Jonas Gahr Støre: In defense of dialogue

Jonas Gahr Støre: Diyalog savunması

Çeviri: Zeynep Duygu Tamer Gözden geçirme: Yasemin Bayraktar

Amongst all the troubling deficits we struggle with today --

Günümüzde mücadele ettiğimiz bütün eksiklikler arasında --

we think of financial and economic primarily --

öncelikle finansal ve ekonomik olanları düşünüyoruz --

the ones that concern me most

beni en çok ilgilendireni

is the deficit of political dialogue --

politik diyalog eksikliği --

our ability to address modern conflicts

modern çatışmaları oldukları haliyle

as they are,

irdeleme becerimiz,

to go to the source of what they're all about

varoluş nedeninin kaynağına gitmek

and to understand the key players

ve kilit oyuncuları anlamak ve

and to deal with them.

onlarla anlaşmak.

We who are diplomats,

Biz diplomatlar,

we are trained to deal with conflicts between states and issues between states.

devletler arasındaki çatışmalar ve sorunları çözmek için eğitildik.

And I can tell you, our agenda is full.

Ve size şunu söyleyebilirim, ajandamız dolu.

There is trade, there is disarmament,

Ticaret var, silahsızlandırma var,

there is cross-border relations.

sınırlar arası ilişkiler var.

But the picture is changing,

Ama resim değişiyor,

and we are seeing that there are new key players

ve manzaraya çıkan yeni önemli oyuncuların

coming onto the scene.

varolduğunu görüyoruz.

We loosely call them "groups."

Onlara genel tabirle "gruplar" diyoruz.

They may represent social, religious,

Sosyal, dini, politik, ekonomik,

political, economic, military realities.

askeri gerçekleri temsil edebilirler.

And we struggle with how to deal with them.

Ve onlarla nasıl uğraşacağımıza dair zorluk çekiyoruz.

The rules of engagement:

Diyaloğun kuralları şunlardır:

how to talk, when to talk,

nasıl konuşmalı, ne zaman konuşmalı,

and how to deal with them.

ve onlarla nasıl anlaşmalı.

Let me show you a slide here

Size 1946'dan bugüne dek

which illustrates the character of conflicts

yaşanan çatışmaların karakterini gösteren

since 1946 until today.

bir slayt göstereyim.

You see the green

Yeşilin geleneksel

is a traditional interstate conflict,

devlet içi bir çatışmayı temsil ettiğini görüyorsunuz,

the ones we used to read about.

eskiden hakkında okuduklarımız.

The red is modern conflict,

Kırmızı, modern çatışma,

conflicts within states.

devletler arası çatışmayı temsil ediyor.

These are quite different,

Bunlar oldukça farklılar,

and they are outside the grasp

ve modern diplomasinin idrağı

of modern diplomacy.

dışındalar.

And the core of these key actors

Ve bu kilit oyuncuların özünde

are groups

ülkeler içinde

who represent different interests

farklı çıkarları temsil eden

inside countries.

gruplar yatıyor.

And the way they deal with their conflicts rapidly spreads to other countries.

Ve çatışmalarını çözümleme yöntemleri hızla diğer ülkelere yayılıyor.

So in a way, it is everybody's business.

Yani bir bakıma, herkesi ilgilendiren bir konu.

Another acknowledgment we've seen during these years,

Geçtiğimiz bu yıllar süresince gördüğümüz bir diğer

recent years,

gerçek ise,

is that very few

devlet içinde

of these domestic interstate, intrastate conflicts

yaşanan bu çatışmaların sadece birkaçı askeri olarak

can be solved militarily.

çözülebilir.

They may have to be dealt with with military means,

Belki askeri yöntemlerle halledilmeleri gerekebilir,

but they cannot be solved by military means.

ama aynı yöntemlerle çözülemezler.

They need political solutions.

Politik çözümlere ihtiyaçları var.

And we, therefore, have a problem,

Bu nedenle bir sorunumuz var,

because they escape traditional diplomacy.

çünkü geleneksel diplomasiden kaçıyorlar.

And we have among states

Ve devletler arasında, onlarla

a reluctance in dealing with them.

diyalog kurma konusunda çekincemiz var.

Plus, during the last decade,

Ayrıca, geçen on yıl boyunca,

we've been in the mode

gruplarla diyalog kurmanın

where dealing with groups

kavramsal ve politik açıdan

was conceptually and politically dangerous.

tehlikeli olduğu bir dönemdeydik.

After 9/11,

11 Eylül'den sonra,

either you were with us or against us.

ya bizimleydiniz, ya da bize karşıydınız.

It was black or white.

Siyah ya da beyazdı.

And groups are very often

Ve gruplar sıklıkla hemen

immediately label terrorists.

terörist olarak adlandırılıyor.

And who would talk to terrorists?

Ve kim teröristlerle konuşur ki?

The West, as I would see it,

Batı, benim gördüğüm kadarıyla,

comes out of that decade weakened,

o dönemden gücünü kaybederek çıktı,

because we didn't understand the group.

çünkü grubu anlamadık.

So we've spent more time

Başkalarıyla nasıl konuşacağımızı

on focusing on why we should not talk to others

anlamak yerine neden konuşmamamız gerektiğine

than finding out how we talk to others.

odaklanmaya daha fazla zaman harcadık.

Now I'm not naive.

Şimdi ben saf değilim.

You cannot talk to everybody all the time.

Herkesle her zaman konuşamazsınız.

And there are times you should walk.

Ve bazen kalkıp gitmeniz gerekir.

And sometimes military intervention is necessary.

Ve bazen askeri müdahale gerekli.

I happen to believe that Libya was necessary

Libya ve Afganistan'a yapılan askeri müdahalelerin

and that military intervention in Afghanistan was also necessary.

gerekli olduğuna inanan insanlardan biriyim.

And my country relies on its security

Benim ülkem güvenliğini askeri işbirlik

through military alliance, that's clear.

yoluyla koruyor, bu çok açık.

But still we have a large deficit

Ama yine de moden çatışmayı

in dealing with and understanding modern conflict.

anlamak ve başa çıkmak konusunda büyük bir eksikliğimiz var.

Let us turn to Afghanistan.

Afganistan'a dönelim.

10 years after that military intervention,

O askeri müdahaleden 10 yıl sonra,

that country is far from secure.

ülke güvenli bir yer olmaktan uzak.

The situation, to be honest, is very serious.

Durum, dürüst olmak gerekirse, oldukça ciddi.

Now again, the military is necessary,

Ordu gerçekten gerekli,

but the military is no problem-solver.

ama sorunları çözemiyor.

When I first came to Afghanistan in 2005 as a foreign minister,

2005'te Afganistan'a dışişleri bakanı olarak ilk geldiğimde,

I met the commander of ISAF,

ISAF, uluslararası birliklerin

the international troops.

komutanı ile tanıştım.

And he told me that, "This can be won militarily, minister.

Ve bana şöyle dedi: "Bu askeri yolla kazanılabilir, bakanım.

We just have to persevere."

Sadece direnmemiz gerekiyor."

Now four COM ISAF's later,

Şimdi 4 ISAF komutanından sonra,

we hear a different message:

farklı bir mesaj duyuyoruz:

"This cannot be won militarily.

"Bu askeri yolla kazanılamaz.

We need military presence,

Ordunun varlığına ihtiyacımız var,

but we need to move to politics.

ama politikaya yönelmeliyiz.

We can only solve this through a political solution.

Bu durumu sadece politik bir çözümle çözebiliriz.

And it is not us who will solve it;

Ve çözecek olan bizler değiliz;

Afghans have to solve it."

Afgan halkı çözmeli."

But then they need a different political process

Ama sonra onlara 2001, 2002'de verilenden

than the one they were given in 2001, 2002.

daha farklı bir politik sürece ihtiyaçları var.

They need an inclusive process

Bu çok karmaşık toplumun

where the real fabric of this very complicated society

gerçek dokusunun sorunlarıyla başedebileceği

can deal with their issues.

kapsamlı bir sürece ihtiyaçları var.

Everybody seems to agree with that.

Herkes bu konuda hemfikir gibi görünüyor.

It was very controversial to say three, four, five years ago.

Üç, dört, beş yıl önce bunu söylemek tartışmaya neden oluyordu.

Now everybody agrees.

Şimdi herkes hemfikir.

But now, as we prepare to talk,

Ama şimdi, konuşmaya hazırlanırken,

we understand how little we know.

ne kadar az şey bildiğimizi anlıyoruz.

Because we didn't talk.

Çünkü konuşmadık.

We didn't grasp what was going on.

Neler olup, bittiğini idrak edemedik.

The International Committee of the Red Cross, the ICRC,

Uluslararası Kızıl Haç Komitesi herkesle

is talking to everyone,

konuşuyor ve

and it is doing so because it is neutral.

tarafsız olduğu için konuşuyor.

And that's one reason why

Ve o organizasyonun muhtemelen

that organization probably

modern çatışmayı anlamak için

is the best informed key player

en bilgili anahtar oyuncu

to understand modern conflict --

olmasının bir nedeni bu --

because they talk.

çünkü konuşuyorlar.

My point is that you don't have to be neutral to talk.

Demek istediğim, konuşmak için tarafsız olmanıza gerek yok.

And you don't have to agree

Öteki tarafla oturduğunuzda

when you sit down with the other side.

hemfikir olmanıza gerek yok.

And you can always walk.

Her zaman kalkıp, gidebilirsiniz.

But if you don't talk,

Ama eğer konuşmazsanız,

you can't engage the other side.

karşı tarafı dahil edemezsiniz.

And the other side which you're going to engage

Ve dahil edeceğiniz diğer taraf tamamen

is the one with whom you profoundly disagree.

karşı fikirlere sahip olan taraftır.

Prime Minister Rabin said when he engaged the Oslo process,

Prime Minister Rabin Oslo sürecini devreye soktuğunda şöyle dedi:

"You don't make peace with your friends,

"Dostlarınızla barış yapmazsınız,

you make peace with your enemies."

düşmanlarınızla barış yaparsınız."

It's hard, but it is necessary.

Zor, ama gerekli.

Let me go one step further.

Bir adım ileri gideyim.

This is Tahrir Square.

Burası Tahrir Meydanı.

There's a revolution going on.

Burada bir devrim gerçekleşiyor.

The Arab Spring is heading into fall

Arap Baharı sonbahara giriyor

and is moving into winter.

ve kışa doğru ilerliyor.

It will last for a long, long time.

Çok uzun zaman boyunca sürecek.

And who knows what it will be called in the end.

Sonunda adının ne olacağını kim bilir.

That's not the point.

Konu o değil.

The point is that we are probably seeing,

Konu, muhtemel olarak Arap dünyasının

for the first time in the history of the Arab world,

tarihinde ilk kez, en alt tabakadan başlayan bir devrim,

a revolution bottom-up --

halkın devrimini görüyor

people's revolution.

olmamız.

Social groups are taking to the streets.

Sosyal gruplar sokakları dolduruyorlar.

And we find out in the West

Ve batıdaki bizler neler olduğuna dair

that we know very little about what's happening.

çok az şey bildiğimizin farkına vardık.

Because we never talk to the people in these countries.

Çünkü bu ülkelerdeki insanlarla hiçbir zaman konuşmuyoruz.

Most governments followed

Çoğu devletler, bu farklı gruplardan

the dictate of the authoritarian leaders

uzak durmak için otoriter liderlerinin

to stay away from these different groups,

buyruklarına itaat ettiler, çünkü bu gruplar

because they were terrorists.

teröristlerden oluşuyordu.

So now that they are emerging in the street

Şimdi ise sokaklara çıktılar ve bizler

and we salute the democratic revolution,

demokratik devrimi saygı ile selamlıyoruz,

we find out how little we know.

ve ne kadar az şey bildiğimizi anlıyoruz.

Right now, the discussion goes,

Şu anda, tartışma şu yönde ilerliyor,

"Should we talk to the Muslim Brotherhood?

"Müslüman Kardeşliği ile konuşmalı mıyız?

Should we talk to Hamas?

Hamas ile konuşmalı mıyız?

If we talk to them, we may legitimize them."

Eğer konuşursak, onları meşrulaştırabiliriz."

I think that is wrong.

Bence bu yanlış.

If you talk in the right way, you make it very clear

Eğer doğru şekilde konuşursanız, konuşmanın anlaşmak olmadığını

that talking is not agreeing.

çok açıkça belirtmiş olursunuz.

And how can we tell the Muslim Brotherhood,

Müslüman Kardeşler'e, gerektiği gibi, azınlık haklarına

as we should,

saygı duymak

that they must respect minority rights,

zorunda olduklarını nasıl söyleriz,

if we don't accept majority rights?

bizler çoğunluk haklarını kabullenmezsek?

Because they may turn out to be a majority.

Çünkü sonuçta onlar bir çoğunluk olarak çıkabilirler.

How can we escape [having] a double-standard,

Çifte standarta sahip olmaktan nasıl kaçabiliriz,

if we at the same time preach democracy

eğer demokrasi vaazi verip, aynı zamanda

and at the same time

temsilci olan gruplarla

don't want to deal with the groups that are representative?

diyalog kurmazsak?

How will we ever be interlocutors?

Nasıl muhatap olacağız?

Now my diplomats are instructed

Diplomatlarıma tüm bu gruplarla

to talk to all these groups.

konuşmaları talimatı verildi.

But talking can be done in different ways.

Ama konuşma farklı yollarla yapılabilir.

We make a distinction between talking from a diplomatic level

Diplomatik bir seviyeden konuşmak ile politik seviyeden konuşmak

and talking at the political level.

arasında bir ayrım yapıyoruz.

Now talking can be accompanied with aid or not with aid.

Şimdi diyalog yardım ya da yardım olmaksızın kurulabilir.

Talking can be accompanied with inclusion or not inclusion.

Diyalog dahil edici ya da dışlayıcı olabilir.

There's a big array

Bununla başetmenin

of the ways of dealing with this.

bir sürü yöntemi var.

So if we refuse

Yani eğer

to talk to these new groups

gelecek yıllarda haberlere

that are going to be dominating the news in years to come,

hükmedecek bu gruplarla konuşmayı reddersek,

we will further radicalization,

radikalleşmeyi daha da ileri götüreceğimize

I believe.

inanıyorum.

We will make the road from violent activities into politics

Saldırgan eylemlerden politikaya geçiş yolunu katetmeyi

harder to travel.

daha da zorlaştırırız.

And if we cannot demonstrate to these groups

Eğer bu gruplara, demokrasiye doğru,

that if you move towards democracy,

devletler arasında medeni ve normal

if you move towards taking part

standartların bir parçasın olma yolunda

in civilized and normal standards among states,

ilerlerlerse, öteki tarafta karşılığını alacaklarını

there are some rewards on the other side.

gösteremezsek.

The paradox here

Buradaki paradoks

is that the last decade probably was a lost decade

geçen on yılın bu konu üzerinde gelişme sağlamak için

for making progress on this.

boşa harcanmış bir dönem olması.

And the paradox is that the decade before the last decade was so promising --

Ve paradoks ondan önceki on yıl oldukça umut verici olmasıydı --

and for one reason primarily.

ve başlıca bir nedenden dolayı.

And the reason is what happened in South Africa:

Ve neden Güney Afrika'da yaşanandan ibaret:

Nelson Mandela.

Nelson Mandela.

When Mandela came out of prison

Madela 27 yıl süren esaretten sonra

after 27 years of captivity,

hapisten çıktığı zaman,

if he had told his people,

eğer halkına şöyle deseydi:

"It's time to take up the arms,

"Silahları ele alma, savaşma

it's time to fight,"

vakti geldi,"

he would have been followed.

herkes onun peşinden giderdi.

And I think the international community

Ve bence uluslararası topluluk şöyle derdi:

would have said, "Fair enough.

"Haklısın. Savaşmak

It's their right to fight."

onların hakkı."

Now as you know, Mandela didn't do that.

Bildiğiniz gibi, Mandela bunu yapmadı.

In his memoirs, "Long Road to Freedom,"

Anı kitabı, "Özgürlüğe Giden Uzun Yol,"da

he wrote that he survived

o esirlik yılları boyunca

during those years of captivity

hayatta kalmasının nedeninin

because he always decided to look upon his oppressor

onu esir eden kişiye bir insan olarak bakmaya

as also being a human being,

karar vermesi olduğunu

also being a human being.

yazdı.

So he engaged a political process of dialogue,

Diyalogtan ibaret bir politik süreç devreye soktu,

not as a strategy of the weak,

zayıfın bir stratejisi olarak değil,

but as a strategy of the strong.

ama güçlünün bir stratejisi olarak.

And he engaged talking profoundly

Ve insanların gelip, konuştuğu

by settling some of the most tricky issues

bir dürüstlük ve uzlaşma süreci yoluyla

through a truth and reconciliation process

en karmaşık sorunların bazılarını çözerek

where people came and talked.

derin bir diyalog devreye soktu.

Now South African friends will know

Güney Afrikalı dostlarımız bunun

that was very painful.

ne kadar acı verici olduğunu biliyor.

So what can we learn from all of this?

Peki bütün bunlardan ne öğrenebiliriz?

Dialogue is not easy --

Diyalog kolay değil --

not between individuals, not between groups, not between governments --

ne kişiler arasında, ne gruplar arasında, ne de devletler arasında --

but it is very necessary.

ama çok gerekli.

If we're going to deal with political conflict-solving of conflicts,

Eğer çatışmaları politik açıdan çözme yoluna gideceksek,

if we're going to understand these new groups

eğer herkesin kullandığı teknoloji ile desteklenen,

which are coming from bottom-up,

aşağıdan gelen bu yeni grupları

supported by technology, which is available to all,

anlayacaksak, biz diplomatlar olarak yemek masasında

we diplomats cannot be sitting back in the banquets

rahat rahat oturup, devletlerarası ilişkilerde

believing that we are doing interstate relations.

bulunduğumuza inanamayız.

We have to connect

Bu derin değişimlerle

with these profound changes.

bağlantı kurmalıyız.

And what is dialogue really about?

Diyalog gerçekten neden ibarettir?

When I enter into dialogue,

Diyolağa girdiğimde,

I really hope that the other side

diğer tarafın benim bakış açımı

would pick up my points of view,

algılamasını, görüşlerimin ve

that I would impress upon them

değerlerimin onlar üzerinde

my opinions and my values.

bir etki bırakmasını umut ederim.

I cannot do that

Diğer tarafın

unless I send the signals that I will be open

görüşlerini dinlemeye açık olacağıma dair

to listen to the other side's signals.

sinyal yollamazsam, bunu yapamam.

We need a lot more training on how to do that

Bunu yapmak için çok daha fazla eğitime

and a lot more practice

ve sorun çözmede nasıl

on how that can take problem-solving forward.

ilerleyeceğimiz konusunda çok daha fazla pratik yapmalıyız.

We know from our personal experiences

Kişisel deneyimlerimizden biliyoruz ki

that it's easy sometimes

bazen yürüyüp gitmek

just to walk,

çok kolaydır,

and sometimes you may need to fight.

ve bazen savaşmanız gerekebilir.

And I wouldn't say that is the wrong thing in all circumstances.

Tüm koşullarda bunu yapmanın yanlış olduğunu söylemem.

Sometimes you have to.

Bazen yapmanız gerekiyor.

But that strategy seldom takes you very far.

Ama o strateji sizi nadiren ileri götürür.

The alternative is a strategy

Alternatif ise bir taahhüt stratejisi

of engagement and principled dialogue.

ve prensip edilmiş bir diyalogtur.

And I believe we need to strengthen this approach

Bu yaklaşımı modern diplomaside sadece devletler arasında değil,

in modern diplomacy,

ama devletler içinde de

not only between states,

kuvvetlendirmemiz gerektiğine

but also within states.

inanıyorum.

We are seeing some new signs.

Yeni bazı belirtiler görüyoruz.

We could never have done

Eğer diplomasiyi, sivil toplumu

the convention against anti-personnel landmines

devreye sokarak farklı bir şekilde yapmasaydık,

and the convention that is banning cluster munitions

insan öldürmeye yönelik mayınlara karşıt kongreyi ve

unless we had done diplomacy differently,

miskey bombasını yasaklayan kongreyi

by engaging with civil society.

asla yapamazdık.

All of a sudden,

Birdenbire,

NGOs were not only standing in the streets, crying their slogans,

sivil toplum kuruluşları yalnızca sokaklarda, sloganlarını hayıkırmıyor,

but they were taking [them] into the negotiations,

aynı zamanda onları müzakerelere götürüyorlardı,

partly because they represented the victims of these weapons.

kısmen bu silahların kurbanlarını temsil ettikleri için.

And they brought their knowledge.

Kendi bilgilerini getirdiler.

And there was an interaction

Ve diplomasi ve alt tabakadan gelen

between diplomacy and the power coming bottom-up.

güçler arasında bir iletişim oldu.

This is perhaps a first element

Bu belki de bir değişimin

of a change.

ilk öğesi.

In the future, I believe,

Gelecekte, inanıyorum ki,

we should draw examples from these different illustrations,

bu farklı tanımlardan örnekler çıkarmalıyız,

not to have diplomacy

halktan ve sivil toplumdan

which is disconnected from people and civil society.

kopuk diplomasi gerçekleştirmek için değil.

And we have to go also

Ve ayrıca geleneksel diplomasi

beyond traditional diplomacy

ötesinden, zamanımızın

to the survival issue of our times,

en can alıcı sorununa gitmeliyiz:

climate change.

iklim değişikliği.

How are we going to solve climate change through negotiations,

Eğer sivil toplumu ve halkı problemin bir parçası değil de,

unless we are able to make civil society and people,

çözümün bir parçası yapmazsak, müzakereler vasıtasıyla

not part of the problem, but part of the solution?

iklim değişikliğini nasıl çözeceğiz?

It is going to demand an inclusive process of diplomacy

Bugün zorlu iklim müzakerelerinin yeni turlarına girerken

very different from the one we are practicing today

uyguladığımızdan çok daha farklı,

as we are heading to new rounds of difficult climate negotiations,

dahil edici bir diplomasi süreci gerekecek.

but when we move toward something

Seferberlik anlamında

which has to be much more

çok daha kapsamlı birşeye doğru

along a broad mobilization.

hareket ediyoruz.

It's crucial to understand, I believe,

Anlamımız çok önemli, teknoloji nedeniyle

because of technology and because of globalization,

ve küreselleşme, alt tabakadan yukarı çıkan

societies from bottom-up.

toplumlar nedeniyle.

We as diplomats

Bizler diplomatlar olarak

need to know the social capital

toplulukların sosyal çıkarlarını

of communities.

bilmeliyiz.

What is it that makes people trust each other,

İnsanların, yalnızca devletler arası değil,

not only between states,

ayrıca devletler içinde,

but also within states?

birbirlerine güvenmelerini sağlayan şey nedir?

What is the legitimacy of diplomacy,

Eğer bu zamanda kabaca grup olarak adlandırdığımız

of the the solution we devise as diplomats

bu daha da geniş toplum güçleri tarafından da

if they cannot be reflected and understood

ifade edilmez ve kavranmazsa,

by also these broader forces of societies

diplomasinin, diplomatlar olarak

that we now very loosely call groups?

tasarladığımız çözümlerinin meşruluğu nedir?

The good thing is that we are not powerless.

İyi olan taraf güçsüz olmamamız.

We have never had

Hiçbir zaman

as many means of communication,

bu kadar çok iletişim aracına,

means of being connected, means of reaching out,

bağlanma, uzanma ve dahil etme aracına

means of including.

sahip olmamıştık.

The diplomatic toolbox

Diplomatik araç kutusu

is actually full of different tools we can use

aslında iletişimimizi güçlendirmek için

to strengthen our communication.

kullanabileceğimiz değişik araçlarla dolu.

But the problem is that we are coming out of a decade

Fakat mesele şu ki, ona dokunmaya korktuğumuz

where we had a fear of touching it.

bir dönemden çıkıyoruz.

Now, I hope, in the coming years,

Şimdi, umarım, gelecek yıllarda,

that we are able to demonstrate through some concrete examples

bazı somut örneklerle korkunun azaldığını ve

that fear is receding

ve sorun çözme yöntemlerini

and that we can take courage

desteklemek için farklı ülkelerdeki

from that alliance

sivil toplumların

with civil society

sahip olduğu o birlikten

in different countries

cesaret alabileceğimizi

to support their problem-solving,

gösterebiliriz, özellikle

among the Afghans,

Afganlar arasında,

inside the Palestinian population,

Filistin nüfusu içinde,

between the peoples of Palestine and Israel.

Filistin ve İsrail halkı arasındaki birliklerden.

And as we try to understand this broad movement

Ve Arap dünyasında yaşanan bu kapsamlı eylemi

across the Arab world,

anlamaya çalışırken,

we are not powerless.

güçsüz değiliz.

We need to improve the necessary skills,

Gerekli becerileri geliştirmemiz gerekiyor,

and we need the courage to use them.

ve onları kullanmak için cesarete ihtiyacımız var.

In my country,

Ülkemde,

I have seen how the council of Islamist groups

İslamcı ve Hristiyan gruplarının konseylerinin

and Christian groups

bir araya geldiklerini,

came together, not as a government initiative,

gördüm, devletin girişimi ile değil,

but they came together on their own initiative

kendi girişimleriyle biraraya geldiler,

to establish contact and dialogue

herşeyin ılımlı bir tonda devam ettiği

in times where things were pretty low-key tension.

bir dönemde temas ve diyalog kurmak için.

And when tension increased,

Ve gerilim yükseldiği zaman,

they already had that dialogue,

zaten o diyaloğu kurmuşlardı

and that was a strength to deal with different issues.

ve bu farklı sorunlarla başa çıkmak için bir kuvvetti.

Our modern Western societies

Modern Batı toplumlarımız

are more complex than before,

eskisinden çok daha karmaşık,

in this time of migration.

bu göç zamanında.

How are we going to settle and build a bigger "We"

Eğer iletişim becerilerimizi geliştirmezsek, nasıl

to deal with our issues

sorunlarımızla başa çıkmak için

if we don't improve our skills of communication?

daha büyük bir "Biz" oluşturacağız?

So there are many reasons,

Ortada birçok neden var,

and for all of these reasons,

ve bütün bu nedenlerden dolayı,

this is time and this is why we must talk.

zaman geldi ve bu yüzden konuşmalıyız.

Thank you for your attention.

Dikkatiniz için teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)