Lawrence Lessig: The unstoppable walk to political reform

لارنس لئسیگ: راهپیمایی غیرقابل توقف به سوی اصلاحات سیاسی

Translator: Leila Ataei Reviewer: soheila Jafari

So a chip, a poet and a boy.

خب یک تراشه، یک شاعر و یک پسر بچه.

It's just about 20 years ago,

درباره ۲۰ سال قبل است،

June 1994, when Intel announced

ژوئن ۱۹۹۰، زمانی که شرکت اینتل اعلام کرد

that there was a flaw

در هسته تراشه پنتیوم شان

at the core of their Pentium chip.

ایرادی وجود داشت.

Deep in the code of the SRT algorithm

در اعماق کد الگوریتم «اس آر تی»

to calculate intermediate quotients necessary

که برای محاسبه خارج قسمتهای واسطه لازم

for iterative floating points of divisions --

برای نقاط شناور مکرر تقسیم ها لازم است--

I don't know what that means, but it's what it says on Wikipedia —

معنی اش را نمی دانم، اما چیزیست که ویکی پدیا درباره آن می گوید-

there was a flaw and an error

ایراد و خطایی وجود داشت

that meant that there was a certain probability

که به معنی وجود این احتمال خاص بود

that the result of the calculation would be an error,

که نتیجه محاسبه خطا باشد،

and the probability was one out of every

و این احتمال یک از هر ۳۶۰ میلیاردم

360 billion calculations.

در محاسبات بود.

So Intel said your average spreadsheet

بنابراین اینتل گفت متوسط این که صفحه گسترده

would be flawed once every 27,000 years.

شما دچار ایراد شود هر ۲۷٫۰۰۰ سال خوهد بود.

They didn't think it was significant,

فکر نمی کردند مهم باشد،

but there was an outrage in the community.

اما موجب برانگیختن ناخشنودی در جامعه شد.

The community, the techies, said, this flaw

جامعه اهالی فناوری گفتند که این نقص

has to be addressed.

باید برطرف شود.

They were not going to stand by quietly

نمی خواستند زمانی که اینتل این تراشه ها را

as Intel gave them these chips.

بهشان می داد آرام بمانند.

So there was a revolution across the world.

بنابراین انقلابی در جهان بپا شد.

People marched to demand --

آدمها برای خواسته شان راهپیمایی کردند--

okay, not really exactly like that —

خب البته نه دقیقا با این اوصاف--

but they rose up and they demanded

اما به پا خواستند و از اینتل خواستند

that Intel fix the flaw.

نقص را برطرف کند.

And Intel set aside 475 million dollars

و اینتل ۴۷۵ میلیون دلار کنار گذاشت

to fund the replacement of millions of chips

برای جایگزین کردن میلیونها تراشه

to fix the flaw.

تا نقص برطرف شود.

So billions of dollars in our society

بنابراین میلیاردها دلار در جامعه ما صرف شد

was spent to address a problem

تا مشکلی برطرف شود

which would come once out of every 360 billion

که احتمال وقوعش یک به ۳۶۰ میلیاردم

calculations.

در محاسبات بود.

Number two, a poet.

شماره دو، یک شاعر.

This is Martin Niemöller.

مارتین نیمولر نام دارد.

You're familiar with his poetry.

با اشعارش آشنایی دارید.

Around the height of the Nazi period,

در اوج دوره حکوت نازی،

he started repeating the verse,

شروع به تکرار این ترجیع کرد،

"First they came for the communists,

" نخست سراغ کمونیستها آمدند،

and I did nothing,

و من کاری نکردم،

did not speak out because I was not a communist.

اعتراضی نکردم چون کمونیست نبودم.

Then they came for the socialists.

سپس سراغ سوسیالیتها آمدند.

Then they came for the trade unions.

بعد نوبت اتحادیه های بازرگانی شد.

Then they came for the Jews.

بعد سروقت یهودیها آمدند.

And then they came for me.

و بعد نوبت من شد.

But there was no one left to speak for me."

اما دیگر کسی نمانده بود که از من جانبداری کند."

Now, Niemöller is offering a certain kind of insight.

حال، نیمولر نوعی بینش را پیشنهاد می کند،

This is an insight at the core of intelligence.

بینشی که هسته هوش است.

We could call it cluefulness.

می توانیم آن را سرنخگرایی بنامیم.

It's a certain kind of test:

نوعی خاص از آزمون است:

Can you recognize

آیا می توانید خطری

an underlying threat and respond?

را تشخیص داده و به آن واکنش نشان دهید؟

Can you save yourself or save your kind?

آیا می توانید خود یا هم نوعتان را نجات دهید؟

Turns out ants are pretty good at this.

معلوم شده که مورچه ها در این کار عالی هستند.

Cows, not so much.

گاوها نه چندان.

So can you see the pattern?

بنابراین آیا قادر به دیدن الگو هستید؟

Can you see a pattern and then recognize

آیا می توانید الگویی را ببینید و سپس تشخیص دهید

and do something about it? Number two.

و کاری راجع به ان انجام دهید؟ شماره دو.

Number three, a boy.

شماره سه، یک پسر.

This is my friend Aaron Swartz.

این دوستم آرون اسوارتز است.

He's Tim's friend.

رفیق تیم است.

He's friends of many of you in this audience,

رفیق بسیاری از شما در این جمع است،

and seven years ago,

و هفت سال پیش،

Aaron came to me with a question.

آرون با این سوال سراغم آمد.

It was just before I was going to give my first TED Talk.

درست زمانی که می خواستم نخستین سخنرانی TED خود را انجام دهم.

I was so proud. I was telling him about my talk,

خیلی به خودم می بالیدم. به او درباره سخنرانی ام گفتم.

"Laws that choke creativity."

" فوانینی که خلاقیت را خفه می کنند."

And Aaron looked at me

و آرون نگاهم کرد

and was a little impatient, and he said,

و کمی بیقرار بود و گفت،

"So how are you ever

" خب چطور میخواهی

going to solve the problems you're talking about?

این مشکلاتی که درباره شان حرف می زنی را حل کنی؟

Copyright policy, Internet policy,

فانون کپی رایت، قانون اینترنت،

how are you ever going to address those problems

تا مادامیکه این فساد زیربنایی

so long as there's this fundamental corruption

در نحوه کار دولت وجود دارد

in the way our government works?"

چطور می خواهی این مشکلات را برطرف کنی ؟"

So I was a little put off by this.

خب کمی حالم گرفته شد.

He wasn't sharing in my celebration.

درجشن من شریک نبود.

And I said to him, "You know, Aaron,

و به او گفتم،" می دونی آرون،

it's not my field, not my field."

رشته کاری من نیست. "

He said, "You mean as an academic, it's not your field?"

او گفت،" منظورت این که بعنوان یک دانشگاهی، رشته تو نیست؟"

I said, "Yeah, as an academic, it's not my field."

گفتم، "آره، بعنوان یک دانشگاهی، رشته من نیست."

He said, "What about as a citizen?

گفت، " بعنوان یک شهروند چطور؟

As a citizen."

بعنوان یک شهروند؟"

Now, this is the way Aaron was.

خب،آرون اینطوری بود دیگه.

He didn't tell. He asked questions.

چیزی نمی گفت. سوال می کرد.

But his questions spoke as clearly

اما سوالاتش به شفافیت آغوش

as my four-year-old's hug.

کودک چهارساله ام بودند.

He was saying to me,

او به من می گفت،

"You've got to get a clue.

" باید سرنخی بدست بیاری.

You have got to get a clue, because there is

باید سرنخی بدست بیاری، چون که ایرادی

a flaw at the core of the operating system

در هسته سیستم عامل این مردم سالاری

وجود دارد،

of this democracy,

and it's not a flaw every one out of 360 billion times

و این ایرادی در هر ۳۶۰ میلیارد دفعه نیست

our democracy tries to make a decision.

که دمکراسی ما تلاش برای تصمیم گیری می کند.

It is every time,

هر دفعه است،

every single important issue.

تک تک مسائل مهم .

We've got to end the bovinity of this political society.

ما باید به این حماقت جامعه سیاسی پایان دهیم.

We've got to adopt, it turns out,

باید آن را از این واژه معروف به

the word is fourmi-formatic attitude --

مور فرماتیک اقتباس کنیم

that's what the Internet tells me the word is --

چیزی که اینترنت به من می گوید دنیاست--

the ant's appreciative attitude

گرایش سپاسگذارانه مورچه

that gets us to recognize this flaw,

که ما را به تشخیص دهی این ایراد می رساند،

save our kind and save our demos.

نوع بشر و جمهوری های ما را نجات می دهد.

Now if you know Aaron Swartz,

حالا اگر آرون شوارتز را بشناسید،

you know that we lost him

مطلع هستید که درست یکسال قبل

just over a year ago.

او را از دست دادیم.

It was about six weeks

حدود شش هفته قبل

before I gave my TED Talk,

از انجام سخنرانیم در TED بود،

and I was so grateful to Chris

و از کریس خیلی بسیار سپاسگذار بودم

that he asked me to give this TED Talk,

که از من خواسته بود این سخنرانی را برای TED انجام دهم،

not because I had the chance to talk to you,

نه به این خاطر که فرصت صحبت کردن با شما را داشتم

although that was great,

با اینکه خیلی عالی بود

but because it pulled me out of an extraordinary depression.

اما به این خاطر که من را از افسردگی غیر عادی بیرون می کشید.

I couldn't begin to describe the sadness.

نمی توانستم شروع به شرح دادن این غم کنم.

Because I had to focus.

زیرا باید تمرکز می کردم.

I had to focus on, what was I going to say to you?

باید تمرکز می کردم، که چی میخواستم به شما بگویم؟

It saved me.

نجاتم داد.

But after the buzz, the excitement,

اما پس از هیجانات و هیاهوها

the power that comes from this community,

قدرتی که از این جامعه میاید،

I began to yearn for a less sterile,

شروع کردم به آرزو کردن برای روشی

less academic way to address these issues,

کمتر عقیم، کمتر دانشگاهی برای خطاب کردن مسائل،

the issues that I was talking about.

مسائلی که راجع به آنها صحبت می کردم.

We'd begun to focus on New Hampshire

شروع کردیم به گذاشتن تمرکزمان روی نیوهمپشایر

as a target for this political movement,

بعنوان هدفی برای این جنبش سیاسی

because the primary in New Hampshire

زیرا جلسه رای دهندگان ثبت نام کرده در نیوهمپشایر

is so incredibly important.

بطور غیرقابل باوری مهم است.

It was a group called the New Hampshire Rebellion

گروهی که با نام شورش نیوهمپشایر شناخته می شد

that was beginning to talk about, how would we make

که شروع به صحبت در این باره کرده بود

this issue of this corruption central in 2016?

که چطور می توانیم به این مساله فساد در سال ۲۰۱۶ مرکزیت ببخشیم؟

But it was another soul that caught my imagination,

اما روح بزرگ دیگری بود که علاقه ام را برانگیخت،

a woman named Doris Haddock, aka Granny D.

زنی به اسم دوریس هددوک معروف به مادربزرگ دی.

On January 1, 1999, 15 years ago,

در یک ژانویه ۱۹۹۹، پانزده سال قبل،

at the age of 88, Granny D started a walk.

در سن ۸۸ سالگی، مادر بزرگ دی شروع به راهپیمایی کرد.

She started in Los Angeles

از لس آنجلس شروع کرد

and began to walk to Washington, D.C.

و تا واشینگتن دی سی با تک علامتی روی سینه اش

with a single sign on her chest that said,

پیاده رفت و گفت:

"campaign finance reform."

مبارزه برای اصلاحات مالی؛

Eighteen months later,

۱۸ ماه بعد

at the age of 90,

در سن ۹۰ سالگی

she arrived in Washington with hundreds following her,

به واشنگتن رسید با صدها آدمی که دنبالش میومدند،

including many congressmen who had gotten in a car

از جمله تعدادی از نمایندگان کنگره که سوار ماشینی شده بودند

and driven out about a mile outside of the city

و حدود یک مایلی خارج از شهر رفته بودند

to walk in with her.

تا کنارش راه بروند.

(Laughter)

(خنده)

Now, I don't have 13 months

خب من الان ۱۳ ماه وقت ندارم

to walk across the country.

که تو سراسر کشور راه برم.

I've got three kids who hate to walk,

سه تا بچه دارم که از راه رفتن نفرت دارند،

and a wife who, it turns out,

و همسری که معلوم شده

still hates when I'm not there

حتی وقتی هم نیستم بنا به دلایل

for mysterious reasons,

اسرارآمیزی بازهم از راه رفتن متنفره،

so this was not an option,

خب پس این گزینه من نبود،

but the question I asked,

اما پرسشی که کردم،

could we remix Granny D a bit?

این بود که آیا می توانستیم مادربزرگ دالی را کمی بازترکیب کنیم؟

What about a walk not of 3,200 miles

حالا یک راهپیمایی ۵٫۱۵۰ کیلومتری که نه

but of 185 miles across New Hampshire

اما خب یک راه پیمایی ۳۰۰ کیلومتری در نیوهمپشایر

in January?

در ماه ژانویه فکر بدی نمی توانست باشد؟

So on January 11,

بنابراین در ۱۱ ژانویه،

the anniversary of Aaron's death,

در سالمرگ آرون،

we began a walk that ended on January 24th,

راه پیمایی را شروع کردم که در ۲۴ ژانویه به پایان رسید،

the day that Granny D was born.

روزی که مادربزرگ دال به دنیا آمده بود.

A total of 200 people joined us across this walk,

در کل یک جمعیت ۲۰۰ نفره در طول این راه پیمایی به ما محلق شد،

as we went from the very top to the very bottom of New Hampshire

در حالیکه از نقطه بالایی نیوهمپشایر به پایینی ترین نقطه آن می رفتیم

talking about this issue.

درباره این مساله حرف زدیم.

And what was astonishing to me,

و چیزی که مرا حیرت زده کرد،

something I completely did not expect to find,

چیزی بود که اصلا توقع نداشتم به آن برسم،

was the passion and anger

شور و اشتیاق و خشمی

that there was among everyone that we talked to about this issue.

که در بین همه کسانی بود که درباره این مساله صحبت می کردند.

We had found in a poll that 96 percent of Americans

در یک نظرسنجی دریافته بودیم که ۹۶ درصد آمریکایی ها

believe it important to reduce the influence

اهمیت کاهش نفوذ پول در سیاست

of money in politics.

را باور داشتند.

Now politicians and pundits tell you,

حالا سیاستمدارها و اولیای امور به شما می گویند

there's nothing we can do about this issue,

کاری نمی شود در این باره انجام داد

Americans don't care about it,

آمریکایی ها اهمیتی راجعه بهش نمی دهند،

but the reason for that is

اما دلیلش این است

that 91 percent of Americans

که ۹۱ درصد آمریکایی ها،

think there's nothing that can be done about this issue.

چیزی نیست که بتوانیم در این باره انجام دهیم.

And it's this gap between 96 and 91

و این شکاف بین ۹۶ و ۹۱ هست

that explains our politics of resignation.

که توضیح دهنده سیاستهای تسلیم ماست.

I mean, after all, at least 96 percent of us

منظورم این است که بعد از همه اینها، حداقل ۹۶ درصد ما

wish we could fly like Superman,

آرزو دارند که می توانستیم مثل سوپرمن پرواز کنیم،

but because at least 91 percent of us believe we can't,

اما چون حداقل ۹۱ درصد از باور داریم که نمی توانیم

we don't leap off of tall buildings every time

هر باری که با چنین اشتیاقی در وجودمان مواجه می شویم

we have that urge.

از ساختمانهای بلند نمی پریم.

That's because we accept our limits,

بخاطر این که محدودیتهای خویش را پذیرفته ایم،

and so too with this reform.

و همینطور در رابط با این اصلاح طلبی.

But when you give people the sense of hope,

اما وقتی که در مردم حس امید را بیدار کنید،

you begin to thaw that absolute sense of impossibility.

آغازگر ذوب کردن آن حس مطلق غیرممکن خواهد بود.

As Harvey Milk said, if you give 'em hope,

همانطور که هاروی میلک گفت، اگر به آنها امید دهید،

you give 'em a chance, a way to think

به آنها شانس می دهید، روشی برای فکر کردن

about how this change is possible.

درباره نحوه ای که این تغییر باید باشد.

Hope.

امید.

And hope is the one thing that we, Aaron's friends,

و امید آن چیزی است که ما دوستان آرون،

failed him with, because we let him

در رابطه با وی عملکرد ناموفقی داشتیم، زیرا به او اجازه دادیم

lose that sense of hope.

که حس امیدش را از دست دهد.

I loved that boy like I love my son.

آن پسر را مثل پسر خودم دوست داشتم.

But we failed him.

اما باعث دلسردیش شدیم.

And I love my country,

و کشورم را دوست دارم،

and I'm not going to fail that.

و نمی خواهم آن را ناامید کنم.

I'm not going to fail that.

نمی خواهم آن را ناامید کنم.

That sense of hope, we're going to hold,

آن حس امید، که می خواهیم نگهش داریم،

and we're going to fight for,

و بخاطرش مبارزه کنیم،

however impossible this battle looks.

هر چقدر هم که غیرممکن به نظر رسد.

What's next?

گام بعدی چیست؟

Well, we started with this march with 200 people,

خب ما این راهپیمایی را با ۲۰۰ نفر شروع کردیم،

and next year, there will be 1,000

سال بعد، ۱٫۰۰۰ نفر خواهیم شد

on different routes

در مسیرهای مختلف،

that march in the month of January

که در ماه ژانویه راهپیمایی می کنیم

and meet in Concord to celebrate this cause,

و در کنکورد برای جشن گرفتن این آرمان ملاقات خواهیم کرد،

and then in 2016, before the primary,

و سپس در ۲۰۱۶، قبل از گردهمایی رای دهندگان ثبت نام شده

there will be 10,000 who march across that state,

۱۰٫۰۰۰ نفر در سرتاسر ایالت راهپیمایی خواهند کرد،

meeting in Concord to celebrate this cause.

تا در کنکورد برای جشن گرفتن این آرمان ملاقات کنند.

And as we have marched, people around the country

و همانطور که پیاده روی کرده ایم، مردم کشور

have begun to say, "Can we do the same thing

نیز شروع کرده اند به گفتن این حرف که آیا می توانیم همچین

in our state?"

کاری را در ایالتهای خودمان انجام دهیم؟

So we've started a platform called G.D. Walkers,

بنابراین سکوی را آغاز کردیم که راهپیمایی کنندگان G.D. نام گرفت،

that is, Granny D walkers,

که اختصاری راهپیمایی کنندگان مادر بزرگ دی است

and Granny D walkers across the country

و راهپیمایی کنندگان مادر بزرگ دی در سراسر کشور

will be marching for this reform. Number one.

برای انجام این اصلاحات راهپیمایی خواهند کرد. شماره یک.

Number two, on this march,

شماره دو، در همین راهپیمایی،

one of the founders of Thunderclap, David Cascino,

یکی از بینانگذاران تاندرکلپ، دیوید کازینو،

was with us,

با ما بود،

and he said, "Well what can we do?"

و گفت که،"خب چه کار یاز ما برمیادش؟"

And so they developed a platform,

و بنابراین پلت فرمی را ساختند

which we are announcing today,

که ما امروز خبرش را اعلام می کنیم،

that allows us to pull together voters

که به ما اجازه می دهد تا رای دهندگانی را دور هم جمع کنیم

who are committed to this idea of reform.

که به این ایده صلاح طلبی متعهد هستند.

Regardless of where you are,

فارغ از این که کجا هستید،

in New Hampshire or outside of New Hampshire,

در نیوهمپشایر یا خارج از نیوهمپشایر،

you can sign up and directly be informed

می توانید ثبت نام کنید و مستقیم به شما اطلاع رسانی میشود که

where the candidates are on this issue

دیدگاه کاندیداها درباره این مساله چیست

so you can decide who to vote for

بنابراین قادر به تصمیم گرفتن درباره این هستیدکه به چه کسی رای دهید

as a function of which is going

بعنوان عملکردی از آنچه که قرار است

to make this possibility real.

این احتمال را به واقعیت نبدیل کند.

And then finally number three, the hardest.

و بالخره شماره سه، که دشوارترین است.

We're in the age of the Super PAC.

ما در عصر سوپرپک قرار داریم.

Indeed yesterday, Merriam announced

راستش دیروز، مریام اعلام کرد

that Merriam-Webster will have Super PAC as a word.

که مریام وبستر سوپر پک را بعنوان واژه ثبت خواهد کرد.

It is now an official word in the dictionary.

اکنون واژه ای رسمی در لغت نامه است.

So on May 1, aka May Day,

بنابراین در تاریخ اول ماه می،که همچنین با نام "روز می" شناخته میشود،

we're going to try an experiment.

قصد انجام آزمایشی را داریم.

We're going to try a launching

قصد راه اندازی چیزی را داریم که

of what we can think of as a Super PAC

می توانیم به آن بعنوان یک سوپر پک برای به خاتمه رساندن

to end all Super PACs.

همه سوپر پک ها فکر کنیم.

And the basic way this works is this.

و این طریقه ابتدایی کارکرد آن است.

For the last year, we have been working

تمام سال گذشته را ما مشغول کار کردن

with analysts and political experts

با کارشناسان سیاسی و تحلیل گران

to calculate, how much would it cost

جهت محاسبه کردن این بودیم که بردن رای

to win enough votes in the United States Congress

کافی در کنگره ایالات متحده چقدر هزینه بر می دارد

to make fundamental reform possible?

تا انجام اصلاحات بنیادی ممکن شود؟

What is that number? Half a billion? A billion?

آن رقم چقر است؟ نیم میلیارد؟ یک میلیارد؟

What is that number?

آن رقم چقدر است؟

And then whatever that number is,

و بعد اون عدد هر چه باشه

we are going to kickstart, sort of,

ما میخوایم که به عبارتی سریع استارت کار رو بزنیم

because you can't use KickStarter for political work,

چون نمی توانیم از استارت زدن برای کارهای سیاسی استفاده کنیم

but anyway, kickstart, sort of,

اما بهر حال یکجورهای استارت می زنیم،

first a bottom-up campaign

اولش با یک کمپین از پایین به بالا

where people will make small dollar commitments

جاییکه مردم تعهدات کوچیک دلاریشون رو می پردازند

contingent on reaching very ambitious goals,

مشروط به دستیابی به هدفهای بسیار جاه طلبانه،

and when those goals have been reached,

و هنگامی که به اون هدفها دست یافته شد

we will turn to the large dollar contributors,

سراغ کمک کننده های مقادیر بزرگ دلاری می رویم

to get them to contribute to make it possible

تا از کمکهای اونها جهت امکان اجرای

for us to run the kind of Super PAC necessary

ابر کمیته اقدام سیاسی لازم جهت بردن این

to win this issue,

مساله میسر شود،

to change the way money influences politics,

برای تغییر روشی که پول بر سیاست تاثیر می گذاره

so that on November 8,

بنابراین در 8 نوامبر

which I discovered yesterday is the day

که دیروز فهمیدم روزی هست که

that Aaron would have been 30 years old,

آرون سی ساله می شده،

on November 8,

در ۸ نوامبر

we will celebrate 218 representatives

گرامیداشت ۲۱۸ نماینده در خانه نمایندگان

in the House and 60 Senators

و ۶۰ سناتور رو

in the United States Senate

در سنای ایالت متحده

who have committed to this idea

برگزار می کنیم که به این ایده

of fundamental reform.

اصلاحات بنیادی متعهد هستند.

So last night, we heard about wishes.

بنابراین دیشب، درباره آرزوها شنیدیم

Here's my wish.

آرزوی من این است.

May one.

شاید بشه.

May the ideals of one boy

شاید ایده آلهای پسرکی باشد که

unite one nation behind one critical idea

ملتی را ورای یک ایده منتقدانه

that we are one people,

که ما یک مردم هستیم متحد کند،

we are the people who were promised a government,

ما مردمانی هستیم که به ما دولتی وعده داده شده،

a government that was promised to be

دولتی که وعده داده شده تا

dependent upon the people alone, the people,

فقط به مردم وابستکی داشته باشد، همان مردمی که

who, as Madison told us,

بنا به گفته مدیسون

meant not the rich more than the poor.

بیشتر منظور ثروتمندان در قیاس با فقرا نباشد.

May one.

شاید بشه.

And then may you, may you join this movement,

و بعد شما شاید، شاید به این جنبش ملحق شوید

not because you're a politician,

نه به خاطر این که سیاستمدار هستید،

not because you're an expert,

نه به خاطر این که شما کارشناس هستید،

not because this is your field,

نه به خاطر این که رشته کار یشماست،

but because if you are,

بلکه فقط به این خاطر اینکه

you are a citizen.

شما شهروند این کشور هستید.

Aaron asked me that.

آرون از من اون رو سوال کرد.

Now I've asked you.

الان از شما پرسیدم.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق)