2 questions to uncover your passion -- and turn it into a career | Noeline Kirabo

Translator: Sippanan Piriyapairoj Reviewer: Chatthip Chaichakan

When you have a job that pays you enough to cover your basic needs,

เมื่อคุณมีงานที่ให้รายได้มากพอ ที่จะครอบคลุมความจำเป็นพื้นฐานของคุณ

your bills and even some more to spend,

ค่าใช้จ่ายต่างๆ และกระทั่งมีพอจะใช้สอย

ข้อสันนิษฐานก็คือว่า คุณควรจะมีความสุข

the assumption is that you'd be happy,

or, even better, fulfilled.

หรือยิ่งดีไปกว่านั้นคือ รู้สึกเติมเต็ม

And it seems unthinkable when you wake up and say

และดูจะเกินคาดไป เมื่อคุณลืมตาตื่นและบอกว่า

you're going to leave a job like that to pursue a passion.

คุณกำลังจะออกจากงานนั้น เพื่อออกมาทำตามไฟฝันของคุณ

And that was my dilemma six years ago.

และนั่นคือทางสองแพร่งที่ฉันเผชิญ เมื่อหกปีก่อน

I had a comfortable job, I lived a comfortable life,

ในตอนนั้น ฉันมีงานทำสบายๆ มีชีวิตที่สะดวกสบาย

and people expected me to be fulfilled,

และผู้คนต่างคาดหวังว่า ฉันจะรู้สึกเติมเต็ม

but I wasn't.

แต่มันไม่ใช่เลย

There was something in me that wanted more.

มีบางสิ่ง ในตัวฉันที่ต้องการมากกว่านั้น

There was a misalignment between the things I did on a daily basis

มีสิ่งที่ขัดแย้งกัน ระหว่างสิ่งที่ฉันทำเป็นประจำทุกวัน

and the things that I deeply cared about.

และสิ่งที่ฉันรู้สึกใส่ใจอย่างแท้จริง

And so I decided to quit

ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจลาออกจากงาน

and explore the possibility of bringing this passion into my daily routine.

และสำรวจความเป็นไปได้ ในการนำเอาไฟฝันนี้เข้าไปสู่ชีวิตประจำวัน

And the thing about finding your passion

และสิ่งสำคัญของการตามหาไฟฝันของคุณก็คือ

is that it's not straightforward.

มันไม่ใช่เส้นทางที่ชัดเจนตรงไปตรงมา

Even for people with money and degrees,

แม้กระทั่งสำหรับคนที่มีเงินและใบปริญญา

they still struggle to identify their passion.

พวกเขายังคงต้องดิ้นรน หาคำตอบว่าไฟฝันของพวกเขาคืออะไร

And here I was as a 30-year-old,

และ ณ ขณะนี้ ตัวฉันเองในวัยสามสิบปี

talking about finding my passion

กำลังพูดถึงการตามหาไฟฝันของฉัน

and turning it into a career.

และแปรเปลี่ยนมันให้เป็นอาชีพ

Literally, people told me,

จริงๆแล้ว มีคนบอกฉันว่า

"You don't talk about passion until you've made enough money --

"อย่าได้ริจะพูดเกี่ยวกับไฟฝัน จนกว่าคุณจะหารายได้มากพอ --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

or at least until you're ready to retire."

หรืออย่างน้อยจนกว่า คุณจะพร้อมเกษียณ"

Because there's a notion that looking inward

เพราะความคิดที่ว่า การมองเข้าไปภายใน

and finding the things that give us pleasure and fulfillment

และการค้นหาสิ่งที่ ทำให้เราพึงพอใจและรู้สึกอิ่มเอมนั้น

is a luxury that only the rich can enjoy,

เป็นความหรูหรา ที่มีไว้สำหรับคนรวยเท่านั้น

or a pleasure that only the retired can indulge in.

หรือความพึงพอใจที่มีไว้สำหรับ คนวัยเกษียณเท่านั้น

Which made me wonder:

ซึ่งทำให้ฉันสงสัยว่า:

Is passion only for the rich,

ไฟฝันมีไว้สำหรับคนรวยเท่านั้น

or an experience only the retired can enjoy?

หรือเป็นประสบการณ์ที่มีไว้ สำหรับคนวัยเกษียณเท่านั้นล่ะหรือ

For many of us, we've been led to believe

สำหรับพวกเราหลายคนแล้ว เราถูกทำให้เชื่อว่า

that life is a race of survival.

ชีวิตเป็นการแข่งขันเพื่อเอาชีวิตรอด

We've been conditioned to see ourselves as survivors

เราได้ถูกกำหนดเงื่อนไข ให้มองตัวเองว่าเป็นผู้รอด

that must do everything in our power to survive.

ซึ่งต้องทำทุกสิ่ง ที่อยู่ในอำนาจของเรา เพื่อที่จะเอาชีวิตรอด

In Africa, we're nurtured to go through school, cram and pass,

ในแอฟริกา เราถูกเลี้ยงดูให้เข้าโรงเรียน คร่ำเคร่งกับการเรียน และสอบให้ผ่าน

in the hope that you get a job after.

ด้วยความหวังว่าจะได้งานทำหลังเรียนจบ

And if you do, stick at it no matter how much it sucks.

และหากคุณเลือกหนทางนั้นก็ต้องกัดไ่ม่ปล่อย ไม่ว่ามันจะห่วยสักแค่ไหนก็ตาม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Until you get a better offer or you're asked to retire.

จนกว่าคุณจะได้รับข้อเสนอที่ดีกว่า หรือไม่ก็เมื่อถึงวัยเกษียณ

And as a dropout,

และในฐานะคนที่ เคยดรอปเรียน

I knew that I was not entitled to anything.

ฉันรู้ดีว่า ฉันไม่ได้รับสิทธิในสิ่งใดๆ เลย

Every opportunity was a privilege.

ทุกๆ โอกาสล้วนแล้วแต่เป็นสิทธิพิเศษ

And so when I thought about quitting,

และดังนั้นเมื่อฉันคิดถึงเรื่องการลาออก

it was a huge risk.

มันคือความเสี่ยงครั้งใหญ่

I was given two alternatives,

ฉันมีทางเลือกอยู่สองทาง

which are the most popular in Africa.

ซึ่งเป็นที่แพร่หลายในแอฟริกา

The first one is sign up for any course at a vocational institution and do it.

ทางเลือกที่หนึ่งคือการลงเรียนวิชาใดก็ได้ ในสถาบันอาชีวศึกษาและเข้าเรียนเสีย

My second option, settle for any job offer you can get,

ทางเลือกที่สองของฉันคือ ปักหลักทำงานใดๆ ก็ตามเท่าที่ได้รับโอกาส

no matter the working conditions,

ไม่ว่าสภาพการทำงานจะเป็นเช่นไร

and do it.

และก็ก้มหน้าก้มตาทำไป

That probably explains why we have so many of our young people

นั่นอาจจะทำให้เราเห็นภาพว่าทำไม จึงมีคนหนุ่มสาวหลายคน

being trafficked in search of greener pastures.

ตกเป็นเหยื่อของการค้ามนุษย์ เพื่อตามหาชีวิตที่ดีกว่า

I opted for the first option.

ฉันเลือกทางเลือกแรก

I did look at a couple vocational institutions

ฉันศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับ สถาบันอาชีวศึกษาสองแห่ง

in the hope that I would find a course that resonated with my persona,

ด้วยความหวังว่าฉันจะเจอวิชาเรียน ที่สอดคล้องกับตัวตนของฉัน

my dream and my aspiration.

ความฝัน และความทะเยอทะยานของฉัน

I was disappointed to learn that there was no room for misfits like me

ฉันรู้สึกผิดหวังที่ได้เรียนรู้ว่า ไม่มีที่ยืนสำหรับแกะดำอย่างฉัน

in these institutions.

ในสถาบันอาชีวศึกษาเหล่านั้น

The education system in many parts of the world

ระบบการศึกษา ในหลายๆ พื้นที่ทั่วโลก

has been designed around preselected options

ถูกออกแบบมาให้ตอบรับกับตัวเลือก ที่ถูกระบุไว้ล่วงหน้าแล้ว

that young people are expected to fit in or risk becoming misfits.

ว่าคนหนุ่มสาวนั้นถูกคาดหวัง ให้ทำตามกรอบหรือไม่ก็เสี่ยงต่อการเป็นแกะดำ

And so going through school, I was nurtured and conditioned

และดังนั้นในกระบวนการเข้าโรงเรียนนั้น ฉันก็ถูกอบรมบ่มเพาะและตีกรอบ

to think in the straight line and stay within the straight line.

ให้มีกระบวนการคิดไปตามเส้นที่ขีดไว้ และอยู่ในกรอบนั้น

But when I dropped out, I discovered a world of possibilities.

แต่เมื่อฉันดรอปเรียน ฉันได้ค้นพบโลกที่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้

I knew I could be anything, I could study anything,

ฉันรู้ว่าฉันสามารถจะเป็นอะไรก็ได้ สามารถเรียนรู้อะไรก็ได้

and so I leveraged free online courses.

และดังนั้นฉันใช้ประโยชน์ จากคอร์สเรียนออนไลน์

That's how I built my CV, got into employment

นี่เป็นวิธีที่ฉันใช้ในการสั่งสมประวัติย่อ ซึ่งนำไปสู่การได้งานทำ

and worked for eight years.

และทำงานเป็นเวลาแปดปี

And after eight years,

และภายหลังจากนั้น

I told myself there must be more to life

ฉันบอกกับตัวเองว่า ชัวิตมันต้องมีอะไรมากกว่านี้

than just going through the routines of life.

มากกว่าการแค่เอาตัวรอดไปวันๆ กับวิถึปกติของชีวิต

So in 2014, I started an organization called Kyusa

ดังนั้นในปี 2014 ฉันจึงได้ริเริ่ม องค์กรที่มีชื่อว่าคูซ่า (Kyusa)

where we are working with out-of-school youth

ที่ซึ่งพวกเราดูแลเด็กๆ ที่อยู่นอกระบบโรงเรียน

and empowering them to turn their passions

และทำให้พวกเขามีพลัง ในการแปรเปลี่ยนไฟฝัน

into profitable, scalable and sustainable businesses.

ให้เป็นธุรกิจที่ทำกำไร ปรับขนาดได้ และยั่งยืน

Now, when we talk about passion,

ตอนนี้ เมื่อเราพูดถึงไฟฝัน

one of the most common questions that people ask is, "What is passion?

หนึ่งในคำถามที่คนมักจะถามกันก็คือ "แล้วอะไรล่ะ คือไฟฝัน"

How do I even find it?"

"แล้วทำอย่างไรล่ะ ฉันถึงจะหามันเจอ"

And in the simplest definition,

และคำจำกัดความที่เรียบง่ายที่สุดก็คือ

passion is a collection of your life experiences

ไฟฝันคือการรวบรวมเอาไว้ ซึ่งประสบการณ์ชีวิต

that give you the deepest sense of fulfillment.

ที่มอบความรู้สึกอิ่มเอม อย่างลึกซึ้งให้แก่คุณ

And to identify your passion, you need to look inward.

และจะบอกได้ว่าไฟฝันของคุณคืออะไรนั้น คุณต้องมองเข้าไปภายใน

So we use two reflective questions.

เราจำเป็นต้องตั้งคำถาม ให้คิดไตร่ตรอง 2 ข้อ

The first question we ask is,

ข้อแรกที่เราต้องถามตัวเองก็คือ

"If you had all the time and the money in the world,

"หากคุณมีเวลาและทุนทรัพย์ไม่จำกัด

what would you spend your time doing?"

คุณจะใช้เวลาที่คุณมีอยู่นั้นไปทำอะไร

It sounds like a very simple question,

ฟังดูเหมือนเป็นคำถามง่ายๆ

but many people struggle to answer this question

แต่หลายคนต่างดิ้นรนที่จะหาคำตอบ

because they've just never thought about it.

เพราะพวกเขาไม่เคยใคร่ครวญ เกี่ยวกับเรื่องนี้

The second question we ask

คำถามข้อที่สองที่เราถามก็คือ

is, "What makes you happy

"อะไรที่ทำให้คุณมีความสุข

or gives you the deepest sense of fulfillment?"

หรือทำให้คุณรู้สึกอิ่มเอมได้มากที่สุด"

Now, you would assume that we all know what makes us happy,

ในตอนนี้ คุณอาจคาดเดาว่าเรา ต่างก็รู้ว่าอะไรที่ทำให้มีความสุข

but it's also interesting to note that so many people have no idea

แต่ก็น่าสนใจเช่นกันที่จะตระหนักว่า หลายคนไม่รู้คำตอบเลย

what makes them happy,

ว่าอะไรที่ทำให้มีความสุข

because they are so busy going through the routines of life,

เพราะพวกเขายุ่งอยู่กับ การฝ่าฟันให้ผ่านพ้นวัฏจักรของชีวิต

they've never stopped to look inward.

พวกเขาไม่เคยหยุดพัก เพื่อที่จะมองเข้าไปภายใน

And so identifying the things that give us a deep sense of fulfillment

ดังนั้น การตอบได้ว่ามีอะไรบ้าง ที่ทำให้เรารู้สึกอิ่มเอมได้อย่างลึกซึ้ง

and the things that give us deep joy

อะไรที่ทำให้เรารู้สึก ถึงความปิติที่แท้

are thoughts that begin to direct us in the direction of our passion.

ถือเป็นความคิดที่จะเริ่มนำพาให้เรา ไปสู่เส้นทางแห่งไฟฝันของเรา

And just in case you're wondering

และเผื่อว่าคุณกำลังลังเลสงสัย

what your answers are to those two questions,

ว่าคุณจะตอบ คำถามสองข้อนั้นว่าอย่างไรดี

I invite you to sit with these questions later and just reflect about it.

ฉันอยากชวนคุณให้ลองใช้เวลาพิจารณาใคร่ครวญ เกี่ยวกับคำถามสองข้อนั้น

However, I am also aware

อย่างไรก็ดี ฉันก็ตระหนักว่า

that passion alone cannot guarantee success in life.

การมีใจรักเพียงอย่างเดียวไม่สามารถ รับประกันได้ว่าจะประสบความสำเร็จในชีวิต

And I should note

และฉันควรจะชี้ให้เห็นว่า

that not every passion can become a career.

ไม่ใช่ว่าไฟฝันจะกลายเป็น สิ่งที่หาเลี้ยงชีพได้เสมอไป

For passion to become a career,

การทำให้ไฟฝันกลายมาเป็นอาชีพได้นั้น

it must be coupled with the right set of skills, conditioning and positioning.

มีปัจจัยสำคัญคือ ทักษะที่ถูกต้อง การวางเงื่อนไข และการกำหนดทิศทาง

So when we get our young people to look inward,

ดังนั้น เมื่อเราต้องการให้คนหนุ่มสาว มองเข้าไปภายใน

we also ask them what skills do you have,

เราต้องถามพวกเขาด้วยว่า มีทักษะอะไรติดตัวบ้าง

what talents do you have, what experience do you have

มีความสามารถ มีประสบการณ์อะไรบ้าง

that you can use to build a niche in the marketplace.

ที่คุณจะสามารถใช้ได้ เพื่อ่สร้างกลุ่มเป้าหมายเฉพาะในตลาดได้

But more than that, we also look at the market trends,

แต่ยิ่งกว่านั้น เราต้องดูกระแสของตลาดด้วย

because it doesn't matter how much you love and enjoy it.

เพราะไม่สำคัญว่า คุณจะรักหรือมีความสุขกับมันมากเพียงใด

If nobody wants it or is willing to pay for it,

หากไม่มีใครต้องการ หรือยินดีที่จะจ่ายเงินเพื่อสิ่งนั้น

it can't be a career.

นั่นก็ไม่ใช่อาชีพที่หาเลี้ยงตัวได้

It's just a hobby.

มันจะเป็นเพียงแค่งานอดิเรก

And the third thing we look at is how do you position yourself?

และสิ่งที่สามที่เราจะพูดถึง ก็คือคุณวางตำแหน่งตัวคุณไว้อย่างไร

Who are you targeting? Who do you want to sell to?

กลุ่มเป้าหมายของคุณคือใคร ใครคือกลุ่มผู้ซื้อของคุณ

Why would they want to buy from you?

ทำไมพวกเขาต้องการจ่ายเงินให้กับคุณ

And so the combination of the three is what enables you to move

และดังนั้นการรวมกันของสามสิ่งนี้ จะทำให้คุณเดินหน้าต่อไปได้

from just a passion to a business.

จากไฟฝัน ให้กลายเป็นธุรกิจ

And many of our young people have been able to turn their ideas

และคนหนุ่มสาวหลายคน สามารถแปรเปลี่ยนความคิดของพวกเขา

and burning desires into profitable businesses

รวมทั้งความปรารถนาอย่างแรงกล้า ให้กลายเป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้

or social enterprises,

หรือกิจการเพื่อสังคม

and they're not just creating jobs,

และพวกเขาไม่เพียงแต่ กำลังสร้างสรรค์งานเท่านั้น

but they are solving societal challenges.

แต่พวกเขากำลังแก้ปัญหาทางสังคม

I'll share with you two examples.

ฉันจะยกตัวอย่างสองตัวอย่างให้คุณฟัง

One of them is Esther.

หนึ่งในนั้นคือ เอสเธอร์

I met Esther two years ago.

ฉันได้พบกับเธอสองปีที่แล้ว

She had been out of school for two years,

เธอออกนอกระบบโรงเรียนมาสองปีแล้ว

and she had been deeply affected by her dropping out.

และเธอก็ได้รับผลกระทบอย่างมาก เพราะการดรอปเรียนนี้

As a result, she had experienced severe depression

ผลลัพธ์คือ เธอประสบกับ อาการซึมเศร้าอย่างรุนแรง

to a point where she attempted to take her own life several times.

ถึงขั้นจะฆ่าตัวตายหลายต่อหลายครั้ง

Her friends and family didn't know what to do for her.

เพื่อนๆ และครอบครัวของเธอ จนปัญญาไม่รู้ว่าจะช่วยเธออย่างไร

They simply prayed for her.

ทำได้ก็เพียงสวดมนต์ให้กับเธอ

When I met Esther and I started to converse with her,

เมื่อฉันได้พบเอสเธอร์ และได้เริ่มสนทนากับเธอ

I asked her a simple question.

ฉันได้ถามคำถามง่ายๆ ข้อหนึ่งว่า

I said, "If you had all the time and the money in the world,

"หากคุณมีเวลาและเงินไม่จำกัด

what would you do?"

คุณจะทำอะไร"

Without thinking or hesitation,

โดยไม่รีรอหรือลังเลใดๆ

her eyes lit up and she began to tell me

ตาของเธอเป็นประกายและเริ่มต้นบอกฉัน

how she wanted to change the lives of young people.

ว่าเธอต้องการเปลี่ยนแปลงชีวิตของคนหนุ่มสาว

She wanted to restore hope and dignity to other teenagers

เธอต้องการจะคงไว้ซึ่งความหวัง และศักดิ์ศรีในตัววัยรุ่นคนอื่นๆ

by helping them make informed decisions about life.

โดยการช่วยพวกเขา ให้ตัดสินใจสิ่งต่างๆ ในชีวิต

I was certain of the fact that this burning desire in her

ฉันมั่นใจว่า ความปรารถนาอย่างแรงกล้าในตัวเธอนี้

was unquenchable.

จะไม่มีวันเหือดหาย

And so we worked with Esther to put a framework around this desire.

และดังนั้น เราทำงานร่วมกับเอสเธอร์ เพื่อวางกรอบให้สอดคล้องกับความปรารถนานี้

Today, she runs a social enterprise in her village,

ตอนนี้ เธอประกอบกิจการทางสังคม ในหมู๋บ้านของเธอ

raising awareness about substance abuse, mental health, sexual reproductive health

โดยสร้างความตระหนักเกี่ยวกับสารเสพติด สุขภาพจิต อนามัยเจริญพันธุ์

and is helping other school dropouts acquire vocational skills,

และกำลังช่วยเหลือคนที่ดรอปเรียน ให้ได้มีทักษะทางวิชาชีพ

so they can make a living for themselves.

ดังนั้นพวกเขาสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้

Esther turned 20 this year,

ปีนี้ เอสเธอร์อายุย่างเข้ายี่สิบปี

and for the last two years, she has organized an annual teen fest

และสองปีที่ผ่านมา เธอได้จัดเทศกาลวัยรุ่นประจำปี

that brings together over 500 teenagers.

ที่มีวัยรุ่นกว่า 500 คนมารวมตัวกัน

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Young people that are able to network and collaborate

คนหนุ่มสาวที่สามารถ สร้างเครือข่ายและร่วมมือกัน

on different projects,

ในการทำโครงการที่หลากหลาย

but more importantly to meet professionals they would otherwise never have met.

แต่ที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้น คือการได้พบปะ เหล่ามืออาชีพที่พวกเขาไม่น่าจะมีโอกาสได้พบ

This is all engineered by a girl that believed the world had no room for her,

งานนี้จัดโดยเด็กผู้หญิงที่เคยเชื่อ ว่าโลกใบนี้ไม่มีที่ยืนสำหรับเธอ

that without education she would never amount to anything.

เคยเชื่อว่าเมื่อปราศจากการศึกษา เธอจะไม่มีวันทำอะไรสำเร็จได้เลย

But by looking inward and tapping into a burning desire,

แต่โดยการมองเข้าไปภายใน และเชื่อมต่อกับความปรารถนาอย่างแรงกล้า

putting structure around it,

วางโครงสร้างที่สอดคล้องกับมัน

it has become a model that not only changed her life

มันได้กลายเป็นรูปแบบ ที่ไม่เพียงแต่เปลี่ยนชีวิตของเธอเท่านั้น

but is transforming the lives of hundreds of young people every year.

แต่ยังแปรเปลี่ยนชีวิต นับร้อยๆ ของคนหนุ่มสาวมาอย่างต่อเนื่องด้วย

My other example is Musa.

อีกตัวอย่างหนึ่งของฉันคือ มูซ่า

Musa is a natural artistic guy.

มูซ่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านศิลปะ

He's the kind that would look at any design and replicate it with ease.

เขาเป็นคนประเภทที่แค่มองผลิตภัณฑ์ใดๆ ก็สามารถเลียนแบบได้อย่างง่ายดาย

And so he seeks to recognize that ability in him.

และเขาจึงพยายามตระหนักถึง ความสามารถในตัวเขา

When I met Musa, he was doing all kinds of crafts --

เมื่อฉันได้พบมูซ่า เขากำลังทำงานประดิษฐ์ทุกประเภท--

bags, belts, wallets --

กระเป๋า เข็มขัด กระเป๋าสตางค์--

but it was more of a part-time thing.

แต่มันเป็นเพียงแค่งานที่ทำนอกเวลา

Or sometimes, if he was really broke and needed to make quick money,

หรือบางครั้ง หากเขาไม่มีเงินเลย และต้องการหารายได้ด่วน

then he would come up with a design and sell it.

เขาก็จะออกแบบของขึ้นมา แล้วก็ขายไป

But he had never thought of it as a business.

แต่เขาไม่เคยมองมันในแง่ธุรกิจ

We started working with Musa,

เราเริ่มช่วยเหลือมูซ่า

helping him shift his mindset from a hobby to a business

ช่วยเขาเปลี่ยนกระบวนการคิด จากงานอดิเรกให้เป็นธุรกิจ

and beginning to rethink how he can make products that he could sell

และเริ่มคิดใหม่ว่าเขาจะสามารถ ผลิตสินค้าเพือขายได้อย่างไรบ้าง

and even be able to scale.

และถึงขั้นประเมินผลได้ด้วย

Musa makes some of the most amazing bags I've ever seen,

มูซ่าได้ผลิตกระเป๋าที่น่าทึ่งที่สุด เท่าที่ฉันเคยเห็น

and over the last one year, Musa's business has grown.

และกว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา ธุรกิจของมูซ่าได้เติบโตขึ้น

He has been recognized in different places.

เขากลายเป็นที่รู้จัก อย่างแพร่หลาย

Currently, he's talking about exporting to developed countries.

ปัจจุบันนี้ เขาได้บรรยายเกี่ยวกับ การส่งออกไปยังประเทศพัฒนาแล้ว

Musa, like any other dropout,

มูซ่าก็เหมือนคนดรอปเรียนคนอื่นๆ

believed that without academic credentials,

เขาเชื่อว่าหากปราศจากวุฒิการศึกษา

he wouldn't amount to anything.

เขาจะไม่สามารถทำอะไรสำเร็จได้เลย

He thought the talent he had was nothing

พรสวรรค์ที่มีดูไร้ค่า

simply because he did not have an academic paper to define him.

เพียงเพราะว่าเขาไม่มีใบปริญญา ที่จะมาจำกัดความตัวตนของเขา

But by looking inward and finding that what he had was the greatest asset

แต่ด้วยการมองเข้าไปภายในและค้นพบว่า สิ่งที่เขามีนั้นเป็นสินทรัพย์ที่ยิ่งใหญ่

and supporting him to turn it into a business,

และการสนับสนุนให้เขา ได้แปรเปลี่ยนมันเป็นธุรกิจ

he's not just living -- he's thriving.

ทำให้เขาไม่เพียงมีชีวิตอยู่-- แต่ยังเติบโตงดงาม

The thing about looking inward is that it can be scary,

สิ่งสำคัญคือ การมองเข้าไปภายใน อาจทำให้คุณรู้สึกกลัว

especially if you're doing it for the first time.

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้านี่เป็นครั้งแรกของคุณ

But the truth is you never truly start living

แต่ความจริงก็คือ คุณจะไม่มีวันได้เริ่มใช้ชีวิตอย่างแท้จริง

until you learn to live from the inside out.

จนกว่าคุณจะได้เรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่ จากภายในสู่ภายนอก

And in unlocking potential, we need to look inward to identify

และในการปลดปลอยศักยภาพนั้น เราจำเป็นต้องมองเข้าไปภายในเพื่อตอบให้ได้

the things that give us a deep sense of fulfillment,

ว่าสิ่งต่างๆ ที่มอบความรู้สึกอิ่มเอม อย่างลึกซึ้งให้กับเรา

the things that give us the deepest joy,

ที่ให้ความปิติอย่างลึกซึ้ง แก่เรานั้นคืออะไรบ้าง

and then weave them into the patterns of our daily routines.

จากนั้นถักทอเข้าไว้ ในรูปแบบกิจวัตรประจำวันของเรา

In so doing, we cease to work and we start to live.

ในการทำเช่นนั้น เราได้หยุดทำงาน และเริ่มต้นใช้ชีวิต

And the thing about living is that you never have to retire or to resign.

และสิ่งสำคัญเกี่ยวกับการใช้ชีวิตก็คือ คุณจะไม่มีวันต้องเกษียณหรือลาออกเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

And so as you think about unlocking potential for ourselves,

และดังนั้น เมื่อคุณคิดถึง ก่ารปลดปล่อยศักยภาพเพื่อตัวเราเอง

for our young people, for our children,

เพื่อคนหนุ่มสาวของเรา เพื่อเด็กๆ ของเรา

let's not condition them to look outward

ขอให้เราอย่าวางเงื่อนไขให้พวกเขา มองไปภายนอก

but condition them to look inward

แต่วางเงื่อนไขให้พวกเขา มองเข้าไปข้างใน

to tap into who they are and bring that self into what they do every day.

เพื่อเชื่อมต่อกับตัวตนที่แท้จริงและ นำตัวตนนั้นเข้าไปยังสิ่งที่พวกเขาทำทุกวัน

When you cease to work and you live,

เมื่อคุณหยุดทำงาน และเมื่อคุณใช้ชีวิต

when passion becomes a career,

เมื่อไฟฝันได้กลายเป็นอาชีพ

you don't just excel,

คุณไม่เพียงแต่ทำได้ดีเลิศ

you become unstoppable.

แต่ไม่มีอะไรที่จะมาหยุดยั้งคุณได้อีกเลย

Thank you.

ขอบคุณ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)