How your brain's executive function works -- and how to improve it | Sabine Doebel

Translator: Leslie Gauthier Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: Mansoureh Hadavand Reviewer: Masoud Motamedifar

So I have a confession to make.

باید اعترافی بکنم.

I only recently learned how to drive.

به تازگی یاد گرفتم چطور رانندگی کنم.

And it was really hard.

و واقعا کار سختی بود.

Now, this wasn't an older brain thing.

این چیزی قدیمی مربوط به مغز نبود.

Do you remember what it was like when you first learned how to drive?

یادتان می‌آید وقتی برای اولین بار رانندگی یاد می‌گرفتید چطور بود؟

When every decision you made was so conscious and deliberate?

وقتی که تمام تصمیماتی که می‌گرفتید بسیار آگاهانه و ارادی بود؟

I'd come home from my lessons completely wiped out mentally.

درحالی از کلاس رانندگی به خانه برمی‌گشتم که مغزم کاملا له شده بود.

Now, as a cognitive scientist I know that this is because I was using

حالا بعنوان یک دانشمند علوم شناختی، می‌دانم که به این خاطر بوده

a lot of something called executive function.

که ازچیزهای زیادی به نام عملکرد اجرایی استفاده می‌کردم.

Executive function is our amazing ability to consciously control our thoughts,

عملکرد اجرایی، توانایی شگرف ما در کنترل ارادی افکار،

emotions and actions

احساسات و حرکات ما به منظور

in order to achieve goals ...

حصول اهدافی...

like learning how to drive.

از قبیل یادگیری رانندگی است.

It's what we use when we need to break away from habit,

این همان چیزی است که هنگام ترک عادت،

inhibit our impulses and plan ahead.

خویشتن‌داری و برنامه‌ریزی به آن نیاز داریم.

But we can see it most clearly when things go wrong.

اما وقتی چیزی درست ازآب درنمی‌آید به وضوح آن را حس می‌کنیم.

Like, have you ever accidentally poured orange juice on your cereal?

تا حالا شده که به اشتباه آب پرتقال در سریال صبحانه خود بریزید؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Or, ever start scrolling on Facebook

یا دارید درفیسبوک چرخی می‌زنید که

and suddenly realize you've missed a meeting?

ناگهان می‌فهمید که یک نشست را ازدست داده‌اید؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Or maybe this one's more familiar:

شاید با این بیشتر آشنا باشید:

Ever plan to stop at the store on the way home from work

قصد دارید هنگام بازگشت از سرکار درمغازه‌ای بایستید

and then drive all the way home instead on autopilot?

اما انگار روی خلبان خودکار باشید یکسره تا خانه رانندگی کردید؟

(Laughter)

(خنده حضار)

These things happen to everyone.

این چیزها برای همه اتفاق می‌افتد.

And we usually call it absentmindedness,

ما اغلب به آن عدم حضورذهن می‌گوییم،

but what's really happening

اما درحقیقت ما

is we're experiencing a lapse in executive function.

دچار یک جور وقفه درعملکرد اجرایی شده‌ایم.

So we use executive function every day in all aspects of our lives.

ما هر روز از عملکرد اجرایی در تمام جنبه‌های زندگی‌مان استفاده می‌کنیم

And over the past 30 years,

در ۳۰ سال گذشته،

researchers have found that it predicts all kinds of good things

پژوهشگران دریافته‌اند که عملکرد اجرایی همه چیزهای خوب

in childhood and beyond,

در دوران کودکی و بعد از آن را

like social skills, academic achievement, mental and physical health,

از قبیل مهارت اجتماعی، موفقیت تحصیلی، سلامت عقلی و فیزیکی

making money, saving money

درآمدزایی، پس‌انداز،

and even staying out of jail.

و حتی دورماندن از زندان را پیش‌بینی می‌کند.

Sounds great, doesn't it?

عالی به نظر می‌آید، مگرنه؟

So it's no surprise

پس تعجب‌آور نیست که

that researchers like me are so interested in understanding it

پژوهشگرانی چون من علاقه زیادی دارند

and figuring out ways to improve it.

تا آن را بشناسند و راههای بهبود آن را پیدا کنند

But lately, executive function has become a huge self-improvement buzzword.

اما اخیرا، واژه «عملکرد اجرایی» خیلی در مبحث ارتقای فردی باب شده است.

People think you can improve it through brain-training iPhone apps

مردم فکر می‌کنند که ازطریق برنامه‌های آموزش ذهن آیفون و

and computer games,

بازی کامپیوتری یا

or by practicing it in a specific way, like playing chess.

با تمرین یک روش خاص مانند بازی شطرنج می‌توانند آن را بهبود بخشند.

And researchers are trying to train it in the lab

پژوهشگران سعی دارند تا آن را در آزمایشگاه آموزش دهند

in the hopes of improving it and other things related to it,

به این امید که عملکرد اجرایی و سایر چیزهای وابسته به آن

like intelligence.

مانند هوش را بهبود دهند.

Well, I'm here to tell you

من اینجایم تا به شما بگویم

that this way of thinking about executive function is all wrong.

که این طرز فکر نسبت به عملکرد اجرایی کاملا غلط است.

Brain training won't improve executive function in a broad sense

تمرین ذهنی، عملکرد اجرایی را به معنای گسترده آن بهبود نمی‌بخشد

because it involves exercising it in a narrow way,

زیرا تمرین ذهنی بطور محدودی عملکرد اجرایی را بکار می‌بندد

outside of the real-world contexts in which we actually use it.

که خارج از شرایط دنیای واقعی‌ای که ما از آن استفاده می‌کنیم است.

So you can master that executive function app on your phone,

شاید دراپلیکیشن عملکرد اجرایی گوشی تلفن‌تان مهارت پیدا کنید،

but that's not going to help you stop pouring OJ on your Cheeerios twice a week.

اما این به شما کمکی نمی‌کند که تا دوبار درهفته در نوشیدنی‌تان آب پرتقال نریزید.

(Laughter)

(خنده حضار)

If you really want to improve your executive function

اگر واقعا بخواهید که عملکرد اجرایی‌تان را

in a way that matters for your life,

به نحوی که مناسب زندگی شما باشد بهبود بخشید

you have to understand how it's influenced by context.

باید بفهمید که چطور تحت تاثیر شرایط قراردارند.

Let me show you what I mean.

بگذارید نشان دهم که منظورم چیست.

There's a great test that we use in the lab

ما در آزمایشگاه از یک تست عالی استفاده می‌کنیم تا

to measure executive function in young children

عملکرد اجرایی خردسالان را اندازه گیری کنیم

called the "dimensional change card sort."

این تست « تغییر ابعاد کارت و مرتب سازی» نام دارد.

In this task, kids have to sort cards in one way --

در این کار، بچه‌ها باید به نحوی کارت‌ها را مرتب کنند --

like by shape --

مثلا از روی شکل‌شان --

over and over until they build up a habit.

آنقدر این کار را تکرار کنند تا به‌صورت عادت درآید.

And then they're asked to switch

بعد از آنها می‌خواهیم که تغییرش دهند

and sort the same cards in another way,

و کارت‌ها را طور دیگری بچینند،

like by color.

مثلا از روی رنگ.

Now, really young kids struggle with this.

بچه‌های خیلی کوچک به سختی با این تست کار می‌کنند.

Three- and four-year-olds will usually keep sorting the cards in the old way

بچه‎‌های سه و چهار ساله اغلب کارت‌ها را به همان روش قبلی مرتب می‌کنند

no matter how many times you remind them of what they should be doing.

مهم نیست چند مرتبه به آنها گوشزد کنید که چطور با آنها کارکنند.

(Video) Woman: If it's blue, put it here. If it's red, put it here.

(ویدئو) زن: اگررنگش آبی بود، دراینجا بگذارید. اگر قرمز بود در اینجا

Here's a blue one.

این یکی آبی است.

OK, so now we're going to play a different game.

خوب حالا یک بازی دیگر می‌کنیم.

We're not going to play the color game anymore.

دیگر بازی رنگ‌ها را نمی‌کنیم.

Now we're going to play the shape game,

حالا می‌رویم سراغ بازی اشکال،

and in the shape game,

در بازی اشکال،

all the stars go here and all the trucks go here, OK?

همه ستاره‌ها می‌روند اینجا، و همه گاری‌ها اینجا، درست است؟

Stars go here, trucks go here.

ستاره‌ها اینجا، گاری‌ها اینجا.

Where do the stars go?

ستاره‌ها کجا می‌روند؟

And where do the trucks go?

گاری‌ها کجا می‌روند؟

Excellent.

خیلی خوب است.

OK, stars go here, trucks go here.

ستاره‌ها اینجا، گاری‌ها اینجا.

Here's a truck.

این یک گاری است.

(Laughter)

(خنده حضار)

Stars go here, trucks go here.

ستاره‌ها اینجا، گاری‌ها اینجا.

Here's a star.

این یک ستاره است.

(Laughter)

(خنده حضار)

SB: So it's really compelling,

خوب واقعا گیج کننده است،

and it's really obvious when she fails to use her executive function.

و واضح است که او نمی‌تواند از عملکرد اجریی‌اش استفاده کند.

But here's the thing:

اما یک چیزی؛ ما می‌توانیم

we could train her on this task and others like it

این بازی و دیگر بازی‌های شبیه به آن را به او آموزش دهیم،

and eventually she'd improve,

و رفته رفته او پیشرفت می‌کند،

but does that mean

اما آیا این یعنی

that she would've improved her executive function outside of the lab?

او می‌توانست عملکرد اجرایی‌اش را در بیرون از آزمایشگاه بهتر کند؟

No, because in the real world, she'll need to use executive function

نه، زیرا در دنیای واقعی، او باید برای انجام کارهایی مهم‌تر از

to do a lot more than switching between shape and color.

تغییر بین رنگ و شکل از عملکرد اجرایی استفاده کند.

She'll need to switch from adding to multiplying

او باید از جمع به ضرب

or from playing to tidying up

یا از بازی کردن به مرتب کردن تغییر کند.

or from thinking about her own feelings to thinking about her friend.

یا از فکر کردن به احساسات خودش باید فکرش را عوض کند و به دوستش فکر کند

And success in real-world situations depends on things

و موفقیت در این شرایط به چیزهایی مانند

like how motivated you are and what your peers are doing.

اینکه چقدر شما انگیزه دارید و همسالان شما چه کاری انجام می‌دهند بستگی دارد.

And it also depends on the strategies that you execute

و همچنین به روش‌هایی که شما هنگام استفاده از

when you're using executive function in a particular situation.

عملکرد اجرایی در شرایط خاص اتخاذ می‌کنید، بستگی دارد.

So what I'm saying is that context really matters.

من می‌گویم که شرایط اهمیت زیادی دارد.

Now let me give you an example from my research.

بگذارید از پژوهشم برای شما مثالی بزنم.

I recently brought in a bunch of kids to do the classic marshmallow test,

اخیرا از چند کودک تست مارشمالو گرفتم،

which is a measure of delay of gratification

که معیاری برای تاخیرانداختن ارضای خواسته‌هاست

that also likely requires a lot of executive function.

و نیازمند عملکرد اجرایی زیادی هم هست.

So you may have heard about this test,

شاید شما هم درباره این تست شنیده باشید،

but basically, kids are given a choice.

اما دراین تست به بچه‌ها حق انتخاب می‌دهند

They can have one marshmallow right away,

آنها می‌توانند فورا یک مارشمالو بردارند،

or if they can wait for me to go to the other room

اگر بتوانند منتظرمن بمانند که به اتاق دیگری رفته‌ام

and get more marshmallows,

مارشمالو بیشتری می‌گیرند،

they can have two instead.

و می‌توانند دوتا مارشمالو بخورند.

Now, most kids really want that second marshmallow,

بیشتر بچه‌ها می‌خواهند که مارشمالوی دوم را هم بگیرند،

but the key question is: How long can they wait?

اما سوال کلیدی اینجاست: چقدر می‌توانند منتظر بمانند؟

(Laughter)

(خنده حضار)

Now, I added a twist to look at the effects of context.

من با توجه به تاثیرات شرایط در این تست تغییری دادم.

I told each kid that they were in a group,

به هر کودکی که در گروه بود می‌گفتم،

like the green group,

مثلا گروه سبز،

and I even gave them a green T-shirt to wear.

که به آنها تیشرت‌های سبزهم داده بودیم تا بپوشند.

And I said, "Your group waited for two marshmallows,

می‌گفتم، «گروه شما به اندازه دوتا مارشمالو منتظر مانده،

and this other group, the orange group,

و گروه دیگر، گروه نارنجی

did not."

این کار را نکرده است.»

Or I said the opposite:

یا برعکس آن را می‌گفتم:

"Your group didn't wait for two marshmallows

«گروه شما برای دوتا مارشمالو منتظر نمانده

and this other group did."

اما گروه دیگر منتظر مانده است.»

And then I left the kid alone in the room

و بعد بچه را در اتاق تنها می‌گذاشتم

and I watched on a webcam to see how long they waited.

و با وبکم نگاه می‌کردم تا ببینم چقدر منتظر می‌ماند.

(Laughter)

(خنده حضار)

So what I found was that kids who believed

چیزی که من فهمیدم این بود که بچه‌هایی که معتقد بودند

that their group waited for two marshmallows

که گروهشان برای دو تا مارشمالو صبر کرده است

were themselves more likely to wait.

بیششتر جلوی خودشان را می‌گرفتند.

So they were influenced by a peer group that they'd never even met.

بنابراین آنها تحت تاثیر همسالانی بودند که هرگز آنها را ندیده بودند.

(Laughter)

(خنده حضار)

Pretty cool, isn't it?

خیلی بامزه است، مگرنه؟

Well, so with this result I still didn't know

خوب با این نتایج هنوز نمی‌دانستم

if they were just copying their group or if it was something deeper than that.

که آیا آنها فقط از گروه تقلید می‌کنند یا علت دیگری هم دارد.

So I brought in some more kids,

پس من کودکان بیشتری را آوردم

and after the marshmallow test, I showed them pictures of pairs of kids,

و بعد از تست مارشمالو، به آنها تصویر دیگر کودکان را نشان دادم،

and I told them, "One of these kids likes to have things right away,

و به آنها گفتم، « یکی از این بچه‎‌ها همین الان چیزی مثل

like cookies and stickers.

کوکی و برچسب می‌خواهد داشته باشد.

And the other kid likes to wait

و یک بچه دیگر می‌خواهد

so that they can have more of these things."

منتظر بماند تا چیزهای دیگری هم بگیرد.»

And then I asked them,

و بعد از آنها پرسیدم،

"Which one of these two kids do you like more

«شما کدام یک از این بچه‌ها را بیشتردوست دارید

and who would you want to play with?"

و با کدامشان دوست دارید بازی کنید؟»

And what I found was that kids who believed that their group waited

من فهمیدم بچه‌هایی که باور داشتند گروهشان صبر کرده است

tended to prefer other kids who liked to wait for things.

بیشتر به سمت کودکانی تمایل داشتند که می‌خواستند منتظر بمانند.

So learning what their group did made them value waiting more.

دانستن اینکه گروهشان چه کرده باعث شده بود آنها برای صبر کردن ارزش قائل شوند.

And not only that,

نه فقط این،

these kids likely used executive function

این کودکان شاید ازعملکرد اجرایی استفاده کردند

to generate strategies to help themselves wait,

تا روشی را بکار بگیرند که به آنها کمک کند تا منتظر بمانند،

like sitting on their hands or turning away from the marshmallow

مانند نشستن روی دست‌هایشان یا روی برگرداندن از مارشمالوها،

or singing a song to distract themselves.

یا اینکه حواسشان را با خواندن آوازی پرت می‌کردند.

(Laughter)

(خنده حضار)

So what this all shows is just how much context matters.

همه این‌ها اهمیت شرایط را نشان می‌دهد.

It's not that these kids had good executive function or bad,

مسئله این نیست که این کودکان عملکرد اجرایی خوبی داشتند یا نه،

it's that the context helped them use it better.

مسئله این است که موقعیت به آنها کمک کرد تا ازآن بهتراستفاده کنند

So what does this mean for you and for your kids?

خوب این برای شما و کودکان‌تان چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟

Well, let's say that you want to learn Spanish.

فرض کنیم که شما می‌خواهید اسپانیایی یاد بگیرید.

You could try changing your context

شما می‌توانید موقعیت خود را عوض کنید

and surrounding yourself with other people who also want to learn,

و اطراف‌تان را پرکنید از کسانی‌که می‌خواهند اسپانیایی یاد بگیرند،

and even better if these are people that you really like.

و چه بهتر اگر این افراد کسانی باشند که شما دوستشان دارید.

That way you'll be more motivated to use executive function.

به این ترتیب شما بیشتر انگیزه دارید تا از عملکرد اجرایی استفاده کنید.

Or let's say that you want to help your child do better on her math homework.

یا فرض کنیم شما می‎‌خواهید به فرزندتان کمک کنید تا تکالیف ریاضی‌اش را بهتر انجام دهد.

You could teach her strategies to use executive function

شما می‌توانید به او استراتژی‌هایی برای استفاده ازعملکرد اجرایی

in that particular context,

در آن شرایط خاص یاد بدهید،

like putting her phone away before she starts studying

مثلا قبل از درس خواندن گوشی همراهش را کنار بگذارد

or planning to reward herself after studying for an hour.

یا مثلا بعد ازیک ساعت درس خواندن به خودش جایزه بدهد.

Now, I don't want to make it sound like context is everything.

نمی‌خواهم طوری ازشرایط حرف بزنم انگار که شرایط همه چیز است.

Executive function is really complex, and it's shaped by numerous factors.

عملکرد اجرایی واقعا پیچیده است و عوامل زیادی در شکل گیری آن دخیل هستند.

But what I want you to remember

اما می‌خواهم به یاد داشته باشید

is if you want to improve your executive function

اگر می‌خواهید عملکرد اجرایی‌تان را

in some aspect of your life,

در برخی جنبه های زندگی بهبود ببخشید،

don't look for quick fixes.

دنبال راه‌ حل‌های سریع نباشید.

Think about the context

به شرایط فکر کنید

and how you can make your goals matter more to you,

و اینکه چطور می‌توانید اهمیت اهدافتان را برای خود بالا ببرید،

and how you can use strategies

و چطور می‌توانید از استراتژی‌ها

to help yourself in that particular situation.

استفاده کنید تا به خود در آن شرایط خاص کمک کنید.

I think the ancient Greeks said it best when they said, "Know thyself."

به نظر من یونانیان باستان خیلی خوب این را بیان کرده اند، «خودت را بشناس.»

And a key part of this is knowing how context shapes your behavior

و بخش کلیدی این بحث دانستن این است که چطور شرایط رفتار شما را شکل می‌دهد

and how you can use that knowledge to change for the better.

و چطور می‌توانید از این دانش برای بهترشدن استفاده کنید.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)