Charles Limb: Building the musical muscle

چارلز لیم : ساخت ماهیچه برای موسیقی

Translator: soheila Jafari Reviewer: Bidel Akbari

Now when we think of our senses,

وقتي به حس هايمان فكر ميكنيم،

we don't usually think of the reasons

معمولاً به دلایل اینکه از منظر بیولوژیکی چرا آنها به تکامل رسیده اند نمی انديشيم.

why they probably evolved, from a biological perspective.

از منظر بیولوژی به چه دلیل تکامل یافته ایم،

We don't really think of the evolutionary need

ما واقعا به حمایت شدن نیازهای تکاملی توسط حس هایمان فکر نمی کنیم.

to be protected by our senses,

ما واقعا به حمایت شدن نیازهای تکاملی توسط حس هایمان فکر نمی کنیم.

but that's probably why our senses really evolved --

ولي احتمالاً دليل شكل گرفتن حس هايمان همین است--

to keep us safe, to allow us to live.

برای محافظت از ما، اجازه زندگی به ما.

Really when we think of our senses,

واقعاً وقتی به حس هايمان توجه می كنيم،

or when we think of the loss of the sense,

يا به حسی که از دست رفته فكر می كنيم،

we really think about something more like this:

ما واقعا به چیزی شبیه به این فکر میکنیم:

the ability to touch something luxurious, to taste something delicious,

توانايی دست زدن به چيزی مجلل، طعم و مزه غذای خوشمزه ای رو چشيدن،

to smell something fragrant,

بوييدن چيزی خوشبو،

to see something beautiful.

و ديدن چيزی زيبا.

This is what we want out of our senses.

اين چيزی است كه از حسهايمان انتظار داریم.

We want beauty; we don't just want function.

ما زيبايی می خواهيم، ما فقط عملکرد نمی خواهيم.

And when it comes to sensory restoration,

و در مورد ترمیم یک حس از دست رفته،

we're still very far away from being able to provide beauty.

ما هنوز فاصله زیادی تا توانايی ايجاد زيبايی داريم.

And that's what I'd like to talk to you a little bit about today.

و اين مطلبی است كه من دوست دارم يك مقدار با شما درباره اش صحبت كنم.

Likewise for hearing.

به علاوه در مورد شنوايی.

When we think about why we hear,

وقتی به اين فكر می كنيم كه دلیل حس شنوایی ما چیست،

we don't often think about the ability to hear an alarm or a siren,

به توانای شنيدن صدای آلارم يا آژير نمی انديشيم،

although clearly that's an important thing.

گرچه كه به طور واضح اين مساله مهمی است.

Really what we want to hear is music.

چيزی كه واقعاً می خواهيم به آن گوش دهيم موسیقیست.

(Music)

(موسیقی)

So many of you know that that's Beethoven's Seventh Symphony.

خوب، بسياری از شما میدونید که این سمفونی شماره هفتم بتهوون است.

Many of you know that he was deaf, or near profoundly deaf,

بسياری از شما می دونيد كه اون ناشنوا بود، يا نزديك ناشنوايی كامل،

when he wrote that.

وقتي اون رو نوشت.

Now I'd like to impress upon you

حالا می خواهم شما رو تحت تأثير اين قرار بدم

how unusual it is that we can hear music.

که توانایی شنیدن موسیقی تا چه حد غیر معمول است.

Music is just one of the strangest things that there is.

موسيقی يكی از عجيب ترين چيزهايی است كه وجود دارد.

It's acoustic vibrations in the air,

اون صدای مرتعشی در هوا است،

little waves of energy in the air that tickle our eardrum.

موج های كوچكی از انرژی در هوا، كه پرده گوش رو قلقلک ميدن.

Somehow in tickling our eardrum

بطريقی كه با برخورد با پرده‌ی گوشمون

that transmits energy down our hearing bones,

كه انرژی رو به سمت استخون های گوش پايينی انتقال می ده،

which get converted to a fluid impulse inside the cochlea

تبديل به سيال تكانی داخل حلزون گوش می شود

and then somehow converted into an electrical signal in our auditory nerves

و سپس به گونه ای تبديل به سيگنال الكتريكی در سلول های عصبی شنوايی می شود

that somehow wind up in our brains

و به عنوان احساسی از آهنگ يا قطعه ای از موزيك زيبا به داخل مغز میرسه.

as a perception of a song or a beautiful piece of music.

و به عنوان احساسی از آهنگ يا قطعه ای از موزيك زيبا به داخل مغز میرسه.

That process is entirely abstract and very, very unusual.

اين فرآيند کاملا بصورت انتزاعی، و خيلی خيلی غير معموليه.

And we could discuss that topic alone for days

و مي تونيم فقط در مورد اين موضوع روزها بحث كنيم

to really try to figure out, how is it that we hear something that's emotional

برای اينكه واقعاً اين رو بفهميم، شنیدن چیزی که احساسیست به چه صورته؟

from something that starts out as a vibration in the air?

ازچيزی كه با ارتعاش در هوا شروع می شود(آهنگ)؟

Turns out that if you have hearing loss,

ثابت شده اگر شما شنواییتان را از دست بدهید،

most people that lose their hearing

بیشتر مردمی که شنواییشان را از دست داده اند

lose it at what's called the cochlea, the inner ear.

شنوایشان را در بخشی که به آن حلزونی گوش میگویند، بخش داخلی گوش از دست داده اند.

And it's at the hair cell level that they do this.

این بخش هم سطح سلول مو هست که این را انجام میدهند.

Now if you had to pick a sense to lose,

اگر مجبور باشید که یک حس را انتخاب کنید که از دست بدهید،

I have to be very honest with you

باید باهاتون صادق باشم

and say, we're better at restoring hearing

و بگم، که ما در بازیابی شنوایی

than we are at restoring any sense that there is.

از بازیابی دیگر حس ها بهتر هستیم.

In fact, nothing even actually comes close

در حقیقت، هیچ چیزی نزدیکتر به

to our ability to restore hearing.

توانایی بازیابی شنواییمان نیست.

And as a physician and a surgeon, I can confidently tell my patients

و بعنوان یک پزشک و جراح، میتوانم با اعتماد به بیمارانم بگویم

that if you had to pick a sense to lose,

که اگر میبایستی یک حس را انتخاب کنند که از دست بدهند،

we are the furthest along medically and surgically with hearing.

ما از لحاظ پزشکی و جراحی در حوزه شنوایی خیلی پیشرفته هستیم.

As a musician, I can tell you

به عنوان یک نوازنده، میتوانم بگویم

that if I had to have a cochlear implant,

که اگر میبایستی ایمپلت(کاشت یک اندام در بدن) حلزونی گوش داشته باشم،

I'd be heartbroken. I'd just be plainly heartbroken,

اندوگین می شوم، و قلبم خواهد شکست،

because I know that music would never sound the same to me.

زیرا میدانم که موسیقی دیگر هرگز همان صدای گذشته را برای من نخواهد داشت.

Now this is a video that I'm going to show you

اکنون، یک ویدئویی را از دختری که ناشنوا متولد شده

of a girl who's born deaf.

به شما نشان میدهم.

She's in a very supportive environment.

او از حمایت و پشتیبانی بسیار زیادی برخوردار است.

Her mother's doing everything she can.

مادرش هر کاری که میتواند برایش انجام میدهد.

Okay, play that video please.

بسیار خوب، لطفا ویدئو را نشان دهید.

(Video) Mother: That's an owl.

(ویدئو) مادر: این یه جغده.

Owl, yeah.

جغد، بله.

Owl. Owl.

جغد. جغد.

Yeah.

بله.

Baby. Baby.

نی نی، نی نی .

You want it?

این را میخواهی؟

(Kiss)

(بوسه)

Charles Limb: Now despite everything going for this child

چارلز لیم: با وجود همه حمایت و پشتیبانی ای

in terms of family support

که خانواده این کودک از او میکنند

and simple infused learning,

و این آموزش تلقینی ساده،

there is a limitation to what a child who's deaf, an infant who was born deaf,

برای کودکی که ناشنوا است، کودکی که ناشنوا به دنیا آمده،

has in this world

برای او در این جهان

in terms of social, educational, vocational opportunities.

از لحاظ اجتماعی، آموزشی، فرصت های حرفه ای محدودیت وجود دارد.

I'm not saying that they can't live a beautiful, wonderful life.

نمیگویم که آنها نمیتوانند زندگی زیبا و فوق العاده ای داشته باشند.

I'm saying that they're going to face obstacles

میگویم که آنها با موانعی مواجه خواهند شد

that most people who have normal hearing will not have to face.

که بیشتر مردمی که شنوایی عادی را دارند با آن روبرو نخواهند شد.

Now hearing loss and the treatment for hearing loss

از دست دادن قدرت شنوایی و درمان ناشنوایی

has really evolved in the past 200 years.

واقعا در دویست سال گذشته تکامل زیادی یافته است.

I mean literally,

دقیقا منظورم این است،

they used to do things like stick ear-shaped objects onto your ears

اونها کارهایی مثل چسباندن اشیائی شبیه به گوش به داخل گوش میکردند

and stick funnels in.

و یا قیف به داخل گوش می چسباندند.

And that was the best you could do for hearing loss.

و این بهترین کاری بود که میتوانستند برای درمان ناشنوایی انجام دهند.

Back then you couldn't even look at the eardrum.

و در آن زمان شما حتی به پرده گوش هم نمیتوانستید نگاه کنید.

So it's not too surprising

بنابراین این خیلی تعجب آور نبود

that there were no good treatments for hearing loss.

که درمان مناسب و خوبی برای ناشنوایی نباشد.

And now today we have the modern multi-channel cochlear implant,

امروزه ما ایمپلت حلزونی گوش چند کاناله مدرن داریم،

which is an outpatient procedure.

که یک روش درمان سرپایی است.

It's surgically placed inside the inner ear.

و با یک جراحی داخل گوش داخلی قرار میگیرد.

It takes about an hour and a half to two hours, depending on where it's done,

انجام این جراحی بین یک ساعت ونیم تا دو ساعت وقت میبرد، بستگی به این دارد

under general anesthesia.

که کجا انجام شود، که تحت بیهوشی کامل انجام میشود.

And in the end, you achieve something like this

و در پایان، شما چیزی شبیه به این را خواهید داشت

where an electrode array is inserted inside the cochlea.

جایی که الکترودها به شکل یک حلقه در داخل حلزون قرار داده میشوند.

Now actually, this is quite crude

در واقع، در مقایسه با گوش داخلی طبیعی

in comparison to our regular inner ear.

این کمی زمخت بی قواره است.

But here is that same girl who is implanted now.

اما اینجا همان دختر بچه است که حالا این نوع گوش در او کاشته شده است.

This is her 10 years later.

این ده سال بعد اوست.

And this is a video that was taken

و این ویدئویی است که توسط دکتر جان نیپارکو

by my surgical mentor, Dr. John Niparko, who implanted her.

سرگروه جراحیم، کسی که گوش حلزونی را برای او کاشت گرفته شده.

If we could play this video please.

اگر ممکن است لطفا ویديو را نشان دهید.

(Video) John Niparko: So you've written two books?

(ویدئو) جان نیپارکو: خُب دو تا کتاب نوشتی؟

Girl: I have written two books. (Mother: Was the other one a book or a journal entry?)

دختر: من دو تا کتاب نوشته ام. (مادر: اون یکی روزنامه بود یا کتاب؟)

Girl: No, the other one was a book. (Mother: Oh, okay.)

دختر: نه، اون یکی یه کتاب بود. (مادر، بسیار خوب.)

JN: Well this book has seven chapters,

ج.ن: این کتاب هفت فصل دارد،

and the last chapter

و آخرین فصل

is entitled "The Good Things About Being Deaf."

به نام "چیزهای خوب در مورد ناشنوا بودن."

Do you remember writing that chapter?

آیا نوشتن این فصل را به یاد می آوری؟

Girl: Yes I do. I remember writing every chapter.

دختر: بله، من نوشتن تمامی فصلها را به یادم می آرم.

JN: Yeah.

ج.ن: بله.

Girl: Well sometimes my sister can be kind of annoying.

دختر: بعضی اوقات خواهرم یه جورایی مزاحمم بود.

So it comes in handy to not be annoyed by her.

خُب یه راهی پیدا کردم که توسط او اذیت نشوم.

JN: I see. And who is that?

جان نیپارکو :آهان، و اون کیه؟

Girl: Holly. (JN: Okay.)

(دختر) هالیِ . (جان نیپارکو: بسیار خوب.)

Mother: Her sister. (JN: Her sister.) Girl: My sister.

مادر: خواهرش. (ج.ن: خواهرش) دختر: خواهرم.

JN: And how can you avoid being annoyed by her?

ج.ن: تو چطوری میتونی از اذیت شدن توسط او جلوگیری کنی؟

Girl: I just take off my CI, and I don't hear anything.

من فقط سی.آی را بر میدارم، و دیگه چیزی نمیشنوم.

(Laughter)

( خنده تماشاگران)

It comes in handy.

این خیلی کار آمده و به درد بخوره.

JN: So you don't want to hear everything that's out there?

ج.ن: خُب پس چیزایی که اونجا گفته میشه رو نمیخوای بشنوی؟

Girl: No.

دختر: نه.

CL: And so she's phenomenal.

چ.ل: او فوق العاده است.

And there's no way that you can't look at that as an overwhelming success.

و هیچ دلیلی وجود نداره که اون رو یک موفقیت عظیم در نظر نگیریم.

It is. It's a huge success story in modern medicine.

اون موفقیته. این داستان یک موفقیت بزرگ برای سیستم درمانی مدرنه.

However, despite this incredible facility

با این حال، علی رغم این امکان باورنکردنی

that some cochlear implant users display with language,

که برخی از کاربران ایمپلنت حلزونی گوش در گفتار نشان میدهند،

you turn on the radio and all of a sudden they can't hear music almost at all.

هنگامی که شما رادیو را روشن میکنید آنها نمیتوانند موسیقی را اصلا بشنوند.

In fact, most implant users really struggle

در حقیقت، بیشتر کاربران ایمپلنت واقعا با شنیدن موسیقی مشکل دارند

and dislike music because it sounds so bad.

و آن را دوست ندارند زیرا صدا بسیار بد است.

And so when it comes to this idea

بنابر این زمانی که ایده بازگردانیدن

of restoring beauty to somebody's life,

زیبایی به زندگی فردی پیش میآید،

we have a long way to go when it comes to audition.

هنگامی که بحث شنوایی پیش میاید ما راه طولانی ای در پیش داریم .

Now there are a lot of reasons for that.

و دلایل زیادی برای این هست.

I mentioned earlier the fact

در ابتدا این حقیقت رو مطرح کردم

that music is a different capacity because it's abstract.

که موسیقی دارای ظرفیت های متفاوتی است به دلیل اینکه موسیقی انتزاعیست.

Language is very different. Language is very precise.

زبان بسیار متفاوت است. زبان بسیار دقیق است.

In fact, the whole reason we use it

در حقیقت، تمامی دلایلی که ما آن را بکار میگیریم

is because it has semantic-specificity.

به خاطر این است که معنایی و اختصاصیست.

When you say a word,

هنگامی که یک واژه را بیان میکنید،

what you care is that word was perceived correctly.

شما به اینکه درست فهمیده و درک شود اهمیت میدهید.

You don't care that the word sounded pretty

هنگامی که صحبت میکنید، به اینکه واژه صدای زیبایی بدهد اهمیتی نمیدهید.

when it was spoken.

هنگامی که صحبت میکنید، به اینکه واژه صدای زیبایی بدهد اهمیتی نمیدهید.

Music is entirely different.

موسیقی کاملا متفاوت است.

When you hear music, if it doesn't sound good, what's the point?

هنگامی که موسیقی را میشنوید، اگر صدای خوبی نداشته باشد، پس هدف از شنیدن چیه؟

There's really very little point in listening to music

واقعا گوش کردن به موسیقی میتونه خیلی کار بیهوده ای باشه

when it doesn't sound good to you.

هنگامی که صدای آن برای شما خوب نباشد.

The acoustics of music are much harder than those of language.

آوای موسیقی بسیار خشن تر از زبان است.

And you can see on this figure,

میتوانید در این شکل این را ببینید،

that the frequency range

که محدوده فرکانس

and the decibel range, the dynamic range of music

و محدوده دسیبل، محدوده دینامیکی موسیقی

is far more heterogeneous.

به مراتب بیشتر ناهمگنتر است.

So if we had to design a perfect cochlear implant,

خُب اگر ما بخواهیم کاملترین ایمپلنت حلزونی گوش را طراحی کنیم،

what we would try to do

چیزی که باید سعی کنیم که انجام بدهیم،

is target it to be able to allow music transmission.

اینه که توانایی انتقال موسیقی رو به عنوان هدف قرار بدیم.

Because I always view music as the pinnacle of hearing.

زیرا من همواره موسیقی را اوج و قله حس شنوایی میبینیم.

If you can hear music,

اگر بتوانید موسیقی بشنوید،

you should be able to hear anything.

شما توانایی آن را دارید که هر چیزی را بشنوید.

Now the problems begin first with pitch perception.

مشکل در ابتدا با فهم و و درک زیر و بم بودن صدا در موسیقیست.

I mean, most of us know that pitch is a fundamental building block of music.

منظورم اینه، بیشتر ما میدانیم که زیر و یا بم بودن صدا اساسی ترین ساختار موسیقی است.

And without the ability to perceive pitch well,

و بدون توانایی فهم و درک خوب زیر و بم بودن صدای

music and melody is a very difficult thing to do --

موسیقی ، ملودی و آهنگ چیزی بسیار متفاوت است--

forget about a harmony and things like that.

هارمونی و چیزهایی شبیه اون رو که اصلا فراموش کنید.

Now this is a MIDI arrangement of Rachmaninoff's Prelude.

این قطعه پیش درآمد اثر 'رخمانیف' است که بصورت دیجیتالی تنظیم شده.

Now if we could just play this.

اگر میشه لطفا اون رو پخش کنید.

(Music)

(موسیقی)

Okay, now if we consider

بسیار خوب، اگر ما فرض کنیم

that in a cochlear implant patient

که در یک بیمار با ایمپلنت حلزونی گوش

pitch perception could be off as much as two octaves,

درک زیر و بم بودن صدای موسیقی به اندازه دو اکتاو صورت نپذیرد،

let's see what happens here

بیایید ببینید که چه اتفاقی می افتد

when we randomize this to within one semitone.

زمانی که ما این را بصورت تصادفی به یک نیم نُت تبدیل میکنیم.

We would be thrilled if we had one semitone pitch perception in cochlear implant users.

اگر یک نیم نُت، از زیر و یا بم بودن صدای موسیقی توسط کاربران ایمپلنت حلزونی گوش درک و فهمیده شود، مابسیار خوشحال خواهیم شد.

Go ahead and play this one.

ادامه بده و این را پخش کن.

(Music)

(موسیقی)

Now my goal in showing you that

هدف من از نشان دادن این به شما

is to show you that music is not robust to degradation.

اینه که به شما نشان دهم که موسیقی در برابر تخریب شدن و تنزل یافتن خیلی قوی نیست.

You distort it a little bit, especially in terms of pitch, and you've changed it.

اگر کمی اون رو تحریف کنید، بخصوص در زیر وبم بودن، شما اون رو تغییر داده اید.

And it might be that you kind of like that.

و این تغییر ممکنه برای شما خوشایند باشه.

That's kind of hypnotic.

این نوعی هیپنوتیزمه.

But it certainly wasn't the way the music was intended.

اما این روش مطمئنا مقصود و هدف موسیقی نبوده.

And you're not hearing the same thing

و شما همان چیزی را که

that most people who have normal hearing are hearing.

که اکثر مردم که شنوایی طبیعی دارند می شنوند را نمیشنوید.

Now the other issue comes with,

و مشکل دیگری که پیش میآید،

not just the ability to tell pitches apart,

نه فقط توانایی مجزا کردن صدای زیر و بم است،

but the ability to tell sounds apart.

بلکه توانایی مجزا کردن صدا ها است.

Most cochlear implant users cannot tell the difference between an instrument.

بیشتر کاربران ایمپلنت حلزونی گوش نمی توانند تفاوت بین یک سازهای موسیقی را بگویند.

If we could play these two sound clips in succession.

اگر ممکنه این دو قطعه صوتی را با توالی پخش شوند.

(Trumpet)

(ترومپت)

The trumpet.

این ترمپت است.

And the second one.

و دومی

(Violin)

(ویلون)

That's a violin.

این یک ویلونه.

These have similar wave forms. They're both sustained instruments.

این دو شکل موجی مشابهی دارند. هر دو آنها سازهای پایدار هستند.

Cochlear implant users cannot tell the difference

کاربران ایمپلنت حلزونی گوش نمیتوانند تفاوت بین این سازها را بگویند.

between these instruments.

کاربران ایمپلنت گوش حلزونی نمیتوانند تفاوت بین این سازها را بگویند.

The sound quality, or the sound of the sound

کیفت صدا، رنگ صدا رو تشخیص نمیدهند

is how I like to describe timbre, tone color --

من دوست دارم زنگ صدا رو 'صدای صدا' بنامم --

they cannot tell these things whatsoever.

آنها ابدا نمیتوانند تفاوت این گونه چیزها را متوجه شوند.

This implant is not transmitting

این امپلنت کیفیت موسیقی را که معمولا چیزهایی مانند حرارت انجام میدهند را ، انتقال نمیدهد.

the quality of music that usually provides things like warmth.

این امپلنت کیفیت موسیقی را که معمولا چیزهایی مانند حرارت انجام میدهند را ، انتقال نمیدهد.

Now if you look at the brain of an individual who has a cochlear implant

اگر به مغز فردی که ایمپلنت حلزونی گوش دارد نگاه کنید

and you have them listen to speech,

و براشون سخنرانی بزارید که گوش کنند،

have them listen to rhythm and have them listen to melody,

و براشون ریتم بزارید و ملودی بزارید که گوش کنند،

what you find is that the auditory cortex

چیزی را که خواهید یافت این است قشر شنوایی

is the most active during speech.

در زمان سخن گفتن بیشترین فعالیت دارد.

You would think that because these implants are optimized for speech,

شما ممکنه فکر کنید چونکه این ایمپلنت برای شنیدن گفتار بهینه شده،

they were designed for speech.

اونها برای شنیدن گفتار طراحی شده اند.

But actually if you look at melody,

اما اگر به ملودی و یا آهنگ نگاه کنید،

what you find is that there's very little cortical activity

چیزی که می یابید اینه که فعالیت کمی در قشر مغز

in implant users compared with normal hearing controls.

کاربران ایمپلت در مقایسه با افراد با شنوایی طبیعی وجود داره.

So for whatever reason,

خُب به هر دلیلی،

this implant is not successfully stimulating auditory cortices

این ایمپلنت در تحریک قشر شنوایی در درک ملودی موفق نیست.

during melody perception.

این ایمپلنت در تحریک قشر شنوایی در درک ملودی موفق نیست.

Now the next question is,

حالا سوال بعدی این است که، خوب صدای واقعی این چگونه است؟

well how does it really sound?

حالا سوال بعدی این است که، خوب صدای واقعی این چگونه است؟

Now we've been doing some studies

ما مطالعاتی انجام دادیم که بفهمیم که واقعا کیفیت صدا برای کاربران ایمپلت چیست.

to really get a sense of what sound quality is like for these implant users.

ما مطالعاتی انجام دادیم که بفهمیم که واقعا کیفیت صدا برای کاربران ایمپلت چیست.

I'm going to play you two clips of Usher,

قصد دارم دو قطعه موسیقی از 'آشر' برایتان پخش کنم،

one which is normal

یکی عادی و معمولی است

and one which has almost no high frequencies, almost no low frequencies

و دیگری تقریبا فرکانس بالا و فرکانس پائین را ندارد،

and not even that many mid frequencies.

و نه حتی فرکانسهای میانی را.

Go ahead and play that.

پخشش کنید.

(Music)

( موسیقی)

(Limited Frequency Music)

( موسیقی با فرکانس محدود)

I had patients tell me that those sound the same.

من بیمارانی داشتم که بهم میگفتند این صداها عینا مثل هم هستنتد.

They cannot differentiate sound quality differences

آنها نمیتوانند تفاوت کیفیت صدا بین دو قطعه موسیقی را فرق بگذارند.

between those two clips.

آنها نمیتوانند تفاوت کیفیت صدا بین دو قطعه موسیقی را فرق بگذارند.

Again, we are very, very far away in just getting to where we want to get to.

باز هم میگم، ما از هدفی که میخواهیم بهش برسیم، بسیار بسیار دور هستیم.

Now the question comes to mind: Is there any hope?

سوالی به ذهن من میآید: آیا امیدی (برای بهبودی) وجود دارد؟

And yes, there is hope.

بله ، امیدی هست.

Now I don't know if anybody knows who this is.

نمیدونم آیا کسی او را میشناسه.

This is ... does somebody know?

این ... آیا کسی میشناسه؟

This is Beethoven.

این بهتوونه.

Now why would we know what Beethoven's skull looks like?

حالا چطوری ما میدونیم جمجمه بتهوون به این شکله؟

Because his grave was exhumed.

زیرا او نبش قبر شد.

And it turns out that his temporal bones were harvested when he died

معلوم شده که استخوان جمجمه بالایی او بعد از مرگش برداشته شده

to try to look at the cause of his deafness,

تا علت ناشنوایی او را پیدا کنند،

which is why he has molding clay

به همین علت است که او گل قالب گیری در جمجمه اش دارد

and his skull is bulging out on the side there.

و جمجمه اش در یک طرف سر برآمده است .

But Beethoven composed music

اما او مدتی بعد از از دست دادن شنوایش موسیقی سرائید.

long after he lost his hearing.

اما او مدتی بعد از از دست دادن شنوایش موسیقی سرائید.

What that suggests is that, even in the case of hearing loss,

ای حاکی از آن است که، حتی در صورت از دست دادن شنوایی ،

the capacity for music remains.

استعداد برای موسیقی باقی می ماند.

The brains remain hardwired for music.

اعصاب مغز برای موسیقی باقی میمانند.

I've been very lucky to work with Dr. David Ryugo

من بسیار خوش شناس بودم که با دکتر دیوید ریوگو کار کردم

where I've been working on deaf cats that are white

جایی کا ما روی گربه های ناشنوا که سفید هم بودند کار میکردیم

and trying to figure out what happens when we give them cochlear implants.

و سعی میکردیم بفهمیم وقتی ما ایمپلنت حلزونی گوش برای اونها می گذاریم چه اتفاقی میافتد.

This is a cat that's been trained to respond to a trumpet for food.

این یه گربه است که برای غذا به صدای ترومپت واکنش نشون میده.

(Music)

(موسیقی)

Text: Beethoven doesn't excite her.

بتهوون او را هیجان زده نمیکند.

(Music)

(موسیقی)

The "1812 Overture" isn't worth waking for.

" پیش درآمد ۱۸۱۲" هم واسش ارزشی ندارد.

(Trumpet)

(ترمپت)

But she jumps to action when called to duty!

اما هنگامی که برای غذا صداش میکنند از جا می پرد!

(Trumpet)

(ترمپت)

CL: Now I'm not suggesting

چ.ل: من نمیگم که گربه صدای ترمپت را به طریقی که ما آن را می شنویم میشنود.

that the cat is hearing that trumpet the way we're hearing it.

چ.ل: من نمیگم که گربه صدای ترمپت را به طریقی که ما آن را می شنویم میشنود.

I'm suggesting that with training

من اشاره بر این دارم که با آموزش و تربیت، صدای یک موسیقی بطور معنی داری

you can imbue a musical sound with significance,

من اشاره بر این دارم که با آموزش و تربیت، صدای یک موسیقی بطور معنی داری

even in a cat.

میتواند حتی در یک گربه نفوذ کند.

If we were to direct efforts

اگر ما تلاش مستقیمی نسبت به آموزش و تربیت کاربران ایمپلنت گوش حلزونی داشتیم--

towards training cochlear implant users to hear music --

اگر ما تلاش مستقیمی نسبت به آموزش و تربیت کاربران ایمپلنت گوش حلزونی داشتیم--

because right now there's virtually no effort put towards that,

چونکه در حال حاضر هیچ تلاشی در این زمینه صورت نمیگیرد،

no rehabilitative strategies,

هیچ استراتژی برای توانبخشی وجود ندارد،

very little in the way of technological advances to actually improve music --

در واقع پیشرفتهای بسیار کمی در تکنولوژی برای بهبودی موسیقی صورت گرفته--

we would come a long way.

ما راه طولانی را داریم.

Now I want to show you one last video.

و حالا میخواهم به شما آخرین ویدئو را نشان بدهم.

And this is of a student of mine named Joseph

او یکی از شاگردان منه به اسم جوزف

who I had the good fortune to work with for three years in my lab.

که من شانس خوبی داشتم که برای سه سال با او در آزمایشگاهم کار کنم.

He's deaf, and he learned to play the piano

او ناشنواست و پیانو نواختن را پس از دریافت ایمپلنت گوش حلزونی یاد گرفته.

after he received the cochlear implant.

او ناشنواست و پیانو نواختن را پس از دریافت ایمپلنت حلزونی گوش یاد گرفته.

And here's a video of Joseph.

و این یک ویدئو از جوزف است.

(Music)

(موسیقی)

(Video) Joseph: I was born in 1986.

(ویدئو) جوزف: من در سال ۱۹۸۶ به دنیا آمدم.

And at about four months old,

و حدود چهار ماهه که بودم،

I was diagnosed with profoundly severe hearing loss.

تشخیص داده شده که من عمیقا ناشنوا هستم و شنواییم شدیدا از دست رفته.

Not long after,

در مدت کوتاهی،

I was fitted with hearing aids.

من سمعک گذاشتم.

But although these hearing aids

اما با اینکه این سمعکها قوی ترین سمعکهای موجود آن زمان در بازار بودند،

were the most powerful hearing aids on the market at the time,

اما با اینکه این سمعکها قوی ترین سمعکهای موجود آن زمان در بازار بودند،

they weren't very helpful.

خیلی مفید نبودند.

So as a result, I had to rely on lip reading a lot,

خُب به همین دلیل، من میبایستی مقدار زیادی به لب خونی تکیه میکردم،

and I couldn't really hear what people were saying.

و واقعا نمی تونستم بشنوم که مردم چی میگن.

When I was 12 years old,

هنگامی که دوازده ساله بودم،

I was one of the first few people in Singapore

در سنگاپور من یکی از اولین کسانی بودم که ایمپلنت گوش حلزونی در گوشم قرار گرفت.

who underwent cochlear implantation.

در سنگاپور من یکی از اولین کسانی بودم که ایمپلنت حلزونی گوش در گوشم قرار گرفت.

And not long after I got my cochlear implant,

و در مدت کوتاهی پس از قرار دادن امپلنت حلزونی گوش،

I started learning how to play piano.

من شروع به یادگیری پیانو کردم.

And it was absolutely wonderful.

این واقعا عالی بود.

Since then, I've never looked back.

از آن زمان من هرگز به گذشته برنمیگردم.

CL: Joseph is phenomenal. He's brilliant.

چ.ل: جوزف فوق العاده است. او پر استعداد و درخشانه.

He is now a medical student at Yale University,

دانشجوی پزشکی در دانشگاه یل هست،

and he's contemplating a surgical career --

او به جراحی حرفه ای فکر میکنه--

one of the first deaf individuals to consider a career in surgery.

یکی از اولین اشخاص ناشنا که به تخصص جراحی فکر میکند.

There are almost no deaf surgeons anywhere.

هیچ کجای دنیا جراح ناشنوا وجودنداره.

And this is really unheard of stuff, and this is all because of this technology.

و این واقعا مسئله بی سابقه ایست، و همه این زیبایی ازاین تکنولوژیست.

And the fact that he can play the piano like that

در حقیقت او مثل یک نوشته از پیش تعیین شده ای میتواند برای مغزش پیانو بنوازد.(و در حقیقت او جوری پیانو میزنه)

is a testament to his brain.

در حقیقت که انگار نوازندگی داخل مغزش نوشته شده.

Truth of the matter is you can play the piano without a cochlear implant,

حقیقت اینه که شما می توانید پیانو را بدون کاشت حلزونی گوش هم بنوازید،

because all you have to do is press the keys at the right time.

چون تنها کاری که شما می بایستی انجام دهید اینه که کلیدها را در زمان مناسب فشار دهید.

You don't actually have to hear it.

در واقع شما نیازی به شنیدن آن ندارید.

I know he doesn't hear well, because I've heard him do Karaoke.

میدانم که او به خوبی نمیشنود، چون وقتی روی آهنگ آواز میخوند من صداشو شنیدم.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

And it's one of the most awful things --

و این یکی از بدترین چیزهاست---

heartwarming, but awful.

دلگرم کننده، اما هولناکه.

(Laughter)

(خنده تماشاگران)

And so there is certainly a lot of hope,

و یقینا امید بسیاری هست،

but there's a lot more that needs to be done.

اما کارهای زیادی هست که نیاز است که انجام شود.

So I just want to conclude with the following words.

خُب فقط میخواهم با چند کلمه نتیجه گیری کنم.

When it comes to restoration of hearing,

هنگامی که بازگرداندن شنوایی پیش می آید،

we have certainly come a long way, a remarkably long way.

ما قطعا پیشرفت زیادی کردیم، پیشرفت باورکردنی،

And we have a much longer way to go

اما راه طولانی تری را در پیش داریم،

when it comes to the idea of restoring perfect hearing.

هنگامی که ایده بازگرداندن بدون نقص و کامل شنوایی پیش می یاد.

And let me tell you right now,

اجازه دهید همین حالا به شما بگویم،

it's fine that we would all be very happy with speech.

این بسیار خوبه که همه ما با یک سخنرانی خوشحال شویم.

But I tell you, if we lost our hearing,

اما من به شما میگویم، اگر ما شنوایمان را از دست بدهیم،

if anyone here suddenly lost your hearing,

اگر هر یک از شما اینجا شنوایش را از دست بده،

you would want perfect hearing back.

میخواید شنوایی کاملتان بازگردانیده شود.

You wouldn't want decent hearing, you would want perfect hearing.

شما شنوایی در حد متوسطی نمیخواهید، شما شنوایی کامل میخواید.

Restoration of basic sensory function is critical.

ترمیم و عملکرد اساسی حسی ، حیاتیست.

And I don't mean to understate

منظورم این نیست که حقیقت اهمیت بازیابی عملکرد اصلی را دست کم بگیرم.

how important it is to restore basic function.

منظورم این نیست که حقیقت اهمیت بازیابی عملکرد اصلی را دست کم بگیرم.

But it's really restoration of the ability to perceive beauty

بلکه این است که واقعا توانایی برای درک زیبایی

where we can get inspiring.

که در آن ما می توانیم از آن الهام بگیریم را بازگردانیم.

And I don't think that we should give up on beauty.

و فکر نمیکنم از تلاش برای بدست آوردن زیبایی دست بکشیم.

And I want to thank you for your time.

میخواهم از وقتی که به من دادید تشکر کنم.

(Applause)

( تشویق تماشاگران)