David Bolinsky: Visualizing the wonder of a living cell

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Chatthip Chaichakan

I'm a medical illustrator,

ผมเป็นนักวาดภาพทางการแพทย์ครับ

and I come from a slightly different point of view.

และผมมีมุมมองที่อาจจะแตกต่างออกไปซะหน่อย

I've been watching, since I grew up,

ตั้งแต่ผมเป็นเด็ก ผมได้ดู

the expressions of truth and beauty in the arts

การนำเสนอความจริงและความงามในงานศิลป์

and truth and beauty in the sciences.

ตลอดจน ความจริงและความงามในวิทยาศาสตร์

And while these are both wonderful things in their own right --

และในขณะที่ทั้งสองสิ่งนี้สวยงามตามแบบฉบับของมัน

they both have very wonderful things going for them --

พวกมันทั้งมีสิ่งที่สวยงามเกิดขึ้นภายในพวกมัน

truth and beauty as ideals that can be looked at by the sciences

ความจริงและความงามเยี่ยงอุดมคติ ที่สามารถมองได้ด้วยวิทยาศาสตร์

and by math are almost like the ideal conjoined twins

และด้วยคณิตศาสตร์ เกือบเป็นเหมือน แฝดตัวติดกันในอุดมคติ

that a scientist would want to date.

ที่นักวิทยาศาสตร์อยากจะจีบ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

These are expressions of truth as awe-full things,

นี่เป็นการแสดงออกถึงความจริงในแง่ที่ เป็นสิ่งที่เต็มไปด้วยความน่่าทึ่ง

by meaning they are things you can worship.

ตามนิยามแล้วมันเป็นสิ่งที่คุณเลื่อมใสมัน

They are ideals that are powerful. They are irreducible.

มันเป็นอุดมคติที่ทรงพลัง มันไม่สามารถที่จะถูกลดทอนลงได้

They are unique. They are useful --

พวกมันโดดเด่น พวกมันมีประโยชน์

sometimes, often a long time after the fact.

ในบางครั้ง จริงๆแล้วก็บ่อยแหละ

And you can actually roll some of the pictures now,

และอันที่จริง ตอนนี้คุณฉายภาพได้แล้วครับ

because I don't want to look at me on the screen.

เพราะผมไม่อยากมองดูตัวผมบนจอ

Truth and beauty are things

ความจริงและความงามเป็นสิ่ง

that are often opaque to people who are not in the sciences.

ที่บ่อยครั้งไม่ชัดเจน สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในวงการวิทยาศาสตร์

They are things that describe beauty in a way

บ่อยครั้งพวกมันเป็นสิ่งที่ถูกบรรยายว่างามในแง่ที่ว่า

that is often only accessible if you understand the language

คุณจะเข้าถึงมันได้ก็ต่อเมื่อเข้าใจภาษาของมัน

and the syntax of the person

และไวยากรณ์ของบุคคล

who studies the subject in which truth and beauty is expressed.

ผู้ที่ได้ศึกษาวิชาที่ความจริงและความงามนั้น ได้แสดงออกมา

If you look at the math, E=mc squared,

ถ้าคุณมองไปที่คณิตสาสตร์ E=mc ยกกำลังสอง

if you look at the cosmological constant,

ถ้าคุณมองไปที่ค่าคงที่จักรวาล

where there's an anthropic ideal, where you see that life had to evolve

มันมีแนวคิดเชิงมานุษยวิทยา ที่กล่าวว่า ชีวิตต้องมีวิวัฒนาการ

from the numbers that describe the universe --

มาจากตัวเลขที่ใช้อธิบายเอกภพ

these are things that are really difficult to understand.

นี่มันเป็นอะไรที่ยากจริงๆที่จะเข้าใจ

And what I've tried to do

และสิ่งที่ผมพยายามทำ

since I had my training as a medical illustrator --

ตั้งแต่ผมได้รับการฝึกมาเยี่ยงนักวาดภาพสายการแพทย์

since I was taught animation by my father,

ตั้งแต่ผมได้รับการสอนแอนิเมชั่นจากคุณพ่อ

who was a sculptor and my visual mentor --

ผู้ซึ่งเป็นนักปั้นและอาจารย์ของผมที่เป็นนักทำภาพ

I wanted to figure out a way to help people

ผมอยากที่จะหาทางช่วย

understand truth and beauty in the biological sciences

ให้คนเข้าใจถึงความจริงและความงาม ในวิทยาศาสตร์ชีวภาพ

by using animation, by using pictures, by telling stories

โดยใช้แอนนิเมชั่น โดยใช้ภาพ โดยการบอกเล่าเรื่องราว

so that the things that are not necessarily evident to people

เพื่อสิ่งที่ไม่ได้แจ่มแจ้งชัดเจนต่อคนทั่วไป

can be brought forth, and can be taught, and can be understood.

จะสามารถนำขึ้นมาและสามารถนำมาสอน และทำให้มันเป็นที่เข้าใจได้

Students today are often immersed in an environment

นักเรียนทุกวันนี้มักจมอยู่ในสิ่งแวดล้อม

where what they learn is subjects that have truth and beauty

ซึ่งสิ่งที่พวกเขาเรียนเป็นวิชาที่มีความจริงและความงาม ฝังตัวอยู่

embedded in them, but the way they're taught is compartmentalized

แต่วิธีที่พวกเขาถูกสอนนั้นมันถูกจำแนกออกจากกัน

and it's drawn down to the point where the truth and beauty

และมันก็ดิ่งลงสู่จุดที่ความจริงและความงามนั้น

are not always evident.

ไม่ปรากฎชัดเจนเสมอ

It's almost like that old recipe for chicken soup

มันเกือบจะเหมือนสูตรดั้งเดิมในการทำซุปไก่

where you boil the chicken until the flavor is just gone.

ที่คุณต้มไก่จนกระทั่งรสชาดมันหายเกลี้ยง

We don't want to do that to our students.

เราไม่อยากจะทำแบบนั้นกับนักเรียนของเรา

So we have an opportunity to really open up education.

แล้วเราก็ได้โอกาสที่จะได้สังคายนาการศึกษา

And I had a telephone call from Robert Lue at Harvard,

ผมได้รับโทรศัพท์จากโรเบอร์ท ลูว์ จาก มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

in the Molecular and Cellular Biology Department,

คณะชีวโมเลกุลและชีววิทยาระดับเซลล์

a couple of years ago. He asked me if my team and I

สองสามปีก่อน เขาถามผมว่า ทางผมและทีมงาน

would be interested and willing to really change

สนใจและยินดีที่จะเปลี่ยนแปลง

how medical and scientific education is done at Harvard.

การเรียนการสอนทางด้านแพทย์ศาสตร์และวิทยาศาสตร์ ที่ฮาร์วาร์ดหรือเปล่า

So we embarked on a project that would explore the cell --

เราก็เลยดำเนินโครงงานของเรา ที่จะทำการสำรวจเซลล์

that would explore the truth and beauty inherent

ซึ่งมันจะสำรวจความจริงและความงามที่ถ่ายทอด

in molecular and cellular biology

มาในชีวโมเลกุลและชีววิทยาระดับเซลล์

so that students could understand a larger picture

แล้วนักเรียนก็จะสามารถเข้าใจภาพรวม

that they could hang all of these facts on.

ที่พวกเขาจะสามารถยึดถือข้อมูลทั้งหมดพวกนี้ไว้ได้

They could have a mental image of the cell

ในหัวสมองของพวกเขาจะมีภาพเซลล์

as a large, bustling, hugely complicated city

เสมือนเมืองใหญ่ ยักษ์ อลังการ ซับซ้อน

that's occupied by micro-machines.

ที่เป็นที่อาศัยของเครื่องจักรเล็กๆ

And these micro-machines really are at the heart of life.

และเครื่องจักรเหล่านี้จริงๆแล้วก็คือหัวใจของชีวิต

These micro-machines,

เครื่องจักรขนาดเล็กพวกนี้

which are the envy of nanotechnologists the world over,

เป็นที่อิจฉาของบรรดานักนาโนเทคโนโลยีทั่วโลก

are self-directed, powerful, precise, accurate devices

พวกมันเป็นอุปกรณ์ที่ ควบคุมได้ด้วยตัวมันเอง มีประสิทธิภาพ แม่นตรง แม่นยำ

that are made out of strings of amino acids.

ที่ถูกสร้างขึ้นจากเส้นกรดอะมิโน

And these micro-machines power how a cell moves.

และเครื่องจักรเล็กๆนี้ควบคุมการเคลื่อนไหวของเซลล์

They power how a cell replicates. They power our hearts.

พวกมันควมคุมการแบ่งตัวของเซลล์ กำกับหัวใจของเรา

They power our minds.

พวกมันความคุมความคิดของเรา

And so what we wanted to do was to figure out

สิ่งที่พวกเราต้องการจะทำก็คือค้นหาว่า

how we could make this story into an animation

เราจะสร้างแอนิเมชั่นจากเรื่องนี้ได้อย่างไร

that would be the centerpiece of BioVisions at Harvard,

ให้มันเป็นผลงานชิ้นเอกของ BioVision ที่ฮาร์วาร์ด

which is a website that Harvard has

ซึ่งเป็นเวปไซท์ที่ฮาร์วาร์ด

for its molecular and cellular biology students

ใช้สำหรับนักเรียนคณะนี้

that will -- in addition to all the textual information,

และนอกเหนือไปจากข้อมูลที่เป็นตัวหนังสือทั้งหมด

in addition to all the didactic stuff --

นอกเหนือไปจากสิ่งที่เกี่ยวกับการสอนพวกนี้

put everything together visually, so that these students

มันจะต้องนำทุกอย่างประกอบเข้าด้วยกันเป็นภาพ เพื่อที่นักเรียน

would have an internalized view of what a cell really is

จะได้มีภาพในหัวเขาว่าเซลล์จริงๆแล้วมันเป็นอย่างไร

in all of its truth and beauty, and be able to study

ทั้งในแง่ความจริงและความงาน และสามารถที่จะเรียน

with this view in mind, so that their imaginations would be sparked,

ด้วยภาพที่อยู่ในหัวเขา เพื่อจินตนาการของพวกเขาจะได้รับการกระตุ้น

so that their passions would be sparked

เพื่อความซาบซึ้งของพวกเขาจะได้รับการกระตุ้น

and so that they would be able to go on

และพวกเขาสามารถต่อยอด

and use these visions in their head to make new discoveries

และใช้ภาพที่อยู่ในหัวของพวกเขานี้ เพื่อการค้นพบสิ่งใหม่ๆ

and to be able to find out, really, how life works.

และสามารถที่จะค้นพบ ได้จริงๆว่า ชีวิตทำงานอย่างไร

So we set out by looking at how these molecules are put together.

เราเริ่มต้นด้วยการออกค้นหาว่าโมเลกุลพวกนี้ ทำไมถึงมาทำงานร่วมกัน

We worked with a theme, which is, you've got macrophages

เราทำงานในรูปแบบ ที่เราติดตามแมคโครฟาร์จ (เม็ดเลือดขาวชนิดหนึ่ง)

that are streaming down a capillary,

ที่ล่องลอยไปตามหลอดเลือดฝอย

and they're touching the surface of the capillary wall,

และเมื่อพวกมันไปสัมผัสกับผนังหลอดเลือดฝอย

and they're picking up information from cells

และรับสัญญาณจากเซลล์

that are on the capillary wall, and they are given this information

ที่ปรากฎอยู่บนผนังของเส้นเลือดฝอย มันได้ข้อมูลนี้แล้ว

that there's an inflammation somewhere outside,

ว่ามีการอักเสบเกิดขึ้นสักแห่งข้างนอกนั่น

where they can't see and sense.

ซึ่งพวกมันไม่เห็นและไม่ได้สัมผัสโดยตรง

But they get the information that causes them to stop,

แต่ได้รับข้อมูลนี้ ซึ่งทำให้พวกมันหยุด

causes them to internalize that they need to make

ทำให้พวกมันรับรู้ว่า

all of the various parts that will cause them to change their shape,

พวกมันต้องเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างทำให้รูปร่างมันเปลี่ยนไป

and try to get out of this capillary and find out what's going on.

และพยายามที่จะออกไปจากหลอดเลือด และไปเสาะหาว่าเกิดอะไรขึ้น

So these molecular motors -- we had to work

นั่นแหละ คือ จักรกลขนาดโมเลกุล พวกเราทำงานนี้

with the Harvard scientists and databank models

กับนักวิทยาศาสตร์จากฮาร์วาร์ด และฐานข้อมูล

of the atomically accurate molecules

ทางโครงสร้างที่แม่นตรงของโมเลกุลเหล่านี้

and figure out how they moved, and figure out what they did.

และพยายามเข้าใจว่าพวกมันเคลื่อนไหวอย่างไร และทำไมพวกมันทำเช่นนั้น

And figure out how to do this in a way

แล้วก็พยายามเข้าใจว่าเราจะทำอย่างไร

that was truthful in that it imparted what was going on,

ให้มันออกมาน่าเชื่อถือในส่วนที่แสดงว่ามันเกิดอะไรขึ้น

but not so truthful that the compact crowding in a cell

แต่ไม่ให้มันออกมารกรุงรังเกินไป

would prevent the vista from happening.

จนทุกอย่างทับกันแล้วมองไม่รู้เรื่อง

And so what I'm going to show you is a three-minute

ผมกำลังจะให้คุณได้ชมภาพยนต์ความยาวสามนาที

Reader's Digest version of the first aspect of this film

เป็นฉบับสั้นกระทัดรัด ของหนังเรื่องนี้

that we produced. It's an ongoing project

ที่เราผลิต โครงการนี้อยู่ในช่วงดำเนินงาน

that's going to go another four or five years.

ไปอีกประมาณสี่หรือห้าปี

And I want you to look at this

และผมอยากจะให้คุณดูสิ่งนี้

and see the paths that the cell manufactures --

และเห็นลู่ทางที่เซลล์ผลิต

these little walking machines, they're called kinesins --

เครื่องจักรเดินได้ขนาดจิ๋ว พวกมันเรียกว่าไคเนซิน (kinesins)

that take these huge loads

ที่แบกรับภาระก้อนโต

that would challenge an ant in relative size.

ซึ่่งด้วยขนาดแล้วคงจะไม่แพ้มดแบกของ

Run the movie, please.

เปิดหนังเลยครับ

But these machines that power the inside of the cells

แต่เครื่องจักรเหล่านี้ที่ได้รับพลังงานจากภายในเซลล์

are really quite amazing, and they really are the basis of all life

ที่ค่อนข้างน่าทึ่งมากๆ และพวกมันก็เป็นพื้นฐานของทุกชีวิต

because all of these machines interact with each other.

เพราะว่าเครื่องจักรทุกชิ้นมีปฎิสัมพันธ์กันทั้งสิ้น

They pass information to each other.

พวกมันส่งต่อข้อมูลไปยังกันและกัน

They cause different things to happen inside the cell.

พวกมันทำให้สิ่งต่างๆให้เกิดขึ้นภายในเซลล์

And the cell will actually manufacture the parts that it needs

และเซลล์ก็จะสร้างส่วนต่างๆที่มันต้องการ

on the fly, from information

ในเวลาเดียวกัน จากข้อมูลที่ได้

that's brought from the nucleus by molecules that read the genes.

ซึ่งถูกส่งผ่านมาจากนิวเคลียส โดยเมเลกุลทำการอ่านยีน

No life, from the smallest life to everybody here,

จากชีวิตที่เล็กจิ๋วที่สุดจนมาถึงพวกเรา ณ ที่นี้

would be possible without these little micro-machines.

มันคงเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าปราศจากเครื่องจักเล็กๆพวกนี้

In fact, it would really, in the absence of these machines,

ความจริงแล้ว ถ้ามันไม่มีเครื่องจักรเหล่านี้

have made the attendance here, Chris, really quite sparse.

ผู้เข้าฟังสัมนาวันนี้คงจะหรอมแหรม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

(Music)

(เสียงดนตรี)

This is the FedEx delivery guy of the cell.

นี่เป็น บุรุษไปรษณีย์ FedEx ของเซลล์

This little guy is called the kinesin,

เจ้าตัวเล็กพวกนี้ชื่อว่า ไคเนซิน

and he pulls a sack that's full of brand new manufactured proteins

มันดึงถุงที่เต็มไปด้วยโปรตีนที่ถูกผลิตขึ้นใหม่

to wherever it's needed in the cell --

ไปยังบริเวณที่โปรตีนพวกนี้เป็นที่ต้องการ

whether it's to a membrane, whether it's to an organelle,

ไม่ว่ามันจะไปที่เยื่อหุ้มเซลล์ ที่ออแกเนล

whether it's to build something or repair something.

หรือที่ๆจะใช้มันสำหรับสร้าง หรือซ่อม อะไรบางอย่าง

And each of us has about 100,000 of these things

และเราแต่ละคน มีเจ้าสิ่งนี้ประมาณ 100,000 อัน

running around, right now,

วิ่งไปวิ่งมา ในขณะนี้

inside each one of your 100 trillion cells.

ภายในแต่ละ 100 ล้านล้านเซลล์ของคุณ

So no matter how lazy you feel,

ฉะนั้น ไม่ว่าคุณจะรู้สึกขึ้เกียจแค่ไหน

you're not really intrinsically doing nothing.

โดยเนื้อแท้แล้วคุณไม่ได้อยู่เฉยๆเลย

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So what I want you to do when you go home

ดังนั้น สิ่งที่ผมอยากให้คุณทำเมื่อกลับบ้านไป

is think about this, and think about how powerful our cells are.

ก็คือคิดถึงสิ่งนี้ คิดถึงว่าเซลล์ของเราทรงอานุภาพขนาดไหน

And think about some of the things

และคิดเกี่ยวกับสิ่งพวกนี้

that we're learning about cellular mechanics.

ที่เราได้เรียนรู้จากเครื่องจักรระดับเซลล์

Once we figure out all that's going on --

เมื่อเราเข้าใจจนหมดแล้วว่า มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

and believe me, we know almost a percent of what's going on --

และเชื่อผมเหอะ เรารู้แค่เกือบหนึ่งเปอร์เซนต์ ของสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด

once we figure out what's going on,

เมื่อเราเข้าใจจนหมดแล้ว

we're really going to be able to have a lot of control

เราก็จะสามารถควบคุมอะไรจริงๆได้หลายอย่าง

over what we do with our health,

เกี่ยวกับเรื่องสุขภาพของเรา

with what we do with future generations,

เกี่ยวกับลูกหลานของเราในอนาคต

and how long we're going to live.

และเกี่ยวกับว่าเราจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน

And hopefully we'll be able to use this

และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เราจะสามารถใช้มัน

to discover more truth, and more beauty.

เพื่อจะค้นพบข้อเท็จจริง และความงาม ยิ่งๆขึ้นไป

(Music)

(เสียงดนตรี)

But it's really quite amazing that these cells, these micro-machines,

แต่มันก็น่าประหลาดใจจริงๆ ที่เซลล์เหล่านี้ เครื่องจักรขนาดจิ๋วเหล่านี้

are aware enough of what the cell needs that they do their bidding.

ตระหนักเพียงพอว่า เซลล์ต้องการอะไร

They work together. They make the cell do what it needs to do.

พวกมันร่วมมือกัน พวกมันทำให้เซลล์ทำในสิ่งที่มันควรทำ

And their working together helps our bodies --

และพวกมันก็ทำงานด้วยกันช่วยให้ร่างกายของเรา

huge entities that they will never see -- function properly.

ส่วนใหญ่ซึ่งพวกมันไม่ได้เห็น สามารถทำหน้าที่ได้อย่างเหมาะสม

Enjoy the rest of the show. Thank you.

ขอให้สนุกกับการแสดงที่เหลือครับ ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)