Young-ha Kim: Be an artist, right now!

Translator: Clair Han Reviewer: ChangHyun Lee

Vertaald door: Els De Keyser Nagekeken door: Rik Delaet

The theme of my talk today is,

Het onderwerp van mijn talk is

"Be an artist, right now."

'Wees kunstenaar, nu meteen'.

Most people, when this subject is brought up,

Als dit onderwerp ter sprake komt,

get tense and resist it:

volgt meestal weerstand:

"Art doesn't feed me, and right now I'm busy.

"Kunst geeft me niet te eten. Ik heb nu geen tijd.

I have to go to school, get a job,

Ik moet naar school, werk vinden,

send my kids to lessons ... "

mijn kinderen les laten volgen ..."

You think, "I'm too busy. I don't have time for art."

Je denkt: "Ik heb het te druk. Ik heb geen tijd voor kunst.

There are hundreds of reasons why we can't be artists right now.

Er zijn honderden redenen waarom we nu geen kunstenaar kunnen zijn.

Don't they just pop into your head?

Schieten ze je niet vanzelf te binnen?

There are so many reasons why we can't be,

Er zijn zoveel redenen waarom het niet kan, en waarom het zelfs geen goed idee zou zijn.

indeed, we're not sure why we should be.

Er zijn zoveel redenen waarom het niet kan, en waarom het zelfs geen goed idee zou zijn.

We don't know why we should be artists,

We zien geen redenen om kunstenaar te zijn en vele redenen om het niet te kunnen.

but we have many reasons why we can't be.

We zien geen redenen om kunstenaar te zijn en vele redenen om het niet te kunnen.

Why do people instantly resist the idea of associating themselves with art?

Waarom verzetten mensen zich er meteen tegen als ze zich met kunst associëren?

Perhaps you think art is for the greatly gifted

Misschien denk je dat kunst iets voor hoogbegaafden is,

or for the thoroughly and professionally trained.

of voor de intens professioneel geschoolden.

And some of you may think you've strayed too far from art.

Misschien denk je dat kunst te ver van je bed is.

Well you might have, but I don't think so.

Misschien is dat zo, maar ik denk het niet.

This is the theme of my talk today.

Dat is het thema van mijn talk vandaag.

We are all born artists.

We zijn allemaal geboren kunstenaars.

If you have kids, you know what I mean.

Als je kinderen hebt, weet je wat ik bedoel.

Almost everything kids do is art.

Bijna alles wat kinderen doen, is kunst.

They draw with crayons on the wall.

Ze tekenen met krijtjes op de muur.

They dance to Son Dam Bi's dance on TV,

Ze dansen mee met Son Dam Bi op tv,

but you can't even call it Son Dam Bi's dance -- it becomes the kids' own dance.

maar het is niet eens Son Dam Bi's dans, het is hun eigen dans.

So they dance a strange dance and inflict their singing on everyone.

Ze dansen dus een raar dansje en teisteren iedereen met hun liedjes.

Perhaps their art is something only their parents can bear,

Misschien is hun kunst iets dat alleen hun ouders kunnen velen.

and because they practice such art all day long,

Omdat ze die kunst de hele dag beoefenen,

people honestly get a little tired around kids.

zijn kinderen voor sommige mensen nogal vermoeiend.

Kids will sometimes perform monodramas --

Kinderen voeren soms monodrama's op --

playing house is indeed a monodrama or a play.

moeke en vake spelen is inderdaad een monodrama of een theaterstuk.

And some kids, when they get a bit older,

Als kinderen wat ouder worden, gaan sommigen

start to lie.

liegen.

Usually parents remember the very first time their kid lies.

Meestal herinneren ouders zich de eerste leugen van hun kind.

They're shocked.

Ze zijn geschokt.

"Now you're showing your true colors," Mom says. She thinks, "Why does he take after his dad?"

"Nu toon je je ware aard," zegt mama. Ze denkt: "Waarom lijkt hij op zijn vader?"

She questions him, "What kind of a person are you going to be?"

Ze vraagt hem: "Wat voor mens zal je worden?"

But you shouldn't worry.

Maar je moet je geen zorgen maken.

The moment kids start to lie is the moment storytelling begins.

Als het kind begint te liegen, begint het verhalen vertellen.

They are talking about things they didn't see.

Ze praten over wat ze niet gezien hebben.

It's amazing. It's a wonderful moment.

Het is een wonderlijk moment.

Parents should celebrate.

Ouders zouden het moeten vieren.

"Hurray! My boy finally started to lie!"

"Hoera! Mijn zoontje is eindelijk beginnen liegen!"

All right! It calls for celebration.

Dat verdient een feestje.

For example, a kid says, "Mom, guess what? I met an alien on my way home."

Een kind zegt: "Mama, ik heb op weg naar huis een buitenaards wezen gezien ."

Then a typical mom responds, "Stop that nonsense."

Een typische mama antwoordt: "Genoeg onzin!"

Now, an ideal parent is someone who responds like this:

Een ideale ouder antwoordt ongeveer zo:

"Really? An alien, huh? What did it look like? Did it say anything?

"Echt? Een buitenaards wezen? Hoe zag het eruit? Zei het iets?"

Where did you meet it?" "Um, in front of the supermarket."

Waar zag je het?" "Bij de supermarkt."

When you have a conversation like this,

Als je dit soort gesprek hebt,

the kid has to come up with the next thing to say to be responsible for what he started.

moet het kind een vervolg verzinnen om verder te zetten wat het is begonnen.

Soon, a story develops.

Zo ontstaat al snel een verhaal.

Of course this is an infantile story,

Dit is een kinderachtig verhaal,

but thinking up one sentence after the next

maar zin na zin verzinnen

is the same thing a professional writer like me does.

is precies wat ik als professioneel auteur doe.

In essence, they are not different.

Wezenlijk is er geen verschil.

Roland Barthes once said of Flaubert's novels,

Roland Barthes zei ooit over de romans van Flaubert:

"Flaubert did not write a novel.

"Flaubert heeft geen roman geschreven,

He merely connected one sentence after another.

hij heeft gewoon de zinnen met elkaar verbonden.

The eros between sentences, that is the essence of Flaubert's novel."

De eros tussen de zinnen, dat is het wezen van de roman van Flaubert."

That's right -- a novel, basically, is writing one sentence,

Dat klopt. Een roman is: een zin schrijven,

then, without violating the scope of the first one,

en binnen de scope van die eerste zin

writing the next sentence.

de volgende zin schrijven.

And you continue to make connections.

En je gaat verder met verbindingen maken.

Take a look at this sentence:

Kijk eens naar deze zin:

"One morning, as Gregor Samsa was waking up from anxious dreams, he discovered that in his bed he had been changed into a monstrous verminous bug."

"Toen Gregor Samsa op een ochtend ontwaakte uit onrustige dromen, ontdekte hij dat hij in bed was veranderd in een reusachtig eng beest."

Yes, it's the first sentence of Franz Kafka's "The Metamorphosis."

Dit is de eerste zin van 'De gedaanteverwisseling' van Franz Kafka.

Writing such an unjustifiable sentence

Zo'n niet te verantwoorden zin schrijven,

and continuing in order to justify it,

en voort gaan om hem te kunnen verantwoorden.

Kafka's work became the masterpiece of contemporary literature.

Zo werd het werk van Kafka een meesterwerk van de hedendaagse literatuur.

Kafka did not show his work to his father.

Kafka toonde zijn werk niet aan zijn vader.

He was not on good terms with his father.

Ze stonden niet op goede voet met elkaar.

On his own, he wrote these sentences.

Hij schreef deze zinnen alleen.

Had he shown his father, "My boy has finally lost it," he would've thought.

Had hij ze aan papa getoond, dan had die gedacht: "Mijn zoon is de pedalen kwijt."

And that's right. Art is about going a little nuts

Dat klopt. Kunst gaat over gek worden en de volgende zin verantwoorden,

and justifying the next sentence,

Dat klopt. Kunst gaat over gek worden en de volgende zin verantwoorden,

which is not much different from what a kid does.

wat niet erg verschilt van wat kinderen doen.

A kid who has just started to lie

Een kind dat begint met liegen,

is taking the first step as a storyteller.

zet zijn eerste stapjes als verhalenverteller.

Kids do art.

Kinderen doen aan kunst.

They don't get tired and they have fun doing it.

Ze worden niet moe en ze vinden het leuk.

I was in Jeju Island a few days ago.

Ik was enkele dagen geleden op het eiland Jeju.

When kids are on the beach, most of them love playing in the water.

Als kinderen op het strand zijn, spelen ze meestal graag in het water.

But some of them spend a lot of time in the sand,

Maar sommigen spelen graag in het zand.

making mountains and seas -- well, not seas,

Ze maken bergen en zeeën -- geen zeeën,

but different things -- people and dogs, etc.

maar andere dingen: mensen, dieren en zo.

But parents tell them,

Hun ouders zeggen:

"It will all be washed away by the waves."

"De zee zal het wegspoelen."

In other words, it's useless.

Anders gezegd: het is zinloos. Het is overbodig.

There's no need.

Anders gezegd: het is zinloos. Het is overbodig.

But kids don't mind.

Maar kinderen vinden dat niet erg.

They have fun in the moment

Ze genieten van het moment en ze blijven in het zand spelen.

and they keep playing in the sand.

Ze genieten van het moment en ze blijven in het zand spelen.

Kids don't do it because someone told them to.

Kinderen doen dat niet op bevel.

They aren't told by their boss

Ze hebben geen baas die het oplegt,

or anyone, they just do it.

ze doen het gewoon.

When you were little, I bet you spent time enjoying the pleasure of primitive art.

Toen je klein was, had je vast veel plezier aan primitieve kunst.

When I ask my students to write about their happiest moment,

Als ik studenten vraag om hun gelukkigste moment te beschrijven,

many write about an early artistic experience they had as a kid.

hebben velen het over een vroege kunstervaring als kind.

Learning to play piano for the first time and playing four hands with a friend,

Piano leren spelen, vierhandig spelen met een vriend,

or performing a ridiculous skit with friends looking like idiots -- things like that.

een belachelijke sketch opvoeren met vrienden en er idioot uitzien, dat soort dingen.

Or the moment you developed the first film you shot with an old camera.

Of toen je je eerste film ontwikkelde die je met een oude camera draaide.

They talk about these kinds of experiences.

Ze hebben het over dit soort ervaringen.

You must have had such a moment.

Je hebt vast ook zo'n moment gehad.

In that moment, art makes you happy

Op zo'n moment maakt kunst je gelukkig

because it's not work.

omdat het geen werk is.

Work doesn't make you happy, does it? Mostly it's tough.

Werk maakt je niet gelukkig. Het is meestal lastig.

The French writer Michel Tournier has a famous saying.

Er is een bekende uitspraak van de Franse auteur Michel Tournier.

It's a bit mischievous, actually.

Ze getuigt van een slecht karakter.

"Work is against human nature. The proof is that it makes us tired."

"Werk is tegen de menselijke natuur. Het bewijs is dat we er moe van worden.

Right? Why would work tire us if it's in our nature?

Waarom zouden we moe worden van werk als het onze natuur is? Van spelen word je niet moe.

Playing doesn't tire us.

Waarom zouden we moe worden van werk als het onze natuur is? Van spelen word je niet moe.

We can play all night long.

We kunnen de hele nacht door spelen.

If we work overnight, we should be paid for overtime.

Als we het nachtje door werken, krijgen we overuren betaald.

Why? Because it's tiring and we feel fatigue.

Waarom? Omdat we moe worden.

But kids, usually they do art for fun. It's playing.

Maar kinderen doen meestal kunst voor het plezier. Het is een spel.

They don't draw to sell the work to a client

Ze tekenen niet om hun werk te verkopen.

or play the piano to earn money for the family.

Ze spelen geen piano om geld te verdienen.

Of course, there were kids who had to.

Sommige kinderen moesten dat natuurlijk wel.

You know this gentleman, right?

Deze jongeman kennen jullie wel. Hij tourde door Europa om zijn familie te onderhouden.

He had to tour around Europe to support his family --

Deze jongeman kennen jullie wel. Hij tourde door Europa om zijn familie te onderhouden.

Wolfgang Amadeus Mozart --

Wolfgang Amadeus Mozart --

but that was centuries ago, so we can make him an exception.

maar dat was eeuwen geleden. Hij is een uitzondering.

Unfortunately, at some point our art -- such a joyful pastime -- ends.

Helaas komt er ooit een eind aan onze leuke hobby 'kunst'.

Kids have to go to lessons, to school, do homework

Kinderen gaan naar school, maken huiswerk

and of course they take piano or ballet lessons,

en volgen pianoles of balletles, maar niet meer voor de lol.

but they aren't fun anymore.

en volgen pianoles of balletles, maar niet meer voor de lol.

You're told to do it and there's competition. How can it be fun?

Het moet, en er is concurrentie. Waar is de lol?

If you're in elementary school and you still draw on the wall,

Als je op de lagere school nog op de muur mag tekenen,

you'll surely get in trouble with your mom.

krijg je vast last met je mama.

Besides,

Trouwens,

if you continue to act like an artist as you get older,

als je je bij het opgroeien als kunstenaar blijft gedragen,

you'll increasingly feel pressure --

voel je de druk toenemen.

people will question your actions and ask you to act properly.

Mensen stellen je daden in vraag en eisen dat je je gedraagt.

Here's my story: I was an eighth grader and I entered a drawing contest at school in Gyeongbokgung.

Dit is mijn verhaal. Ik was 12 en deed mee aan een tekenwedstrijd in Gyeongbokgung.

I was trying my best, and my teacher came around

Ik deed mijn best. Mijn leerkracht kwam langs

and asked me, "What are you doing?"

en vroeg: "Wat ben je aan het doen?"

"I'm drawing diligently," I said.

"Ik ben druk aan het tekenen," zei ik.

"Why are you using only black?"

"Waarom gebruik je alleen zwart?"

Indeed, I was eagerly coloring the sketchbook in black.

Ik vulde het schetsboek inderdaad met zwart.

And I explained,

Ik legde uit:

"It's a dark night and a crow is perching on a branch."

"Het is een donkere nacht, en een kraai zit op een tak."

Then my teacher said,

Mijn leerkracht zei:

"Really? Well, Young-ha, you may not be good at drawing but you have a talent for storytelling."

"Echt? Young-ha, je hebt niet zoveel talent voor tekenen, maar je bent een rasverteller."

Or so I wished.

Was dat maar waar geweest.

"Now you'll get it, you rascal!" was the response. (Laughter)

"Het zal je leren, deugniet!" was de reactie. (Gelach)

"You'll get it!" he said.

"Het zal je leren!" zei hij.

You were supposed to draw the palace, the Gyeonghoeru, etc.,

Je moest het paleis tekenen, het Gyeonghoeru en zo,

but I was coloring everything in black,

maar ik kleurde alles zwart,

so he dragged me out of the group.

dus haalde hij mij uit de groep.

There were a lot of girls there as well,

Er zaten ook een hoop meisjes,

so I was utterly mortified.

dus ik was diep vernederd.

None of my explanations or excuses were heard,

Hij aanvaardde mijn uitleg en excuses niet.

and I really got it big time.

Ik leerde mijn lesje.

If he was an ideal teacher, he would have responded like I said before,

Een ideale leraar zou hebben gereageerd zoals ik zei:

"Young-ha may not have a talent for drawing,

"Young-ha heeft misschien geen tekentalent,

but he has a gift for making up stories," and he would have encouraged me.

maar hij kan goed verhalen verzinnen." Hij zou me hebben aangemoedigd.

But such a teacher is seldom found.

Dat soort leerkrachten is zeldzaam.

Later, I grew up and went to Europe's galleries --

Ik werd groot en trok naar de musea van Europa --

I was a university student -- and I thought this was really unfair.

als universiteitsstudent. Ik vond het echt niet eerlijk.

Look what I found. (Laughter)

Kijk wat ik vond. (Gelach)

Works like this were hung in Basel while I was punished

Dit soort werken hingen in Basel terwijl ik straf kreeg

and stood in front of the palace with my drawing in my mouth.

en voor het paleis stond met een tekening in mijn mond.

Look at this. Doesn't it look just like wallpaper?

Kijk eens. Ziet het er niet als behang uit?

Contemporary art, I later discovered, isn't explained by a lame story like mine.

Hedendaagse kunst, zo ontdekte ik, leg je niet uit met een verhaaltje. Er komen geen kraaien bij kijken.

No crows are brought up.

Hedendaagse kunst, zo ontdekte ik, leg je niet uit met een verhaaltje. Er komen geen kraaien bij kijken.

Most of the works have no title, Untitled.

De meeste werken hebben geen titel. Zonder titel.

Anyways, contemporary art in the 20th century

In de 20e eeuw gaat hedendaagse kunst erom

is about doing something weird and filling the void with explanation and interpretation --

dat je iets raars doet en de leegte vult met uitleg en interpretatie --

essentially the same as I did.

net wat ik deed.

Of course, my work was very amateur,

Mijn werk was amateuristisch,

but let's turn to more famous examples.

maar laten we naar beroemde voorbeelden kijken.

This is Picasso's.

Dit is van Picasso.

He stuck handlebars into a bike seat and called it "Bull's Head." Sounds convincing, right?

Hij stak een stuur in een zadel en noemde het 'Ossenkop'. Overtuigend, niet?

Next, a urinal was placed on its side and called "Fountain".

Een pissoir op zijn kant heet 'Fontein'.

That was Duchamp.

Dat was Duchamp.

So filling the gap between explanation and a weird act with stories --

De leegte tussen een rare daad en zijn uitleg met verhalen vullen,

that's indeed what contemporary art is all about.

daar draait hedendaagse kunst om.

Picasso even made the statement,

Picasso zei zelfs:

"I draw not what I see but what I think."

"Ik teken niet wat ik zie, maar wat ik denk."

Yes, it means I didn't have to draw Gyeonghoeru.

Dat wil zeggen dat ik Gyeonghoeru niet hoefde te tekenen.

I wish I knew what Picasso said back then. I could have argued better with my teacher.

Had ik Picasso's woorden toen gekend, ik zou mijn leerkracht van antwoord hebben gediend.

Unfortunately, the little artists within us

Helaas worden de kleine kunstenaars in ons

are choked to death before we get to fight against the oppressors of art.

verstikt voor we kunnen vechten tegen de verdrukkers van de kunst.

They get locked in.

Ze worden opgesloten.

That's our tragedy.

Dat is onze tragedie.

So what happens when little artists get locked in, banished or even killed?

Wat gebeurt er als kleine kunstenaars, opgesloten, verbannen of vermoord worden?

Our artistic desire doesn't go away.

Onze zucht naar kunst verdwijnt niet.

We want to express, to reveal ourselves,

We willen onszelf uitdrukken, onthullen,

but with the artist dead, the artistic desire reveals itself in dark form.

maar als de kunstenaar dood is, komt de zucht naar kunst in duistere vorm naar voren.

In karaoke bars, there are always people who sing

In karaokebars zijn er altijd mensen die

"She's Gone" or "Hotel California,"

'She's gone' zingen, of 'Hotel California'.

miming the guitar riffs.

Ze doen de gitaarriffs na.

Usually they sound awful. Awful indeed.

Ze klinken meestal vreselijk.

Some people turn into rockers like this.

Dus worden mensen dit soort rockers.

Or some people dance in clubs.

Sommigen dansen in clubs.

People who would have enjoyed telling stories

Mensen die graag verhalen hadden verteld,

end up trolling on the Internet all night long.

houden de hele nacht lang huis op het internet.

That's how a writing talent reveals itself on the dark side.

Zo toont een schrijftalent zijn duistere kant.

Sometimes we see dads get more excited than their kids

Soms vinden papa's het spannender dan hun kinderen

playing with Legos or putting together plastic robots.

om met lego te spelen, of met plastic robots.

They go, "Don't touch it. Daddy will do it for you."

"Niet aankomen! Papa zal het voor je doen!"

The kid has already lost interest and is doing something else,

Het kind is al met iets anders bezig,

but the dad alone builds castles.

maar papa bouwt kastelen in z'n eentje.

This shows the artistic impulses inside us are suppressed, not gone.

Dit toont dat onze kunstenaarsimpuls onderdrukt is, niet verdwenen.

But they can often reveal themselves negatively, in the form of jealousy.

Maar ze kunnen zich negatief manifesteren, als jaloezie.

You know the song "I would love to be on TV"? Why would we love it?

Ken je het liedje 'Ik zou graag op tv komen'? Waarom willen we dat?

TV is full of people who do what we wished to do,

Op tv zijn veel mensen die doen wat wij wilden,

but never got to.

maar nooit konden.

They dance, they act -- and the more they do, they are praised.

Ze dansen, ze acteren, en ze worden erom geprezen.

So we start to envy them.

Dus worden we jaloers.

We become dictators with a remote and start to criticize the people on TV.

We worden dictators met de afstandsbediening. We geven kritiek op de tv-mensen.

"He just can't act." "You call that singing? She can't hit the notes."

"Hij kan niet acteren." "Noem je dat zingen? Ze zingt vals."

We easily say these sorts of things.

We zijn snel met dat soort commentaar.

We get jealous, not because we're evil,

We zijn jaloers, niet omdat we slecht zijn,

but because we have little artists pent up inside us.

maar omdat er kleine kunstenaars in ons zitten.

That's what I think.

Dat denk ik ervan.

What should we do then?

Wat moeten we dan doen?

Yes, that's right.

Inderdaad. We moeten met onze eigen kunst starten.

Right now, we need to start our own art.

Inderdaad. We moeten met onze eigen kunst starten.

Right this minute, we can turn off TV,

We kunnen nu meteen de tv uitzetten,

log off the Internet,

het internet uitschakelen,

get up and start to do something.

opstaan en ergens aan beginnen.

Where I teach students in drama school,

In de theaterschool waar ik lesgeef, is er een cursus Drama.

there's a course called Dramatics.

In de theaterschool waar ik lesgeef, is er een cursus Drama.

In this course, all students must put on a play.

Alle studenten moeten een stuk opzetten.

However, acting majors are not supposed to act.

Acteurs in opleiding mogen niet acteren.

They can write the play, for example,

Ze mogen het stuk schrijven,

and the writers may work on stage art.

en de schrijvers mogen aan het decor werken.

Likewise, stage art majors may become actors, and in this way you put on a show.

Decorbouwers in opleiding mogen acteren. Zo zet je een show op.

Students at first wonder whether they can actually do it,

Eerst vragen de studenten zich af of ze het kunnen,

but later they have so much fun. I rarely see anyone who is miserable doing a play.

maar later hebben ze zoveel plezier. Niemand is ooit ongelukkig als hij toneel speelt.

In school, the military or even in a mental institution, once you make people do it, they enjoy it.

Op school, in het leger of zelfs in een gekkenhuis vinden mensen het leuk als je ze ertoe aanzet.

I saw this happen in the army -- many people had fun doing plays.

Ik zag dit in het leger -- vele mensen genoten van het toneelspelen.

I have another experience:

Ik heb nog een ervaring:

In my writing class, I give students a special assignment.

in mijn schrijfklas geef ik een bijzondere opdracht.

I have students like you in the class -- many who don't major in writing.

Er zitten studenten zoals jullie. Schrijven is voor velen niet hun hoofdvak.

Some major in art or music and think they can't write.

Sommigen volgen een maior kunst of muziek en denken dat ze niet kunnen schrijven.

So I give them blank sheets of paper and a theme.

Ik geef hen dan witte vellen en een thema.

It can be a simple theme:

Dat kan eenvoudig zijn:

Write about the most unfortunate experience in your childhood.

schrijf over de ongelukkigste ervaring uit je kindertijd.

There's one condition: You must write like crazy. Like crazy!

Er is één voorwaarde: je moet als gek schrijven. Als gek!

I walk around and encourage them,

Ik loop rond om hen aan te moedigen.

"Come on, come on!" They have to write like crazy for an hour or two.

"Komaan!" Je moet als gek schrijven, twee uur lang.

They only get to think for the first five minutes.

Ze mogen enkel de eerste vijf minuten nadenken.

The reason I make them write like crazy is because

De reden waarom ik ze als gek laat schrijven, is deze:

when you write slowly and lots of thoughts cross your mind,

als je traag schrijft en vele gedachten door je heen gaan,

the artistic devil creeps in.

sluipt het artistieke duiveltje binnen.

This devil will tell you hundreds of reasons

Dat duiveltje geeft je honderden redenen

why you can't write:

waarom je niet kan schrijven:

"People will laugh at you. This is not good writing!

"Ze zullen je uitlachen. Je schrijft niet goed!

What kind of sentence is this? Look at your handwriting!"

Wat voor zin is dat? Wat een handschrift!"

It will say a lot of things.

Hij zal vele dingen zeggen.

You have to run fast so the devil can't catch up.

Je moet snel lopen zodat de duivel je niet inhaalt.

The really good writing I've seen in my class

Het betere schrijfwerk in mijn les

was not from the assignments with a long deadline,

kwam niet van taken met verre deadlines

but from the 40- to 60-minute crazy writing students did

maar van het '40 tot 60 minuten als gek schrijven'

in front of me with a pencil.

in mijn bijzijn, met potlood.

The students go into a kind of trance.

De studenten raken in een soort trance.

After 30 or 40 minutes, they write without knowing what they're writing.

Na 30 tot 40 minuten schrijven ze zonder te weten wat ze schrijven.

And in this moment, the nagging devil disappears.

Op dat moment verdwijnt het zeurderige duiveltje.

So I can say this:

Ik zeg je dus:

It's not the hundreds of reasons why one can't be an artist,

het zijn niet de honderden redenen waarom je geen kunstenaar kan zijn,

but rather, the one reason one must be that makes us artists.

maar de ene reden waarom we kunstenaars moeten zijn.

Why we cannot be something is not important.

Het is niet belangrijk waarom we iets niet kunnen zijn.

Most artists became artists because of the one reason.

De meeste kunstenaars werden het om de ene reden.

When we put the devil in our heart to sleep and start our own art,

Als we het duiveltje in ons hart laten inslapen en met onze eigen kunst beginnen,

enemies appear on the outside.

komen er vijanden aan de zijlijn.

Mostly, they have the faces of our parents. (Laughter)

Meestal zien ze eruit als onze ouders. (Gelach)

Sometimes they look like our spouses,

Soms als onze echtgenoten,

but they are not your parents or spouses.

maar het zijn je ouders of echtgenoot niet.

They are devils. Devils.

Het zijn duiveltjes.

They came to Earth briefly transformed

Ze komen vermomd naar de Aarde

to stop you from being artistic, from becoming artists.

om je ervan te weerhouden kunstenaar te worden.

And they have a magic question.

Ze hebben een magische vraag.

When we say, "I think I'll try acting. There's a drama school in the community center," or

Zeg je "Ik ga proberen te acteren. Er is een theatercursus in het cultuurcentrum," of

"I'd like to learn Italian songs," they ask, "Oh, yeah? A play? What for?"

"Ik wil Italiaanse liedjes leren", dan vragen ze: "O ja? Theater? Met welk doel?"

The magic question is, "What for?"

De magische vraag is: "Met welk doel?"

But art is not for anything.

Kunst dient geen doel.

Art is the ultimate goal.

Kunst is het ultieme doel.

It saves our souls and makes us live happily.

Ze redt onze ziel en laat ons gelukkig leven.

It helps us express ourselves and be happy without the help of alcohol or drugs.

We kunnen onszelf uitdrukken en gelukkig zijn zonder alcohol of drugs.

So in response to such a pragmatic question,

Ons antwoord op zo'n pragmatische vraag

we need to be bold.

moet stoutmoedig zijn.

"Well, just for the fun of it. Sorry for having fun without you,"

"Gewoon voor het plezier. Sorry dat ik zonder jou plezier maak,"

is what you should say. "I'll just go ahead and do it anyway."

moet je zeggen, "ik doe het toch!"

The ideal future I imagine is where we all have multiple identities,

In mijn ideale toekomstbeeld hebben we meerdere identiteiten,

at least one of which is an artist.

en minstens één ervan is een kunstenaar.

Once I was in New York and got in a cab. I took the backseat,

Ik was eens in New York en nam een taxi. Ik ging achteraan zitten.

and in front of me I saw something related to a play.

Voor me zag ik iets over een theaterstuk.

So I asked the driver, "What is this?"

Ik vroeg de chauffeur: "Wat is dit?"

He said it was his profile. "Then what are you?" I asked. "An actor," he said.

Hij zei dat het zijn profiel was. "Wat ben je dan?" vroeg ik. "Acteur," zei hij.

He was a cabby and an actor. I asked, "What roles do you usually play?"

Hij was taxichauffeur en acteur. Ik vroeg: "Wat voor rollen speel je meestal?"

He proudly said he played King Lear.

Hij antwoordde trots: King Lear.

King Lear.

King Lear.

"Who is it that can tell me who I am?" -- a great line from King Lear.

"Wie kan me zeggen wie ik ben?" -- King Lear. Dat is de wereld waar ik van droom.

That's the world I dream of.

"Wie kan me zeggen wie ik ben?" -- King Lear. Dat is de wereld waar ik van droom.

Someone is a golfer by day and writer by night.

Iemand is golfspeler overdag en schrijver 's nachts.

Or a cabby and an actor, a banker and a painter,

Taxichauffeur en acteur. Bankier en schilder.

secretly or publicly performing their own arts.

Ze beoefenen hun kunst in het geheim of openlijk.

In 1990, Martha Graham, the legend of modern dance, came to Korea.

In 1990 kwam Martha Graham, legende van de moderne dans, naar Korea.

The great artist, then in her 90s, arrived at Gimpo Airport

De grote kunstenares, 90-plusser, kwam op de luchthaven aan.

and a reporter asked her a typical question:

Een journalist stelde een typische vraag:

"What do you have to do to become a great dancer?

"Wat moet je doen om een goede danser te worden?

Any advice for aspiring Korean dancers?"

Heb je tips voor aankomende Koreaanse dansers?"

Now, she was the master. This photo was taken in 1948 and she was already a celebrated artist.

Zij was de meester. Deze foto is van 1948. Ze was toen al beroemd.

In 1990, she was asked this question.

Ze kreeg deze vraag in 1990.

And here's what she answered:

Dit was haar antwoord:

"Just do it."

"Gewoon doen!"

Wow. I was touched.

Dat ontroerde me.

Only those three words and she left the airport. That's it.

Een paar woorden maar, en ze verliet de luchthaven. Dat is alles.

So what should we do now?

Wat moeten we nu doen?

Let's be artists, right now. Right away. How?

Laten we kunstenaars zijn, nu meteen. Hoe?

Just do it!

Gewoon doen!

Thank you.

Dankuwel

(Applause)

(Applaus)