4 questions you should always ask your doctor | Christer Mjåset

Translator: yamela areesamarn Reviewer: Supanat Termchaianan

I am a neurosurgeon,

ผมเป็นประสาทศัลยแพทย์

and I'm here to tell you today that people like me need your help.

และผมมาในวันนี้เพื่อบอกคุณว่า คนอย่างผมต้องการให้คุณช่วย

And in a few moments, I will tell you how.

อีกสักครู่ ผมจะบอกว่าต้องทำอย่างไร

But first, let me start off by telling you about a patient of mine.

แต่อย่างแรก ผมขอเริ่มด้วยการบอกคุณ เกี่ยวกับคนไข้ของผมคนหนึ่ง

This was a woman in her 50s,

เธอเป็นหญิงอายุราว ๆ 50 ปี

she was in generally good shape,

โดยทั่วไปเธอมีรูปร่างที่ดี

but she had been in and out of hospital a few times

แต่เธอเข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาล มาสองสามครั้งแล้ว

due to curative breast cancer treatment.

เพื่อรับการรักษามะเร็งเต้านม

Now she had gotten a prolapse from a cervical disc,

ขณะนั้นเธอมีอาการปลิ้นของหมอนรองกระดูกคอ

giving her radiating pain of a tense kind,

ทำให้เธอมีอาการปวดร้าวกระจาย

out into the right arm.

ไปที่แขนขวา

Looking at her MRI before the consultation,

เมื่อดูผลการตรวจ MRI ก่อนที่จะให้คำปรึกษา

I decided to suggest an operation.

ผมตัดสินใจเสนอให้ผ่าตัด

Now, neck operations like these are standardized, and they're quick.

ในปัจจุบัน การผ่าตัดที่คอในลักษณะนี้ ได้มาตรฐานและรวดเร็ว

But they carry a certain risk.

แต่ก็มีความเสี่ยง

You make an incision right here,

คุณเจาะเข้าไปตรงนี้

and you dissect carefully past the trachea,

ผ่าเข้าไปอย่างระมัดระวังผ่านหลอดลม

the esophagus,

หลอดอาหาร

and you try not to cut into the internal carotid artery.

และพยายามไม่ตัดโดน หลอดเลือดแดงหลักของคอด้านใน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Then you bring in the microscope,

จากนั้นก็เอากล้องจุลทรรศน์ส่องเข้าไป

and you carefully remove the disc and the prolapse

และนำหมอนรองกระดูกและส่วนที่ปลิ้นออก อย่างระมัดระวัง

in the nerve root canal,

ในช่องทางเส้นประสาท

without damaging the cord and the nerve root

โดยไม่ทำให้ไขสันหลัง และเส้นประสาทเสียหาย

lying only millimeters underneath.

ซึ่งอยู่ข้างใต้แค่เพียงไม่กี่มิลลิเมตร

The worst case scenario is the damage to the cord,

กรณีที่เลวร้ายที่สุด คือ ไขสันหลังได้รับความเสียหาย

which can result in paralysis from the neck down.

ซึ่งอาจทำให้เป็นอัมพาตจากคอลงมา

Explaining this to the patient, she fell silent.

เมื่ออธิบายเรื่องนี้กับคนไข้ เธอนิ่งเงียบไป

And after a few moments,

และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง

she uttered a few very decisive words for me and for her.

เธอก็พูดคำที่ชี้ขาดอย่างยิ่ง สำหรับผมและเธอ

"Doctor, is this really necessary?"

"คุณหมอคะ นี่จำเป็นจริง ๆ หรือคะ?"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And you know what I realized, right there and then?

และคุณรู้ไหมว่าผมตระหนักได้ถึงอะไร ณ ตรงนั้น ตอนนั้น

It was not.

มันไม่จำเป็น

In fact, when I get patients like this woman,

นั้นทำให้เมื่อผมได้คนไข้ ที่เหมือนผู้หญิงคนนี้มา

I tend to advise not to operate.

ผมมีแนวโน้มแนะนำให้ไม่ผ่าตัด

So what made me do it this time?

ดังนั้น อะไรทำให้ผมตอบเช่นนี้ในตอนนั้น?

Well, you see,

ครับ คุณก็เห็น

this prolapse was so delicate,

ส่วนที่ปลิ้นออกมานี้นำออกง่ายมาก

I could practically see myself pulling it out of the nerve root canal

ผมสามารถมองเห็นตัวเอง ดึงมันออกมาจากช่องผ่านเส้นประสาท

before she entered the consultation room.

ก่อนที่เธอจะเข้ามาในห้องตรวจเสียอีก

I have to admit it, I wanted to operate on her.

ผมต้องยอมรับ ผมอยากผ่าตัดเธอ

I'd love to operate on her.

ผมรักการผ่าตัด

Operating, after all, is the most fun part of my job.

การผ่าตัด ไม่ว่าจะยังไง มันก็เป็นส่วนที่สนุกที่สุดในงานของผม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

I think you can relate to this feeling.

ผมคิดว่าคุณเข้าใจความรู้สึกนี้นะ

My architect neighbor says he loves to just sit and draw

เพื่อนบ้านของผมที่เป็นสถาปนิกบอกว่า เขารักที่จะแค่นั่งวาดรูปเฉย ๆ

and design houses.

และออกแบบบ้าน

He'd rather do that all day

เขาชอบทำแบบนั้นทั้งวัน

than talk to the client paying for the house

มากกว่าพูดคุยกับลูกค้า ที่จ่ายเงินสำหรับบ้านหลังนั้น

that might even give him restrictions on what to do.

ซึ่งลูกค้าอาจจะบอกเขาให้จำกัดในสิ่งที่จะทำ

But like every architect,

ก็เหมือนกับสถาปนิก

every surgeon needs to look their patient in the eye

ศัลยแพทย์ต้องมองเข้าไปในดวงตาของผู้ป่วย

and together with the patient,

และพร้อมกับผู้ป่วย

they need to decide on what is best for the person having the operation.

ทั้งสองต้องตัดสินใจว่าอะไรดีที่สุด สำหรับผู้ป่วยที่จะได้รับการผ่าตัด

And that might sound easy.

นั่นอาจจะฟังดูง่าย

But let's look at some statistics.

แต่ขอให้มาดูสถิติบางอย่างกัน

The tonsils are the two lumps in the back of your throat.

ต่อมทอลซิลเป็นก้อนนูน อยู่ในด้านหลังของคอ

They can be removed surgically,

มันสามารถผ่าตัดนำออกไปได้

and that's called a tonsillectomy.

และนั่นเรียกกันว่า การตัดต่อมทอนซิล

This chart shows the operation rate of tonsillectomies in Norway

แผนภูมินี้แสดงอัตราการตัดต่อมทอนซิล ในประเทศนอร์เวย์

in different regions.

ในเขตต่าง ๆ

What might strike you is that there is twice the chance

สิ่งที่น่าสนใจก็คือ มีโอกาสแค่ 2 ครั้ง

that your kid -- because this is for children --

ที่ลูกของคุณ เพราะว่านี่เป็นเรื่องของเด็กนะ

will get a tonsillectomy in Finnmark than in Trondheim.

จะได้ผ่าตัดต่อมทอนซิลในเขตฟินน์มาร์ก มากกว่าในเขตทรอนด์เฮม

The indications in both regions are the same.

ตัวชี้วัดในทั้งสองเขตนั้นเหมือนกัน

There should be no difference, but there is.

มันควรจะไม่มีความแตกต่างกัน แต่มันมีครับ

Here's another chart.

นี่เป็นอีกแผนภูมิหนึ่ง

The meniscus helps stabilize the knee

หมอนรองกระดูกช่วยทำให้เข่ามั่นคง

and can be torn or fragmented acutely,

แต่มันอาจฉีกหรือขาดเป็นชิ้น ๆ อย่างรุนแรงได้

topically during sports like soccer.

โดยอย่างยิ่งขณะเล่นกีฬา เช่น ฟุตบอล

What you see here is the operation rate for this condition.

ที่คุณเห็นตรงนี้เป็นอัตราการผ่าตัด สำหรับอาการนี้

And you see that the operation rate in Møre og Romsdal

และคุณก็เห็นว่าอัตราการผ่าตัดใน เขตเมอร์อุกรุมสดาล

is five times the operation rate in Stavanger.

เป็น 5 เท่า ของการผ่าตัดในเขตสตาวังเงร์

Five times.

5 เท่า

How can this be?

เป็นไปได้อย่างไรครับ?

Did the soccer players in Møre og Romsdal

นักฟุตบอลในเขตเมอร์อุกรุมสดาล

play more dirty than elsewhere in the country?

เล่นสกปรกกว่าที่อื่น ๆ ในประเทศหรือ?

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Probably not.

ไม่น่าจะใช่

I added some information now.

ตอนนี้ผมได้เพิ่มข้อมูลแล้ว

What you see now is the procedures performed

สิ่งที่คุณเห็นอยู่ตอนนี้ คือ กระบวนการที่เกิดขึ้น

in public hospitals, in light blue,

ในโรงพยาบาลรัฐ ซึ่งเป็นสีฟ้าอ่อน

the ones in private clinics are light green.

คลินิกเอกชนเป็นสีเขียวอ่อน

There is a lot of activity in the private clinics

มีกระบวนการนี้เกิดขึ้นมากในคลินิกเอกชน

in Møre og Romsdal, isn't there?

ในเขตเมอร์อุกรุมสดาล ใช่ไหมครับ?

What does this indicate?

เรื่องนี้ชี้ให้เห็นถึงอะไร?

A possible economic motivation to treat the patients.

แรงจูงใจทางเศรษฐกิจที่เป็นไปได้ ในการรักษาผู้ป่วย

And there's more.

ยังมีมากกว่านี้อีก

Recent research has shown that the difference of treatment effect

การวิจัยเมื่อเร็ว ๆ นี้แสดงให้เห็นว่า ความแตกต่างของผลการรักษา

between regular physical therapy and operations for the knee --

ระหว่างการบำบัดทางกายภาพอย่างสม่ำเสมอ และการผ่าตัดหัวเข่า

there is no difference.

ไม่แตกต่างกันเลย

Meaning that most of the procedures performed

หมายความว่ากระบวนการที่เกิดขึ้น

on the chart I've just shown

บนแผนภูมิที่เพิ่งแสดงให้ดูนั้น

could have been avoided, even in Stavanger.

สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แม้กระทั่งในเขตสตาวังเงร์

So what am I trying to tell you here?

ดังนั้น สิ่งที่ผมกำลังพยายามบอกคุณ ตรงนี้คืออะไร?

Even though most indications for treatments in the world

ถึงแม้ว่าตัวบ่งชี้ส่วนใหญ่ สำหรับการรักษาในโลกนั้น

are standardized,

ได้มาตรฐาน

there is a lot of unnecessary variation of treatment decisions,

ยังมีตัวแปรที่ไม่จำเป็นต่อการตัดสินใจ ในการรักษาอีกมากมาย

especially in the Western world.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกตะวันตก

Some people are not getting the treatment that they need,

บางคนไม่ได้รับการรักษา ตามที่พวกเขาควรจะได้

but an even greater portion of you

แต่พวกคุณส่วนใหญ่แล้ว

are being overtreated.

กลับได้รับการรักษาที่มากเกินไป

"Doctor, is this really necessary?"

"คุณหมอ นี่มันจำเป็นจริง ๆ หรือ?"

I've only heard that question once in my career.

ผมเคยได้ยินคำถามนั้นแค่ครั้งเดียว ในอาชีพของผม

My colleagues say they never heard these words from a patient.

เพื่อนร่วมงานของผมบอกว่า พวกเขาไม่เคยได้ยินคำนี้จากผู้ป่วยเลย

And to turn it the other way around,

และในทางกลับกัน

how often do you think you'll get a "no" from a doctor

คุณคิดว่า คุณจะได้คำตอบ "ไม่จำเป็น" จากแพทย์บ่อยมากขนาดไหน

if you ask such a question?

ถ้าคุณถามคำถามแบบนี้?

Researchers have investigated this,

นักวิจัยได้ตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว

and they come up with about the same "no" rate

และพวกเขาก็ได้ผลที่เท่า ๆ ออกมาว่า อัตราคำตอบ "ไม่จำเป็น"

wherever they go.

ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน

And that is 30 percent.

นั้นคือ 30 เปอร์เซ็นต์

Meaning, three out of 10 times,

หมายความว่า 3 ใน 10 ครั้งนั้น

your doctor prescribes or suggests something

แพทย์ของคุณจะสั่งยาหรือแนะนำบางอย่าง

that is completely unnecessary.

ที่ไม่จำเป็นเลย

And you know what they claim the reason for this is?

และคุณรู้ไหมว่าพวกเขาอ้างเหตุผลอะไร?

Patient pressure.

แรงกดดันจากผู้ป่วย

In other words, you.

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ คุณ

You want something to be done.

คุณต้องการให้ทำอะไรสักอย่าง

A friend of mine came to me for medical advice.

เพื่อนผมคนหนึ่งมาหาผม เพื่อขอคำแนะนำทางแพทย์

This is a sporty guy,

เขาเป็นนักกีฬา

he does a lot of cross-country skiing in the winter time,

เขาเล่นสกีข้ามประเทศมามาก ในช่วงฤดูหนาว

he runs in the summer time.

เขาวิ่งในฤดูร้อน

And this time, he'd gotten a bad back ache whenever he went jogging.

และครั้งนี้ เขามีอาการปวดหลังอย่างรุนแรง เมื่อไรก็ตามที่เขาวิ่งออกกำลังกาย

So much that he had to stop doing it.

มันปวดมากจนเขาต้องหยุดวิ่ง

I did an examination, I questioned him thoroughly,

ผมได้ทำการตรวจ ผมถามเขาอย่างละเอียด

and what I found out is that he probably had a degenerated disc

และสิ่งที่พบก็คือ เขาน่าจะเป็น โรคหมอนรองกระดูกสันหลังเสื่อม

in the lower part of his spine.

ตรงส่วนล่างของกระดูกสันหลัง

Whenever it got strained, it hurt.

เมื่อใดก็ตามที่มันตึง มันจะเจ็บ

He'd already taken up swimming instead of jogging,

เขาได้ลองไปว่ายน้ำ แทนการวิ่งออกกำลังกายแล้ว

there was really nothing to do,

แต่ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นทำได้อีก

so I told him, "You need to be more selective

ผมจึงบอกเขาไปว่า "คุณต้องรู้จักตัวเลือกให้มากขึ้น

when it comes to training.

เมื่อมันเกี่ยวกับการฝึก

Some activities are good for you,

กิจกรรมบางอย่างดีสำหรับคุณ

some are not."

แต่บางอย่างก็ไม่"

His reply was,

คำตอบของเขาคือ

"I want an MRI of my back."

“ผมอยากตรวจ MRI ดูที่หลังของผม”

"Why do you want an MRI?"

"ทำไมคุณถึงอยากตรวจ MRI ล่ะ?”

"I can get it for free through my insurance at work."

“ผมสามารถทำได้ฟรี เพราะมีประกันจากที่ทำงาน”

"Come on," I said -- he was also, after all, my friend.

"ไม่เอาหน่า" ผมบอก ถึงอย่างไรก็เขาเป็นเพื่อนผม

"That's not the real reason."

"นั่นไม่ใช่เหตุผลจริง ๆ สักหน่อย"

"Well, I think it's going to be good to see how bad it looks back there."

"คือ ผมคิดว่ามันน่าจะดี ที่เห็นว่าตรงนั้นมันแย่ขนาดไหน"

"When did you start interpreting MRI scans?" I said.

"คุณเริ่มคิดไปถึงการตวรจ MRI ตั้งแต่เมื่อไร?" ผมบอก

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"Trust me on this.

"เชื่อผมเถอะ

You're not going to need the scan."

คุณไม่จำเป็นต้องตรวจ MRI หรอก"

"Well," he said,

"ถ้างั้น" เขาบอก

and after a while, he continued, "It could be cancer."

และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็พูดต่อว่า "มันอาจจะเป็นมะเร็งก็ได้ไง"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

He got the scan, obviously.

ก็แน่นอนครับ เขาได้ตรวจ MRI

And through his insurance at work,

และด้วยประกันจากที่ทำงาน

he got to see one of my colleagues at work,

เขาก็ได้ไปพบกับเพื่อนร่วมงานของผมคนหนึ่ง

telling him about the degenerated disc,

ซึ่งบอกเขาเกี่ยวกับ โรคหมอนรองกระดูกสันหลังเสื่อม

that there was nothing to do,

และบอกว่าทำอะไรกับมันไม่ได้

and that he should keep on swimming and quit the jogging.

นอกจากเขาควรจะว่ายน้ำต่อไป และเลิกวิ่งออกกำลังกายเสีย

After a while, I met him again and he said,

หลังจากนั้นไม่นานนัก ผมพบเขาอีกครั้ง และเขาก็บอกว่า

"At least now I know what this is."

"อย่างน้อยตอนนี้ ผมก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร"

But let me ask you a question.

แต่ผมขอถามคุณสักหน่อย

What if all of you in this room with the same symptoms had an MRI?

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าทุกคนในห้องนี้ ที่มีอาการแบบเดียวกัน ได้รับการตรวจ MRI?

And what if all the people in Norway

และจะเกิดอะไรขึ้นถ้าทุกคนในนอร์เวย์

had an MRI due to occasional back pain?

ได้รับการตรวจ MRI เพราะอาการปวดหลังเป็นครั้งคราว?

The waiting list for an MRI would quadruple, maybe even more.

คิวที่รอตรวจ MRI ก็จะยาวขึ้น เป็น 4 เท่า หรืออาจมากกว่านั้น

And you would all take the spot on that list

และคุณก็จะไปแย่งที่ในคิวนั้น

from someone who really had cancer.

ไปจากคนที่เป็นมะเร็งจริง ๆ

So a good doctor sometimes says no,

ดังนั้นบางครั้งแพทย์ที่ดีก็อาจบอกปฏิเสธได้

but the sensible patient also turns down, sometimes,

แต่คนไข้ที่มีเหตุผลบางครั้งก็ปฏิเสธ

an opportunity to get diagnosed or treated.

โอกาสที่จะได้รับการตรวจวินิจฉัย หรือการรักษาด้วยเหมือนกัน

"Doctor, is this really necessary?"

"คุณหมอ นี่มันจำเป็นจริง ๆ หรือ?"

I know this can be a difficult question to ask.

ผมรู้ว่าคำถามนี้ อาจเป็นคำถามที่ยากที่จะถาม

In fact, if you go back 50 years,

ที่จริงถ้าคุณกลับไปเมื่อ 50 ปีก่อน

this was even considered rude.

คำถามนี้ถือว่าหยาบคายมากเลยนะ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

If the doctor had decided what to do with you,

หากแพทย์ได้ตัดสินใจไปแล้ว ว่าจะทำอย่างไรกับคุณ

that's what you did.

นั่นก็เพราะคุณนั่นแหละ

A colleague of mine, now a general practitioner,

เพื่อนร่วมงานของผมคนหนึ่ง ที่ตอนนี้เป็นแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไป

was sent away to a tuberculosis sanatorium as a little girl,

เคยถูกส่งไปสถานพักฟื้นผู้ป่วยวัณโรค ในขณะที่เธอยังเป็นเด็ก

for six months.

นานถึง 6 เดือน

It was a terrible trauma for her.

มันเป็นบาดแผลที่เลวร้ายสำหรับเธอ

She later found out, as a grown-up,

ภายหลังเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ เธอกลับพบว่า

that her tests on tuberculosis had been negative all along.

การทดสอบวัณโรคของเธอนั้น มีผลเป็นลบมาตลอด

The doctor had sent her away on nothing but wrong suspicion.

แพทย์ได้ส่งเธอไปที่นั่นโดยไม่มีสาเหตุใด ๆ เลย นอกจากความสงสัยที่ผิด ๆ

No one had dared or even considered confronting him about it.

ไม่มีใครกล้า หรือกระทั่งคิด เผชิญหน้ากับแพทย์ในเรื่องนี้

Not even her parents.

แม้กระทั่งผู้ปกครองของเธอ

Today, the Norwegian health minister

ในปัจจุบัน รัฐมนตรีสาธารณสุขนอร์เวย์

talks about the patient health care service.

พูดถึงการบริการดูแลสุขภาพผู้ป่วย

The patient is supposed to get advice from the doctor about what to do.

ผู้ป่วยควรได้รับคำแนะนำจากแพทย์ เกี่ยวกับสิ่งที่ควรจะทำ

This is great progress.

นี่เป็นความก้าวหน้าที่ใหญ่ยิ่ง

But it also puts more responsibility on you.

แต่มันก็นำความรับผิดชอบมาให้ท่านมากขึ้น

You need to get in the front seat with your doctor

คุณจำเป็นต้องอยู่แถวหน้ากับแพทย์ของคุณ

and start sharing decisions on where to go.

และเริ่มต้นช่วยกันตัดสินใจว่าจะไปทางไหน

So, the next time you're in a doctor's office,

ดังนั้น ครั้งหน้าที่คุณ อยู่ในห้องตรวจกับแพทย์

I want you to ask,

ผมอยากให้คุณถามว่า

"Doctor, is this really necessary?"

"คุณหมอ นี่มันจำเป็นจริง ๆ หรือ?"

And in my female patient's case,

และในกรณีผู้ป่วยหญิงของผม

the answer would be no,

คำตอบก็คือ ไม่จำเป็น

but an operation could also be justified.

แต่ควรมีเหตุที่สมควรแก่การผ่าตัด

"So doctors, what are the risks attached to this operation?"

"ถ้างั้นคุณหมอ การผ่าตัด มีความเสี่ยงอะไรที่พ่วงมาด้วย?”

Well, five to ten percent of patients will have worsening of pain symptoms.

คือ 5 ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วย จะมีอาการเจ็บปวดที่เลวร้ายยิ่งขึ้น

One to two percent of patients

1 ถึง 2 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วย

will have an infection in the wound or even a rehemorrhage

จะมีการติดเชื้อที่แผล หรืออาจมีการตกเลือดอีกครั้ง

that might end up in a re-operation.

ซึ่งทำให้ต้องมีการผ่าตัดอีกครั้ง

0.5 percent of patients also experience permanent hoarseness

0.5 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วย จะประสบกับเสียงแหบอย่างถาวรอีกด้วย

and a few, but still a few,

และคนไม่กี่คน แต่ถึงแม้จะไม่กี่คน

will experience reduced function in the arms or even legs.

ก็จะประสบกับประสิทธิภาพของแขนหรือขาที่ลดลง

"Doctor, are there other options?"

“คุณหมอ ถ้างั้นมีทางเลือกอื่นอีกไหม?”

Yes, rest and physical therapy over some time

มีครับ การพักผ่อนและการกายภาพบำบัดทาง สักระยะหนึ่ง

might get you perfectly well.

อาจทำให้คุณหายได้อย่างสมบูรณ์

"And what happens if I don't do anything?"

“และจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลย?”

It's not recommended,

ผมไม่แนะนำนะครับ

but even then, there's a slight chance that you will get well.

แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีโอกาสอีกเล็กน้อย ที่คุณจะหายป่วย

Four questions.

4 คำถาม

Simple questions.

คำถามง่าย ๆ

Consider them your new toolbox to help us.

ถือว่าเป็นเครื่องมือใหม่ที่ช่วยคุณ

Is this really necessary?

นี่มันจำเป็นจริง ๆ หรือ?

What are the risks?

มีความเสี่ยงอะไรบ้าง?

Are there other options?

มีทางเลือกอื่นไหม?

And what happens if I don't do anything?

จะเกิดอะไร ถ้าฉันไม่ทำอะไรเลย?

Ask them when your doctor wants to send you to an MRI,

ถามคำถามเหล่านี้ เมื่อแพทย์ของคุณ อยากส่งคุณไปตรวจ MRI

when he prescribes antibiotics

เมื่อเขาสั่งยาปฏิชีวนะ

or suggests an operation.

หรือแนะนำให้ผ่าตัด

What we know from research

สิ่งที่เรารู้จากงานวิจัย

is that one out of five of you, 20 percent,

คือ 1 ใน 5 ของคุณ หรือ 20 เปอร์เซ็นต์

will change your opinion on what to do.

จะเปลี่ยนแปลงความคิดว่าควรจะทำอะไร

And by doing that, you will not only have made your life

และเมื่อทำสิ่งนั้น คุณจะไม่เพียงแค่ทำให้ชีวิตของคุณ

a whole lot easier, and probably even better,

ง่ายขึ้นมาก หรืออาจดีขึ้นด้วยซ้ำ

but the whole health care sector

แต่จะทำให้ภาคส่วนของการดูแลสุขภาพทั้งหมดนั้น

will have benefited from your decision.

ได้รับประโยชน์จากการตัดสินใจของคุณด้วย

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)