Charles Limb: Building the musical muscle

Translator: Chana Chananukul Reviewer: Montian Tianprateep

Now when we think of our senses,

เมื่อเรานึกถึงประสาทสัมผัส (senses) ของเรา

we don't usually think of the reasons

เรามักไม่ค่อยนึกถึงเหตุผลว่า

why they probably evolved, from a biological perspective.

ทำไมพวกมันพัฒนาขึ้น จากมุมมองทางชีวภาพ

We don't really think of the evolutionary need

เราไม่ได้คิดถึงความจำเป็นที่ว่า วิวัฒนาการ

to be protected by our senses,

ถูกปกป้องโดยประสาทสัมผัสของเรา

but that's probably why our senses really evolved --

แต่นั่นอาจเป็นสาเหตุว่า ทำไมประสาทสัมผัสของเราจึงพัฒนาขึ้น

to keep us safe, to allow us to live.

ก็เพื่อที่จะทำให้เราปลอดภัย เพื่อทำให้เราสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้

Really when we think of our senses,

จริงๆ แล้ว เมื่อเราคิดถึงประสาทสัมผัส

or when we think of the loss of the sense,

หรือเมื่อเราคิดถึงการสูญเสียประสาทสัมผัส

we really think about something more like this:

เรามักคิดว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่เป็น

the ability to touch something luxurious, to taste something delicious,

ความสามารถในการสัมผัสสิ่งที่นุ่มลื่น การลิ้มรสอาหารที่อร่อยล้ำ

to smell something fragrant,

การที่ได้ดมกลิ่นที่หอมหวล

to see something beautiful.

หรือการมองเห็นสิ่งที่สวยงาม

This is what we want out of our senses.

นี้คือสิ่งที่เราอยากได้จากประสาทสัมผัสของเรา

We want beauty; we don't just want function.

เราต้องการความสวยงาม มิใช่ต้องการเพียงแค่สิ่งที่ทำงานได้

And when it comes to sensory restoration,

และเมื่อพูดถึงการฟื้นฟูประสาทสัมผัส

we're still very far away from being able to provide beauty.

เรายังอยู่ไกลจากความสามารถ ที่จะทำให้มันเอื้อให้เกิดความงดงามได้

And that's what I'd like to talk to you a little bit about today.

และนั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะพูดให้คุณฟังซักเล็กน้อยในวันนี้

Likewise for hearing.

เช่นเดียวกับการได้ยิน

When we think about why we hear,

เมื่อเราคิดว่าทำไมเราถึงได้ยิน

we don't often think about the ability to hear an alarm or a siren,

เราคงไม่คิดแค่ความสามารถในการได้ยินเสียงเตือนภัยแน่ๆ

although clearly that's an important thing.

แม้ว่าจริงๆ แล้วมันมีความสำคัญมากๆ

Really what we want to hear is music.

แต่สิ่งที่เราต้องการได้ยินก็คือเสียงดนตรี

(Music)

(เสียงดนตรี)

So many of you know that that's Beethoven's Seventh Symphony.

พวกคุณส่วนใหญ่รู้จักว่านี่คือ ซิมโฟนีหมายเลข 7 ของเบโธเฟน

Many of you know that he was deaf, or near profoundly deaf,

หลายคนคงรู้ว่าเขาหูหนวกหรือเกือบหูหนวก

when he wrote that.

ขณะที่เขากำลังแต่งเพลงนี้

Now I'd like to impress upon you

ตอนนี้ ผมอยากสร้างความประทับใจให้พวกคุณ

how unusual it is that we can hear music.

ถึงความพิเศษที่พวกเราได้ยินเสียงดนตรี

Music is just one of the strangest things that there is.

ดนตรีเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดสิ่งหนึ่ง

It's acoustic vibrations in the air,

มันเป็นการสั่นของเสียงในอากาศ

little waves of energy in the air that tickle our eardrum.

ซึ่งเป็นคลื่นเล็กๆ ของพลังงานในอากาศ ที่กระตุ้นแก้วหูของเรา

Somehow in tickling our eardrum

การกระตุ้นแก้วหูทำให้เกิด

that transmits energy down our hearing bones,

การส่งผ่านพลังงานไปยังกระดูกที่เกี่ยวข้องกับการได้ยิน

which get converted to a fluid impulse inside the cochlea

ที่เปลี่ยนพลังงานดังกล่าว ให้เป็นคลื่นดล (impulse) ของเหลว ภายในคอเคลีย (cochlea)

and then somehow converted into an electrical signal in our auditory nerves

จากนั้น กระบวนการบางอย่างได้เปลี่ยนคลื่นดล ให้เป็นสัญญาณไฟฟ้าในเส้นประสาทรับเสียง

that somehow wind up in our brains

ที่ถูกส่งต่อไปยังสมอง

as a perception of a song or a beautiful piece of music.

ก่อให้เกิดการรับรู้เสียงเพลง หรือความไพเราะของเสียงดนตรีได้

That process is entirely abstract and very, very unusual.

กระบวนการดังกล่าวจับต้องไม่ได้ และแปลกมากๆ

And we could discuss that topic alone for days

เราสามารถถกเถียงเกี่ยวกับเรื่องนี้เพียงเรื่องเดียว ได้เป็นวันๆ

to really try to figure out, how is it that we hear something that's emotional

เพือที่จะพยายามคิดให้ออกว่า เราได้ยินเสียงทีก่อให้เกิดอารมณ์

from something that starts out as a vibration in the air?

จากสิ่งที่เริ่มมาจากการสั่นของอากาศได้อย่างไร

Turns out that if you have hearing loss,

ถ้าคุณสูญเสียการได้ยิน

most people that lose their hearing

ซึ่งคนส่วนใหญ่ที่สูญเสียการได้ยิน

lose it at what's called the cochlea, the inner ear.

มักเกิดจากความผิดปกติของคอเคลีย ซึ่งอยู่ในส่วนหูชั้นใน

And it's at the hair cell level that they do this.

และเกิดในระดับของเซลล์ขน (hair cell)

Now if you had to pick a sense to lose,

ทีนี้ ถ้าคุณต้องเลือกที่จะสูญเสียประสาทสัมผัสหนึ่งใด

I have to be very honest with you

ผมคงต้องบอกกับคุณตรงๆ เลยว่า

and say, we're better at restoring hearing

เราชำนาญการฟื้นฟูการได้ยินมากกว่า

than we are at restoring any sense that there is.

การฟื้นฟูประสาทสัมผัสแบบอื่นๆ

In fact, nothing even actually comes close

ความจริง ไม่มีการฟื้นฟูใดๆ ที่เทียบเคียงกับ

to our ability to restore hearing.

ความสามารถในการฟื้นฟูการได้ยินของเราได้เลย

And as a physician and a surgeon, I can confidently tell my patients

และฐานะของศัลยแพทย์ ผมมั่นใจที่จะบอกกับผู้ป่วยของผมว่า

that if you had to pick a sense to lose,

ถ้าคุณต้องเลือกที่จะสูญเสียประสาทสัมผัสอย่างหนึ่งอย่างใด

we are the furthest along medically and surgically with hearing.

เรามีความก้าวหน้าในการผ่าตัดระบบการได้ยินเป็นอันมาก

As a musician, I can tell you

ในฐานะนักดนตรี ผมบอกคุณได้เลยว่า

that if I had to have a cochlear implant,

ถ้าผมจะต้องปลูกถ่ายคอเคลีย

I'd be heartbroken. I'd just be plainly heartbroken,

ผมคงจะทำให้ทุกๆ ท่านผิดหวัง

because I know that music would never sound the same to me.

เพราะผมรู้ว่าเสียงดนตรีที่ได้ยิน อาจจะไม่ใช่เสียงเดิมอีกต่อไป

Now this is a video that I'm going to show you

นี้คือวิดีโอที่ผมจะแสดงให้คุณชมเกี่ยวกับ

of a girl who's born deaf.

เด็กหญิงที่หูพิการมาตั้งแต่เกิด

She's in a very supportive environment.

เธออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ได้รับการเอาได้เอาใจใส่

Her mother's doing everything she can.

แม่ของเธอทำทุกอย่างเท่าที่เธอจะทำได้

Okay, play that video please.

ครับ ช่วยเล่นวิดีโอด้วยครับ

(Video) Mother: That's an owl.

แม่: นั่นนกฮูก (owl)

Owl, yeah.

นกฮูก

Owl. Owl.

นกฮูก นกฮูก

Yeah.

ใช่

Baby. Baby.

เด็กทารก ทารก

You want it?

ลูกจะเอาไหม

(Kiss)

จู๊บ

Charles Limb: Now despite everything going for this child

ชาร์ลส์ ลิ้มบ์: ครับ แต่ถึงอย่างนั้น ทุกอย่างที่ให้เด็กคนนี้

in terms of family support

ในแง่ของการสนับสนุนจากครอบครัว

and simple infused learning,

และการเรียนรู้ที่ซึมซับได้อย่างง่ายๆ

there is a limitation to what a child who's deaf, an infant who was born deaf,

ก็ยังคงมีข้อจำกัด สำหรับเด็กที่มีปัญหาด้านการได้ยินมาตั้งแต่เกิด

has in this world

ในโลกใบนี้

in terms of social, educational, vocational opportunities.

ในแง่ของสังคม การศึกษา โอกาสในการทำงาน

I'm not saying that they can't live a beautiful, wonderful life.

ผมไม่ได้ว่า พวกเขาจะใช้ชีวิตอยู่อย่างสวยงาม และยอดเยี่ยมไม่ได้

I'm saying that they're going to face obstacles

แต่ผมว่า พวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรค

that most people who have normal hearing will not have to face.

ซึ่งคนส่วนใหญ่ที่ได้ยินปกติ ไม่ต้องเผชิญ

Now hearing loss and the treatment for hearing loss

เอาล่ะครับ การสูญเสียการได้ยินและการรักษา

has really evolved in the past 200 years.

มีพัฒนาการย้อนกลับไปถึง 200 ปี นับจากอดีต

I mean literally,

ผมหมายถึงตั้งแต่

they used to do things like stick ear-shaped objects onto your ears

การใช้พวกอุปกรณ์ที่มีรูปร่างคล้ายหูใส่เข้าไปในหู

and stick funnels in.

รวมถึงการใช้ท่อรูปกรวยแหย่เข้าไป

And that was the best you could do for hearing loss.

และนั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่คุณสามารถทำได้ เมื่อสูญเสียการได้ยิน

Back then you couldn't even look at the eardrum.

เมื่อมองย้อนกลับไป คุณไม่ได้พิจารณาที่เยื่อแก้วหูเลยด้วยซ้ำ

So it's not too surprising

จึงไม่น่าแปลกใจเลยว่า

that there were no good treatments for hearing loss.

ทำไม การรักษาการสูญเสียการได้ยิน จึงยังไม่ดี

And now today we have the modern multi-channel cochlear implant,

ปัจจุบัน เรามีการปลูกถ่าย คอเคลียเทียมแบบหลายช่อง (multi-channel cochlear)

which is an outpatient procedure.

ซึ่งเป็นขั้นตอนที่บริการกับผู้ป่วยนอก

It's surgically placed inside the inner ear.

โดยผ่าตัดฝังอุปกรณ์ดังกล่าวเข้าไปในหูชั้นใน

It takes about an hour and a half to two hours, depending on where it's done,

ซึ่งจะใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่งถึงสองชั่วโมง ขึ้นอยู่กับบริเวณที่ทำงานผ่าตัด

under general anesthesia.

ภายใต้การใช้ยาสลบ

And in the end, you achieve something like this

และสุดท้าย คุณจะได้อุปกรณ์ที่มีลักษณะเช่นนี้

where an electrode array is inserted inside the cochlea.

กล่าวคือ ชุดของอิเล็กโทรด (electrode array) จะถูกสอดใส่ไว้ในคอเคลีย

Now actually, this is quite crude

ที่จริง การตอบสนองต่อเสียงนี้จะค่อนข้างหยาบ

in comparison to our regular inner ear.

เมื่อเปรียบเทียบกับหูชั้นในที่ปกติของเรา

But here is that same girl who is implanted now.

แต่นี่คือเด็กหญิงคนเดียวกันที่ได้ทำศัลยกรรมแล้ว

This is her 10 years later.

นี้คือเธอหลังจาก 10 ปีผ่านไป

And this is a video that was taken

และนี่คือวิดีโอที่ถ่ายทำขึ้น

by my surgical mentor, Dr. John Niparko, who implanted her.

โดย ดร. จอห์น นิพาร์โค (Dr. John Niparko) ศัลยแพทย์ผู้ให้คำปรึกษาของผม และเป็นผู้ที่ทำการศัลยกรรมให้เธอ

If we could play this video please.

ช่วยเปิดวิดีโอนี้ด้วยครับ

(Video) John Niparko: So you've written two books?

ดร. จอห์น นิพาร์โค: อืม หนูเขียนหนังสือสองเล่มแล้วหรือ

Girl: I have written two books. (Mother: Was the other one a book or a journal entry?)

เด็กหญิง: หนูเขียนหนังสือได้สองเล่มแล้วค่ะ แม่: อีกเล่มหนึ่งเป็นหนังสือหรือบันทึกคะ

Girl: No, the other one was a book. (Mother: Oh, okay.)

เด็กหญิง: ไม่ค่ะ อีกเล่มหนึ่งเป็นหนังสือ แม่:. อ้อ จ๊ะ

JN: Well this book has seven chapters,

ดร. จอห์น: หนังสือเล่มนี้มีเจ็ดบท

and the last chapter

และบทสุดท้าย

is entitled "The Good Things About Being Deaf."

มีชื่อบทว่า "ข้อดีเกี่ยวกับการเป็นคนหูหนวก"

Do you remember writing that chapter?

หนูจำเนื้อเรื้องที่เขียนในบทนี้ได้ไหม

Girl: Yes I do. I remember writing every chapter.

เด็กหญิง: หนูจำได้ หนูจำได้ทุกบทที่เขียนเลยค่ะ

JN: Yeah.

ดร. จอห์น: ว๊าววว

Girl: Well sometimes my sister can be kind of annoying.

เด็กหญิง: บางที น้องสาวหนูก็น่ารำคาญ

So it comes in handy to not be annoyed by her.

ซึ่งมันก็ดีเหมือนกันนะ ที่ไม่ต้องมารำคาญเพราะเธอ

JN: I see. And who is that?

ดร. จอห์น: อ๋อ เหรอ แล้วนั่นใครหล่ะ

Girl: Holly. (JN: Okay.)

เด็กหญิงl: ฮอลลี ดร จอหฺน: โอเค

Mother: Her sister. (JN: Her sister.) Girl: My sister.

แม่: น้องสาวของเธอค่ะ ดร จอห์น: น้องสาวของหนูซินะ เด็กหญิง: น้องสาวของหนู

JN: And how can you avoid being annoyed by her?

ดร จอห์น: แล้วหนูเลี่ยงให้ไม่รำคาญน้องได้อย่างไรล่ะ

Girl: I just take off my CI, and I don't hear anything.

เด็กหญิง: หนูก็ถอดเครื่องช่วยฟัง (CI) ออก เท่านี้หนูก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว

(Laughter)

(หัวเราะ)

It comes in handy.

มันมีประโยชน์มากนะ

JN: So you don't want to hear everything that's out there?

ดร จอห์น: แล้วหนูไม่ต้องการได้ยินเสียงอื่นๆ ด้วยหรือ

Girl: No.

เด็กหญิง: ไม่ค่ะ

CL: And so she's phenomenal.

ชาร์ลสฺ์: เธอช่างน่าทึ่งเสียจริงๆ

And there's no way that you can't look at that as an overwhelming success.

และไม่มีทาง ที่คุณจะมองว่า นั่นไม่ใช่เป็นความสำเร็จอย่างท่วมท้น

It is. It's a huge success story in modern medicine.

มันประสบความสำเร็จอย่างมากในด้านการแพทย์สมัยใหม่

However, despite this incredible facility

แม้จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่เหลือเชื่อนี้

that some cochlear implant users display with language,

ที่ทำให้คนไข้ที่ฝังคอเคลียเทียมบางคน แสดงออกทางภาษาพูดได้

you turn on the radio and all of a sudden they can't hear music almost at all.

แต่เมื่อคุณเปิดวิทยุ ทันใดนั้น พวกเขาแทบไม่สามารถได้ยินเสียงดนตรีเลย

In fact, most implant users really struggle

ความจริง ผู้ใช้ประสาทหูเทียมส่วนใหญ่ ยังคงมีปัญหา

and dislike music because it sounds so bad.

และไม่ชอบเสียงดนตรี เพราะเสียงมันแย่มาก

And so when it comes to this idea

และเมื่อมาถึงความคิดที่ว่า

of restoring beauty to somebody's life,

จะฟื้นฟูความระรื่นให้กับชีวิตของใครบางคน

we have a long way to go when it comes to audition.

เราคงยังต้องเดินทางอีกยาวไกล เมื่อมันเป็นเรื่องการรับฟังเสียง

Now there are a lot of reasons for that.

ตอนนี้ มันมีเหตุผลหลายอย่างครับ

I mentioned earlier the fact

ผมกล่าวถึงก่อนหน้านี้ถึงความเป็นจริง

that music is a different capacity because it's abstract.

ที่ว่า เสียงดนตรีมีคุณลักษณะที่แตกต่างกัน เนื่องจากมันเป็นนามธรรม

Language is very different. Language is very precise.

ภาษาพูดนั้นแตกต่างจากเสียงดนตรีมาก ภาษาพูดมีลักษณะที่เฉพาะมากๆ

In fact, the whole reason we use it

ความจริง เหตุผลทั้งหมดที่เราใช้ภาษาพูด

is because it has semantic-specificity.

เพราะมันมีลักษณะที่จำเพาะเจาะจง (semantic-specificity)

When you say a word,

เมื่อคุณพูดคำคำหนึ่ง

what you care is that word was perceived correctly.

ที่คุณสนใจคือคุณรับคำนั้นมาได้ถูกต้องหรือไม่

You don't care that the word sounded pretty

คุณไม่สนว่าคำที่คุณพูด

when it was spoken.

จะฟังไพเราะหรือไม่

Music is entirely different.

เสียงดนตรีนั้นแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

When you hear music, if it doesn't sound good, what's the point?

เมื่อคุณได้ยินเสียงดนตรี ถ้าเสียงไม่เพราะ แล้วคุณจะฟังไปเพื่ออะไรกัน

There's really very little point in listening to music

มันมีเหตุผลน้อยมากที่คุณจะฟังเสียงดนตรี

when it doesn't sound good to you.

ถ้าคุณฟังแล้วคุณว่ามันไม่เพราะเลย

The acoustics of music are much harder than those of language.

ศาสตร์ของเสียงดนตรีนั้นมีความยากกว่าศาสตร์ของภาษาพูดมาก

And you can see on this figure,

คุณจะเห็นได้จากรูปนี้

that the frequency range

ที่ช่วงความถี่

and the decibel range, the dynamic range of music

และช่วงความเข้มเสียงแบบไดนามิกของดนตรี ในหน่วยเดซิเบล

is far more heterogeneous.

มีความหลากหลายมาก

So if we had to design a perfect cochlear implant,

ดังนั้นหากเราต้องออกแบบประสาทหูเทียมที่สมบูรณ์แบบ

what we would try to do

เป้าหมายที่เราควรต้องพยายามทำก็คือ

is target it to be able to allow music transmission.

การทำให้มันสามารถส่งผ่านลักษณะของเสียงดนตรีได้

Because I always view music as the pinnacle of hearing.

เพราะผมเห็นว่าดนตรีเป็นสุดยอดของการได้ยิน

If you can hear music,

หากคุณสามารถได้ยินเสียงดนตรี

you should be able to hear anything.

คุณควรสามารถได้ยินเสียงต่างๆ ได้

Now the problems begin first with pitch perception.

ตอนนี้ปัญหาเริ่มแรกด้วยการรับรู้ระดับเสียง (pitch perception)

I mean, most of us know that pitch is a fundamental building block of music.

ผมหมายถึง พวกเราส่วนใหญ่รู้ว่าระดับเสียง (pitch) เป็นพื้นฐานของเสียงดนตรี

And without the ability to perceive pitch well,

และถ้าไม่มีความสามารถในการรับรู้ระดับเสียงที่ดี

music and melody is a very difficult thing to do --

เพลงและทำนองก็เป็นสิ่งยากมากที่จะทำ -

forget about a harmony and things like that.

ไม่ต้องพูดถึงเสียงประสาน (harmony) และอะไรทำนองนั้นเลยครับ

Now this is a MIDI arrangement of Rachmaninoff's Prelude.

นี้เป็นมิดิ(MIDI) เพลงของ รัคมานินอฟ พรีรุท (Rachmaninoff's Prelude)

Now if we could just play this.

ตอนนี้เราจะเล่นเพลงนี้

(Music)

(เสียงดนตรี)

Okay, now if we consider

เอาล่ะ ตอนนี้ถ้าเราพิจารณา

that in a cochlear implant patient

ในผู้ป่วยที่ศัลยกรรมประสาทหู

pitch perception could be off as much as two octaves,

การรับรู้ระดับเสียงอาจจะเพี้ยนไปที่สองระดับของ เสียงคู่แปด (octave)

let's see what happens here

ไปดูสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่

when we randomize this to within one semitone.

เมื่อเราทำการสุ่มขึ้นมาในกึ่งโทนเสียง (semitone)

We would be thrilled if we had one semitone pitch perception in cochlear implant users.

เราตื่นเต้นเมื่อผู้ใช้ประสาทหูเทียม มีการรับรู้ระดับเสียงได้ในระดับกึ่งโทนเสียง

Go ahead and play this one.

โปรดเล่นเพลงนี้ต่อทีครับ

(Music)

(เสียงดนตรี)

Now my goal in showing you that

ตอนนี้เป้าหมายของผม

is to show you that music is not robust to degradation.

คือการแสดงให้คุณทราบว่า ดนตรีทนต่อการลดระดับเสียงไม่ได้

You distort it a little bit, especially in terms of pitch, and you've changed it.

คุณทำมันระดับเสียงมันผิดเพี้ยนเพียงเล็กน้อย คุณก็เปลี่ยนมันไปแล้ว

And it might be that you kind of like that.

และมันอาจเป็นไปได้ว่าคุณชอบ

That's kind of hypnotic.

มันเป็นการสะกดจิตอย่างหนึ่ง

But it certainly wasn't the way the music was intended.

แต่แน่นอนว่า นี่ไม่ใช่แบบที่ดนตรีควรจะเป็น

And you're not hearing the same thing

และคุณก็จะไม่ได้ยินในสิ่งเดียว

that most people who have normal hearing are hearing.

กับที่คนส่วนใหญ่ที่มีการได้ยินปกติจะได้ยิน

Now the other issue comes with,

ตอนนี้ อีกปัญหาหนึ่งก็คือ

not just the ability to tell pitches apart,

ไม่เพียงแต่ความสามารถในการที่จะบอกความแตกต่างของระดับเสียงเท่านั้น

but the ability to tell sounds apart.

แต่ยังต้องสามารถบอกชนิดของเสียงที่แตกต่างกันได้ด้วย

Most cochlear implant users cannot tell the difference between an instrument.

ผู้ทำศัลยกรรมประสาทหูส่วนใหญ่ ไม่สามารถบอกความแตกต่างของเสียงที่ใช้เครื่องดนตรีต่างชนิดได้

If we could play these two sound clips in succession.

ถ้าเราเล่นทั้งสองคลิปเสียงต่อกัน

(Trumpet)

(เสียงทรัมเป็ต)

The trumpet.

ทรัมเป็ต

And the second one.

และอีกเสียงหนึ่ง

(Violin)

(เสียงไวโอลิน)

That's a violin.

นั่นคือเสียงไวโอลิน

These have similar wave forms. They're both sustained instruments.

รูปคลื่นของเสียงทั้งสองมีลักษณะคล้ายกัน เครื่องดนตรีทั้งสองให้โน๊ตที่ยาวต่อเนื่อง (sustained instrument)

Cochlear implant users cannot tell the difference

ผู้ใช้ประสาทหูเทียมไม่สามารถบอกความแตกต่าง

between these instruments.

ระหว่างเครื่องดนตรีเหล่านี้ได้

The sound quality, or the sound of the sound

คุณภาพเสียง (sound quality) หรือเสียงของเสียง

is how I like to describe timbre, tone color --

ซึ่งผมชอบที่จะอธิบายด้วยลักษณะของน้ำเสียง โทนสีเสียง

they cannot tell these things whatsoever.

พวกเขาไม่สามารถบอกสิ่งเหล่านี้ได้ แต่อย่างใด

This implant is not transmitting

ประสาทหูเทียมนี้ไม่ได้ส่งผ่าน

the quality of music that usually provides things like warmth.

คุณภาพของเสียงดนตรี ที่มักจะให้ความระรื่นหู

Now if you look at the brain of an individual who has a cochlear implant

ตอนนี้ถ้าคุณพิจารณาที่สมองของบุคคลที่มีประสาทหูเทียมแต่ละคน

and you have them listen to speech,

และคุณให้พวกเขาฟังเสียงพูด

have them listen to rhythm and have them listen to melody,

ฟังจังหวะ และฟังทำนองเพลง

what you find is that the auditory cortex

สิ่งที่คุณพบคือสมองส่วนที่ทำหน้าที่รับรู้การได้ยิน (auditory cortex)

is the most active during speech.

จะเป็นส่วนที่ใช้งานมากระหว่างการฟังเสียงพูด

You would think that because these implants are optimized for speech,

คุณควรคิดได้ว่าเพราะประสาทหูเทียมเหล่านี้ เหมาะสำหรับการฟังเสียงพูดที่สุด

they were designed for speech.

เนื่องจากพวกมันได้รับการออกแบบสำหรับการฟังเสียงพูด

But actually if you look at melody,

แต่ที่จริงแล้วถ้าคุณพิจารณาไปที่ทำนองเพลง

what you find is that there's very little cortical activity

สิ่งที่คุณพบคือสมองส่วนนี้จะตอบสนองน้อยมาก

in implant users compared with normal hearing controls.

ในผู้ใช้ประสาทหูเทียม เมื่อเปรียบเทียบกับ การควบคุมการได้ยินปกติ

So for whatever reason,

ดังนั้นไม่ว่าด้วยเหตุผลใด

this implant is not successfully stimulating auditory cortices

ประสาทหูเทียมนี้ไม่ได้ประสบความสำเร็จ ในการกระตุ้นการได้ยิน

during melody perception.

ในขณะที่มีการรับรู้ทำนองเพลง

Now the next question is,

คำถามต่อไปคือ

well how does it really sound?

เสียงจริงๆ มันเป็นอย่างไรกัน

Now we've been doing some studies

ตอนนี้เราได้รับการทำการศึกษา

to really get a sense of what sound quality is like for these implant users.

เพื่อที่จะได้ทราบถึงคุณภาพเสียงที่ ผู้ใช้ประสาทหูเทียมได้รับจริงๆ

I'm going to play you two clips of Usher,

ฉันจะเล่นคลิปของ Usher สองคลิปให้พวกคุณฟัง

one which is normal

คลิปหนึ่งเป็นแบบปกติ

and one which has almost no high frequencies, almost no low frequencies

และอีกคลิปหนึ่งเป็นแบบที่เกือบไม่มีทั้งความถี่สูงและความถี่ต่ำ

and not even that many mid frequencies.

และไม่แม้แต่มีความถี่กลางมากนัก

Go ahead and play that.

เล่นเลยครับ

(Music)

(เสียงดนตรี)

(Limited Frequency Music)

(เสียงเพลงความถี่จำกัด )

I had patients tell me that those sound the same.

ผู้ป่วยบอกผมว่าเสียงเหล่านี้เหมือนกันหมด

They cannot differentiate sound quality differences

พวกเขาไม่สามารถแยกความแตกต่างคุณภาพเสียง

between those two clips.

ระหว่างทั้งสองคลิปได้

Again, we are very, very far away in just getting to where we want to get to.

ย้ำอีกครั้ง เรายังอยู่ไกลจากเป้าหมายที่เราต้องการมากๆ

Now the question comes to mind: Is there any hope?

ตอนนี้มาถึงคำถามที่อยู่ในใจคือ เราจะมีความหวังไหม

And yes, there is hope.

มีความหวังครับ

Now I don't know if anybody knows who this is.

ตอนนี้ผมไม่ทราบว่าใครรู้มั่งว่านี่คือใคร

This is ... does somebody know?

นี่คือ ... ใครทราบไหมครับ

This is Beethoven.

นี่คือเบโธเฟน

Now why would we know what Beethoven's skull looks like?

ทำไมเราว่า กะโหลกศีรษะเบโธเฟนหน้าตาเป็นอย่างไร

Because his grave was exhumed.

เพราะหลุมฝังศพของเขาถูกขุดขึ้นมา

And it turns out that his temporal bones were harvested when he died

และมันกลายเป็นว่ากระดูกขมับของเขาถูกเอาไป เมื่อเขาเสียชีวิต

to try to look at the cause of his deafness,

เพื่อพยายามที่จะหาสาเหตุของอาการหูหนวกของเขา

which is why he has molding clay

ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขามีดินปั้น

and his skull is bulging out on the side there.

และกะโหลกศีรษะของเขาโป่งออกมาที่ด้านนั้น

But Beethoven composed music

แต่เบโธเฟนแต่งเพลง

long after he lost his hearing.

เป็นเวลานานหลังจากที่เขาสูญเสียการได้ยินของเขา

What that suggests is that, even in the case of hearing loss,

สิ่งที่แสดงให้เห็นก็คือว่า แม้ในกรณีที่สูญเสียการได้ยิน

the capacity for music remains.

ความจำที่บรรจุเพลงยังคงเหลืออยู่

The brains remain hardwired for music.

สมองยังคงมีเส้นทางเดินสำหรับเพลง

I've been very lucky to work with Dr. David Ryugo

ผมโชคดีมากที่ได้ทำงานกับ ดร. เดวิด รีอุโก (Dr. David Ryugo)

where I've been working on deaf cats that are white

ที่ผมเคยทำงานเกี่ยวกับแมวหูหนวก สีขาว

and trying to figure out what happens when we give them cochlear implants.

และพยายามที่จะศึกษาว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเราให้พวกเขามีประสาทหูเทียม

This is a cat that's been trained to respond to a trumpet for food.

นี้เป็นแมวที่ได้รับการฝึก เพื่อตอบสนองต่อเสียงทรัมเป็ตสำหรับอาหาร

(Music)

(เสียงดนตรี)

Text: Beethoven doesn't excite her.

ข้อความ: เบโธเฟนไม่ได้กระตุ้นมันให้สนใจ

(Music)

(เสียงดนตรี)

The "1812 Overture" isn't worth waking for.

"1812 Overture" ไม่สำคัญพอที่จะทำให้มันตื่น

(Trumpet)

(เสียงทรัมเป็ต)

But she jumps to action when called to duty!

แต่มันกระโดด และตอบสนองเมื่อมีการเรียกไปกินอาหาร

(Trumpet)

(เสียงทรัมเป็ต)

CL: Now I'm not suggesting

CL: ผมไม่ได้จะบอกว่า

that the cat is hearing that trumpet the way we're hearing it.

แมวจะได้ยินเสียงทรัมเป็ดเหมือนที่เราได้ยินมัน

I'm suggesting that with training

แต่ผมจะบอกว่าด้วยการฝึก

you can imbue a musical sound with significance,

คุณสามารถซึมซับเสียงดนตรีอย่างมีนัยสำคัญ

even in a cat.

แม้แต่ในแมว

If we were to direct efforts

ถ้าเราพยายาม

towards training cochlear implant users to hear music --

ฝึกผู้ใช้ประสาทหูเทียมให้ได้ยินเสียงดนตรีตรงๆ -

because right now there's virtually no effort put towards that,

เพราะตอนนี้ยังไม่มีความพยายามใดๆ ที่จะทำให้เป้าหมายนั้นเป็นจริงได้

no rehabilitative strategies,

ไม่มีกลยุทธ์การฟื้นฟู

very little in the way of technological advances to actually improve music --

ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี ที่จะพัฒนาการได้ยินเสียงดนตรีมีอยู่น้อยมาก

we would come a long way.

แม้ว่าเรามาได้ไกลแล้ว

Now I want to show you one last video.

ตอนนี้ผมต้องการแสดงวิดีโอล่าสุดคลิปหนึ่งให้คุณชม

And this is of a student of mine named Joseph

และนี่คือของนักเรียนของผมที่ชื่อโจเซฟ

who I had the good fortune to work with for three years in my lab.

ผู้ซึ่งผมโชคดีที่มีโอกาสร่วมงานด้วย เป็นเวลาสามปีในห้องทดลองของผม

He's deaf, and he learned to play the piano

เขาหูหนวกและเขาได้เรียนการเล่นเปียโน

after he received the cochlear implant.

หลังจากที่เขาได้รับประสาทหูเทียม

And here's a video of Joseph.

และนี่คือวิดีโอของโจเซฟ

(Music)

(เสียงดนตรี )

(Video) Joseph: I was born in 1986.

โจเซฟ: ผมเกิดในปี 1986

And at about four months old,

พออายุประมาณสี่เดือน

I was diagnosed with profoundly severe hearing loss.

หมอก็วินิจฉัยว่า ผมสูญเสียการได้ยินอย่างรุนแรง

Not long after,

ไม่นานหลังจากนั้น

I was fitted with hearing aids.

ผมก็ติดเครื่องช่วยฟัง

But although these hearing aids

แต่ถึงแม้ว่าเครื่องช่วยฟังเหล่านี้

were the most powerful hearing aids on the market at the time,

มีประสิทธิภาพมากที่สุดในท้องตลาด ณ เวลานั้น

they weren't very helpful.

แต่พวกมันก็ช่วยผมได้ไม่มากนัก

So as a result, I had to rely on lip reading a lot,

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงต้องพึ่งการอ่านริมฝีปากมาก

and I couldn't really hear what people were saying.

และผมก็ไม่สามารถได้ยินสิ่งที่คนพูดจริงๆ

When I was 12 years old,

เมื่อตอนที่ผมอายุ 12 ปี

I was one of the first few people in Singapore

ผมเป็นหนึ่งในไม่กี่คนแรกของสิงคโปร์

who underwent cochlear implantation.

ที่เข้ารับการปลูกถ่ายประสาทหูเทียม

And not long after I got my cochlear implant,

และไม่นานหลังจากที่ผมได้ประสาทหูเทียม

I started learning how to play piano.

ผมก็เริ่มเรียนรู้วิธีการเล่นเปียโน

And it was absolutely wonderful.

มันน่าอัศจรรย์มาก

Since then, I've never looked back.

ตั้งแต่นั้นมาผมก็ลืมเครื่องช่วยฟังไปเลย

CL: Joseph is phenomenal. He's brilliant.

ชาร์ลีส์: โจเซฟเป็นเด็กที่พิเศษมาก เขาเป็นเด็กฉลาด

He is now a medical student at Yale University,

ตอนนี้เขาเป็นนักเรียนแพทย์ที่มหาวิทยาลัยเยล

and he's contemplating a surgical career --

และเขาวางแผนจะเป็นศัลยแพทย์ -

one of the first deaf individuals to consider a career in surgery.

ซึ่งจะเป็นคนหูหนวกคนแรกที่ต้องการจะเป็นหมอผ่าตัด

There are almost no deaf surgeons anywhere.

ซึ่งเกือบไม่มีศัลยแพทย์หูหนวกที่ใดเลย

And this is really unheard of stuff, and this is all because of this technology.

และนี่คือสิ่งที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้เพราะเทคโนโลยีนี้

And the fact that he can play the piano like that

และการที่เขาสามารถเล่นเปียโนอย่างนั้นได้

is a testament to his brain.

ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงสมองของเขา

Truth of the matter is you can play the piano without a cochlear implant,

ความจริงคือคุณสามารถเล่นเปียโนได้โดย ไม่ต้องฝังประสาทหูเทียม

because all you have to do is press the keys at the right time.

เพราะสิ่งที่คุณต้องทำทั้งหมดก็คือ การกดแป้นเปียโนให้ถูกจังหวะ

You don't actually have to hear it.

คุณไม่จำเป็นต้องได้ยินมันจริงๆ

I know he doesn't hear well, because I've heard him do Karaoke.

ผมรู้ว่าเขาได้ยินเสียงไม่ดีนัก เพราะผมเคยได้ยินเขาร้องคาราโอเกะ

(Laughter)

(หัวเราะ)

And it's one of the most awful things --

และมันเป็นหนึ่งในสิ่งที่แย่ที่สุดอย่างหนึ่ง -

heartwarming, but awful.

มันน่าพอใจ แต่ก็ยังแย่อยู่

(Laughter)

(หัวเราะ)

And so there is certainly a lot of hope,

และมันก็ยังมีความหวังอยู่มาก

but there's a lot more that needs to be done.

แต่ก็ยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะเหมือนกัน

So I just want to conclude with the following words.

ดังนั้นผมต้องการที่จะสรุปว่า

When it comes to restoration of hearing,

เมื่อกล่าวถึงการฟื้นฟูการได้ยิน

we have certainly come a long way, a remarkably long way.

เรามาได้ไกล และไกลอย่างมีนัยยะ

And we have a much longer way to go

แต่เราก็มีทางอีกไกลที่ต้องเดิน

when it comes to the idea of restoring perfect hearing.

ไปยังจุดที่มีแนวคิดที่ต้องการจะฟื้นฟูการได้ยินที่สมบูรณ์แบบ

And let me tell you right now,

และให้ผมบอกคุณตอนนี้ได้เลยว่า

it's fine that we would all be very happy with speech.

มันดีแล้วที่เราทุกคนจะมีความสุขมากกับการได้ยินเสียงพูด

But I tell you, if we lost our hearing,

ถ้าเราสูญเสียการได้ยินของเรา

if anyone here suddenly lost your hearing,

ถ้าใครซักคนในที่นี่สูญเสียการได้ยินของคุณอย่างกระทันหัน

you would want perfect hearing back.

คุณคงต้องการได้ยินที่สมบูรณ์แบบกลับมา

You wouldn't want decent hearing, you would want perfect hearing.

คุณจะไม่ต้องการได้ยินแค่เสียง แต่คุณคงต้องการการได้ยินที่สมบูรณ์แบบ

Restoration of basic sensory function is critical.

การฟื้นฟูการทำงานของระบบประสาทพื้นฐานเป็นสิ่งสำคัญ

And I don't mean to understate

และผมไม่ได้อยากจะลดค่า

how important it is to restore basic function.

ความสำคัญของการฟื้นฟูการทำงานพื้นฐาน

But it's really restoration of the ability to perceive beauty

แต่การฟื้นฟูความสามารถ ในการรับรู้ที่ทำให้เกิดความงดงามของประสาทสัมผัส

where we can get inspiring.

จะทำให้เราเกิดแรงบันดาลใจ

And I don't think that we should give up on beauty.

และผมไม่คิดว่าเราควรจะยอมพ่ายแพ้ต่อการให้ได้มาซึ่งความงดงามนี้

And I want to thank you for your time.

ผมขอบคุณที่พวกคุณสละเวลาให้ครับ

(Applause)

(ปรบมือ)