How America Fails New Parents — and Their Babies | Jessica Shortall | TED Talks

Translator: Paded Chotikunchon Reviewer: Rawee Ma

What does a working mother look like?

คุณแม่ที่ทำงานเป็นอย่างไรกันนะ

If you ask the Internet, this is what you'll be told.

ถ้าคุณถามในอินเตอร์เน็ต คุณก็จะเจอแบบนี้

Never mind that this is what you'll actually produce

อันที่จริง นี่คือผลงานของคุณจริง ๆ

if you attempt to work at a computer with a baby on your lap.

ถ้าคุณพยายามทำงานบนคอมพิวเตอร์ โดยมีทารกอยู่บนตัก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But no, this isn't a working mother.

แต่ไม่ค่ะ นี่ไม่ใช่ภาพของคุณแม่ที่ทำงาน

You'll notice a theme in these photos. We'll look at a lot of them.

คุณคงดูแนวทางของรูปพวกนี้ออก ซึ่งเราจะได้ดูกันอีกหลายรูปเลยค่ะ

That theme is amazing natural lighting,

แนวทางของรูปก็คือ แสงธรรมชาติแสนสวย

which, as we all know,

ซึ่งอย่างที่เรารู้กันดี

is the hallmark of every American workplace.

ว่าเป็นลักษณะเด่น ของสถานที่ทำงานทุกแห่งในสหรัฐฯ

There are thousands of images like these.

มีรูปแนวนี้เป็นพัน ๆ รูป

Just put the term "working mother" into any Google image search engine,

แค่ลองใส่คำว่า "คุณแม่ที่ทำงานนอกบ้าน" ในการค้นหารูปภาพของกูเกิ้ล

stock photo site.

หรือเว็บไซต์เก็บรูปภาพ

They're all over the Internet,

พวกมันมีอยู่ทุกที่ในอินเตอร์เน็ต

they're topping blog posts and news pieces,

เป็นทั้งภาพพาดหัวบล็อกและบทความข่าว

and I've become kind of obsessed with them and the lie that they tell us

ฉันเริ่มหมกหมุ่นกับรูปพวกนี้ และคำโกหกที่พวกมันหลอกเรา

and the comfort that they give us,

และการที่มันทำให้เราสบายใจ

that when it comes to new working motherhood in America,

ว่าการเป็นคุณแม่มือใหม่ ที่ต้องทำงานในสหรัฐฯ นั้น

everything's fine.

ทุกอย่างช่างสดใสราบรื่นไปหมด

But it's not fine.

ซี่งไม่ใช่เลย

As a country, we are sending millions of women back to work

ในระดับประเทศ เราส่งผู้หญิงเป็นล้าน ๆ คนกลับสู่การทำงาน

every year, incredibly and kind of horrifically soon

ทุก ๆ ปี หลังจากที่เพิ่งคลอดลูกได้ไม่นาน

after they give birth.

อย่างไม่น่าเชื่อและค่อนข้างน่ากลัว

That's a moral problem

นั่นเป็นปัญหาทางศีลธรรม

but today I'm also going to tell you why it's an economic problem.

ฉันจะขอเล่าต่อว่า ทำไมนี่ถึงเป็นปัญหาทางเศรษฐกิจด้วย

I got so annoyed and obsessed with the unreality of these images,

ฉันรำคาญและหมกมุ่นมาก ๆ กับความจอมปลอมของรูปพวกนี้

which look nothing like my life,

ซึ่งไม่มีอะไรดูเหมือนชีวิตของฉันเลย

that I recently decided to shoot and star in a parody series of stock photos

จนฉันตัดสินใจถ่ายภาพตัวเอง ออกมาเป็นรูปล้อเลียนชุดหนึ่ง

that I hoped the world would start to use

โดยหวังว่าคนอื่นจะหันมาใช้รูปชุดนี้

just showing the really awkward reality of going back to work

เพื่อถ่ายทอดความเป็นจริง อันแสนอึดอัดที่ต้องกลับไปทำงาน

when your baby's food source is attached to your body.

เมื่อแหล่งอาหารของลูกคุณติดอยู่กับตัวคุณ

I'm just going to show you two of them.

ขอโชว์ให้ดูสัก 2 รูปนะคะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Nothing says "Give that girl a promotion" like leaking breast milk

ไม่มีอะไรที่ "เลื่อนตำแหน่งให้ผู้หญิงคนนั้นสิ" มากไปกว่าน้ำนมที่รั่ว

through your dress during a presentation.

ทะลุชุดของคุณระหว่างการนำเสนองานไปด้วยหรอก

You'll notice that there's no baby in this photo,

คุณจะสังเกตได้ว่าในรูปนี้ไม่มีเด็กทารก

because that's not how this works,

เพราะความเป็นจริงไม่ใช่เช่นนั้น

not for most working mothers.

ไม่ใช่สำหรับคุณแม่ ที่ต้องทำงานนอกบ้านส่วนมาก

Did you know, and this will ruin your day,

สิ่งนี้คงทำคุณหมดอารมณ์ไปทั้งวัน คุณทราบไหมคะ

that every time a toilet is flushed, its contents are aerosolized

ว่าทุก ๆ ครั้งที่กดชักโครก สิ่งนั้นจะกลายเป็นละอองของเหลว

and they'll stay airborne for hours?

และลอยอยู่ในอากาศหลายชั่วโมง

And yet, for many new working mothers,

แต่สำหรับคุณแม่มือใหม่หลายคน ที่ออกไปทำงาน

this is the only place during the day that they can find to make food

นี่คือสถานที่เดียวที่หาได้ สำหรับใช้ผลิตอาหารในระหว่างวัน

for their newborn babies.

ให้ลูกน้อยที่เพิ่งเกิด

I put these things, a whole dozen of them, into the world.

ฉันเผยแพร่ภาพพวกนี้หลายสิบภาพ

I wanted to make a point.

ฉันต้องการจะชี้ประเด็น

I didn't know what I was also doing was opening a door,

โดยไม่รู้ตัวเลยว่า กำลังเปิดประตูให้ตนเองไปด้วย

because now, total strangers from all walks of life

เพราะตอนนี้คนแปลกหน้าจากทุกสาขาอาชีพ

write to me all the time

เขียนถึงฉันตลอดเวลา

just to tell me what it's like for them to go back to work

เพื่อเล่าให้ฟังว่าการกลับไปทำงาน หลังจากเพิ่งคลอดลูก

within days or weeks of having a baby.

ภายในไม่กี่วันหรือสัปดาห์นั้นเป็นอย่างไร

I'm going to share 10 of their stories with you today.

วันนี้ ฉันจะเล่าเรื่องราวของพวกเขาให้ฟัง 10 เรื่องค่ะ

They are totally real, some of them are very raw,

เรื่องเหล่านี้เป็นจริงทั้งหมด บางเรื่องก็ถึงลูกถึงคนมาก

and not one of them looks anything like this.

และไม่มีเรื่องไหนเลยที่สดใสราบรื่น

Here's the first.

นี่คือเรื่องแรก

"I was an active duty service member at a federal prison.

"ฉันเป็นเจ้าหน้าที่เต็มเวลา สายบริการในเรือนจำรัฐบาลกลาง"

I returned to work after the maximum allowed eight weeks for my C-section.

ฉันกลับไปทำงานหลังผ่าท้องทำคลอด ซึ่งอนุญาตให้หยุดสูงสุด 8 อาทิตย์

A male coworker was annoyed that I had been out on 'vacation,'

เพื่อนร่วมงานชายคนหนึ่ง หงุดหงิดกับการที่ฉันได้ 'วันหยุดยาว'

so he intentionally opened the door on me while I was pumping breast milk

เขาเลยจงใจเปิดประตูใส่ฉัน ในขณะที่ฉันกำลังปั๊มนมอยู่

and stood in the doorway with inmates in the hallway."

และยืนขวางประตู ขณะที่นักโทษอยู่ในโถงทางเดิน"

Most of the stories that these women, total strangers, send to me now,

เรื่องส่วนมาก ที่ผู้หญิงแปลกหน้าเหล่านี้ส่งมาให้ฉัน

are not actually even about breastfeeding.

ไม่ได้เกี่ยวกับการให้นมลูกเสียด้วยซ้ำ

A woman wrote to me to say,

ผู้หญิงคนหนึ่งเขียนมาหาฉันแล้วบอกว่า

"I gave birth to twins and went back to work after seven unpaid weeks.

"ฉันได้คลอดลูกแฝดและกลับไปทำงาน หลังหยุดไป 7 อาทิตย์โดยไม่ได้เงินค่าจ้าง

Emotionally, I was a wreck.

จิตใจฉันไร้สิ้นเรี่ยวแรง

Physically, I had a severe hemorrhage during labor, and major tearing,

ร่างกายฉันตกเลือดอย่างรุนแรงระหว่างคลอด อวัยวะฉีกขาดเป็นรอยใหญ่

so I could barely get up, sit or walk.

ฉันแทบจะลุก นั่ง หรือเดินไม่ได้เลย

My employer told me I wasn't allowed to use my available vacation days

เจ้านายของฉันบอกว่าฉันไม่ได้รับอนุญาต ให้ใช้เวลาวันหยุดที่เหลือของฉัน

because it was budget season."

เพราะเป็นช่วงปิดงบประมาณ"

I've come to believe that we can't look situations like these in the eye

ฉันมาถึงจุดที่เชื่อว่าพวกเราไม่สามารถ ทนมองสถานการณ์แบบนี้ด้วยสายตาได้

because then we'd be horrified,

เพราะเมื่อนั้นพวกเราจะหวาดกลัว

and if we get horrified then we have to do something about it.

และถ้าพวกเราหวาดกลัว เมื่อนั้นเราก็ต้องทำอะไรสักอย่าง

So we choose to look at, and believe, this image.

พวกเราจึงเลือกที่จะมองและเชื่อในรูปนี้

I don't really know what's going on in this picture,

ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในรูปนี้

because I find it weird and slightly creepy.

เพราะฉันรู้สึกว่ามันทั้งประหลาด และค่อนข้างน่าขนลุก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Like, what is she doing?

คือแบบ เธอกำลังทำอะไรอยู่

But I know what it tells us.

แต่ฉันรู้ว่าสิ่งที่รูปนี้บอกเราคืออะไร

It tells us that everything's fine.

มันบอกเราว่าทุก ๆ อย่างเป็นไปด้วยดี

This working mother, all working mothers and all of their babies, are fine.

คุณแม่ที่ต้องออกไปทำงานคนนี้ คุณแม่ที่ออก ไปทำงานทุกคน และเด็กทารกทั้งหมดก็สบายดี

There's nothing to see here.

ที่ตรงนี้ ไม่มีอะไรผิดแปลกให้มอง

And anyway, women have made a choice,

แล้วตัวผู้หญิงก็เลือกชีวิตแบบนี้เอง

so none of it's even our problem.

จึงไม่ใช่เรื่องที่เราต้องไปเดือดร้อนด้วย

I want to break this choice thing down into two parts.

ฉันขอแบ่งเรื่องทางเลือกนี้ออกเป็น 2 ส่วน

The first choice says that women have chosen to work.

แบบแรกคือผู้หญิงเลือกมาทำงานเอง

So, that's not true.

ซึ่งนั่นไม่จริงเลย

Today in America, women make up 47 percent of the workforce,

ในสหรัฐฯ ทุกวันนี้ มีแรงงานเป็นผู้หญิงอยู่ 47%

and in 40 percent of American households

และ 40% ของครอบครัวอเมริกัน

a woman is the sole or primary breadwinner.

มีผู้หญิงเป็นผู้หารายได้เข้าบ้าน เพียงคนเดียวหรือเป็นเสาหลัก

Our paid work is a part, a huge part, of the engine of this economy,

งานที่ได้ค่าจ้างของพวกเราเป็นส่วนหนึ่ง ส่วนที่ใหญ่ของการขับเคลื่อนประเทศนี้

and it is essential for the engines of our families.

และยังสำคัญในการขับเคลื่อน ครอบครัวพวกเราด้วย

On a national level, our paid work is not optional.

ในระดับประเทศ งานที่ได้ค่าจ้าง จึงไม่ใช่สิ่งที่เลือกได้

Choice number two says that women are choosing to have babies,

ทางเลือกที่สอง คือผู้หญิงเป็นคนเลือกจะมีลูกเอง

so women alone should bear the consequences of those choices.

เพราะฉะนั้นพวกผู้หญิงควรจะอดทน ไปคนเดียวกับผลที่ตามมาของตัวเลือกนั้น

You know, that's one of those things

เรื่องแบบนี้ ก็เหมือนอีกหลายเรื่อง

that when you hear it in passing, can sound correct.

ที่พอคุณฟังเผิน ๆ แล้วรู้สึกว่าถูกต้อง

I didn't make you have a baby.

ฉันไม่ได้บังคับให้เธอมีลูกนี่

I certainly wasn't there when that happened.

เธอก็มีของเธอเองนี่ ฉันไม่ได้รู้เห็นด้วย

But that stance ignores a fundamental truth,

แต่ทัศนคตินั้นละเลยความจริงพื้นฐาน

which is that our procreation on a national scale is not optional.

ที่ว่าในระดับชาติ การมีลูกนั้นไม่ใช่สิ่งที่เลือกได้

The babies that women, many of them working women, are having today,

ลูกของผู้หญิงที่ทำงานเหล่านั้นในวันนี้

will one day fill our workforce, protect our shores,

ในอนาคต ก็จะเติมเต็มแรงงาน ป้องกันประเทศ

make up our tax base.

เป็นฐานภาษีของเรา

Our procreation on a national scale is not optional.

การมีลูกจึงไม่ใช่สิ่งที่เลือกได้ ในระดับประเทศ

These aren't choices.

เรื่องพวกนี้ ไม่มีทางเลือก

We need women to work. We need working women to have babies.

พวกเราต้องการผู้หญิงมาทำงาน เราต้องการให้ผู้หญิงที่ทำงานมีลูก

So we should make doing those things at the same time

เราจึงควรหาทางให้การทำทั้งสองอย่าง ในเวลาเดียวกัน

at least palatable, right?

เป็นเรื่องที่ทำใจรับได้ ใช่ไหมคะ

OK, this is pop quiz time:

คราวนี้ ถึงเวลาของคำถาม

what percentage of working women in America do you think

คุณคิดว่าในสหรัฐฯ มีผู้หญิงที่ทำงานกี่ %

have no access to paid maternity leave?

ที่ไม่มีสิทธิลาคลอดแบบจ่ายค่าจ้างคะ

88 percent.

88%

88 percent of working mothers will not get one minute of paid leave

88% ของคุณแม่ที่ต้องทำงานนอกบ้าน จะไม่ได้รับเงินช่วงลาหยุดใด ๆ เลย

after they have a baby.

หลังจากพวกเขามีลูก

So now you're thinking about unpaid leave.

ตอนนี้ คุณก็จะนึกถึงการลาหยุดแบบไม่ได้เงิน

It exists in America. It's called FMLA. It does not work.

มีอยู่ในสหรัฐ เรียกว่า FMLA แต่มันใช้ไม่ได้ผล

Because of the way it's structured, all kinds of exceptions,

เพราะโครงสร้างของมัน มีสารพัดข้อยกเว้นทั้งปวงนั้น

half of new mothers are ineligible for it.

คุณแม่มือใหม่กว่าครึ่ง คุณสมบัติไม่เพียงพอที่จะใช้สิทธิ

Here's what that looks like.

นี่คือหนึ่งในเรื่องที่ว่า

"We adopted our son.

"พวกเราได้รับลูกชายมาเป็นบุตรบุญธรรม

When I got the call, the day he was born, I had to take off work.

เมื่อฉันได้รับโทรศัพท์ ในวันที่เขาเกิด ฉันต้องลางาน

I had not been there long enough to qualify for FMLA,

แต่ฉันยังทำงานที่นั่นไม่นานพอ ที่จะใช้สิทธิตาม FMLA

so I wasn't eligible for unpaid leave.

ฉันจึงไม่ได้ลาแบบไม่ได้รับค่าจ้าง

When I took time off to meet my newborn son,

เมื่อฉันลาหยุด เพื่อไปเจอลูก ที่เพิ่งคลอดของฉัน

I lost my job."

ฉันก็ต้องตกงาน"

These corporate stock photos hide another reality, another layer.

ภาพสต็อกออฟฟิศพวกนี้ ยังซ่อนความเป็นจริงอีกชั้นหนึ่ง

Of those who do have access to just that unpaid leave,

นั่นคือ ต่อให้มีสิทธิ์ลาแบบไม่ได้เงินแล้ว

most women can't afford to take much of it at all.

ผู้หญิงส่วนมาก ก็ไม่มีเงินมากพอให้ลาได้อยู่ดี

A nurse told me, "I didn't qualify for short-term disability

พยาบาลคนหนึ่งบอกฉันว่า "ฉันไม่ถูกจัดเป็นผู้ทุพพลภาพระยะสั้น

because my pregnancy was considered a preexisting condition.

เพราะว่าการตั้งครรภ์ของฉัน ถูกจัดเป็นสภาพอาการที่เป็นอยู่ก่อนแล้ว

We used up all of our tax returns and half of our savings

เราใช้เงินภาษีรับคืนจนหมด เงินเก็บก็หมดไปอีกครึ่ง

during my six unpaid weeks.

ตลอด 6 สัปดาห์ที่ลาแบบไม่ได้ค่าจ้าง

We just couldn't manage any longer.

จนเราจัดการต่อไปอีกไม่ไหว

Physically it was hard, but emotionally it was worse.

ร่างกายก็เหนื่อย แต่จิตใจยิ่งแย่กว่า

I struggled for months being away from my son."

ฉันต้องทำใจอยู่เป็นเดือน ๆ ในการที่ต้องอยู่ห่างจากลูกของฉัน"

So this decision to go back to work so early,

ฉะนั้น การตัดสินใจกลับไปทำงานเร็ว

it's a rational economic decision driven by family finances,

จึงเป็นการตัดสินใจจากเหตุจำเป็นทางเศรษฐกิจ เนื่องจากฐานะการเงินของครอบครัว

but it's often physically horrific

แต่ก็บ่อยครั้ง ที่มันจะน่ากลัวในทางกายภาพ

because putting a human into the world is messy.

เพราะการให้กำเนิดมนุษย์คนหนึ่ง เป็นเรื่องวุ่นวาย

A waitress told me,

บริกรหญิงคนหนึ่งเคยบอกฉัน

"With my first baby, I was back at work five weeks postpartum.

"กับลูกคนแรก ฉันกลับไปทำงาน ในห้าอาทิตย์หลังคลอด

With my second, I had to have major surgery after giving birth,

กับลูกคนที่สอง หลังคลอดแล้ว ฉันต้องได้รับการผ่าตัดใหญ่

so I waited until six weeks to go back.

ดังนั้นฉันเลยรอจนกระทั่ง หกอาทิตย์จึงกลับไปทำงาน

I had third degree tears."

ตอนนั้นฉันมีแผลฉีกขาดระดับสาม"

23 percent of new working mothers in America

23% ของคุณแม่มือใหม่ ที่ต้องทำงานในสหรัฐฯ

will be back on the job within two weeks of giving birth.

จะกลับมาทำงาน ภายในสองอาทิตย์หลังคลอด

"I worked as a bartender and cook, average of 75 hours a week while pregnant.

"ฉันเป็นบาร์เทนเนอร์และคนครัว ทำงานเฉลี่ย 75 ชั่วโมงต่ออาทิตย์ขณะตั้งครรภ์

I had to return to work before my baby was a month old,

ฉันต้องกลับไปทำงาน ขณะที่ลูกยังอายุไม่ครบเดือน

working 60 hours a week.

ทำงาน 60 ชั่วโมงต่ออาทิตย์

One of my coworkers was only able to afford 10 days off with her baby."

เพื่อนร่วมงานของฉันคนหนึ่ง สามารถลาได้แค่สิบวันกับลูกน้อยของเธอ"

Of course, this isn't just a scenario with economic and physical implications.

แน่นอน นี่ไม่ใช่แค่สถานการณ์ที่มี ผลกระทบทางเศรษฐกิจและทางกายภาพ

Childbirth is, and always will be, an enormous psychological event.

การคลอดบุตรนั้นมีผลต่อจิตใจอย่างมหาศาล เสมอมา

A teacher told me,

คุณครูคนหนึ่งเคยบอกฉัน

"I returned to work eight weeks after my son was born.

"ฉันกลับไปทำงานหลังจาก ลูกชายของฉันคลอดได้แปดอาทิตย์

I already suffer from anxiety,

ฉันมีภาวะวิตกกังวลอยู่แล้ว

but the panic attacks I had prior to returning to work were unbearable."

แต่ภาวะตื่นตระหนกที่ฉันประสบ ก่อนที่จะกลับไปทำงานนั้นสุดจะทน"

Statistically speaking,

ในทางสถิตินั้น

the shorter a woman's leave after having a baby,

วันลาหยุดของผู้หญิง หลังจากคลอดลูกยิ่งสั้นเท่าไหร่

the more likely she will be to suffer from postpartum mood disorders

ก็ยิ่งมีโอกาสที่เธอจะมีภาวะความผิดปกติ ทางอารมณ์หลังคลอดมากขึ้นเท่านั้น

like depression and anxiety,

อย่างเช่นภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล

and among many potential consequences of those disorders,

และในบรรดาผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้น จากความผิดปกติพวกนั้น

suicide is the second most common cause of death

การฆ่าตัวตาย เป็นสาเหตุ ของการตายอันดับสองที่พบมากที่สุด

in a woman's first year postpartum.

ในปีแรกของผู้หญิงที่คลอดลูก

Heads up that this next story --

มากันที่เรื่องต่อไป

I've never met this woman, but I find it hard to get through.

ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงคนนี้ แต่ฉันพบว่ามันยากที่จะผ่านเรื่องนี้ไปได้

"I feel tremendous grief and rage that I lost an essential,

"ฉันรู้สึกเศร้าเสียใจมาก และโกรธที่ฉันสูญเสียช่วงเวลาสำคัญ

irreplaceable and formative time with my son.

ของพัฒนาการและทดแทนไม่ได้ ของลูกชายของฉัน

Labor and delivery left me feeling absolutely broken.

การคลอดทำให้ฉันรู้สึกพังทลายจริง ๆ

For months, all I remember is the screaming: colic, they said.

สิ่งเดียวที่ฉันจำได้ในช่วงหลายเดือน คือเสียงกรีดร้อง พวกเขาเรียกว่าโคลิค

On the inside, I was drowning.

ภายในตัวฉัน ฉันกำลังจมน้ำอยู่

Every morning, I asked myself how much longer I could do it.

ฉันถามตัวเองทุกเช้าว่า ฉันจะทนทำแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน

I was allowed to bring my baby to work.

ฉันได้รับอนุญาตให้พาลูกน้อยไปทำงานได้

I closed my office door while I rocked and shushed

ฉันปิดประดูห้องทำงานในขณะที่โยกและกล่อมลูก

and begged him to stop screaming so I wouldn't get in trouble.

ฉันขอให้เขาหยุดร้อง เพื่อฉันจะได้ไม่ต้องมีปัญหา

I hid behind that office door every damn day

ฉันซ่อนอยู่หลังประตูในที่ทำงานแทบทุกวัน

and cried while he screamed.

และร้องไห้ในขณะที่เขาร้อง

I cried in the bathroom while I washed out the pump equipment.

ฉันร้องไห้ในห้องน้ำ ขณะที่ฉันล้างอุปกรณ์ปั๊มนม

Every day, I cried all the way to work and all the way home again.

ฉันร้องตลอดทางที่ไปทำงาน และตลอดทางกลับบ้านทุกวัน

I promised my boss that the work I didn't get done during the day,

ฉันสัญญากับเจ้านายว่า งานที่ยังทำไม่เสร็จตอนกลางวัน

I'd make up at night from home.

ฉันจะกลับไปทำที่บ้านในตอนกลางคืน

I thought, there's just something wrong with me that I can't swing this."

ฉันคิดว่า ต้องมีอะไรผิดปกติกับฉันแน่ ถึงทำให้ฉันควมคุมมันไม่ได้"

So those are the mothers.

นั่นคือเรื่องของคุณแม่

What of the babies?

แล้วเรื่องเด็กทารกล่ะ

As a country, do we care about the millions of babies

ในระดับประเทศ เราให้ความสำคัญกับเด็กทารกนับล้านคน

born every year to working mothers?

ที่เกิดมาทุกปี กับคุณแม่ ที่ต้องออกไปทำงานไหม

I say we don't,

ฉันขอบอกว่าไม่

not until they're of working and tax-paying and military-serving age.

ไม่จนกว่าพวกเขาจะทำงาน จ่ายภาษี และถึงวัยเกณฑ์ทหาร

We tell them we'll see them in 18 years,

เราบอกพวกเขาว่า เราจะเจอกันในอีก 18 ปี

and getting there is kind of on them.

และในระหว่างทางนั้นเป็นเรื่องของพวกเขา

One of the reasons I know this is that babies whose mothers

หนึ่งในเหตุผลที่ฉันรู้เรื่องนี้ ก็เพราะเด็กทารกที่มีแม่

have 12 or more weeks at home with them

อยู่บ้านกับเขา 12 อาทิตย์ หรือมากกว่านั้น

are more likely to get their vaccinations and their well checks in their first year,

จะมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้รับวัคซีน และได้รับการตรวจร่างกายที่ดีในปีแรก

so those babies are more protected from deadly and disabling diseases.

เด็กพวกนั้นจึงจะได้รับการปกป้อง มากกว่าจากโรคที่ถึงตายและทำให้พิการ

But those things are hidden behind images like this.

แต่เรื่องพวกนั้นถูกซ่อนอยู๋ ข้างหลังรูปแบบนี้

America has a message for new mothers who work and for their babies.

สหรัฐฯ มีสาส์นให้คุณแม่มือใหม่ ที่ต้องทำงานและสำหรับลูกพวกเขา

Whatever time you get together, you should be grateful for it,

เวลาไหนก็ตามที่ได้อยู่ด้วยกัน พวกคุณควรจะรู้สึกขอบคุณ

and you're an inconvenience

และพวกคุณคือความไม่สะดวก

to the economy and to your employers.

สำหรับเศรษฐกิจและนายจ้าง

That narrative of gratitude runs through a lot of the stories I hear.

วาทกรรมหนี้บุญคุณนั้น แทรกซึมอยู่ในหลายเรื่องที่ฉันได้ยิน

A woman told me,

ผู้หญิงคนหนึ่งเคยบอกฉัน

"I went back at eight weeks after my C-section

"ฉันกลับไปทำงานในแปดสัปดาห์ หลังจากผ่าท้องทำคลอด

because my husband was out of work.

เพราะสามีของฉันต้องออกไปทำงาน

Without me, my daughter had failure to thrive.

เพราะไม่มีฉันอยู่ ลูกสาวจึง มีพัฒนาการที่แย่

She wouldn't take a bottle.

เธอจะไม่กินนมเลยสักขวด

She started losing weight.

น้ำหนักเธอเริ่มลด

Thankfully, my manager was very understanding.

ต้องขอบคุณที่ผู้จัดการของฉัน ที่เข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

He let my mom bring my baby,

เขาให้แม่ของฉันพาลูกมา

who was on oxygen and a monitor,

ลูกที่มีเครื่องช่วยหายใจและเครื่องติดตาม

four times a shift so I could nurse her."

สี่ครั้งต่อกะ เพื่อให้ฉันดูแลเธอได้"

There's a little club of countries in the world

มีชมรมเล็ก ๆ อยู่ชมรมหนึ่ง ของประเทศต่าง ๆ ในโลก

that offer no national paid leave to new mothers.

ที่ไม่จ่ายค่าแรงในช่วงลาคลอด

Care to guess who they are?

คุณสนใจจะทายว่ามีประเทศอะไรบ้างไหมคะ

The first eight make up eight million in total population.

แปดประเทศแรก มีจำนวนแปดล้านคน ของประชากรทั้งหมด

They are Papua New Guinea, Suriname and the tiny island nations

ก็คือปาปัวนิวกินี ซูรินาเม และประเทศที่เป็นเกาะเล็ก

of Micronesia, Marshall Islands, Nauru, Niue, Palau and Tonga.

อย่างไมโครนีเซีย มาร์แชลล์ นาอูรู นีอูเอ ปาเลา และตองกา

Number nine is the United States of America,

ประเทศที่เก้าคือสหรัฐฯ

with 320 million people.

และประชากร 320 ล้านคน

Oh, that's it.

หมดแล้วค่ะ

That's the end of the list.

นั่นคือประเทศสุดท้ายในรายชื่อ

Every other economy on the planet

เขตเศรษฐกิจส่วนที่เหลือในโลกใบนี้

has found a way to make some level of national paid leave work

ล่วนแล้วแต่มีหลักประกันวันลาแบบจ่ายค่าจ้าง ในระดับหนึ่ง

for the people doing the work of the future of those countries,

สำหรับผู้ที่ทำงานเพื่ออนาคต ของประเทศพวกเขา

but we say, "We couldn't possibly do that."

แต่เราบอกว่า "เราทำแบบนั้นจริง ๆ ไม่ได้หรอก"

We say that the market will solve this problem,

เราบอกว่า ตลาดจะแก้ไขปัญหานี้ไปเอง

and then we cheer when corporations offer even more paid leave to the women

แล้วเราก็ชื่นชมยินดี เมื่อบริษัท เสนอวันลาแบบจ่ายค่าจ้างให้ผู้หญิงมากขึ้น

who are already the highest-educated and highest-paid among us.

กลุ่มคนที่มีการศึกษา และได้รับเงินเดือนสูงสุดอยู่แล้วในหมู่พวกเรา

Remember that 88 percent?

จำ 88% นั้นได้ไหมคะ

Those middle- and low-income women are not going to participate in that.

ผู้หญิงที่มีรายได้ขั้นกลางและต่ำ จะไม่มีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งในนั้น

We know that there are staggering economic, financial, physical

เรารู้ว่า มันจะมีราคาความไม่มั่นคง ทางเศรษฐกิจ การเงิน ทางกายภาพ

and emotional costs to this approach.

และทางอารมณ์ของวิธีการนี้

We have decided -- decided, not an accident,

เราได้ตัดสินใจ ไม่ใช่ด้วยความพลั้งเผลอ

to pass these costs directly on to working mothers and their babies.

ที่จะผลักราคาเหล่านี้โดยตรง ไปยังคุณแม่ที่ต้องทำงานและลูก ๆ

We know the price tag is higher for low-income women,

เรารู้ว่าป้ายราคาจะสูงกว่า สำหรับผู้หญิงที่มีรายได้น้อย

therefore disproportionately for women of color.

หรือก็คือ ไม่เป็นไปตามสัดส่วน สำหรับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนขาว

We pass them on anyway.

เราก็ผลักมันไปอยู่ดี

All of this is to America's shame.

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องน่าขายหน้าของสหรัฐฯ

But it's also to America's risk.

แต่ก็เป็นความเสี่ยงของสหรัฐฯ ด้วยเช่นกัน

Because what would happen

เพราะสิ่งที่อาจเกิดขึ้น

if all of these individual so-called choices to have babies

ถ้าสิ่งที่เรียกว่าทางเลือกส่วนบุคคล ที่จะมีลูกทั้งหมดนี้

started to turn into individual choices not to have babies.

เริ่มเปลี่ยนไปเป็นทางเลือกส่วนบุคคล ที่จะไม่มีลูก

One woman told me,

ผู้หญิงคนหนึ่งเคยบอกฉัน

"New motherhood is hard. It shouldn't be traumatic.

"การเป็นคุณแม่มือใหม่มันยาก มันไม่ควรที่จะทำให้เป็นเรื่องสะเทือนใจ

When we talk about expanding our family now,

เมื่อเราพูดถึงการขยายครอบครัว ในตอนนี้

we focus on how much time I would have to care for myself and a new baby.

เราสนใจว่าฉันจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ กับการดูแลตัวเองและลูกที่เพิ่งเกิด

If we were to have to do it again the same way as with our first,

ถ้าเราจะต้องทำซ้ำอีกครัง ในแบบเดียวกันกับตอนมีลูกคนแรก

we might stick with one kid."

เราขอมีลูกแค่ลูกคนเดียวดีกว่า"

The birthrate needed in America to keep the population stable

อัตราการเกิดที่จำเป็นสำหรับสหรัฐฯ เพื่อที่จะทำให้ประชากรมีเสถียรภาพ

is 2.1 live births per woman.

คือ 2.1 คนต่อผู้หญิงหนึ่งคน

In America today, we are at 1.86.

ในสหรัฐฯ วันนี้ เราอยู่ที่ 1.86

We need women to have babies,

เราต้องการผู้หญิงเพื่อที่จะมีลูก

and we are actively disincentivizing working women from doing that.

และเราก็ทำให้หญิงที่ต้องออกไปทำงาน หมดแรงจูงใจที่จะมีลูก

What would happen to work force, to innovation, to GDP,

อะไรจะเกิดขึ้นกับแรงงาน นวัตกรรม GDP

if one by one, the working mothers of this country were to decide

คุณแม่ที่ต้องออกไปทำงาน ในประเทศนี้แต่ละคนตัดสินใจ

that they can't bear to do this thing more than once?

ว่าพวกเขาไม่สามารถทนกับการทำสิ่งนี้ ได้มากกว่าหนึ่งครั้ง

I'm here today with only one idea worth spreading,

วันนี้ฉันมาอยู่ตรงนี้กับความคิดเดียว ที่คิดว่าควรที่จะเผยแพร่ต่อไป

and you've guessed what it is.

และคุณลองเดาดูซิว่ามันคืออะไร

It is long since time for the most powerful country on Earth

เป็นเวลาที่นาวนานนัก สำหรับประเทศที่ทรงอำนาจที่สุดในโลก

to offer national paid leave

ที่จะรับประกันการหยุดงานแบบจ่ายค่าจ้าง

to the people doing the work of the future of this country

สำหรับกลุ่มคนที่ทำงาน เพื่ออนาคตของประเทศนี้

and to the babies who represent that future.

และเพื่อเด็กทารกของพวกเขาเอง ซึ่งเป็นต้วแทนของอนาคตนั้น

Childbirth is a public good.

การมีลูกเป็นสินค้าสาธารณะ

This leave should be state-subsidized.

การหยุดลานี้ควรจะได้รับการอุดหนุนจากรัฐ

It should have no exceptions for small businesses,

มันไม่ควรจะมีการละเว้น ไม่ว่าจะธุรกิจขนาดเล็ก

length of employment or entrepreneurs.

ระยะเวลาการจ้างงาน หรือผู้ประกอบการ

It should be able to be shared between partners.

มันควรจะสามารถแบ่งได้ระหว่างคู่สามีภรรยา

I've talked today a lot about mothers,

วันนี้ฉันได้พูดถึงคุณแม่หลายคน

but co-parents matter on so many levels.

แต่การเลี้ยงลูกร่วมกัน ก็มีความสำคัญในหลายระดับ

Not one more woman should have to go back to work

ไม่ควรมีผู้หญิงคนไหนอีก ที่ต้องกลับไปทำงาน

while she is hobbling and bleeding.

ในขณะที่ทรงตัวไม่อยู่และเลือกออก

Not one more family should have to drain their savings account

ไม่ควรมีครอบครัวไหนอีก ที่ต้องจะต้องใช้เงินเก็บในบัญชีจนเกลี้ยง

to buy a few days of rest and recovery and bonding.

เพื่อที่จะซื้อเวลาสองสามวัน ในการพักฟื้นและสร้างสายสัมพันธ์

Not one more fragile infant

ไม่ควรมีทารกที่เปราะบางคนไหน

should have to go directly from the incubator to day care

ที่ต้องตรงจากตู้อบไปยังสถานเลี้ยงเด็ก

because his parents have used up all of their meager time

เพราะพ่อแม่ของเขาใช้เวลาที่มีอยู่น้อยนิด ไปหมดแล้ว

sitting in the NICU.

กับการนั่งอยู่ในหอผู้ป่วยทารกแรกเกิด ในระยะวิกฤติ

Not one more working family should be told that the collision

ไม่ควรมีครอบครัวไหนที่ต้องไปทำงาน แล้วถูกบอกว่าความไม่ลงรอยระหว่างงาน

of their work, their needed work and their needed parenthood,

ความจำเป็นในการทำงาน และความจำเป็นในการเลี้ยงลูก

is their problem alone.

คือปัญหาส่วนตัวของพวกเขาเอง

The catch is that when this is happening to a new family, it is consuming,

มันสะดุดที่ว่าเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นกับ ครอบครัวใหม่ มันเป็นสิ่งที่กัดกิน

and a family with a new baby is more financially vulnerable

และครอบครัวที่มีทารกเพิ่งเกิด จะมีความเสี่ยงทางการเงิน

than they've ever been before,

มากกว่าที่พวกเขาเคยจากเมื่อก่อน

so that new mother cannot afford to speak up on her own behalf.

ดังนั้นแม่มือใหม่ไม่สามารถ ที่จะพูดแทนตัวเองได้

But all of us have voices.

แต่พวกเราทุกคนต่างมีเสียง

I am done, done having babies,

ฉันพอแล้ว พอแล้วกับการมีลูก

and you might be pre-baby,

และคุณอาจจะกำลังมีลูก

you might be post-baby,

คุณอาจจะมีลูกไปแล้ว

you might be no baby.

คุณอาจจะไม่มีลูก

It should not matter.

แต่นั่นไม่ควรเป็นประเด็น

We have to stop framing this as a mother's issue,

เราจะต้องหยุดตั้งกรอบว่า เรื่องนี้คือเรื่องของคุณแม่

or even a women's issue.

หรือแม้แต่เป็นเรื่องของผู้หญิง

This is an American issue.

เรื่องนี้เป็นเรื่องของสหรัฐฯ

We need to stop buying the lie that these images tell us.

เราต้องหยุดเชื่อเรื่องโกหก ที่รูปพวกนี้บอกเรา

We need to stop being comforted by them.

เราต้องหยุดที่จะรู้สึกสบายโดยพวกมัน

We need to question why we're told that this can't work

เราต้องถามว่า ทำไมเราถึงถูกบอกว่า เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

when we see it work everywhere all over the world.

ในเมื่อเราเห็นว่ามันเป็นไปได้ ทุกที่ในโลกใบนี้

We need to recognize that this American reality

เราต้องรับรู้ว่า ความเป็นจริงของสหรัฐฯ นี้

is to our dishonor and to our peril.

เป็นความอัปยศอดสูของเรา และเป็นพิษภัยของเราเอง

Because this is not,

เพราะนี่ไม่ใช่

this is not,

นี่ก็ไม่ใช่

and this is not what a working mother looks like.

และนี่ก็ไม่ใช่ คุณแม่ที่ต้องไปทำงานนอกบ้านอย่างที่เป็นเลย

(Applause)

(เสียงปรบมือ)