How your brain's executive function works -- and how to improve it | Sabine Doebel

Translator: Leslie Gauthier Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: Aey Ch Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

So I have a confession to make.

ฉันมีเรื่องจะสารภาพ

I only recently learned how to drive.

ฉันเพิ่งหัดขับรถ

And it was really hard.

มันยากมากเลย

Now, this wasn't an older brain thing.

นี่ไม่ใช่เรื่องของสมองคนแก่หรืออะไร

Do you remember what it was like when you first learned how to drive?

คุณยังจำตอนที่คุณเพิ่งหัดขับรถกันได้ไหม

When every decision you made was so conscious and deliberate?

การตัดสินใจทุกอย่าง คุณต้องมีสติและตั้งใจมาก

I'd come home from my lessons completely wiped out mentally.

ฉันเรียนขับรถเสร็จ กลับมาบ้านด้วยสมองที่เหนื่อยล้า

Now, as a cognitive scientist I know that this is because I was using

ฉันเป็นนักวิทยาสตร์ด้านการทำงานของสมอง จึงรู้ว่าที่เป็นเช่นนี้เพราะฉันใช้

a lot of something called executive function.

สิ่งที่เรียกว่าความสามารถของสมอง ด้านบริหารจัดการอย่างหนักนั่นเอง

Executive function is our amazing ability to consciously control our thoughts,

น่าทึ่งที่ความสามารถของสมองด้านบริหาร จัดการทำให้เรามีสติควบคุมความคิด

emotions and actions

อารมณ์และการกระทำ

in order to achieve goals ...

เพื่อให้บรรลุจุดหมายได้

like learning how to drive.

อย่างการหัดขับรถ

It's what we use when we need to break away from habit,

มันเป็นสิ่งที่เราใช้ในการเลิกนิสัยบางอย่าง

inhibit our impulses and plan ahead.

ยับยั้งความอยาก และวางแผนล่วงหน้า

But we can see it most clearly when things go wrong.

แต่เราสามารถเห็นมันได้ชัดเจนที่สุด ตอนมีความผิดพลาดเกิดขึ้น

Like, have you ever accidentally poured orange juice on your cereal?

อย่าง คุณเคยรินน้ำส้ม ลงในชามซีเรียลโดยไม่ตั้งใจไหม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Or, ever start scrolling on Facebook

หรือขณะกำลังกวาดดูเรื่องราวในเฟซบุ๊ค

and suddenly realize you've missed a meeting?

กลับนึกขึ้นมาได้ว่าคุณลืมไปประชุม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Or maybe this one's more familiar:

หรืออย่างอันนี้ อาจคุ้นเคยกว่า

Ever plan to stop at the store on the way home from work

คุณเคยวางแผนว่าจะแวะร้านค้า หลังเลิกงานก่อนกลับบ้าน

and then drive all the way home instead on autopilot?

แต่แล้วก็ขับตรงกลับบ้านไปเลยโดยอัตโนมัติ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

These things happen to everyone.

สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับทุกคน

And we usually call it absentmindedness,

เรามักจะเรียกกันว่าความขี้หลงขี้ลืม

but what's really happening

แต่จริง ๆแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ

is we're experiencing a lapse in executive function.

เรากำลังประสบกับอาการวูบ ของสมองด้านบริหารจัดการ

So we use executive function every day in all aspects of our lives.

เราใช้สมองด้านบริหาร จัดการในทุกแง่มุมของชีวิต

And over the past 30 years,

ใน 30 กว่าปีที่ผ่านมา

researchers have found that it predicts all kinds of good things

นักวิจัยหลายท่านพบว่า มันสามารถบ่งบอกสิ่งดี ๆ ได้หลายอย่าง

in childhood and beyond,

ทั้งในช่วงวัยเด็กและหลังจากนั้น

like social skills, academic achievement, mental and physical health,

อย่างทักษะทางสังคม ความสำเร็จทางการศึกษา สุขภาพกายและจิต

making money, saving money

การหาเงิน เก็บเงิน

and even staying out of jail.

แม้กระทั่งการอยู่ไกลห่างจากคุก

Sounds great, doesn't it?

ฟังดูดีใช่ไหมคะ

So it's no surprise

ไม่น่าแปลกใจเลย

that researchers like me are so interested in understanding it

ที่นักวิจัยอย่างฉันจะสนใจ การทำความเข้าใจกับสิ่งนี้

and figuring out ways to improve it.

และพยายามหาทางปรับปรุงมัน

But lately, executive function has become a huge self-improvement buzzword.

แต่พักหลังสมองส่วนบริหารจัดการนั้น กลายเป็นศัพท์ในการพัฒนาตนเองคำใหญ่ไป

People think you can improve it through brain-training iPhone apps

มีคนคิดว่าจะสามารถปรับปรุงมัน ได้ด้วยแอพฝึกสมองในไอโฟน

and computer games,

และเกมคอมพิวเตอร์

or by practicing it in a specific way, like playing chess.

หรือด้วยการฝึกฝนด้วยวิธีเฉพาะ อย่างการเล่นหมากรุก

And researchers are trying to train it in the lab

นักวิจัยก็พยายามฝึกสมองส่วนนี้ ภายในห้องทดลอง

in the hopes of improving it and other things related to it,

ด้วยความหวังที่จะปรับปรุงมัน และอย่างอื่นที่เกี่ยวข้องกับมัน

like intelligence.

อย่างเช่น ความฉลาด

Well, I'm here to tell you

แต่ฉันมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่า

that this way of thinking about executive function is all wrong.

วิธีคิดเกี่ยวกับ สมองด้านบริหารจัดการเช่นนี้ผิดทั้งสิ้น

Brain training won't improve executive function in a broad sense

การฝึกสมองไม่ได้ช่วยปรับปรุงสมอง ด้านบริหารจัดการในภาพรวม

because it involves exercising it in a narrow way,

เพราะมันเป็นการฝึกสมองส่วนนี้แบบแคบ ๆ

outside of the real-world contexts in which we actually use it.

ที่อยู่นอกบริบทของชีวิตจริง ที่เราใช้สมองส่วนนี้คิด

So you can master that executive function app on your phone,

คุณอาจจะใช้แอพฝึกสมอง ด้านบริหารจัดการในโทรศัพท์ของคุณได้เก่ง

but that's not going to help you stop pouring OJ on your Cheeerios twice a week.

แต่มันจะไม่ช่วยให้คุณเลิกรินน้ำส้ม ลงในชามเชียริโอสสัปดาห์ละสองครั้งได้หรอก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

If you really want to improve your executive function

หากคุณอยากปรับปรุง สมองด้านบริหารจัดการจริง ๆ

in a way that matters for your life,

ในด้านที่สำคัญกับการดำเนินชีวิต

you have to understand how it's influenced by context.

คุณต้องเข้าใจว่า บริบทมีผลกับมันอย่างไรเสียก่อน

Let me show you what I mean.

ฉันจะแสดงให้ดู

There's a great test that we use in the lab

มีการทดสอบที่ดีมากที่เราทำกันในห้องทดลอง

to measure executive function in young children

เพื่อวัดสมองด้านบริหารจัดการในเด็กเล็ก

called the "dimensional change card sort."

เรียกว่า "การจัดเรียงการ์ดตามมิติที่เปลี่ยนไป"

In this task, kids have to sort cards in one way --

ในการฝึกนี้ เด็กจะต้องจัดเรียงการ์ดด้วยวิธีหนึ่ง

like by shape --

อย่างเช่นตามรูปร่าง

over and over until they build up a habit.

ทำซ้ำเช่นนี้จนกลายเป็นนิสัย

And then they're asked to switch

แล้วเราก็จะขอให้เด็กเปลี่ยน

and sort the same cards in another way,

และจัดเรียงการด์เดียวกันนั้น ด้วยวิธีอีกวิธีหนึ่ง

like by color.

อย่างเรียงตามสี

Now, really young kids struggle with this.

เด็กเล็กมาก ๆ พบว่ามันยาก

Three- and four-year-olds will usually keep sorting the cards in the old way

เด็กสามสี่ขวบจะจัดเรียงการ์ดด้วยวิธีเดิม

no matter how many times you remind them of what they should be doing.

ไม่ว่าคุณจะเตือนพวกเขากี่ครั้ง ว่าเขาจะต้องทำอย่างไร

(Video) Woman: If it's blue, put it here. If it's red, put it here.

(วิดีโอ) ผู้หญิง: ถ้าสีน้ำเงิน เอามาวางตรงนี้ ส่วนสีแดง วางตรงนี้

Here's a blue one.

นี่ อันนี้สีน้ำเงิน

OK, so now we're going to play a different game.

โอเค ทีนี้เราจะเล่นเกมใหม่นะ

We're not going to play the color game anymore.

เราจะไม่เล่นเกมสีแล้ว

Now we're going to play the shape game,

เราจะเล่นเกมรูปร่างแทน

and in the shape game,

และในเกมรูปร่างนี้

all the stars go here and all the trucks go here, OK?

รูปดาว เอามาวางตรงนี้ รูปรถบรรทุกทั้งหมดวางตรงนี้ โอเคไหม

Stars go here, trucks go here.

ดาวตรงนี้ รถบรรทุกมาทางนี้

Where do the stars go?

ดาวไปทางไหนคะ

And where do the trucks go?

รถบรรทุกไปทางไหนคะ

Excellent.

เยี่ยมเลย

OK, stars go here, trucks go here.

เอาละ ดาวมาทางนี้ รถบรรทุกมาทางนี้

Here's a truck.

อ้ะ นี่รถบรรทุก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Stars go here, trucks go here.

ดาวตรงนี้ รถบรรทุกมาทางนี้

Here's a star.

นี่ ดาว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

SB: So it's really compelling,

SB: มันน่าสนใจจริงๆ

and it's really obvious when she fails to use her executive function.

และเห็นได้ชัดว่าเมื่อใดที่เธอ ไม่ได้ใช้สมองด้านบริหารจัดการ

But here's the thing:

แต่นี่แหละ

we could train her on this task and others like it

เราสามารถฝึกเธอให้ทำแบบฝึก อย่างนี้หรือแบบอื่นที่คล้ายกัน

and eventually she'd improve,

และในที่สุดเธอก็จะทำได้ดี

but does that mean

แต่นั่นหมายความว่า

that she would've improved her executive function outside of the lab?

สมองด้านบริหารจัดการของเธอจะทำงานได้ดีขึ้น นอกห้องทดลองอย่างนั้นหรือ

No, because in the real world, she'll need to use executive function

ไม่ใช่แน่ เพราะในชีวิตจริง เธอจะต้องใช้สมองด้านบริหารจัดการ

to do a lot more than switching between shape and color.

ทำมากกว่าแค่สลับจากรูปร่างเป็นสีมากแน่

She'll need to switch from adding to multiplying

เธอจะต้องสลับจากบวกเป็นคูณ

or from playing to tidying up

จากเอาออกมาเล่นเป็นเก็บเข้าที่

or from thinking about her own feelings to thinking about her friend.

จากคิดถึงความรู้สึกของตัวเอง เป็นคิดถึงความรู้สึกของเพื่อน

And success in real-world situations depends on things

และความสำเร็จในชีวิตจริงขึ้นอยู่กับเรื่อง

like how motivated you are and what your peers are doing.

อย่างเช่น คุณมีความกระตือรือร้นแค่ไหน และเพื่อนของคุณทำอะไรกันอยู่มั่ง

And it also depends on the strategies that you execute

มันยังขึ้นอยู่กับกลยุทธที่คุณนำมาใช้

when you're using executive function in a particular situation.

เมื่อคุณกำลังใช้สมองด้านบริหารจัดการ ในสถานการณ์เฉพาะอย่างด้วย

So what I'm saying is that context really matters.

ที่ฉันกำลังจะบอกคือว่า บริบทเป็นสิ่งสำคัญ

Now let me give you an example from my research.

ขอให้ฉันได้ยกตัวอย่างจากงานวิจัยของฉัน ให้คุณเห็นสักหน่อย

I recently brought in a bunch of kids to do the classic marshmallow test,

ที่ผ่านมาไม่นานนี้ ฉันได้นำกลุ่มเด็ก มาทำการทดสอบคลาสสิกเรื่องมาร์ชเมลโล

which is a measure of delay of gratification

ที่วัดเรื่องความอดทนรอคอย

that also likely requires a lot of executive function.

ซึ่งต้องใช้สมองด้านบริหารจัดการอย่างหนัก

So you may have heard about this test,

คุณอาจเคยได้ยินเรื่องการทดสอบนี้มาแล้ว

but basically, kids are given a choice.

ง่าย ๆ คือเด็ก ๆ ต้องเลือก

They can have one marshmallow right away,

ว่าเขาจะกินมาร์ชเมลโลชิ้นนึงไปเลยก็ได้

or if they can wait for me to go to the other room

หรือรอ หากเขารอฉันกลับมาจากอีกห้องนึง

and get more marshmallows,

เพื่อไปเอามาร์ชเมลโลมาเพิ่ม

they can have two instead.

เขาก็จะได้กินสองชิ้น

Now, most kids really want that second marshmallow,

เด็กส่วนใหญ่อยากได้มาร์ชเมลโลชิ้นที่สอง

but the key question is: How long can they wait?

แต่คำถามก็คือ เด็ก ๆ รอได้นานกันแค่ไหน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, I added a twist to look at the effects of context.

ฉันเพิ่มมุมเข้าไปอีกอย่าง เพื่อดูผลกระทบของบริบท

I told each kid that they were in a group,

ฉันบอกเด็กแต่ละคนว่าพวกเขาอยู่ในกลุ่ม

like the green group,

กลุ่มสีเขียว

and I even gave them a green T-shirt to wear.

ฉันให้เด็กใส่เสื้อยืดสีเขียว

And I said, "Your group waited for two marshmallows,

และบอกว่ากลุ่มของหนู รอมาร์ชเมลโลสองชิ้นนะ

and this other group, the orange group,

แตอีกกลุ่มนึงน่ะ กลุ่มสีส้ม

did not."

เขาไม่รอล่ะ"

Or I said the opposite:

หรือฉันบอกเขาในทางตรงกันข้าม

"Your group didn't wait for two marshmallows

"กลุ่มหนูไม่รอเอามาร์ชเมลโลสองชิ้น

and this other group did."

แต่อีกกลุ่มหนึ่งเขารอนะ"

And then I left the kid alone in the room

และฉันก็ทิ้งเด็กคนนั้นไว้ในห้องตามลำพัง

and I watched on a webcam to see how long they waited.

แล้วแอบดูพวกเขาผ่านเว็บแคม ว่าเขาจะรอได้นานแค่ไหน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So what I found was that kids who believed

สิ่งที่ฉันค้นพบคือ เด็กที่เชื่อว่า

that their group waited for two marshmallows

เขาอยู่ในกลุ่มที่รอมาร์ชเมลโลสองชิ้น

were themselves more likely to wait.

มีแนวโน้มที่จะรอด้วย

So they were influenced by a peer group that they'd never even met.

กลุ่มเพื่อนจึงมีอิทธิพลต่อเขา ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่เคยพบกันเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Pretty cool, isn't it?

เจ๋งไปเลย ใช่ไหมคะ

Well, so with this result I still didn't know

ด้วนผลการทดลองนี้ ฉันก็ยังไม่รู้

if they were just copying their group or if it was something deeper than that.

ว่าเด็ก ๆ ก็แค่ทำตามคนในกลุ่มหรือ มันจะเป็นเพราะอะไรที่ลึกไปกว่านั้น

So I brought in some more kids,

ฉันจึงเชิญเด็ก ๆ มาเพิ่มอีก

and after the marshmallow test, I showed them pictures of pairs of kids,

หลังจากที่ทำการทดสอบเรื่องมาร์ชเมลโลแล้ว ฉันก็ได้ให้เด็กดูภาพของเด็กคู่หนึ่ง

and I told them, "One of these kids likes to have things right away,

และบอกเด็กคนนั้นว่า"หนึ่งในสองของเด็กในภาพ ชอบที่จะได้ของเลยโดยไม่รอ

like cookies and stickers.

อย่างคุกกี้และสติ้กเกอร์

And the other kid likes to wait

ส่วนอีกคนหนึ่ง เขารอได้

so that they can have more of these things."

เพื่อจะได้ของพวกนี้มากขึ้น

And then I asked them,

และฉันก็ถามเขาว่า

"Which one of these two kids do you like more

"หนูชอบเด็กคนไหนมากกว่า

and who would you want to play with?"

คนไหนที่หนูอยากจะเล่นด้วยมากกว่า"

And what I found was that kids who believed that their group waited

ที่พบคือ เด็กที่เชื่อว่ากลุ่มของเขารอได้

tended to prefer other kids who liked to wait for things.

มีแนวโน้มที่จะชอบเด็กที่ชอบรอ

So learning what their group did made them value waiting more.

ดังนั้นการเรียนรู้ว่ากลุ่มของเขารอได้ ทำให้เด็กคนนั้นเห็นคุณค่าของการรอมากขึ้น

And not only that,

ไม่เพียงเท่านั้น

these kids likely used executive function

เด็กเหล่านี้มีแนวโน้ม ที่จะใช้สมองด้านบริหารจัดการ

to generate strategies to help themselves wait,

ในการสร้างกลยุทธ์ เพื่อช่วยให้พวกเขาสามารถรอได้อีกด้วย

like sitting on their hands or turning away from the marshmallow

อย่างเช่น นั่งทับมือตนเอง หรือหันหลังให้กับมาร์ชเมลโล

or singing a song to distract themselves.

หรือร้องเพลงเพื่อหันเหความสนใจของตนเอง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So what this all shows is just how much context matters.

สิ่งที่มันแสดงให้เห็นไม่เพียงแค่ว่า บริบทมีความสำคัญมากขนาดไหนเท่านั้น

It's not that these kids had good executive function or bad,

ไม่ใช่ว่าเด็กเหล่านี้มีสมอง ด้านบริหารจัดการที่ดีหรือไม่ดี

it's that the context helped them use it better.

แต่บริบทช่วยให้พวกเขา ใช้มันได้ดีขึ้นต่างหาก

So what does this mean for you and for your kids?

แล้วมันมีความหมายอย่างไร กับคุณและลูก ๆ ของคุณ

Well, let's say that you want to learn Spanish.

อย่าง ถ้าคุณอยากเรียนภาษาสเปน

You could try changing your context

คุณอาจจะลองเปลี่ยนบริบทดู

and surrounding yourself with other people who also want to learn,

และไปอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ต้องการเรียน

and even better if these are people that you really like.

และจะยิ่งดีไปกว่านั้น หากพวกเขาเป็นคนที่คุณชอบด้วย

That way you'll be more motivated to use executive function.

ด้วยวิธีนี้ คุณก็จะมีแรงจูงใจ ในการใช้สมองด้านบริหารจัดการมากขึ้น

Or let's say that you want to help your child do better on her math homework.

หรือถ้าคุณอยากช่วยให้ลูกของคุณ ทำการบ้านเลขได้ดีขึ้น

You could teach her strategies to use executive function

คุณก็สอนให้ลูกใช้กลยุทธ์ ในการใช้สมองด้านบริหารจัดการได้

in that particular context,

ในบริบทบางอย่าง

like putting her phone away before she starts studying

เช่น เก็บมือถือเสียก่อนที่จะเริ่มการเรียน

or planning to reward herself after studying for an hour.

หรือวางแผนให้รางวัล เมื่อลูกเรียนครบหนึ่งชั่วโมง

Now, I don't want to make it sound like context is everything.

ฉันไม่ได้บอกว่าบริบท เป็นทุกสิ่งทุกอย่างนะคะ

Executive function is really complex, and it's shaped by numerous factors.

ความสามารถของสมองด้านบริหารจัดการนั้น ซับซ้อนมากและขึ้นกับหลายปัจจัย

But what I want you to remember

แต่สิ่งที่ฉันอยากให้คุณจำก็คือ

is if you want to improve your executive function

หากคุณต้องการปรับปรุงความสามารถ ของสมองด้านบริหารจัดการ

in some aspect of your life,

ในแง่มุมหนึ่งใดของชีวิต

don't look for quick fixes.

อย่าไปหาทางแก้แบบฉับพลัน

Think about the context

ให้คิดถึงบริบท

and how you can make your goals matter more to you,

และวิธีที่ทำให้เป้าหมายของคุณ มีความหมายต่อตัวคุณมากขึ้น

and how you can use strategies

และวิธีการใช้กลยุทธ์

to help yourself in that particular situation.

เพื่อช่วยตัวคุณเองในสถานการณ์เฉพาะนั้น

I think the ancient Greeks said it best when they said, "Know thyself."

ฉันคิดว่ากรีกโบราณรู้ดีที่สุด เขากล่าวว่า "ให้รู้จักตัวเอง"

And a key part of this is knowing how context shapes your behavior

ส่วนสำคัญของวิธีนี้คือการรู้ว่า บริบทส่งผลต่อพฤติกรรมของคุณอย่างไร

and how you can use that knowledge to change for the better.

และคุณจะใช้ความรู้นั้น มาเปลี่ยนชีวิตให้ดีขึ้นได้อย่างไร

Thank you.

ขอบคุณค่ะ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)