The Story We Tell About Poverty Isn't True | Mia Birdsong | TED Talks

Çeviri: Abdülkadir Azaklı Gözden geçirme: Sancak Gülgen

For the last 50 years,

Son elli yıldır,

a lot of smart, well-resourced people -- some of you, no doubt --

birçok zeki, iyi imkanlara sahip insan

-- şüphesiz, bazılarınız --

have been trying to figure out how to reduce poverty

Amerika'daki yoksulluğu azaltmanın yollarını arıyor.

in the United States.

People have created and invested millions of dollars

İnsanlar, yoksullara yardım etmek için

kar gütmeyen organizasyonlar kurup

into non-profit organizations

bunlara milyonlarca dolar yatırdılar.

with the mission of helping people who are poor.

They've created think tanks

Eğitim, iş olanakları ve zenginleşme gibi konuları araştıran

that study issues like education, job creation and asset-building,

ve kenara atılmış topluluklarımızın hakları için savunuculuk yapan

and then advocated for policies to support our most marginalized communities.

beyin takımları oluşturdular.

They've written books and columns and given passionate speeches,

Gittikçe daha çok insanın gelir ölçeğinin

alt ucundaki yerini kemikleştiren gelir eşitsizliğini

decrying the wealth gap that is leaving more and more people

yerden yere vuran kitaplar ve köşe yazıları yazdılar

entrenched at the bottom end of the income scale.

ve hararetli konuşmalar yaptılar.

And that effort has helped.

Ve bu çaba meyvesini verdi.

But it's not enough.

Ama bu yeterli değil.

Our poverty rates haven't changed that much in the last 50 years,

Fakirlik oranlarımız, yoksullukla savaşın başladığı

since the War on Poverty was launched.

son elli yılda o kadar da değişmedi.

I'm here to tell you

Size, en güçlü ve işe yarayacak kaynağı

that we have overlooked the most powerful and practical resource.

nasıl da göz ardı ettiğimizinden bahsedeceğim.

Here it is:

İşte:

people who are poor.

yoksul insanlar.

Up in the left-hand corner is Jobana, Sintia and Bertha.

Üst sol köşedekiler Jobana, Sintia ve Bertha.

They met when they all had small children,

San Francisco'da,

through a parenting class at a family resource center

bir aile kaynakları merkezinin ebeveynlik kursunda

in San Francisco.

hepsinin küçük çocukları varken tanıştılar.

As they grew together as parents and friends,

Beraberce ebeveynlikleri ve arkadaşlıkları ilerlerken

bol bol çocuklar küçükken para kazanmanın

they talked a lot about how hard it was

to make money when your kids are little.

ne kadar zor olduğundan bahsettiler.

Child care is expensive,

Çocuk bakmak pahalıydı,

more than they'd earn in a job.

çalışıp kazanabileceklerinden daha pahalı.

Their husbands worked,

Eşleri çalışıyordu, ama

but they wanted to contribute financially, too.

onlar da maddi olarak desteklemek istediler

So they hatched a plan.

Bu yüzden bir plan yaptılar.

They started a cleaning business.

Bir temizlik işi kurdular.

They plastered neighborhoods with flyers

Mahallelere afişler astılar,

and handed business cards out to their families and friends,

ailelerine ve arkadaşlarına karvitizler dağıttılar,

and soon, they had clients calling.

çok geçmeden, müşteriler aramaya başladı.

Two of them would clean the office or house

İki kişi iş yerlerini ya da evleri temizlerken,

and one of them would watch the kids.

diğeri çocuklara göz kulak oluyordu.

They'd rotate who'd cleaned and who'd watch the kids.

Dönüşümlü olarak çocuklara bakıp temizlik yaptılar.

(Laughs) It's awesome, right?

Müthiş bir şey, değil mi?

(Laughter)

(Kahkahalar)

And they split the money three ways.

Ve kazandıklarını da üçe bölerlerdi.

It was not a full-time gig,

Tam zamanlı bir iş değildi.

no one could watch the little ones all day.

Kimse çocuklara tüm gün bakamazdı.

But it made a difference for their families.

Ama bu aileleri için bir şeyleri değiştirdi.

Extra money to pay for bills when a husband's work hours were cut.

Eşlerinin mesai saatleri kısıldığında faturaları ödemek için fazladan para.

Money to buy the kids clothes as they were growing.

Büyürken çocuklara yeni kıyafetler almak için para.

A little extra money in their pockets

Birazcık bağımsız hissedebilmek için

to make them feel some independence.

ceplerinde fazladan bir kaç kuruş.

Up in the top-right corner is Theresa and her daughter, Brianna.

Üst sağ köşedeki Theresa ve kızı, Brianna.

Brianna is one of those kids

Brianna şu pırıl pırıl, mutluluk saçan

with this sparkly, infectious, outgoing personality.

sempatik kız çocuklarından.

For example, when Rosie,

Mesela, yalnızca İspanyolca bilen Rosie

a little girl who spoke only Spanish, moved in next door,

karşı dairelerine taşındığında,

Brianna, who spoke only English,

sadece İngilizce bilen Brianna

borrowed her mother's tablet and found a translation app

annesin tabletini ödünç alıp bir çeviri uygulaması buldu ki

so the two of them could communicate.

böylelikle iki kız anlaşabilecekti.

(Laughter)

(Kahkaha)

I know, right?

Ne kadar da güzel, değil mi?

Rosie's family credits Brianna with helping Rosie to learn English.

Ailesi Rosie'nin İngilizce öğrenmesine yardımcı olduğundan

Brianna'ya minnet duyuyor.

A few years ago,

Bir kaç yıl önce,

Brianna started to struggle academically.

dersler Brianna'yı zorlamaya başladı.

She was growing frustrated and kind of withdrawn

Hayal kırıklığa uğramaya ve kendini geri çekip

and acting out in class.

sınıfta davranışlarıyla bunu ortaya koymaya başlıyordu.

And her mother was heartbroken over what was happening.

Ve annesi olup biten karşısında çok üzülüyordu.

Then they found out that she was going to have to repeat second grade

Ardından ikinci sınıfı tekrarlaması gerektiğini öğrendiler

and Brianna was devastated.

ve Brianna yerle bir oldu.

Her mother felt hopeless and overwhelmed and alone

Annesi nasıl yardımcı olacağını bilmediği

ve kızının ihtiyaç duyduğu desteği alamadığını gördüğü için

because she knew that her daughter was not getting the support she needed,

çaresiz, yalnız ve bunalmış hissediyordu.

and she did not know how to help her.

One afternoon, Theresa was catching up with a group of friends,

Bir akşamüstü, Theresa uzun süredir

görmediği arkadaşlarıyla vakit geçirirken,

and one of them said,

arkadaşlarından biri,

"Theresa, how are you?"

"Theresa, nasılsın?" dedi

And she burst into tears.

Theresa göz yaşlarına boğuldu.

After she shared her story, one of her friends said,

Olan biteni anlatınca, arkadaşlarından biri,

"I went through the exact same thing with my son about a year ago."

"Yaklaşık bir sene önce oğlumla tamamen aynı bir süreçten geçtik." dedi.

And in that moment,

Ve o an,

Theresa realized that so much of her struggle

Theresa çok zorluk çekmesinin en büyük sebebinin

was not having anybody to talk with about it.

bunları konuşabileği birilerinin olmaması olduğunu fark etti.

So she created a support group for parents like her.

İşte bu yüzden kendi gibi ebeveynler için bir destek grubu oluşturdu.

The first meeting was her and two other people.

İlk buluşmada kendisiyle beraber iki kişi daha vardı.

But word spread, and soon 20 people, 30 people

Ama gittikçe yayıldı, ve çok geçmeden, düzenlediği toplantılara

were showing up for these monthly meetings that she put together.

20 kişi, 30 kişi geliyordu.

She went from feeling helpless

Bir zamanlar çaresizken

to realizing how capable she was of supporting her daughter,

aynı zorlukları yaşayan insanların desteğiyle

with the support of other people who were going through the same struggle.

kızına nasıl da destek olabileceğini gördü.

And Brianna is doing fantastic -- she's doing great academically

Ve şimdi Brianna gerek dersleri

gerek sosyal hayatı olsun harika bir iş çıkarıyor.

and socially.

That in the middle is my man Baakir,

Ortada, "BlackStar Books and Caffe" yazısının önünde duran adamım Baakir,

standing in front of BlackStar Books and Caffe,

ve aynı zamanda evinin bir bölümü olan

which he runs out of part of his house.

bu mekanı işletiyor.

As you walk in the door,

Kapıdan içeri girdiğinizde

Baakir greets you with a "Welcome black home."

Baakir sizi "Welcome black home." ("Siyah topraklara hoşgeldiniz.")

diyerek karşılıyor.

(Laughter)

(Kahkaha)

Once inside, you can order some Algiers jerk chicken,

İçeri girdiğinizde çeşnili Cezayir tavuğu,

perhaps a vegan walnut burger,

muhtemelen bir cevizli vegan burgeri

or jive turkey sammich.

ya da cızbız hindi sammich sipariş edebilirsiniz.

And that's sammich -- not sandwich.

Bu arada evet adı sammich -- sandviç değil.

You must finish your meal with a buttermilk drop,

Kesinlikle ama kesinlikle,

yemeğinizi, donutların birkaç sıra üstünde olan

which is several steps above a donut hole

ve çok gizli bir geleneksel tariften yapılmış

and made from a very secret family recipe.

yoğurtlu çörekle bitirmelisiniz.

For real, it's very secret, he won't tell you about it.

Gerçekten, oldukça gizli, size tarifini söylemeyecektir.

But BlackStar is much more than a café.

Ama BlackStar bir kafeden çok daha fazlası.

For the kids in the neighborhood,

Mahallenin çocukları için okuldan sonra

it's a place to go after school to get help with homework.

ödevleri için yardım almaya gittikleri bir yer.

For the grown-ups, it's where they go

Büyükler içinse,

to find out what's going on in the neighborhood

mahallede ne olup bittiğini öğrendikleri

and catch up with friends.

ve arkadaşlarıyla görüştükleri bir yer.

It's a performance venue.

Ayrıca bir icraat yeri.

It's a home for poets, musicians and artists.

Adeta bir şair, müzisyen ve sanatçı yuvası.

Baakir and his partner Nicole,

Baakir ve küçük kızlarını sırtında kayışla taşıyan eşi Nicole

with their baby girl strapped to her back,

her türden insanın olduğu bu yerde, kahve servisi yapıyor

are there in the mix of it all,

serving up a cup of coffee,

çocuklara mangala oynamayı öğretiyor

teaching a child how to play Mancala,

ya da yakında gerçekleşecek bir sosyal etkinlik için

or painting a sign for an upcoming community event.

sembol çizmeyi gösteriyor.

I have worked with and learned from people just like them

Yirmi yıldan fazla bir süre

böyle insanlarla çalıştım ve onlardan pek çok şey öğrendim.

for more than 20 years.

I have organized against the prison system,

Özellikle siyahi, Latin kökenli ve yerli yoksul insanları

which impacts poor folks,

büyük oranda etkileyen hapis sistemine karşı

especially black, indigenous and Latino folks,

at an alarming rate.

mücadele verdim.

I have worked with young people who manifest hope and promise,

Okullarındaki ırkçı uygulamalardan etkilenmelerine

despite being at the effect of racist discipline practices in their schools,

ve topluluklarındaki polis şiddetine rağmen

umut ve teminat vaat eden gençlerle çalıştım.

and police violence in their communities.

I have learned from families

Hep birlikte sorunlarına çözüm bulmak için

who are unleashing their ingenuity and tenacity

azim ve hünerlerini ortaya koyan ailelerden ders aldım.

to collectively create their own solutions.

And they're not just focused on money.

Ve tek odaklandıkları şey para değildi.

They're addressing education, housing, health, community --

Eğitim, barınma, sağlık, toplum gibi

the things that we all care about.

hepimizin önem verdiği şeylerden bahsediyorlardı.

Everywhere I go,

Nereye gidersem gideyim,

I see people who are broke but not broken.

cüzdanları boş ama içleri dolu insanlar gördüm.

I see people who are struggling to realize their good ideas,

İyi fikirler üretmeye çalışarak kendileri, aileleri

ve toplumları için daha yaşanabilir bir hayat oluşturmaya çabalayan

so that they can create a better life for themselves,

their families, their communities.

insanlar gördüm.

Jobana, Sintia, Bertha, Theresa and Baakir are the rule,

Jobana, Sintia, Bertha, Theresa ve Baakir istisna değil,

not the shiny exception.

gerçeğin ta kendisi.

I am the exception.

İstisna olan benim.

I was raised by a quietly fierce single mother in Rochester, New York.

Rochester, New York'da oldukça sert mizaçlı,

bekar bir anne tarafından yetiştirildim.

I was bussed to a school in the suburbs, from a neighborhood

Bir çok sınıf arkadaşımın ve ailelerinin tehlikeli saydığı bir mahalleden

that many of my classmates and their parents considered dangerous.

banliyödeki bir okula servisle gidip geldim.

At eight, I was a latchkey kid.

Sekiz yaşındayken, eve döndüğümde annem işte olurdu.

I'd get myself home after school every day and do homework and chores,

Her gün eve gelir, ödevlerimi ve ev işlerini halleder,

and wait for my mother to come home.

sonra da annemin dönmesini beklerdim.

After school, I'd go to the corner store

Okuldan sonra köşedeki markete gidip

and buy a can of Chef Boyardee ravioli,

öğle yemeğim olarak ocakta ısıttığım

which I'd heat up on the stove as my afternoon snack.

bir kutu hazır ravioli(mantı) alırdım.

If I had a little extra money, I'd buy a Hostess Fruit Pie.

Biraz fazladan param olduğunda hemen meyveli top keklerden alıyordum.

(Laughter)

(Kahkaha)

Cherry.

Tercihen vişneli olanları.

Not as good as a buttermilk drop.

Asla bir yoğurtlu çörek olamaz tabii.

(Laughter)

(Kahkaha)

We were poor when I was a kid.

Ben çocukken fakirdik.

But now, I own a home in a quickly gentrifying neighborhood

Ama şimdi, Oakland, Kaliforniya'da

hızla kentleşen bir mahallede kendi evim var.

in Oakland, California.

I've built a career.

Kariyer yaptım.

My husband is a business owner.

Eşimin kendine ait bir işyeri var.

I have a retirement account.

Emeklilik hesabım var.

My daughter is not even allowed to turn on the stove

Kızımın ocağı açması bile yasak,

unless there's a grown-up at home

tabii evde yetişkin biri yoksa

and she doesn't have to,

- ki açmasına gerek de yok

because she does not have to have the same kind of self-reliance

çünkü onun yaşındayken sahip olduğum yeterliğe

that I had to at her age.

sahip olmasına gerek yok.

My kids' raviolis are organic

Çocuklarımın raviolileri organik

and full of things like spinach and ricotta,

ve ıspanak, ricotta peyniri gibi şeylerle dolu,

because I have the luxury of choice

çünkü konu çocuğumun yiyeceği şey olduğunda

when it comes to what my children eat.

seçme lüksüm var.

I am the exception,

İstisna benim,

not because I'm more talented than Baakir

ama Baakir'den daha marifetli olduğum için

or my mother worked any harder than Jobana, Sintia or Bertha,

ya da annem Jobana, Sintia ya da

Bertha'nın annesinden daha çok çalıştığı için

or cared any more than Theresa.

ya da Theresa'dan daha çok önemsediği için değil.

Marginalized communities are full of smart, talented people,

Kenara itilmiş topluluklar,

tıpkı saygıdeğer ve en çok mükafatlandırılan CEO'larımız gibi

hustling and working and innovating,

ilerlemek için çalışıp didinen zeki ve becerikli insanlarla dolu.

just like our most revered and most rewarded CEOs.

They are full of people tapping into their resilience

Her gün kalkıp çocuklarını okula bırakmak,

to get up every day, get the kids off to school

düşük maaşlı işlerine ya da

and go to jobs that don't pay enough,

onları borç altına sokan eğitimlere katılmak için

sıkıntılarını bir kenara koyan insanlarla dolu.

or get educations that are putting them in debt.

They are full of people applying their savvy intelligence

Parlak zekalarını, asgari ücretlerini olağanca iyi şekilde değerlendirmeye

to stretch a minimum wage paycheck,

ya da iki yakalarını bir araya getirmek için

or balance a job and a side hustle to make ends meet.

işleri ve ek uğraşlarını dengelemeye yoran insanlarla dolu.

They are full of people doing for themselves and for others,

Gerek aciz komşularının ilaçlarını almak,

gerek kardeşlerine faturasını ödemek için borç vermek,

whether it's picking up medication for an elderly neighbor,

or letting a sibling borrow some money to pay the phone bill,

gerekse karşı komşunun çocuklarına göz kulak olmak olsun,

kendileri kadar başkaları içinde çabalayan insanlarla dolu.

or just watching out for the neighborhood kids

from the front stoop.

I am the exception because of luck and privilege,

Ben sıkı çalıştığımdan değil,

şanslı ve ayrıcalıklı olduğum için istisnayım.

not hard work.

And I'm not being modest or self-deprecating --

Hiç de kendimi küçük gösterip mütevazı olamayacağım -

I am amazing.

Ben harikayım.

(Laughter)

(Kahkaha)

But most people work hard.

Ama çoğu insan sıkı çalışıyor.

Hard work is the common denominator in this equation,

Sıkı çalışma, bu denklemin ortak paydası ve

and I'm tired of the story we tell

sıkı çalışmanın başarıyı getirdiği hikayesinden artık gına geldi.

that hard work leads to success,

because that allows --

Çünkü bu ---

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)

... because that story allows those of us who make it to believe we deserve it,

... çünkü bu hikaye bizi, başaranların bunu hakettiğine

and by implication,

ve dolayısıyla

those who don't make it don't deserve it.

başaramayanlarınsa hak etmediğine inandırıyor.

We tell ourselves, in the back of our minds,

Kafamızda ve hatta bazen kelimelere dökerek kendimize

and sometimes in the front of our mouths,

"Fakirlerse biraz da onların kabahati canım." deriz.

"There must be something a little wrong with those poor people."

We have a wide range of beliefs

Bu "onların kabahati" olan şey hakkında

about what that something wrong is.

bir çok farklı fikrimiz vardır.

Some people tell the story that poor folks are lazy freeloaders

Bazıları fakirlerin doğru düzgün iş yapmaktan kaçan,

who would cheat and lie to get out of an honest day's work.

tembel beleşçiler olduğunu söyler.

Others prefer the story that poor people are helpless

Diğerleriyse fakirlerin çaresiz olduğu,

muhtemelen zamanında onlara

and probably had neglectful parents that didn't read to them enough,

kitap okumayan ihmalkâr bir ailelerinin olduğu,

and if they were just told what to do

ve ne yapılması gerektiği söylendiği zaman

and shown the right path,

fakirlikten kurtulabilecekleri masalını tercih eder.

they could make it.

For every story I hear demonizing low-income single mothers

Duyduğum her bekar anneleri ve olmayan babaları kötüleyen hikayeye karşın,

or absentee fathers,

- ki benim ailemi de böyle görürlerdi,

which is how people might think of my parents,

her gün elinden geleni en iyi şekilde yapan aynı insanlar hakkında

I've got 50 that tell a different story about the same people,

farklı şeyler anlatan elli tane hikayem var.

showing up every day and doing their best.

I'm not saying that some of the negative stories aren't true,

Bazı kötü hikayelerin doğru olmadığını değil,

but those stories allow us to not really see who people really are,

o hikayelerin bizi insanların aslında ne olduğunu

görmemize engel olduğu söylüyorum,

because they don't paint a full picture.

çünkü resmin tamamı bu hikayelerden ibaret değil.

The quarter-truths and limited plot lines have us convinced

Aslı astarı olmayan hikayeler ve yarım yamalak bilinen olaylar bizi

that poor people are a problem that needs fixing.

yoksul insanların halledilmesi gereken bir problem olduğu kanısına vardırdı.

What if we recognized that what's working is the people

Aslında normal olanın insanlar olduğunu,

halledilmesi gerekeninse tutumumuz olduğunu kabul etsek?

and what's broken is our approach?

What if we realized that the experts we are looking for,

Aradığımız uzmanların,

kulak vermemiz gereken bilirkişilerin

the experts we need to follow,

are poor people themselves?

fakirlerin ta kendisi olduğunun farkına varsak?

What if, instead of imposing solutions,

Çözüm önerileri yağdıracağımıza,

we just added fire

zaten yanen ateşlerine

to the already-burning flame that they have?

sadece odun atsak?

Not directing --

Yönlendirmeden --

not even empowering --

hatta daha iyi konuma getirmeden --

but just fueling their initiative.

sadece girişkenliklerini ateşlesek.

Just north of here,

Hemen olduğumuz yerin kuzeyinde,

we have an example of what this could look like:

bunun olsa nasıl olabileceğinin bir örneği var:

Silicon Valley.

Silikon Vadisi.

A whole venture capital industry has grown up around the belief

İnsanların iyi fikirleri ve bunları gerçekleştirecek tutkuları varsa

that if people have good ideas and the desire to manifest them,

onları para içinde yüzdürmeleri gerektiğine inanan

we should give them lots and lots and lots of money.

koca bir girişim sermayesi sektörü.

(Laughter)

(Kahkaha)

Right? But where is our strategy for Theresa and Baakir?

Öyle değil mi? Peki ya Theresa ve Baakir için stratejimiz hani?

There are no incubators for them,

Onlara özel vadileri,

no accelerators, no fellowships.

motive eden sebepleri ya da maddi destekleri yok.

How are Jobana, Sintia and Bertha really all that different

Nasıl oluyorda Jobana, Sintia ve Bertha

dünyanın Mark Zuckerberg'lerinden tamamiyle farklı oluyor.

from the Mark Zuckerbergs of the world?

Baakir has experience and a track record.

Baakir tecrübeli ve tam takır bir özgeçmişi var.

I'd put my money on him.

Yatırımımı Baakir'e yapardım.

So, consider this an invitation to rethink a flawed strategy.

İşte, bunu yanlış taktiğimizi tekrar düşünmek için bir davet olarak düşünün.

Let's grasp this opportunity

Haydi eskimiş yalan yanlış hikayeleri bırakıp

to let go of a tired, faulty narrative

bu insanların asıl aile ve toplum hayatını anlatan,

and listen and look for true stories,

gerçek ve güzel bir şekilde karmaşık olan hikayeleri

more beautifully complex stories,

about who marginalized people and families and communities are.

bulmak ve dinlemek için

bu fırsata iki elle sarılalım.

I'm going to take a minute to speak to my people.

Bir dakikalığına bu insanlarıma bir şeyler söylemek istiyorum.

We cannot wait

Başkasının işleri yoluna koymasını bekleyemeyiz.

for somebody else to get it right.

Let us remember what we are capable of;

Neler yapabildiğimizi; kanla, terle ve azimle

all that we have built with blood, sweat and dreams;

neler başardığımızı hatırlayın;

dur durak bilmeden işleyen çarkları

all the cogs that keep turning;

and the people kept afloat because of our backbreaking work.

göbeği çatlayana kadar çalışıp ekmeğini çıkaran insanları.

Let us remember that we are magic.

Sihirli olduğumuzu hatırlayın.

If you need some inspiration to jog your memory,

Hafızanızı tazeleyecek bir ilham kaynağına ihtiyacınız varsa,

read Octavia Butler's "Parable of the Sower."

Octavia Butler'ın "Parabable of the Sower" kitabını okuyun,

Listen to Reverend King's "Letter from Birmingham Jail."

Martin Luther'in "Birmingham Hapishanesinden Mektup"unu dinleyin.

Listen to Suheir Hammad recite "First Writing Since,"

Suheir Hammad'ın "First Writing Since"'ini

ezberden okumasını dinleyin,

or Esperanza Spalding perform "Black Gold."

ya da Esperanza Spalding'in "Black Gold" icrasını.

Set your gaze upon the art of Kehinde Wiley

Gözünüzü Kehinde Wiley'in ya da

or Favianna Rodriguez.

Favianna Rodriguez'in eserlerine kenetleyin.

Look at the hands of your grandmother

Babannenizin ellerine bakın

or into the eyes of someone who loves you.

ya da sizin seven birinin gözlerine.

We are magic.

Sihirliyiz biz.

Individually, we don't have a lot of wealth and power,

Tek başımıza çok bir malımız mülkümüz, gücümüz yok belki

but collectively, we are unstoppable.

ama bir araya geldiğimizde durduramaz kimse bizi.

And we spend a lot of our time and energy

Zamanımızın ve enerjimizin çoğunu

organizing our power to demand change from systems that were not made for us.

bizim içim yapılmamış sistemlerden

değişim talep etmek için güç toplamaya harcıyoruz.

Instead of trying to alter the fabric of existing ways,

Zaten var olan kumaşı değiştirmeye çalışmaktansa,

let's weave and cut some fierce new cloth.

gelin ip dokuyup yepyeni bir kumaş keselim.

Let's use some of our substantial collective power

Gelin birlikten doğan metin gücümüzün birazını

toward inventing and bringing to life

bize uygun yeni oluş biçimleri bulmaya

new ways of being that work for us.

ve hayata geçirmeye harcayalım.

Desmond Tutu talks about the concept of ubuntu,

Desmond Tutu, Güney Afrika'nın Hakikat ve Uzlaşma süreci bağlamında

ubuntu kavramı konusunda

in the context of South Africa's Truth and Reconciliation process

Apartheid'dan(Afrika'da ırkçılıktan) sonra yol katetmeye başladıklarından bahsediyor.

that they embarked on after apartheid.

He says it means,

Tutti bunu "Benim insan oluşum,

"My humanity is caught up, is inextricably bound up, in yours;

sizinkine ayrılmaz bir biçimde bağlı ve mecburdur;

we belong to a bundle of life."

hepimiz bir yaşam demetinin bir parçasıyız." diyerek açıklıyor.

A bundle of life.

Bir yaşam demeti.

The Truth and Reconciliation process

Hakikat ve Uzlaşma süreci işe,

started by elevating the voices of the unheard.

sesleri duyulmanların sesini duyurarak başladı.

If this country is going to live up to its promise of liberty and justice for all,

Eğer bu ülke herkes için özgürlük ve adalet vaatini yerine getirecekse, bizler

then we need to elevate the voices of our unheard,

Jobana, Sintia ve Bertha,

of people like Jobana, Sintia and Bertha,

Theresa ve Baakir gibi sesleri duyulmamış insanların

Theresa and Baakir.

seslerini duyurmalıyız.

We must leverage their solutions and their ideas.

Çözüm önerilerine ve fikirlerine azami düzeyde önem göstermeliyiz.

We must listen to their true stories,

Gerçek hikayelerine kulak vermeliyiz,

their more beautifully complex stories.

daha güzel olan karmaşık hikayelerine.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)