Lawrence Lessig: The unstoppable walk to political reform

Translator: Pathumjit Atikomkamalasai Reviewer: Penchan Kongpet

So a chip, a poet and a boy.

ผมจะพูดเรื่อง ชิปคอมพิวเตอร์ กวี และเด็กชายคนหนึ่งนะครับ

It's just about 20 years ago,

เมื่อประมาณ 20 ปีก่อน

June 1994, when Intel announced

เดือนมิถุนายน 1994 อินเทลประกาศว่า

that there was a flaw

ชิปเพนเทียมของบริษัท

at the core of their Pentium chip.

มีข้อบกพร่องที่แก่นกลางของชิป

Deep in the code of the SRT algorithm

อยู่ที่โค้ดของอัลกอริทึ่ม SRT

to calculate intermediate quotients necessary

ที่ใช้คำนวณผลลัพธ์ระหว่างกลางที่จำเป็น

for iterative floating points of divisions --

สำหรับจำนวนจุดลอยตัวของการหารซ้ำๆ

I don't know what that means, but it's what it says on Wikipedia —

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าหมายถึงอะไร แต่วิกิพิเดียเขียนว่างั้น

there was a flaw and an error

มันมีข้อบกพร่องที่ทำให้เกิดข้อผิดพลาด

that meant that there was a certain probability

แปลว่าจะมีโอกาสที่

that the result of the calculation would be an error,

ผลลัพธ์ที่ได้จากการคำนวณจะออกมาผิด

and the probability was one out of every

โอกาสของการคำนวณผิดที่ว่า

360 billion calculations.

นี่คือ 1ใน 360 พันล้าน

So Intel said your average spreadsheet

ง่ายๆ เลยคือ อินเทลบอกว่าโดยเฉลี่ย ในโปรแกรมพวกสเปรดชีต

would be flawed once every 27,000 years.

จะเกิดจุดผิดพลาดหนึ่งครั้งในทุกๆ 27,000 ปี

They didn't think it was significant,

พวกเขาไม่คิดว่ามันไม่ได้มีผลรุนแรง

but there was an outrage in the community.

แต่ประชาคมเดือดดาลมากทีเดียว

The community, the techies, said, this flaw

ประชาคม พวกนักคอมพิวเตอร์น่ะ บอกว่า

has to be addressed.

ข้อบกพร่องต้องได้รับการแก้ไข

They were not going to stand by quietly

พวกเขาจะไม่ยอมยืนเฉยๆ

as Intel gave them these chips.

ให้อินเทลจำหน่ายชิปพวกนี้หรอก

So there was a revolution across the world.

มีการปฏิวัติเกิดขึ้นทั่วโลก

People marched to demand --

ผู้คนออกมาเดินขบวนเรียกร้อง...

okay, not really exactly like that —

จริงๆ ก็ไม่ถึงขนาดนั้นแต่ว่า

but they rose up and they demanded

พวกเขาก็รวมตัวกันแล้วเรียกร้อง

that Intel fix the flaw.

ให้อินเทลแก้ข้อบกพร่องนี่เสีย

And Intel set aside 475 million dollars

อินเทลใช้เงินไปกว่า 475 ล้านดอลลาร์

to fund the replacement of millions of chips

เพื่อเป็นทุนสำหรับเปลี่ยนชิปนับล้าน

to fix the flaw.

เพื่อแก้ไขข้อบกพร่องนี้

So billions of dollars in our society

เงินหลายล้านล้านในสังคมเรา

was spent to address a problem

ถูกใช้เพื่อแก้ไขปัญหานี้

which would come once out of every 360 billion

ปัญหาที่เกิดขึ้น 1 ครั้ง ในทุกๆ

calculations.

360 พันล้านการคำนวณ

Number two, a poet.

เรื่องที่สอง กวี

This is Martin Niemöller.

ชายคนนี้คือ มาร์ติน นีมูลเลอร์

You're familiar with his poetry.

คุณคุ้นเคยกับผลงานเขาดี

Around the height of the Nazi period,

โด่งดังมาพร้อมกับยุคของนาซี

he started repeating the verse,

เขาใช้คำซ้ำในบทกลอน เริ่มจาก

"First they came for the communists,

"ตอนแรก พวกเขามาจับพวกคอมมิวนิสต์

and I did nothing,

แต่ผมก็ไม่ทำอะไร

did not speak out because I was not a communist.

ไม่ได้คัดค้าน เพราะผมไม่ใช่คอมมิวนิสต์

Then they came for the socialists.

ต่อมา พวกเขาก็มาจับพวกสังคมนิยม

Then they came for the trade unions.

แล้ว พวกเขาก็มาจับพวกสหภาพแรงงาน

Then they came for the Jews.

แล้ว พวกเขาก็มาจับชาวยิว

And then they came for me.

สุดท้าย พวกเขาก็มาจับผม

But there was no one left to speak for me."

แต่ไม่มีใครเหลือมาช่วยคัดค้านให้ผมแล้ว"

Now, Niemöller is offering a certain kind of insight.

นีมูลเลอร์แสดงให้เราเห็นถึงแก่นแท้

This is an insight at the core of intelligence.

เห็นถึงแก่นแท้ของสติปัญญา

We could call it cluefulness.

ขอเรียกมันว่า ปัญญาหยั่งรู้ แล้วกัน

It's a certain kind of test:

เป็นเหมือนแบบทดสอบอย่างนึง

Can you recognize

ว่าคุณสามารถรับรู้

an underlying threat and respond?

ถึงปัญหาที่คืบคลานเข้ามาและตอบสนองได้หรือเปล่า

Can you save yourself or save your kind?

คุณจะช่วยตัวเองและเพื่อนพ้องได้ไหม

Turns out ants are pretty good at this.

มดเก่งมากเรื่องนี้เลยรู้ไหม

Cows, not so much.

วัว ไม่ค่อยเท่าไหร่

So can you see the pattern?

เห็นแบบแผนไหมครับ

Can you see a pattern and then recognize

คุณเห็นแบบแผน มองออก

and do something about it? Number two.

และลงมือทำอะไร ได้ไหม อันนี้คือ เรื่องที่สอง

Number three, a boy.

เรื่องที่สาม เด็กชาย

This is my friend Aaron Swartz.

คนนี้คือเพื่อนผม แอรอน สวาร์ตซ

He's Tim's friend.

เขาเป็นเพื่อนของทิม

He's friends of many of you in this audience,

เป็นเพื่อนของพวกคุณหลายคน

and seven years ago,

7 ปีที่แล้ว

Aaron came to me with a question.

แอรอนมาหาผมแล้วถามคำถาม

It was just before I was going to give my first TED Talk.

ก่อนที่ผมจะขึ้นพูด TED Talk ครั้งแรก

I was so proud. I was telling him about my talk,

ผมภูมิใจมากเลย ผมเล่าให้เขาฟังเรื่อง Talk ของผม

"Laws that choke creativity."

"กฎหมายที่ปิดกั้นความคิดสร้างสรรค์" ("Laws that choke creativity.")

And Aaron looked at me

แอรอนมองหน้าผม

and was a little impatient, and he said,

เขาดูกระสับกระส่ายนิดหน่อย แล้วบอกว่า

"So how are you ever

"แล้วคุณจะแก้ปัญหา

going to solve the problems you're talking about?

ที่คุณพูดถึงเนี่ยอย่างไงหรือ

Copyright policy, Internet policy,

เรื่องนโยบายลิขสิทธิ์ อินเตอร์เน็ต

how are you ever going to address those problems

คุณจะพูดถึงการแก้ไขปัญหาพวกนี้ได้ยังไง

so long as there's this fundamental corruption

ตราบใดที่ยังมีการคอร์รัปชั่นถึงรากฐาน

in the way our government works?"

ในการทำงานของรัฐบาล"

So I was a little put off by this.

ผมรู้สึกจ๋อยลงไปหน่อย

He wasn't sharing in my celebration.

เขาไม่เห็นดีใจไปกับผมเลย

And I said to him, "You know, Aaron,

ผมบอกเขาไปว่า "รู้ไหม แอรอน

it's not my field, not my field."

ผมไม่เชี่ยวเรื่องนั้นน่ะ ผมไม่เชี่ยว"

He said, "You mean as an academic, it's not your field?"

เขาตอบว่า "หมายถึง ในฐานะนักวิชาการ มันนอกแวดวงคุณ"

I said, "Yeah, as an academic, it's not my field."

"ใช่ ในฐานะนักวิชาการ มันไม่ใช่งานผม"

He said, "What about as a citizen?

เขาตอบว่า "งั้นถ้าในฐานะพลเมืองละ

As a citizen."

ในฐานะพลเมือง"

Now, this is the way Aaron was.

แอรอน เขาเป็นคนแบบนี้แหละครับ

He didn't tell. He asked questions.

เขาไม่บอกเราตรงๆ แต่เขาถามคำถาม

But his questions spoke as clearly

คำถามที่ชัดเจนไม่ต่างกับ

as my four-year-old's hug.

อ้อมกอดของลูกอายุ 4 ขวบของผม

He was saying to me,

เขาบอกผมว่า

"You've got to get a clue.

"คุณต้องรู้นะ

You have got to get a clue, because there is

คุณต้องรู้ เพราะว่า

a flaw at the core of the operating system

มีข้อบกพร่องที่แก่นของระบบการทำงาน

of this democracy,

ในระบอบประชาธิปไตยนี้

and it's not a flaw every one out of 360 billion times

และมันไม่ใช่ข้อบกพร่องที่จะเกิดขึ้น ทุกๆ 360 พันล้านครั้ง

our democracy tries to make a decision.

ขณะที่รัฐบาลพยายามตัดสินใจอะไรสักอย่าง

It is every time,

แต่เกิดขึ้นทุกครั้ง

every single important issue.

กับทุกปัญหาสำคัญ

We've got to end the bovinity of this political society.

เราต้องหยุดความเฉยชาต่อการเมืองในสังคมนี้

We've got to adopt, it turns out,

เราต้องรับเอาทัศนคติ ซึ่งเรียกว่า

the word is fourmi-formatic attitude --

ทัศนคติอย่างมด (fourmi-formatic attitude)

that's what the Internet tells me the word is --

อินเทอร์เน็ตบอกผมว่าใช้คำนี้นะครับ

the ant's appreciative attitude

ทัศนคติเห็นคุณค่าแบบมด (ant's appreciative attitude)

that gets us to recognize this flaw,

ที่จะทำให้เราเห็นข้อบกพร่องพวกนี้

save our kind and save our demos.

แล้วช่วยเหลือพวกพ้องเรา ช่วยเหลือประชาชน

Now if you know Aaron Swartz,

ถ้าคุณรู้จักแอรอน สวาร์ตซ

you know that we lost him

คุณจะรู้ว่า เขาจากเราไป

just over a year ago.

เมื่อประมาณปีที่แล้วนี่เอง

It was about six weeks

ตอนนั้นคือ 6 อาทิตย์

before I gave my TED Talk,

ก่อนที่ผมจะขึ้นพูด TED Talk

and I was so grateful to Chris

ผมขอบคุณคริสมาก

that he asked me to give this TED Talk,

ที่ขอให้ผมมาพูด TED Talk ครั้งนี้

not because I had the chance to talk to you,

ไม่ใช่เพราะว่า ผมได้มีโอกาสพูดกับพวกคุณ

although that was great,

ถึงแม้นั่นจะเยี่ยมมากก็ตาม

but because it pulled me out of an extraordinary depression.

แต่เพราะว่ามันช่วยให้ผมฟื้นตัว ขึ้นมาจากอาการซึมเศร้า

I couldn't begin to describe the sadness.

ที่เศร้าจนผมไม่รู้จะอธิบายยังไง

Because I had to focus.

เพราะผมต้องทุ่มเทความสนใจ

I had to focus on, what was I going to say to you?

ทุ่มความสนใจว่า นี่ผมจะมาพูดอะไรให้คุณฟัง

It saved me.

มันช่วยชีวิตผม

But after the buzz, the excitement,

แต่หลังจาก ความสุข ความตื่นเต้น

the power that comes from this community,

และพลังงานทั้งหลายที่ได้มาจากชุมชนนี้

I began to yearn for a less sterile,

ผมก็เริ่มโหยหาวิธีที่

less academic way to address these issues,

มีความเป็นวิชาการน้อยลงในการพูดถึงปัญหาพวกนี้

the issues that I was talking about.

ปัญหาที่ผมกำลังพูดถึง

We'd begun to focus on New Hampshire

พวกเราเริ่มต้นกันที่ นิว แฮมป์เชียร์ ให้เป็น

as a target for this political movement,

เป้าหมายสำหรับการเคลื่อนไหวทางการเมืองครั้งนี้

because the primary in New Hampshire

เพราะการเลือกตั้งขั้นต้นที่ นิว แฮมป์เชียร์

is so incredibly important.

มีความสำคัญมาก

It was a group called the New Hampshire Rebellion

มีกลุ่มคนที่เรียกว่า กบฏนิว แฮมป์เชียร์

that was beginning to talk about, how would we make

ที่ริเริ่มคุยกันว่า เราจะทำให้ประเด็น

this issue of this corruption central in 2016?

การคอรัปชั่นนี้เป็นประเด็นหลัก ที่ต้องแก้ไขในปี 2016 ได้ยังไง

But it was another soul that caught my imagination,

แต่อีกอย่างนึงที่ดึงความสนใจผมไปคือ

a woman named Doris Haddock, aka Granny D.

ผู้หญิงที่ชื่อว่า ดอริส แฮดด็อก หรือ แกรนนี่ ดี

On January 1, 1999, 15 years ago,

วันที่ 1 มกราคม 1999 เมื่อ 15 ปีที่แล้ว

at the age of 88, Granny D started a walk.

ตอนมีอายุได้ 88 แกรนนี่ ดี เริ่มเดิน

She started in Los Angeles

เธอเริ่มต้นที่ ลอส แองเจลลิส

and began to walk to Washington, D.C.

แล้วเดินไปที่ วอชิงตัน ดี.ซี.

with a single sign on her chest that said,

มีแผ่นป้ายห้อยไว้ที่อก เขียนว่า

"campaign finance reform."

"เรียกร้องให้มีปฏิรูปการเงิน"

Eighteen months later,

18 เดือนต่อมา

at the age of 90,

เมื่อเธอมีอายุได้ 90

she arrived in Washington with hundreds following her,

เธอไปถึงวอชิงตัน พร้อมกับผู้ติดตามนับร้อย

including many congressmen who had gotten in a car

ที่รวมถึงสมาชิกคองเกรสที่ขึ้นรถ

and driven out about a mile outside of the city

ขับออกไปนอกเมืองประมาณไมล์นึง

to walk in with her.

แล้วเดินเข้ามากับเธอ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now, I don't have 13 months

ผมไม่มีเวลา 13 เดือน

to walk across the country.

ในการเดินทั่วทั้งประเทศ

I've got three kids who hate to walk,

ผมมีลูก 3 คนที่เกลียดการเดินมาก

and a wife who, it turns out,

และภรรยาที่

still hates when I'm not there

ยังคงเกลียดที่ผมไม่อยู่บ้าน

for mysterious reasons,

ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้

so this was not an option,

เพราะฉะนั้น สำหรับ ผม ทำไม่ได้

but the question I asked,

แต่ผมก็คิดว่า

could we remix Granny D a bit?

เราเอาวิธีของแกรนนี่ ดี มาประยุกต์ได้ไหม

What about a walk not of 3,200 miles

ทำไมไม่มาเดินกัน แทนที่จะเป็น 3,200 ไมล์

but of 185 miles across New Hampshire

ก็เป็น 185 ไมล์ ทั่ว นิว แฮมป์เชียร์แทน

in January?

ในเดือนมกราล่ะ

So on January 11,

เพราะฉะนั้นวันที่ 11 มกรา

the anniversary of Aaron's death,

วันครบรอบการเสียชีวิตของแอรอน

we began a walk that ended on January 24th,

เราเริ่มการเดินที่จบลงในวันที่ 24 มกรา

the day that Granny D was born.

วันเกิดของแกรนนี่ ดี

A total of 200 people joined us across this walk,

มีคน 200 คนร่วมเดินกับเราวันนั้น

as we went from the very top to the very bottom of New Hampshire

ตั้งแต่เหนือสุดจรดใต้สุดของนิว แฮมป์เชียร์

talking about this issue.

พูดคุยกันเรื่องประเด็นปัญหานี้

And what was astonishing to me,

สิ่งที่ผมประหลาดใจมาก

something I completely did not expect to find,

สิ่งที่ผมไม่คิดเลยว่าจะเจอ

was the passion and anger

คือทั้งความรักและความโกรธ

that there was among everyone that we talked to about this issue.

ที่ทุกคนที่เราพูดคุยเรื่องปัญหานี้มีร่วมกัน

We had found in a poll that 96 percent of Americans

ในผลโพล เราพบว่า 96 % ของคนอเมริกัน

believe it important to reduce the influence

เชื่อว่า เราจะต้องลดทอนอำนาจเงินตรา

of money in politics.

ในระบบการเมือง

Now politicians and pundits tell you,

นักการเมืองและผู้เชี่ยวชาญบอกเราว่า

there's nothing we can do about this issue,

ไม่มีทางแก้ไขปัญหานี้ได้หรอก

Americans don't care about it,

คนอเมริกันไม่สนใจ

but the reason for that is

แต่เหตุผลจริงๆ แล้วคือ

that 91 percent of Americans

91 % ของชาวอเมริกัน

think there's nothing that can be done about this issue.

เชื่อว่า ไม่มีทางแก้ไขปัญหานี้ได้

And it's this gap between 96 and 91

ช่องว่างระหว่าง 96 กับ 91 นี่เอง

that explains our politics of resignation.

ที่อธิบายการยอมจำนนของเราในเรื่องการเมือง

I mean, after all, at least 96 percent of us

พวกเราอย่างน้อยๆ 96 %

wish we could fly like Superman,

อยากบินได้เหมือนซูเปอร์แมน

but because at least 91 percent of us believe we can't,

แต่เพราะว่า พวกเราอย่างน้อย 91 % เชื่อว่าเราบินไม่ได้

we don't leap off of tall buildings every time

เราเลยไม่โผตัวออกจากตึก

ทุกครั้งที่เราอยากทำ

we have that urge.

That's because we accept our limits,

เพราะว่า พวกเรายอมรับขีดจำกัด

and so too with this reform.

กับการปฏิรูปนี่ก็เหมือนกัน

But when you give people the sense of hope,

แต่เมื่อเราให้ความหวังแก่ประชาชน

you begin to thaw that absolute sense of impossibility.

เราก็เริ่มละลายไอ้ความคิดที่ว่าเป็นไปไม่ได้นั่นไป

As Harvey Milk said, if you give 'em hope,

อย่างที่ ฮาร์วี่ มิลค์พูดไว้ ถ้าเราให้ความหวัง

you give 'em a chance, a way to think

เราก็ให้โอกาส ให้ความคิด

about how this change is possible.

ที่ว่า ความเปลี่ยนแปลงนั่นเป็นไปได้

Hope.

ความหวัง

And hope is the one thing that we, Aaron's friends,

ความหวังคือสิ่งที่เรา เพื่อนๆ ของแอรอน

failed him with, because we let him

ทำให้เขาผิดหวัง เพราะเราปล่อยให้

lose that sense of hope.

เขาท้อแท้และหมดหวัง

I loved that boy like I love my son.

ผมรักเด็กคนนั้นเหมือนลูกของตัวเอง

But we failed him.

แต่เราทำให้เขาผิดหวัง

And I love my country,

และผมรักประเทศนี้

and I'm not going to fail that.

ผมจะไม่ยอมทำให้มันผิดหวังเด็ดขาด

I'm not going to fail that.

ผมจะไม่ยอมทำให้มันผิดหวังเด็ดขาด

That sense of hope, we're going to hold,

เราจะต้องยึดมั่นในความหวังนี้

and we're going to fight for,

พวกเราจะต้องสู้เพื่อมัน

however impossible this battle looks.

ถึงแม้ศึกครั้งนี้จะดูความหวังจะดูริบหรี่ก็ตาม

What's next?

ต่อกันนะครับ

Well, we started with this march with 200 people,

พวกเราเริ่มเดินขบวนด้วยคน 200 คน

and next year, there will be 1,000

ปีหน้า จะเป็น 1,000 คน

on different routes

เดินกันหลายๆ เส้นทาง

that march in the month of January

ในเดือนมกราคม

and meet in Concord to celebrate this cause,

และมารวมตัวกันที่ลานคองคอร์ด เพื่อเฉลิมฉลองจุดประสงค์นี้

และในเดือน 2016 ก่อนการเลือกตั้งขั้นต้น

and then in 2016, before the primary,

there will be 10,000 who march across that state,

จะมีคน 10,000 คนที่เดินขบวนทั่วทั้งรัฐนั้น

meeting in Concord to celebrate this cause.

มาเจอกันที่คองคอร์ดเพื่อเฉลิมฉลองจุดประสงค์นี้

And as we have marched, people around the country

และหลังจากที่เราเดินขบวนไปครั้งหนึ่ง ผู้คนในรัฐอื่นๆ

have begun to say, "Can we do the same thing

ก็เริ่มคุยกันว่า "เราจะทำแบบนั้น

in our state?"

ในรัฐของเราบ้างได้ไหม"

So we've started a platform called G.D. Walkers,

เราก็เลยเริ่มแพลตฟอร์มที่เรียกว่า นักเดิน จี.ดี.

that is, Granny D walkers,

ย่อมาจาก นักเดินแกรนนี่ ดี

and Granny D walkers across the country

และนักเดินแกรนนี่ ดี ทั่วทั้งประเทศ

will be marching for this reform. Number one.

จะเดินขบวนกันเพื่อการปฏิรูปนี้ ประเด็นที่หนึ่ง

Number two, on this march,

ประเด็นที่สอง ในการเดินขบวนครั้งนี้

one of the founders of Thunderclap, David Cascino,

เดวิด แคสสิโน หนึ่งในผู้ก่อตั้งเว็บไซต์ ธันเดอร์แคล์ป (Thunderclap)

was with us,

ร่วมเดินกับเราด้วย

and he said, "Well what can we do?"

"เราทำอะไรได้บ้าง" เขาถาม

And so they developed a platform,

พวกเขาเลยพัฒนาแพลตฟอร์ม

which we are announcing today,

ที่เรานำเสนอวันนี้

that allows us to pull together voters

แพลตฟอร์มที่จะช่วยรวมตัว

who are committed to this idea of reform.

ผู้มีสิทธิออกเสียงที่เห็นด้วยกับแนวคิดนี้

Regardless of where you are,

ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนก็ตาม

in New Hampshire or outside of New Hampshire,

ในรัฐหรือนอกรัฐนิว แฮมป์เชียร์

you can sign up and directly be informed

คุณสมัครได้เลยและจะได้รับข้อมูล

where the candidates are on this issue

ว่าผู้สมัครคนไหนที่เห็นด้วยกับแนวคิดนี้

so you can decide who to vote for

คุณจะได้เลือกถูกว่าจะลงคะแนนให้ใคร

as a function of which is going

เป็นส่วนหนึ่งที่จะทำให้

to make this possibility real.

แนวคิดปฏิรูปนี้กลายมาเป็นความจริง

And then finally number three, the hardest.

สุดท้าย ประเด็นที่สาม ที่ยากที่สุด

We're in the age of the Super PAC.

เราอยู่ในช่วงยุคของซูเปอร์แพ็ค (Super PAC: หน่วยงานอิสระที่สนับสนุนทางการเงินแก่ผู้สมัครเลือกตั้ง)

Indeed yesterday, Merriam announced

ที่จริง เมื่อวานนี้เอง เมอร์เรียมออกมาประกาศว่า

that Merriam-Webster will have Super PAC as a word.

เมอร์เรียม-เว็บสเตอร์จะบรรจุคำว่า Super PAC ลงไป

It is now an official word in the dictionary.

เป็นคำอย่างเป็นทางการในพจนานุกรม

So on May 1, aka May Day,

เพราะฉะนั้นในวันที่ 1 พฤษภาคม คือวันเมย์เดย์ (วันแรงงาน)

we're going to try an experiment.

เราจะทดลองอะไรนิดหน่อย

We're going to try a launching

เราจะเริ่มโครงการ

of what we can think of as a Super PAC

ที่เรามองว่าเป็นซูเปอร์แพ็คของเรา

to end all Super PACs.

เพื่อล้มล้างซูเปอร์แพ็คทั้งหมดนี้

And the basic way this works is this.

อธิบายง่ายๆ ก็คือ

For the last year, we have been working

ปีที่แล้ว เราได้ร่วมงานกับ

with analysts and political experts

นักวิเคราะห์และผู้เชี่ยวชาญทางการเมือง

to calculate, how much would it cost

เพื่อคำนวณดูว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่

to win enough votes in the United States Congress

ถึงจะได้คะแนนเสียงในสภาคองเกรสมากพอ

to make fundamental reform possible?

ที่จะทำให้การปฏิรูปถึงรากฐานครั้งนี้เป็นไปได้

What is that number? Half a billion? A billion?

ต้องเป็นจำนวนเท่าไหร่ ครึ่งพันล้าน พันล้าน

What is that number?

ตัวเลขเป็นเท่าไหร่

And then whatever that number is,

และไม่ว่าเลขจะเป็นเท่าไหร่

เราจะเริ่มต้นแบบเว็บไซต์คิกสตาร์ทเตอร์ (Kickstarter) คือ คล้ายๆ น่ะฮะ

we are going to kickstart, sort of,

because you can't use KickStarter for political work,

เพราะเราใช้เว็บไซต์คิกสตาร์ทเตอร์ เพื่องานการเมืองไม่ได้

but anyway, kickstart, sort of,

เอาเป็นว่า การเริ่มต้นครั้งนี้นะ

first a bottom-up campaign

จะเริ่มจากล่างขึ้นบน

where people will make small dollar commitments

ให้ผู้คนเริ่มบริจาคเงินเล็กๆ น้อย

contingent on reaching very ambitious goals,

เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้

and when those goals have been reached,

และเมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว

we will turn to the large dollar contributors,

เราก็จะหันไปหาผู้บริจาครายใหญ่

to get them to contribute to make it possible

ให้พวกเขาบริจาคให้ได้มากที่สุด

for us to run the kind of Super PAC necessary

เพื่อให้เราสามารถดำเนินการกลุ่มซูเปอร์แพ็ค

to win this issue,

ที่จำเป็นต่อการแก้ไขปัญหานี้ได้

to change the way money influences politics,

เพื่อเปลี่ยนแปลงอำนาจเงินตราที่มีต่อการเมือง

so that on November 8,

ในวันที่ 8 พฤศจิกายน

which I discovered yesterday is the day

ที่ผมเพิ่งรู้เมื่อวานนี้เองว่า

that Aaron would have been 30 years old,

หากแอรอนยังมีชีวิตอยู่ เขาจะอายุครบ 30 ปี

on November 8,

ในวันที่ 8 พฤศจิกายน

we will celebrate 218 representatives

เราจะได้ตัวแทน 218

in the House and 60 Senators

ในรัฐสภา และ ส.ว. อีก 60 คน

in the United States Senate

ในวุฒิสภาของอเมริกา

who have committed to this idea

ที่ร่วมด้วยกับแนวคิด

of fundamental reform.

การปฏิรูปในระดับรากฐานนี้

So last night, we heard about wishes.

เมื่อคืน เราได้ยินเรื่องคำขอ

Here's my wish.

อันนี้คือคำขอของผมนะครับ

May one.

คำขอข้อแรก

May the ideals of one boy

ขอให้อุดมการณ์ของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

unite one nation behind one critical idea

รวมประเทศเป็นหนึ่งเดียว ภายใต้แนวคิดสำคัญหนึ่งอัน

that we are one people,

ที่ว่า เราเป็นประชาชนหนึ่งเดียว

we are the people who were promised a government,

เป็นประชาชนที่ควรจะมีรัฐบาล

a government that was promised to be

รัฐบาลที่สัญญาว่า

dependent upon the people alone, the people,

จะพึ่งพิงแค่ประชาชนเท่านั้น ประชาชน

who, as Madison told us,

อย่างที่เมดิสันบอกพวกเราว่า

meant not the rich more than the poor.

ไม่ได้หมายถึง คนรวยมากกว่าคนจน

May one.

คำขอข้อแรก

And then may you, may you join this movement,

และขอให้คุณ ขอให้คุณเข้าร่วมการเคลื่อนไหวนี่

not because you're a politician,

ไม่ใช่เพราะคุณคือนักการเมือง

not because you're an expert,

ไม่ใช่เพราะคุณคือผู้เชี่ยวชาญ

not because this is your field,

ไม่ใช่เพราะว่านี่คือแวดวงของคุณ

but because if you are,

แต่เพราะว่าคุณเป็นพลเมือง

you are a citizen.

คุณเป็นพลเมือง

Aaron asked me that.

แอรอนขอผมไว้อย่างนั้น

Now I've asked you.

ผมจะขอกับพวกคุณบ้าง

Thank you very much.

ขอบคุณมากครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)