My journey from Marine to actor | Adam Driver | TED

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Piboon Awasda-ruharote

I was a Marine with 1/1 Weapons Company,

ผมเป็นนาวิกโยธินให้กับบริษัท กองร้อยอาวุธ 1/1

81's platoon,

หมวดประจำกองที่ 81

out in Camp Pendleton, California.

ที่อยู่ในค่ายเพนเดลตัน แคลิฟอร์เนีย

Oorah!

ฮูร่า!

Audience: Oorah!

ผู้ชม: ฮูร่า!

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I joined a few months after September 11,

ผมเข้าทำงานที่นั่น ไม่กี่เดือนหลังจากวันที่ 11 กันยายน

feeling like I think most people in the country did at the time,

ผมรู้สึกเหมือนกับคนส่วนใหญ่ในประเทศ ในช่วงเวลานั้น

filled with a sense of patriotism and retribution

มันเต็มไปด้วยเลือดรักชาติ และการจองเวร

and the desire to do something --

และความต้องการที่จะทำอะไรบางอย่าง --

that, coupled with that fact that I wasn't doing anything.

รวมกับความจริงที่ว่า ผมก็ไม่ได้มีอะไรทำ

I was 17, just graduated from high school that past summer,

ผมอายุได้ 17 ปี เพิ่งจะจบมัธยมปลาย ในฤดูร้อนก่อนหน้า

living in the back room of my parents' house paying rent,

อาศัยอยู่ในห้องในสุดบ้านของพ่อแม่ จ่ายค่าเช่าให้ท่าน

in the small town I was raised in in Northern Indiana,

ในเมืองเล็ก ๆ ที่ผมเติบโตมา ในนอร์เธอร์น อินเดียนา

called Mishawaka.

ที่มีชื่อว่า มิชาวาคา

I can spell that later for people who are interested --

ผมจะสะกดให้ทีหลังสำหรับคนที่อยากรู้นะครับ --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Mishawaka is many good things but cultural hub of the world it is not,

มิชาวาคา มีอะไรดีหลายอย่าง ยกเว้นแหล่งวัฒนธรรมของโลก

so my only exposure to theater and film

ฉะนั้น ประสบการณ์ที่ผมได้รับ จากโรงละครและภาพยนตร์

was limited to the plays I did in high school

ถูกจำกัดไว้แค่ละครโรงเรียนที่ผมเล่น

and Blockbuster Video, may she rest in peace.

และร้านเช่าวีดีโอบล็อคบัสเตอร์ ขอให้สู่สุขคติด้วยเถิด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I was serious enough about acting

ผมจริงจังกับการแสดงพอสมควร

that I auditioned for Juilliard when I was a senior in high school,

ผมจึงไปสมัครตัดตัวที่ จูลีอาร์ด เมื่อผมใกล้จบมัธยมปลาย

didn't get in,

ผมสอบตก

determined college wasn't for me and applied nowhere else,

ผมคิดว่าผมคงไม่เหมาะกับชีวิตในวิทยาลัย และไม่ได้ส่งใบสมัครไปที่ใดอีกเลย

which was a genius move.

ซึ่งเป็นการตัดสินใจได้ฉลาดมาก

I also did that Hail Mary LA acting odyssey

ผมยังได้ทำตัวแบบ เฮล แมรี ตำนานนักแสดงแอลเอ

that I always heard stories about,

ที่ผมเคยได้ยินเสมอ ๆ

of actors moving to LA with, like, seven dollars

ซึ่งมันเกี่ยวกับนักแสดงที่ย้ายไปอยู่ที่ เอลเอ ด้วยเงินประมาณเจ็ดดอลลาร์

and finding work and successful careers.

และหางาน และประสบความสำเร็จในอาชีพ

I got as far as Amarillo, Texas, before my car broke down.

ผมก็ไปไกลถึงแค่ อามาริโย ใน เท็กซัส ก่อนที่รถผมจะพัง

I spent all my money repairing it,

ผมใช้เงินทั้งหมดไปกับค่าซ่อมรถ

finally made it to Santa Monica --

และในที่สุดก็ไปถึง ซานตา โมนิกา --

not even LA --

ไม่ถึง เอลเอ ด้วยซ้ำ --

stayed for 48 hours wandering the beach, basically,

อยู่ที่นั่นเป็นเวลา 48 ชั่วโมง เดินทอดน่องบนหาด

got in my car, drove home,

กระโดดขึ้นรถ และขับกลับบ้าน

thus ending my acting career, so --

นั่นเป็นการจบอาชีพการแสดงของผม ฉะนั้น --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Seventeen, Mishawaka ...

อายุสิบเจ็ด จากมิชาวาคา ...

parents' house, paying rent, selling vacuums ...

อยู่บ้านของพ่อแม่ จ่ายค่าเช่า ขายเครื่องดูดฝุ่น ...

telemarketing,

ขายสินค้าทางโทรทัศน์

cutting grass at the local 4-H fairgrounds.

ตัดหญ้าที่สนาม 4-H ในระแวก

This was my world going into September, 2001.

นั่นคือโลกของผม ในช่วยเข้าเดือนกันยายน ค.ศ. 2001

So after the 11th,

หลังจากวันที่ 11 ของเดือนนั้น

and feeling an overwhelming sense of duty,

และความรู้สึกสำนึกต่อหน้าที่ที่ท่วมท้น

and just being pissed off in general -- at myself,

และความที่เพิ่งจะหงุดหงิด -- โดยทั่ว ๆ ไปแล้ว คือหงุดหงิดตัวเอง

my parents, the government;

พ่อแม่ และรัฐบาล

not having confidence, not having a respectable job,

ไม่มีความมั่นใจ ไม่มีงานที่น่าภูมิใจ

my shitty mini-fridge that I just drove to California and back --

ด้วยรถบุโรทั่งเล็ก ๆ ที่ผมเพิ่งจะขับไปแคลิฟอร์เนียแล้วก็กลับมา --

I joined the Marine Corps and loved it. I loved being a Marine.

ผมเข้าร่วมเป็นนาวิกโยธินและชอบมาก ผมรักการเป็นทหารเรือ

It's one of the things I'm most proud of having done in my life.

มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมภาคภูมิใจที่สุด ที่ผมเคยได้ทำมาในชีวิต

Firing weapons was cool,

การได้ใช้อาวุธมันเท่ดี

driving and detonating expensive things was great.

การได้ขับและได้ระเบิดอะไรแพง ๆ ก็เจ๋ง

But I found I loved the Marine Corps the most

แต่ผมพมได้รู้ว่าผมรักกองทัพนาวิกโยธินที่สุด

for the thing I was looking for the least when I joined,

ก็เพราะสิ่งที่ผมมองเห็นค่ามันน้อยที่สุด ในตอนที่ผมตัดสินใจเข้าร่วม

which was the people:

ซึ่งนั่นก็คือผู้คน

these weird dudes -- a motley crew of characters

หนุ่มฉกรรจ์พวกนี้ -- ที่มีนิสัยพิลึกหลากหลาย

from a cross section of the United States --

ที่มาจากทุกภาคส่วนของสหรัฐอเมริกา --

that on the surface I had nothing in common with.

ที่โดยผิวเผินแล้ว ผมไม่มีอะไรเหมือนพวกเขาเลย

And over time,

และเมื่อเวลาผ่านไป

all the political and personal bravado

การโอ้อวดวางก้ามทางการเมือง และส่วนบุคคล

that led me to the military dissolved,

ที่นำผมมายังกองทัพ ก็เป็นอันสิ้นสุด

and for me, the Marine Corps became synonymous with my friends.

และสำหรับผม กองทัพนาวิกโยธิน กลายเป็นคำพ้องกับคำว่าสหายของผม

And then, a few years into my service

และจากนั้น ไม่กี่ปีในการรับใช้กองทัพ

and months away from deploying to Iraq,

และไม่กี่เดือนก่อนการเคลื่อนกำลังไปยังอิรัก

I dislocated my sternum in a mountain-biking accident,

กระดูกสันอกของผมเคลื่อน เพราะอุบัติเหตุจากการขี่จักรยานภูเขา

and had to be medically separated.

และต้องถูกแยกออกมา ด้วยเหตุผลทางการแพทย์

Those never in the military may find this hard to understand,

คนที่ไม่เคยอยู่ในกองทัพคงจะไม่เข้าใจ

but being told I wasn't getting deployed to Iraq or Afghanistan

แต่การถูกบอกว่า ผมจะไม่ได้ถูกย้าย ไปอิรักหรืออัฟกานิสถาน

was very devastating for me.

เป็นเรื่องที่ทำร้ายจิตใจผมอย่างมาก

I have a very clear image of leaving the base hospital on a stretcher

ผมวาดภาพเอาไว้ชัดเจนว่า ผมจะออกจากโรงพยาบาลที่ฐานบนแปลหาม

and my entire platoon is waiting outside to see if I was OK.

และเพื่อในกองทุกคนจะรออยู่ข้างนอก เพื่อรอดูว่าผมไม่เป็นไร

And then, suddenly, I was a civilian again.

และจากนั้น ในชั่วพริบตา ผมก็กลายเป็นพลเรือนธรรมดาอีกครั้ง

I knew I wanted to give acting another shot,

ผมรู้ว่าผมอยากจะลองพยายาม กับเรื่องการแสดงอีกสักหน

because -- again, this is me --

เพราะว่า -- ครับ ผมก็เป็นแบบนี้อีกแล้ว --

I thought all civilian problems are small compared to the military.

ผมคิดว่า ทุกปัญหาของพลเรือนนั้น เล็กมากเมื่อเทียบกับปัญหาทางทหาร

I mean, what can you really bitch about now, you know?

ผมหมายความว่า คุณจะงี่เง่ากับเรื่องต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับตัวคุณได้แค่ไหนกัน

"It's hot.

"นี่มันร้อน

Someone should turn on the air conditioner."

ใครก็ได้ ช่วยเปิดแอร์ให้หน่อย"

"This coffee line is too long."

"แถวซือกาแฟนี่มันยาวเป็นบ้าเลย"

I was a Marine,

ผมเป็นทหารเรือ

I knew how to survive.

ผมรู้ว่าจะเอาชีวิตรอดได้อย่างไร

I'd go to New York and become an actor.

ผมไปนิวยอร์ค และเป็นนักแสดง

If things didn't work out,

ถ้าหากว่ามันไม่เข้าท่า

I'd live in Central Park and dumpster-dive behind Panera Bread.

ผมก็จะไปอยู่ที่ เซนทรัล พาร์ค และถนนหลังตึกแถว ๆ เพนีรา เบรด

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I re-auditioned for Juilliard and this time I was lucky,

ผมไปสมัครตัดตัวที่ จูลีอาร์ด อีกรอบ และครั้งนี้ผมโชคดีครับ

I got in.

ผมได้เข้าเรียน

But I was surprised by how complex the transition was

แต่ผมก็แปลกใจ ต่อความซับซ้อนของการเปลี่ยนแปลง

from military to civilian.

จากทหารไปเป็นพลเรือน

And I was relatively healthy; I can't imagine going through that process

และผมก็ค่อนข้างแข็งแรง ผมนึกไม่ออกว่าจะผ่านมันไปได้อย่างไร

on top of a mental or physical injury.

ในภาวะที่บาดเจ็บทั้งกายและใจแบบนั้น

But regardless, it was difficult.

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม มันยากมาก ๆ

In part, because I was in acting school --

ในส่วนหนึ่ง เพราะว่า ผมอยู่ในโรงเรียนการแสดง --

I couldn't justify going to voice and speech class,

ผมไม่สามารถที่จะแก้ตัวได้ว่า ต้องไปเข้าชั้นการออกเสียงและการพูด

throwing imaginary balls of energy at the back of the room,

ขว้างบอลพลังในจินตนาการ ไปยังหลังห้อง

doing acting exercises where I gave birth to myself --

ทำการซ้อมการแสดง ในขณะที่เบ่งตัวเองออกมา --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

while my friends were serving without me overseas.

ในขณะที่เพื่อนของผมกำลังรับใช้ชาติ อยู่ที่ต่างแดนโดยไม่มีผม

But also, because I didn't know how to apply the things

แต่นอกจากนั้น มันยังเป็นเพราะ ผมไม่รู้ว่าจะประยุกต์สิ่งที่ได้เรียนมา

I learned in the military to a civilian context.

จากการเป็นทหาร ให้เข้ากับบริบทของพลเรือนอย่างไร

I mean that both practically and emotionally.

ผมหมายถึงทั้งการปฏิบัติและทางจิตใจ

Practically, I had to get a job.

ในทางปฏิบัติ ผมต้องหางาน

And I was an Infantry Marine,

และผมเคยเป็นทหารราบนาวิกโยธิน

where you're shooting machine guns and firing mortars.

ที่เคยยิงปืนกลและปืนครก

There's not a lot of places you can put those skills in the civilian world.

ในโลกของพลเรือน มีไม่กี่ที่ ที่คุณจะใช้ความสามารถเหล่านั้นได้

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Emotionally, I struggled to find meaning.

ทางด้านจิตใจ ผมต้องดิ้นรนค้นหาความหมาย

In the military, everything has meaning.

ในการเป็นทหาร ทุก ๆ อย่างล้วนมีความหมาย

Everything you do is either steeped in tradition

ทุกอย่างที่คุณทำ ถ้ามันไม่เป็นธรรมเนียม

or has a practical purpose.

ก็ต้องมีจุดประสงค์ในทางปฏิบัติ

You can't smoke in the field

คุณไม่สามารถสูบบุหรี่ในสนามรบได้

because you don't want to give away your position.

เพราะคุณไม่ต้องการ เปิดเผยที่อยู่ของคุณ

You don't touch your face -- you have to maintain

คุณไม่จับหน้าของคุณ -- คุณต้องรักษาระดับ

a personal level of health and hygiene.

ของสุขภาพและสุขอนามัยส่วนบุคคล

You face this way when "Colors" plays,

คุณต้องหันหน้าไปทางนั้น เมื่อได้ยินเพลงชาติ

out of respect for people who went before you.

โดยไม่ต้องคำนึงถึง ว่าคุณกำลังสู้อยู่กับใคร

Walk this way, talk this way because of this.

คุณเดินแบบนี้ พุดแบบนี้ เพราะว่าอย่างนี้

Your uniform is maintained to the inch.

เครื่องแบบของคุณถูกดูแลรักษาอย่างดี

How diligently you followed those rules spoke volumes

การทำตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด บ่งบอกถึงระดับ

about the kind of Marine you were.

ความเป็นนาวิกโยธินที่ดีของคุณ

Your rank said something about your history

ยศบอกใบ้ถึงประวัติของคุณ

and the respect you had earned.

และความนับหน้าถือตา ที่คุณได้ก่อร่างสร้างมันมา

In the civilian world there's no rank.

ในโลกของพลเรือน มันไม่มียศ

Here you're just another body,

ที่นี่ คุณเป็นเพียงอีกร่างหนึ่ง

and I felt like I constantly had to prove my worth all over again.

และผมรู้สึกว่า ผมต้องพยายาม เพื่อพิสูจน์ตัวเองใหม่ทั้งหมด

And the respect civilians were giving me while I was in uniform

และความนับหน้าถือตา ที่พลเรือนมีต่อผมในชุดเครื่องแบบ

didn't exist when I was out of it.

มันไม่ได้ตามมาด้วย เมื่อผมถอดเครื่องแบบแล้ว

There didn't seem to be a ...

มันเหมือนกับว่า มันไม่ใช่ ...

a sense of community,

ความรู้สึกของกลุ่มทางสังคม

whereas in the military, I felt this sense of community.

ในขณะที่ในทางทหาร ผมรู้สึกถึงความรู้สึกนี้ในกลุ่ม

How often in the civilian world

บ่อยแค่ไหนในโลกของพลเรือน

are you put in a life-or-death situation with your closest friends

ที่คุณจะตกอยู่ในสถานการณ์ความเป็นความตาย กับเพื่อนสนิทของคุณ

and they constantly demonstrate that they're not going to abandon you?

และพวกเขาก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ว่าพวกเขาพร้อมจะทิ้งคุณ

And meanwhile, at acting school ...

และในขณะเดียวกัน ที่โรงเรียนการแสดง ...

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I was really, for the first time,

มันเป็นครั้งแรก ที่ผมได้ค้นพบจริง ๆ

discovering playwrights and characters and plays

ว่าบทละคร ตัวละคร และการเล่นละคร

that had nothing to do with the military,

ที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องของทหารเลย

but were somehow describing my military experience

แต่มีอะไรบางอย่างที่มันอธิบาย ถึงประสบการณ์ทางทหารของผม

in a way that before to me was indescribable.

ในแบบที่ก่อนหน้านี้มันไม่อาจอธิบายได้สำหรับผม

And I felt myself becoming less aggressive

และผมรู้สึกว่า ผมเองมีความก้าวร้าวน้อยลง

as I was able to put words to feelings for the first time

เมื่อผมสามารถหาคำที่อธิบายถึงความรู้สึกได้ เป็นครั้งแรก

and realizing what a valuable tool that was.

และรู้ว่ามันเป็นเครื่องมือที่มีค่าแค่ไหน

And when I was reflecting on my time in the military,

และเมื่อผมย้อนกลับไปทบทวน เวลาที่ผมอยู่ในกองทัพ

I wasn't first thinking on the stereotypical drills

ผมไม่ได้คิดถึงการฝึกฝน

and discipline and pain of it;

และหลักการ และความทรมาน ที่เป็นสิ่งที่คนทั่วไปนึกถึงมัน

but rather, the small, intimate human moments,

แต่ผมคิดถึงวินาทีแห่งความความสนิทสนม เล็ก ๆ น้อย ๆ ของมนุษย์

moments of great feeling:

วินาทีแห่งความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่

friends going AWOL because they missed their families,

เพื่อไปยัง AWOL เพราะว่าพวกเขาคิดถึงครอบครัว

friends getting divorced,

เพื่อนหย่าร้าง

grieving together, celebrating together,

พวกเราเศร้าด้วยกัน ฉลองด้วยกัน

all within the backdrop of the military.

ทั้งหมดนี้ในฉากหลังของความเป็นทหาร

I saw my friends battling these circumstances,

ผมเห็นเพื่อนของผมต่อสู้กับสถานการณ์เหล่านี้

and I watched the anxiety it produced in them and me,

และผมเห็นความประหม่า ที่มันก่อตัวขึ้นในผมและพวกเขา

not being able to express our feelings about it.

ที่ไม่สามารถแสดงออกถึงความรู้สึก ที่เกี่ยวกับมันได้

The military and theater communities are actually very similar.

สังคมของทหารและการละคร จริง ๆ แล้วคล้ายกันมาก

You have a group of people trying to accomplish a mission

คุณมีกลุ่มคนที่พยายามทำปฏิบัติการณ์ให้สำเร็จ

greater than themselves; it's not about you.

ปฏิบัติการณ์ที่ยิ่งใหญ่กว่าพวกเขา และมันไม่ได้เกี่ยวกับคุณ

You have a role, you have to know your role within that team.

คุณมีบทบาท คุณต้องรู้บทบาทของตนเอง ในกลุ่มของคุณ

Every team has a leader or director;

ทุก ๆ กลุ่มมีหัวหน้า หรือผู้กำกับ

sometimes they're smart, sometimes they're not.

บางครั้ง พวกเขาฉลาด บางครั้งก็ไม่

You're forced to be intimate with complete strangers

คุณถูกบังคับให้สนิทกับคนแปลกหน้า

in a short amount of time;

ในเวลาอันสั้น

the self-discipline, the self-maintenance.

มีหลักการของตัวเอง มีการดูแลตัวเอง

I thought, how great would it be to create a space

ผมคิดว่า มันจะดีแค่ไหนถ้าเราจะสร้างพื้นที่

that combined these two seemingly dissimilar communities,

ที่รวมเอาสังคมทั้งสอง ที่เหมือนว่าจะไม่เหมือนกันเลยนี้ไว้ด้วยกัน

that brought entertainment to a group of people

ที่จะนำความบันเทิงมายังกลุ่มคน

that, considering their occupation,

ที่ เมื่อพิจารณาดูอาชีพของพวกเขาแล้ว

could handle something a bit more thought-provoking

สามารถที่จะรับมือกับอะไรบางอยาง ที่ชวนให้ฉุดคิด

than the typical mandatory-fun events

ได้มากกว่างานที่ถูกกำหนดมาให้สนุกสนานทั่วไป

that I remember being "volun-told" to go to in the military --

ที่ผมจำได้ว่าผมถูกบอกให้ "จำอาสา" ไปรับใช้ชาติ --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

all well-intended but slightly offensive events,

ด้วยงานที่สร้างความไม่พึงปรารถนานิดหน่อย แต่เต็มไปด้วยความปรารถนาดีล้วน ๆ

like "Win a Date with a San Diego Chargers Cheerleader,"

เช่น "ชนะรางวัลไปออกเดท กับเชียร์ลีดเดอร์จากทีมซานดิเอโกชาร์จเจอร์"

where you answer a question about pop culture,

ซึ่งคุณต้องตอบคำถามเกี่ยวกับความรู้ทั่วไป

and if you get it right you win a date,

และถ้าคุณตอบถูก คุณจะได้ออกเดท

which was a chaperoned walk around the parade deck

ซึ่งเป็นการเดินกับพี่เลี้ยงทหาร ไปรอบ ๆ พื้นที่เดินแถว

with this already married, pregnant cheerleader --

กับสาวงามเชียร์ลีดเดอร์ที่แต่งงานกันหมดแล้ว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Nothing against cheerleaders, I love cheerleaders.

ผมไม่ได้ต่อต้านเชียร์ลีดเดอร์เลยนะครับ ผมชอบพวกเธอ

The point is more, how great would it be to have theater presented

ประเด็นมันอยู่ที่ว่า มันจะเจ๋งแค่ไหน ถ้าคุณสามารถนำเอาการละคร

through characters that were accessible without being condescending.

มาแสดงผ่านตัวละครที่เข้าถึงได้ โดยไม่ต้องดูจองหอง

So we started this nonprofit called Arts in the Armed Forces,

ฉะนั้น เราเริ่มกับโครงการไม่แสวงหาผลกำไร ที่เรียกว่า ศิลปะในค่ายทหาร

where we tried to do that,

ที่เราพยายามจะทำสิ่งนั้น

tried to join these two seemingly dissimilar communities.

พยายามที่จะเชื่อมสองสังคมที่เหมือนว่า มันจะไม่มีอะไรเหมือนกันเลย

We pick a play or select monologues from contemporary American plays

เราเลือกละคร และเลือกบทพูด จากละครอเมริกันร่วมสมัย

that are diverse in age and race like a military audience is,

ที่มีความหลากหลายในเรื่องอายุและเชื้อชาติ เช่นเดียวกับผู้ชมทหาร

grab a group of incredible theater-trained actors,

เอากลุ่มของนักแสดงที่ถูกฝึกการเล่นละครเวที มาแล้วเป็นอย่างดี

arm them with incredible material,

ให้อุปกรณ์เจ๋ง ๆ กับเขา

keep production value as minimal as possible --

ควบคุมทุนการผลิตให้น้อยที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้ --

no sets, no costumes, no lights, just reading it --

ไม่มีฉาก ไม่มีเครื่องแต่งตัว ไม่มีไฟ มีแค่การอ่านบท --

to throw all the emphasis on the language

เพื่อที่จะเน้นทุกความสนใจไปยังภาษา

and to show that theater can be created at any setting.

และเพื่อแสดงให้เห็นว่า การละครถูกสร้างสรรค์ขึ้นที่ใดก็ได้

It's a powerful thing,

มันเป็นสิ่งที่ทรงอำนาจ

getting in a room with complete strangers

ที่เข้ามาในห้องอย่างคนแปลกหน้า

and reminding ourselves of our humanity,

และยังคงตัวตนของเราเองในความเป็นมนุษย์

and that self-expression is just as valuable a tool

และการแสดงออกของตนเอง ที่เป็นอุปกรณ์ที่มีค่ายิ่ง

as a rifle on your shoulder.

อย่างกับปืนไรเฟิลบนไหล่ของคุณ

And for an organization like the military,

และสำหรับองค์กรอย่างกองทัพ

that prides itself on having acronyms for acronyms,

ที่ภูมิใจในตัวเองกับการมีคำย่อสำหรับคำย่อ

you can get lost in the sauce

คุณอาจลืมไปเพราะสิ่งที่ไม่ใช่สาระ

when it comes to explaining a collective experience.

เมื่อมันเป็นเรื่องของการอธิบายประสบการณ์ ที่สั่งสมมานาน

And I can think of no better community

และผมคิดไม่ออกอีกแล้วว่าจะมีกลุ่มทางสังคมไหน

to arm with a new means of self-expression

ที่จะมีวิธีการแสดงออกใหม่ของตนเอง

than those protecting our country.

ได้ดีไปกว่ากลุ่มคนที่ปกป้องประเทศของเรา

We've gone all over the United States and the world,

เราเดินทางไปทั่วสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก

from Walter Reed in Bethesda, Maryland,

จาก วอลเตอร์ รีด ใน เบเทสดา แมรีแลนด์

to Camp Pendleton, to Camp Arifjan in Kuwait,

ไปถึงค่ายเพนเดิลตัน ไปถึงค่ายแอริฟจาน ในคูเวต

to USAG Bavaria,

ไปถึง USAG บาวาเรีย

on- and off-Broadway theaters in New York.

ทั้งในและนอกโรงละครบอร์ดเวย์ในนิวยอร์ค

And for the performing artists we bring,

และสำหรับนักแสดงที่เราพาไปด้วย

it's a window into a culture

มันเป็นการเปิดหน้าต่างสู่วัฒนธรรม

they otherwise would not have had exposure to.

ที่ถ้าพวกเขาไม่ทำกิจกรรมนี้ อาจจะไม่ได้สัมผัสกับประสบการณ์ดังกล่าว

And for the military, it's the exact same.

และสำหรับกองทัพ มันก็เหมือนกัน

And in doing this for the past six years,

และในการทำสิ่งนี้ตลอดหกปีที่ผ่านมา

I'm always reminded that acting is many things.

ผมได้รับการย้ำเตือนว่า การแสดงนั้นเป็นอะไรหลายอย่าง

It's a craft, it's a political act, it's a business, it's --

มันเป็นงานฝีมือ มันเป็นกิจกรรมทางการเมือง มันเป็นธุรกิจ มันเป็น --

whatever adjective is most applicable to you.

อะไรก็ตามที่ขยายสิ่งที่จะทำให้คุณพึงพอใจ

But it's also a service.

แต่มันยังเป็นการบริการรับใช้

I didn't get to finish mine,

ผมไม่ได้จะหยุดให้การรับใช้ของผม

so whenever I get to be of service

ฉะนั้น เมื่อใดก็ตามที่ผมจะได้รับใช้

to this ultimate service industry, the military, for me, again --

ต่ออุตสาหกรรมการบริการที่สุดยอดนี้ ซึ่งก็คือกองทัพ สำหรับผมแล้ว --

there's not many things better than that.

ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับที่จะดีไปกว่านั้น

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

We're going to be doing a piece from Marco Ramirez,

พวกเรากกำลังจะเล่นละครเรื่องหนึ่ง จาก มาร์โก รามิเรส

called "I am not Batman."

ชื่อว่า "ผมคือแบทแมน"

An incredible actor and good friend of mine, Jesse Perez,

เจสซี่ เปเรส นักแสดงยอดเยี่ยม และเพื่อนที่แสนดีของผม

is going to be reading,

กำลังจะอ่าน

and Matt Johnson, who I just met a couple hours ago.

และ แมทท์ จอห์นสัน ที่เราเพิ่งจะพบกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน

They're doing it together for the first time,

พวกเขาจะเล่นละครนี้ด้วยกันเป็นครั้งแรก

so we'll see how it goes.

ฉะนั้น มาดูกันครับว่าจะเป็นอย่างไร

Jesse Perez and Matt Johnson.

เจสซี่ เปเรส และ เมท จอห์นสัน ครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Jesse Perez: It's the middle of the night

เจสซี่ เปเรส: มันเป็นตอนกลางคืน

and the sky is glowing like mad, radioactive red.

และท้องฟ้าก็เป็นสีแดง อย่างกับรังสีบ้าคลั่ง

And if you squint, you can maybe see the moon

และถ้าคุณหรี่ตาดู คุณอาจเห็นดวงจันทร์

through a thick layer of cigarette smoke and airplane exhaust

ผ่านชั้นควันหมอกบุหรี่ และไอพ่นของเครื่องบิน

that covers the whole city,

ที่ปกคลุมทั่วเมืองนี้

like a mosquito net that won't let the angels in.

อย่างกับมุ้งที่ไม่ยอมให้เทวดาเข้ามาได้

(Drum beat)

(เสียงกลอง)

And if you look up high enough,

และถ้าคุณมองขึ้นไปสูงพอ

you can see me standing on the edge of an 87-story building.

คุณจะเห็นผมยืนอยู่บนขอบตึกสูง 87 ชั้น

And up there, a place for gargoyles and broken clock towers

และบนนั้น ที่ของรูปปั้นสัตว์ประหลาดและหอนาฬิกาพัง

that have stayed still and dead for maybe like 100 years,

ที่หยุดนิ่งและตายมาเป็นเวลาสัก 100 ปี

up there is me.

ตรงนั้นแหละที่ของผม

(Beat)

(เสียงตี)

And I'm frickin' Batman.

และผมก็คือ แบทแมน

(Beat)

(เสียงตี)

And I gots Batmobiles and batarangs

ผมมีรถค้างคาว และบูมเมอแรงค้างคาว

and frickin' bat caves, like, for real.

และถ้ำค้างคาว แบบจริงจัง

And all it takes is a broom closet

และที่สำคัญก็คือมันมีตู้เก็บไม้กวาด

or a back room or a fire escape,

หรือห้องเก็บของ หรือทางหนีไฟ

and Danny's hand-me-down jeans are gone.

และกางเกงยีนส์ที่แดนนียกให้ก็หายไป

And my navy blue polo shirt,

และเสื้อโปโลกรมท่าของผม

the one that looks kinda good on me but has that hole on it near the butt

ที่ดูเหมือนว่าผมใส่แล้วก็ดูหล่อดี แต่มันมีรูใกล้ ๆ ก้น

from when it got snagged on the chain-link fence behind Arturo's

จากตอนที่ไปเกี่ยวกับโซ่รั้วหลังอาร์ทูโร

but it isn't even a big deal because I tuck that part in

แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะว่าผมพับส่วนนั้นเข้าไป

and it's, like, all good.

และมันก็แบบว่า ดูดีแล้ว

That blue polo shirt -- it's gone, too!

เสื้อโปโลสีกรมท่า -- มันหายไปด้วย

And I get like, like ... transformational.

และผมก็แบบว่า ... แปลงร่าง

(Beat)

(เสียงตี)

And nobody pulls out a belt and whips Batman for talkin' back.

และไม่มีใครดึงเข็มขัดและเฆี่ยนแบทแมน ที่พูดอะไรอย่างนั้น

(Beat)

(เสียงตี)

Or for not talkin' back.

หรือที่ไม่พูดอะไรโต้ตอบ

And nobody calls Batman simple

และไม่มีใครเรียกแบทแมนว่าเขางั้น ๆ

or stupid

หรือโง่

or skinny.

หรือผอมกะหร่อง

And nobody fires Batman's brother from the Eastern Taxi Company

และไม่มีใครยิงน้องของแบทแมน จากบริษัทอีสเทิร์นแท็คซี่

'cause they was making cutbacks, neither.

เพราะพวกเขาตัดงบเหมือนกัน

'Cause they got nothing but respect.

เพราะว่าพวกเขาไม่เหลืออะไรนอกจากความเคารพ

And not like afraid-respect,

และไม่มีอะไรเหมือนกับการให้ความเคารพที่ยำเกรง

just, like, respect-respect.

เหมือนกับ ความเคารพที่เคารพ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

'Cause nobody's afraid of you.

เพราะไม่มีใครกลัวคุณ

'Cause Batman doesn't mean nobody no harm.

เพราะแบทแมนไม่ได้หมายความว่า ไม่มีใครที่จะไม่ได้รับบาดเจ็บ

(Beat)

(เสียงตี)

Ever. (Double beat)

อีกแล้ว (สีตีสองครั้ง)

'Cause all Batman really wants to do is save people

เพราะที่แบทแมนต้องการทั้งหมด ก็คือช่วยผู้คน

and maybe pay abuela's bills one day

และบางทีก็แค่จะจ่ายค่าหนี้ของย่า

and die happy.

และตายอย่างเป็นสุข

And maybe get, like, mad-famous for real.

และบางที อาจจะได้มีชื่อเสียงกับเขาบ้าง

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Oh -- and kill the Joker.

โอ้ -- แล้วก็ฆ่าโจ๊กเกอร์

(Drum roll)

(เสียงรัวกลอง)

Tonight, like most nights, I'm all alone.

คืนนี้ ก็เหมือนกับคืนอื่น ๆ ที่ผมโดดเดี่ยว

And I'm watchin' and I'm waitin'

และผมก็เฝ้ามองและก็เฝ้ารอ

like a eagle

ดุจพญาเหยี่ยว

or like a --

หรือเหมือนกับ --

no, yeah, like a eagle.

ไม่ล่ะ ใช่แล้ว ดุจพญาเหยี่ยว

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And my cape is flapping in the wind cause it's frickin' long

และผ้าคลุมของผมก็พลิ้วไปตามแรงลม เพราะว่ามันยาวมาก

and my pointy ears are on,

และผมก็มีหูแหลม ๆ

and that mask that covers like half my face is on, too,

และหน้ากากที่ปิดหน้าไปครึ่งหนึ่ง

and I got, like, bulletproof stuff all in my chest so no one can hurt me.

และผมก็มีเกราะกันกระสุนอยู่ที่หน้าอก เพื่อไม่ให้ใครมาทำอันตรายผมได้

And nobody -- nobody! --

และไม่มีใคร -- ไม่มีใคร --

is gonna come between Batman ...

ที่จะเข้ามาอยู่ระหว่างแบทแมน ...

and justice.

กับความยุติธรรม

(Drums) (Laughter)

(เสียงกลอง) (เสียงหัวเราะ)

From where I am,

จากตรงที่ผมอยู่

I can hear everything.

ผมได้ยินทุกอย่าง

(Silence)

(ความเงียบ)

Somewhere in the city,

บางแห่งในเมืองนี้

there's a old lady picking Styrofoam leftovers up out of a trash can

มีหญิงแก่หยิบโฟมที่ถูกทิ้ง จากถังขยะ

and she's putting a piece of sesame chicken someone spit out

และเธอนำไก่โรยงาชิ้นหนึ่ง ที่ใครบางคนคายทิ้ง

into her own mouth.

เข้าไปในปากตัวเอง

And somewhere there's a doctor with a wack haircut in a black lab coat

และบางแห่ง มีหมอคนหนึ่ง ที่มีทรงผมทางด้านหลังดูประหลาด

trying to find a cure for the diseases

กำลังพยายามหาวิธีรักษาโรค

that are gonna make us all extinct for real one day.

ที่จะทำให้สักวันหนึ่ง พวกเราสูญพันธู์กันเสียที

And somewhere there's a man,

และบางแห่ง มีชายคนหนึ่ง

a man in a janitor's uniform,

ชายในชุดนักการ

stumbling home drunk and dizzy

เดินเซกลับบ้าน ด้วยความเมาและความมึน

after spending half his paycheck on 40-ounce bottles of twist-off beer,

หลังจากใช้เงินที่เขาได้มาไปครึ่งหนึ่ง กับเหล้า 40 ออนซ์ ขวดหนึ่ง

and the other half on a four-hour visit to some lady's house

และอีกครึ่งหนึ่งกับการไปเยี่ยม บ้านของหญิงคนหนึ่ง

on a street where the lights have all been shot out

บนถนนที่แสงทั้งหลายถูกตัด

by people who'd rather do what they do in this city in the dark.

โดยคนที่อยากทำอะไรในความมืด ของเมืองนี้

And half a block away from janitor man,

และครึ่งช่วงตึก ถัดไปจากหนุ่มนักการคนนี้

there's a group of good-for-nothings who don't know no better,

มีกลุ่มของพวกเหลือขอ ที่ไม่ได้รู้อะไรดีนัก

waiting for janitor man with rusted bicycle chains

กำลังรอหนุ่มนักการคนนั้น พร้อมกับโซ่จักรยานขึ้นสนิม

and imitation Louisville Sluggers,

และเลียนแบบ หลุยส์วิล สลักเกอร์

and if they don't find a cent on him,

และถ้าหากพวกเขาไม่พบเงินสักสลึง

which they won't,

ซึ่งพวกเขาไม่พบ

they'll just pound at him till the muscles in their arms start burning,

พวกเขาจะกระหน่ำตีเขา จนกล้ามเนื้อที่แขนของเขาอักเสบ

till there's no more teeth to crack out.

จนกระทั่งไม่มีฟัน เหลือให้พวกเขางัดออกมา

But they don't count on me.

แต่พวกเขาไม่เชื่อใจผม

They don't count on no Dark Knight,

พวกเขาไม่เชื่อใจ อัศวินแห่งรัตติกาลคนใด

with a stomach full of grocery-store brand macaroni and cheese

ที่มีพุงแน่นไปด้วยมักโรนีชีส

and cut-up Vienna sausages.

และไส้กรอกเวียนนาที่หั่นมาแล้ว จากร้านสะดวกซื้อ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

'Cause they'd rather believe I don't exist.

เพราะพวกเขาอยากจะเชื่อว่า ผมไม่มีตัวตน

And from 87 stories up, I can hear one of the good-for-nothings say,

และจากชั้น 87 ผมได้ยิน พวกเหลือขอคนหนึ่ง

"Gimme the cash!" -- real fast like that,

"เอาเงินมา" -- รวดเร็วอะไรอย่างนั้น

just, "Gimme me the fuckin' cash!"

แค่ "เอาเงินมาสิวะ"

And I see janitor man mumble something in drunk language and turn pale,

และผมเห็นหนุ่มนักการพึมพัมอะไรบางอย่าง ในภาษาของคนเมาและหันไป

and from 87 stories up,

และจากชั้น 87

I can hear his stomach trying to hurl its way out his Dickies.

ผมได้ยินเสียงกระเพาะของเขา พยายามร้องออกมาจากผ้ากันเปื้อน

So I swoop down, like, mad-fast

ผมร่อนลงไป แบบเร็วมาก ๆ

and I'm like darkness, I'm like, "Swoosh!"

และผมก็เหมือนกับความเมืด ผมแบบว่า "ฟิ้ว"

And I throw a batarang at the one naked lightbulb.

และผมโยนบูมเมอแรงค้างคาว ไปที่หลอดไฟเปลือย

(Cymbal)

(เสียงฉาบ)

And they're all like, "Whoa, muthafucker!

และพวกเขาก็แบบว่า "โว้ว ไอ้บ้าเอ้ย

Who just turned out the lights?"

ใครปิดไฟวะเนี่ย"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"What's that over there?" "What?"

"ตรงนั้นอะไรหน่ะ" "ไหน"

"Gimme me what you got, old man!"

"มีอะไรก็ส่งมา ไอ้แก่"

"Did anybody hear that?"

"มีใครได้ยินนั่นไหม"

"Hear what? There ain't nothing. No, really -- there ain't no bat!"

"ได้ยินอะไร ไม่เห็นมีอะไรเลย ไม่มี จริง ๆ -- ไม่มีค้างคาว"

But then ...

แต่ว่า ...

one out of the three good-for-nothings gets it to the head -- pow!

หนึ่งในสามของพวกเหลือขอ โดนเข้าไปอย่างจัง -- โป้ง

And number two swings blindly into the dark cape before him,

และเจ้าตัวที่สองก็สุ่มอัดเข้าไป ที่ผ้าคลุมมืดเบื้องหน้าเข้า

but before his fist hits anything,

แต่ก่อนที่หมัดของเขาจะปะทะข้ากับอะไร

I grab a trash can lid and --

ผมคว้าฝาถังขยะ และ --

right in the gut!

เข้าไปยังท้องของเขา

And number one comes back with the jump kick,

และเจ้าตัวแรกก็กลับมา พร้อมกับท่ากระโดดเตะ

but I know judo karate, too, so I'm like --

แต่ผมเรียนยูโดคาราเต้มาเหมือนกัน ผมก็เลย --

(Drums)

(เสียงกลอง)

Twice!

สองที

(Drums)

(เสียงกลอง)

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Drums)

(เสียงกลอง)

But before I can do any more damage,

แต่ก่อนที่ผม จะสร้างความเสียหายให้มากกว่านี้

suddenly we all hear a "click-click."

ทันใดนั้นเอง เราทุกคนก็ได้ยินเสียง "คลิ๊ก คลิ๊ก"

And suddenly everything gets quiet.

และทุกอย่างก็เงียบลงในทันใด

And the one good-for-nothing left standing

และพวกเหลือขอคนหนึ่งที่ยืนอยู่

grips a handgun and aims it straight up,

ก็หยิบปืนพก และเล็งมันไปข้างหน้า

like he's holding Jesus hostage,

เหมือนว่าเขากำลังจับพระเยซู เป็นตัวประกัน

like he's threatening maybe to blow a hole in the moon.

อย่างกับว่าเขากำลังข่มขู่ ว่าจะเป่าพระจันทร์ให้เป็นรู

And the good-for-nothing who got it to the head,

และเจ้าเหลือขอคนที่โดนซัดที่หัว

who tried to jump-kick me,

ที่พยายามกระโดดเตะผม

and the other good-for-nothing who got it in the gut,

และเจ้าเหลือขออีกคน ที่โดนซัดเข้าที่ท้อง

is both scrambling back away from the dark figure before 'em.

ทั้งสองตะกายกลับไปยังร่างมืด ๆ ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

And the drunk man, the janitor man,

และคนเมาคนนั้น หนุ่มนักการคนนั้น

is huddled in a corner, praying to Saint Anthony

ก็กองอยู่ตรงมุม กำลังสวดมนต์ต่อเซนต์แอนโทนี

'cause that's the only one he could remember.

เพราะนั่นเป็นพระองค์เดียว ที่เขาจะนึกออก

(Double beat)

(เสียงเคาะสองครั้ง)

And there's me:

และนั้นผม:

eyes glowing white,

ตาวาวสีขาว

cape blowing softly in the wind.

ผ้าคลุมปลิวไหวในสายลม

(Beat)

(เสียงตี)

Bulletproof chest heaving,

เกราะกันกระสุนแสนหนัก

my heart beating right through it in a Morse code for:

หัวใจของผมเต้นแรง ผ่านออกมาเป็นรหัสมอสความว่า:

"Fuck with me

"มาแหยมกูสิ

just once

สักที

come on

เข้ามา

just try."

กล้าไหม"

And the one good-for-nothing left standing,

และหนึ่งในพวกเหลือขอที่ยืนอยู่

the one with the handgun --

คนที่มีปืนพก --

yeah, he laughs.

ครับ เขาหัวเราะ

And he lowers his arm.

และลดมือลง

And he points it at me

และเขาก็เล็งมายังผม

and gives the moon a break.

ปล่อยให้ดวงจันทร์ได้พักบ้าง

And he aims it right between my pointy ears,

และเขาก็เล็งมาระหว่างหัวแหลม ๆ ของผม

like goal posts and he's special teams.

เหมือนกับท่ายิ่งประตู และราวกับเขามาจากทีมพิเศษ

And janitor man is still calling Saint Anthony,

และหนุ่มนักการก็ยังเรียกหาเซนต์แอนโทนี

but he ain't pickin' up.

แต่ทางนั้นไม่ตอบ

And for a second,

และในวินาทีนั้น

it seems like ...

มันราวกับว่า ...

maybe I'm gonna lose.

บางที ผมกำลังจะแพ้

Nah!

ไม่หรอก

(Drums)

(เสียงกลอง)

Shoot! Shoot! Fwa-ka-ka!

ปัง ปัง ฟิ้ว-โป้ง-โป้ง

"Don't kill me, man!"

"อย่างฆ่ากันเลย"

Snap! Wrist crack! Neck! Slash!

กร๊อก หักเอว คอ ฉึบ

Skin meets acid: "Ahhhhhhh!"

ผิวโดนกรด: "อ๊าาาาาาาา"

And he's on the floor

และเขาก็ลงไปกองบนพื้น

and I'm standing over him

และผมก็ยืนอยู่เหนือเขา

and I got the gun in my hands now

และถือปืนเอาไว้ในมือ

and I hate guns, I hate holding 'em 'cause I'm Batman.

และผมเกลียดปืน เกลียดการถือปืน เพราะผมคือแบทแมน

And, asterisk:

และที่สำคัญ

Batman don't like guns 'cause his parents got iced by guns a long time ago.

แบทแมนไม่ชอบปืนเพราะว่า พ่อแม่ของเขาโดนยิงเมื่อนานมาแล้ว

But for just a second,

แต่วินาทีนั้น

my eyes glow white,

ตาลองผมลุกโชนเป็นสีขาว

and I hold this thing

และการได้ถือสิ่งนี้

for I could speak to the good-for-nothing

ที่ผมอาจพูดกับพวกเหลือขอ

in a language he maybe understands.

ในภาษาที่เขาอาจเข้าใจได้

Click-click!

คลิ๊ก-คลิ๊ก

(Beat)

(เสียงตี)

And the good-for-nothings become good-for-disappearing

และพวกเหลือขอ ก็กลายเป็นพวกไม่เหลืออะไร

into whatever toxic waste, chemical sludge shithole they crawled out of.

กลายเป็ขยะพิษและเศษกากสารเคมี อะไรก็ตามที่พวกเขาลากร่างผ่านไป

And it's just me and janitor man.

และมันก็เหลือแค่ผมกับหนุ่มนักการ

And I pick him up,

ผมพยุงเขาลุกขึ้น

and I wipe sweat and cheap perfume off his forehead.

และเช็ดเหงื่อกับน้ำหอมราคาถูก ออกจากหน้าผากของเขา

And he begs me not to hurt him

และเขาก็ขอร้องว่าอย่างทำร้ายเขา

and I grab him tight by his janitor-man shirt collar,

และผมก็จับเขาที่คอเสื้ออย่างเต็มมือ

and I pull him to my face

และดึงเข้ามาชิดหน้า

and he's taller than me but the cape helps,

และเขาก็เป็นคนที่สุงกว่าผม แต่ผ้าคลุมช่วยให้ผมดูดี

so he listens when I look him straight in the eyes.

เขาก็เลยฟังผม ตอนที่ผมจ้องที่ตาของเขา

And I say two words to him:

และพูดกับเขาสองคำ:

"Go home."

"กลับบ้าน"

And he does,

และเขาก็ทำเช่นนั้น

checking behind his shoulder every 10 feet.

มองเหลียวหลังกลับมาทุก ๆ 10 เมตร

And I swoosh from building to building on his way there

และผมก็เผ่นจากตึกหนึ่งไปอีกตึกตามทาง

'cause I know where he lives.

เพราะผมรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

And I watch his hands tremble as he pulls out his key chain

และผมก็มองมืออันสั่นเทาของเขา เมื่อเขาดึงพวกกุญแจออกมา

and opens the door to his building.

และเปิดประตูเข้าสู่ตึก

And I'm back in bed

และผมก็กลับไปนอน

before he even walks in through the front door.

ก่อนที่เขาจะเดินผ่านประตูหน้าเข้ามา

And I hear him turn on the faucet

และผมก็ได้ยินเขาเปิดก๊อกน้ำ

and pour himself a glass of warm tap water.

และดื่มน้ำก๊อกอุ่น ๆ ลงจากแก้ว

And he puts the glass back in the sink.

และเขาก็เอาแก้วางกลับไปในอ่าง

And I hear his footsteps.

และผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของเขา

And they get slower as they get to my room.

และเสียงนั้นก็ช้าลงและช้าลง เมื่อเขาเข้าใกล้ห้องของผม

And he creaks my door open, like, mad-slow.

และเขาก็เปิดประตูเข้ามาอย่างช้ามาก ๆ

And he takes a step in,

และเดินเข้ามา

which he never does.

ซึ่งเขาไม่เคยทำมาก่อน

(Beat)

(เสียงตบ)

And he's staring off into nowhere,

และเขาก็มองออกไปอย่างไม่มีจุดหมาย

his face, the color of sidewalks in summer.

หน้าของเขาเป็นสีของทางเดินในฤดูร้อน

And I act like I'm just waking up

และผมก็ทำเหมือนว่าผมเพิ่งตื่น

and I say, "Ah, what's up, Pop?"

และบอกว่า "หา มีอะไรเพื่อน"

And janitor man says nothing to me.

และหนุ่มนักการก็ไม่พูดอะไรกับผม

But I see in the dark,

แต่ผมเห็นได้ในความมืด

I see his arms go limp

ผมเห็นแขนของเขาชา

and his head turns back, like, towards me.

และหัวของเขาหันกลับมาทางผม

And he lifts it for I can see his face,

และเขาเงยหน้าขึ้นให้ผมได้เห็นหน้าเขา

for I could see his eyes.

ให้ผมได้เห็นตาของเขา

And his cheeks is drippin', but not with sweat.

และแก้มของเขาก็มีหยดน้ำ แต่มันไม่ใช่เหงื่อ

And he just stands there breathing,

และเขาก็ยืนอยู่ตรงนั้น หายใจ

like he remembers my eyes glowing white,

เหมือนกับเขาจำ ตาของผมที่เปล่งเป็นสีขาวได้

like he remembers my bulletproof chest,

เหมือนกับเขาจำเกราะกันกระสุนของผมได้

like he remembers he's my pop.

เหมือนกับเขาจำได้ว่าผมเป็นเพื่อนของเขา

And for a long time I don't say nothin'.

และเป็นเวลานานที่ผมไม่พูดอะไร

And he turns around, hand on the doorknob.

และเขาก็หมุนไปรอบ ๆ มือจับอยู่ที่กลอนประตู

And he ain't looking my way,

และเขาไม่ได้มองมาทางผม

but I hear him mumble two words to me:

แต่ผมได้ยินเขาพึมพัมสองคม

"I'm sorry."

"ผมขอโทษ"

And I lean over, and I open my window just a crack.

และผมก็ก้มลงไป และเปิดหน้าต่างนิดหน่อย

If you look up high enough,

ถ้าหากคุณมองสูงขึ้นไปพอ

you could see me.

คุณจะเห็นผม

And from where I am --

และจากตรงที่ผมอยู่ --

(Cymbals)

(เสียงฉาบ)

I could hear everything.

ผมได้ยินทุก ๆ อย่าง

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)