

Our kids love this process.

Çocuklarımız bu süreci çok seviyorlar.

So they would come up with all these ideas.

Öyle ki bu fikirlerle ortaya çıkıyorlar.

You know, greet five visitors at the door this week,

Yani, bu hafta kapıda beş misafiri karşılayın,

get an extra 10 minutes of reading before bed.

yatmadan önce fazladan 10 dakika kitap okuyun.

Kick someone, lose desserts for a month.

Birisine tekme atın, bir ay tatlı yemeyin.

It turns out, by the way, our girls are little Stalins.

Bu arada, öyle gözüküyor ki kızlarımız küçük Stalin gibiler.

We constantly have to kind of dial them back.

Onları sürekli olarak, bir şekilde yatışırmamız gerekiyor.

Now look, naturally there's a gap between

Bakın, doğal olarak

their kind of conduct in these meetings and their behavior the rest of the week,

onların bu toplantılardaki tavırlarıyla haftanın geri kalanındaki davranışları arasında bir fark var,

but the truth is it didn't really bother us.

ama bu gerçek bizi hiç de rahatsız etmedi.

It felt like we were kind of laying these underground cables

Sanki, onların dünyalarını önümüzdeki gelecek yıllara

that wouldn't light up their world for many years to come.

kadar aydınlatmayacak olan o yeraltı kablolarını döşüyormuş gibi hissettik.

Three years later -- our girls are almost eight now --

Üç sene sonra -- kızlarımız şu anda sekiz yaşındalar --

We're still holding these meetings.

bu toplantılarımız hala sürüyor.

My wife counts them among her most treasured moments as a mom.

Eşim bir anne olarak onları hayatının en değerli anları olarak görüyor.

So what did we learn?

Öyleyse ne öğrendik ?

The word "agile" entered the lexicon in 2001

Kelime olarak 'agile' sözlüklere 2001 yılında

when Jeff Sutherland and a group of designers

Jeff Sutherland ve bir grup tasarımcı

met in Utah and wrote a 12-point Agile Manifesto.

Utah'da buluştuklarında ve 12-maddeli Agile Manifesto'yu yazdıklarında girdi.

I think the time is right for an Agile Family Manifesto.

Sanırım zaman 'Agile Aile Manifesto' su için uygun.

I've taken some ideas from the Starrs and from many other families I met.

Starr'lardan ve karşılaştığım başka birçok aileden bazı fikirler edindim.

I'm proposing three planks.

Üç önemli madde öneriyorum.

Plank number one: Adapt all the time.

Madde bir: Her zaman adapte edin.

When I became a parent, I figured, you know what?

Biliyor musunuz, bir ebeveyn olduğumda neyi uygulamaya koydum ?

We'll set a few rules and we'll stick to them.

Birkaç kural koyacağız ve onlara bağlı kalacağız.

That assumes, as parents, we can anticipate every problem that's going to arise.

Bu, anne-baba olarak, bizim ortaya çıkacak her türlü sorunu önceden görebileceğimizi varsayar.

We can't. What's great about the agile system

Mümkün değil. Agile sistem'de harika olan

is you build in a system of change

sizin bir değişim sistemi yaratarak

so that you can react to what's happening to you in real time.

gerçek zamanda size olanlara tepki gösterebiliyor olmanızdır.

It's like they say in the Internet world:

Tıpkı Internet dünyasında söyledikleri gibi:

if you're doing the same thing today you were doing six months ago,

eğer şu anda da altı ay önce yaptığınızı yapıyorsanız

you're doing the wrong thing.

yanlış şeyi yapıyorsunuz.

Parents can learn a lot from that.

Anne-babalar bundan çok şeyler öğrenebilirler.

But to me, "adapt all the time" means something deeper, too.

Ama benim için, 'her zaman adapte edin' çok daha derin bir anlam da içeriyor.

We have to break parents out of this straitjacket

Ebeveynleri,

that the only ideas we can try at home

evde deneyebileceğimiz fikirlerin,

are ones that come from shrinks or self-help gurus

sadece psikologlardan veya kendi kendine yardım gurularından

or other family experts.

ya da başka aile uzmanlarından gelebileceği saplantısından kurtarmalıyız.

The truth is, their ideas are stale,

Gerçek ise, onların fikirlerinin bayatladığı,

whereas in all these other worlds there are these new ideas

bunun yanında diğer tüm dünyalarda grupları ve ekipleri daha etkin çalıştıran

to make groups and teams work effectively.

bu yeni fikirlerin olduğudur.

Let's just take a few examples.

Hemen birkaç örnek alalım.

Let's take the biggest issue of all: family dinner.

Herkes için büyük bir olay olan konuyu alalım : aile ile yenen akşam yemeği.

Everybody knows that having family dinner

Herkes bilir ki çocuklarla yenen akşam yemeği

with your children is good for the kids.

çocuklar için iyidir.

But for so many of us, it doesn't work in our lives.

Ama çoğumuz için, hayatlarımızda bu böyle olmaz.

I met a celebrity chef in New Orleans who said,

New Orleans'da meşhur bir aşçı ile karşılaştım.

"No problem, I'll just time-shift family dinner.

'Sorun değil, aile yemeğimizin saatini kaydırırım.

I'm not home, can't make family dinner?

Evde değilsem, akşam yemeği yiyemeyeceksek,

We'll have family breakfast. We'll meet for a bedtime snack.

aile kahvaltısı yaparız bizde. Yatmadan önce biraz atıştırırken bir araya geliriz o zaman.

We'll make Sunday meals more important."

Pazar öğünlerini daha önemli bir hale getiririz.'' dedi bana.

And the truth is, recent research backs him up.

Gerçek şu ki, son araştırmalar onu destekliyor.

It turns out there's only 10 minutes of productive time

Gözlenen o ki herhangi bir aile yemeğinde

in any family meal.

verimli olunan sadece 10 dakika var.

The rest of it's taken up with "take your elbows off the table" and "pass the ketchup."

Geri kalan zaman 'dirseklerini masadan indir' veya 'ketçapı verir misin' şeklinde geçiyor.

You can take that 10 minutes and move it

Bu 10 dakikayı alıp

to any part of the day and have the same benefit.

günün herhangi bir anına taşıyıp aynı kazancı sağlayabilirsiniz.

So time-shift family dinner. That's adaptability.

Öyleyse akşam yemeğinin zamanını değiştirin. Bu adaptasyondur.

An environmental psychologist told me,

Bir çevre psikoloğu bana,

"If you're sitting in a hard chair on a rigid surface,

'Eğer esnemeyen bir yüzeyde sert bir sandalyede oturuyorsan,

you'll be more rigid.

sende esnekliğini kaybedersin.

If you're sitting on a cushioned chair, you'll be more open."

Eğer şiltesi olan bir sandalyede oturuyorsan, daha açık olursun', demişti.

She told me, "When you're discipling your children,

Aynı zamanda da, 'Çocuklarını disipline ederken,

sit in an upright chair with a cushioned surface.

dimdik ama altında şiltesi olan bir sandalyeye otur.

The conversation will go better."

Konuşmanız çok daha iyi geçecektir.' diye de eklemişti.

My wife and I actually moved where we sit for difficult conversations

Eşim ve ben zorlu konuşmalar için oturduğumuz yerleri değiştirdik

because I was sitting above in the power position.

çünkü ben daha yüksekte 'güç bende' pozisyonunda oturuyordum.

So move where you sit. That's adaptability.

Öyleyse siz de yerinizi değiştirin. Bu adaptasyondur.

The point is there are all these new ideas out there.

Önemli olan nokta, bu yeni fikirlerin orada olduğu.

We've got to hook them up with parents.

Onları ailelerle birleştirmeliyiz.

So plank number one: Adapt all the time.

O zaman madde bir : Her zaman adapte olun.

Be flexible, be open-minded, let the best ideas win.

Esnek olun, açık fikirli olun, bırakın en iyi fikirler kazansın.

Plank number two: Empower your children.

Madde iki : Çocuklarınızı yetkilendirin.

Our instinct as parents is to order our kids around.

Ebeveynler olarak içgüdümüz çocuklarımıza emir vermemizi söyler.

It's easier, and frankly, we're usually right.

Kolaydır, ve de açıkçası, genelde haklıyızdır.

There's a reason that few systems have been more

Zaman içinde, birkaç sistemin aileden daha çok

waterfall over time than the family.

'waterfall' olmasının bir sebebi vardır.

But the single biggest lesson we learned

Ancak öğrendiğimiz basit ama en önemli ders ise

is to reverse the waterfall as much as possible.

'waterfall' yaklaşımını mümkün olduğunca tersine çevirmektir.

Enlist the children in their own upbringing.

Çocuklarınızın kendi kendilerine yetişmelerine imkan tanıyın.

Just yesterday, we were having our family meeting,

Dün, aile toplantımızı yapıyorduk,

and we had voted to work on overreacting.

ve 'aşırı tepki' konusunda oylama yapmıştık.

So we said, "Okay, give us a reward and give us a punishment. Okay?"

Dedik ki, ' Tamam, bize bir ödül bir de ceza verin. Oldu mu ?'

So one of my daughters threw out, you get five minutes of overreacting time all week.

Kızlarımdan bir tanesi haftada yalnızca beş dakikalık 'aşırı tepki' fikrini ortaya attı.

So we kind of liked that.

Fikri oldukça beğendik.

But then her sister started working the system.

Ama sonrasında kızkardeşi sistemi çalıştırmaya başladı.

She said, "Do I get one five-minute overreaction

Dedi ki, ' Bir kereye mahsus beş dakikalık bir aşırı tepki hakkım mı olacak

or can I get 10 30-second overreactions?"

yoksa 10 kez 30 saniyelik aşırı tepki hakkım da olabilir mi ?'

I loved that. Spend the time however you want.

Bayıldım buna. Zamanı nasıl istiyorsan öyle harca.

Now give us a punishment. Okay.

Şimdi de bize bir ceza verin. Tamam.

If we get 15 minutes of overreaction time, that's the limit.

15 dakikalık aşırı tepki vermek limitimiz olsun.

Every minute above that, we have to do one pushup.

Onun üzerindeki herbir dakika için, bir şınav çekelim.

So you see, this is working. Now look, this system isn't lax.

Gördüğünüz gibi, işe yarıyor. Bakın, sistem gevşek değil.

There's plenty of parental authority going on.

Ailelerin otoritesi fazlasıyla var.

But we're giving them practice becoming independent,

Ama biz onlara bağımsız olma pratiğini veriyoruz,

which of course is our ultimate goal.

esas amacımız da bu.

Just as I was leaving to come here tonight,

Bu gece buraya gelmeden önce

one of my daughters started screaming.

kızlarımdan bir tanesi bağırmaya başladı.

The other one said, "Overreaction! Overreaction!"

Diğeri ise, 'Çok tepki veriyorsun ! Çok tepki veriyorsun !' dedi

and started counting, and within 10 seconds it had ended.

ve saymaya başladı, 10 saniye sonra bağırması kesilmişti.

To me that is a certified agile miracle.

Benim için bu onaylanmış bir agile mucizesiydi.

(Laughter) (Applause)

(Gülüşmeler) (Alkış)

And by the way, research backs this up too.

Bu arada, araştırmalar da bunun böyle olduğunu söylüyor.

Children who plan their own goals, set weekly schedules,

Kendi hedeflerini belirleyen, haftalık programlarını yapan,

evaluate their own work build up their frontal cortex

kendi çalışmalarını değerlendirebilen çocuklar beyinlerinin ön kortekslerini geliştiriyor

and take more control over their lives.

ve hayatlarını daha iyi kontrol edebiliiyorlar.

The point is, we have to let our children succeed on their own terms,

Esas nokta, çocuklarımıza kendi konumlarında başarılı olmaları için izin vermeliyiz,

and yes, on occasion, fail on their own terms.

ve de tabii ki, ara sıra, başarısız olmaları için de...

I was talking to Warren Buffett's banker,

Warren Buffet'in bankacısıyla konuşuyordum,

and he was chiding me for not letting my children

ve bana çocuklarıma kendi ödeneklerinden

make mistakes with their allowance.

hata yapmalarına izin vermediğim için söyleniyordu.

And I said, "But what if they drive into a ditch?"

'Ya bir hendeğe doğru sürerlerse ?' dedim.

He said, "It's much better to drive into a ditch

'6 $ lık bir ödenekle bir hendeğe sürmek

with a $6 allowance than a $60,000-a-year salary

60.000 $ lık yıllık gelirle

or a $6 million inheritance."

ya da 6 milyon $ lık bir mirasla hendeğe sürmekten çok daha iyidir' dedi.

So the bottom line is, empower your children.

Yani esas olan çocuklarınızı yetkilendirmeniz...

Plank number three: Tell your story.

Madde üç: Hikayenizi anlatın.

Adaptability is fine, but we also need bedrock.

Adaptasyon güzel bir şey, ama kökene de inmemiz lazım.

Jim Collins, the author of "Good To Great,"

'İyi'den Mükemmel Şirkete' kitabının yazarı Jim Collins bana

told me that successful human organizations of any kind

başarılı olan her çeşit insan organizasyonunun

have two things in common:

ortak iki noktasının olduğundan bahsetti:

they preserve the core, they stimulate progress.

temel yapıyı korumaları, ilerlemeyi teşvik etmeleri.

So agile is great for stimulating progress,

O yüzden de agile teşvik edici ilerleme için mükemmel,

but I kept hearing time and again, you need to preserve the core.

ama temel yapıyı korumanız gerektiğini de tekrar tekrar duymaya devam ettim.

So how do you do that?

O zaman nasıl yaparsınız bunu ?

Collins coached us on doing something

Collins bize bu konuda

that businesses do, which is define your mission

şirketlerin yaptığı birşey olan, görev belirleme

and identify your core values.

ve temel değerleri tanımlama konusunda koçluk yaptı.

So he led us through the process of creating a family mission statement.

Yani, bizi bir aile görev tanımı yaratabilmemiz için izlememiz gereken süreç konusunda yönlendirdi.

We did the family equivalent of a corporate retreat.

Bir kurumun çalışanları için düzenlediği seminerin ailesel karşılığını yaptık.

We had a pajama party.

Bir pijama partisi düzenledik.

I made popcorn. Actually, I burned one, so I made two.

Ben mısır patlattım. Aslında bir tanesini yaktım, o yüzden iki tane yaptım.

My wife bought a flip chart.

Eşim bir yazı tahtası aldı.

And we had this great conversation, like, what's important to us?

Ve o harika konuşmayı yaptık, yani, bizim için önemli olan nedir ?

What values do we most uphold?

Hangi değerlere daha çok bağlıyız ?

And we ended up with 10 statements.

Ve 10 cümle ile sonlandırdık.

We are travelers, not tourists.

Biz yolcuyuz, turist değil.

We don't like dilemmas. We like solutions.

İkilemleri sevmeyiz. Çözümleri severiz.

Again, research shows that parents should spend less time

Yine, araştırma gösteriyor ki anne babalar

worrying about what they do wrong

neyi yanlış yaptıkları konusundaki endişelerine daha az vakit harcayıp

and more time focusing on what they do right,

neyi doğru yaptıklarına odaklanmalılar,

worry less about the bad times and build up the good times.

kötü anları daha az endişe edip iyi anlar inşa etmeliler.

This family mission statement is a great way to identify

Aile görev tanımı neyi doğru yaptığınızı tanımlama

what it is that you do right.

açısından harika bir yöntem.

A few weeks later, we got a call from the school.

Birkaç hafta sonra, okuldan bir telefon geldi.

One of our daughters had gotten into a spat.

Kızlarımızdan bir tanesi bir ağız dalaşına girmiş.

And suddenly we were worried, like, do we have a mean girl on our hands?

Bir anda bayağı bir endişelendik acaba bizim huysuz bir kızımız mı var diye.

And we didn't really know what to do,

Ve de ne yapacagımızı bilemedik,

so we called her into my office.

sonrasında onu çalışma odama çağırdık.

The family mission statement was on the wall,

Aile görev tanımımız duvarda asılıydı,

and my wife said, "So, anything up there seem to apply?"

ve eşim, 'Orada gördüklerinden uygun olanı var mı ?' diye sordu.

And she kind of looked down the list, and she said,

Kızım listenin altına doğru baktı ve,

"Bring people together?"

'Herkesi bir araya getirmek ?' dedi.

Suddenly we had a way into the conversation.

Bir anda konuya giriverdik.

Another great way to tell your story

Hikayenizi anlatmanın başka harika bir yolu da

is to tell your children where they came from.

çocuklarınıza onların nereden geldiklerini anlatmaktan geçer.

Researchers at Emory gave children a simple

Emory'deki araştırmacılar çocuklara basit bir

"what do you know" test.

'ne biliyorsunuz' testi uyguladılar.

Do you know where your grandparents were born?

Büyükanne ve büyükbabanızın nerede doğduklarını biliyor musunuz ?

Do you know where your parents went to high school?

Anne ve babanızın liseye nerede gittiklerini biliyor musunuz ?

Do you know anybody in your family

Ailenizde tanıdığınız

who had a difficult situation, an illness, and they overcame it?

bir hastalık gibi zor bir durumla karşılaşan ama onun üstesinden gelen birisi var mı ?

The children who scored highest on this "do you know" scale

Bu testte 'biliyor musun' ölçüsüne göre en yüksek skoru elde eden çocuklar

had the highest self-esteem and a greater sense they could control their lives.

kendilerine en yüksek özsaygısı olan ve hayatlarını kontrol etme konusunda daha fazla sezgiye sahip olanlardı.

The "do you know" test was the single biggest predictor

'Biliyor musun' testi duygusal sağlık ve mutluluğun

of emotional health and happiness.

tek ve en önemli belirleyici testiydi.

As the author of the study told me,

Bu çalışmanın yazarının bana söylediği gibi

children who have a sense of -- they're part of a larger narrative

geniş bir öykünün parçası olduğunu hisseden çocukların

have greater self-confidence.

kendilerine daha fazla güveni var.

So my final plank is, tell your story.

Yani, son maddem: hikayenizi anlatın.

Spend time retelling the story of your family's positive moments

Ailenizin pozitif zamanlarının,

and how you overcame the negative ones.

aynı zamanda da negatif anların nasıl üstesinden geldiğinizin hikayesini yeniden anlatın.

If you give children this happy narrative,

Eğer çocuklarınıza bu mutlu hikayeyi anlatırsanız,

you give them the tools to make themselves happier.

onlara kendilerini daha da mutlu edecek aletleri de vermiş olursunuz.

I was a teenager when I first read "Anna Karenina"

'Anna Karenina' yı ilk okuduğumda delikanlıydım

and its famous opening sentence,

ve onun meshur açılış cümlesini,

"All happy families are alike.

'Tüm mutlu aileler birbirinin aynısıdır.

Each unhappy family is unhappy in its own way."

Her mutsuz aile ise kendi yolunda mutsuzdur.'

When I first read that, I thought, "That sentence is inane.

ilk okuduğumda, 'Bu cümle çok anlamsız.

Of course all happy families aren't alike."

Tabii ki tüm mutlu aileler birbirinin aynısı değildir.' diye düşünmüştüm.

But as I began working on this project,

Ama bu projede çalışmaya başlayınca,

I began changing my mind.

fikrimi değiştirmeye başladım.

Recent scholarship has allowed us, for the first time,

En son öğretiler, ilk kez, bize

to identify the building blocks

başarılı ailelerin sahip olduğu yapı bloklarını

that successful families have.

tanımlamamıza izin verdi.

I've mentioned just three here today:

Bugün burada sadece üç tanesinden bahsettim:

Adapt all the time, empower the children, tell your story.

Her zaman adapte edin, çocuklarınızı yetkilendirin, hikayenizi anlatın.

Is it possible, all these years later, to say Tolstoy was right?

Bu kadar yıldan sonra Tolstoy'un haklı olduğunu söylemek mümkün müdür ?

The answer, I believe, is yes.

Cevap, sanırım, evet olacak.

When Leo Tolstoy was five years old,

Leo Tolstoy beş yaşındayken

his brother Nikolay came to him

kardeşi Nikolay ona geldi

and said he had engraved the secret to universal happiness

ve evrensel mutluluğun sırrını

on a little green stick, which he had hidden

ailesinin Rusya'daki sahip olduğu

in a ravine on the family's estate in Russia.

bir vadide gizlediği yeşil bir sopanın üzerine kazıdığını söyledi.

If the stick were ever found, all humankind would be happy.

Eğer bu sopa bulunabilirse, tüm insanoğlu mutlu olacaktır.

Tolstoy became consumed with that stick, but he never found it.

Tolstoy bu sopayı bulmak için kendini tüketti, ama onu hiçbir zaman bulamadı.

In fact, he asked to be buried in that ravine where he thought it was hidden.

Gerçekten, onun gizlendiğini düşündüğü o vadiye gömülmeyi istedi.

He still lies there today, covered in a layer of green grass.

Bugün hala orada yeşil çimlerle kaplı olarak yatıyor.

That story perfectly captures for me

Bu hikaye benim için mükemmel bir şekilde

the final lesson that I learned:

son öğrendiğim o dersi yakalıyor:

Happiness is not something we find,

Mutluluk bizim bulduğumuz değil,

it's something we make.

yarattığımız bir şeydir.

Almost anybody who's looked at well-run organizations

Başarılı organizasyonlara bakan hemen her kişi

has come to pretty much the same conclusion.

yaklaşık aynı sonuca ulaşmıştır.

Greatness is not a matter of circumstance.

Büyüklük bir durum meselesi değildir.

It's a matter of choice.

Bir seçim meselesidir.

You don't need some grand plan. You don't need a waterfall.

Büyük bir plana ihtiyacınız yok. Şelale('waterfall') metoduna ihtiyacınız yok.

You just need to take small steps,

Esas ihtiyacınız, küçük adımlar atmak,

accumulate small wins,

küçük kazançlar elde etmek,

keep reaching for that green stick.

o yeşil sopaya ulaşmayı hedeflemek olmalı.

In the end, this may be the greatest lesson of all.

Sonunda, bu tüm derslerin en önemlisi olabilir.

What's the secret to a happy family? Try.

Nedir başarılı bir ailenin sırrı ? Deneyin.

(Applause)

(Alkış)