Inside the mind of a former radical jihadist | Manwar Ali

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Ashiraya Phobut

Today I stand before you as a man who lives life to the full

วันนี้ผมมายืนอยู่ต่อหน้าคุณ ในฐานะ ผู้ชายคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตมาอย่างเต็มที่

in the here and now.

จนปัจจุบันนี้

But for a long time,

แต่ตลอดเวลายาวนานในอดีต

I lived for death.

ผมมีชีวิตอยู่เพื่อความตาย

I was a young man who believed

ผมเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เชื่อว่า

that jihad is to be understood in the language of force and violence.

ญิฮาดนั้นสามารถเข้าใจได้ด้วย ภาษาของการใช้กำลังและความรุนแรง

I tried to right wrongs through power and aggression.

ผมได้พยายามแก้ไขสิ่งที่ผิดให้ถูก โดยใช้พละกำลัง และการรุกรานก้าวร้าว

I had deep concerns for the suffering of others

ผมมีความห่วงใยอย่างมาก ต่อความทุกข์ทรมานของผู้อื่น

and a strong desire to help and bring relief to them.

และมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า ที่จะช่วยเหลือ และบรรเทาทุกข์ให้พวกเขา

I thought violent jihad was noble,

ผมคิดว่า ญิฮาดที่ใช้ความรุนแรงนั้น เป็นสิ่งสูงส่ง

chivalrous

มีเกียรติกล้าหาญ

and the best way to help.

และเป็นวิธีช่วยที่ดีที่สุด

At a time when so many of our people --

ในเวลาเดียวกันกับที่พวกเราจำนวนมาก --

young people especially --

เฉพาะอย่างยิ่งคนหนุ่มสาว -

are at risk of radicalization

เสี่ยงต่อถูกทำให้เชื่อแบบสุดกู่

through groups like al-Qaeda,

ผ่านทางกลุ่มคน เช่น อัลกออิดะ

Islamic State and others,

อิสลามมิก สเตท และกลุ่มอื่นๆ

when these groups are claiming

เมื่อกลุ่มเหล่านี้กล่าวอ้างว่า

that their horrific brutality and violence are true jihad,

ความโหดเหี้ยมและรุนแรงน่ากลัวของพวกเขา เป็นสงครามศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง (ญิฮาด)

I want to say that their idea of jihad is wrong --

ผมต้องการจะบอกว่า ความคิดในเรื่องญิฮาด ของพวกเขานั้น ผิด --

completely wrong --

ผิดอย่างสิ้นเชิง

as was mine, then.

เหมือนกับความมคิดของผมในตอนนั้น

Jihad means to strive to one's utmost.

ญิฮาด แปลว่า มุ่งมั่นพยายามให้ถึงที่สุดของตนเอง

It includes exertion and spirituality,

มันรวมถึง การลงแรงทุ่มเท และจิตวิญญาณ

self-purification

การทำตนเองให้บริสุทธิ์

and devotion.

และการอุทิศตน

It refers to positive transformation

มันหมายถึง การเปลี่ยนแปลงในเชิงบวก

through learning, wisdom and remembrance of God.

ผ่านทางการเรียนรู้ ปัญญาความฉลาด และการรำลึกถึงพระเจ้า

The word jihad stands for all those meanings as a whole.

คำว่า ญิฮาด แทนความหมายของทั้งหมด รวมกัน

Jihad may at times take the form of fighting,

ในบางครั้ง ญิฮาด อยู่ในรูปของการต่อสู้

but only sometimes,

แต่ก็เป็นบางครั้งเท่านั้น

under strict conditions,

ภายใต้สภาวะที่บึบคั้น

within rules and limits.

ภายในกฎระเบียบ และขอบเขตที่จำกัด

In Islam,

ในศาสนาอิสลามนั้น

the benefit of an act must outweigh the harm or hardship it entails.

ผลจากการกระทำ ต้องมีนํ้าหนักเกินกว่า อันตรายหรือความยากลำบากที่จะตามมันมา

More importantly,

ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น

the verses in the Koran that are connected to jihad or fighting

ข้อความในอัลกุุรอ่าน ซึ่งเชื่อมโยงกับญิฮาด หรือการต่อสู้นั้น

do not cancel out the verses that talk about forgiveness,

ไม่ได้ตัดทิ้งออกไป ข้อความที่พูดถึงการให้อภัย

benevolence

ความเมตตากรุณา

or patience.

หรือความอดทน

But now I believe that there are no circumstances on earth

แต่ในปัจจุบันผมเชื่อว่า ไม่มีสถานการณ์ใดๆในโลก

where violent jihad is permissible,

ซึ่งญิฮาดที่รุนแรงนั้น เป็นสิ่งที่ควรทำได้

because it will lead to greater harm.

เพราะว่ามันจะนำไปสู่ อันตรายที่ยิ่งใหญ่ขึ้น

But now the idea of jihad has been hijacked.

แต่ขณะนี้ แนวคิดเรื่องญิฮาด ได้ถูกจี้ปล้นไปเสียแล้ว

It has been perverted to mean violent struggle

มันถูกบิดเบือนไปให้หมายถึง การต่อสู้ดิ้นรนที่รุนแรง

wherever Muslims are undergoing difficulties,

เมื่อใดก็ตามที่มุสลิมกำลัง ประสบกับสิ่งที่ยากเข็ญ

and turned into terrorism

และได้กลายมาเป็นการก่อการร้าย

by fascistic Islamists like al-Qaeda,

โดยพวกที่อ้างตนว่าเป็นอิสลามในแบบฟาสซิสต์ เช่น อัลกออิดะ

Islamic State and others.

อิสลามิก สเตท และพวกอื่นๆ

But I have come to understand

แต่ผมได้เริ่มเข้าใจได้

that true jihad means striving to the utmost

ว่าญิฮาดที่แท้จริงนั้น หมายถึง พยายามให้ถึงที่สุด

to strengthen and live those qualities which God loves:

ทำให้เข้มแข็ง และมีชีวิตอยู่ในคุณลักษณะ แบบที่พระผู้เป็นเจ้ารัก

honesty, trustworthiness,

ได้แก่ ความสัตย์ซื่อ ความเป็นผู้ที่ไว้วางใจได้

compassion, benevolence,

ความเห็นอกเห็นใจ ความเมตตากรุณา

reliability, respect,

ความเชื่อถือได้ ความเคารพนบนอบ

truthfulness --

ความไว้วางใจ --

human values that so many of us share.

คุณค่าของมนุษย์ ที่พวกเรามากมายหลายคน มีร่วมกัน

I was born in Bangladesh,

ผมเกิดในบังคลาเทศ

but grew up mostly in England.

แต่ไปเติบโตในอังกฤษ

And I went to school here.

และผมก็เข้าโรงเรียนที่นี่

My father was an academic,

คุณพ่อผมเป็นนักวิชาการ

and we were in the UK through his work.

และเราอยู่ในอังกฤษตามการทำงานของพ่อ

In 1971 we were in Bangladesh when everything changed.

ในปี ค.ศ 1971 เราอยู่ในบังคลาเทศ ตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป

The War of Independence impacted upon us terribly,

สงครามเพื่ออิสรภาพ ส่งผลกระทบกับเราอย่างร้ายแรง

pitting family against family,

ครอบครัวต่อสู้ขัดแย้งกัน

neighbor against neighbor.

เพื่อนบ้านสู้รบกัน

And at the age of 12 I experienced war,

และเมื่อตอนอายู 12 ขวบ ผมก็มีประสบการณ์ด้านสงคราม

destitution in my family,

ความอัตคัดขัดสนในครอบครัว

the deaths of 22 of my relatives in horrible ways,

การตายของญาติๆ 22 คนในแบบที่สยดสยอง

as well as the murder of my elder brother.

เช่นเดียวกับการฆาตกรรม ที่เกิดกับพี่ชายของผม

I witnessed killing ...

ผมเห็นการฆ่า ...

animals feeding on corpses in the streets,

สัตว์มากินซากศพตามท้องถนน

starvation all around me,

ความอดอยากเกิดขึ้นรอบๆ ตัวผม

wanton, horrific violence --

ความรุนแรงที่น่ากลัวไม่มีเหตุผล --

senseless violence.

ความรุนแรงที่ไร้สติ

I was a young man,

ตอนนั้นผมยังเป็นเด็กหนุ่ม

teenager, fascinated by ideas.

ยังวัยรุ่น เคลิบเคลิ้มไปด้วยแนวความคิด

I wanted to learn,

ผมต้องการเรียนรู้

but I could not go to school for four years.

แต่ไปโรงเรียนไม่ได้นาน 4 ปี

After the War of Independence,

หลังสงครามเพื่ออิสรภาพ

my father was put in prison for two and a half years,

คุณพ่อถูกจับเข้าคุกนานสองปีครึ่ง

and I used to visit him every week in prison,

และผมก็ไปเยี่ยมท่านเสมอ ทุกสัปดาห์ในคุก

and homeschooled myself.

และเรียนหนังสือด้วยตนเองที่บ้าน

My father was released in 1973

คุณพ่อถูกปล่อยจากคุกในปี ค.ศ 1973

and he fled to England as a refugee,

และท่านก็หนีไปอยู่ที่อังกฤษ ในฐานะผู้ลี้ภัย

and we soon followed him.

และไม่นานเราก็ตามท่านไป

I was 17.

ตอนนั้นผมอายุ 17 ปี

So these experiences gave me

ประสบการณ์เหล่านั้นทำให้ผม

a sharp awareness of the atrocities and injustices in the world.

มีการรับรู้ที่รุนแรงในเรื่องความโหดร้าย และความอยุติธรรมในโลกนี้

And I had a strong desire --

และผมมีความปรารถนาอย่างแรงกล้า --

a very keen, deep desire --

ความปรารถนาที่จดจ่อลํ้าลึก --

to right wrongs

ที่จะแก้สิ่งที่ผิดให้ถูก

and help the victims of oppression.

ช่วยเหลื่อเหยื่อที่ถูกกดขี่ข่มเหง

While studying at college in the UK,

ขณะที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยในอังกฤษ

I met others who showed me how I could channel that desire

ผมได้พบคนอื่นๆ ที่แสดงให้ผมเห็น ช่องทางที่จะไปสู่ความปรารถนาและ

and help through my religion.

การช่วยเหลือนั้นได้ผ่านทางศาสนาของผม

And I was radicalized --

และผมก็ถูกทำให้แปรเปลี่ยนไป

enough to consider violence correct,

จนพอที่จะพิจารณาเห็นว่า ความรุนแรงเป็นสิ่งถูกต้อง

even a virtue under certain circumstances.

กระทั่งเห็นว่าเป็นความดีงาม ในสภาพการณ์บางอย่าง

So I became involved in the jihad in Afghanistan.

ดังนั้น ผมจึงเข้าไปเกี่ยวข้องกับญิฮาด ในอัฟกานิสถาน

I wanted to protect the Muslim Afghan population against the Soviet army.

ผมต้องการไปปกป้องประชากรอัฟกันมุสลิม สู้รบกับทหารโซเวียต

And I thought that was jihad:

และผมก็คิดว่า นั่นแหละ คือ ญิฮาด

my sacred duty,

ภาระกิจที่ศักดิ์สิทธิ์ของผม

which would be rewarded by God.

ซึ่งจะได้รับรางวัลตอบแทนจากพระเจ้า

I became a preacher.

ผมกลายมาเป็นผู้สอนศาสนา

I was one of the pioneers of violent jihad in the UK.

ผมเป็นผู้บุกเบิกคนหนึ่ง ในเรื่องญิฮาดรุนแรง ในประเทศอังกฤษ

I recruited,

ผมเกณฑ์สมาชิกใหม่เข้ามา

I raised funds, I trained.

ผมหาทุนเข้ามา ผมให้การฝึก

I confused true jihad

ผมสับสนญิฮาดที่แท้จริง

with this perversion as presented by the fascist Islamists --

กับการบิดเบือนนี้ ซึ่งนำมาเสนอโดยพวกอิสลามิสท์ฟาสซิสต์

these people who use the idea of jihad

ผู้คนเหล่านี้ใช้แนวคิดเรื่องญิฮาด

to justify their lust for power, authority and control on earth:

เพื่อให้เห็นว่าความอยากได้อำนาจอิทธิพล และการเข้าควบคุมโลกของพวกเขานั้น ถูกต้อง

a perversion perpetuated today by fascist Islamist groups

เป็นการบิดเบือน ที่มีอยู่ถาวรตลอดมา จนปัจจุบัน โดยกลุ่มอิสลามิสท์ฟาสซิสต์

like al-Qaeda, Islamic State and others.

เช่น กลุ่มอัลกออิดะ กลุ่มอิสลามิก สเตท และกลุ่มอื่นๆ

For a period of around 15 years,

ช่วงเวลานานราว 15 ปี

I fought for short periods of time

ผมสู้รบเป็นเวลาสั้นๆ

in Kashmir and Burma,

ในแคชเมียร์ และในพม่า

besides Afghanistan.

นอกเหนือจากอัฟกานิสถาน

Our aim was to remove the invaders,

เป้าหมายของเรา คือ ขับไล่ผู้รุกรานออกไป

to bring relief to the oppressed victims

เพื่อนำความช่วยเหลือ มาสู่เหยื่อที่ถูกกดขี่

and of course to establish an Islamic state,

และแน่นอนครับ เพื่อก่อตั้งรัฐอิสลาม

a caliphate for God's rule.

หรือรัฐเคาะลีฟะฮ์ ตามกฎของพระเจ้า

And I did this openly.

และผมทำเรื่องนี้อย่างเปิดเผย

I didn't break any laws.

ผมไม่ได้ทำผิดกฎหมายอะไรเลย

I was proud and grateful to be British --

ผมภาคภูมิใจ และรู้สึกขอบคุณ ที่เป็นคนอังกฤษ--

I still am.

และผมก็ยังคงรู้สึกอย่างนั้นอยู่

And I bore no hostility against this, my country,

และผมก็ไม่ได้ประพฤติตัวมุ่งร้าย ต่อประเทศของผมนี้

nor enmity towards the non-Muslim citizens,

และก็ไม่เป็นศัตรูกับประชากร ที่ไม่ได้เป็นมุสลิม

and I still don't.

และก็ยังคงไม่ได้เป็นเช่นนั้น

During one battle in Afghanistan,

ในระหว่างการสู้รบครั้งหนึ่ง ในอัฟกานิสถาน

some British men and I formed a special bond

ชายชาวอังกฤษบางคนและผม เข้าไปสร้างสายสัมพันธ์พิเศษ

with a 15-year-old Afghani boy,

กับเด็กชายชาวอัฟกันอายุ 15 ปี คนหนึ่ง

Abdullah,

ชื่อ อับดุลลาฮ์

an innocent, loving and lovable kid

เป็นเด็กซื่อบริสุทธิ์ อ่อนโยน และน่ารัก

who was always eager to please.

ซึ่งพร้อมเสมอที่จะทำให้เราพึงพอใจ

He was poor.

เขายากจน

And boys like him did menial tasks in the camp.

และเด็กผู้ชายแบบเดียวกับเขา ทำงานรับใช้อยู่ในค่าย

And he seemed happy enough,

และเขาดูจะมีความสุขพอเพียง

but I couldn't help wonder --

แต่ผมก็อดไม่ได้ ที่จะสงสัย --

his parents must have missed him dearly.

พ่อแม่เขาคงจะต้องคิดถึงเขาอย่างที่สุด

And they must have dreamt about a better future for him.

และคงต้องฝันถึงอนาคต ที่ดีกว่านี้สำหรับเขา

A victim of circumstance caught up in a war,

เหยื่อที่ติดกับอยู่ในสภาพแวดล้อม ของสงคราม

cruelly thrust upon him

ทิ่มแทงเขาอย่างโหดร้าย

by the cruel circumstances of the time.

โดยสภาพแวดล้อมที่ทารุณโหดร้าย ในเวลานั้น

One day I picked up this unexploded mortar shell in a trench,

ในวันหนึ่ง ผมเก็บกระสุนปืนครก ที่ยังไม่ได้ระเบิดมาได้ จากสนามเพลาะ

and I had it deposited in a makeshift mud hut lab.

และผมเอาไปเก็บไว้ที่กระท่อมทดลอง ที่ทำจากดินโคลน

And I went out on a short, pointless skirmish --

แล้วผมก็ออกไปสู้รบที่ไร้จุดหมาย ในช่วงเวลาสั้นๆ --

always pointless,

ไร้จุดหมายอยู่เสมอ

And I came back a few hours later to discover he was dead.

เมื่อกลับมา สองสามชั่วโมงต่อมา ก็พบว่าเขาตายไปแล้ว

He had tried to recover explosives from that shell.

เขาได้พยายามที่จะกู้ระเบิดออกมา

It exploded, and he died a violent death,

มันระเบิดขึ้น และเขาก็ตายลง อย่างร้ายแรง

blown to bits by the very same device that had proved harmless to me.

ถูกระเบิดออกเป็นชิ้นๆ โดยอุปกรณ์ที่ไม่มีอันตรายเลยสำหรับผม

So I started to question.

ผมจึงเริ่มตั้งคำถาม

How did his death serve any purpose?

ความตายของเขานั้น เพื่อจุดประสงค์อะไรกัน

Why did he die and I lived?

ทำไมเขาจึงตาย แต่ผมยังมีชีวิต

I carried on.

ผมดำเดินชีวิตต่อไป

I fought in Kashmir.

ผมสู้รบในแคชเมียร์

I also recruited for the Philippines,

ผมยังคงเกณฑ์คน ให้กับประเทศฟิลิปปินส์

Bosnia and Chechnya.

บอสเนียร์ และเชชเนีย

And the questions grew.

คำถามนั้นก็เติบใหญ่ขึ้น

Later in Burma,

หลังจากนั้น ในพม่า

I came across Rohingya fighters,

ผมไปพบนักรบชาวโรฮิงยา

who were barely teenagers,

ซึ่งเพิ่งจะแตกเนื้อหนุ่ม

born and brought up in the jungle,

เกิดและถูกเลี้ยงดูอยู่ในป่า

carrying machine guns and grenade launchers.

ถือปืนกลและเครื่องยิงระเบิดมือ

I met two 13-year-olds with soft manners and gentle voices.

ผมพบเด็กหนุ่มอายุ 13 ปี สองคน มารยาทนุ่มนวลและเสียงอ่อนโยน

Looking at me,

มองมาที่ผม

they begged me to take them away to England.

ขอให้ผมพาพวกเขาออกไปเสีย ยังประเทศอังกฤษ

They simply wanted to go to school --

พวกเขาแค่อยากไปเข้าโรงเรียน --

that was their dream.

นั่นคือ ความฝันของพวกเขา

My family --

ครอบครัวของผม --

my children of the same age --

ลูกๆของผมซึ่งอายุเท่าๆกัน --

were living at home in the UK,

อาศัยอยู่ที่บ้านในอังกฤษ

going to school,

ได้ไปโรงเรียน

living a safe life.

มีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัย

And I couldn't help wonder

และผมก็อดไม่ได้ ที่จะสงสัยว่า

how much these young boys must have spoken to one another

เด็กหนุ่มเหล่านี้คงจะต้องพูดคุยกัน มามากขนาดไหน

about their dreams for such a life.

ถึงความฝันของพวกเขา สำหรับชีวิตแบบนั้น

Victims of circumstances:

เหยื่อของสภาวะการณ์

these two young boys,

เด็กหนุ่มสองคนนี้

sleeping rough on the ground, looking up at the stars,

นอนหลับบนพื้นดินที่ขรุขระ มองขึ้นไปบนท้องฟ้า

cynically exploited by their leaders

ถูกนำมาใช้ประโยชน์ โดยผู้นำของพวกเขา

for their personal lust for glory and power.

เพื่อสนองตัณหาส่วนตัว เพื่อชื่อเสียงและอำนาจ

I soon witnessed boys like them killing one another

ไม่นานนัก ผมก็ได้เห็นเด็กหนุ่มอย่างพวกเขา ฆ่ากันเอง

in conflicts between rival groups.

ในความขัดแย้งกัน ระหว่างกลุ่มที่เป็นคู่แข่งกัน

And it was the same everywhere ...

และมันก็เป็นแบบเดียวกันนั้น เหมือนกันในทุกๆที่ ...

Afghanistan, Kashmir, Burma,

อัฟกานิสถาน แคชเมียร์ พม่า

Philippines, Chechnya;

ฟิลิปปินส์ เชชเนีย

petty warlords got the young and vulnerable to kill one another

ผู้นำทหารจิ๊บจ๊อย ก็ให้เด็กที่หนุ่ม และมีจุดอ่อนพวกนั้นฆ่ากันเอง

in the name of jihad.

ในนามของญิฮาด

Muslims against Muslims.

มุสลิมสู้รบกับมุสลิม

Not protecting anyone against invaders or occupiers;

ไม่ได้ปกป้องใครๆ จากคนที่รุกราน หรือคนที่เข้ามายึดครอง

not bringing relief to the oppressed.

ไม่ได้นำการบรรเทาทุกข์ มาสู่คนที่ถูกกดขี่

Children being used,

เด็กๆ ถูกนำมาใช้

cynically exploited;

ถูกนำมาใช้ประโยชน์อย่างน่าเย้ยหยัน

people dying in conflicts

ผู้คนตายไปในความขัดแย้ง

which I was supporting in the name of jihad.

ซึ่งผมสนับสนุนอยู่ในขณะนั้น ในนามของญิฮาด

And it still carries on today.

และมันยังเป็นแบบนั้นอยู่จนปัจจุบัน

Realizing that the violent jihad

เมื่อตระหนักได้ว่า ญิฮาดที่รุนแรง

I had engaged in abroad

ซึ่งผมเข้าไปข้องเกี่ยวกับมันอยู่ ที่ต่างประเทศนั้น

was so different --

แตกต่างไปอย่างมากเหลือเกิน --

such a chasm between what I had experienced

เป็นหุบเหวของความแตกต่างระหว่าง สิ่งที่ผมได้ไปประสบมากับ

and what I thought was sacred duty --

ที่ผมคิดว่าเป็นภาระกิจที่ศักดิ์สิทธิ์

I had to reflect on my activities here in the UK.

ผมจึงต้องคิดทบทวนครุ่นคิด ในกิจกรรมของผมตรงนี้ ในประเทศอังกฤษ

I had to consider my preaching,

ผมต้องพิจารณาถึงสิ่งที่ผมสอนในเรื่องศาสนา

recruiting, fund-raising,

การเกณฑ์คนเข้ามา การหาเงินทุน

training,

การฝึกอบรม แต่

but most importantly, radicalizing --

ที่สำคัญที่สุด การเปลี่ยนรากฐานความเชื่อ --

sending young people to fight and die

การส่งคนหนุ่มสาวไปสู้รบ แล้วก็ตายไป

as I was doing --

อย่างที่ผมกำลังทำอยู่ --

all totally wrong.

มันผิดพลาดไปทั้งหมด

So I got involved in violent jihad in the mid '80s,

ผมได้เข้าไปข้องเกี่ยวกับญิฮาดที่รุนแรง ในตอนกลางทศวรรษที่ 80

starting with Afghanistan.

โดยเริ่มต้นที่อัฟกานิสถาน

And by the time I finished it was in the year 2000.

และเมื่อตอนที่ผมจบลง ก็เป็นปี ค.ศ 2000

I was completely immersed in it.

ผมจมอยู่ในนั้นอย่างเต็มตัว

All around me people supported,

รอบๆตัวผมนั้น ผู้คนสนับสนุน

applauded,

ปรบมือยกย่อง

even celebrated what we were doing in their name.

กระทั่งเฉลิมฉลองสิ่งที่เรากำลังทำ ในนามของพวกเขา

But by the time I learned to get out,

แต่เมื่อถึงตอนที่ผมเรียนรู้ ที่จะออกมา

completely disillusioned in the year 2000,

ขจัดสิ่งที่ลวงตาออกไปได้ทั้งหมดแล้ว ในปี ค.ศ 2000

15 years had passed.

เวลา 15 ปีได้ผ่านไปแล้ว

So what goes wrong?

อะไรผิดไปหรือครับ

We were so busy talking about virtue,

เราวุ่นอยู่มากเหลือเกิน กับพูดคุยกันถึงคุณงามความดี

and we were blinded by a cause.

และเราก็ตาบอดไป มองไม่เห็นสาเหตุ

And we did not give ourselves a chance to develop a virtuous character.

และเราไม่ได้ให้โอกาสกับตัวเอง ในการที่จะ พัฒนาคุณลักษณะของความบริสุทธิ์ถูกต้อง

We told ourselves we were fighting for the oppressed,

เราบอกตัวเราเองว่า เราสู้รบ เพื่อผู้ถูกกดขี่ข่มเหง

but these were unwinnable wars.

แต่มันเป็นสงครามที่เอาชนะไม่ได้

We became the very instrument through which more deaths occurred,

เราได้กลายเป็นเครื่องมือสำคัญ ที่ทำให้เกิดความตายมากขึ้น

complicit in causing further misery

สมคบกัน ทำให้เกิดความทุกข์ยากยิ่งขึ้น

for the selfish benefit of the cruel few.

เพื่อผลประโยชน์ที่เห็นแก่ตัว ของคนที่โหดร้ายไม่กี่คน

So over time,

ดังนั้นเมื่อเวลาผ่านไป

a very long time,

เวลาที่ยาวนานมาก

I opened my eyes.

ผมก็ได้เปิดหูเปิดตาของผม

I began to dare

ผมเริ่มต้นที่จะกล้า

to face the truth,

ที่จะเผชิญกับความจริง

to think,

ที่จะคิด

to face the hard questions.

ที่จะเผชิญกับคำถามที่แสนยาก

I got in touch with my soul.

ผมได้เข้าไปสัมผัส กับจิตวิญญาณของผม

What have I learned?

ผมได้เรียนรู้อะไรหรือครับ

That people who engage in violent jihadism,

ได้เรียนรู้ว่า คนที่เข้าไปร่วมในลัทธิญิฮาดที่รุนแรง

that people who are drawn to these types of extremisms,

ได้เรียนรู้ว่า คนที่ถูกลากจูงเข้าไปในลัทธิสุดกู่แบบนั้น

are not that different to everyone else.

ก็ไม่ได้แตกต่างไปจากคนอื่นๆมากนัก

But I believe such people can change.

ผมเชื่อว่า คนแบบที่ว่านั้น สามารถเปลี่ยนแปลงได้

They can regain their hearts and restore them

พวกเขาสามารถเอาหัวใจของเขากลับคืนมา และฟื้นฟูมัน

by filling them with human values that heal.

ด้วยการเติมเต็มมันด้วย คุณค่าแห่งชีวิตมนุษย์ ที่รักษาเยียวยาให้หาย

When we ignore the realities,

เมื่อเราไม่สนใจในความเป็นจริง

we discover that we accept what we are told without critical reflection.

เราก็ค้นพบว่า เราไปยอมรับสิ่งที่เขาบอกเรา โดยไม่ตรึกตรองแบบมีวิจารณญาณ

And we ignore the gifts and advantages that many of us would cherish

และเราไม่สนใจกับรางวัลและ ข้อได้เปรียบทั้งหลาย ที่เราน่าจะชื่นชม

even for a single moment in their lives.

แม้แค่ช่วงเดียวในชีวิต

I engaged in actions I thought were correct.

ผมเข้าไปร่วมปฏิบัติการ ที่ผมคิดว่าถูกต้อง

But now I began to question how I knew what I knew.

แต่ตอนนี้ ผมเริ่มตั้งคำถามว่า ผมรู้ได้อย่างไรว่า ผมรู้แล้ว

I endlessly told others to accept the truth,

ผมบอกคนอื่นอย่างไม่รู้จักจบสิ้น ให้ยอมรับความจริง

but I failed to give doubt its rightful place.

แต่ผมล้มเหลว ในการที่จะให้ความสงสัยมีอยู่ ในที่อยู่โดยชอบธรรมของมัน

This conviction that people can change is rooted in my experience,

ความเชื่อมั่นที่ว่า คนเปลี่ยนแปลงได้นั้น ได้ถูกหยั่งรากลง ในประสบการณ์ของผม

my own journey.

ในการเดินทางของผมเอง

Through wide reading,

จากการที่ได้อ่านอย่างกว้างขวาง

reflecting,

การคิดไตร่ตรอง

contemplation, self-knowledge,

การพินิจพิจารณา การรู้จักตัวเอง

I discovered,

ผมก็ได้ค้นพบแล้ว

I realized that Islamists' world of us and them is false and unjust.

ผมตระหนักแล้วว่า โลกอิสลามิสท์ของเรา และของพวกเขานั้น ผิดและไม่เป็นธรรม

Through considering the uncertainties in all that we had asserted,

เมื่อพิจารณาโดยตลอด ถึงความไม่แน่นอน ในทั้งหมดที่เราได้ยืนยันไป

to the inviolable truths,

จนถึงความจริงที่ไม่อาจจะละเมิดได้

incontestable truths,

ความจริงที่โต้แย้งไม่ได้

I developed a more nuanced understanding.

ผมพัฒนาความเข้าใจ ที่ละเอียดอ่อนยิ่งขึ้น

I realized that in a world crowded with variation and contradiction,

ผมตระหนักว่า ในโลกที่แออัดไปด้วย ความแตกต่างและความขัดแย้ง

foolish preachers,

นักสอนศาสนาที่โง่เขลา

only foolish preachers like I used to be,

นักสอนศาสนาที่โง่เขลา อย่างที่ผมเคยเป็นเท่านั้น

see no paradox in the myths and fictions they use to assert authenticity.

ไม่เห็นสิ่งที่แย้งกัน ระหว่างความเชื่อ และ เรื่องที่แต่งขึ้น ที่เขาใช้มายืนยันว่าจริง

So I understood the vital importance of self-knowledge,

ผมจึงได้เข้าใจถึง ความสำคัญอันขาดไม่ได้ ของการรู้จักตนเอง

political awareness

การรับรู้ในเรื่องการเมือง

and the necessity for a deep and wide understanding

และความจำเป็น ในความเข้าใจที่ลึกซึ้ง และกว้างขวาง

of our commitments and our actions,

เกี่ยวกับความมุ่งมั่นของเรา และการกระทำของเรา

how they affect others.

มันจะกระทบผู้อื่นอย่างไร

So my plea today to everyone,

วันนี้คำวิงวอนของผมกับทุกคน

especially those who sincerely believe in Islamist jihadism ...

โดยเฉพาะกับผู้ที่เชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจ ในเรื่องลัทธิอิสลามิสท์ญิฮาด ,,,

refuse dogmatic authority;

โปรดปฏิเสธผู้มีอำนาจ ในการให้หลักเกณฑ์คำสอน

let go of anger, hatred and violence;

ปลดปล่อยความโกรธ ความเกลียด และความรุนแรงไปเสีย

learn to right wrongs

เรียนรู้ที่จะแก้ไขสิ่งที่ผิดให้ถูก

without even attempting to justify cruel, unjust and futile behavior.

โดยไม่ต้องแม้แต่พยายามพิสูจน์ว่ามันถูกต้อง พฤติกรรมที่โหดร้าย อธรรม และขี้ปะติ๋ว

Instead create a few beautiful and useful things

แต่แทนที่จะทำอย่างนั้น ให้สร้าง สิ่งที่สวยงามและมีประโยชน์สองสามอย่าง

that outlive us.

ซึ่งมีชีวิตอยู่นานกว่าเรา

Approach the world, life,

เข้าไปจัดการกับโลก กับชีวิต

with love.

ด้วยความรัก

Learn to develop

เรียนรู้ที่จะพัฒนา

or cultivate your hearts

หรือพัฒนาจิตใจของเรา

to see goodness, beauty and truth in others and in the world.

ให้เห็นความดีงาม ความสวยงามและความจริง ในผู้อื่นและในโลก

That way we do matter more to ourselves ...

ด้วยวิธีนั้น เรานั้นสำคัญยิ่งกว่า ต่อตัวเราเอง

to each other,

ต่อกันและกัน

to our communities

ต่อชุมชนของเรา

and, for me, to God.

และสำหรับผม ต่อพระผู้เป็นเจ้า

This is jihad --

นี่คือญิฮาด

my true jihad.

ญิฮาดที่แท้จริงของผม

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)